"Δίκαιος, ἐὰν φθάσῃ τελευτῆσαι, ἐν ἀναπαύσει ἔσται" (Σοφ. Σολ. Δ΄ 7).
Πρωτοπρεσβ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΙΤΣΑΚΟΣ.Επανάληψη δημοσιεύματος υποχρέωσή μας πνευματική στον άγιο Γέροντα (Τετάρτη, 17 Οκτωβρίου 2018)
Πρὸ τεσσαράκοντα, περίπου, ἡμερῶν, ἐκλήθῃ ἀπὸ τὸν μάταιον τοῦτον κόσμον, ὑπὸ τοῦ Κυρίου μας, ὁ εὐλαβέστατος κληρικός, ὁ ἀκάματος ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ ἄοκνος ποιμὴν τῶν λογικῶν προβάτων, ὁ κατανυκτικὸς λειτουργός, ὁ σύγχρονος "παπᾶ - Πλανᾶς", μὲ τὰ ἀμέτρητα χαρτιὰ καὶ ὀνόματα ποὺ προσεκόμιζε ἐπί καθημερινῆς σχεδόν, βάσεως, ὁ, κατὰ κόσμον, ἄσημος καὶ ὀλιγογράμματος, κατὰ Θεόν, ὅμως ἐπίσημος καὶ εὐρυμαθής, ὁ, διὰ τῆς καρδιακῆς αὐτοῦ προσευχῆς, ἀρωγὸς καὶ βοηθὸς "τῶν ἐν θλίψεσι καὶ πόνοις καὶ περιστάσεσιν ὄντων"!Ὁ μικρὸς τὸ δέμας, ἀλλὰ γίγας τῇ ψυχῇ καὶ τῷ πνεύματι, π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΙΤΣΑΚΟΣ. Ἐφημέριος, ἐπὶ τεσσαράκοντα περίπου ἔτη, εἰς τὸ χωρίον Ἀργυρά, τοῦ νομοῦ Ἀχαΐας καὶ ἐν συνεχείᾳ, ὡς, τύποις "συνταξιοῦχος", λειτουργὸς καὶ πνευματικὸς πατέρας, εἰς τὸ Ναΐδριον τοῦ ἐν Πάτραις Νοσηλευτικοῦ Ἱδρύματος, "Ἄσυλον Ἀνιάτων Πατρῶν", ἀπὸ τὸ ὁποῖον καὶ ἀπῆλθεν ὡς ἀσθενὴς καὶ ὑπέργηρος, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸ ὁποῖον ἄφησε τὴν ἐν κόσμῳ τελευταίαν αὐτοῦ πνοήν ὡς νοσηλευόμενος.
