Τετάρτη 29 Μαΐου 2024
Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος ανασταυρώνει τον Χριστό τιμώντας έναν από τους χυδαιότερους υβριστές Του!
Σάββατο 13 Μαΐου 2023
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ: «To πρόβλημα στη διανόηση του Νίκου Καζαντζάκη»
Ήταν
26 Οκτωβρίου του 1957, όταν τελείωσε η επίγεια διαδρομή του Νίκου Καζαντζάκη,
ως γήϊνη πραγματικότητα – παρουσία.
Άφησε
στο συγγραφικό έργο του, το ανώτερο προσωπικό του επίπεδο εσωτερικής δραματικής
διαπάλης στην αντίθεσή του, ως πνευματικός πυρήνας, με την αλήθεια του
Ευαγγελίου.
Ίσως
αυτό το βίωμά του να είχε τις ρίζες του (πηγές) στις εσωτερικές σχέσεις της
οικογένειάς του.
Είναι φανερή στα έργα του και η επιρροή του από τον Φρόϋντ, ο οποίος πίστευε, ως προσδιοριστικές αιτίες των κοινωνικών φαινομένων, (θεσμοί, θρησκεία κ.λ.π.) το σεξουαλικό ένστικτο.
Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2022
Δύο Ἅγιοι κρίνουν τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Κρήτης
Δύο Ἅγιοι κρίνουν τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Κρήτης
Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Λαμπρόπουλος, θεολόγος
Ἐδημιουργήθη σκανδαλισμὸς ἔπειτα ἀπὸ τὸ τρισάγιον, τὸ ὁποῖον ἐτέλεσεν εἰς τὸν τάφον τοῦ Καζαντζάκη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης. Ὁ τάφος τοῦ ὑβριστοῦ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐξωμοιώθη μὲ Ἁγίαν Τράπεζαν, ὥστε γονυπετὴς νὰ προσεύχεται ὁ Κρήτης Εὐγένιος; Ἐπειδὴ ὁ Σεβασμιώτατος δὲν ἔχει τὴν εὐθιξίαν νὰ ζητήση συγγνώμην, εἰσακούων τὰς δικαίας διαμαρτυρίας τῶν πιστῶν, ἂς σωφρονισθῆ ἀπὸ τὰς παρακαταθήκας τῶν Ἁγίων Παϊσίου καὶ Ἀμφιλοχίου.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος εἰς ἐκδήλωσιν διαμαρτυρίας κατὰ τοῦ Καζαντζάκη.
Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης εἰς κείμενόν του «Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης. Ἡ σημασία του γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ζωή» ἀνηρτημένον εἰς τὴν ἱστοσελίδα τῆς «Ἱερᾶς Μονῆς Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου» γράφει:
Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2022
Η ΚΗΔΕΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ
«Καὶ εἱστήκει ὁ λαὸς θεωρῶν. Ἐξεμυκτηρίζων δὲ καὶ οἱ ἄρχοντες σὺν αὐτοῖς λέγοντες…». (Λουκ. 23, 35)
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» Νοέμβριος 1957 αριθ. φύλλου 199
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
«Παιδία, ἔσχάτη ὥρα ἐστί, καὶ καθὼς
ἠκούσατε, ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ
νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν˙ ὅθεν
γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν»
(Α΄ Ἰωάν. 2, 18)
Δὲν ὑπάρχει ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται, δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ὅτι ἡ ἀνθρωπότης εἰσήλθεν εἰς μίαν ἀπὸ τὶς σκοτεινοτέρας περιόδους τῆς Ἱστορίας. Σημεῖα, ποὺ ὑπερβαίνουν ἐσχάτως εἰς τὸν φυσικόν, ἠθικὸν καὶ πνευματικὸν κόσμον, καὶ προκαλοῦν φόβον, σύγχυσιν, ταραχήν, ἀγωνίαν, προειδοποιοῦν τοὺς πάντας. Ἡ γῆ σείεται. Τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως μαίνονται. Αἱ συνειδήσεις κλονίζονται. Αἱ κοινωνίαι ταράσσονται ἐκ βαθέων. Τὰ ἔθνη τὰ μικρὰ τρέμουν, τὰ μεγάλα καὶ ἰσχυρὰ βρυχῶνται ὡς θηρία ἐν κλωβοῖς. Αἰ δὲ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ἐκκλησίαι κλυδωνίζονται. Βαθεῖς ἐρμηνευταὶ τῆς Βίβλου βλέποντες τὰ ὁλονὲν πυκνούμενα σημεῖα λέγουν καὶ γράφουν, ὅτι ἡ σκιὰ τοῦ Ἀντιχρίστου ἐνεφανίσθη ἐπὶ τῆς γῆς. Οἱ πρόδρομοί του ἔφθασαν, καὶ ὡς οἱ μάγοι τῆς Αἰγύπτου ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Μωϋσέως ἐνεργοῦν κατὰ παραχώρησιν Θεοῦ σημεῖα καὶ τέρατα, ἐντυπωσιάζουν, τρομοκρατοῦν τοὺς ἀμαθεῖς, κλονίζουν ἱερὰς πεποιθήσεις, κάμνουν θραύσιν. Ὀλίγον ἀκόμη καὶ ἔφθασεν ὁ Ἀντίχριστος. Τὶς οὗτος; Ὕψιστε Θεέ, ἐλέησον τὸν κόσμον! Ἡ φοβερὰ προφητεία τοῦ Ἰησοῦ περὶ συντελείας τῶν αἰώνων ἀρχίζει νὰ ἐκπληρώνεται (Ματθ. 24, 3-31). Οὐαὶ τῆ οἰκουμένη ἐκ τῶν ἐπερχομένων αὐτῆ δεινῶν…