Γράφει ὁ Πρεσβύτερος π. Γεράσιμος Βουρνᾶς
Αὐτό τό ἐρώτημα φαίνεται νά ἀπασχολεῖ τόν τελευταῖο καιρό ὅλο καί περισσότερους ἀνθρώπους, καθώς ἡ ἀταξία πού κυριαρχεῖ στίς πράξεις καί στά λόγια τῶν ἀνθρώπων, μεταφέρεται καί στήν συμπεριφορά τους πρός τούς Κληρικούς, ἀκόμη καί μέσα στήν Θεία Λατρεία.
Γιά τήν καλύτερη ἐξέταση τοῦ ἐρωτήματος εἶναι καλό νά ὑπάρξει ὁ διαχωρισμός τῆς ἀπάντησης σέ δύο σκέλη. Ἀπό τήν μία πλευρά ὑπάρχει ὁ ἔλεγχος καί ἡ ἀναφορά σέ πράξεις συγκεκριμένων προσώπων, χωρίς ὅμως νά ἀποκαλύπτεται δημοσίως ἡ ταυτότητά τους καί ἀπό τήν ἄλλη, ὁ ἔλεγχος πράξεων συγκεκριμένων προσώπων μέ τό ὄνομά τους.
α) Ἔλεγχος τῶν πράξεων συγκεκριμένων προσώπων χωρίς ἀποκάλυψιν τῆς ταυτότητός τους.
Τότε, ἐκεῖ ποὺ καθόμουν εἰς τὸ περιβόλι μου καὶ ἔτρωγα ψωμί, πονώντας ἀπὸ τὶς πληγές, ὅπου ἔλαβα εἰς τὸν ἀγώνα καὶ περισσότερο πονώντας διὰ τὶς μέσα πληγὲς ὅπου δέχομαι διὰ τὰ σημερινὰ δεινὰ τῆς Πατρίδος, ἦλθαν δύο ἐπιτήδειοι, ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων, μισομαθεῖς καὶ ἄθρησκοι, καὶ μοῦ ξηγῶνται ἔτσι· «Πουλᾶς Ἑλλάδα, Μακρυγιάννη».
