Ἕνα συγκλονιστικὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὰ Ἀπομνημονεύματα ἑνός πραγματικοῦ Ἕλληνα

Τότε, ἐκεῖ ποὺ καθόμουν εἰς τὸ περιβόλι μου καὶ ἔτρωγα ψωμί, πονώντας ἀπὸ τὶς πληγές, ὅπου ἔλαβα εἰς τὸν ἀγώνα καὶ περισσότερο πονώντας διὰ τὶς μέσα πληγὲς ὅπου δέχομαι διὰ τὰ σημερινὰ δεινὰ τῆς Πατρίδος, ἦλθαν δύο ἐπιτήδειοι, ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων, μισομαθεῖς καὶ ἄθρησκοι, καὶ μοῦ ξηγῶνται ἔτσι· «Πουλᾶς Ἑλλάδα, Μακρυγιάννη».

Του οσίου πατρός Ιουστίνου Πίρβου( ☨)

                          

«Θα έρθει μία εποχή, κατά την οποία μόνο όσοι βιώνουν τη Χάρη του Θεού θα μπορούν να διακρίνουν το καλό από το κακό. Ο άνθρωπος δεν θα είναι ικανός να επιλέξει ανάμεσα στο καλό και στο κακό μόνο με το νού του. Θα υπάρχουν φοβερές πλάνες. Και μόνον η Χάρις του Θεού είναι ικανή να μας λυτρώσει απ’ αυτές. Γι’ αυτό προσευχηθήτε, γρηγορείτε και προσεύχεστε για να μην πέσετε στον πειρασμό της πλάνης».

Παιδιά μου, βοηθήστε εσείς μόνοι σας τον εαυτό σας. Εμείς οι κληρικοί σήμερα δεν μπορούμε να σας βοηθήσουμε αλλά σας οδηγούμε σε λάθος δρόμο... (γέρων Αθανάσιος Μυτιληναίος)

 

Υπακοή στην υπακοή ,σε κυβέρνηση, σε επίσκοπο, σε πνευματικό  .  Αδιάκριτη υπακοή χωρίς κριτήριο πίστεως . Χωρίς κριτήριο πατριωτισμού.  Μας κυβερνούν αχρείοι κι επικίνδυνοι. Και δεν αντιδρούμε.

Οι ποιμένες έχασαν το δρόμο τους και δεν τους επαναφέρουμε. Τους ακολουθούμε. Πνευματικοί πλανήθηκαν .

Και μας παρασέρνουν. Μας παρασέρνουν  γιατί δεν μελετάμε  Ευαγγέλιο , δεν μελετάμε Πατέρες της Εκκλησίας.

Δεν αντιδράσαμε ως ανθρωπότητα στην αρχή και τώρα στο τέλος τα πράγματα είναι πιο δύσκολα.

Οι προθέσεις μας θα μας κρίνουν. Οι προθέσεις μας ,οι φτωχο-Λάζαροι και οι επίγειοι άγγελοι ...

Οι νόμοι χρειάζονται εκεί που δεν υπάρχει αγάπη.

Βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη, και είπα να εκκλησιαστώ στον Ι. Ναό των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου.

Ήταν οκτώ και κάτι πρωινή, και στο Ναό ήμασταν περίπου τριάντα φανατικοί όπως θα έλεγε η κόρη ενός φίλου μου.

Στάθηκα σε μια γωνιά και προσπαθούσα να συγκεντρωθώ στα λόγια των ψαλμωδιών.

Πέρασε έτσι αρκετή ώρα .Ξαφνικά, ο χώρος γέμισε από κραυγές.

Γύρισα και είδα πάνω από εκατό αγγέλους, να έχουν κατακλύσει την εκκλησία μαζί με τους συνοδούς τους.

Περισσότερα από είκοσι αναπηρικά καροτσάκια στη σειρά, και στις δύο μεριές του κεντρικού διαδρόμου, με νέους κατ' εξοχήν ανθρώπους.

ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Δεν ήταν τυχαίο…

 

Ο Αντώνης Μ., από την Ανατολική Μακεδονία, σπούδαζε φιλόλογος στη Θεσσαλονίκη. Στερούνταν οι δικοί του για να τον σπουδάσουν. Ένιωθε τις θυσίες τους και διάβαζε φιλότιμα, να τελειώσει τη Σχολή. Καθώς έφθανε στο τέλος κι αναμετρούσε την πτυχιακή ύλη και τις δυνάμεις του, κόβονταν οι ελπίδες. «Αδύνατον!… Δεν βγαίνει πέρα με τίποτε!… Δεν μπορώ να τελειώσω γρήγορα… Άαααχ!», μονολογούσε κι αγωνιούσε λιγάκι. Και ξανάπεφτε στο διάβασμα∙ έκανε τη νύχτα μέρα. Οι δικοί του δεν βάσταγαν οικονομικά. Το ᾿βλεπε. Μα πώς να πάρει πτυχίο; Και σε πόσον καιρό θα το πάρει; «Θα κάνω ό,τι μπορώ… Βόηθα, Θεέ μου!», έκραζε ενδόμυχα.

Μια κρύα νύχτα, ένας δισεκατομμυριούχος συνάντησε έναν φτωχό γέρο έξω.

             

Μια κρύα νύχτα, ένας δισεκατομμυριούχος συνάντησε έναν φτωχό γέρο έξω.

Τον ρώτησε: "Δεν νιώθεις ότι κάνει κρύο και δεν φοράς ζεστά ρούχα";

Ο γέροντας απάντησε: Δεν έχω, αλλά το έχω συνηθίσει.

 Ο δισεκατομμυριούχος απάντησε: "Περιμένετε Εδώ! θα μπω σπίτι μου τώρα και θα σας φέρω ζεστά ρούχα." Ο καημένος ο γέροντας ήταν τόσο χαρούμενος και είπε ότι θα τον περίμενε. Ο δισεκατομμυριούχος μπήκε στο σπίτι του και ξέχασε τον γέροντα.

Ρώτησα τη γη, σε ποιόν ανήκει;

 

Ήταν κάποτε δύο αδέρφια σε ένα χωριό, που είχαν κάποιες διαφορές για ένα χωράφι, για το πώς θα το μοίραζαν. Είχαν φτάσει στο σημείο, ο ένας να πυροβολήσει τον άλλο.
Οι συγχωριανοί τους, βλέποντας ότι αυτό δεν μπορούσε να συνεχιστεί, αποφάσισαν να μεσολαβήσουν και ανέθεσαν να λύσει την διαφορά τους ένας σεβάσμιος γέροντας του χωριού, ο μπαρμπα-Νίκος, που όλοι τον σεβόντουσαν.
Συμφώνησε ο μπαρμπα-Νίκος, συμφώνησαν και τα αδέρφια να ακούσουν την συμβουλή του και να κάνουν ό,τι τους πει.

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: Τιμή στον δάσκαλο

Σπουδή στο Νίκο Φρουδαράκη, τον μουσικό και δάσκαλο

Τιμή στον δάσκαλο

Του Αριστείδη Π. Δασκαλάκη*

«Στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην». (Μέγας Αλέξανδρος).

Ήταν μια αρκετά δύσκολη εβδομάδα και παρόλο τον εργασιακό φόρτο , έπρεπε να προετοιμάσω ένα σύντομο μουσικό πρόγραμμα κλασικής κιθάρας ,για μια λογοτεχνική βραδιά , στα γραφεία της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδας στη Θεσσαλονίκη.

Ένας από τους καλύτερους πίνακες στον κόσμο του Φέντορ Ρεσέτνικοφ, 1952, με τίτλο «χαμηλοί βαθμοι και πάλι"

        

Ένας από τους καλύτερους πίνακες στον κόσμο του Φέντορ Ρεσέτνικοφ, 1952, με τίτλο «χαμηλοί βαθμοι και πάλι".

  Είναι ανεκτίμητος... γιατί; 

Πρόκειται για ένα αγόρι που επιστρέφει από το σχολείο που απέτυχε στις εξετάσεις, και πώς η οικογένεια τον κοιτάζει και ο αδερφός του με περιφρόνηση

. Ο καλλιτέχνης τους λέει: «Να του συμπεριφέρεστε όπως του φέρεται ο σκύλος, που τον αγαπά είτε περάσει είτε αποτύχει, τον αγαπά γι'αυτό που είναι”.

Είναι ένα πρότυπο τέχνης που εκπαιδεύει τους ανθρώπους και διορθώνει τη συμπεριφορά τους.

Επίκαιρο τόσο για τους γονείς των υποψηφίων όσο και για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και νοοτροπία.          ΛΝ

“Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις”

“Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις”

 

(Μία ἐξαγόρευση λογισμῶν γιά τήν δειλία μας)

 

Τό μοναχικό τάγμα εἶναι, γενικά καί διαχρονικά, συνηθισμένο στήν ἐξαγόρευση λογισμῶν. Ἄλλωστε εἶναι καί μία ἀπό τίς ὑποσχέσεις πού δίνουμε, ὅλοι οἱ Μοναχοί, ὅταν γινόμαστε Μεγαλόσχημοι. Φυσικά, οἱ Γέροντες πού ἀκοῦνε καί δέχονται τήν τοιαύτη ἐξαγόρευση τῶν μοναχῶν τους, δέν εἶναι μέν ὑποχρεωμένοι νά τούς ἐπιβλαβεύσουν ἤ νά τούς ἐπικροτήσουν κιόλας - ἀφοῦ ἐνδέχεται νά εἶναι καί ἀπορριπτέοι – εἶναι ὅμως ὑποχρεωμένοι νά τούς ἀκούσουν ὑπομονητικά μέχρι κεραίας.

Οι τρεις είδαν τον ίδιο άνθρωπο αλλά δεν έκαναν την ίδια σκέψη

Αββάς Δωρόθεος«Συμβαίνει να στέκεται κανείς κάπου τη νύχτα και περνάνε από μπροστά του τρεις άνθρωποι.

Ο ένας βάζει στο νου του ότι στέκεται εκεί και περιμένει κάποιον για να πάη να πορνεύση. Ο άλλος τον θεωρεί κλέφτη και ο τρίτος σκέπτεται ότι έχει φωνάξει έναν φίλο του από το διπλανό σπίτι και τον περιμένει να κατεβή για να πάνε να προσευχηθούν.

Να λοιπόν και οι τρεις είδαν τον ίδιο άνθρωπο στον ίδιο τόπο, αλλά δεν έκαναν την ίδια σκέψη.

Προσοχή σε οράματα και προφητείες που είναι δαιμονικές πλάνες εκ του πονηρού....

Ήταν ένας Αγιορείτης Γέροντας που πήγε στην Αθήνα. Το έμαθαν ότι στο τάδε σπίτι είναι ένας σεβάσμιος Γέροντας από το Άγιο Όρος και προσήλθε πολύς κόσμος να εξομολογηθεί. 

Πήγε ταυτόχρονα και μία, που ''έβλεπε'' την Παναγία και έγραφε αυτά που της έλεγε. Όταν ήρθε η σειρά της, την ρώτησε ο Γέροντας:

- Έχεις παιδί μου κάτι να πεις;

Ο Ηπειρώτης Εβραίος Ραβίνος Ισαάκ Μ. που πίστεψε στο Χριστό και χειροτονήθηκε Ιερέας

                            

Εισαγωγικά

Η θαυμαστή ζωή του Ηπειρώτη ραββίνου Ισαάκ Μ. που και αυτός μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία και έγινε ιεραπόστολος είναι άλλη μία ακόμα απόδειξη ότι ο Ιουδαϊσμός και η Ορθοδοξία ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΘΕΌ.Η διήγηση βρίσκεται και αυτή στην υπό έκδοση εργασία μας με τίτλο-ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΣΥΝΑΞΆΡΙΟ.

"– Αννούλα μου, πώς περνάς; – «Ανεκδιήγητα!»"

Γύρω στο 1940-45, στην Ύδρα, πέθανε μια νέα γυναίκα και άφησε πίσω της μικρά παιδάκια. Στις σαράντα μέρες, ο πατέρας πήρε τα παιδάκια και πήγε σε ένα μοναστήρι, για να κάνουν το μνημόσυνο της μάνας...

Αφού τελείωσε ή λειτουργία και το μνημόσυνο, ό δύστυχος πατέρας, μάζεψε τα παιδιά του να επιστρέψει στο άδειο, από μάννα, σπίτι.

Ένα από τα παιδιά, ένα κοριτσάκι δέκα ετών περίπου, στάθηκε μπροστά στήν εικόνα της Παναγίας και κλαίγοντας της έλεγε:

«Παναγίτσα μου, εγώ τώρα δεν έχω μανούλα, μα χρειάζομαι μια μάννα. Θά μείνω έδώ κοντά Σου, να σ’ έχω αντί γιά τη μαμά μου, κοντά Σου δεν θά νοιώθω ορφανό, θά κάνω προσευχή και γιά τήν μανούλα μου, να τήν έχεις μαζί Σου να μην στενοχωριέται».

Μιλούσε ή παιδική ψυχή στήν Παναγία και τα μάτια της έτρεχαν. Εκεί τήν βρίσκει ό πατέρας και της λέει, ότι πρέπει να φύγουν. Ή μικρή τού άπαντά, ότι θέλει να μείνει στο μοναστήρι, στήν Παναγία, να ζήση όπως και οι άλλες μοναχές, δεν θέλει να επιστρέψει σπίτι. Ό πατέρας προσπαθεί να τήν πείσει, μα ή μικρή επιμένει, τον παρακαλεί κλαίγοντας, να τήν αφήσει έδώ, στήν Μάννα Παναγιά.

Η κόρη που θήλασε τον φυλακισμένο δεσμώτη πατέρα της που είχε καταδικαστεί να πεθάνει από ασιτία. -- Μια συγκλονιστική ιστορία

Νωπογραφία στην Πομπηία

Η κόρη που θήλασε τον δεσμώτη πατέρα της.              Η όμορφη Περώ επισκέπτεται τον φυλακισμένο πατέρα της, τον Κίμωνα, ο οποίος είχε καταδικαστεί να πεθάνει από ασιτία. Τι να κάνει η κόρη για να σώσει, να δώσει ζωή στον ηλικιωμένο πατέρα της; Δεν είχε άλλη επιλογή, παρά να παραβιάσει ακόμα και τον προσωπικό της ηθικό κώδικα. Εκεί, μέσα στο κελί, στην απομόνωση, κατέβασε το ρούχο όσο χρειαζόταν και πρόφερε το στήθος της στον πατέρα της.
Θήλασε τον πατέρα της με το μητρικό γάλα για να μην πεθάνει από την πείνα. Η απίστευτη εικόνα, τελικά, έγινε αντιληπτή από τους δεσμοφύλακες, οι οποίοι έδειξαν κατανόηση γι' αυτό που διέπραξε η Περώ, αλλά και από συμπόνια απελευθέρωσαν τον κατάδικο.

Έλληνα, ΞΥΠΝΑ! Σε πρόδωσαν

 

Έλληνα, ΞΥΠΝΑ!

Σε πρόδωσαν

Αντιστάσου τώρα, πριν είναι αργά.

Μην περιμένεις απ’ τους άλλους.

Αρνήσου  να μπολιάζεσαι.

 Αρνήσου την σκλαβιά που σου ετοιμάζουν με τον Προσωπικό Αριθμό Πολίτου (Π.Α.Π).

Αγωνίσου για την Ελευθερία σου,  την Ελευθερία την Υγεία και την αξιοπρέπεια  των παιδιών σου, που η Νέα Τάξη με τα πιόνια της σου κλέβουν.

Οι προδότες πολιτικοί και εκκλησιαστικοί ταγοί υπολογίζουν στην απραξία σου, τον εφησυχασμό σου.

Μην Ξεχνάς ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία και η  Πίστη μας τελεί υπό Διωγμό, βάλλεται ύπουλα πανταχόθεν έσωθεν και έξωθεν,  

Βρυχήσου ηχηρά Λέοντα, Έλληνα Λαέ!!!

                              Κ. Σταυρογιώργος

ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (Διδακτική ιστορία)

Ένα αγόρι είχε μια μεγάλη ουλή στο πρόσωπό του,και οι συμμαθητές του,τον απέφευγαν τελείως,δεν του μίλαγαν καθόλου ούτε και καθόντουσαν δίπλα του. Ήταν πολύ άσχημη αυτή η ουλή και του παραμόρφωνε το πρόσωπο.

Όλη η τάξη συναντήθηκε με τον δάσκαλο και του ζήτησαν αυτό το παιδί να το διώξουν από το σχολείο,και ο δάσκαλος πήγε την υπόθεση στο σχολικό συμβούλιο. Όταν άκουσαν την υπόθεση κατέληξαν στο συμπέρασμα πως δεν γινόταν να διώξουν το παιδί από το σχολείο,απλά θα καθόταν τελευταίος πίσω στο κάθισμα και θα έβγαινε τελευταίος,έτσι τα παιδιά δεν θα τον έβλεπαν, εκτός και αν γύριζαν να κοιτάξουν πίσω.

Οι οπαδοί του Βολταιρισμού είναι αξιοθρήνητοι (Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος)

Είναι να απορεί κανείς για τις κρίσεις που κάνουν πολλοί αναφορικά με το πιο ακριβό και πολύτιμο πράγμα που έχουν και από το οποίο πολυτιμότερο και πιο ανεκτίμητο ούτε υπάρχει, ούτε είναι δυνατόν να υπάρξει· και αυτό είναι η ψυχή, η λογική και αθάνατη. Η ψυχή, για την οποίαν ο Θεός έκανε τόσα, που κανένας λόγος ανθρώπινος δεν μπορεί να περιγράψει. Είναι αρκετό να πει κανείς ότι για αυτήν την ψυχή ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να κάνει τον άνθρωπο Θεό.

Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος: Θεία Λειτουργία για χάρη του πεθαμένου αδελφού

 

Όταν ήμουν ακόμη στο μοναστήρι, ήταν σε αυτό και κάποιος μοναχός, στο όνομα Ιούστος, ο οποίος γνώριζε την ιατρική τέχνη και συνήθιζε να με περιποιείται καθημερινά στις αρρώστιες που με έβρισκαν κάθε τόσο. Αυτός κάποτε αρρώστησε και έφτασε στα τελευταία του. Πλάι του έμενε και τον υπηρετούσε στην αρρώστια ο αδελφός του Κοπιόσος, ο οποίος ζει μέχρι τώρα στην πόλη αυτή και βγάζει τα απαραίτητα για την πρόσκαιρη ζωή από την ιατρική τέχνη. Όταν ο άρρωστος κατάλαβε ότι πλησιάζει ο θάνατος, φανέρωσε στον αδελφό του Κοπιόσο ότι είχε κρυμμένα χρυσά νομίσματα. Οι αδελφοί της μονής έψαξαν τότε προσεκτικά όλα τα γιατρικά του και βρήκαν κρυμμένα εκεί τα τρία αυτά νομίσματα, και αμέσως μου το είπαν.

Κύριε... μήπως είστε ο Χριστός;

Το τρένο σταμάτησε στο σταθμό.
Ένα μικρό ανάπηρο αγόρι πουλούσε φρούτα στους επιβάτες.
Ένας ταξιδιώτης, στην προσπάθειά του
Να κατέβει γρήγορα από το τρένο
Έπεσε πάνω στο αγόρι, σκορπίζοντας τα φρούτα γύρω του.
Βιαστικός καθώς ήταν και βλέποντας
Ότι ο ζημιωμένος ήταν απλά ένα παιδί
Ο άνθρωπος απομακρύνθηκε.