Πείθεσθε τοις ...ηγουμένοις υμων!

Ἁγίου Νικοδήμου:  Ἑρμηνεία εἰς τὸ
.

«Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν»

«Ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κάμνει τὸν λόγον περὶ Ἐπισκόπων καὶ Ἀρχιερέων· ἀφοῦ δὲ πρότερον ἐπαίνεσεν αὐτοὺς μὲ τὸν λόγον, ὁποῦ εἶπεν ἀνωτέρω, ὅτι αὐτοὶ εἶναι πιστοὶ καὶ ἄξιοι νὰ ζηλεύωνται ἀπὸ ἐκείνους ὁποῦ τοὺς θεωροῦσι· «μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν... ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς, μιμεῖσθε τὴν πίστιν» (Ἑβρ. ιγ' 7)· ἀφοῦ λέγω, ἐπαίνεσεν αὐτοὺς πρότερον, διὰ τοῦτο τώρα λέγει ἐδῶ, ὅτι πείθεσθε εἰς τοὺς τοιούτους Ἐπισκόπους καὶ Ἀρχιερεῖς σας, ἀδελφοί μου Χριστιανοί.

Ἀλλ' ἤθελεν εἰπῇ τίνας· τί λοιπόν; Πρέπει νὰ πειθώμεθα εἰς κάθε ἡγούμενον καὶ ἀρχιερέα καὶ ἄρχοντα, κὰν εἶναι κακός; Ἐγὼ δέ σοι ἀποκρίνομαι· κατὰ τί λέγεις, Χριστιανέ, πὼς εἶναι ὁ ἀρχιερεὺς καὶ ἡγούμενός σου κακός; Εἰ μὲν καὶ εἶναι κατὰ τὴν πίστιν κακός, ἤγουν εἰ μὲν ἔχει αἱρετικὰ δόγματα καὶ βλάσφημα, φεῦγε ἀπὸ αὐτόν, κὰν καὶ εἶναι Ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανόν· εἰ δὲ καὶ εἶναι κατὰ τὴν ζωὴν καὶ πολιτείαν κακός, πείθου εἰς αὐτόν· λέγει γὰρ ὁ Κύριος περὶ τῶν τοιούτων “ὅτι ἐπὶ τῆς Μωσέως καθέδρας ἐκάθισαν οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι· πάντα οὖν ὅσα ἂν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γὰρ καὶ οὐ ποιοῦσι” (Μάτθ. κγ' 3)^(*).

Η Παλαιά Διαθήκη αποδεικνύει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν βασιλιάς των Ελλήνων

Σε ποια σημεία η Παλαιά Διαθήκη αποδεικνύει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν βασιλιάς των Ελλήνων

Του Άγγελου Σακκέτου

Ευτυχώς, που υπάρχει και η ιστορική πλευρά της Παλαιάς Διαθήκης και επιβεβαιώνεται η ύπαρξις της προσωπικότητος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, διαφορετικά όλοι αυτοί οι μετά Χριστόν συγγραφείς, που ασχολήθηκαν με τον θρυλικό Στρατηλάτη (Αρριανός, Πλούταρχος, Διόδωρος Σικελιώτης κλπ) θα εθεωρούντο … γραφικοί και μυθομανείς!

Τελευταίως (και απ’ τον οικείο, δυστυχώς, χώρο) καταβάλλονται προσπάθειες δια τον εξοβελισμόν και εξανδραποδισμόν της Παλαιάς Διαθήκης. Αν ήταν δυνατόν να την ρίχναμε εις την πυράν (κατά την συνήθη τακτικήν ορισμένων ακραίων «ιδεολόγων») και μάλιστα – αν μπορούσαμε – να εθερμαίναμε τις εστίες των οικιών μας, όπως τότε που κάποιοι άλλοι φανατικοί επυρπόλησαν την Βιβλιοθήκην της Αλεξανδρείας για να έχουμε το τραγικό αποτέλεσμα που ζήσαμε ως άνθρωποι πάνω σ’ αυτή την ταλαίπωρη γη.

Το τι έχουμε ακούσει τον τελευταίο καιρό δεν λέγεται. Πως η Παλαιά Διαθήκη είναι (περίπου) ένα … διαστροφικό βιβλίο, πως διδάσκει την προαγωγή γυναικών, πως περιέχει σεξουαλικά και άλλα παρεμφερή συμπλέγματα, πως επιχειρεί να διαστρεβλώσει ακόμη και την ίδια την μορφή του Θεού (λες και Τον είχαν δει από κοντά αυτοί οι κύριοι), πως … πως … πως…

Ουδέν αναληθέστερον. Και ουδέν ψευδέστερον. Και τούτο διότι εις την (όντως επιτυχημένην αυτήν) εκστρατείαν των πολεμίων της Βίβλου, δεν ήσαν λίγοι εκείνοι οι οποίοι επείσθησαν από την επιχειρηματολογίαν των λασπολόγων της Γραφής χωρίς οι ίδιοι να έχουν ανοίξει έστω και μία σελίδα της Παλαιάς Διαθήκης για να την διαβάσουν. Γιατί, αν την είχαν διαβάσει, θα είχαν διαμορφώσει άλλη (και τελείως διαφορετική) αντίληψη.

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 356-323 π.Χ.

Γιος του Φιλίππου και της Ολυμπιάδας. Γεννιέται στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας, την Πέλλα, το 356 π.Χ. Από μικρός ο Αλέξανδρος είναι μετρημένος και σοβαρός και δεν καυχιέται για τον εαυτό του. Την ανατροφή του την αναλαμβάνει ο Αριστοτέλης, από τον οποίο διδάσκεται την πολιτική, τη φιλοσοφία και την ιατρική. Το άλογό του, ο Βουκεφάλας, ήταν δύστροπο και δεν ανεχόταν ούτε καν τη φωνή των ακολούθων του. Ο Αλέξανδρος όμως, σε ηλικία 15 περίπου ετών, κατάλαβε ότι τον Βουκεφάλα τον φόβιζε η σκιά του και στρέφοντάς τον προς τον ήλιο κατάφερε να τον δαμάσει. Ο Βουκεφάλας έγινε το άλογο που τον συντρόφευε τα επόμενα περίπου 20 χρόνια. Ενώ ο Αλέξανδρος ήταν 20 χρονών ο πατέρας του δολοφονείται και έτσι ο ίδιος αναλαμβάνει τη βασιλεία.
Αμέσως ξεκινά εκστρατείες προς βορρά και νότο για να διασφαλίσει τα σύνορά του. Αφού λύνει όλα τα εσωτερικά προβλήματα εδραιώνει την κυριαρχία του μακεδονικού κράτους, αποφασίζει την άνοιξη του 334 π.Χ. να ξεκινήσει την εκστρατεία στην Ασία. Το εκστρατευτικό του σώμα αποτελείται από 32.000 πεζούς και 5.000 ιππείς. Κυριότερο όπλο του είναι η σάρισα, το μακρύ μακεδονικό δόρυ με μήκος 5,5-6,5 μέτρα. Πρώτη σπουδαία νίκη του Μ. Αλεξάνδρου είναι αυτή στο Γρανικό ποταμό όπου κινδυνεύει να σκοτωθεί. Μετά τη μάχη στον Γρανικό ποταμό ο Αλέξανδρος αρχίζει να «απελευθερώνει» τις πόλεις της Μικράς Ασίας τη μία μετά την άλλη.

Η επόμενη μεγάλη μάχη γίνεται στην Ισσό, όπου ο Πέρσης βασιλιάς Δαρείος ο Β΄, εγκαταλείπει τη μάχη, και η βασιλική οικογένεια πιάνεται αιχμάλωτη. Ακολουθεί η κατάκτηση της Φοινίκης και της Παλαιστίνης και μετέπειτα η κατάκτηση της Αιγύπτου. Το 331 π.Χ. με 40.000 πεζικό και 7.000 ιππείς διαβαίνει τον Τίγρη και κινείται προς τα Γαυγάμηλα.

Ο στρατός του Δαρείου αποτελείται από σχεδόν 1.000.000 πεζικό και 40.000 ιππείς. Όμως, αυτή τη φορά, το μεγάλο πεδίο μάχης -η ανοιχτή πεδιάδα κοντά στα Γαυγάμηλα- έδινε στο τεράστιο περσικό στρατό τη δυνατότητα να ελιχθεί με άνεση και να εκμεταλλευτεί τον τεράστιο όγκο του. Το γεγονός αυτό αναγκάζει τον Αλέξανδρο να καταφύγει σε μια νέα τακτική, με στόχο να δώσει στο στράτευμά του μεγαλύτερη δυνατότητα ευελιξίας, ώστε να ενισχύει κατά περίπτωση το τμήμα εκείνο της παράταξης που έχει ανάγκη. Η τακτική του αποδεικνύεται ιδιοφυής, απαράμιλλη και αποτελεσματική Ο Δαρείος κινδύνευσε να σκοτωθεί και τράπηκε σε άτακτη φυγή, ενώ ο στρατός του κυριολεκτικά διαλύθηκε.
Ο Αλέξανδρος είχε τώρα στα χέρια του ένα απέραντο κράτος το οποίο έπρεπε να οργανώσει καλά. Το 330 π.Χ. ο Δαρείος δολοφονείται κι έτσι ο Αλέξανδρος έγινε βασιλιάς της Περσίας. Ο Αλέξανδρος το 328 π.Χ., συνεχίζοντας την πορεία του και μπαίνει στις Ινδίες. Οι στρατιώτες του όμως από την πολύ κούραση και την ταλαιπωρία από τις πολλές μάχες έτσι αρνήθηκαν να προχωρήσουν παραπέρα. Το 325 π.Χ. έφθασε στα Σούσα για να συμφιλιώσει τους Έλληνες με τους Πέρσες και να φέρει την αρμονία και την ενότητα στο κράτος του. Μετά τα Σούσα, η Ελληνική στρατιά πήγε στα Εκβάτανα, όπου το φθινόπωρο έγιναν οι εορτασμοί των Διονυσίων. Ο Ηφαιστίων (ο καλύτερος φίλος του Αλεξάνδρου) αρρώστησε μετά από τους εορτασμούς και σε λίγες μέρες πέθανε. Ο Αριανός αναφέρει πως ο Μέγας Αλέξανδρος από την θλίψη του δεν έφαγε ούτε ήπιε για 3 ολόκληρες ημέρες.

Το 323 π.Χ. ο στρατός έφτασε στην Βαβυλώνα όπου και πέθανε, μετά από 11 ημέρες υψηλού πυρετού. Ο θάνατος προήλθε από ελονοσία, κατά την επικρατέστερη εκδοχή. Τέσσερις ημέρες πριν τον θάνατο του, οι στρατιώτες τον αποχαιρέτησαν ένας-ένας, φανερά συγκινημένοι. Γενικά ο ίδιος αναγνωρίστηκε σαν ένα σπάνιο πνεύμα από εκείνα που δημιουργούν πολιτισμούς και αλλάζουν την πορεία της ιστορίας. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ένας μεγάλος κατακτητής, ήταν ένας ασύγκριτος στρατηγός, ήταν ένας άξιος βασιλιάς, ήταν Έλληνας…

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ:
Α ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ 1

Α Μακ. 1,1 Καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ πατάξαι Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου τὸν Μακεδόνα, ὃς ἐξῆλθεν ἐκ τῆς γῆς Χεττειείμ, καὶ ἐπάταξε τὸν Δαρεῖον βασιλέα Περσῶν καὶ Μήδων καὶ ἐβασίλευσεν ἀντ᾿ αὐτοῦ πρότερος ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα.

Α Μακ. 1,1 Ο Αλέξανδρος, ο υιός του Φιλίππου, ο Μακεδών, έπειτα από την νίκην του εναντίον των Περσών, κατά την οποίαν ενίκησε τον βασιλέα των Περσών και των Μηδων Δαρείον, εξώρμησεν από την χώραν των Χετταίων και έγινε βασιλεύς αντί εκείνου εις τας χώρας αυτάς, αφού προηγουμένως είχε γίνει βασιλεύς ολοκλήρου της Ελλάδος.

Α Μακ. 1,2 καὶ συνεστήσατο πολέμους πολλοὺς καὶ ἐκράτησεν ὀχυρωμάτων πολλῶν καὶ ἔσφαξε βασιλεῖς τῆς γῆς·

Α Μακ. 1,2 Διεξήγαγε πολλούς επιτυχείς πολέμους, έγινε κύριος πολλών φρουρίων και εθανάτωσε βασιλείς πολλών χωρών.

Α Μακ. 1,3 καὶ διῆλθεν ἕως ἄκρων τῆς γῆς καὶ ἔλαβε σκῦλα πλήθους ἐθνῶν. καὶ ἡσύχασεν ἡ γῆ ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ ὑψώθη, καὶ ἐπήρθη ἡ καρδία αὐτοῦ.

Α Μακ. 1,3 Εφθασεν έως τα άκρα της οικουμένης και επήρε λάφυρα από πολλούς λαούς. Ολος δε ο τότε γνωστός κόσμος υπετάχθη εις αυτόν και ησύχασεν από τους πολέμους. Αυτός δε εδοξάσθη, αλλά η καρδία του εκυριεύθη από υπερηφάνειαν.

Α Μακ. 1,4 καὶ συνήγαγε δύναμιν ἰσχυρὰν σφόδρα καὶ ἦρξε χωρῶν καὶ ἐθνῶν καὶ τυράννων, καὶ ἐγένοντο αὐτῷ εἰς φόρον.

Α Μακ. 1,4 Συνεκέντρωσε στρατόν πολύ ισχυρόν, έγινεν άρχων χωρών, εθνών και βασιλέων, που έγιναν φόρου υποτελείς εις αυτόν.

Α Μακ. 1,5 καὶ μετὰ ταῦτα ἔπεσεν ἐπὶ τὴν κοίτην καὶ ἔγνω ὅτι ἀποθνήσκει.

Α Μακ. 1,5 Μετά ταύτα όμως ησθένησεν, έπεσεν εις την κλίνην της ασθενείας του και ήσθάνθη, ότι επρόκειτο να αποθάνη.

Α Μακ. 1,6 καὶ ἐκάλεσε τοὺς παῖδας αὐτοῦ τοὺς ἐνδόξους τοὺς συντρόφους αὐτοῦ ἀπὸ νεότητος καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὴν βασιλείαν αὐτοῦ ἔτι ζῶντος αὐτοῦ.

Α Μακ. 1,6 Εκάλεσε πλησίον του τους πλέον ενδόξους από τους αυλικούς του και τους συντρόφους του από την νεότητά του, και διεμοίρασεν εις αυτούς την βασιλείαν του, καθ' ον χρόνον ακόμη εζούσεν.

Α Μακ. 1,7 καὶ ἐβασίλευσεν Ἀλέξανδρος ἔτη δώδεκα καὶ ἀπέθανε.

Α Μακ. 1,7 Ο μέγας Αλέξανδρος εβασίλευσεν επί δώδεκα έτη και κατόπιν απέθανεν.

Α Μακ. 1,8 καὶ ἐπεκράτησαν οἱ παῖδες αὐτοῦ ἕκαστος ἐν τῷ τόπῳ αὐτοῦ.

Α Μακ. 1,8 Αξιωματούχοι του εγκατεστάθησαν ως άρχοντες πλέον, ο καθένας εις την επαρχίαν του.

Α Μακ. 1,9 καὶ ἐπέθεντο πάντες διαδήματα μετὰ τὸ ἀποθανεῖν αὐτὸν καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν ὀπίσω αὐτῶν ἔτη πολλὰ καὶ ἐπλήθυναν κακὰ ἐν τῇ γῇ.

Α Μακ. 1,9 Ολοι αυτοί μετά τον θάνατον του μεγάλου Αλεξάνδρου έθεσαν εις την κεφαλήν των βασιλικά διαδήματα, δείγματα της εξουσίας των, και έπειτα από αυτούς τα παιδιά των επί έτη πολλά. Ολοι όμως αυτοί κατά το διάστημα της βασιλείας των επροξένησαν πολλάς συμφοράς εις την οικουμένην.

Δημοσιεύτηκε 29th January από τον χρήστη fr. Augustine

Ο Απόστολος Παύλος είχε προειδοποιήσει για τους λυκέμφορους ποιμένες

 

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος

εἶχε προειδοποιήσει γιά τούς λυκέμφορους ποιμένες

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ : ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ - ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΑΓΙΑ ΤΑΤΙΑΝΗ

 
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Δ´ 7 - 13

⁷ Ἑνὶ δὲ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ. ⁸ διὸ λέγει· ἀναβὰς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καὶ ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις. ⁹ τὸ δὲ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μὴ ὅτι καὶ κατέβη πρῶτον εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς; ¹⁰ ὁ καταβὰς αὐτός ἐστι καὶ ὁ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα. ¹¹ καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, ¹² πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ¹³ μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ, 

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

⁷ Εις τον καθένα δε από ημάς εδόθη η χάρις, τα χαρίσματα και αι δωρεαί, σύμφωνα με το μέτρον, με το οποίον δικαίως και σαφώς μοιράζει ο Χριστός τας δωρεάς του. (Ας μη υπάρχουν, λοιπόν, ζηλοφθονίαι μεταξύ σας, διότι τα χαρίσματα είναι δώρα του Θεού, δια την εξυπηρέτησιν όλων). ⁸ Ακριβώς, διότι ο Χριστός ο ίδιος διανέμει τα χαρίσματα, (στον ψαλμ.67,στιχ.19,τον οποίον ελευθέρως αποδίδει ο Παύλος) λέγει η Γραφή. “Οταν ανέβη δια της αναλήψεως του υψηλά στους ουρανούς επήρε αιχμαλώτους του και ηλευθέρωσεν εκείνους, τους οποίους εκρατούσε δούλους του ο διάβολος και έδωκε δώρα και χαρίσματα στους ανθρώπους”. ⁹ Αυτό δε που λέγει η Γραφή, ότι ανέβη, τι άλλο συμαίνει, παρά ότι προηγουμένως είχε κατεβή ο σταυρωθείς Κυριος εις τα κατώτερα μέρη της γης, δηλαδή κάτω στον Αδην; ¹⁰ Ο Χριστός, ο οποίος κατέβη μέχρι και του Αδου, αυτός είναι που ανέβη επάνω επό όλους τους ουρανούς, δια να γεμίση έτσι με την παρουσίαν του και τα χαρίσματά του τα πάντα. ¹¹ Αυτός, λοιπόν, εμοίρασε τας δωρεάς του και έτσι ανέδειξε και έδωκεν εις την Εκκλησίαν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, που θα αναλύουν τα λόγια του Θεού και θα προλέγουν τα μέλλοντα, άλλους δε κήρυκας του Ευαγγελίου, άλλους ποιμένας και διδασκάλους, οι οποίοι θα καθοδηγούν ένα έκαστον και όλους μαζή τους Χριστιανούς. ¹² Και όλα αυτά προς τον σκοπόν να οικοδομούνται και να προοδεύουν εις την κατά Χριστόν ζωήν οι πιστοί, να εκτελήται άρτια και αρμονικά το έργον της διακονίας, ώστε να οικοδομείται συνεχώς η Εκκλησία, η οποία είναι σώμα Χριστού, ¹³ μέχρις ότου καταλήξωμεν όλοι εις μίαν και την αυτήν πίστιν, χωρίς διαφοράς και αντιθέσεις, εις την βαθείαν γνώσιν του Υιού του Θεού, εις τέλειον άνδρα, από απόψεως πνευματικής σοφίας και αρετής, στο μέτρον της πνευματικής ηλικίας και της πλήρους ηθικής τελειότητος, δια να ολοκληρωθώμεν και αποτελέσωμεν έτσι το σώμα του Χριστού. 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Δ´ 12 - 17

¹² Ἀκούσας δὲ ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν. ¹³ καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ· ¹⁴ ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· ¹⁵ Γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ¹⁶ ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει φῶς εἶδεν μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς. ¹⁷ Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

¹² Οταν δε ο Ιησούς ήκουσεν ότι ο Ιωάννης συνελήφθη κατά διαταγήν του Ηρώδου Αντίπα και ερρίφθη στην φυλακήν, ανεχώρησεν από την Ιουδαίαν δια την Γαλιλαίαν. ¹³ Και αφού εγκατέλειψε την Ναζαρέτ, ήλθεν και εγκατεστάθη εις την Καπερναούμ, η οποία ήτο κτισμένη εις την παραλίαν της Γεννησαρέτ, εις τα όρια των φυλών Ζαβουλών και Νεφθαλείμ. ¹⁴ Και εξεπληρώθη έτσι αυτό, που είχε προείπει ο προφήτης Ησαΐας λέγων· ¹⁵ “Η περιοχή της φυλής Ζαβουλών και η περιοχή της φυλής Νεφθαλείμ, που εκτείνεται πλησίον της θαλάσσης της Γεννησαρέτ και προς ανατολάς του Ιορδάνου, η Γαλιλαία η γεμάτη από εθνικούς, ¹⁶ ο λαός που κάθεται στο σκοτάδι της θρησκευτικής αγνοίας και πλάνης, είδε πνευματικόν φως μέγα, τον Χριστόν, και εις αυτούς που κάθονται δούλοι ψυχικώς εις την χώραν, που την σκαπάζει καταθλιπτικόν το πυκνότατον σκοτάδι της αμαρτίας και του θανάτου, ανέτειλε και έλαμψε φως από τον ουρανόν”. ¹⁷ Από τότε πλέον ήρχισεν ο Ιησούς να κηρύττη δημοσία και να λέγη· “μετανοείτε, διότι έχει πλησιάσει πλέον η βασιλεία των ουρανών, η πνευματική και αγία ζωή της λυτρώσεως και της μακαριότητος”. 

ΠΗΓΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ