Αυτοβιογραφικές αναφορές του Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου (1927-2006)

 

 ΓΕΡΟΝΤΑΣ + ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (23-5-2006)

Αυτοβιογραφικές αναφορές του Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου  (1927-2006)

Μπορεί να µελετήσει κανείς το βίο και την πολιτεία του Γέροντα Αθανασίου ακούγοντας τις οµιλίες του. Ο εκπαιδευτικός Παντελής Γκίνης M.Sc. µας χάρισε το 2012 ένα υπέροχο και κοπιώδες έργο, την απογραφή αυτοβιογραφικών αναφορών του Γέροντα µέσα από 5000 οµιλίες του. Οι αναφορές αυτές σχηµατίζουν µια πλήρη και ενδιαφέρουσα αυτοβιογραφία του Γέροντα. Θα δανειστούµε µερικές από αυτές, για να φέρουµε κοντά σας περιληπτικά και αποσπασµατικά αυτή τη χαρισµατική προσωπικότητα της Εκκλησίας µας.

   ΒΙΟΣ

Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος υπήρξε γέννηµα-θρέµµα κάτοικος Κηφισιάς. Γεννήθηκε το 1927. Ο πατέρας του Γεώργιος καταγόταν από τη Μυτιλήνη και η µητέρα του Ευφροσύνη από τη Σάµο. Η µητέρα του έζησε τη µικρασιατική καταστροφή, καθώς την εποχή εκείνη βρισκόταν στη Σµύρνη για εργασία.

Πρώτος του πνευµατικός υπήρξε ο ιεροµόναχος π. Αθανάσιος Χαµακιώτης, στον οποίο εξοµολογήθηκε σε ηλικία 18 ετών κατά τα µέσα του 1945 και ο οποίος τον βοήθησε ουσιαστικά για την κατά Θεό αντιµετώπιση του γενετησίου ενστίκτου (Σπυρίδωνος Αναγνωστοπούλου, «Αγιολαυρίτης ο Πνευµατικός» σελ. 100).

Πνευµατικός του επίσης υπήρξε ο αρχιµανδρίτης Ιγνάτιος Τσίγκρης, µετέπειτα µητροπολίτης Άρτης (1958-1988), ο οποίος από το 1942-1958 ήταν ιεροκήρυκας της µητροπόλεως Αττικής και Μεγαρίδος µε µητροπολίτη τον Ιάκωβο Βαβανάτσο.

O πόλεµος του 1940 τον βρήκε στο οκτατάξιο γυµνάσιο Αµαρουσίου, όπου επηρεάστηκε θετικά από το φιλόλογο καθηγητή Ευστράτιο Καλατζή. Διδάχτηκε αγγλικά µέσα στην Kατοχή από το Ρώσο κόµη Πιγκότ και βιολί από µια δασκάλα µε ευρύτατη παιδεία. Παράλληλα ο πατέρας του τον έβαλε να εργάζεται, ενώ ήταν δέκα τριών ετών σε ένα ξενοδοχείο και µετά σε ένα φαρµακείο. Επίσης γνώριζε και ζωγραφική.

Δεν είχε κατά κόσµον ευγενή καταγωγή, αλλά είχε ενάρετους γονείς και συγγενείς. Ευσεβής όµως ήταν και ο ίδιος. Καλό όνοµα έχει κανείς, όταν έχει ενάρετους προγόνους, αλλά και ο ίδιος είναι ενάρετος. «Εξ απαλών ονύχων» µελετούσε το λόγο του Θεού. Οργάνωνε συµµελέτες αγίας Γραφής και εντός της Κηφισιάς αλλά και στα περίχωρα, όπως στο Καπανδρίτι και το Πολυδένδρι. Κήρυττε το λόγο του Θεού στο ανώτερο κατηχητικό της Μεταµορφώσεως Κεφαλαρίου, στο Ζάννειο ορφανοτροφείο (παράρτηµα Εκάλης), στο Εθνικό Ίδρυµα Αµαρουσίου και στις φυλακές εφήβων Αβέρωφ. Άκουγε κηρύγµατα από φηµισµένους θεολόγους, όπως ο Π. Τρεµπέλας, ο Ι. Κολιτσάρας, ο Ι. Καρµίρης.

Ύστερα από µια αποτυχηµένη απόπειρα να εισαχθει στη σχολή Ανωτάτης Εµπορικής, αποφάσισε να σπουδάσει ραδιοηλεκτρολογία. Το 1950 υπηρέτησε ως σµηνίτης, ενώ συγχρόνως σπούδαζε.

Το 1960 ο εφηµέριος της ενορίας του αρχιµ. Ιάκωβος Σχίζας εξελέγη µητροπολίτης Λαρίσης και ο Αθανάσιος τον ακολουθεί εις Λάρισα, αφού εκάρη µοναχός και εχειροτονήθη ιερεύς. Εργάζεται για µια δεκαετία ως βοηθός ιεροκήρυκας και το 1970 αποσύρεται στην ιερά µονή Κοιµήσεως της Θεοτόκου Κοµνηνείου, Στοµίου Λαρίσης, την οποία οργανώνει και επανδρώνει µε νέα αδελφότητα. Συνεχίζει το κηρυκτικό και εξοµολογητικό του έργο τόσο στην ιερά µονή, όσο και στην πόλη της Λάρισας. Στις 23 Μαΐου 2006, ύστερα από µακρά δοκιµασία της υγείας του ο π. Αθανάσιος εκοιµήθη σε ηλικία 79 ετών.

                                                                   

ΕΝΘΥΜΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΚΗΦΙΣΙΑ

«Η ενορία µου στην Κηφισιά είναι η Μεταµόρφωση (Κεφαλαρίου). Είναι µία εκκλησία που περιβάλλεται γύρω-γύρω από ξενοδοχεία. Ε, το ξέρετε ότι διαµαρτύρονταν διαρκώς, όταν χτυπούσαν οι καµπάνες την Κυριακή το πρωί, επειδή τους ξυπνούσαν». Αρχαίο λοιπόν το έθιµο των διαµαρτυριών για τις καµπάνες.

Η Αγία Σκέπη

Γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου την εορτή της αγίας Σκέπης. Και για την γιορτή αυτή συμβαίνει αυτό που λέγει ο άγιος Χρυσόστομος για τις μεγάλες γιορτές της Εκκλησίας μας, ότι πολλοί γιορτάζουν τις μεγάλες γιορτές, ξέρουν το όνομά τους, δεν ξέρουν όμως το βαθύτερο νόημά τους, ούτε το μήνυμα που θέλει να εξαγγείλει η Εκκλησία μας μέσω των εορτών αυτών. Και αυτό γιατί οι περισσότεροι, λέγει ο ιερός πατήρ, έρχονται στην Εκκλησία από συνήθεια και όχι από ευσέβεια. Γι’ αυτό ας ασχοληθούμε σήμερα με την υπόθεση της γιορτής καθώς και για το μήνυμά της προς το λαό του Θεού.
Πως καθιερώθηκε η γιορτή της αγίας Σκέπης.
Στα χρόνια του βασιλέως Λέοντος του Μεγάλου (457-474 μ. Χ.) ζούσε στην Κων/πολη ο όσιος Ανδρέας, ο κατά Χριστόν σαλός. Σαλός είναι ο τρελλός και κατά Χριστόν σαλοί ονομάζονται κάποιοι άγιοι, οι οποίοι κάνανε κάποια περίεργα και παράλογα πράγματα, με απώτερο σκοπό να τους θεωρούν παλαβούς ή παλιανθρώπους και να μη τους τιμούν οι άνθρωποι· και έτσι αυτοί να ζουν εν ταπεινώσει και αφανεία.

"Κατηγορούμεθα ως ταραχοποιοί" αποκαλύπτοντας εκείνους που "πλανούσι, διαστρέφουσι"!

Τί θα έλεγε σήμερα

ο άγιος Αθανάσιος ο Πάριος;

Αρχ. Μελετίου Βαδραχάνη

      

   Ο Αθανάσιος Πάριος (1721-1813), ο οποίος το 1994 ανεγνωρίσθη επισήμως από την Εκκλησία μας ως άγιος, μαζί με το Μακάριο Νοταρά επίσκοπο Κορίνθου και τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη υπήρξαν οι κορυφαίες θεολογικές προσωπικότητες του 18ου αιώνος και συνέχισαν το έργο του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (του 14ου αιώνος). Από τους εχθρούς τους ονομάστηκαν ειρωνικά Κολλυβάδες. Από διαπρεπείς όμως ερευνητές και μάλιστα ξένους (l. Petit, Le Guillu, Αμφιλόχιος Ράντοβιτς) θεωρήθηκαν ως οι δημιουργοί της ησυχαστικής και φιλοκαλικής αναγεννήσεως του 18ου αιώνος (βλ. πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, καθηγητού του Α.Π.Θ., Κολλυβάδικα, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 69).