«Θεουργὸν Αἷμα φρίξον, ἄνθρωπε, βλέπων·
ἄνθραξ γάρ ἐστι τοὺς ἀναξίους φλέγων·
Θεοῦ τὸ Σῶμα καὶ θεοῖ με καὶ τρέφει·
θεοῖ τὸ πνεῦμα, τὸν δὲ νοῦν τρέφει ξένως.»
Κατά
τήν βραδινή μας προσευχή, ἐφόσον πρόκειται τήν ἑπόμενη ἡμέρα νά
μεταλάβουμε, διαβάζουμε οἱ χριστιανοί τήν Ἀκολουθία τῆς Θείας
Μεταλήψεως, στήν ὁποία περιέχονται καί τά παραπάνω προσευχητικά λόγια.
Ἄν πράγματι κατανοοῦμε αὐτά πού διαβάζουμε, συνειδητοποιοῦμε τή μεγάλη
ἀξία τοῦ ὑπερφυούς καί φρικτοῦ Μυστηρίου:
Ἡ
Θεία Κοινωνία μᾶς βοηθᾶ στήν τελείωση ἤ στήν κατά χάριν θέωσή μας,
εἶναι τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ πού, τρώγοντάς το καί πίνοντάς το,
ἑνωνόμαστε πραγματικά μέ τόν Θεάνθρωπο Κύριό μας (Μάρκ. 14, 22-24,
Ματθ. 26, 26-28, Ἰωάν. 6, 53-56, Α΄ Κορινθ. 11, 27).