Ανοικτή Επιστολή προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαρίσης κ. Ιγνάτιο

         ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ <ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ>

 Ανοικτή Επιστολή προς τον Σεβασμιώτατο  Λαρίσης κ. Ιγνάτιο
Έχετε το θάρρος, Σεβασμιώτατε;
Να ζητήσετε συγγνώμη, να αποκαταστήσετε τα ημαρτημένα
και να αλλάξετε τη στάση σας για όλες
τις προγενέστερες πράξεις σας;

Κοι¬νο¬ποί¬η¬ση: Οικουμενικό Πατριαρχείο, Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, Ιερές Μητροπόλεις όλης της Ελλάδας, Άγιον Όρος, Ιερές Μονές και Ησυχαστήρια, Ορθοδόξους Συλλόγους και Αδελφότητες, ημερήσιο και περιοδικό Τύπο.

Θεσ¬σα¬λο¬νί¬κη, 24 Μαρ¬τί¬ου 2009
Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε,
Προσφάτως ελάβαμε με κοινοποίηση εκ μέρους της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου την επιστολή σας προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, με αφορμή τον μέγα θόρυβο και τον μέγιστο σκανδαλισμό που δημιουργήθηκε με την από 9 Μαρτίου τρ. ε. απόφαση του Πρωτοβαθμίου δι’ Αρχιερείς Συνοδικού Δικαστηρίου, του οποίου υπήρξατε μέλος. Με αυτή την κατά πλειοψηφίαν —στην οποία συγκαταλέγεσθε κι εσείς, Σεβασμιώτατε— απόφαση εκρίθη όπως τεθή στο αρχείο η υπό εκδίκασιν κανονική υπόθεση του πρώην Αττικής κ. Παντελεήμονος Μπεζενίτη. Κατόπιν αυτού σας απευθύνουμε την παρούσα ανοικτή επιστολή.
Μεταξύ άλλων, Σεβασμιώτατε, στην ανωτέρω επιστολή σας γράψατε και κάτι το οποίο μας έκανε τρομερή εντύπωση και μας σκανδάλισε ακόμη περισσότερο:
«Σας διαβεβαιώ ότι ήχθην εις την ως άνω κρίσιν δια να μην οδηγηθή ο εγκαλούμενος Αρχιερεύς εις την καθαίρεσιν, ανακαλών εις την μνήμην μου τα λόγια του πνευματικού μου πατρός “τρέμω όταν ακούω να καθαιρείται κληρικός, ποτέ δεν θα ήθελα να πάρω τέτοια ευθύνη”.¬.. Εκ των υστέρων διαβλέπω ότι η ως άνω κρίσις μου καταδεικνύεται εσφαλμένη και δι’ αυτής και εις την Εκκλησίαν εδημιουργήθη πρόβλημα και τους ανθρώπους ίσως εσκανδάλισα».
Όπως ο ίδιος ομολογείτε, Σεβασμιώτατε, διαπράξατε ένα επιπλέον δικονομικό παράπτωμα, ανεπίτρεπτο για δικαστή: εφ’ όσον είχατε πρόβλημα συνειδήσεως να λάβετε απόφαση σύμφωνα με τα δικονομικά δεδομένα, λόγω των απόψεων του πνευματικού σας πατρός —όπως εσείς τις δεχθήκατε και τις ερμηνεύσατε— έπρεπε να ζητήσετε την εξαίρεσή σας από τη σύνθεση του ως άνω δικαστηρίου, διότι οι απόψεις αυτές συνειδητά σας κατέστησαν μεροληπτικό και σας οδήγησαν σε πλάνη, ώστε η απόφασή σας να είναι και νομοκανονικά παράνομη και να προκαλεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα των μελών της Εκκλησίας και ολόκληρης της κοινωνίας, εκθέτοντας οδυνηρά και πάλι την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού στη χλεύη των αντιχρίστων και των εκκλησιομάχων. Αντιθέτως, όχι μόνον δεν ζητήσατε την εξαίρεσή σας, αλλά δεχθήκατε να αντικαταστήσετε τον Μητροπολίτη Κονίτσης κ. Ανδρέα, ο οποίος δεν ήταν αρεστός στον υπόδικο πρώην Αττικής!.¬.. Η ανωτέρω διατύπωσή σας, άλλωστε, περιλαμβάνει δύο σκέλη: (α) δικαιολογείστε για την απόφασή σας, επικαλούμενος τον πνευματικό σας• (β) ζητάτε συγγνώμη υποθετικώς, διότι δεν αναγνωρίζετε ευθέως ότι σκανδαλίσατε την Εκκλησία και την κοινωνία, χρησιμοποιώντας την έκφραση «ίσως εσκανδάλισα». Αλλά οι πνευματικοί μας —μεταξύ αυτών κι εσείς, κατά τεκμήριον— μας διδάσκουν ότι η μετάνοια για να ’ναι μετάνοια και η συγγνώμη για να ’ναι συγγνώμη, πρέπει να γίνονται ευθέως, χωρίς δικαιολογίες και σχετικότητες!.¬.. 

Σεβασμιώτατε, αναλογιζόμενος το λάθος σας —με τον τρόπο που τελικώς το αναλογισθήκατε— η πράξη σας θα ήταν άξια επαίνων αν είχατε την παρρησία να ζητήσετε δημοσίως συγγνώμη, η οποία, βεβαίως, θα ήταν ειλικρινής και γενναία και όχι σκόπιμη, αφού συνοδεύεται από τις προειρημένες δικαιολογίες και σκοπιμότητες. Και βεβαίως θα είχε την αξία της, εφ’ όσον θα μπορούσε να διορθώσει και να άρει τις συνέπειες της αθωωτικής ψήφου σας.  Δυστυχώς η συγγνώμη σας κρίνεται ανειλικρινής και, βεβαίως, αδυνατεί να διορθώσει το κακό που επέφερε, αναιρούμενη κυρίως από τον βίο και την πολιτεία σας, όπως αυτή προσδιορίζεται και αξιολογείται από συγκεκριμένες ενέργειες και πράξεις, οι οποίες σκανδάλισαν και σκανδαλίζουν το πλήρωμα της Εκκλησίας. 
Έχετε όμως το θάρρος, Σεβασμιώτατε, να ζητήσετε συγγνώμη, να αποκαταστήσετε τα ημαρτημένα και να αλλάξετε τη στάση σας για όλες τις προγενέστερες πράξεις σας με τις οποίες έχετε κατασκανδαλίσει το πανελλήνιον —και όχι μόνον;

Μητροπολίτου Λαρίσης έργα και ημέρες

Tου Aντωνη Kαρκαγιαννη

Ο μητροπολίτης Λαρίσης Ιγνάτιος συμμετείχε στο δευτεροβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο που ασχολήθηκε με την υπόθεση του πρώην μητροπολίτη Αττικής, του Παντελεήμονος Μπεζενίτη, και ετάχθη υπέρ της απαλλαγής του, παρ’ όλο ότι είχε ήδη καταδικασθεί από τα «κοσμικά» δικαστήρια σε πολυετή φυλάκιση για υπεξαίρεση. Με την ψήφο του ο σεβασμιότατος Ιγνάτιος αμφισβητούσε στην πράξη την αρμοδιότητα των «κοσμικών» δικαστηρίων για αδικήματα που διαπράττουν κληρικοί. Αν θυμάμαι καλά, αυτός και οι ομοϊδεάτες του Συνοδικού Δικαστηρίου διακήρυξαν δημοσίως την αρχή ότι οι κληρικοί δικάζονται από εκκλησιαστικά και σύμφωνα με τους «ιερούς κανόνες» και όχι σύμφωνα με τους νόμους της Πολιτείας.

Αυτά όταν πρόκειται να υπερασπισθούν εαυτούς και αλλήλους. Οταν όμως πρόκειται να διεκδικήσουν «δικαιώματα» από τους πολίτες, τότε με σκληρότητα, συχνά με πανουργία και με μεθόδευση τους παραπέμπουν στα «κοσμικά» δικαστήρια, ακόμη και για ασήμαντη αιτία. Αυτό έκανε και ο σεβασμιότατος Ιγνάτιος και παρέπεμψε πολίτες της Λάρισας στα δικαστήρια, επειδή έχουν αντιρρήσεις με τη νομιμότητα της αρχιεροσύνης του αλλά και τα πεπραγμένα της, και την εκφράζουν ευθαρσώς και δημοσίως. Προηγουμένως, μάλιστα, ως... χριστιανική συναντίληψη προσέφερε... τη μεγαλοψυχία του με αντάλλαγμα επονείδιστη «δήλωση μετανοίας και υποταγής», ευτυχώς για την αξιοπρέπεια των πιστών δεν την έλαβε, ούτε μία.

Δεν θέλω να σας κουράσω με λεπτομέρειες. Επιβλήθηκαν με δικαστικές αποφάσεις, σε βάρος 33 «αντιφρονούντων» προς τον μητροπολίτη χριστιανών, όχι ευκαταφρόνητες χρηματικές ποινές. Και ενώ η υπόθεση βρίσκεται ακόμη στα δικαστήρια και δεν έχει τελεσιδικήσει, ο σεβασμιότατος μητροπολίτης, υποθέτω από εκδικητικό μένος αλλά και περισσή φιλοχρηματία, προχωρά σε πράξεις εκτελέσεως κατά περιουσιών.

Το εκκλησιαστικό θέμα στη μητρόπολη Λαρίσης αλλά και σε άλλες μητροπόλεις είναι γνωστό και χρονολογείται από δεκαετίες. Ποιος είχε τότε δίκαιο και ποιος άδικο είναι υπόθεση άλλων να το ερευνήσουν. Το βέβαιο είναι ότι οι λύσεις που τότε δόθηκαν, δεν βρήκαν σύμφωνους τους πιστούς και προκλήθηκαν αντιδράσεις επίμονες και θορυβώδεις. Τι να κάνουμε, δεν είναι όλοι διατεθειμένοι να δεχθούν άκριτα άνωθεν αποφάσεις και να υποταγούν σ’ αυτές. Οχι μόνο στα εκκλησιαστικά μας πράγματα, αλλά παντού. Και όταν μια απόφαση δεν γίνεται αποδεκτή, το πρόβλημα το έχει εκείνος που την πήρε και όχι εκείνος που αρνείται να την αποδεχθεί. Ούτε είναι στο πνεύμα της εποχής να καταφεύγουμε σε καταναγκασμούς, δικαστικούς, αστυνομικούς ή άλλους και σε «δηλώσεις μετανοίας και υποταγής».

Θέλω να πιστεύω ότι ο σώφρων και μετριοπαθής Αρχιεπίσκοπος, ο κ. Ιερώνυμος, δεν θέλει να βλέπει τους μητροπολίτες να αντιδικούν και να διαπληκτίζονται στις αίθουσες των δικαστηρίων με τους πιστούς. Και όταν μητροπολίτες αδιαφορούν για την εικόνα και το κύρος τους, ο Αρχιεπίσκοπος δεν μπορεί να αδιαφορεί για το κύρος της Εκκλησίας.

Hμερομηνία : 23-07-2009 

	:  http://www.kathimerini.gr

ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΑΙ ΠΡΟΤΡΟΠΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΑΓΙΟΝ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΦΟΡΟΥ

ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΑΙ ΠΡΟΤΡΟΠΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΑΓΙΟΝ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΦΟΡΟΥ

 

 Εισήγησις

γενομένη υπό του Αρχιμ. Αθανασίου Μυτιληναίου εις Α' Ιερατικόν Συνέδριον Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Πλαταμώνος εν τω Πνευματικώ Κέντρω του Ι.Ν. Αγίων Μ' Μαρτύρων εν Λαρίση τη 22α Σεπτεμβρίου 1969

 

 

Σεβασμιότατε Άγιε Δέσποτα, Σεβαστοί  Άγιοι Πατέρες,

       Είναι αρχαιοτάτη, και μάλιστα αποστολική η συ­νήθεια, συνάξεων των Ποιμένων της Εκκλησίας.

                                       ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ

Ένα άλλο τραγικό γεγονός που συνέβη το περασμένο Πάσχα – το βράδυ της Ανάστασης – στην Εύβοια και συγκλόνισε το πανελλήνιο, ήταν ο θάνατος του 7χρονου παιδιού ιερέως του νησιού αλλά και, κυρίως, η στάση και συμπεριφορά του απλού αυτού λεβίτη μπροστά στο οδυνηρό αυτό συμβάν. Στάση, που τον κατέδειξε έμπρακτα αληθινό πιστό και ποιμένα. Συμπεριφορά που βρέθηκε απόλυτα εναρμονισμένη στο λόγο του Κυρίου μας, θεωρία και πράξη.

Την ώρα που αναφωνούσε το «Χριστός ανέστη» έπεφτε θανάσιμα τραυματισμένο το παιδί του από βεγγαλικά που κάποιος πέταξε.

Μπορούμε να βρεθούμε στη θέση του; Κλάματα, οργισμένες κραυγές, κατάρες, ίσως να συνόδευαν οποιονδήποτε άλλον∙ όχι όμως και τον αληθινό ιερέα του Χριστού που βρήκε το θάρρος να ψιθυρίσει τα λόγια του Ιώβ: «Κύριος έδωκεν, Κύριος αφείλετο». Πρόσφερε στο Χριστό το αντίδωρο – το παιδί που του χαρίστηκε – και με ταπεινή φωνή και χωρίς κανένα παράπονο, ομολόγησε: «τα πάντα σα εισί, Κύριε».

Αλλά το μεγαλείο της χριστιανικής ψυχής του φάνηκε κι απ’ το ότι δεν έμεινε κλεισμένος εγωιστικά στο δικό του πόνο, αλλά σαν αληθινός ποιμένας σκέφθηκε και την οικογένεια του ακούσιου φονιά, που μέσα στην απόγνωσή της, ίσως έκανε κάτι ασυγχώρητο.

Για να την καθησυχάσει είπε: «Σας συγχωρώ και δε ζητώ να διωχθεί ο φονιάς του παιδιού μου!».

Λόγια συγκλονιστικά, χριστιανικά, παρήγορα, άξια προς μίμηση από μικρούς και μεγάλους, κληρικούς και λαϊκούς.

Η αγία αυτή στάση του ιερέως της Εύβοιας, άθελά μας, φέρνει στο νου μας την εν γένει στάση του Δεσπότη της Λάρισας Ιγνατίου ο οποίος διώκει τους διαμαρτυρόμενους Λαρισαίους χριστιανούς δικαστικά όχι γιατί του σκότωσαν τον πατέρα, τη μάνα… αλλά γιατί δεν τον αποδέχονται εξ αιτίας ουσιωδών νομικών και Κανονικών παραβάσεων που επισύρουν την καθαίρεση και τον αποσχηματισμό του.

Ο εν λόγω δεσπότης, σ’ αντίθεση προς τον ιερέα της Εύβοιας, δήλωσε: «Επιθυμώ την ποινική τους δίωξη και τη νόμιμη τιμωρία τους».

Αρκετά ασχοληθήκαμε μαζί του Να τον ελεήσει ο Θεός. Τα σχόλια δικά σας.

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΛΑΡΙΣΗΣ  ΑΓΩΝΑΣ  Φ.172 ΣΕΠΤΕΜ.2011

                                        ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΦΑΛΙΡΙΣΑΜΕ

1) Για φαρμακευτική δαπάνη

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΕΟΦ (εθνικό οργανισμό φαρμάκου) και του υπουργείου Υγείας η φαρμακευτική δαπάνη παρουσίασε τεράστια αύξηση, χωρίς να υπάρχει και ανάλογη βελτίωση υπηρεσιών.

Δαπανήθηκαν σε τελικές τιμές:

Έτος 1987     -           193 εκατομμύρια ευρώ

Έτος 1992     -           671 εκατομμύρια ευρώ

Έτος 1999     -           1,992 δις ευρώ

Έτος 2004     -           5,042 δις ευρώ

Έτος 2010     -           10,593 δις ευρώ

Κόστος υπερδιπλάσιο σε σχέση με αυτό των Σουηδών και των Πορτογάλων και πολύ κοντά σ’ αυτό που πληρώνει η Ισπανία των σαράντα εκατομμυρίων κατοίκων!

Ο δε υπουργός Ανάπτυξης Ν. Χρυσοχοΐδης επανειλημμένα έχει δηλώσει ότι,

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΕ ΕΞΑΡΣΗ

Είναι γνωστή στα πέρατα της οικουμένης η τραγωδία την οποία ζει στις μέρες μας η δύσμοιρη πατρίδα μας. Τραγωδία που οδηγεί τους Έλληνες ακόμη και στην απελπισία. Αρκετοί απ’ αυτούς αυτοκτονούν μη μπορώντας ν’ αντέξουν το βάρος της όλης κατάστασης. Η ανεργία, το κλείσιμο των καταστημάτων, οι συνεχείς περικοπές μισθών και συντάξεων (η εύκολη λύση), οι απολύσεις εργαζομένων, η κατακόρυφη αύξηση των τιμών κάθε αγαθού (ρεύμα, πετρέλαιο, αέριο, είδη διατροφής…) φέρνουν αναστάτωση στη ζωή μας και καταρρακώνουν το κύρος της φωτοδότρας Ελλάδας, δίδοντας το δικαίωμα στους άλλοτε τρωγλοδύτες να μιλούν απαξιωτικά για τη χώρα μας.

Κι ενώ ο κόσμος χάνεται, οι διοικούντες την Εκκλησία της Ελλάδας προκαλούν με τη ζωή τους και σκανδαλωδώς αδιαφορούν - λόγω του «φιλάδελφου» - για το αν οι ενέργειες πολλών εξ αυτών τιμούν το αιματοβαμμένο ράσο των αγίων μας ή γίνονται αφορμή να χλευάζεται μαζί τους και η Ορθόδοξη Εκκλησία μας.

Μέσα στο χαλασμό αυτό, ο επί δεκαπενταετίαν δεσπότης Λάρισας (ελέω Σεραφείμ Τίκα – αρχιεπισκόπου αντάρτη) Ιγνάτιος Λάππας, μη γινόμενος αποδεκτός από τους χριστιανούς της Μητρόπολης γιατί εισήλθε σ’ αυτήν αλλαχόθεν και όχι δια της θύρας, επισπεύδοντας μάλιστα το θάνατο του κανονικού μητροπολίτη Θεολόγου, μετήλθε αντιχριστανικές μεθόδους προκειμένου να γίνει αποδεκτός ως «πατέρας»! Μέχρι σήμερα οδηγεί τους πιστούς στα δικαστήρια με μηνύσεις και αγωγές προκειμένου να κάμψει το αγωνιστικό τους φρόνημα και να τον «προσκυνήσουν», θυμίζοντάς μας έτσι τα λόγια του διαβόλου προς το Χριστό: «Αν με προσκυνήσεις θα σου χαρίσω (!) όλες αυτές τις βασιλείες». Ξεχνώντας μάλιστα ο ίδιος ότι ο σεβασμός και η αναγνώριση δεν επιβάλλονται αλλά κατακτώνται, επέλεξε, ανάμεσα από τους χιλιάδες αγωνιζόμενους χριστιανούς, που «δεν κάμπτουν γόνυ τω Βάαλ», τριάντα τρεις (33) – τυχαία; δε νομίζω – οδηγώντας τους ενώπιον των δικαστών με ψευδείς, αστήρικτες αλλά και φαιδρές κατηγορίες: ότι τον αποκάλεσαν ανάξιο (όχι άδικα), του γύρισαν την πλάτη, έβηξαν… Από τότε οι 33 αυτοί χριστιανοί – πολύτεκνοι και υπερπολύτεκνοι οι περισσότεροι, μονόμισθοι, μεροκαματιάρηδες, υπερήλικες, με συνεχώς ελαττούμενη την πενιχρή σύνταξή τους – διέρχονται οικογενειακώς ένα πολυχρόνιο ψυχικό εκβιασμό, προβάλλοντας μπροστά τους το βασανιστικό δίλημμα: να προσκυνήσουν τον μοιχεπιβάτη δεσπότη, πηγαίνοντας κόντρα στις πεποιθήσεις και το «πιστεύω» τους προκειμένου να σώσουν το σπίτι τους από την απειλούμενη κατάσχεση εκ μέρους του «εκπροσώπου του Θεού» ή να πληρώσουν την – ελαφρά τη καρδία – καταλογισθείσα σε βάρος τους ποινή από το Εφετείο; εκ των πραγμάτων αδύνατη, δεδομένου ότι για την πρώτη ομάδα, εκ 15 ατόμων, το ποσό υπερβαίνει τις 150.000 €. Προτίμησαν τη διαδικασία των εφέσεων, ελπίζοντας ότι στα ανώτερα δικαστήρια θα υπάρξουν Τερτσέτηδες και Πολυζωήδες (ανεπηρέαστοι και δίκαιοι). Δυστυχώς οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν, καθότι, το καταραμένο «φιλάδελφον», το αξίωμα και οι γνωριμίες, στην Ελλάδα έχουν μεγαλύτερη ισχύ κι από το νόμο – κατά το «ούτω έδοξεν τω δικαστή» – γι’ αυτό και κατέφυγαν στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Τελειώνουμε με μια διαπίστωση και μια ευχή. Έτσι έχοντας τα πράγματα, το τέλος για τους Έλληνες και την Ελλάδα είναι εγγύς και δυσοίωνο – αν δεν επέμβει ο Θεός. Για τους 33 δε αγωνιζόμενους Λαρισαίους χριστιανούς δυσχερέστερο, καθότι την ώρα που «καίγονται τα γένια κάποιου και άλλος προσπαθεί απ’ τη φωτιά τους ν’ ανάψει το τσιγάρο του» μεταβάλλεται η κατάσταση από τραγική σε απελπιστική και συνεπώς δεν υπάρχει άλλη λύση απ’ αυτή του «γόρδιου δεσμού». Γιατί, ποιος μπορεί να αποκλείσει μια οποιαδήποτε βίαιη ενέργεια την ώρα της απελπισίας; Την ώρα που κλέφτες και άρπαγες του μόχθου και του ιδρώτα του τίμιου εργάτη κυκλοφορούν ελεύθεροι και επαιρόμενοι; Την ώρα που μοιχεπιβάτες, κενόδοξοι και αδίστακτοι θυσιάζουν το ποίμνιο προβαίνοντας σε πολύχρονο ψυχοφθόρο πόλεμο μόνο και μόνο γιατί δεν αναγνωρίζουν τις παρανομίες τους και δεν προσφέρουν «γην και ύδωρ» για να σώσουν το σπίτι τους και το διασυρμό τους;

Τέλος απευθυνόμενοι προς κάθε αρμόδιο αλλά και προς τον απλό Έλληνα χριστιανό πολίτη, που αγαπάει την θρησκεία του και την Πατρίδα του, να αγρυπνεί, προβαίνοντας άμεσα και αποτελεσματικά όταν οι καιροί το απαιτήσουν. Να πάψουνε να είναι «ευλαβείς βλαμμένοι» (π. Παΐσιος) γιατί τώρα «είναι καιρός της σφενδόνας και όχι της φλογέρας» (Σεβασμ. Αυγ. Καντιώτης). Ιδιαίτερα η Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδας ας συμμαζέψει τους σαλταδόρους, όσο είναι καιρός, γιατί και η υπομονή έχει τα όριά της. Ας μην παίζουν με τη φωτιά, γιατί κάποια στιγμή οι πράξεις μπορεί να γίνουν μπούμερανκ και η μακροθυμία του Θεού να σταματήσει καθ’ όσον «ο Θεός ου μυκτηρίζεται», δεν εμπαίζεται.

   ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ  ΛΑΡΙΣΗΣ  ΑΓΩΝΑΣ  Φ.172 ΣΕΠΤΕΜ.   2011

                                          Θα πάτε για εξύβριση!!!

Στο φετινό αγιασμό, με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, υπήρξε κάποια ένταση.

Σε σχολείο που πήγε ο δεσπότης για τον αγιασμό, καθηγητές έφυγαν διαμαρτυρόμενοι γιατί κλήθηκε χωρίς την έγκριση του συλλόγου.

Σε άλλο σχολείο, την στιγμή που ο Ιερέας διάβαζε την εγκύκλιο της Μητρόπολης, τα παιδιά από κάτω φώναζαν: ΑΝΑΞΙΟΣ – ΑΝΑΞΙΟΣ.

Παιδιά μην το ξανακάνετε γιατί θα πάτε κατηγορούμενοι για διατάραξη αλλά και εξύβριση του δεσπότη!

Είναι κατάντημα!

Από απλό κόσμο, τελευταία, γινόμαστε δέκτες πολλών αποριών, γιατί βλέπουν θεολόγους κ.ά., που παλαιότερα έπιαναν το μικρόφωνο σε διάφορες συγκεντρώσεις και φώναζαν για την αντικανονικότητα και παρανομία του δεσπότη Ιγνατίου ενώ σήμερα κυκλοφορούν “αγκαζέ” μαζί του, αδιαφορώντας αν αυτοί που τους ακολουθούσαν βρίσκονται κατηγορούμενοι από τον δεσπότη και κινδυνεύουν να πληρώσουν 10.000-20.000 ευρώ ή να χάσουν τα σπίτια τους.

Τί λέτε, δεν είναι κατάντημα;;

                                                                                               Λαμπαδάριος

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΛΑΡΙΣΗΣ   ΑΓΩΝΑΣ  Φ172  ΣΕΠΤΕΜ. 2011

                                                          ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ  

ΗΤΑΝ 5.000… ΗΤΑΝ 10.000… ΗΤΑΝ 13.000

Το ταξίδι ΑΘΗΝΑ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ αρχίζει με το δρομολόγιο την 16:14. Το τραίνο, λες και είχε κάτι να μας πει, σταματούσε σε κάθε μικρό και μεγάλο σταθμό παίρνοντας αραιά και πού από κανένα επιβάτη. Οι ταξιδιώτες, χάνοντας την υπομονή τους, άρχισαν να διαμαρτύρονται. Η απάντηση των υπευθύνων ψυχρή και στερεότυπη: «βγήκε το σύστημα εκτός∙ θα αλλάξουμε τα κλειδιά και φεύγουμε…». Επιτέλους στις 22:32 (αντί τις 20:20) φθάνουμε στο σταθμό της Λάρισας. Κουρασμένος, ταλαιπωρημένος και στενοχωρημένος κάθομαι στο καφέ-μπαρ του σταθμού να πάρω μια ανάσα. Οχλαγωγία ασυνήθιστη επικρατεί. Αρχίζουν να βουίζουν τ’ αυτιά μου. Δίπλα μου, παρέες-παρέες, συζητούσαν δυνατά, πίνοντας άλλος τον φραπέ του, άλλος την μπύρα ή το ουζάκι του και άλλος το ουίσκι του και ζαλισμένοι όπως ήταν λίγο απ’ το οινόπνευμα λίγο απ’ το ταξίδι, φωνάζουν τον μπάρμαν να επαναλάβει την παραγγελιά τους. Δεν άντεξα και σηκώνομαι να φύγω. Καθώς πλήρωνα είδα στο μπροστινό τραπέζι τέσσερα νεαρά άτομα να διαφωνούν έντονα μεταξύ τους σε σημείο να κινδυνεύουν να πιαστούν στα χέρια. Τους ρωτάω παραξενεμένος:

-       Τι συμβαίνει, ρε παιδιά, και μαλώνετε;

                                           ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ

1.- ΘΕΟΛΟΓΙΑ (ΣΥΝΕΧΕΙΑ)

Λοιπόν, κυρίως η εσωτερική ζωή της όλης Θεότητος είναι αυτοαποκάλυψη του ενός προσώπου προς το άλλο. Έξοδος του ενός προσώπου προς το άλλο. Το δόσιμο του ενός προσώπου προς το άλλο.

Τοιουτοτρόπως, ο Πατήρ εξερχόμενος εξ Εαυτού δίδει όλη την ουσία και τη Φύση Του στα άλλα δύο πρόσωπα, τον υιό και το Πνεύμα, και αυτά εξερχόμενα εξ εαυτών ανταποδίδουν τον εαυτό τους στον Πατέρα, δια της πλήρους αγάπης και υπακοής τους. Έχουμε, δηλαδή, μια ενιαία «Περιχώρηση (=ενύπαρξη) των τριών προσώπων, τα Τρία Θεία Πρόσωπα εξέρχονται από την ουσία τους και αλληλοδωρίζονται μεταξύ τους. Η Χριστιανική αγάπη εδώ έχει τη βάση και το περιεχόμενό της. Είναι δε αύτη σωτηρία στο «χάσιμο», στη θυσία υπέρ του άλλου, στην έξοδο προς τον άλλον και χάριν του άλλου, όλης της ύπαρξης, για τούτο είπε ο Κύριος «ός γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απωλέσει αυτήν…» [Ματθ. 16, 25]. Είναι δε ταύτα, διότι ο Θεός είναι τοιούτος. Είναι ζωή, ήτοι η έξοδος προς τον άλλον ως αγάπη και θυσία γι’ αυτόν, αυτό είναι ζωή.

                                Πολιτική συρρίκνωση του πληθυσμού…

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ Κα ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ…

Την 10/8/2011 η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδος (ΕΣΥΕ) σε δελτίο τύπου που εξέδωσε μας πληροφόρησε ότι οι μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης αυξήθηκε κατά 1,2% ενώ ο αριθμός της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μειώθηκε κατά 0,5% κατά το σχολικό έτος 2010/11, σε σχέση με το 2009/10.

Εμείς ως Πανελλήνια Ένωση Εκπαιδευτικών Πολυτέκνων (Παν.Ε.Π.) παράρτημα Λάρισας, έχουμε να κάνουμε τις εξής παρατηρήσεις:

Η φρίκη των μικρών ειδήσεων

◙ Αυτός που θα είχε την υπομονή και τον χρόνο να παρακολουθήσει τις μικρές ειδήσεις στα πολυσέλιδα των εφημερίδων και της T.V., θα είχε την αίσθηση ότι άτακτοι εισβολείς στο χώρο της ψυχής του, ακρο­βολισμένοι σε κάθε γωνιά της, τον σφυ­ροκοπούν. Ένας ανηλεής «ανταρτοπό­λεμος» για να κυριευθεί και αλλοιωθεί η συνείδησή του.

◙ Τα «άτακτα σκιάχτρα», είτε από το μέ­ρος των πολιτικών είτε από το μέρος των «εκκλησιαστικών», συντηρούν μια απίθανη παραπληροφόρηση, που συγχύζει τις προ­θέσεις και ενέργειές τους ώστε από τη θολούρα να πραγματοποιούνται υπόγειες υποχωρήσεις και συμβιβασμοί σε όλο το φάσμα των εθνικών και εκκλησιαστικών προτεραιοτήτων. (Για τις δεύτερες βλέπε και σελίδα 10).

◙ Στο κανάλι EXTRA 3 της 14ης Απρι­λίου, στο «Αποκαλυπτικό Δελτίο», ο πα­ραιτηθείς έντιμος εισαγγελέας κ. Ι. Σακκάς, καταγγέλλει το πολιτικό σύστημα με δριμύ κατηγορώ. «Νοιώθω αηδιασμένος από την ατιμωρησία των πολιτικών. Παραγράφο­νται όλα τα κακουργήματα του Κοινοβου­λίου. Ενώ ο κοσμάκης σέρνεται στα δικα­στήρια για το παραμικρό, αυτοί (οι βουλευτές) είναι στο απυρόβλητο. Για το νο­μικό χάος και την διαφθορά ευθύνεται το Κοινοβούλιο με κυβερνητικές ευθύνες».

                                      Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε

Κάποιο σούρουπο, περιδιαβαίνοντας κεντρικό δρόμο της πόλης μας, με συνάντησε γνωστός μου που ήθελε πάντα να μου βάζει γρίφους και διλήμματα.

Έχω κάποιες απορίες και ζητώ να μου τις διευκρινίσεις, είπε. Αγωνίζεσθε από το 1974 – αν θυμάμαι καλά. Βλέπετε ότι σχεδόν όλοι (δεσποτάδες, παπάδες, πολιτικοί, Κυβερνήσεις, διοικητικές και άλλες εξουσίες) σας μάχονται συνασπιζόμενοι, αδιαφορώντας για υψηλές ιδέες, δικαιοσύνες, εφαρμογή νόμων, Κανόνες, αποφάσεις ΣτΕ, ήθος, αγνότητα, καθαρούς χαρακτήρες, φόβο Θεού… Άνθρωποι καιροσκόποι, εγωκεντρικοί, φιλοτομαριστές, άθεοι, με πλούτο και κοσμική εξουσία αλληλοϋποστηριζόμενοι επεμβαίνουν ακόμη και στις αποφάσεις της δικαστικής εξουσίας – όπως πολλές φορές δημοσίευσε ο «τύπος». Δεν γνωρίζετε ότι, προπαντός στην εποχή μας, «ο δίκαιος είναι βαρύς και βλεπόμενος»; (Σ.Σ. 2, 14) Αγωνίζεσθε να αντικαταστήσετε μια κλίκα, μια σφηκοφωλιά με μια άλλη;

Χειμαρρώδης και καλά καταρτισμένος ο συνομιλητής μου δεν μ’ άφησε να αρθρώσω λέξη. Πολλά και ρεαλιστικά τα επιχειρήματά του. Έτσι είναι. Αυτή η κατάσταση επικρατεί. Αθλιότητα, μέσα και έξω, στο λαό και στην εξουσία (εκκλησιαστική και πολιτειακή). Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα πρέπει να παραδοθούμε άνευ όρων∙ να υποστείλουμε τη σημαία∙ ν’ αφήσουμε τη σήψη να καταβάλει ό,τι υγιές υπάρχει. Ο γιατρός δεν καταθέτει τα όπλα μπροστά σε μια επιδημία. Μάχεται συνεχώς μέχρι το κακό να υποχωρήσει, να νικηθεί. Αυτό κάνουμε κι εμείς. Δεν επιδιώκουμε ν’ αντικαταστήσουμε το κακό με το χειρότερο, αλλά να κυριαρχήσει το καλό (υλικό και πνευματικό). Να εξαφανιστούν οι φαύλοι, οι μαυραγορίτες, οι κόλακες, οι εκμεταλλευτές, οι καιροσκόποι, οι αποκαλούμενοι από το λαό «ρουφιάνοι», οι συμβιβασμένοι με κάθε κατάσταση, οι υποκριτές που δε ζουν για το Χριστό αλλά από το Χριστό (εκμετάλλευση), τα ζιζάνια, τα οποία ο Κύριος, οι Απόστολοι, οι Πατέρες της Εκκλησίας στηλίτευσαν. «Οινόπνευμα, μπεταντίν και αντιβίωση» προσπαθούμε να προσφέρουμε στον πληγωμένο και εγκαταλειμμένο άνθρωπο της εποχής μας, κάτι που δεν κάνουν οι αρμόδιοι της εκκλησίας και της πολιτείας, όπως δεν έκαναν και οι της παραβολής του «Καλού Σαμαρείτη», οι οποίοι «ιδόντες αντιπαρήλθον». Καλοπροαίρετα ελέγχουμε το κακό, την απιστία, την υποκρισία απ’ όπου κι αν προέρχεται, διότι «το μη ελέγχειν ενόχους λοιμώδες, εις πολλούς την νόσον επεκτείνον» (Αγ. Χρυσόστομος). «Άσπλαχνος εστίν ο εφησυχάζων, ουκ ο ελέγχων. Και την αγάπην αυτός καταλύει, κοινωνεί δε της ασεβείας και παρανομίας του αμαρτάνοντος εάν εφησυχάση και μη ελέγξη μετά διακρίσεως» (Μ. Βασίλειος).

Διακόπτοντάς με ο ακροατής μου είπε:

- Καλά, κι εσείς – έστω – σχολιάζετε τις πράξεις των άλλων, είστε καλύτεροι;

- Φίλε μου, κι ως το τέλος του κόσμου, κανένας άνθρωπος δε θα υπάρξει που να μην αμαρτήσει. Αναμάρτητος είναι μόνο ο Θεός. Εμείς πιστεύουμε ότι είμαστε αμαρτωλότεροι πάντων και οι αμαρτίες μας ξεπερνούν τον αριθμό των άστρων. Νιώθουμε την ανάγκη συμπαράστασης και βοήθειας, την οποία ο Κύριος μας χορηγεί, όταν «συντετριμμένοι και ταπεινωμένοι», εξομολογούμαστε τα κρίματά μας με κάθε ειλικρίνεια κάτω από το πετραχήλι του Πνευματικού. Ο αγώνας όμως της σωτηρίας είναι «κάθετος και οριζόντιος», όπως λένε οι Πατέρες, δηλαδή ο Θεός ζητάει και τη σύμπραξη των ανθρώπων στη σωτηρία των συνανθρώπων. Αλλοίμονο σ’ εκείνους που έλαβαν χαρίσματα από το Θεό και αδιαφόρησαν ή τα οικειοποιήθηκαν για να προβληθούν ως χαρισματούχοι (κενοί). Εμείς, από τη στιγμή που το θρησκευτικό και πολιτικό κατεστημένο (1974) μας στέρησε τον άγιο ποιμενάρχη μας Θεολόγο, καρατομώντας τον (πνευματικά) μαζί με άλλους εννέα (9), νιώθουμε ορφανοί από ποιμένα, έστω κι αν έστειλαν άλλους (μοιχεπιβάτες) υπενθυμίζοντας το του απ. Παύλου «κι αν έχετε πολλούς ποιμένες ουκ έχετε πολλούς Πατέρες».

Ξέρεις, αδελφέ μου, πόσο τραγικό είναι, να περιμένεις από τους κατέχοντας τους θρόνους να γίνουν διάκονοι στη σωτηρία σου κι αυτοί να περιφέρονται τήδε κακείσαι μεθυσμένοι από την κοσμική δόξα και διαγράφοντας από τη ζωή τους το Χριστό να εναγκαλίζονται τον πάπα και τις αιρέσεις;

Την εμμονή στην αμαρτία, την άρνηση του Χριστού, της Γραφής και της Παράδοσης καταδικάζουμε και στηλιτεύουμε. Όχι, δεν είμαστε αναμάρτητοι∙ μετανοούντες είμαστε και επιδιώκοντες ό,τι μας στερούν οι αδιάφοροι ταγοί και εμπαίκτες, που θα συμβάλει στη σωτηρία μας και στη δόξα της εκκλησίας.

Συγκινητική υπήρξε η στάση και τα λεχθέντα από τον γέρο του Μωριά, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, όταν κάποιοι έπεσαν στα πόδια του αναγνωρίζοντας έτσι τις θυσίες του και την αξιοσύνη του.

«Σηκωθείτε μωρέ – τους φώναξε. Εμείς δεν πολεμάμε για να μας προσκυνάτε. Πολεμάμε για να μην προσκυνάτε κανέναν (άνθρωπο).

Γι’ αυτό κι εμείς αγωνιζόμαστε, αδελφέ μου, για να μην προσκυνούμε τον κάθε Ιγνάτιο – όπως το απαιτεί προκειμένου να μας «συγχωρήσει»!

              ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ   ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ  ΑΓΩΝΑΣ  ΛΑΡΙΣΑ  ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Η άλλη άποψη για τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και το Άγιο Όρος

                                Το σύνδρομο της παθητικής αντιμετώπισης μιας δοσίλογης κυβέρνησης και του ΔΝΤ

επαναλαμβάνεται, χρόνια τώρα, και απέναντι σ’ ένα Πατριάρχη

που υπηρετεί τυφλά και ανάλγητα (δια του Οικουμενισμού) τα σχέδια της Πανθρησκείας,

δια της ισοπεδώσεως της Ορθόδοξης κληρονομιάς μας.

Η αντίδραση, που ήδη ξεκίνησε κατά του ΔΝΤ και των μίσθαρνων οργάνων του, πρέπει

να επεκταθεί και έναντι των Ιεραρχών εκείνων που, αντί να κηρύττουν την αυθεντική Αλήθεια,

την υπονομεύουν, καθιστάμενοι δεκανίκια της παγκοσμιοποίησης.

Η αδιαφορία, αλλά κυρίως η άγνοια του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού λαού, για το ρόλο ηγετικών στελεχών της Εκκλησίας, επιτρέπει σε αιρετίζοντες μεγαλόσχημους κληρικούς, να επισκέπτονται συχνότατα διάφορες περιοχές της Ελλάδας και αντί διαμαρτυρίας να απολαμβάνουν πανηγυρικές υποδοχές. Έτσι, κανένας δεν ξαφνιάζεται μαθαίνοντας ότι ο Πατριάρχης επισκέπτεται κάποια Μητρόπολη, ή τους μοναχούς του Αγίου Όρους, όπως συμβαίνει σήμερα (7/10/2011). Μάλιστα στην επίσκεψή του αυτή θα συνοδεύεται από τον εντολοδόχο της Τρόϊκας πρωθυπουργό της ταλαίπωρης Ελλάδος.

Όλοι, όμως, αυτοί θα ξαφνιάζονταν δυσάρεστα αν μάθαιναν ότι ο θεωρούμενος ως ορθόδοξος Πατριάρχης, έχει διατυπώσει αντι-εκκλησιαστικές θέσεις και ενέργειες και έχει κατηγορηθεί ως αιρετικός· θα δυσφορούσαν, αν ήσαν σε θέση να γνωρίζουν τις διαλυτικές επιπτώσεις της αίρεσης στην καθημερινή ζωή, όπως τις έχει εξακριβώσει η σοφία των Πατέρων μας· θα αγανακτούσαν, αν συνειδητοποιούσαν, πως, ενώ έχουν διατυπωθεί εις βάρος του Πατριάρχη τόσες και τέτοιες κατηγορίες, αυτός, αντί να προσπαθήσει να τις αποκρούσει και αποσείσει (όπως ενστικτωδώς θα έκανε π.χ. ένας συνειδητός γιατρός, αν τον αποκαλούσαν «αλμπάνη») αδιαφορεί για τις κατηγορίες, τις επαναλαμβάνει και δια της εξουσίας που διαθέτει, επιβάλλει στους «κατωτέρους» του τις δικές του περί πίστεως ανορθογραφίες.

Θα ξαφνιαζόταν, λοιπόν, δυσάρεστα κάθε ευαισθητοποιημένος για την Ορθόδοξη Παράδοση Έλληνας, αν συνειδητοποιούσε ότι αυτοί οι Επίσκοποι που καλοδέχονται τον Πατριάρχη, αλλά και οι μοναχοί του Αγίου Όρους, που (μαζί με τους Επισκόπους) έχουν ως πρώτιστο καθήκον την διατήρηση των αξιών της Πίστεως που εκπροσωπούν, αυτοί, αντίθετα, υποκύπτουν στις πολυποίκιλες πιέσεις του Πατριάρχη, και με τις φιέστες και πανηγυρικές υποδοχές που του ετοιμάζουν, νομιμοποιούν τις αυθαιρεσίες του και οδηγούν τον αγνοούντα λαό στην αποδοχή της διεθνιστικής οικουμενιστικής ιδεολογίας.

ΤΟ “ΒΑΤΟΠΕΔΙ” ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

Μυστήριο το κληροδότημα “Κρίκκη”

Μια ατέλειωτη σειρά από “ΜΥΣΤΗΡΙΑ” περιβάλλει το παραπάνω κληροδότημα

1. Μυστήριο ο θάνατος της Ιωάννας Κρίκκη, διότι, ενώ το πρωί – ανήμερα Χριστουγέννων 25-12-84 – επικοινώνησε τηλεφωνικά με την αδελφή της και συνεννοήθηκαν να γιορτάσουν μαζί στο σπίτι της, μετά από μία ώρα, περίπου, βρέθηκε να πέφτει από τον τέταρτο όροφο του σπιτιού της στο πεζοδρόμιο τελειώνοντας η ζωή της.
2. Μυστήριο το ότι στο διαμέρισμά της δεν βρέθηκαν χρήματα ή βιβλιάρια καταθέσεων – ενώ οι συγγενείς της βεβαιώνουν ότι είχε πολλά χρήματα στον προσωπικό της λογαριασμό – καθώς και κοσμήματα από τα πολλά και ακριβά που συνήθως φορούσε.
3. Μυστήριο επίσης ότι παρουσιάζεται ο δικηγόρος της θανούσης – συγχρόνως και δικηγόρος της Μητρόπολης Λάρισας – την 3-4-87 στο Μον. Πρωτοδικείο Αθηνών προσκομίζοντας ιδιόγραφη διαθήκη που συντάχθηκε στις 15-6-82 και δια της οποίας επιθυμούσε όλη η περιουσία της, να περιέλθει στο Ορφανοτροφείο θηλέων Λάρισας μετά το θάνατό της.
4. Μυστήριο και το γεγονός ότι η Μητρόπολη Λάρισας, μέσω του ιδίου δικηγόρου, παρουσιάζει την 27-4-87 στο πιο πάνω Μον. Πρωτοδικείο Αθηνών δακτυλογραφημένη επιστολή με ημερομηνία 13-12-84, που φέρονταν να είχε υπογράψει (;) η Ιωάννα Κρίκκη, δώδεκα (12) ημέρες πριν το θάνατό της, κάνοντας αποδέκτη της κληρονομιάς το (ανύπαρκτο) Οικοτροφείο – Ορφανοτροφείο της Μητρόπολης Λάρισας, δεδομένου ότι, το μεν οικοτροφείο είχε παύσει σχεδόν να λειτουργεί από το έτος 1975, το δε Ορφανοτροφείο Μητρόπολης Λάρισας δεν υπήρξε ποτέ.
5. Μυστήριο ακόμη ότι: α) η υπογραφή της διαθέτιδας στη χειρόγραφη διαθήκη της είναι τελείως διαφορετική από την υπογραφή στη δακτυλογραφημένη επιστολή, β) η επιθυμία της στην δακτυλογραφημένη επιστολή είναι τελείως αντίθετη από την πρώτη της επιθυμία, κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα της Μητρόπολης, ώστε να γεννάει εύλογες απορίες.
6. Μυστήριο και το ότι οι δικηγόροι, τόσο των φυσικών κληρονόμων όσο και του Ορφανοτροφείου θηλέων Λάρισας, αφού ανέλαβαν την υπόθεση, παραδόξως, στην πορεία παραιτούνται.
7. Μυστήριο, άλλωστε, αποτελεί και το ότι, ενώ ο απλός πολίτης αντιλαμβάνεται παρατυπίες εξόφθαλμες, τα αρμόδια όργανα αδυνατούν να τις αντιληφθούν.
8. Μυστήριο δεν είναι το ότι, στα δικαστικά δικόγραφα αναφέρονται ένα οικόπεδο και ένα αγροτεμάχιο στο Πλαταμώνα, ενώ αυτά στο υποθηκοφυλάκειο Κατερίνης είναι τέσσερα (4);
9. Μυστήριο δεν είναι, ενώ ο Οδυσσέας και η Ιωάννα Κρίκκη διενήργησαν αγοραπωλησίες αυτές δεν εμφανίζονται πουθενά σε μερίδες υποθηκοφυλακείων;
10. Μυστήριο δεν είναι ότι, σε όλο τον Πλαταμώνα είναι γνωστή η βίλα Κρίκκη όπου μπαινόβγαιναν παπάδες με … για χρόνια και δεν βρίσκεται πουθενά καταχωρημένη;
11. Μυστήριο δεν είναι που η πρωτότυπη δακτυλογραφημένη επιστολή της Ιωαν. Κρίκκη βρίσκεται σε κλειδωμένο γραφείο της Ιεράς Συνόδου και μάλιστα του αποβιώσαντος νομικού συμβούλου της κ. Γ. Λιζαίου, χωρίς αυτός ποτέ να εκπροσωπεί κανέναν εκ των διαδίκων; (όπως αυτό αναφέρει η τελευταία απόφαση 4159/08 Πολ. Πρωτ. Αθηνών).
12. Μυστήριο δεν είναι που ένα πρωινό ξύπνησε ο Δεσπότης Ιγνάτιος Λάππας και … τούρθε να φτιάξει ένα Ορφανοτροφείο θηλέων (ενώ γνώριζε ότι αυτό δεν ήταν απαραίτητο) και μάλιστα να το ονομάσει “ΚΡΙΚΚΕΙΟΝ” και όχι άλλη ονομασία;
13. Μυστήριο δεν είναι ότι, στον τοπικό τύπο διοχετεύονταν η πληροφορία ότι, το οικόπεδο στο οποίο κτίζονταν η νεόδμητη οικοδομή (Ορφανοτροφείο) ήταν δωρεά Κρίκκη, γι’ αυτό πήρε και το όνομά τους; Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια, όπως αποδείξαμε σε παλαιότερα δημοσιεύματά μας.
14. Μυστήριο δεν είναι ότι, ενώ στα τοπικά μέσα ενημέρφωσης το ονομάζουν “ΚΡΙΚΚΕΙΟ” Ορφανοτροφείο Μητρόπολης Λάρισας, στο περιοδικό “ΤΑΛΑΝΤΟ” που εκδίδει η Μητρόπολη – εκτός του τελευταίου – καθώς και στις εγκυκλίους που στέλνονταν στους Ιερούς Ναούς για δισκοφορία, αναφέρονταν μόνο ως Ορφανοτροφείο Ιεράς Μητρόπολης Λάρισας και Τυρνάβου (χωρίς το Κρίκκειον);
15. Μυστήριο δεν είναι ότι, στην τελευταία απόφαση 4159/08 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που δημοσιεύτηκε στις 30/6/08 αναγνωρίζεται ότι μοναδικός εκ διαθήκης κληρονόμος της Ιωάννας χήρας Οδυσσέως Κρίκκη είναι το Ν.Π.Δ.Δ. “5^η Υ.Π.Ε. Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδος” (το πρώην Ορφανοτροφείο θηλέων Λάρισας) και να υποχρεωθεί η εναγομένη (Μητρόπολης) να αποδώσει τα ως άνω κληρονομιαία ακίνητα – όχι όμως και τα χρήματα;
16. Μυστήριο δεν είναι ότι, μετά από εξάμηνο αφότου δημοσιεύθηκε η απόφαση, διαβάζουμε στις 25/12/08 σε τοπική εφημερίδα: “Το νεόκτιστο κτίριο που φιλοξενεί τα ορφανά κορίτσια χτίστηκε εξ ολοκλήρου από το ταμείο του προσκυνήματος των Τεμπών. (  ) Θα χρηματοδοτείται κυρίως από αυτό και από δωρεές του πιστού λαού, ενώ αποτελεί ένα τεράστιο δείγμα αγάπης του Οδυσσέα και της Ιωάννας Κρίκκη, η οποία εκποίησε την περιουσία της γι’ αυτό το σκοπό έτσι ώστε να προικιστούν άπορα κορίτσια του Ορφανοτροφείου Λαρίσης όπως αναφέρει στη διαθήκη της και συμπληρωματικά παρακαλεί και αναθέτει το έργο αυτό να αναλάβει συγκεκριμένα την επιμέλειά του ο Μητροπολίτης της πόλης”.
17. Μυστήριο δεν είναι ακόμη ότι – διαπίστωση που έγινε στις 29/5/09 ημέρα των εγκαινίων – το οίκημα από “ΚΡΙΚΚΕΙΟΝ” Ορφανοτροφείο θηλέων Μητρόπολης Λάρισας μετονομάσθηκε σε “ΚΡΙΚΚΕΙΟΝ ΕΥΑΓΕΣ ΙΔΡΥΜΑ”; Τυχαίο; ή μήπως αποβλέπουν στο να το μετατρέψουν σε άλλου είδους χρήση;
18. Μυστήριο δεν είναι ότι, ενώ οι αρχές της πόλης γνώριζαν για τις παρατυπίες, παρανομίες και εκκρεμότητες που αφορούσαν την περίπτωση του “Κρίκκειου ορφανοτροφείου”, έσπευσαν να παραστούν στα εγκαίνια;
19. Μυστήριο δεν είναι ότι, ενώ από όλη την Ελλάδα δεκάδες αναγνώστες μας ζητούν να πληροφορηθούν που βρίσκεται αυτή η υπόθεση, εδώ στη Λάρισα δεν κινήθηκε καμμία διαδικασία προκειμένου να βάλει τα πράγματα σε τάξη;
20. Μυστήριο ακόμη και το γεγονός ότι ενώ το οίκημα κτίσθηκε για ορφανοτροφείο αποτελούμενο από επτά (7) κοιτώνες, διαθέτει εννέα (9) θέσεις πάρκινγκ. Άραγε τα ορφανά κατέχουν και Ι.Χ. αυτοκίνητα;   
21. Μυστήριο μέγα, όλα τα παραπάνω μυστήρια, που φάσκουν και αντιφάσκουν, αναιρούνται και αυτοαναιρούνται, που σκοπίμως επιφέρουν σύγχυση ώστε να μην κατανοεί ο αναγνώστης τα δημοσιεύματα, τις ανακοινώσεις και τις εγκυκλίους και να αναρωτιέται: πότε λένε αλήθεια και πότε ψέματα. Μάλιστα όταν αυτά πηγάζουν από το χώρο της Εκκλησίας προκαλούν θλίψη μεγάλη, διότι διαπιστώνει τη θλιβερή διαπίστωση ότι, οι διοικούντες την Εκκλησία ενδιαφέρονται μόνο για χρήματα, κληρονομιές και κτίρια, αδιαφορώντας για την πνευματική οικοδομή των πιστών, που αποτελούν ναό του Αγίου Πνεύματος.

Τέλος, ας ευχηθούμε, ο Πανάγαθος Κύριος, “ο ετάζων νεφρούς και καρδίας” να δώσει τέλος στα μυστήρια αυτά φωτίζοντας εαυτούς και αλλήλους προς δόξαν του αγίου Του ονόματος και προς αποφυγήν κάθε σκανδαλισμού των πιστών ώστε να βρουν ανάπαυση και οι ψυχές του ζεύγους Κρίκκη.              

ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΪΟΣ 2009

Η ΠΟΛΥΤΕΚΝΙΑ

ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ

Η διαπίστωση αυτή δεν είναι των πολύτεκνων αλλά του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου (ΣτΕ) της χώρας μας, το οποίο με πλήθος αποφάσεων δικαίωσε τους πολύτεκνους που προσέφυγαν σ’ αυτό για διάφορους λόγους, που η κοντόφθαλμη Δημόσια Διοίκηση, σε αντίθεση με το Σύνταγμα ταλαιπωρεί τους πολύτεκνους. Έχουμε πρόσφατο παράδειγμα της Υπουργού Παιδείας κ. Α. Διαμαντοπούλου η οποία παίρνει τον πολύτεκνο γονέα από τον Έβρο και τον στέλνει στην Κρήτη! Ειδική φροντίδα είναι αυτή (άρθρο 21 Συντάγματος) υπέρ της πολύτεκνης οικογένειας ή … τιμωρία-εκτόπιση;

Για το ότι τα δικαστήρια αποφαίνονται περί του δημοσίου συμφέροντος που υπηρετείται από την πολυτεκνία, ενδεικτικά αναφέρουμε τις αποφάσεις: ΣτΕ 881/1985, 2773/1991, 2781/1991, 4062-4070/1990, 1095/2001.

Με τις ανωτέρω αποφάσεις του το ΣτΕ αποφαίνεται: «… Συνεπώς η εξυπηρέτηση του ατομικού συμφέροντος των πολυτέκνων αποτελεί εξυπηρέτηση του γενικότερου δημόσιου συμφέροντος, προ του οποίου και αυτή η αρχή της ισότητας των Ελλήνων απέναντι στο νόμο υποχωρεί»!!!

Ακόμα, το Εφετείο Αθηνών με την υπ’ αριθ. 105/78 απόφασή του και το ΣτΕ με τις 891/85, 906/86 αποφάσεις του αποφαίνονται: «… Εν όψει δε και της διατάξεως του άρθρου 21 παρ. 2 του Συντάγματος, σύμφωνα με την οποία οι πολύτεκνες οικογένειες έχουν δικαίωμα ειδικής φροντίδας από το Κράτος δεν αποβλέπουν μόνο στην ικανοποίηση ατομικού συμφέροντος του υπαλλήλου, αλλά στην εξυπηρέτηση γενικότερου δημόσιου συμφέροντος και επομένως πρέπει να θεωρηθούν επικρατέστερες των γενικών έστω και μεταγενεστέρων διατάξεων.

Ἐν ὄψει ἀναγνωρίσεως τῆς Ὀγδόης καὶ τῆς Ἐνάτης Οἰκουμενικῶν Συνόδων Οἰκουμενιστικὲς διαπλοκὲς «ὀρθοδόξων» ἐπισκόπων

Φιλορθοδοξος Ενωσις «Κοσμας Φλαμιατος»

Εδρα: Βασ. Ηρακλειου 30,  546 24,   Θεσσαλονικη, Τηλ. 697-2176314

E-Mail: kflamiatos@yahoo.gr — Ενημερωτικο Δελτιο 20/2011

Ἐν ὄψει ἀναγνωρίσεως τῆς Ὀγδόης καὶ  τῆς Ἐνάτης Οἰκουμενικῶν Συνόδων

Οἰκουμενιστικὲς διαπλοκὲς «ὀρθοδόξων» ἐπισκόπων

Ὅταν οἱ ἐπίσκοποι ἀνοίγουν τὶς κερκόπορτες

Τὰ γεγονότα εἶναι γνωστὰ καὶ γιὰ τυφλοὺς ἀκόμα ψηλαφίσιμα. Οἱ ἡγετίσκοι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πατριάρχες, ἀρχιεπίσκοποι καὶ ἐπίσκοποι, ἐλαχίστων ἀντιδρώντων, ἔχουν ἀποθρασυνθεῖ:

—παραβαίνουν ἀσυστόλως Ἱεροὺς Κανόνες·

—ἀμνηστεύουν αἱρετικοὺς καὶ θέτουν τὸν ἑαυτό τους ὑπὸ τὴν προστασία τῶν αἱρετικῶν·

—ἔχουν ἐπίσημα ἀναγνωρίσει τὸ «βάπτισμα» αἱρετικῶν ὡς ἰσάξιο τοῦ ἑνὸς Ὀρθοδόξου Βαπτίσματος·

—ἔχουν συνάψει συμφωνίες μαζί τους, μὲ τὶς ὁποῖες ὑποβαθμίζουν τὴν Μία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, μετατρέποντάς την σὲ συμπλήρωμα τῶν αἱρετικῶν κοινοτήτων καὶ ὁμολογιῶν·

—ἔχουν διατυπώσει αἱρετικὲς θέσεις τὶς ὁποῖες συνεχίζουν νὰ τὶς διακηρύττουν παρὰ τὴν ἀποδοκιμασία τῶν πιστῶν (ἢ –κατὰ περίσταση– τὶς ἀνακαλοῦν καὶ ἔπειτα τὶς ἐπαναφέρουν)·

—συμπροσεύχονται καὶ συναγελάζονται μὲ αἱρετικούς· τοὺς αἱρετικοὺς αὐτοὺς ποὺ οἱ ἴδιοι πρὶν 20 χρόνια συνιστοῦσαν στὸ ποίμνιο αὐστηρῶς νὰ τοὺς ἀποφεύγει, κ.λπ.

            Πολυπολιτισμικότητα,    Παιδεία και Ορθοδοξία

Ποτέ οι Έλληνες δεν ήταν εχθροί προς άλλους λαούς και πολιτισμούς, ήταν οικουμενικοί με την αληθινή έννοια του όρου, διατηρούσαν και ενίσχυαν τα δικά τους, δέχονταν συνθετικά και από τους άλλους για ενίσχυση και διεύρυνση, όχι όμως και εξαφάνιση του δικού τους πολιτισμού.

Σήμερα πρόκειται για οργανωμένο σχέδιο, που σε καιρό ειρήνης χρησιμοποιεί νέες μεθόδους αφομοίωσης των λαών, οι οποίες δεν γίνονται εύκολα αντιληπτές γιατί οι λαοί στρέφονται προς την ευημερία και την κατανάλωση υλικών αγαθών και ελάχιστα ασχολούνται με το ιστορικό τους γίγνεσθαι, η ενασχόληση με το οποίο δυσφημείται ως εθνικισμός και ρατσισμός, ενώ επαινούνται η πολυπολιτισμικότητα και η παγκοσμιοποίηση.

Στόχος της νέας αυτής στρατηγικής είναι η γενοκτονία της μνήμης. Να ξεχάσουν οι νέες γενιές την ιστορία, να καταστραφούν τα πολιτιστικά, εθνικά και ορθοδοξοχριστιανικά αντισώματα και να παραδοθούν στην πραγματικότητα της Νέας Εποχής, μέσα στην οποία δεν θα υπάρχουν πρόσωπα συνειδητά με ταυτότητα, πολιτιστικές ρίζες και δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού και ελευθερίας, αλλά άβουλα άτομα που θα ξέρουν μόνο να καταναλώνουν υλικά αγαθά, να αυξάνουν τα κέρδη των επιχειρή­σεων και να μην αντιδρούν στα γεωπολιτικά σχέδια της Pax Americana και των συμμάχων της. Ουσιαστικά πρόκειται για νέο παιδομάζωμα, για δημιουργία νέων Γενιτσάρων, οι οποίοι, με τα εφόδια που θα παίρνουν από τα νέα σχολικά βιβλία, θα στρέφονται εναντίον ημών των παλαιοτέρων και όσων άλλων συντηρούν τη μνήμη και την πολιτική τους ταυτότητα.

ΤΕΛΟΣ η εθνική κυριαρχία;;;

Είναι η πρώτη φορά μετά τον πόλεμο που η Ελλάδα αλλάζει τόσο απότομα, αυτά που από το 1950 σαν κράτος έφτιαξε με αίμα και ιδρώτα, όπως την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τις συγκοινωνίες, τις κοινωνικές υπηρεσίες… Με τον νόμο 3986/1-7-11 (επείγοντα μέτρα εφαρμογής Μεσοπροθέσμου), ο,τιδήποτε υπάρχει σήμερα ως δημόσια περιουσία και ο,τιδήποτε θα υπάρξει στο μέλλον – συμπεριλαμβανομένων των κοιτασμάτων πετρελαίου, φυσικού αερίου, χρυσού και άλλων αγαθών με τα οποία η χάρη του Θεού πλούτισε την πατρίδα μας – μπορεί να εκποιηθεί. Το ελληνικό Δημόσιο «απεκδύεται κάθε δικαιώματός του» και ό,τι εκποιηθεί δεν μπορεί να το επαναδιεκδικήσει στο μέλλον, ακόμα κι αν διαπιστωθεί ότι το κράτος έχει υποστεί ζημία.

Δηλαδή, η Ελλάδα δεν καταργείται τυπικά ως κράτος, καταλύεται όμως η κυριαρχία της, όπως το δήλωσε ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στο περιοδικό “FOCUS” «οι Έλληνες πρέπει να αποδεχθούν δραστική μείωση της εθνικής κυριαρχίας τους», προσθέτοντας αμέσως μετά: «Δεν πρέπει να προσβάλλουμε τους Έλληνες. Αλλά κάποιος πρέπει να τους βοηθήσει. Έχουν δηλώσει ότι, είναι έτοιμοι να δεχθούν τους εμπειρογνώμονες από την Ευρωζώνη – τους “μπάστακες” κατά τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Κώστα Σκανδαλίδη – για να τους βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις».

Να τι προβλέπει ο νόμος 3986!

ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΣΤΥΛ. ΛΑΓΟΥΡΟΣ

◙ Είχε καταφέρει ο πρόεδρος της Δη­μοκρατίας να έχει την αποδοχή των Ελλήνων. Είχε καταφέρει να είναι σημείο αναφοράς, υπερασπιστής των αξιών του ελληνισμού!!

◙ Παρά ταύτα, το αδιόρατο ρήγμα άρχισε να ανησυχεί κάποιους ευαίσθητους, από κείνη τη στιγμή που η πρόεδρος της Βουλής, κα Ψαρούδα-Μπενάκη, προσφωνώντας τον στην ανάληψη των καθηκόντων του ως προέδρου της Δημοκρατίας μεταξύ άλλων είπε: «αναλαμβάνετε την προεδρία σε δύσκολες εποχές όπου τα σύνορα της χώρας και η εδαφική της ακεραιότητα... θα αμφισβητηθούν».

◙ Στην περίεργη και ύποπτη αυτή αποστροφή της κας Μπενάκη, ουδείς αντέδρασε τότε, ούτε ο ίδιος ο πρόεδρος το σχολίασε ως θα έπρεπε...Έκτοτε και επισήμως, καμμία συζήτηση ή εξήγηση δόθηκε γιατί ελέχθη η τόσο αδιανόητη πρόβλεψη. Σιωπή από ό­λους...