Ἱερεύς Ἰωάννης Νικολόπουλος: ΤΡΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ

 Επιμέλεια Ελευθερία

ΤΡΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ ηχητικό

Audio Player

00:14

03:03

Use Up/Down Arrow keys to increase or decrease volume.

:

                                     

ΤΡΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ
                                                           ---  .  ---

Κάτωθεν τοῦ ἀποσταλέντος πρός Ὑμᾶς Ποιήματος "ΤΡΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ", σχέσιν ἔχοντος:

α) Μέ τήν ἑορτήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ,

β) Μέ τήν ἑορτήν τῆς 25^ης Μαρτίου, καί

γ) Τῆς ἑορταζούσης ὁλάνθιστης Ἀνοίξεως,

Μοναδικοῦ, συγκυριακοῦ, ἀποκλειστικῶς μόνον ἐν Ἑλλάδι παρατηρουμένου καί ἑορταζομένου κατ' ἔτος φαινομένου·

[[[Ἀπέστειλα   ἠ χ ο γ ρ α φ η μ έ ν η ν  (παρακαλῶ ΠΡΟΣΕΞΤΕ!!!, ἀναζητεῖστε την πρό ἤ μετά  στό VIBER)  KAI τήν  μελωδίαν τοῦ Ἄσματος]]].

Φώτης Βαρέλης: Ευαγόρας Παλληκαρίδης ΥΠΕΡΟΧΟ !!!

Φώτης Βαρέλης: Ευαγόρας Παλληκαρίδης
(παιδί της Ε Γυμνασίου που κρεμάστηκε στην Κύπρο)

Εψές πουρνό, μεσάνυχτα, στης φυλακής την μάντρα
πα στης κρεμάλας τη θηλειά σπαρτάραγε ό Βαγόρας
Σπαρτάρησε, ξεψύχησε, δεν τάκουσε κανένας.
Η μάνα του ήταν μακριά, ό κύρης του δεμένος
η νια που τον ορμήνεβε δεν είδε νυχτοπούλι
κι οι νιοι συμμαθητάδες του μαύρο όνειρο δεν είδαν...

Εψές πουρνό, μεσάνυχτα, θάψαν τον Ευαγόρα...

Σήμερα, Σάββατο ταχιά, όλη η ζωή σαν πρώτα.
Ετούτος πάει στο μαγαζί, εκείνος πάει στον κάμπο.
Ψηλώνει ό χτίστης εκκλησία, πανίν απλώνει ο ναύτης
και στο σκολειόν ό μαθητής συλλογισμένος πάει.

ΔΙΑΚΟΣ ο Ηρωομάρτυς -- Τό τραγούδι τοῦ Διάκου ( Βίντεο -Στίχοι)

https://www.youtube.com/watch?v=Sq13ls0_wfE

ΔΙΑΚΟΣ ο Ηρωομάρτυς--Τό τραγούδι τοῦ Διάκου

https://www.youtube.com/watch?v=Sq13ls0_wfE

Στίχοι:

 Πῶς νά σέ κράζω, Διάκο μου, καί πῶς νά σέ λογιάζω;

Τῆς Ρωμηοσύνης σταυραητέ, τῆς Ἐκκλησιᾶς στεφάνι. (Χ2)

 

 Λεβέντες μου μή θλίβεστε, καί μή βαριοθυμᾶτε,

πού μές στ’ ἀγριολούλουδα τ’ Ἀπρίλη θ’ ἀποθάνω· (Χ2)

 

Γερά βαστᾶτε τ’ ἄρματα, γερά καί τά ντουφέκια,

ὥσπου ν’ ἀνθίσει ἡ λευτεριά ξανά στήν Ρωμηοσύνη· (Χ2)

 

 Μά τώρα ἐγώ λαχτάρισα τ’ ἄνθη τοῦ Παραδείσου,

καί τήν γλυκειά τοῦ οὐρανοῦ, αἰώνια Πατρίδα. (Χ2)

 

Πῶς νά σέ κράζω, Διάκο μου, καί πῶς νά σέ λογιάζω;

Τῆς Ρωμηοσύνης σταυραητέ, τῆς Ἐκκλησιᾶς στεφάνι. (Χ2)

ΔΙΑΚΟΣ ο Ηρωομάρτυς (2023) - Η ταινία

                     https://www.youtube.com/watch?v=MKEU6APifwM

           

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ-Ο ήρωας της Ρούμελης 

    https://www.youtube.com/watch?v=jGq_vEP1A34

                                                       ΑΘΑΝΑΣΗΣ ΔΙΑΚΟΣ

Τοις υπέρ πίστεως και πατρίδος αγωνιζομένοις

[1867]

[Προλεγόμενα]

«Γιά ιδές καιρό που εδιάλεξεν ο Χάρος να με πάρει,

τώρα που ανθίζουν τα κλαριά, που βγάν’ η γη χορτάρι»

Είδόν ποτε μητέρα οικτρώς οδυρομένην επί του τάφου του μονογενούς αυτής τέκνου, και σιωπηλώς και μετά σεβασμού υπό ανεκφράστου βαρυθυμίας κατεχόμενος ετόλμησα να προσέλθω επ’ ελπίδι, ότι ήθελον δυνηθή μικράν τινα να προσενέγκω ανακούφισιν εις το αφόρητον άλγος της πενθούσης δια των τετριμμένων εκείνων παραινέσεων, δι’ ών συνήθως πειρώμεθα να καταστείλωμεν τας ακαθέκτους εκρήξεις απηλπισμένης τινός καρδίας.

Ούτε κυπάρισσοι ούτε πολύτιμα άνθη ούτε σιδηραί κιγκλίδες ούτε μάρμαρα περιεκόσμουν ή επεσκίαζον το τελευταίον εκείνο κατοικητήριον. Εις μόνος ανεξέργαστος λίθος εσημείου την κεφαλήν και επ’ αυτού εκάπνιζεν ο νεκρολίβανος, καιόμενος εντός του κοιλώματος ευτελούς κεράμου. Το χώμα, προσφάτως ανασκαφέν, εφαίνετο εξωγκωμένον και κύκλω ολίγη χλόη εχάραττε τα στενώτατα όρια, εν οις πάντα περικλείονται τα ανθρώπινα. Ένθεν κακείθεν άλλα διεσπαρμένα μνήματα και εν τινι γωνία προσηλωμένον επί γηραιάς ελαίας το σήμαντρον του κοιμητηρίου, πολλαχώς εκ της σκωρίας πεποικιλμένον και μη κινούμενον παρά δια μακρού σχοινίου έρποντος σπειροειδώς περί τον απηρχαιωμένον κορμόν.

Ποίημα τοῦ πατρὸς Μαξίμου Καραβὰ γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ λυσσομανούν ἐναντίον τῆς Πίστης μας

 

Ποίημα τοῦ πατρὸς Μαξίμου Καραβὰ γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ λυσσομανούν ἐναντίον τῆς Πίστης μας

Γιατί;

Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς κι ὁ Νόμος Του, εἶν᾽ ἕνα «παραμύθι»,

γιατί ὁρμᾶτ᾽ ἐπάνω Του μ᾽ ἀκονισμένα ξίφη;

 

Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς κι ὁ Νόμος Του, εἶναι «ξεπερασμένα»,

τοῦ ἀντιχρίστου, ναί, γιατί ἀφήνιασε ἣ πέννα;

 

Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς κι ὁ Νόμος Του, εἶν᾽ «ὄπιο», «πανούκλα»,

γιατί ἡ ζωὴ χωρὶς Αὐτὸν κατήντησε σὰν ζούγκλα;

 

Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς εἶναι «σκλαβιὰ», κατὰ τοὺς ἀρνητές Του.

πῶς γέμισαν οἱ φυλακὲς ἀπὸ τοὺς ὑβριστές Του;

 

Χίλιους θεούς, χίλιες θεές, πιστεύετε, λατρεύετε,

στὸν βρωμερό τους τὸν βωμό, τὰ νιάτα σας ξοδεύετε,

ὁ Ναζωραῖος μοναχά, γιατί ἀπαγορεύεται;

 

Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς

Γέροντας Μάξιμος Καραβᾶς : Πρὸς τὸν βουλευτὴν καὶ Ὁμολογητὴν Νικόλαον Παπαδόπουλον

       

 Πρὸς τὸν βουλευτὴν καὶ Ὁμολογητὴν Νικόλαον Παπαδόπουλον

 

Σ' αὐτὴν τὴν βλάσφημη ἐποχή

ποὺ ὅλοι τους σωπαίνουν,

ἐτόλμησε ἕνας βουλευτής

πράξη πολλῶν ἐπαίνων.

 

Τὸ ὄνομά του ἐτίμησε,

Νικόλαος καλεῖται

καὶ μὲ τὴν πράξη του αὐτή

ἀπ’ ὅλους ἐπαινεῖται.

 

Τὸ βλάσφημο εἰκόνισμα

τῆς μάνας Παναγίας,

ποὺ τόλμησαν καὶ ἔβαλαν

εἰς θέαν δημοσίαν.

Ὅλα προσεύχονται (Παράσχος Ἀχιλλεύς)

 

Ὅλα προσεύχονται

Παράσχος Ἀχιλλεύς

Ὅλα προσεύχονται· καὶ γῆ καὶ οὐρανὸς κι ἀστέρια,

Καὶ τὰ πουλιὰ ποὺ ἔχουνε στὰ σύννεφα λημέρια,

Καὶ ὅσα ἔχουνε ζωὴ κι ὅσα ζωὴ δὲν ἔχουν,

Κ’ ἐκεῖνα ὅπου ἕρπουνε, κ’ ἐκεῖνα ὅπου τρέχουν!

Ὅλα προσεύχονται! τῆς γῆς τὸ ταπεινὸ χορτάρι,

Ὁ ἥλιος ὁ περήφανος, τὸ ἀργυρὸ φεγγάρι,

Ἡ θάλασσα, οἱ ρύακες, τὸ δάσος καὶ ἡ βρύση·

Δὲν ἀπομένει τίποτε χωρὶς νὰ προσκυνήσει

Καὶ δίχως νὰ προσευχηθεῖ στοῦ κόσμου τὸν Πατέρα!

Προσεύχεται καὶ ἡ νυχτιά, προσεύχεται κ’ ἡ ‘μέρα,

Κ’ ἡ φλόγα ποὺ σηκώνεται ἀπάνω κι ἀναβαίνει,

Ὅταν στὰ ἔρημα βουνά, φτωχὸ βοσκὸ ζεσταίνει.

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ --ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ - ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ---25η ΜΑΡΤΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΡΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ

  Επιμέλεια: Ελευθερία

                                                                    ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

-- . --

Ὀρθοδοξία τί σημαίνει;

Σέ δυό λογάκια εἶναι κλεισμένη:

Σἄν τό Χριστό «ταπεινωμένοι»* (Φιλιπ.2,8)

Ὅλοι μαζί «ἀδελφωμένοι» (Α΄Πέτρ.2,17)

«Τό δυνατόν εἰρηνευμένοι»* (Ρωμ.2,18)

«Πρός τόν οὐρανόν στραμμένοι»
(Ἑβρ.6,18-19: Θεσ.4,17: Πράξ.1,11)

«Στή Βασιλεία Του σωσμένοι» (Β΄Θεσ.1,5)

[ «Τῆς Βασιλείας Του κληρονόμοι» ]
(Ματ.6,33: Πράξ.14,22)

Ο Α Σ Ω Τ Ο Σ

 

Ο  Α Σ Ω Τ Ο Σ
---  .  ---

Ἐσύ, δέν φεύγεις στό βουνό (Ματ.18,12)
νά σέ ἀναζητήσω·
«πορεύεσαι εἰς γῆν μακράν», (Λουκ.15,12)  
δέν ἔρχομ’ ἀπό πίσω.

«Μέρος οὐσίας ᾔτησας
νά λάβῃς, ἀνενδότως»· (Λουκ.15,12)
ἔφθασες ὅπου πόθησες
«ζώντας ἐκεῖ ἀσώτως». (Λουκ.15,13)

"Μη σκύβεις ποτέ το κεφάλι… ψηλά να το κρατάς για να θεωρείς τον ήλιο της ζωής"

 20 λόγια από χρυσάφι του εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολομού

 

Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός γεννήθηκε στις 8 Απριλίου του 1798 στη Ζάκυνθο, ως εξώγαμο τέκνο του κόντε Νικόλαου Σολωμού και της υπηρέτριάς του Αγγελικής Νίκλη.

Σε πολύ μικρή ηλικία έμεινε ορφανός και το 1808 έφυγε για σπουδές στην Ιταλία, με τη συνοδεία του ιταλού δασκάλου του Ρώσση. Επτά χρόνια αργότερα πήρε το απολυτήριο από το Λύκειο της Κρεμόνας και γράφτηκε στο πανεπιστήμιο της Πάβιας, απ’ όπου πήρε το πτυχίο της Νομικής.

Ονομάστηκε Εθνικός ποιητής της Ελλάδας όχι μόνον γιατί έγραψε τον Εθνικό Ύμνο, αλλά και γιατί αξιοποίησε την προγενέστερη ποιητική παράδοση (κρητική λογοτεχνία, Δημοτικό τραγούδι) και ήταν ο πρώτος που καλλιέργησε συστηματικά τη δημοτική γλώσσα και άνοιξε τον δρόμο για τη χρησιμοποίησή της στη λογοτεχνία.

Ὅλα προσεύχονται.

 Ένα υπέροχο ποίημα που φρόντισαν.... να αποσύρουν από τα αναγνωστικά.

Ὅλα προσεύχονται.

Ὅλα προσεύχονται, καὶ γῆ καὶ οὐρανός κι ἀστέρια

Καὶ τὰ πουλιά ποὺ ἔχουνε στὰ σύννεφα λημέρια,

Καὶ ὅσα ἔχουνε ζωὴ κι ὅσα ζωὴ δὲν ἔχουν,

Κι ἐκεῖνα ὅπου ἕρπουνε, κι ἐκεῖνα ὅπου τρέχουν !

Γέροντας Μάξιμος Καραβάς: Τοῦ δέσποτα τό θυμιατό

Αναδημοσίευση

ΑΓΩΝΑΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ: Γέροντας Μάξιμος Καραβάς: Τοῦ δέσποτα τό θυμιατό (agonasax.blogspot.com)

Τοῦ δέσποτα τό «θυμιατό» θέλει πολύ «μπαρούτι»,

γιά νά κονιορτοποιηθοῦν μέγαρα, δόξες, πλούτη.

Του δέσποτα τό θυμιατό

Τοῦ δέσποτα τό «θυμιατό» δέν θέλει πιά «λιβάνι»,

γιατί τόν «λιβανίζουνε», κι αὐτό κακό τοῦ κάνει.

 

Τοῦ δέσποτα τό «θυμιατό» θέλει πολύ «μπαρούτι»,

γιά νά κονιορτοποιηθοῦν μέγαρα, δόξες, πλούτη.

 

Νά βγῆ τό σάπιο καθεστώς ἀπ’ τήν Ἱεραρχία,

καί νά τούς συμμαζέψουνε, νά πᾶνε ἐξορία.

Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς: Νενικήκαμεν!

 

            ᾈς εὐχαριστήσωμεν ἀπὸ καρδίας τὸν Δίκαιον Θεὸν διὰ τὴν νίκη τῆς «Νίκης», παρὰ τοὺς τόσους διωγμοὺς ποὺ ὑπέστη, ἂν καὶ εἰς τὸ πρόσωπον αὐτῆς ἐκδιώκεται ἡ ἴδια ἡ Ὀρθοδοξία.

 

Ἀλλὰ ἐμεῖς ἂς βροντοφωνάξωμε, μετὰ τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ Βρυεννίου, εἰς αὐτοὺς ποὺ σκέπτονται νὰ συνεχίσουν τοὺς διωγμούς: «Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία· οὐ ψευσόμεθά σε πατροπαράδοτον σέβας· οὐκ ἀφιστάμεθά σου, μῆτερ εὐσέβεια· ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν, καὶ σοὶ ζῶμεν, καὶ ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα· εἰ δὲ καλέσει καιρός, καὶ μυριάκις ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα».

Γέροντας Μάξιμος Καραβάς : Ὦ κάκιστοι κοχλίαι, τῶν οἴκων ὑμῶν ἐμπιπραμένων, ὑμεῖς ἄδετε; (Αἴσωπος)

Γέροντας Μάξιμος Καραβάς 

Ὦ κάκιστοι κοχλίαι, τῶν οἴκων ὑμῶν ἐμπιπραμένων, ὑμεῖς ἄδετε; (Αἴσωπος)

Ὅταν ἄκουσα αὐτὰ ποὺ εἶπαν καὶ ἔγραψαν «Χριστιανοὶ ἀδελφοὶ» κατὰ τοῦ κ. Δημητρίου Νατσιοῦ, θυμήθηκα τὸν μῦθο τοῦ Αἰσώπου μὲ τοὺς κοχλιοὺς (σαλιγκάρια), ὁ ὁποῖος ἀναφέρει ὅτι κάποιο παιδὶ ἑνὸς ἀγρότη ἐμάζεψε ὁρισμένα σαλιγκάρια καὶ βάζοντάς τα εἰς τὰ ἀναμμένα κάρβουνα γιὰ νὰ ψηθοῦν καὶ ἀκούοντάς τα νὰ σφυρίζουν εἶπε: «Ὦ κάκιστοι κοχλίαι, τῶν οἴκων ὑμῶν ἐμπιπραμένων, ὑμεῖς ἄδετε;», δηλαδὴ «Ὦ γεμᾶτα κακία σαλιγκάρια, ἐνῶ τὰ σπίτια σας (τὰ κελύφοι σας) καίγονται, ἐσεῖς τραγουδᾶτε;»

Αρχιμ. Μάξιμος Καραβάς: Όστις θέλει…

 

                                 Όστις θέλει…

Επήρα την απόφαση

να σε ακολουθήσω,

αγαπητέ, Νυμφίε μου,

και δεν γυρίζω πίσω.

 

Ας ειν΄ η πόρτα σου στενή

και άναντις ο δρόμος,

εγώ θα τρέχω πίσω σου

σαν άλλος ταχυδρόμος.

 

Να στείλω τ’ Ευαγγέλιο

σε σπίτια και παλάτια,

να ακουστεί ο Λόγος σου

σ’ όλης της γης τα πλάτια.

 

Και αν χρειαστεί, Νυμφίε μου,

το αίμα μου να χύσω,

θα είναι ύψιστη τιμή

έτσι να τελευτήσω.

 

Να γίνω μάρτυρας κι εγώ

στον μάρτυρα τον Μέγα,

τον Κύριόν μου και Θεόν

το Άλφα και τ’ Ωμέγα.

Γέροντας Μάξιμος Καραβάς :Ὅστις θέλει...

 

                                         

                                        Ὅστις θέλει...

 

Ἐπῆρα τὴν ἀπόφαση

νὰ σὲ ἀκολουθήσω,

ἀγαπητέ Νυμφίε μου,

καὶ δὲν γυρίζω πίσω.

 

Ἄς εἶν’ ἡ πόρτα Σου στενή

καὶ ἄναντες ὁ δρόμος,

ἐγὼ θὰ τρέχω πίσω Σου

σὰν ἄλλος ταχυδρόμος.

 

Νὰ στείλω τ' Εὐαγγέλιο

σὲ σπίτια καὶ παλάτια,

νὰ ἀκουστεῖ ὁ λόγος Σου

σ’ ὅλης τῆς γῆς τὰ πλάτια.

 

Καὶ ἂν χρειαστεῖ, Νυμφίε μου,

τὸ αἷμα μου νὰ χύσω,

θὰ εἶναι ὕψιστη τιμή

ἔτσι νὰ τελευτήσω.

 

Νὰ γίνω μάρτυρας κι ἐγώ

στὸν Μάρτυρα τὸν μέγα,

τὸν Κύριόν μου καὶ Θεόν,

τὸ Ἄλφα καὶ τ’ Ὠμέγα.

 

      Αρχιμανδρίτης Μάξιμος Καραβάς  

26/4/2023

Εὐαγγελισμός – Ἑλληνισμός, μία σχέση άρρηκτη!

 

                                          

                          Βαλαωρίτης Ἀριστοτέλης

Μὲ μιᾶς ἀνοίγει ὁ οὐρανός, τὰ σύγνεφα μεριάζουν,

οἱ κόσμοι ἐμείνανε βουβοί, παράλυτοι κοιτάζουν.

Μία φλόγα ἀστράφτει… ἀκούονται ψαλμοὶ καὶ μελῳδία…

Πετάει ἕν᾿ ἄστρο… σταματᾶ ἐμπρὸς εἰς τὴ Μαρία…

«Χαῖρε τῆς λέει ἀειπάρθενε, εὐλογημένη χαῖρε!

Ὁ Κύριός μου εἶναι μὲ σέ. Χαῖρε Μαρία, Χαῖρε!»

Ἐπέρασαν χρόνοι πολλοί… Μία μέρα σὰν ἐκείνη

ἀστράφτει πάλι ὁ οὐρανός… Στὴν ἔρμη της τὴν κλίνη

λησμονημένη, ὁλόρφανη, χλωμὴ κι ἀπελπισμένη,

μία κόρη πάντα τήκεται, στενάζει ἁλυσωμένη.

Ἡ δημώδης ποίηση καί τό «ποιητικό» 1821

 

Γράφει η  Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος – Θεολόγος

«Ἄνθρωπος, πού δέν νιώθει ὥς τά κατάβαθα τῆς καρδιᾶς του τά δημοτικά μας τραγούδια, δέν εἶναι σέ θέση νά νιώσει ἀληθινά τήν Ἐπανάσταση τοῦ Εἰκοσιένα... δηλαδή τό "τιμιώτατον" πού τήν κάνει ξεχωριστή, ἀνάμεσα στίς ἐπαναστάσεις πού γενήκανε» (Φώτης Κόντογλου).

Ἰδιαίτερη θέση στήν ἱστορία τῆς νεοελληνικῆς λογοτεχνίας κατέχει τό δημοτικό μας τραγούδι. Εἶναι τό μέσο μέ τό ὁποῖο ὁ λαός μας ἐξέφρασε τούς πόθους καί τούς καημούς του, τίς ἀγωνίες καί τίς προσδοκίες του, δημιουργώντας μιά μοναδική πνευματική παρακαταθήκη. Τό δημοτικό τραγούδι, πού ἀφορᾶ στήν Ἐθνεγερσία τοῦ ᾽21, πῆρε σάρκα καί ὀστά στά κλέφτικα λημέρια, ἔδωσε χαρά καί δύναμη σέ ὅσους τό ἄκουσαν, τό τραγούδησαν καί τήν ἄλλη μέρα βγῆκαν νά πολεμήσουν μέ τούς στίχους του στά χείλη τους, ὅπως οἱ ἀρχαῖοι Σπαρτιάτες, οἱ ὁποῖοι πολεμοῦσαν τραγουδώντας τίς ἐλεγεῖες πού εἶχε συνθέσει γιά τήν περίσταση ὁ ποιητής Τυρταῖος!
Ὑπολογίζονται πάνω ἀπό 400 τά δημοτικά τραγούδια τήν περίοδο τῆς Ἐθνεγερσίας μέχρι καί τήν ἀπελευθέρωση, τά ὁποῖα ὄχι μόνο καταγράφουν κι ἀποτυπώνουν τίς ἐνέργειες τῶν κλεφτῶν, ἀλλά συνεγείρουν καί τροφοδοτοῦν τήν ψυχή, μέ μοναδικό στόχο νά θεριέψουν τήν ἐλπίδα καί νά τονώσουν τό ἐθνικό αἴσθημα γιά ἐπανάσταση καί ἀπελευθέρωση.

Πονεμένος καί βασανισμένος ὁ ἀγωνιστής, δεμένος μέ τή γενέθλια γῆ του, πολεμάει καί τραγουδάει. Τό δημοτικό τραγούδι εἶναι γι᾽ αὐτόν ἀνάγκη ζωῆς. Τό ἀγαπάει, τό νοσταλγεῖ, τό βιώνει ἀπόλυτα. Τραγουδώντας συγκινεῖται, λησμονεῖ τήν πίκρα τῆς σκλαβιᾶς, πιστεύει στήν ἱστορική ἀποστολή του, ἀναθαρρεύει, γιά νά συνεχίσει τόν ὡραῖο ἀγώνα ἐναντίον τῶν βάρβαρων κατακτητῶν:

«Ἀρματωλός μές στά βουνά,
καί κλέφτης μές στούς κάμπους·
νά ᾽χα τά βράχια ἀδέρφια μου,
τά δένδρα συγγενάδια,
... καί στήν κορφή τῆς Λιάκουρας
νά κάνω τόν σταυρό μου,
..., σκλάβο νά μή μέ λένε».

Κλαίω για αυτή την χώρα που με τόσους "αγγέλους", αδυνατεί να πετάξει...

Δεν κλαίω όσους παίρνουν ανηφοριές!

Δεν κλαίω τον Παλληκαρίδη!

Δεν κλαίω τον Καραθανάση, τον Γιαλοψό, τον Βλαχάκο!

Δεν κλαίω τον Σολωμού!

Δεν κλαίω τον Ισαάκ!

Δεν κλαίω τον Σιαλμά!

Δεν κλαίω τον Ηλιάκη!

Δεν κλαίω τον Κατσίφα!

Δεν κλαίω τον Τουρούτσικα!

Μόνο κλαίω για αυτή την χώρα που με τόσους "αγγέλους", αδυνατεί να πετάξει...

Δεν κλαίω για όσους φεύγουν τυλιγμένοι με την Γαλανόλευκη!

Κλαίω για εκείνα τα παιδιά που την κρατούσαν, μπαίνοντας στον ναό για την εορτή των Τριών Ιεραρχών, σαν να 'ταν ψαροκάλαμο...

Δεν κλαίω όσους πεθαίνουν για την ελευθερία!

Κλαίω γι' αυτούς που είναι ανυποψίαστοι, αμέθεκτοι...

Είναι κι εκείνος ο Ινδιάνος με τα σχιστά μάτια, που, σαν άλλος Άγιος Κοσμάς, εκλιπαρεί: "μην πληγώνετε την Ελλάδα, μη βάζετε νερό στο κρασί, Στώμεν Καλώς"...

"Εμείς κοιτάζουμε προς την Ελλάδα, δεν ξέρω όμως που κοιτούν οι Έλληνες"...

Πόσους ήρωες, πόσους αγίους, πόσους "αγγέλους" χρειάζεσαι Ελλάδα, για να κοιτάξεις προς τα πάνω;

Αρχιμανδρίτης π. Μάξιμος Καραβάς: Ἀποτείχισις, ἡ ἀγκαλιὰ τοῦ Χριστοῦ

 

Ἀποτείχισις, ἡ ἀγκαλιὰ τοῦ Χριστοῦ

  

Εἴμαστε ἐμεῖς, Χριστέ μου, τὰ παιδιά σου

πού καταφύγαμε πάνω στὰ βουνά,

γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὸ ὄνομά Σου

θὰ ὑπομείνουμε ὅλα τὰ δεινά.

 

Δὲν μᾶς τρομάζει ὁ Βαρθολομαῖος,

οὔτε ὁ ἑωσφόρος τῆς Ἀμερικῆς,

οὔτε ὁ Ζηζιούλας ὁ θεολόγος

ὁ μέγας λάτρης τῆς Νέας Ἐποχῆς

(=ἐβραιοκατοχὴς)

 

Ὅποιος θέλει νὰ ζήσει τὴν αἰωνίαν ζωὴν ,

Οἰκουμενισμὸν νὰ μισήσει καὶ ν’ ἀποτειχισθεῖ.

 

Ἄλλη ὁδὸς δὲν ὑπάρχει,

 νὰ ὁδηγεῖ στὸν Χριστό,

ἡ ἀποτείχισις μόνο,

γιὰ τὸν καθ’ ἕνα πιστό.

 

Γρήγορα, γρήγορα νὰ ἀποτειχισθοῦμε,

 γρήγορα, γρήγορα γιὰ νὰ μὴν κολασθοῦμε,

 γρήγορα, γρήγορα ὁ ἐχθρὸς πλησιάζει,

 γρήγορα, γρήγορα καὶ ὁ Χριστὸς φωνάζει:

γρήγορα, γρήγορα ἐλᾶτ’ ἐδῶ παιδιά μου,

 γρήγορα, γρήγορα μέσα στὴν ἀγκαλιά μου.

 

'Αρχιμανδρίτης π. Μάξιμος Καραβάς  15-1-2023

Κυριακὴ τῶν δέκα λεπρῶν