Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς: «Διότι, ἐὰν “προπαρασκευασθῇ” κατὰ τὸν περιγραφέντα τρόπον καὶ συνέλθη μεθαύριον, ὃ μὴ γένοιτο,μία τοιαύτη Σύνοδος, ἓν μόνον ἀποτέλεσμα δυνάμεθα νὰ ἀναμένωμεν ἐξ αὐτῆς: σχίσματα, ἢ καὶ αἱρέσεις, καὶ ὁπωσδήποτεἀπώλειαν πολλῶν, δυσαριθμήτων ψυχῶν»!
Στὴν Σύνοδο θὰ γίνει ὅ,τι στηλιτεύει καὶ ἀπαγορεύει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος, ποὺ αὐτοὶ ἁγιοκατάταξαν! Ἄρα γιὰ ποιά Σύνοδο μιλᾶμε;
Καὶ ποιά Σύνοδο εὔχονται καὶ ἀναμένουν οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς γιὰ νὰ διαφοροποιηθοῦν; Δὲν ἐπαρκοῦν οἱ διαπιστώσεις τοῦ Ἁγίου γιὰ νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς; Δὲν τοὺς φτάνει ὅτι ὁ Ἅγιος δὲν ἀναγνωρίζει τοὺς Οἰκουμενιστὲς ὡς ἐκπροσώπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ὡς ψευδο-ποιμένες;
ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ
ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ
(Ὅπως δημοσιεύτηκε στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» τοῦ 1978)
Α΄ μέρος
Πανιερώτατε,
Προσφάτως ἐπραγματοποιήθη ἐν Σάμπεζυ τῆς Γενεύης ἡ "Πρώτη Προσυνοδικὴ Διάσκεψις" (21-28 Νοεμβρίου 1976). Λαβὼν εἰς χεῖρας καὶ μελετήσας τὰ Πρακτικὰ καὶ τὰς Ἀποφάσεις τῆς Διασκέψεως ταύτης, αἰσθάνομαι τὴν εὐαγγελικὴν ἀνάγκην, ὅπως, κατὰ τὴν συνείδησίν μου, ὡς μέλος τῆς Ἁγίας καὶ Καθολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καίτοι ὁ ἐλάχιστος ἐκ τῶν λειτουργῶν Αὐτῆς, ἀπευθυνθῶ διὰ τοῦ παρόντος ἱκετευτικοῦ ὑπομνήματός μου πρὸς τὴν Ὑμετέραν Πανιερότητα καὶ δι’ Ὑμῶν πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ὀρθοδόξου Σερβικῆς Ἐκκλησίας, ἀναφέρων τὰς διαπιστώσεις καὶ παρατηρήσεις μου ὡς πρὸς τὴν προετοιμασίαν τῆς ἐν λόγῳ μελλούσης Συνόδου. Παρακαλῶ τὴν Ὑμετέραν Πανιερότητα καὶ τοὺς λοιποὺς Πανιερωτάτους Ἀρχιερεῖς, ὅπως μετ’ εὐαγγελικῆς ἀγάπης καὶ προσοχῆς ἀκούσητε τὴν φωνὴν ταύτην μιᾶς ὀρθοδόξου συνειδήσεως, τοσούτῳ μᾶλλον, καθ’ ὅσον ἡ φωνὴ αὕτη, δόξα τῷ Θεῷ, σήμερον οὐδόλως εἶναι μία, οὔτε ἀπομονωμένη εἰς τὸν ὀρθόδοξον κόσμον προκειμένου περὶ τῆς ἐν λόγῳ μελλούσης Συνόδου.
Ἐκ τῶν Πρακτικῶν καὶ τῶν Ἀποφάσεων αὐτῆς τῆς νῦν ὀνομαζομένης "Πρώτης Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως", λαβούσης χώραν, –ἀγνοῶ διὰ ποῖον λόγον,– ἐν Γενεύῃ, ὅπου μόλις ὀλίγαι ἑκατοντάδες ὀρθοδόξων ὑπάρχουν, φαίνεται, ὅτι αὕτη ἔχει ἀποφασίσει καὶ ἑτοιμάσει ἕνα καινουργῆ κατάλογον τῶν θεμάτων διὰ τὴν μέλλουσαν ”Μεγάλην Σύνοδον” τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ ἐν λόγῳ πρόσφατος Διάσκεψις δὲν ὑπῆρξε πλέον μία ἐκ τῶν λεγομένων "Πανορθοδόξων Διασκέψεων", ὅπως ἦσαν αἱ Διασκέψεις τῆς Ρόδου καὶ αἱ μετ’ αὐτάς, οὔτε πάλιν ὑπῆρξεν ἡ οὕτω καλουμένη "Προσύνοδος", διὰ τὴν ὁποίαν μέχρι πρό τινος εἰργάζοντο, ἀλλ’ ἦτο ἡ "Πρώτη Προσυνοδικὴ Διάσκεψις", εἰσερχομένη πλέον εἰς τὸ στάδιον τῆς ἀμέσου προετοιμασίας τῆς πραγματοποιήσεως τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Ἡ Διάσκεψις αὕτη δὲν εἰργάσθη πλέον βάσει τοῦ προτέρου "Καταλόγου θεμάτων", ὁρισθέντος εἰς τὴν Α΄ Πανορθόδοξον Διάσκεψιν τῆς Ρόδου τῷ 1961, καὶ παραμείναντος ὑπὸ ὑπεξεργασίαν μέχρι καὶ τοῦ ἔτους 1971, ἀλλὰ προέβη εἰς "ἀναθεώρησιν" ἐκείνου καὶ καθώρισε νέον, ἰδικόν της, "Κατάλογον θεμάτων" διὰ τὴν Σύνοδον. Ἐν τούτοις φαίνεται, ὅτι οὔτε αὐτὸς εἶναι ὁ τελικὸς κατάλογος, ἀλλ’ ἐνδέχεται μάλλον νὰ ὑποστῇ καὶ αὐτὸς ἀλλαγήν τινα ἢ νὰ συμπληρωθῇ.
Ἡ Διάσκεψις ἔχει περαιτέρω ἀναθεωρήσει καὶ τὴν ἕως προσφάτως τηρουμένην "μεθοδολογίαν" ἐπεξεργασίας καὶ τελικῆς προετοιμασίας τῶν θεμάτων διὰ τὴν Σύνοδον, συντομεύσασα τὴν ὅλην ”διαδικασίαν”,λόγῳ τῆς καταφανοῦς σπουδῆς καὶ βίας ὡρισμένων πρὸς σύγκλησιντῆς Συνόδου ὅσον τὸ δυνατὸν ταχύτερον. Διότι, κατὰ τὴν κατηγορηματικὴν δήλωσιν τοῦ προεδρεύοντος εἰς τὴν Διάσκεψιν ταύτην μητροπολίτου Χαλκηδόνος Μελίτωνος, τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἄλλοι τινὲς ἐπείγονται, ἵνα "τὸ ταχύτερον συγκληθῇ" καὶ πραγματοποιηθῇ ἡ μέλλουσα Σύνοδος.
Ἡ Σύνοδος, λέγεται, πρέπει νὰ εἶναι "βραχείας διαρκείας", νὰ ἀπασχοληθῇ "μὲ περιορισμένον ἀριθμὸν θεμάτων", καὶ ἀκόμη, κατὰ τοὺς λόγους τοῦ Μελίτωνος, "ἡ Σύνοδος πρέπει νὰ ἐγκύψῃ εἰς φλέγοντα προβλήματα παρακωλύοντα τὴν ὁμαλὴν λειτουργίαν τοῦ συνειρμοῦ τοῦ συστήματος τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ὡς μιᾶς ἑνιαίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας..." (Πρακτικά, σ. 55).
—Ταῦτα πάντα θέτουν ἐνώπιον ἡμῶν τὸ ἐρώτημα: Τί πρέπει νὰ σημαίνουν ὅλα αὐτά; Πρὸς τί δὲ αἱ ἐσπευσμέναι αὗται ἐνέργειαι; Καὶ ποῦ ὁδηγοῦν αὐταί;
