του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας
Alors, c’est la guerre. Αυτή ήταν η ακριβής (και μεγαλειωδώς ανατριχιαστική) διατύπωση της τελευταίας μεγάλης άρνησης που ειπώθηκε από επίσημο στόμα στον ελλαδικό χώρο και την οποία τιμούμε και πάλι (θεωρητικά τουλάχιστον) σήμερα. Και αυτή ήταν η ακριβής απαρχή του έπους που έγραψε με το αίμα της η τελευταία ίσως πραγματική γενιά Ελλήνων στην Ιστορία. Ακριβώς δηλαδή λίγο πριν την έναρξη της τελικής φάσης της οριστικής τους μετάλλαξης.
.jpg)
τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ἱστορίας
Προσπάθησα αὐτὲς τὶς μέρες νὰ ἐντοπίσω μέσα στὴν Παγκόσμια Ἱστορία κάποια πιὸ πρόστυχη περίπτωση δῆθεν ἀνεξάρτητου κράτους, ποὺ νὰ ἦταν στὴν πραγματικότητα τόσο ξετσίπωτη μαριονέτα ξένων συμφερόντων καὶ ξένων ἀφεντικῶν. Εἰλικρινά, δὲν μπόρεσα νὰ βρω. Αὐτὸ ποὺ συμβαίνει τὰ τελευταῖα χρόνια σὲ αὐτὸν τὸν τόπο εἶναι ἕνας ἀδιανόητος ἐφιάλτης. Ὄχι φυσικὰ ὅτι καὶ παλαιότερα εἴχαμε κάποια ἀνεξάρτητη πολιτική, καθὼς σὲ ὅλον τὸν λεγόμενο ἐλεύθερο σύγχρονο βίο μας ἤμασταν προτεκτορᾶτο ἀρχικὰ βρετανικὸ καὶ στὴ συνέχεια ἀμερικάνικο. Τέτοια ὡστόσο πλήρη καὶ ξεδιάντροπη παράδοση στὸ θέλημα τῶν ἀφεντικῶν καὶ συνάμα τέτοια ὁλοκληρωτικὴ ἕως προδοτικὴ ἐγκατάλειψη τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων δὲν θυμᾶμαι νὰ ἔχουμε ξαναζήσει.
Ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας γιὰ τὸ βδελυρὸ νομοσχέδιο, τὶς ἀναμενόμενες τραγικές του συνέπειες για τὴν πατρίδα μας, καθώς καὶ τὶς βαρύτατες εὐθύνες ὅσων τὸ προώθησαν, ἀλλὰ καὶ ἐκείνων ποὺ ἐνῷ μποροῦσαν νὰ τὸ ἀποτρέψουν, ἐπέλεξαν νὰ μὴν τὸ κάνουν. Στὸ «Ἀνατρεπτικὸ Δελτίο» (13-2-2024), λίγες ὧρες πρὶν ἀρχίσει μέσα στὴ Βουλὴ ἡ θλιβερὴ συζήτηση.
Δεῖτε πιό κάτω τὸ 15λεπτο βίντεο...
«Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτό που δεν δόθηκε» είπε χαρακτηριστικά στην εκπομπή Focus 8-11 μιλώντας στον δημοσιογράφο Στ. Δαμιανίδη ο κ. Νεκτάριος Δαπέργολας, Διδάκτωρ Βυζαντινής Ιστορίας. Χαρακτήρισε «εφιαλτικό» το να εμβολιαστούν κατά της covid-19 μικρά παιδιά καλώντας τον κόσμο «να αγωνιστεί για την ελευθερία του».
Μιλώντας μέ μερικούς φίλους αὐτές τίς μέρες, εἶδα μέσα στά μάτια καί στίς λέξεις τους κάποια ἀποθάρρυνση. Κάποια αἴσθηση ματαιότητας, κάποια παραδοχή ὅτι ἡ πολυπόθητη ἔξοδος ἀπό τόν ἐφιάλτη ἴσως καί νά μήν ἔρθει ποτέ καί ὅτι ἔτσι θά βαδίζουμε ἕως τόν πλήρη ἐξανδραποδισμό καί ὁριστικό ἀφανισμό μας. Καί εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὄντως εἶναι τόσο ζοφερό τό τοπίο γύρω μας καί τόσο ὁρατός ὁ θριαμβεύων φασισμός, πού νά μήν ἀφήνουν ἀνθρωπίνως καί πολλά περιθώρια αἰσιοδοξίας.
Ἐμβολιοποιμένες τοῦ ὀργουελικοῦ «ἀνάποδου κόσμου» σέ νέες περιπέτειες…
Ἄν ἔχουν ὅμως οἱ παπᾶδες μας τήν αἴσθηση ὅτι ἔγιναν λειτουργοί τοῦ Ὑψίστου γιά τά εὔκολα, προφανῶς κάτι κατάλαβαν πολύ λάθος.
Διδάκτορος Ιστορίας
Ἄκρως ἐντυπωσιακό πάντως καί αὐτό - καί ἀπολύτως χαρακτηριστικό καί εὔγλωττο μέσα στή σκοτεινή λαίλαπα πού ζοῦμε. Τήν ὥρα πού κάποιοι ἐλεύθεροι ἄνθρωποι ἔδιναν μία ἀκόμη μάχη στόν Ἔβρο ἐνάντια στόν παρανοϊκό αὐταρχισμό καί τή δυστοπική φρίκη τοῦ φασιστικοῦ καθεστῶτος, κάποιοι ἄλλοι στόν ἴδιο ἀκριβῶς τόπο καί τήν ἴδια περίπου ὥρα ἐπέλεγαν νά συνεχίσουν ξεδιάντροπα τό θλιβερό ἔργο τῆς ἀπροκάλυπτης στήριξής του. Καί δυστυχῶς, ναί, ἦταν καί πάλι αὐτοί πού, ἐνῶ θα ἔπρεπε νά εἶναι οἱ κατεξοχήν μπροστάρηδες στο ἔργο τῆς ψυχικῆς στήριξης καί πνευματικῆς ἐνίσχυσης (ἀλλά καί ὑλικῆς συμπαράστασης) τοῦ λαοῦ, ἐξακολουθοῦν ὡστόσο νά ἀποδεικνύονται οἱ χειρότεροι ἀποστάτες καί οἱ τραγικότεροι διχαστές του.
Ὁ κατήφορός τους δέν μπορεῖ πλέον νά περιγραφεῖ. Μέχρι καί ἡ τόσο πλούσια ἑλληνική γλῶσσα δείχνει ἀνεπαρκής πιά. Ζοῦμε πάντως σίγουρα ὅλο καί πιό ἐμφατικά ἀπό την ἐκκλησιαστική μας Ἱεραρχία αὐτό πού ἔγραφε κάποτε ὁ Θουκυδίδης γιά ἐκείνους πού διέστρεφαν ἀκόμη καί τή σημασία τῶν λέξεων, ὥστε νά μποροῦν νά δικαιολογοῦν τίς πράξεις τους. Καί μάλιστα τό πράττουν μέ τρόπους ὅλο καί πιό καρικατουρίστικους, μέ σοφίσματα ὁλοένα καί πιό γελοῖα. Ἔχουν βγάλει νέα δόγματα, ἔφτιαξαν μία νέα ὁλόκληρη ψευτοθεολογία, μᾶς ἔχουν πεῖ ταλιμπάν καί ψεκασμένους, μετά μᾶς ἔβγαλαν τρελούς καί δαιμονισμένους (ἐνῶ βέβαια οἱ ἴδιοι εἶναι πού μιλοῦν παρανοϊκά καί δαιμονικά), ἔχουν βαφτίσει τήν πλάνη Ὀρθοδοξία καί ὀρθή πίστη τήν αἵρεση.
τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Βυζαντινῆς Ἱστορίας
Δικῆς μου ἐμπνεύσεως ὁ ὅρος (κατά τό…νεοταξίτες) καί εἰλικρινά εὔχομαι νά μή χρειαστεῖ ἄλλη ἐφεξῆς χρήση του. Ἄν καί οἱ εἰκόνες βεβαίως πού εἴδαμε πρόσφατα στήν Ἀλεξανδρούπολη, δέν ἐμπνέουν δυστυχῶς καί τόση αἰσιοδοξία. Καί ἐννοῶ τίς τραγικές εἰκόνες μέ τόν ἱερέα νά μεταδίδει τά Ἄχραντα Μυστήρια μέ τή μορφή ἐμβαπτισμένου Ἄρτου, οἱ ὁποῖες ἐπιβεβαιώνουν μία ὅλο καί πιό διευρυμένη πρακτική, πού τή βλέπουμε σέ ἀρκετές μητροπόλεις τῆς χώρας. Μία πρακτική ἡ ὁποία ὑποτίθεται ὅτι παραπέμπει στήν «ἀρχαία τάξη» τῆς Ἐκκλησίας καί συνδέεται μέ τή λεγόμενη Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.
Ἱερᾶς Συνόδου συγκλήσεις - καί στήν προχτεσινή συνεδρίαση, μητροπολίτης πού προφανῶς ἀκόμη δέν κατάλαβε γιατί τοῦ κάηκε τό καλοκαίρι ἡ μισή του ἐκκλησιαστική ἐπικράτεια (ναί, ὁ ἴδιος που ἔλεγε ὅτι καί τσιπάκι νά βάλουμε, δέν πειράζει, γιατί ὑπερισχύει τό Βάπτισμα), ζήτησε νά ληφθοῦν μέτρα ἐναντίον ἡμῶν τῶν φανατικῶν πού ἀπειλοῦμε τήν ἐνότητα τῆς Ἐκκλησίας (ὁμολογῶ ὅτι ἔχω καί κάτι…ὑποψίες τίνος τά κείμενα ἐπικαλέστηκε).
Καί αὐτά τά λένε τώρα κάποιοι πού διχάζουν ἐπί μονίμου βάσεως τόν λαό μέ τήν κορωνοτρομο-υστερία καί τήν ἀνεκδιήγητη ἐμβολιαστική τους προπαγάνδα, πού δέν ἔχουν ἀφήσει ὄρθιο δόγμα γιά δόγμα καί πού βλασφημοῦν ἐδῶ καί ἐνάμιση χρόνο τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ τή βέβηλη μασκαράτα καί τή βαρύτατη αἵρεση τῆς ἀπολύμανσης τῶν ναῶν!
Ο Νεκτάριος Δαπέργολας στόν Focus FM
σ.σ. Πώς αυτογελοιοποιήθηκαν οι Επίσκοποι από σεβασμιότατοι κατάντησαν ΜΑΣΚΑΡΙΩΤΑΤΟΙ!
Για να μην είμαστε όμως μονόπλευροι, οφείλουμε να επισημάνουμε τις τραγικές ευθύνες και του ίδιου του ποιμνίου. Και οι δικές του μάσκες είναι ξεκάθαρο ότι έχουν πέσει με πάταγο. Ενός ποιμνίου που τα ανέχεται όλα αυτά και εμμέσως λοιπόν τα αποδέχεται.
«οἱ μὴ ὀργιζόμενοι ἐφ᾽ οἷς δεῖ, ἠλίθιοι δοκοῦσιν εἶναι»
Ὅσο περνᾶ ὁ καιρός, κλιμακώνονται συνεχῶς τά χτυπήματα, πολλαπλασιάζονται τά «τέρατα καί τά σημεῖα». Τεράστιες περιοχές τῆς πατρίδας μας γίνονται κρανίου τόπος, μοναστήρια καί προσκυνήματα χάνονται μέσα στίς φλόγες, εἰκόνες τῆς Παναγιᾶς καί ἄλλων Ἁγίων ἀναβλύζουν ἐδῶ καί μῆνες ποταμούς δακρύων, ἡ γῆ σείεται κατά τόπους σχεδόν καθημερινά καί τώρα ἕνας σεισμός (ἀπρόσμενος μάλιστα, πού ἐξέπληξε μέ τήν ἔντασή του τούς σεισμολόγους) προκαλεῖ μεγάλες καταστροφές σέ μία περιοχή πού ἔχει δώσει ἀπό πνευματικῆς πλευράς πάρα πολλά δικαιώματα. Καί δέν εἶναι δυστυχῶς ἡ μόνη. Οἱ καταστροφές αὐτές μάλιστα, ἐδῶ καί ἀρκετούς μῆνες, ἀφοροῦν πλέον καί σέ ναούς, σέ πρωτοφανῆ γιά τά ἑλληνικά χρονικά ἔκταση.
Καθημερινά ἐπανεπιβεβαιώνεται αὐτό πού ἔγραψα σέ πρόσφατα κείμενα, ὅτι οί λεβέντες ἔχουν ἐπιδοθεῖ σέ ἔνα ἀγωνιώδη καί κάθιδρο ἀγώνα δρόμου, γιά τό ποιός θά ξεστομίσει τή μεγαλύτερη πλάνη καί κακοδοξία, στήν προσπάθειά τους νά εὐαρεστήσουν αὐτόν πού πραγματικά ὑπηρετοῦν καί νά βάλουν πλάτη στό φασιστοκαθεστώς. Καί ἔχει σημασία ὅτι ἡ μανία τους ἔχει πολλαπλασιαστεῖ εἰδικά σέ μία ἐποχή πού τό ἀφήγημα τῆς δῆθεν πανδημίας ἔχει ἀρχίσει νά καταρρέει καί πού οἰ αὐξανόμενες ἀποκαλύψεις γιά τό τί εἶναι πραγματικά τά μπόλια τῶν…Μεγάλων Ἐπανεκκινητῶν (τοῦ παγκοσμίου διαβολοκαπετανάτου) καί τί παρενέργειες προκαλοῦν, λογικά θά ἔπρεπε νά τούς κάνει πιό φειδωλούς, ὥστε νά μήν ἐκτίθενται τόσο. Νά κρατᾶνε καί μία πισινή, κατά τό κοινῶς λεγόμενο. Προφανῶς ὅμως κάποιοι ἔχουν τόσα γραμμάτια νά ξεχρεώσουν καί τόσες δεσμεύσεις σέ περίεργα ἀφεντικά, πού ἀκόμη καί τό ἔνστικτο τῆς αὐτοσυντήρησης δέν εἶναι ἀρκετό γιά νά τούς συγκρατήσει ἔστω καί στοιχειωδῶς. Ἀκόμη καί τώρα.
Τό λές πάντως καί ξεκάθαρη εἰρωνεία τῆς τύχης, ὅταν διαβάζεις τό βιογραφικό τοῦ νέου ὑπουργοῦ ὑγείας τοῦ καθεστῶτος. Καί βλέπεις ὅτι πρό 20 περίπου ἐτῶν εἶχε κάνει μεταπτυχιακό στή Γερμανία μέ τίτλο «Ἡ συναίνεση τοῦ ἀσθενοῦς σύμφωνα μέ τό Ἑλληνικό καί Γερμανικό ποινικό δίκαιο» (2003), μερικά δέ χρόνια ἀργότερα καί διδακτορικό στή Νομική Ἀθηνῶν μέ θέμα «Ἡ ποινική Εὐθύνη στήν Ἱατρική Πράξη. Ἔρευνα καί Πειραματισμός μέ ἀντικείμενο τόν Ἄνθρωπο» (2007)! Ἀκολούθησαν μάλιστα καί ἄλλα βιβλία στήν ἴδια κατεύθυνση, ὅπως: «Σχολιασμός Νέου Κώδικα Ἱατρικῆς Δεοντολογίας» (2007), «Ἐρμηνεία Κώδικα Ἱατρικῆς Δεοντολογίας (κλινικές δοκιμές φαρμάκων)» (2012) καί «Ἡ Ἐπιρροή τοῦ Ὅρκου τοῦ Ἰπποκράτη στή Σύγχρονη Βιοηθική» (2012)!
Χωρίς ἄλλοθι…
του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας
Συνεχίζονται τά ἀποκαλυπτήρια πού ξεκίνησαν πέρσι λόγω τῆς φερόμενης ὡς πανδημίας. Πού δέν εἶναι ἀπλῶς ἀποκαλυπτήρια ἀσφαλῶς, ἀλλά μία σαρωτική καί ἐν μέσω κρότων ἀλυσιδωτή κατάρρευση ἀπό κάθε λογής μάσκες καί παραπετάσματα. Καί κατάρρευση βεβαίως κυρίως γιά τόν ἐκκλησιαστικό χῶρο, γιατί σέ ἐκείνον τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας τά πράγματα ἦταν δεδομένα καί μόνο ἀσύγγνωστα ἀφελεῖς μποροῦσαν πιά νά περιμένουν κάτι ἄλλο πέρα ἀπό τήν τόση συνειδητή (καί πολυκομματικά ὁμόφωνη) ἀθλιότητα καί ἐπομένως νά ἐκπλαγοῦν.
