Τάδε λέγει ὁ ἐν Ἑλλάδι φεμινισμός: Ὄχι εἰς τὴν γυναικοκτονίαν, ναὶ εἰς τὴν παιδοκτονίαν!

Γράφει ὁ κ. Χρῆστος Κ. Λιβανός

  Μεταξὺ τῆς πληθώρας τῶν ξενόφερτων ὅρων, ποὺ τελευταῖα ἔχουν κατακλύσει τὴν γλῶσσα καὶ ζωή μας εἶναι καὶ αὐτὸς τῆς γυναικοκτονίας! Ἀπὸ διαδικτυακὰ δημοσιεύματα πληροφορούμεθα, ὅτι ὡς γυναικοκτονία ὁρίζεται τὸ ἔγκλημα μίσους, ποὺ βασίζεται στὸ φῦλο, ἢ ἀκριβέστερα «ἡ δολοφονία γυναικῶν (ἢ κοριτσιῶν) ἀπὸ ἄνδρες ἐπειδὴ εἶναι γυναῖκες». Ἡ λέξη προέκυψε κατ’ ἀναλογίαν μὲ τὴν ἀγγλικὴ λέξη femicide/feminicide, σύμφωνα δὲ μὲ τὰ ὑπάρχοντα στοιχεῖα, χρησιμοποιήθηκε γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Ἀγγλία τὸ 1801, ἐνῷ τὸ 1976 ἡ φεμινίστρια συγγραφέας Ντιάνα Ε.Χ. Ράσσελ ἦταν ἡ πρώτη, ποὺ προσδιώρισε καὶ διέδωσε αὐτὸν τὸν ὅρο στὴ σύγχρονη ἐποχή.

Ἡ μασονία εἰς τὰ βορειοαμερικάνικα ΑΕΙ μὲ μανδύαν φιλανθρωπικὸν καὶ ὀνόματα ἑλληνικά!

Γράφει ὁ κ. Χρῆστος Κ. Λιβανός

  Περπατώντας ἢ ὁδηγώντας κανεὶς στοὺς δρόμους, ποὺ ὁριοθετοῦν τὴν πανεπιστημιούπολι τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Τορόντο (St. George Campus) στὸ κέντρο τῆς πόλεως, ἐκτὸς τῶν μνημειακῶν πανεπιστημιακῶν κτιρίων, βλέπει περιμετρικὰ τοῦ πανεπιστημίου, κυρίως στὶς συνοικίες Ἄννεξ καὶ Γιόρκβιλ νὰ ξεπροβάλλουν ἀνάμεσα σὲ πανύψηλα αἰωνόβια δέντρα καὶ καταπράσινες αὐλὲς ἐντυπωσιακὰ ἀρχοντικά, πολυτελεῖς μανσιόν, ἀρχιτεκτονικὰ μνημεῖα, ποὺ ἐξάπτουν τὴ φαντασία, παραπέμπουν σὲ περασμένες ἐποχές, στὰ τέλη κυρίως τοῦ 19ου αἰώνα (ὅπως τὰ ἀντίστοιχα νεοκλασσικὰ τῆς Ἀθήνας) καὶ ποὺ φανερώνουν τὴν παλαιὰ φυσιογνωμία τῶν ἱστορικῶν αὐτῶν περιοχῶν, ὅπου ἄλλοτε ἔζησαν σημαντικὲς προσωπικότητες, διακεκριμένες καὶ ἀριστοκρατικὲς οἰκογένειες, ἐνῷ τὶς δεκαετίες τοῦ 1960-70 φιλοξένησαν τὴν πλειονότητα τῶν χίππυς τῆς πόλεως.

175 βουλευταὶ μιμηταὶ τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (Ἀποστάτου)

 

Γράφει ὁ κ. Χρῆστος Κ. Λιβανός

Θλῖψι ἀνείπωτη διακατέχει τὴν καρδία τοῦ ἀρθρογράφου σήμερα. Ἡ ψυχή του πενθεῖ. Πενθοῦν ἀκόμη καὶ τὰ ἄψυχα πλῆκτρα τοῦ ὑπολογιστοῦ του, ὄχι γιὰ τὴν ἀπώλεια κάποιου ἀγαπημένου προσώπου, ἀλλὰ γιὰ τὸ θάνατο τῆς Πατρίδος μας. Βεβαίως τὸ ἐθνικό μας ἐμβατήριο λέγει «ἡ Ἑλλάδα ποτὲ δὲν πεθαίνει», ὡστόσο εἶναι βέβαιο, ὅτι, ἂν ὁ στιχουργός του ζοῦσε στὶς ἡμέρες μας, δὲν θὰ ἦταν τόσο αἰσιόδοξος γιὰ τὸ μέλλον τοῦ ἱστορικοῦ μας Ἔθνους! Μεσίστιες ἔπρεπε νὰ κυματίζουν οἱ σημαῖες στὰ δημόσια κτίρια καὶ πένθιμα ἔπρεπε νὰ ἠχοῦν οἱ καμπάνες τῶν ἐκ­κλησιῶν μας. Ἡ ψήφισι τοῦ Σ/Ν ἀπὸ τὴ Βουλὴ γιὰ τὴν «ἰσότητα στὸν γάμο τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν…» μὲ εὐρεῖα πλειοψηφία 175 ψήφων ἔγινε μία ἀκόμη αἰτία τοῦ ἀργοῦ καὶ βασανιστικοῦ θανάτου, στὸν ὁποῖον ὁδηγοῦν τὴ χώρα μετὰ τὴν μεταπολίτευσι οἱ ἑκάστοτε δημαγωγοὶ ἰδιοτελεῖς καὶ ματαιόδοξοι κυβερνῶντες, γιὰ νὰ διατηρηθοῦν στὴν ἐξουσία τους καὶ νὰ εἶναι ἀρεστοὶ σ’ ἕνα ἀποστατημένο ἀπὸ τὸ Θεὸ κόσμο! Ὅπως ὅμως καὶ ὁ Πόντιος Πιλᾶτος, δὲν γνωρίζουν ὅτι δὲν θὰ εἶχαν τὴν ἐφήμερη ἐξουσία τους «εἰ μὴ ἦν δεδομένον ἄνωθεν» (Ἰωάν. 19:11), διότι «οὐκ ἔστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ· αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν» (Ρωμ. 13:1).

Ἡ θέσις τῶν 175 εἰς τὴν Ἱστορίαν

† Αυγ. Καντιώτης, † Νικ. Σωτηρόπουλος, Αισθητή η απουσία των δύο συγχρόνων προμάχων της Ορθοδοξίας απὸ την Στρατευομένην Εκκλησίαν

῎Ηλεγξαν καὶ κατήγγειλαν δημοσίως πρόσωπα ὑπεροχικά, ἄρχοντες ἰσχυρούς, πολιτικοὺς καὶ ἐκκλησιαστικούς, γιὰ δημόσια σκάνδαλα καὶ παρεκτροπές τους...

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Αναδημοσιεύουμε από το Ιστολόγιο Κατάνυξη.

---

† Αυγ. Καντιώτης, † Νικ. Σωτηρόπουλος, Αισθητή η απουσία των δύο συγχρόνων προμάχων της Ορθοδοξίας από την Στρατευομένην Εκκλησίαν

Τοῦ κ. Χρήστου Κων. Λιβανοῦ

“..Τὸ κήρυγμα ἀμφοτέρων ἦταν προφητικό, εἶχε δηλαδὴ ὅλα ἐκεῖνα τὰ στοιχεῖα, ποὺ περιεῖχε τὸ κήρυγμα τῶν Προφητῶν, ἐκτὸς βεβαίως τοῦ Μεσσιακοῦ καὶ τῆς κατ᾿ ἔμπνευσι τοῦ ῾Αγ. Πνεύματος προφητείας. ῎Ηλεγξαν καὶ οἱ δύο, ὅπως οἱ Προφῆτες, τὴν ἁμαρτία, τὴν παρανομία, τὴν πλάνη καὶ τὴν ἀσέβεια τῆς ἐποχῆς τους, ὅπου καὶ ἂν τὶς συνάντησαν. ῎Ηλεγξαν καὶ κατήγγειλαν δημοσίως πρόσωπα ὑπεροχικά, ἄρχοντες ἰσχυρούς, πολιτικοὺς καὶ ἐκκλησιαστικούς, γιὰ δημόσια σκάνδαλα καὶ παρεκτροπές τους. Κήρυξαν στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ ὁλόκληρη τὴν ἀλήθεια, τὴν ἀκίνδυνη ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπικίνδυνη, γι᾿ αὐτὸ καὶ μισήθηκαν καὶ διώχθηκαν. Κήρυξαν καὶ οἱ δύο μετάνοια, μιὰ λέξι καὶ ἀρετή, ποὺ ἀγνόησαν ἢ λησμόνησαν οἱ περισσότεροι κληρικοὶ καὶ θεολόγοι στὶς ἡμέρες μας. Προειδοποίησαν τέλος γιὰ τὰ δεινὰ καὶ τὶς συμφορές, ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν, ἐὰν ἡ ἀφηνιασμένη καὶ λακτίζουσα κατὰ τοῦ Θεοῦ ἀνθρωπότητα δὲν μετανοήσῃ γιὰ τὰ ἁμαρτωλά της ἔργα καὶ τὴν ἀποστασία της..”

Χρήστου Κ. Λιβανοῦ: «Ηλοθέτης» του σχίσματος ο επηρμένος θρόνος.

Εις χείρας του «Ηρώδου» ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας!

Του κ. Χρήστου Κ. Λιβανού

Στο αγιασμένο πρόσωπο του χαρισματούχου Γεροντος, οικουμενισταί, πατριαρχικοί και κοσμικοί Ελληνοαμερικανοί έχουν ανακαλύψει τον νέον επικίνδυνον εχθρόν της Ορθοδοξίας! Τους ενοχλεί και πανικοβάλλει η δι’ αυτού θεάρεστος άνθησις και επέ­κτασις του Ελληνορθοδόξου – Αγιορείτικου Μοναχισμού και η πνευματική αφύπνισις των ομογενών στην Βορειοαμερικανική ήπειρο. «Ίδε ο κόσμος οπίσω αυτού απήλθεν», λέγουν μεταξύ των οι σύγχρονοι αυτοί Φαρισαίοι.

«Ίνατί εφρύαξαν έθνη, και λαοί  εμελέτησαν κενά;» ( Ψαλμ. 2:1)

Το πιο πάνω μεσσιακό διάψαλμα, το οποίο αφορoύσε στον Μεσσία Ιησού Χριστό, θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθή, κατ’ αναλογίαν, και για τον πανορθοδόξως γνωστόν Γεροντα Εφραίμ, διότι και στην περίπτωσι του πολυσεβάστου αυτού Γεροντος εφρύαξαν όχι έθνη, αλλ’ ελάχιστοι αλλόδοξοι Αμερικανοί και πολλοί, δυστυχώς γι’ αυτούς, Ορθόδοξοι (;)Ελληνοαμερικανοί!

«Και ποίοι είναι αυτοί;» θα ερωτήσουν μερικοί αναγνώσται.

Αἰσθητὴ ἡ ἀπουσία τῶν δύο συγχρόνων προμάχων τῆς ᾿Ορθοδοξίας ἀπὸ τὴν Στρατευομένην ᾿Εκκλησίαν ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ – ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

Τοῦ κ. Χρήστου Κων. Λιβανοῦ «Καὶ δώσω τοῖς δυσὶ μάρτυσί μου καὶ προφητεύσουσιν ἡμέρας χιλίας...

Δημοσίευση

23 Σεπτεμβρίου 2015, 9:08 μμ

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ – ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
Τοῦ κ. Χρήστου Κων. Λιβανοῦ
«Καὶ δώσω τοῖς δυσὶ μάρτυσί μου καὶ προφητεύσουσιν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα περιβεβλημένοι σάκκους» (Ἀποκ. 11, 3). Θὰ δώσω, λέγει ὁ Χριστὸς στὴν ῾Ιερὰ ᾿Αποκάλυψι τοῦ ᾿Ιωάννου, δύναμι στοὺς δύο μάρτυρές μου (κήρυκές μου), γιὰ νὰ προφητεύσουν (κηρύξουν) χίλιες διακόσιες ἡμέρες φορώντας σάκκους (πένθιμα ἐνδύματα). Πρόκειται βεβαίως γιὰ τοὺς δύο προφῆτες (κήρυκες), οἱ ὁποῖοι θὰ προφητεύσουν (θὰ κηρύξουν) στὸν κόσμο μὲ ἀπαράμιλλη παρρησία καὶ δύναμι θεόσδοτη κατὰ τὸν καιρὸ τοῦ ᾿Αντιχρίστου, καὶ οἱ ὁποῖοι, σύμφωνα μὲ τὴν ἐπικρατέστερη γνώμη τῶν Πατέρων, θὰ εἶναι οἱ Προφῆτες ᾿Ηλίας καὶ ᾿Ενώχ.
᾿Εκτὸς ὅμως ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἀντιχρίστου, ἡ ὁποία, ὅπως δείχνουν τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν, φαίνεται νὰ πλησιάζῃ μὲ καλπάζουσα ταχύτητα, καὶ ἄλλοτε ὁ Χριστὸς ἔδωσε καὶ δίνει δύναμι στοὺς κήρυκές του νὰ κηρύττουν στὸ λαό του κήρυγμα προφητικό, κήρυγμα πεπαρρησιασμένο, κήρυγμα ἐλεγκτικό, κήρυγμα ποὺ καλεῖ τοὺς ἀνθρώπους σὲ μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ στὸ Θεό.