ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΡΗΤΗΣ
Σχολιασμός με τα μάτια ενός απλού Χριστιανού
ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΡΗΤΗΣ
Σχολιασμός με τα μάτια ενός απλού Χριστιανού
Τελείωσε λοιπόν και η πολυδιαφημισμένη Πανορθόδοξος
Σύνοδος ή άλλως των 14 Ορθοδόξων Προκαθημένων και από αυτά που διαβάζω, ακούω
και μαθαίνω , τα αποτελέσματα δεν ήταν τα προσδοκώμενα για καμία πλευρά.
«Άνθρακες ο θησαυρός» λένε ορισμένοι. Αντί να λύσει προβλήματα, μάλλον
δημιούργησε νέα. Κατ άλλους η περιλάλητος Σύνοδος απέθανε και ετάφη! Μέσα σε ένα πρωτόγνωρο κλίμα χλιδής
πετάχτηκαν 2.500.000 εκατομμύρια ευρώ, σε καιρό οικονομικής κρίσης, μόνο και
μόνο για να περάσει το μήνυμα ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ακολουθεί την πολιτική της Νέας Τάξης Πραγμάτων και θεωρεί
αδελφές εκκλησίες όχι μόνο τους Παπικούς και Προτεστάντες , αλλά και κάθε
αντίχριστοι ομολογία. Το πνεύμα του κόσμου τούτου ήταν έντονα παρόν στο
Κολυμπάρι, κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Φοβούμαι ότι απουσίαζε − αν καί
ημέρες Πεντηκοστής − το Πνεύμα το Άγιο, διότι αυτό δεν γνωρίζει τη γλώσσα της εκκλησιαστικής
διπλωματίας, του συμβιβασμού, των συμψηφισμών, του ναι καί του όχι ταυτόχρονα.
Δικαίως λοιπόν ο Βλαδιβοστόκ Βενιαμίν αποφαίνεται «Πιθανόν η Σύνοδος να εκπλήρωσε πολιτικούς
στόχους των ΗΠΑ και όχι της Ορθοδοξίας» . Στους
κατοίκους της Κρήτης έκανε αρνητική αίσθηση ότι ουδείς Επίσκοπος φιλοτιμήθηκε να μείνει ταπεινά σε
ένα από τα δεκάδες Μοναστήρια. Όλοι τους προτίμησαν τις πολυτελέστατες Βίλλες
και διαμερίσματα που κόστιζαν εκατοντάδες ευρώ τη βραδιά. Κρίμα, που στους
δύσκολους αυτούς καιρούς και οι ποιμένες της Εκκλησίας φθίνουν ως προς την
συνέπειά τους στην πίστη και στο φρόνημα των Αγίων. Μιμούνται τα κοσμικά
τερτίπια και δεν πείθουν με την πολιτεία τους. Δεν «αποφαίνονται» αγιωτικά αλλά
διπλωματικά. Φάνηκε δε καθαρά η στάση τους αυτή στο κοντινό χθες με όλα τα
διαδραματισθέντα στη Σύνοδο.
Ας
σχολιάσουμε λοιπόν τα θέματα της Συνόδου κατά ενότητα.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Βασική προτεραιότητα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου
υπήρξε η διακήρυξη της ενότητας της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Επίσημα τουλάχιστον έτσι ελέχθη. Μα
αυτή είναι δεδομένη στο σύμβολο της πίστεως. Η ενότητα με τους αιρετικούς; Δεν ειπώθηκε επίσημα κάτι
τέτοιο. Τότε ποία ενότητα εννοούν; Στην
πράξη απέδειξαν ότι μοναδική επιδίωξη των Πατριαρχικών ήταν να αποχαρακτηρισθούν από αιρετικοί και να
θεωρηθούν ως Εκκλησίες, όχι μόνο οι Παπικοί, αλλά και όλες οι άλλες
χριστεπώνυμες αντίχριστες παραφυάδες! (Νεστοριανοί,
Μονοφυσίτες, Προχαλκηδόνιοι, Αντιχαλκηδόνιοι, Μονοθελήτες, Ρωμαιοκαθολικοί,
Διαμαρτυρόμενοι, Προτεστάντες, Αγγλικανοί κλπ).
Παραπλάνησαν, επομένως οι
Οικουμενιστές Ορθόδοξοι Επίσκοποι τους υπολοίπους , για να μην χρησιμοποιήσω
την λέξη εκβίασαν, για να περάσουν δολίως κάποια οικουμενιστικά θέματα. Όμως
την ΕΝΟΤΗΤΑ που επεδίωκαν τους την χάλασε η απουσία των τεσσάρων Πατριαρχείων,
που αντιπροσωπεύουν συντριπτικά περισσότερους πιστούς, απ’ όσους αντιπροσωπεύτηκαν
από τους δέκα Προκαθημένους, που συμμετείχαν σ’ αυτήν. Το πόσο πίστευαν στην ΕΝΟΤΗΤΑ φάνηκε και από
την αδιαφορία τους να επιλύσουν, πριν προσέλθουν στην Σύνοδο, το θέμα της
«διακοπής» της διαμυστηριακής κοινωνίας
ανάμεσα στα δύο Πρεσβυγενή Πατριαρχεία των Ιεροσολύμων και της Αντιοχείας
. Παρατηρητές
Ουδέποτε στην ιστορία
της Εκκλησίας μας οι άγιοι Πατέρες διανοήθηκαν
να προσκαλέσουν σε Οικουμενικὴ Σύνοδο καταδικασμένους από προηγούμενη Οικουμενική
Σύνοδο αιρετικούς, για να παραστούν ως
μέλη, προκειμένου να προσδώσουν οικουμενικό κύρος στην υπ’ αυτοὺς συγκροτούμενη
Σύνοδο.
Ποτέ στην ιστορία των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων της βυζαντινής
περιόδου δεν υπήρξε το φαινόμενο των «παρατηρητών».
Παρατηρείται δηλαδή ότι Εκείνοι, στους οποίους έχει
ανατεθεί το έργο του φύλακα, σκοπού και τσομπάνη των λογικών προβάτων της
ποίμνης του Χριστού, αντί να εντοπίζουν και να εξουδετερώνουν τους νοητούς
λύκους, τους προβατόσχημους αιρετικούς,
τους αγκαλιάζουν, ενώ παράλληλα κατηγορούν όσους αντιδρούν «ως ομοφοβικούς» ως
φανατικούς, ως οπισθοδρομικούς .
H τιμητική παρουσία στη Πανορθόδοξο Σύνοδο ως «παρατηρητών», εκπροσώπων αιρετικών Κοινοτήτων και Ομολογιών που έχουν καταδικαστεί
από την πατερική συνείδηση και τις Οικουμενικὲς Συνόδους, νομιμοποιεί την πλάνη και την αίρεση
και ουσιαστικά υποσκάπτει το κύρος της ίδιας της Συνόδου και κυρίως με την μη καταδίκη της παναιρέσεως του Οικουμενισμού
αλλά τη νομιμοποίησή της.
Παράνομη
Κατά
πρώτον η σύγκληση της Συνόδου είναι παράνομη, αφού σύμφωνα με τον Κανονισμό Λειτουργίας,
πού οι ίδιοι οι εμπνευστές της ψήφισαν, δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, εάν
έστω καί μία Εκκλησία δεν συμφωνούσε. Από
τις 14 Ορθόδοξες Εκκλησίες απείχαν 4 Εκκλησίες, οι οποίες αντιπροσωπεύουν όμως
τη μεγάλη πλειοψηφία των Ορθοδόξων, τα Πατριαρχεία Αντιοχείας, Ρωσίας,
Βουλγαρίας καί Γεωργίας.
Ήδη το Πατριαρχείο
της Ρωσίας δήλωσε, διά στόματος Μητροπολίτου Ιλαρίωνος, ότι ἡ Σύνοδος είναι άκυρη
ως παρανόμως συγκαλουμένη και συνεπώς, η Εκκλησία της Ρωσίας δεν θα δεχθεί τις αποφάσεις
της.
Κατά
δεύτερον για να θεωρηθεί νόμιμη μία Σύνοδος, μας εξηγεί ο Καθηγητής του
Κανονικού Δικαίου του ΑΠΘ Κυριάκος Κυριαζόπουλος, πρέπει να έχει 4 βασικές προϋποθέσεις που δυστυχώς δεν τηρήθηκαν εν
προκειμένω: α- Να καταδικάζει αιρέσεις και δεν το έκανε και δυστυχώς σήμερα
υπάρχουν πολλές. β-Να αναγνωρίζει τυπικά
τις αποφάσεις των προηγούμενων Η και Θ Οικουμενικών Συνόδων που θέσπισαν
δογματικά θέματα και δεν το έκανε γ - να ψηφίζουν όλοι οι συμμετέχοντες Επίσκοποι
και όχι οι 14 Αυτοκέφαλες Εκκλησίες δια των προκαθημένων τους και δ- Οι
όποιες αποφάσεις που αφορούν θέματα
πίστεως πρέπει να γίνουν αποδεκτές από τους Μοναχούς , τους Ιερείς και το
Χριστεπώνυμο πλήρωμα. Από τα στοιχεία που γνωρίζουμε η Σύνοδος της Κρήτης,
μάλλον δεν έχει αυτές τις προϋποθέσεις.
Ανατροπή της Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας,
με την παροχή εκκλησιαστικότητας στους Ρωμαιοκαθολικούς
καί Προτεστάντες και αποδοχή των μυστηρίων τους
Επιχειρήθηκε θεσμική νομιμοποίηση του παναιρετικού
και πνευματικώς δυσώδους σιωνιστικού Οικουμενισμού, με μία απόφαση
Πανορθοδόξου Συνόδου.