Το πρώτο του ποίημα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ακτίνες», το Πάσχα του 1938, είχε τίτλο «Πασχαλινός».
«Στο στερνό το ξεψύχημα δειλινού μυρωμένου
Κάποια ρόδα μαραίνονται, κάποια ρόδα πεθαίνουν.
Κι΄ ένα ρόδο σκορπίζοντας τ’ ανοιχτά πέταλά του
Κάποιο φύλο που τούμεινε για στερνό στολισμά του
το τινάζει και κείνο και το ρίχνει μπροστά του
στο κρυστάλλινο φλοίσβισμα τ’ αρυακιού του δροσάτου.
-Που τραβάς ανθοπέταλο τη ζωή σου να σβήσεις;
-Πάω να φέρω την άνοιξη σ’ ένα κόσμο άλλης ζήσης
Μεσ’ στης γης τα κατάβαθα τον Απρίλη θα φέρω,
θα σκορπίσω το μήνυμα μιας αλήθειας που ξέρω.
Μιας αλήθειας το κήρυγμα το τρανό θα κηρύξω
και θα πω την Ανάσταση στους νεκρούς που θα σμίξω»
Γ. Βερίτης, «Πασχαλινός»
