Την «απόδειξη» της παρουσίας της χριστιανικής πίστης στην ευρωπαϊκή τέχνη, και δη στην ευρωπαϊκή μουσική, ανακάλυψαν οι διοργανωτές της κάτωθι εκδήλωσης. Με τον φευγάτο τίτλο «Μια Πέμπτη, μια Σαρακοστή»[1] η χορωδία «Καλλιτεχνήματα» παρουσίασε μέσα στον Ιερό Ναό Ευαγγελίστριας Πειραιώς έργα του κλασσικού ρεπερτορίου. Θα το ξαναπούμε για άλλη μία φορά όσο κουραστικοί κι αν γινόμαστε… μπροστά στην Ωραία Πύλη, στο Ιερό Βήμα όπου τελούνται τα φρικτά Μυστήρια, με τα οπίσθια στους Αγίους, οι καλλιτέχνες των υψηλών σαλονίων έζησαν απερίγραπτες στιγμές «καλλιτεχνικής ηδονής» και «πνευματικής χασμουρητίλας» με Stabat Mater Rainberger op 138, Requiem Maurice Durufle op 9 και Veni Veni Emmanuel Zoltan Kodaly !!!!
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ!
Οι «ποιμένες» μας, προδίδουν συνεχώς την αποστολή τους αφού όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένοι να συγκρουσθούν με τους δαιμονοκίνητους πολιτικούς εξουσιαστές και το λοιπό, σατανοκίνητο κατεστημένο (δημοσιογραφικός υπόνομος και υπόκοσμος, οικονομική ολιγαρχία) αλλά τους τιμούν και από πάνω, πότε με προσφωνήσεις και καλωσορίσματα, πότε με μειδιάματα και φωτογραφίσεις , πότε με δώρα προς αυτούς (π.χ. εικόνες), πότε με το να επιτρέπουν στους διαφόρους βλάσφημους και αντίχριστους πολιτικάντηδες την απαγγελία του «Πιστεύω» και του «Πάτερ Ημών», πότε με το ένα, πότε με το άλλο, κ.ο.κ.
Και προκαλούν αφόρητα, κάνοντας συνεχώς λόγο για συνεργασία μαζί τους…. Αντί για αφορισμό των ενόχων και άμεσο χωρισμό της Εκκλησίας από το αντίχριστο Κράτος , αυτοί μιλούν για συμπόρευση , λες και βρισκόμαστε στην εποχή του Βυζαντίου…..