Ο επίσκοπος Ναυπάκτου Ιερόθεος στον ίδιο ζυγό με τον υμνητή του παπισμού Πολύκαρπο Ιταλίας.

 

Γράφει ο Μέτοικος

Ο επίσκοπος Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου Ιερόθεος, εδώ και καιρούς πολλούς ετεροζυγεί με τους υμνητές της παναίρεσης του οικουμενισμού.

Προχθές, Κυριακή των Θεοφόρων Πατέρων της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, συνεόρτασε με τον Ιταλίας Πολύκαρπο τη Σύναξη των Αγίων Επισκόπων της Ναυπάκτου που συμμετείχαν σε Οικουμενικές Συνόδους και, του Αγίου Δαμασκηνού του Στουδίτου που υπήρξε Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Άρτης το 1574. 

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Δρ. Ν. ΔΑΠΕΡΓΟΛΑΣ, «ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΩΝΗ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΟΥ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ»

Καὶ ἐνῷ, ὅπως ἔγραφα πρὸ ἡμερῶν, ἀναμένουμε μὲ ἀγωνία μήπως βρεθεῖ κάποιος ἀρχιερέας νὰ ἀρθεῖ στοιχειωδῶς στὸ ὕψος τῶν περιστάσεων, πολλαπλασιάζονται ἀντιθέτως οἱ φωνὲς τοῦ ξεδιάντροπου συμβιβασμοῦ. Στὸν χορὸ προστέθηκε πλέον καὶ ὁ δύστυχος μητροπολίτης Ναυπάκτου (ὁ χαρακτηρισμὸς ἐπειδὴ ἀπὸ τότε ποὺ ἔκανε τὴ μεγάλη κυβίστηση μετὰ τὸ Κολυμπάρι, ἡ κατηφόρα του, ὅπως διαπιστώθηκε καὶ στὸ Οὐκρανικὸ καὶ στὴν ἄθλια ἐκείνη ἐποχὴ τῆς ψευτοπανδημίας καὶ τῶν ἐμβολίων, εἶναι τρομακτικὴ καὶ ἀτελεύτητη).

Τί ξεστόμισε λοιπὸν πάλι τὶς προάλλες; «Ξέρουμε» εἶπε «καὶ βιολογικά, ἐκτὸς ἀπὸ μερικὲς ἐλάχιστες ἀνωμαλίες γενετικές, ξέρουμε ὅτι ὑπάρχουν δύο φῦλα καὶ πάρα πολλοὶ σεξουαλικοὶ προσανατολισμοί…Τώρα, ἐὰν ἀρχίσει ἡ Πολιτεία νὰ νομιμοποιεῖ ὅλους τοὺς σεξουαλικοὺς προσανατολισμούς, τότε δὲν θὰ βροῦμε πουθενὰ ἄκρη»!

Κωνσταντῖνος Βαθιώτης: «Καλὴ Παναγιά, διχαστικοὶ δεσποτᾶδες ἄντε γεια!»

 

Δίλεκτη εὐχὴ στὸ στόχαστρο δίλεπτου κηρύγματος

Τὸ κείμενο ποὺ ἀκολουθεῖ ἀφιερώνεται στὴν Παναγία Φανερωμένη Βαθυρρύακος (Κομοτηνῆς) καὶ στὴν ὁμώνυμη Ἱερὰ Μονή¹

Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἰερόθεος, σὲ κήρυγμα ποὺ ἔβγαλε κατὰ τῶν ἀνεμβολίαστων στὶς 29.10.2021, εἶχε πεῖ τὰ ἀκόλουθα:

«Σήμερα βλέπουμε συνεχῶς νὰ κυριαρχοῦν οἱ ναζιστικὲς νοοτροπίες. Οἱ ναζιστικὲς θεωρίες συνδέονται μὲ τὸν ἀντιεμβολιασμό. Καὶ συνδέονται γιατί ἁπλούστατα ἡ θεωρία τοῦ Νίτσε καὶ τοῦ Χίτλερ εἶναι νὰ ἐξαφανιστοῦν ὅλα τὰ ἀδύνατα στοιχεῖα μέσα στὴν κοινωνία καὶ νὰ ὑπάρξουν ὑγιεῖς ἄνθρωποι, ἡ λεγόμενη Ἀρία Φυλή. Ὁπότε δὲν χρειάζονται ἐμβόλια, νὰ ἔρχονται οἱ ἀρρώστιες καὶ νὰ ἐξαφανίζονται οἱ ἄνθρωποι γιὰ νὰ παραμείνουν οἱ ὑγιεῖς τελικά. Αὐτὸ μιὰ ἐλεύθερη Πολιτεία, μιὰ ἐλεύθερη κυβέρνηση καὶ μιὰ δημοκρατία δὲν τὸ ἐπιτρέπει. Νὰ εἴμαστε ἐλεύθεροι πολῖτες ἀπαλλαγμένοι ἀπὸ νοοτροπίες ναζιστικὲς καὶ φασιστικές, Ἀμήν!».

 

Ὅπως ἔχει ἐπισημανθεῖ καὶ μὲ ἄλλη εὐκαιρία², τὸ κήρυγμα αὐτὸ εἶναι προϊὸν προπαγανδιστικοῦ τρόπου σκέψης:

«Κατ' ἐφαρμογὴν τῆς ἀρχῆς τῆς ἀντιστροφῆς, ὁ ἐν λόγῳ Μητροπολίτης ἀναποδογύρισε τὴν πραγματικότητα καὶ προσῆψε στοὺς ἀνεμβολίαστους χαρακτηριστικὰ ποὺ διέπουν ἐκείνους ἀκριβῶς οἱ ὁποῖοι ὑπηρετοῦν τὸ ἰατροφασιστικὸ καθεστὼς τῆς ὑγειονομικῆς δικτατορίας! Ἔτσι, ἡ μομφὴ τοῦ ὑγειοναζισμοῦ, ἡ ὁποία ταιριάζει μόνο σὲ ὅσους προωθοῦν καὶ ὑποστηρίζουν τὸν ἄμεσα ἢ ἔμμεσα ὑποχρεωτικὸ ἐμβολιασμὸ μὲ πειραματικὰ καὶ δυνάμει ὑγειοβλαπτικά-θανατηφόρᾳ ἐμβόλια ἀντιγυρίζεται ὡς μομφὴ γιὰ τοὺς λοιδορούμενους φύλακες τοῦ πολυτιμότερου δώρου τοῦ ἀνθρώπου: τοῦ αὐτεξουσίου του».

Σεβασμιώτατε κ. Ιερόθεε, ένα ναι ή ένα όχι θα ήταν αρκετό

     Σεβασμιώτατε κ. Ιερόθεε,

      Για το θέμα της Ουκρανίας έχετε γράψει τρία μακροσκελή άρθρα (το τρίτο εμμέσως πλην σαφώς στο ίδιο θέμα παραπέμπει)

1) Ὁ θεσμός τῆς Αὐτοκεφαλίας στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία

2) Ἡ συζήτηση γιά τήν ἀνακήρυξη Αὐτοκεφαλίας σέ μιά Ἐκκλησία

3) Ἱεροί Κανόνες καί Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο

      Τρία μακροσκελή άρθρα και δεν μας είπατε ακόμη εάν η παρέμβαση του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Ουκρανία συμφωνεί με τους Κανόνες της Εκκλησίας.

      ΕΝΑ «ΝΑΙ» Η ΕΝΑ «ΟΧΙ» ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟ.

Ερωτήματα προς τον . Σεβ/τον Ναυπάκτου

Διατί δεν επεμείνατε εις την απόσυρσιν του κειμένου έως τέλους ακόμη και με προσωπικήν σας θυσίαν;

ἀπὸ τὸν "Ὀρθόδοξον Τύπον"

 

 Παραθέτομεν κείμενον του Σεβ. Ναυπάκτου με τίτλον: “Διατί δεν υπέγραψα το κείµενον «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν κόσµον»” (δημοσιεύεται στὸ τέλος) καί ...βαθυσεβάστως υποβάλλομεν προς τον Σεβασμιώτατον σκέψεις και ερωτήματα. 

       Σεβασμιώτατε,

       το ...κείμενόν σας  προκαλεί νέα ερωτηματικά. Είναι αξιέπαινον ότι δεν υπεγράψατε το κείμενον δια τας διαχριστιανικάς σχέσεις, αλλά όχι ουσιαστικόν. Το πρώτον και κύριον είναι το γεγονός ότι παρευρέθητε εις την Σύνοδον της Κρήτης και το δεύτερον ότι ευθύς όταν αντελήφθητε τι συνέβη δεν απεχωρήσατε.

    Βεβαίως, η στάσις σας ήτο αναμενομένη καθώς εξ αρχής παρά τα όσα εγράφησαν από αξιολόγους αρθρογράφους εις διάφορα μέσα σχετικά με την αντικανονικήν μεθόδευσιν της Συνόδου αυτής δεν εγείρατε αντιρρήσεις δια την σύνθεσιν και σύγκλησιν της Συνόδου παρά μόνον δια επιμέρους διορθώσεις εις τα κείμενα. Επιστεύσατε ότι αι διορθώσεις θα καθιστούσαν τα κείμενα «Ορθόδοξα» παρά το γεγονός ότι η Σύνοδος αυτή τόσον εκ του κανονισμού της όσον και εκ του γεγονότος ότι τελικώς απείχαν Εκκλησίαι που εκπροσωπούν το ήμισυ των Ορθοδόξων ήτο μη Ορθόδοξος. Παρ’ όλα αυτά αδυνατούμε να αντιληφθούμε πως εσείς πολύπειρος Ιεράρχης και οξυδερκής ενομίσατε ότι θα ήτο
δυνατόν αι προτεινόμεναι τροποποιήσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος να εγκριθούν από μίαν Σύνοδον, την οποίαν ήλεγχεν ο Παναγιώτατος Πατριάρχης Κων/πόλεως κ. Βαρθολομαίος; Εγνωρίζατε άλλωστε ότι η άρνησις έστω και μιας Εκκλησίας να αποδεχθή μίαν τροποποίησιν καθιστούσε αυτήν άχρηστον. Πως απεδέχθητε ως «τελικόν αξιολογητήν» ένα συνεπίσκοπόν σας, ο οποίος μάλιστα κάνει «συστηματική παρερμηνεία των Πατέρων της Εκκλησίας»; Διατί δεν επεμείνατε εις την απόσυρσιν του κειμένου έως τέλους ακόμη και με προσωπικήν σας θυσίαν; Εφ’ όσον ο ίδιος δηλώνετε ότι «έπρεπε πρώτα να συζητηθή και ορισθή τι είναι Εκκλησία…» διατί επελέξατε να μετάσχετε εις μίαν Σύνοδον που δεν ηκολούθησεν αυτήν την διαδικασίαν; Επίσης, αν οι αντιπρόσωποι ήλλαξαν την ομόφωνον απόφασιν της Εκκλησίας της Ελλάδος, τότε παραμένει εν ισχύι η εντολή εκπροσωπήσεως εκ του συνόλου της Ιεραρχίας; Δεν θα ήτο ίσως ορθόν να καταγγείλετε ότι παύει το δικαίωμα εκπροσωπήσεως η ερήμην των υπολοίπων 60 Ιεραρχών αποφασίζει η αντιπροσωπία; Αυτό έχει «εκκλησιολογική βάση»;

    Εκπληττόμεθα επίσης από το γεγονός ότι ηρνήθητε να λύσετε τας διαφοράς με τον Σεβ. Περγάμου, κάτι το οποί­ον αν είχε συμβή δεν θα ωδηγούσε εις την κατάληξιν που τελικώς έλαβε το ζήτημα. Ανεφέρατε ότι το ζήτημα δεν ήτο προσωπικόν, όμως μόνον εσείς και ο Σεβ. Περγάμου είχατε γνώσιν του προβλήματος και όχι οι υπόλοιποι Αρχιερείς. Πως τελικώς επετρέψατε να προταθή μία νέα γνώμη από τον Μακαριώτατον χωρίς να γνωρίζετε ποίος την πρότεινε; Εφ’ όσον παρίστασθε ως Επίσκοπος και εντεταλμένος δεν ωφείλατε να μάθετε ποίος το πρότεινε; Αν το είχε προτείνει ο Σεβ. Περγάμου δια του κ. Αλ. Κατσιάρα δεν θα διευκόλυνεν αυτό, ώστε να μεταπείσετε και τα άλλα μέλη της αντιπροσωπίας; Δηλώνομεν την λύπην μας δια την εξύβρισιν εις την Σύνοδον, η οποία τυγχάνει απαράδεκτος, αλλά δεν σας προβληματίζει ότι δεν σας συμπαρεστάθη κανείς; Δεν θα πρέπη να δώσετε εις την δημοσιότητα συγκεκριμένα ονόματα, ώστε να μη διασύρεται όλη η αντιπροσωπία; Μήπως αυτό αποτελεί αφορμήν εις το να αναθεωρήσετε την άποψίν σας δια την εν γένει συμμετοχήν σας εις την Σύνοδον;

    Ως διαφαίνεται, Σεβασμιώτατε, το όλον έργον σας υπενομεύθη από το γεγονός ότι δεν είχατε ψήφον, διότι η ομοφωνία ήτο μόνον δια τους Προκαθημένους, δηλ. προήλθεν από την ιδίαν την συγκατάθεσίν σας και ευθύνην που ανελάβατε να συμμετέχετε εις αντικανονικήν Σύνοδον. Το αν υπεγράψατε η όχι δεν έχει απολύτως καμίαν σημασίαν, διότι οι Προκαθήμενοι έκριναν όχι σύμφωνα με τη θέλησίν σας, αλλά με την υπακοήν σας, δια τούτο συμπεριέλαβαν και την υπογραφήν σας εις το επίσημον κείμενον. Θα ζητήσετε άραγε επισήμως την απόσυρσίν της από αυτό;

Ορθόδοξος Τύπος

Ὁ ὅρος Ἐκκλησία (Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου)

Ὁ ὅρος Ἐκκλησία

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, κ. Ἱεροθέου.

(Κατατέθηκε στά Πρακτικά τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας)

Στά κείμενα τά ὁποῖα ἔχουμε ὑπ' ὄψιν μας καί ἐπί τῶν ὁποίων θά γίνη συζήτηση κεντρικό σημεῖο εἶναι ὁ ὅρος Ἐκκλησία πού συνδέεται μέ τό τί εἶναι Ἐκκλησία καί ποιοί προσδιορίζονται ὡς μέλη της.

1. Ἡ διάκριση τῶν ὅρων

Ὁ ὅρος Ἐκκλησία εἶναι πολυσήμαντος. Προέρχεται ἀπό τό ρῆμα ἐκκαλέω-ῶ, πού δηλώνει τήν συνάθροιση ἀνθρώπων.

Στἀ κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί διαφόρων κοινωνιολόγων συναντᾶνται πολλές φορές ὁ ὅρος Ἐκκλησία. Θά δοῦμε μερικές τέτοιες περιπτώσεις.

Ἀπό πλευρᾶς κοινωνιολογικῆς Ἐκκλησία εἶναι ἡ συνάθροιση ἀνθρώπων γιά νά συζητήσουν θέματα πού ἀπασχολοῦν τήν κοινωνία. Γνωστή εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Δήμου στήν ἀρχαία Ἀθήνα. Μέ τήν ἄποψη αὐτή ὑπάρχει καί ἡ ἔκφραση «ἐκκλησία πονηρευομένων» (Ψαλμ. 25).  

Ἀπό πλευρᾶς θρησκευτικῆς, Ἐκκλησία εἶναι ἡ συνάντηση ἀνθρώπων γιά νά ὑμνήσουν καί νά δοξάσουν τόν Θεό ἤ νά ἐκδηλώσουν τό θρησκευτικό τους συναίσθημα. Μέ αὐτήν τήν ἔννοια γίνεται λόγος γιά Ἐκκλησία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, γιά Ἐκκλησία αἱρετικῶν, ἀκόμη καί γιά συνάθροιση ἀνθρώπων γιά νά ὑμνήσουν τόν διάβολο, καί ἔτσι ὀνομάζεται σατανική ἐκκλησία.

Ἀπό πλευρᾶς θεολογικῆς Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο προσέλαβε ὁ Χριστός ἀπό τήν Παναγία καί τό θέωσε. Σέ αὐτό τό Σῶμα ἐντάχθηκαν οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ μετέπειτα Χριστιανοί, μετά τήν Πεντηκοστή.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «Ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος, στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (Α΄ Τιμ. γ΄ 15). Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ καί αὐτή εἶναι ὁ στύλος καί τό ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας.

2. Ἡ Ἐκκλησία μέ ἀκρίβεια καί οἰκονομία

Σέ ἐκκλησιαστικά κείμενα μπορεῖ κανείς νά συναντήση τόν ὅρο Ἐκκλησία καί μέ ἀκρίβεια καί μέ οἰκονομία.

Μέ ἀκρίβεια ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ Χριστός εἶναι ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, οἱ βεβαπτισμένοι καί οἱ βεβαιόπιστοι εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί ταυτόχρονα μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Συγχρόνως ἡ Ἐκκλησία χαρακτηρίζεται ἀπό τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ καί «κοινωνία θεώσεως», πού σημαίνει ὅτι ὅσοι μετέχουν τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καί εἶναι μέλη τῆς Ἐkκλησίας, μετέχουν κατά διαφόρους βαθμούς τῆς θεώσεως.

Μέ τήν προοπτική αὐτή ἡ Σύνοδος τῆς Καρχηδόνος στήν ὁποία προήδρευσε ὁ ἅγιος Κυπριανός, γράφει ὅτι στούς αἱρετικούς δέν ὑπάρχει Ἐκκλησία: «Παρά δέ τοῖς αἱρετικοῖς, ὅπου Ἐκκλησία οὐκ ἔστιν...». Ἐπίσης, μέ αὐτήν τήν προοπτική συντάσσονται οἱ Κανόνες 7ος τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί 95ος τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὅπου γίνεται λόγος γιά Ἀρειανούς, Μακεδονιανούς, Ναυατιανούς, Νεστοριανούς, Εὐτυχιανούς, Σεβηριανούς, τούς ὁποίους ὀνομάζουν μέ αὐτό τό ἰδιαίτερο ὄνομα καί δέν κάνουν λόγο γιά Ἐκκλησία τῶν Ἀρειανῶν, τῶν Μακεδονιανῶν κλπ.

Μέ αὐτό τό νόημα πρέπει νά δῆ κανείς τήν διδασκαλία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου στόν 1ο Κανόνα: «Οἱ δέ τῆς Ἐκκλησίας ἀποστάντες, οὐκ ἔτι ἔσχον τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ' ἑαυτούς• ἐπέλιπε γάρ ἡ μετάδοσις τό διακοπῆναι τήν ἀκολουθίαν». Καί ἐπίσης ἔτσι ἑρμηνεύεται καί ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ: «Οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσι καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες, οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ἐστίν».

Ἐπίσης πρέπει νά ὑπενθυμίσω ὅτι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σέ ἐπιστολή του πρός τόν Διονύσιο Μοναχό, κάνει λόγο γιά τά τρία γένη ἀθεΐας. Ὡς δεύτερο γένος ἀθεΐας ἐννοεῖται «ἡ πολυσχεδής δή καί πολύμορφος ἀπάτη τῶν αἱρετικῶν». Αὐτό πρέπει νά τό δοῦμε μέσα στήν προοπτική τῶν ἱερῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖοι προσδιορίζουν ἐκείνους πού ἔχουν διαφορετική ἄποψη ἀπό τήν δογματική ἀλήθεια τῆς Ἐκλησίας καί τούς χαρακτηρίζουν ὡς αἱρετικούς.

Νομίζω ὅτι κανένας Ὀρθόδοξος Κληρικός, καί μάλιστα εὑρισκόμενος σέ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, προκειμένου νά συντονισθῆ μέ τήν ὅλη Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας δέν μπορεῖ νά παραθεωρήση τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία πού διατυπώθηκε ἀπό πολλούς Πατέρες καί ἀπό Συνόδους ὅτι τό Filioque, δηλαδή ἡ ἐκπόρευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ ὅπως καί τό actus purus εἶναι αἱρέσεις πού διαλύουν ὅλο τό ὀρθόδοξο οἰκοδόμημα. Ὅταν γιά παράδειγμα στήν δυτική θεολογία γίνεται λόγος γιά τό ὅτι ὁ Θεός ἐπικοινωνεῖ μέ τήν κτίση καί τόν ἄνθρωπο μέ κτιστές ἐνέργειες, τότε ἀμφισβητεῖται τελείως τό ἔγκυρο καί τό ὑποστατό τῶν Μυστηρίων

Μέ οἰκονομία ὁ ὅρος Ἐκκλησία ἀνευρίσκεται σέ μερικά κείμενα Πατέρων καί συγγραφέων καί ἔτσι χαρακτηρίζονται οἱ αἱρετικοί. Σέ πολλές τέτοιες περιπτώσεις, ἄν κανείς προσέξη, θά δῆ ὅτι μέ τόν ὅρο Ἐκκλησία ἐννοοῦνται οἱ συναθροίσεις ἤ καί οἱ Ναοί στούς ὁποίους γίνονται οἱ συναθροίσεις.

Γιά παράδειγμα, ὁ ἅγιος Νεκτάριος κάνει λόγο γιά «δυτική Ἐκκλησία». Αὐτό ὅμως πρέπει νά τό δοῦμε ἀφ' ἑνός ὅτι ἔτσι πού εἶχε ἐπικρατήσει τήν ἐποχή ἐκείνη πού ἔγραφε ὁ ἅγιος Νεκτάριος νά λέγωνται οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, ἀφ' ἑτέρου δέ ὅτι αὐτό πρέπει νά ἐνταχθῆ μέσα στήν ὅλη διδασκαλία τοῦ ἁγίου Νεκταρίου.

Συγκεκριμένα, ὁ ἅγιος Νεκτάριος, ὅπως φαίνεται στά κείμενά του, εἶχε σαφῆ ἀντίληψη ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική, Ἀποστολική Ἐκκλησία, καί ὁμιλοῦσε γιά «ἑτεροδόξους Ἐκκλησίας». Ἡ λέξη ἑτερόδοξος φανερώνει τήν αἵρεση καί ἑπομένως αὐτό ἔχει ἰδιαίτερη βαρύτητα ἀπό πλευρᾶς θεολογίας. Ὅμως, δέν πρέπει κανείς νά παραβλέπη ὅτι ὁ ἅγιος Νεκτάριος, ἰδιαιτέρως στό βιβλίο του «Μελέτη ἱστορική περί τῶν αἰτίων τοῦ Σχίσματος» θεωρεῖ τούς Πάπες ὡς τούς «κακούς δαίμονες» τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας.

Συγκεκριμένα γράφει: 

«Τί πρός ταῦτα νά εἴπῃ τις;  Νά κλαύσῃ ἤ νά μυκτηρίσῃ τάς τοιαύτας τῶν Παπῶν τῆς δύσεως ἀξιώσεις; Φρονῶ ὅτι δέον νά κλαύσῃ, διότι πολλά τό ἑλληνικόν ἔθνος ἔχυσε δάκρυα διά τούς τοιούτους Πάπας, οἵτινες ἐγένοντο οἱ κακοί δαίμονες τῆς ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους». Ἐπίσης, δέν πρέπει νά παραβλέψη κανείς ὅτι ὁ ἅγιος Νεκτάριος κάνει λόγο γιά τίς αἱρέσεις τοῦ δυτικοῦ Χριστιανισμοῦ, καθώς ἐπίσης ὀνομάζει τήν Σύνοδο ἐπί Μεγάλου Φωτίου ὡς Η΄ Οἰκουμενική Σύνοδο.

Ἑπομένως, ὅποιος ἐπικαλεῖται τήν ἄποψη τοῦ ἁγίου Νεκταρίου γιά τόν ὅρο «ἑτερόδοξες Ἐκκλησίες» δέν πρέπει νά παραβλέπη τήν ὅλη διδασκαλία τοῦ ἁγίου Νεκταρίου γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τήν αἵρεση.

Ἔχοντες ὑπ' ὄψιν τόν κατ' ἀκρίβειαν καί κατ' οἰκονομίαν ὅρο Ἐκκλησία, πρέπει νά γίνη κατανοητό ὅτι ὑφίσταται διαφορά μεταξύ καθημερινῶν συζητήσεων ἤ γραπτῶν κειμένων καί ἐπιστολῶν μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τῶν λοιπῶν Χριστιανῶν, καί τῶν ἀποφάσεων τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου. Δηλαδή, μπορεῖ στήν καθημερινή γλώσσα καί τήν ἐπικοινωνία πού ἔχουμε μέ ἄλλους Χριστιανούς νά χρησιμοποιῆται ὁ ὅρος Ἐκκλησία κατ' οἰκονομίαν γιά τούς ἑτεροδόξους, ὅμως ὅταν πρόκειται νά ἐκδοθῆ Συνοδική Πρᾶξις μέ βαρύτατο θεολογικό περιεχόμενο, τότε πρέπει νά χρησιμοποιῆται ἡ ἀκρίβεια. Δέν εἶναι κατανοητό σέ δογματικά κείμενα νά ὑπάρχη ἔκπτωση ἀπό τήν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία.

Αὐτό πρέπει νά γίνη καί στό κείμενο τό ὁποῖο ἐπεξεργαζόμαστε μέ τίτλο «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί ὁ λοιπός Χριστιανικός κόσμος». Ἤδη ὁ τίτλος αὐτός εἶναι ἀκριβέστατος θεολογικά καί δογματικά, ὁπότε καί τό περιεχόμενό του πρέπει νά εἶναι ἀκριβέστατο, δηλαδή δέν μπορεῖ νά ὑπάρχη ἀναντιστοιχία μεταξύ τίτλου καί περιεχομένου ἑνός κειμένου.

Ἐπίσης, μέ τόν ὅρο «λοιπός Χριστιανικός κόσμος» δέν ἐννοοῦνται μόνον οἱ δυτικοί Χριστιανοί, ἀλλά καί οἱ ἀνατολικοί Χριστιανοί, ὅπως οἱ Προχαλκηδόνιοι, οἱ Νεστοριανοί, καί οἱ Μονοθελῆτες.

Ἑπομένως, θά πρέπει νά γίνη ἀποδεκτή ἡ πρόταση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νά γίνη λόγος ἀφ' ἑνός μέν γιά Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀφ' ἑτέρου δέ γιά Χριστιανικές Ὁμολογίες καί Κοινότητες.

Ἱερὰ Μητρόπολις Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου

parembasis.gr

Παραπέμπεται ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος Βλάχος. κ. Ιερόθεε: "ὁ ὀρύσσων βόθρον εἰς αὐτὸν ἐμπεσεῖται", . (Π.Δ.Εκκλ.10,8)

 Ο Εισαγγελέας στέλνει στο σκαμνί ολόκληρο το Μητροπολιτικό
Συμβούλιο της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου (ήτοι το Ανώτατο Συλλογικό Όργανο Διοίκησης των Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος)

Από pentapostagma.gr

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΠΑΔΕΣ ΥΠΟΧΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ! Χθές τιμωρήθηκαν ο π. Κωνσταντίνος, ο π. Χαράλαμπος (από Μητροπ. Καλαβρύτων), ο π. Σταύρος (Μητρ.Φθιώτιδος), ο π. Ευθύμιος (Μητρ. Λαρίσης και από Ι. Σύνοδο), ο π. Χριστόφορος (Μητρ. Αιτωλίας), ο π. Γεώργιος (Μητρ. Πειραιώς)· σήμερα ο π. Ματθαίος (Μητρ. Βεροίας), ο π. Νικόλαος (Μητρ. Θεσσαλονίκης και απο Ι. Σύνοδο), ο π. Ιγνάτιος (Μητρ. Ναυπάκτου)... Αύριο...;

Το Εφετείο Πατρών με την 172/2015 απόφασή του υποχρεώνει το νομικό πρόσωπο «Ιερά Μητρόπολις Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου» να καταβάλει αποζημίωση, από το 2009, για την ηθική βλάβη που προκάλεσε στον Ιεροκήρυκα κ. Ιγνάτιο Σταυρόπουλο, για την παράνομη απόλυσή του το έτος 2002, την οποία ακύρωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας, όπου εκκρεμούν επίσης παρόμοιες υποθέσεις.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του nafsclick.blogspot.gr, πρόκειται για μεγίστης σημασίας ηθική δικαίωση, για κληρικό που υπηρετεί στην Μητρόπολη Ναυπάκτου από το έτος 1980.

Η υπόθεση έχει κυρίως ηθική αξία και είναι σχετική με την μακροχρόνια δικαστική αντιδικία με τον επιχώριο Μητροπολίτη,που αφορά σε ζητήματα εργατικού, διοικητικού και δημόσιου – εκκλησιαστικού Δικαίου.

Στην ελληνική δικαιοσύνη, εκκρεμούν επίσης, σοβαρά νομικά ζητήματα που αφορούν στο θεσμό για το αυτοδιοίκητο των κοινόβιον μοναστηριών.

Συνεχίζουν να απασχολούν την Δικαιοσύνη, λόγω των διεκδικήσεων του μητροπολίτη Ναυπάκτου, που όμως δεν ευρίσκουν σοβαρά ερείσματα στην ορθόδοξη μοναστική παράδοση και στην ισχύουσα νομοθεσία, και που οι μοναχοί της Ναυπάκτου τα υποστηρίζουν ενώπιον των Αρχών της ελληνικής και της ευρωπαϊκής δικαιοσύνης εκπροσωπώντας ουσιαστικά και τον υπόλοιπο ελλαδικό μοναχικό κόσμο.

Παρακάτω για το ίδιο θέμα δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΟ ΠΑΡΟΝ»

Την άσκηση ποινικής δίωξης και την παραπομπή στο Τριμελές Εφετείο Δυτικής Στερεάς Ελλάδας του Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεου αποφάσισε ο Εισαγγελέας Εφετών Αγρινίου κ. Γεώργιος Τσιρώνης, προκαλώντας σεισμό στην τοπική εκκλησιαστική κοινότητα της Ναυπάκτου, της ευρύτερης περιοχής της Αιτωλοακαρνανίας και της Εκκλησίας της Ελλάδας.

Στην πολύ σημαντική αυτή υπόθεση, που χειρίστηκε ο ποινικολόγος Νίκος Αντωνιάδης, εκτός του κ. Ιερόθεου, ο Εισαγγελέας στέλνει στο σκαμνί ολόκληρο το Μητροπολιτικό

Συμβούλιο της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου (ήτοι το Ανώτατο Συλλογικό Όργανο Διοίκησης των Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος), που

αποτελείται από τους Θεμιστοκλή Τσιτσιρίκη, Παναγιώτη Χατζή, Βασίλειο Γκίζα, Βασίλειο Πολιτόπουλο και Αθανάσιο Λαουερδάκη, για την παράνομη σε βάρος του

Αρχιμανδρίτη Ιγνάτιου Σταυρόπουλου υπ” αριθμ. 1 απόφαση του Συμβουλίου της 26.1.2011, με την οποία, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, υποχρέωσε παρανόμως και εκ προθέσεως τον εν λόγω ιερομόναχο να καταβάλει χρηματικό ποσό ως δήθεν, πάντα σύμφωνα με το κατηγορητήριο, αχρεωστώτως από αυτόν εισπραχθέν χρηματικό ποσό.

Σημειώνεται ότι ο Αρχιμανδρίτης έχει ήδη δικαιωθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο για τη συγκεκριμένη υπόθεση.