ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

«Εὐαγγελίζου, γῆ, χαρὰν μεγάλην· αἰνεῖτε, οὐρανοί, Θεοῦ τὴν δόξαν» (μεγαλυνάριον)

   ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

«Εὐαγγελίζου, γῆ, χαρὰν μεγάλην· αἰνεῖτε, οὐρανοί, Θεοῦ τὴν δόξαν» (μεγαλυνάριον)

  25 Μαρτίου. Ἡμέρα ἔνδοξος. Διπλῆ ἑορτή, θρησκευτικὴ καὶ ἐθνική. Ὡς Ἕλληνες ἑορτάζουμε τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασι τῆς πατρίδος, ὡς ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἑορτάζουμε τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου.
Θὰ σᾶς παρακαλέσω νὰ δώσετε προσοχὴ στὴ λέξι ποὺ δίδει καὶ τὸ χρῶμα στὴ σημερινὴ ἑορτή. Εἶνε ἡ λέξις εὐαγγέλιο. Ἀπὸ τὸ εὐαγγέ­λιο ὠνομάστηκε καὶ ἡ ἑορτὴ Εὐαγγελισμός. Ἂς ἀναλύσουμε μὲ συντομία τὸ νόημά της.

* * *

  Εὐαγγέλιο εἶνε λέξι τῆς ὡραίας καὶ ἀθανάτου ἑλληνικῆς γλώσσης. Εὐαγγέλιο σημαίνει «καλὴ εἴδησις», εἴδησις ποὺ μὲ ἀνυπομονησία περιμένει ὁ ἄνθρωπος, κι ὅταν τὴν ἀκούσῃ χαίρεται καὶ ἀμείβει ἐκεῖνον ποὺ πρῶτος τοῦ τὴν μεταδίδει. Εὐαγγέλιο λοιπὸν ἴσον «καλὴ εἴδησις». Εὐαγγελισμὸς λέγεται ἡ μετάδοσι τῆς εἰδήσεως αὐτῆς, καὶ εὐαγγελιστὴς ἐκεῖ­νος ποὺ φέρνει τὴν εὐχάριστη εδησι.
Ποιές εἶνε εὐχάριστες εἰδήσεις, εὐαγγέλια; Ἐξαρτᾶται. Διότι ὅσοι εἶνε οἱ ἄνθρωποι, τόσοι πόθοι καὶ ἐπιθυμίες ὑπάρχουν στὶς καρδιές, τόσα εἶνε καὶ τὰ εὐαγγέλια. Νὰ σᾶς παρουσιάσω μερικὲς εὐχάριστες εἰδήσεις ποὺ περιμένουν οἱ ἄνθρωποι, ἀναλόγως τῆς καταστάσεως ποὺ βρίσκονται;

Θα μείνουν στην ιστορία ως διώκτες ως μοιχεπιβάτες

ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΙΚΑΣ  Ο ΣΦΑΓΕΑΣ ΤΩΝ 10 ΑΞΙΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ 

Διαβάζοντας το συναξάρι τελευταία, παρατηρώ πως οι περισσότεροι άγιοι ιεράρχες και πατριάρχες (π.χ. ο Κύριλλος Ιεροσολύμων  18 Μαρτίου) κυνηγήθηκαν, αφορίσθηκαν, εξορίσθηκαν...κ.ο.κ.

Νομίζω πως αυτό είναι ένα Θεόσταλτο μήνυμα γιά όλους μας...Αναρωτιέμαι (δεν ξέρω αν είναι αυτό σωστό...) αν αυτούς που γνωρίσαμε  και διωχθήκανε από την επίσημη εκκλησία στις μέρες μας, αν, λέγω αν ...καταταγούν στο αγιολόγιο... πού θα πάνε να κρυφτούν οι διώκτες τους!!! Θα μείνουν στην ιστορία ως διώκτες ως μοιχεπιβάτες... Είναι φοβερό.

Ασκληπιάδης

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ε’ Η επιχειρηθείσα αλλοίωση της ιστορίας

O Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’

inShare

ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΖΗ

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ο  ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ε’

Η επιχειρηθείσα αλλοίωση της ιστορίας

1. Ο Σταυρός του Χριστού

Τον Σταυρό του Κυρίου προβάλλει σήμερα η Εκκλησία εις προσκύνησιν για να μας ενισχύσει στην πορεία προς το Πάσχα. Από την εξουθένωση και την καταισχύνη του Σταυρού επήγασε το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως. Συντρίβονται τα ανθρώπινα κριτήρια, οι ανθρώπινες εκτιμήσεις και αξιολογήσεις με το Σταυρό του Χριστού. ό,τι φαίνεται σκάνδαλο, μωρία και ανοησία και καταφρόνια αποδεικνύεται δύναμη, σοφία, αγιασμός και δόξα. Το ξύλο της ντροπής και της αισχύνης, πάνω στο οποίο άφηναν την τελευταία τους πνοή οι μεγαλύτεροι λησταί και κακούργοι, μεταβάλλεται σε σύμβολο και όργανο αγιασμού και δόξης. Μ’ αυτόν εκφράζουμε οι Χριστιανοί την πίστη μας σημειώνοντάς τον στο στήθος μας, αυτόν δίνουμε σαν φυλακτό στα αγαπημένα μας πρόσωπα, αυτός κοσμούσε και κοσμεί τα σκήπτρα των βασιλέων και τις μίτρες των αρχιερέων, αυτός θρονιάζεται στις κορυφές των ναών. Είναι το ακαταμάχητο όπλο εναντίον των αντιθέων δυνάμεων, η δόξα των αγίων της Εκκλησίας.

Σε όλα τα τοπικά εθνικά σύμβολα που είχαν διάφοροι αγωνισταί του 1821 ο Σταυρός ή ήταν κυριαρχικά μόνος ή απαραίτητο συμπλήρωμα κάθε σχετικής παραστάσεως. Και στο εθνικό σύμβολο που τελικώς επεκράτησε, στην γαλανόλευκη σημαία μας, επί δεκαετίες «λαμπύριζε στην ψηλή της κορυφή», κατά τον ποιητή, μέχρι που κάποια ατυχής έμπνευση επεχείρησε να τον καταβιβάσει, χωρίς να επικρατήσει όμως η ρύθμιση. Γιατί στις γενιές όλων των Ορθοδόξων το όραμα του θεμελιωτού της Ανατολικής Ελληνικής αυτοκρατορίας, του Μ. Κωνσταντίνου, που είδε στον ουρανό σχηματισμένο τον Τίμιο Σταυρό με την φράση «εν τούτω νίκα», έχει περάσει μέσα στα κύτταρα της εθνικής αυτοσυνειδησίας, έχει συνδεθή με τους μηχανισμούς του εθνικού συναγερμού σε περιόδους πολέμων. Στον Σταυρό και στην Εκκλησία καταφεύγει το Έθνος για να επιβιώσει και να κατατροπώσει τους εχθρούς του, από το Χριστό ζητά βοήθεια για τις νίκες εναντίον των βαρβάρων. «Σώσον Κύριε τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και σον φυλάττων διά του Σταυρού σου πολίτευμα».

2. Ο σταυρός του πατριάρχου

Δεν πρόκειται όμως σήμερα να ασχοληθούμε με τη σημασία του Σταυρού στη ζωή της Εκκλησίας και του Έθνους. Αυτό γίνεται πολύ συχνά, διότι και οι σχετικές με το Σταυρό γιορτές είναι πολλές, αλλά και διότι το μυστήριο της σωτηρίας και της αναστάσεως είναι αδιάλυτα δεμένο με το Σταυρό και το Πάθος. επομένως για το Σταυρό του Χριστού γίνεται συχνά λόγος. Το εορτολόγιο της Εκκλησίας μας δίνει σήμερα μία σπάνια ευκαιρία να ασχοληθούμε, σύντομα βέβαια, με το σταυρό και τη δόξα του εθνομάρτυρος πατριάρχου Γρηγορίου του Ε’, του οποίου σήμερα, 10 Απριλίου, τιμά η Εκκλησία τον δι’ αγχόνης μαρτυρικό θάνατο. Ήταν και τότε 10 Απριλίου του 1821, πριν από 162 χρόνια, ημέρα Κυριακή του Πάσχα, το αιώνιο και καλύτερο για τον εθνομάρτυρα πατριάρχη Πάσχα. μετά τη μαρτυρική Μεγάλη Εβδομάδα που πέρασε εισήλθε με όργανο το σχοινί της αγχόνης και μετά από πολλούς ονειδισμούς και εμπτυσμούς, ως γνήσιος μαθητής του εσταυρωμένου Χριστού, στο ανέσπερο φως της θεϊκής βασιλείας, και τιμήθηκε από τον Ελληνισμό με πρωτοφανείς τιμές και δόξες, επάξιες του μαρτυρίου και της μεγάλης του προσφοράς. Και υπάρχει λόγος επιτακτικός που επιβάλλει να παρουσιασθούν ο σταυρός και η δόξα του εθνομάρτυρος πατριάρχου, λόγος που συνδέεται όχι μόνο με την εθνική μας φιλοτιμία και ταυτότητα, αλλά με την ίδια την ύπαρξη του Γένους μας, του ελλη­νορθοδόξου πολιτισμού μας.

3. Πότε εξαφανίζεται ένα έθνος;

Δύο είναι στην μακραίωνα εκτίμηση των ιστορικών του πολιτισμού τα στοιχεία που προαγγέλουν την επερχόμενη καταστροφή ενός έθνους. η έλλειψη ικανών ηγετών και η αποξένωση του λαού από τα ιερά και τα όσια της φυλής. Όταν παρατηρείται το ένα από τα δύο μόνον, υπάρχει ελπίς αποφυγής του αφανισμού. Εμπνευσμένοι ηγέται μπορούν και μόνοι τους, όταν δεν είναι απλοί δημαγωγοί, να εκφράσουν την εθνική αυτοσυνειδησία, να κλείσουν μέσα τους όλο το παρελθόν και να το ζωντανέψουν στις καρδιές ενός λαού που έχει ξεχάσει την ιστορία του, έχει ισοπεδώσει τα πνευματικά του ενδιαφέροντα με τη μέριμνα της καθημερινότητας, του γλεντιού και των απολαύσεων. Αυτό δεν έκαναν οι προφήται και οι κριταί του Ισραήλ με τον καυστικό και θαρραλέο τους λόγο, εναντίον των επιθυμιών και των θελήσεων των αρχόντων και του λαού; Αυτό δεν έκαναν οι μεγάλες και ηρωικές μορφές των αγίων και Πατέρων της Εκκλησίας και του Γένους, που σαν άλλοι προφήται οδήγησαν με δριμείς ελέγχους σε αυτοσυνειδησία και επίγνωση; Όταν πάλι ο λαός βρίσκεται σε σωστή πορεία, και οι άρχοντες τον παραπλανούν, γρήγορα τους απομονώνει και τους απορρίπτει, αναδεικνύοντας μέσα από τα σπλάχνα του νέους λαοπρόβλητους και ικανούς ηγέτας. Αλλοίμονο, όμως, αν συμβεί ηγεσία και λαός να βρεθούν σε καταστροφική για το Γένος πορεία. Τότε η σωτηρία από τον Θεό μόνο πρέπει να ελπίζεται.

4. Το εικονοστάσι του Γένους ξηλώνεται από νέους εικονομάχους

Οι περισσότεροι σήμερα συμφωνούμε στη χώρα μας ότι κάτι επικίνδυνο κυοφορείται στο σώμα και πιο πολύ στο πνεύμα του πολιτισμού μας. Δεν γονιμοποιείται πλέον από υγιείς δυνάμεις ο πνευματικός μας βίος. ξέφραγο αμπέλι η παιδεία μας ταλανίζεται από εκθεμελιωτικές και καταστροφικές δυνάμεις. Υβρίζεται και παραχαράσσεται η εθνική μας ιστορία, σπιλώνονται και συκοφαντούνται μεγάλες μορφές, δεν διαβάζεται πια το συναξάρι του Γένους, στην ιερή μνήμη των προγόνων μας δεν τελούμε μνημόσυνα. Μία αδίστακτη εικονοκλαστική κίνηση κατεβάζει από το εικονοστάσι του Γένους τις τιμημένες μορφές μαρτύρων και ηρώων. Βεβηλώνονται οι μνήμες των διδασκάλων. και αυτή η ιεροσυλία και τυμβωρυχία είναι πιο βδελυρές από τις βεβηλώσεις των τάφων, γιατί προσβάλλουν και εξευτελίζουν το πνεύμα τους, μα και γιατί δεν γίνονται από αλλοεθνείς, αλλά από ομοθρήσκους γενιτσάρους. Και όλα αυτά δεν συμβαίνουν μακρυά μας. καθημερινά τα συναντούμε σε πολλές εφημερίδες και σε φθηνές εκδόσεις βιβλίων που κατακλύζουν τα βιβλιοπωλεία. Μπαίνουν, χωρίς την άδειά μας, στα σχολικά των παιδιών μας βιβλία, αλλά χωρίς ντροπή και μέσα στα σπίτια μας με την τηλεόραση, παραβιάζοντας την πανάρχαια ιερότητα της οικογενειακής εστίας, το οικογενειακό άσυλο. Και ανεχόμαστε όλους αυτούς τους βιαστάς και διαφθορείς της εθνικής μας μνήμης, της εθνικής μας ταυτότητος, των ιερών και οσίων της φυλής μας, χωρίς καμμία αντίδραση.

5. Θα ξαναζωντανέψει το κρυφό σχολειό

Ανεχόμαστε να υβρίζεται περισσότερο των άλλων η ιερή μνήμη του κορυφαίου πρωτομάρτυρος της Εκκλησίας και του Γένους στην εθνική εξέγερση του 1821, του πατριάρχου και εθνάρχου Γρηγορίου του Ε’. Επιχειρούν ασύστολα να πλήξουν στο πρόσωπό του την Εκκλησία, να μειώσουν την επίδρασή της, να την τοποθετήσουν, αν μπορέσουν, στο περιθώριο της πνευματικής και πολιτιστικής ζωής του έθνους, ώστε ανενόχλητοι να οικοδομήσουν τα δικά τους πολιτιστικά μοντέλα. Και είναι αυτή η μεθοδευμένη εναντίον της Εκκλησίας επίθεση απ’ όλους τους Κορδάτους, Κολλάτους, Καρατζαφέρηδες, Καρανικόλες και Σκαρίμπες η μεγαλύτερη απόδειξη ότι την φοβούνται και την υπολογίζουν σαν την μόνη ικανή, συγκροτημένη και οργανωμένη, με αιώνων πείρα και θεϊκή ισχύ, δύναμη που μπορεί να σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά τους. Να καλέσει το λαό σε επαγρύπνηση, να ανοίξει διάπλατα τις πόρτες της, για να καταφύγει εκεί μέσα πάλι των ελεύθερων πολιτικά Ελλήνων το δουλωμένο πνεύμα, να ξαναλειτουργήσει τα κρυφά σχολειά, για να αποδείξει στην πράξη στους ανιστόρητους ιστορικούς ότι δεν είναι θρύλος και παραμύθι το κρυφό σχολειό, όπως το παρουσιάζουν τελευταία, αλλά αναμφίβολη πραγματικότης, που την διέσωσε η λαϊκή συνείδηση στο τραγούδι «Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ, να πηγαίνω στο σχολειό κ.τ.λ.», την έψαλε ο ποιητής μας Ιωάννης Πολέμης στο θαυμάσιο ομώνυμο ποίημά του «Απ’ έξω μαυροφόρα απελπισιά…» και την απεικόνισε ο μεγάλος μας ζωγράφος Νικ. Γύζης, στη γνωστή παράσταση του Κρυφού Σχολειού, με τους μαθητές γύρω από τον δάσκαλο Καλόγηρο.

Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΚΡΑΤΩΜΕΝ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ» (ἙΒΡ. 4,14)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, βρισκόμαστε στὴ μέ­ση τῆς Τεσσαρακοστῆς. Μεγάλη ἑ­ορτή, Τρίτη Κυριακὴ Νη­στειῶν-τῆς Σταυροπροσκυνήσεως.
Ὅσα λέγονται (ἀπολυτίκιο, ὕμνοι, τροπάρια, ἀπόστολος, εὐαγγέλιο), ὅλα διδάσκουν μεγά­λα μαθήματα. Ὅποιος ἔχει αὐτὶ μυστικὸ ἀκούει, ὅ­ποιος ἔχει μάτια βλέπει, ὅποιος ἔχει καρδιὰ αἰσθάνεται, καὶ ὅποιος ἔχει γλῶσσα ψάλλει· «Τὸν σταυρόν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα, καὶ τὴν ἁγίαν σου ἀνάστασιν δοξάζομεν» (ἀντὶ τρισαγ.).
Ὠκεανὸς τὰ διδάγματα. Ἀπ᾽ ὅλα αὐτὰ ἂς ἐξ­ετάσουμε μία μόνο λέξι τοῦ σημερινοῦ ἀποστόλου, τὴ λέξι «ὁμολογία». «Κρατῶμεν», λέει, «τῆς ὁμολογίας» (Ἑβρ. 4,14). Τί σημαίνει «ὁμολογία»;

* * *

Ὑπάρχει ὁμολογία στὴ γλῶσσα τοῦ κόσμου, καὶ ὁμολογία στὴ γλῶσσα τοῦ Θεοῦ.
Ὁμολογία στὴ γλῶσσα τοῦ κόσμου. Ὅπως τώρα τελευταῖα ἀκούγεται γιὰ τὰ δάνεια ποὺ κάνει τὸ κράτος, εἶνε γνωστὸ τί σημαίνει ὁμο­λογία καὶ ὁμολογιοῦ­χοι. Τὸ κράτος, ὁποιοδήποτε κράτος, ὅταν βρεθῇ στὴν ἀνάγκη, στρέφε­ται στοὺς πολῖτες του καὶ λέει· Ζη­τῶ τὰ χρήματά σας. Καὶ ὑ­πόσχεται τόκους, κληρώσεις, λα­χνούς. Κι ὁ λαουτζῖκος δίνει ἐμπιστοσύνη, ἀνοίγει τὸ κομπόδεμά του καὶ ἐμπιστεύεται τὶς οἰκονομίες του στὸ κράτος. Καὶ τὸ κράτος; Δίνει ἕνα χαρτί, μία ὁμολογία, πάνω στὴν ὁποία γράφει ἕνα νούμερο. Εἶνε δύσκολο νὰ γράψῃ ἕνα νούμερο; Κατόπιν ὅμως ὅταν ἔρ­χεται ἡ ὥρα νὰ ἐξοφλήσῃ, –δὲν κάνω καμμία πο­λιτικὴ αὐτὴ τὴν ὥρα, ὁμιλῶ γενικὰ γιὰ ὅλα σχε­δὸν τὰ κράτη–, τὸ ψυχρὸ κράτος, ἀ­φοῦ κατα­βροχθίσῃ τὰ ἑκατομμύρια τοῦ λαοῦ, κλείνει τὶς θυρίδες τῶν τραπεζῶν καὶ ἀρνεῖ­ται νὰ δώ­σῃ ὁ,τιδήποτε ἢ δίνει ψίχουλα. Ἔτσι οἱ ὁ­μολο­γίες καταντοῦν κουρελόχαρτα· γιὰ νὰ ἐπαληθεύσῃ πάλι ὁ λόγος τῆς Γραφῆς «Μὴ πεποί­θατε ἐπ᾽ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145,3).

ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΝΗΣΤΕΙΩΝ : ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ (1296-14.11.1356)

 ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΝΗΣΤΕΙΩΝ : ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ (1296-14.11.1356)

Ποιος, αγαπητοί, ήταν ο μέγας και θείος Γρηγόριος το 
 πληροφορούμεθα με σαφήνεια και πληρότητα και μόνον από το απολυτίκιό του.       

"Ορθοδοξίας ο φωστήρ, Εκκλησίας το στήριγμα και διδάσκαλε, των μοναστών η καλλονή, των θεολόγων υπέρμαχος απροσμάχητος, Γρηγόριε θαυματουργέ, Θεσσαλονίκης το καύχημα, κήρυξ της χάριτος, ικέτευε δια παντός, σωθήναι τας ψυχάς ημών."

 Η καταγωγή του Αγίου Γρηγορίου ήταν η Κωνσταντινούπολις. Γεννήθηκε το 1296 από γονείς εναρέτους και ενδόξους, τον Κωνσταντίνον και την Καλλονήν. Ο πατέρας του ήταν συγκλητικός, και έγινε κατόπιν και μοναχός. Εμπιστεύθηκε τα παιδιά του

 στην δυνατή προστασία της Θεοτόκου την οποία και άφησε Επίτροπόν τους. Ήταν επτά ετών όταν εκοιμήθη ο ενάρετος πατέρας του.
 Εκτός από το θεϊκό χάρισμα της ευφυΐας έδειξε και σπάνια επιμέλεια, ώστε σε μικρό διάστημα να έχη συγκεντρώση στον εαυτό του κάθε λογής επιστήμη και γνώση. Σε ηλικία 20 ετών έγινε θαυμαστός και από μεγάλους και σοφούς της εποχής του.
 Για τη όλη του αξιοζήλευτη προκοπή ζητήθηκε και από τον αυτοκράτορα στα βασίλεια, αλλά ο ευλογημένος Γρηγόριος, σαν συνετός, τον νου του εγύρισε σε υψηλότερα και εζητούσε να ανέβη στον Θεό, και για αυτό τον λόγον αφιερώνει τον εαυτό του στον Θεό και ζη στο εξής βίον ασκητικόν και ισάγγελον.

Ομιλίες στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου από το μακαριστό γέροντα π. Αθανάσιο Μυτιληναίο. «Ἐ­γὼ Ἰ­ω­άν­νης, ὁ ἀ­δελ­φὸς ὑ­μῶν καὶ συ­γκοι­νω­νὸς ἐν τῇ θλί­ψει καὶ βα­σι­λεί­ᾳ καὶ ὑ­πο­μο­νῇ»1.

Δημοσιεύματα εφημερίδος ΑΓΩΝΑΣ των Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης α.φ.200  http://www.agonas.org/
Αποκαλυψη του Ιωαννου

Ομιλίες στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου από το μακαριστό γέροντα π. Αθανάσιο Μυτιληναίο.

«Ἐ­γὼ Ἰ­ω­άν­νης, ὁ ἀ­δελ­φὸς ὑ­μῶν καὶ συ­γκοι­νω­νὸς ἐν τῇ θλί­ψει καὶ βα­σι­λεί­ᾳ καὶ ὑ­πο­μο­νῇ»^1.

Ἐ­γώ, ὁ Ἰ­ω­άν­νης, ὁ Ἀ­πό­στο­λος, ὁ μα­θη­τής τοῦ Χρι­στοῦ· ἐ­γώ ὁ ἀ­δελ­φός σας, πού εἶ­μαι ἀ­δελ­φός σας καί συ­γκοι­νω­νός στήν θλί­ψη καί στήν βα­σι­λεί­α καί στήν ὑ­πο­μο­νή.

Τρί­α χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, τά ὁ­ποῖ­α ὁ Ἀ­πό­στο­λος χρη­σι­μο­ποι­εῖ γι­ά νά δεί­ξει τήν ἐν πο­ρεί­ᾳ Ἐκ­κλη­σί­α.

Ὅ­πως καί νά ’χει τό πρᾶγ­μα, καί στίς πι­ό εἰ­ρη­νι­κές ἐ­πο­χές, πά­ντο­τε, ἀ­γα­πη­τοί μου, αὐ­τά τά τρί­α στοι­χεῖ­α θά ὑ­πάρ­χουν μέ­σα στήν Ἐκ­κλη­σί­α· ἡ θλί­ψη, ἡ ὑ­πο­μο­νή καί ἡ βα­σι­λεί­α. Ἄς προ­σέ­ξου­με μό­νο ὅ­τι δέν εἶ­ναι οἱ κοι­νές κα­θη­με­ρι­νές θλί­ψε­ις οὔ­τε ἡ κοι­νή ὑ­πο­μο­νή, τήν ὁ­ποί­α μπο­ροῦ­με νά ἔ­χουμε, ὅ­πως ἔ­χουν καί οἱ κο­σμι­κοί ἄν­θρω­ποι, ὅ­πως θά δοῦ­με στήν συ­νέ­χει­α.

Καί ὡς πρός τήν θλί­ψη εἴ­χα­με ἀ­να­φερ­θεῖ πε­ρα­σμέ­νη φο­ρά· ­μέ­νει ἡ ὑ­πο­μο­νή καί ἡ βα­σι­λεί­α.

Ἡ ὑ­πο­μο­νή εἶ­ναι τό δεύ­τε­ρο θέ­μα τῆς Ἀ­πο­κα­λύ­ψε­ως, πού εἶ­ναι ἠ­θι­κῶς ἀ­να­πό­σπα­στο ἀ­πό τό πρῶ­το, δη­λα­δή ἀ­πό τήν θλί­ψη.

ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΟΙ 15 ΠΛΗΓΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣΤΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ Α.Φ.200   http://www.agonas.org/

Ο κόσμος, τα τελευταία χρόνια, θυμίζει Αίγυπτο της εποχής των Φαραώ, όταν, αντιστρατευόμενοι το θέλημα του Θεού, έγιναν αίτιοι των γνωστών δέκα πληγών με τις τραγικές εκείνες συνέπειες.

Δυστυχώς και σήμερα η παγκόσμια κοινότητα «ουκ ηβουλήθη συνιέναι» και συνεχίζει να λατρεύει «τα κτίσματα και όχι τον Κτίστη» με αποτέλεσμα να βυθισθεί σε έναν άκρατο υλισμό θεοποιώντας την ηδονή, την καλοπέραση, το «εγώ» της, την απεξάρτηση από το Δημιουργό της, τις ηθικές, και αυτής ακόμη της κοινής λογικής, καταχρώμενη των δώρων του Θεού.

Φυσική λοιπόν συνέπεια η αθεράπευτη σημερινή αιμορραγία που κατέστησε τον αλαζόνα «σκεύος κεραμέως συντετριμμένον», αμήχανο και ανίσχυρο μπροστά στη συμφορά, που, σαν, συνεχώς αυξανόμενη, χιονοστιβάδα, παραμορφώνει τα πάντα ημέρα τη ημέρα.

Ας δούμε όμως τα σημεία εκείνα που απειλούν να γίνουν πληγές, ενώ θα μπορούσαν να αποφευχθούν αλλάζοντας τρόπο σκέψης και ζωής:

Τοση ματαιοδοξια ουτε στους κοσμικους !

 Δημοσιεύματα εφημερίδος ΑΓΩΝΑΣ των Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης α.φ.200  http://www.agonas.org/

τοῦ πρωτ. Διονυσίου Τάτση

Ἡ ραγδαία ἀνάπτυξη τῆς τεχνολογίας στὰ μέσα ἐπικοινωνίας καὶ πληροφόρησης εἶναι ὁ μεγάλος πειρασμὸς τῶν σύγχρονων χριστιανῶν. Σχεδὸν ὅλοι ἀσχολοῦνται μὲ αὐτὴ καὶ ἐπιδιώκουν τὴν προβολή. Θέλουν νὰ δείξουν εὐρύτερα αὐτὰ ποὺ οἱ ἴδιοι κάνουν.

Ὅλες πιὰ οἱ Μητροπόλεις ἔχουν ἱστοσελίδες καὶ προβάλλουν τὸ ἔργο τους ἢ καλύτερα προβάλλουν ἀσήμαντες δραστηριότητες τῶν Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι νομίζουν ὅτι ἐπιτελοῦν σπουδαῖο ἔργο καὶ πρέπει νὰ προβληθεῖ, γιὰ νὰ παραδειγματίσει τὸ λαό, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα προβάλλεται «τὸ τίποτα».

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ, ΘΕΜΕΛΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ :ΑΓΩΝΑΣ Α.Φ. 200  http://www.agonas.org/

“Η πλήρης αναβίωση της κλασσικής ελληνικής φιλολογίας κατά τον τέταρτο μ.Χ. αιώνα στη Χριστιανική Ανατολή ήταν ένας από τους δημιουργικότερους πολιτισμούς, τους οποίους είδε ποτέ η ιστορία”. (Ζέγκερ)

“Αστέρια τρία λαμπερά και ποταμοί σοφίας στης Γνώσης το στερέωμα τα μύρα τους σκορπούν. Και κάτω από τη λάμψη τους με ύμνους αγνής λατρείας να φωτιστούν ολόθερμα τα νιάτα λαχταρούν”. (Τούλα Τρυφωνοπούλου)

Είναι λυπηρό ο Πατριάρχης με τις δηλώσεις του να προκαλεί γενική θυμηδία !

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ  Α.Φ. 200  http://www.agonas.org/

Προφανώς ο κ.Βαρθολομαίος θεωρεί ότι όλοι, οι προς ους απευθύνεται, τρέφονται με...

κουτόχορτο ή κατάγονται απ το...κοροιδοχώρι! Δυστυχώς, για τον αρχιοικουμενιστή και καταπροδίδοντα με τα καμώματά του την Ορθοδοξία πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, υπάρχουν ντοκουμέντα, διάσπαρτα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, που πιστοποιούν τη μειοδοτική του πολιτική στο θέμα των διαχριστιανικών και διαθρησκειακών σχέσεων και τα οποία ουδόλως δύνανται να αμφισβητηθούν! Και ακριβώς η ύπαρξη και αναδίφηση των εν λόγω ντοκουμέντων, κρυστάλλινης οικουμενιστικής διαύγειας,καθιστούν τη σημερινή δήλωσή του τουλάχιστον φαιδρή! Συνάμα και προκλητική! Είναι οπωσδήποτε λυπηρό ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως με τις δηλώσεις του να προκαλεί γενική θυμηδία!

ΜΑΣΟΝΟΙ ΣΤΗΝ ΜΑΔΡΙΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΝ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ

Posted: March 13, 2014 at 8:19 pm

ΤΕΚΤΟΝΕΣ ΣΤΗΝ ΜΑΔΡΙΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΝ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ

Και πρώην υπουργος μαζί τους!
Το πρωτοφανές περιστατικό ΄Τεκτονες να διαδηλώνουν στους δρόμους είχαμε το Σαββατοκύριακο στη Μαδρίτη. Οι διαμαρτυρόμενοι Τέκτονες απαίτησαν να δοθεί στις γυναίκες το «δικαίωμα» στην άμβλωση, σύμφωνα με την El País. Ουδέποτε έχει ξανασυμβεί κάτι ανάλογο…
Για πρώτη φορά στην ιστορία του ισπανικού ¨εθνους Τέκτονες με παραδοσιακά σύμβολα βγήκαν ανοιχτά στους δρόμους της ισπανικής πρωτεύουσας για να συμμετάσχουν στη συγκεκριμένη διαδήλωση. Το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Μαδρίτη, απαίτησαν να δώσει η κυβέρνηση στις γυναίκες το «δικαίωμα» στην άμβλωση.

Αυτοί οι Επίσκοποι ...."φυλάνε Θερμοπύλες", κολακεύοντας Οικουμενιστές ψευδεπισκόπους Πατριάρχες!

Φθιώτιδος Νικόλαος "Ο Τήνιος":

''Η φωνή του Πατριάρχου του Γένους είναι προφητική''

 

Αὐτοὶ εἶναι οἱ Ἐπίσκοποι ποὺ φυλᾶνε τὶς Θερμοπύλες τῆς Ὀρθοδοξίας.

Αὐτὲς τὶς ἡμέρες ἑορτασμοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας βρῆκε ὁ Φθιώτιδος γιὰ νὰ ἐκθειάσει τὸν ἀρχηγέτη τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ψευδεπίσκοπο Πατριάρχη Βαρθολομαῖο!

Νὰ χαίρεσθε τὴν ποιμαντικὴ καὶ δογματικὴ σας εὐαισθησία κ. Νικόλαε!

Νὰ σᾶς χαίρονται κι ὅσοι Ἀρχιμανδρίτες καὶ Ἱερεῖς σᾶς μνημονεύουν, ἐκφωνώντας ταυτόχρονα «δεκάρικους» λόγους περὶ Ὀρθοδοξίας, ὅπως ἀποδεικνύεται ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος!

  Πηγή: Romfea

Του Σεβ. Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Νικολάου

Οι πόθοι και τα οράματα της ψυχής μας εσωκλείουν μία ακατανίκητη δύναμη, η οποία με το πέρασμα των χρόνων και των αιώνων, αντί να αποδυναμώνεται και να αλλοιώνεται, τουναντίον ενισχύεται και γιγαντώνεται από γενιά σε γενιά ως λαχτάρα ψυχής και βεβαία προσδοκία.

Ψαλτικά Λαμπαδαρίου Δημοσιεύματα εφημερίδος ΑΓΩΝΑΣ των Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης α.φ.200

 Δημοσιεύματα εφημερίδος ΑΓΩΝΑΣ των Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης α.φ.200  http://www.agonas.org/

"ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;"

Παπάς – υποψήφιος για δεσποτοποίηση – τη στιγμή που μοίραζε αντίδωρο και θέλοντας να γίνει αρεστός στο δεσπότη (την ψήφο του αναμένων) ανακοίνωσε στο “χριστεπώνυμο πλήρωμα” ότι: Αυτά  (έντυπα) που μοιράζονται έξω από τον ναό “δεν είναι της εκκλησίας”. Ο κόσμος αντέδρασε διότι η εφημερίδα μοιράζεται στην αυλή του ναού επί δεκαπενταετία κι όταν ακόμη ο ίδιος σαλαγούσε σε άλλη μητρόπολη! Ρωτάμε λοιπόν τον “υποψήφιο δεσπότη”: Αν η εφημερίδα “Αγώνας” δεν είναι της Εκκλησίας, τότε πώς είναι συνδρομητές τα Πατριαρχεία, όλες οι μητροπόλεις της Ελλάδας (αρκετοί εκ των μητροπολιτών είναι συνεργάτες), όλα σχεδόν τα μοναστήρια και γίνεται ανάρπαστη από τους πιστούς, παρ’ όλη τη σφοδρή πολεμική της μητρόπολης; Έχει υπόψη ότι κυκλοφορεί νόμιμα με Κοινή Υπουργική Απόφαση, έχοντας κωδικό κυκλοφορίας του Υπουργείου Τύπου και Μ.Μ.Μ.;  Είναι δηλαδή, της εκκλησίας μόνο το περιοδικό ΤΑΛΑΝΤΟ που εκδίδει η μητρόπολη και αποτελεί το κύριο διαφημιστικό μέσο του δεσπότη; Γιατί είναι γεγονός (μπορεί κανείς εύκολα να ερευνήσει) ότι το τελευταίο περιοδικό περιέχει 76 φωτογραφίες του δεσπότη. Και να φαντασθεί κανείς ότι προπληρώνεται στη μητρόπολη από τους ναούς (λέγε απ’ το κεράκι του πιστού) είτε πουληθεί – συνήθως μένει στο παγκάρι αδιάθετο – είτε όχι. Κι αν λάβουμε υπόψη την πολυτελή έκδοσή του, που στοιχίζει αρκετά, με το αντίτιμό της θα μπορούσαν να συντηρηθούν πολλοί φτωχοί, εξασφαλίζοντας τουλάχιστον το φαγητό. Μήπως «της εκκλησίας» θεωρείται το φυλλαδιάκι (15x20) που κυκλοφορεί κατά χρονικά διαστήματα και προβάλλεται άμεσα ή έμμεσα ο εκδότης που είναι και προϊστάμενος του ναού; Κρίμα, πολύ κρίμα! Διότι μαθήτευσε τα μισά του χρόνια κοντά σ’ έναν άξιο γέροντα και “διακόνησε” έναν σύγχρονο άγιο επίσκοπο και δεν πήρε απ’ αυτούς τίποτε!

Εν καιρώ θα επανέλθουμε…
=================

  «Έχω κάτι χρήματα να  δώσω στον Δέσποτα …»  
  Πείραμα που ανοίγει την δεσποτική πόρτα...στη Μητρόπολη Λάρισας

  «Μόνο με χρήματα μπορεί κάποιος να σας δει Σεβασμιώτατε; Τι κρίμα!».
ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΧΡΗΜΑ

Συμπολίτης, με κάποιο προσωπικό του πρόβλημα, αισθάνθηκε την ανάγκη να επισκεφθεί τον μητροπολίτη, να του εκμυστηρευτεί το πρόβλημά του και μαζί με τις συμβουλές του να πάρει και την ευλογία του…

Κάποια μέρα επισκέφτηκε τη μητρόπολη και ζήτησε να τον ιδεί. Του απάντησαν ότι απουσίαζε και ξεκίνησε να φύγει. Πριν προλάβει να επιβιβαστεί στο αστικό αντιλήφθηκε να βγαίνει από το επισκοπείο το μητροπολιτικό αυτοκίνητο με τον ίδιο μέσα. Στενοχωρημένος για την απαξίωση που του έδειξαν, εκμυστηρεύτηκε το γεγονός σε γνωστούς, και αυτοί – που κάτι γνώριζαν – του υπέδειξαν τον τρόπο να τον συναντήσει. Του φάνηκε αδιανόητο αυτό που του είπαν, αλλά αποφάσισε να δοκιμάσει. Την επομένη επισκέπτεται ξανά τη μητρόπολη και ζητάει να δει τον μητροπολίτη. Πάλι το ίδιο πρόσωπο ευγενέστατα τον πληροφορεί ότι είναι πολύ απασχολημένος… Τότε μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο που του υποδείχθηκε και ο επισκέπτης με αφέλεια λέει: «Έχω κάτι χρήματα να του δώσω…». Αλάνθαστη η υπόδειξη, και η επιτυχία της εκατό τοις εκατό. Τα πάντα άλλαξαν αυτόματα. Το πριν ευγενικό αλλά αρνητικό πρόσωπο, αμέσως του προσφέρει κάθισμα και του τρατάρει αναψυκτικό. Ακολουθεί κάποιο εσωτερικό τηλεφώνημα και ο πριν «απασχολημένος» δεσπότης κάνει την εμφάνισή του. Περιχαρής καλωσορίζει τον επισκέπτη και του προτείνει το χέρι για φίλημα.

Ο συμπολίτης τον κοιτάζει από πάνω έως κάτω και χωρίς να φιλήσει το χέρι, γυρίζει και του λέει: «Μόνο με χρήματα μπορεί κάποιος να σας δει Σεβασμιώτατε; Τι κρίμα!». Και έφυγε!

Και “καμαρiνι” στο Ιερo Βhμα;

Τελείωσε η λειτουργία των Θεοφανείων και ετοιμάζονταν να κατεβούν στο ποτάμι για το καθιερωμένο ρίξιμο του Σταυρού και τον αγιασμό των υδάτων, όταν οι εκκλησιαζόμενοι έμειναν άφωνοι μ’ αυτό που έβλεπαν.    Ο δεσπότης κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας φορούσε άλλη αρχιερατική στολή και ετοιμαζόμενος για την έξοδο προς το ποτάμι εμφανίσθηκε με άλλη. Το παρατήρησαν οι παρευρισκόμενοι αλλά αμφέβαλαν, φοβούμενοι μήπως τους γελούσαν τα μάτια τους. Δεν μπορούσαν να εξηγήσουν το πώς βρέθηκε η δεύτερη στολή με τα απαραίτητα αξεσουάρ ώστε ο δεσπότης να ξεντυθεί τη μία και να φορέσει την άλλη. Εκτός αν – αναλογίζονταν – υπάρχει στο ιερό, δεσποτικό “καμαρίνι”. Εξερχόμενος του ναού – εκείνη τη στιγμή – ο κ. Κ… (ασχολούμενος με τα του ναού…) του ζητήσαμε να λύσει τις απορίες μας, κι εκείνος πρόθυμα μας απάντησε:

Ναι, στη λειτουργία φορούσε την επίσημη – πατριαρχική στολή (και πολύ ακριβή, ίσως κοστίζει καμιά ογδοντάρα με τα διάφορα αξεσουάρ) και κατά την έξοδο φόρεσε την πιο φθηνή που υπήρχε στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου χωρίς να χρειαστεί ιδιαίτερο καμαρίνι στο ιερό. Γιατί καθυστερήσατε μισή ώρα να βγείτε στο ποτάμι;

Ε, δεν είναι και εύκολα το ξεφόρεμα και φόρεμα μιας αρχιερατικής στολής! Άλλωστε οι επίσημοι δεν διαμαρτυρήθηκαν ούτε κι ο κόσμος που περίμενε υπομονετικά με ανοιχτές τις ομπρέλες. Ας μην ξεχνούμε ότι και το Χριστό περίμενε ο κόσμος όταν αργούσε (!).

Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟ!

Ιερομόναχος – από το στενό περιβάλλον του μητροπολίτη – κυκλοφορεί με αυτοκίνητο, έχοντας… Τούρκο οδηγό (έχει μουσουλμανικό όνομα και επίθετο), μπαινοβγαίνοντας μάλιστα και σε ελληνικά στρατόπεδα. Οι μεταξύ τους φιλικές σχέσεις (μουσουλμάνου και ορθόδοξου ιερέα) δεν μας αφορούν, γιατί μπορεί να κάνουν βραδινές… κατηχήσεις. Ο δεσπότης όμως το γνωρίζει; Και αν ο ιερομόναχος μπαίνει στο στρατόπεδο με την ιδιότητα του ιερέα, ο αλλοδαπός οδηγός με ποια ιδιότητα κυκλοφορεί μέσα σε στρατιωτικό χώρο; Το γνωρίζει αυτό η ηγεσία του στρατεύματος; Αυτά για τώρα.

ΑΚΟΜΑ ΑΣΧΗΜΟΝΟΥΝ

Μετά την ανάληψιν των αρχιεπισκοπικών καθηκόντων, ο Ιερώνυμος Β΄ (2008) με τον φίλο του Χρυσόστομο Δωδώνης έκαναν βαρυσήμαντες δηλώσεις: «Πέρασαν 35 χρόνια μετά την απομάκρυνση του (Νικοδήμου) από τον θρόνο της Μητρόπολης Αττικής. Πρέπει να πραγματοποιηθεί η αποκατάστασή του. Η Εκκλησία δεν εκδικείται» (εφ. “το ΒΗΜΑ”). Για τις δηλώσεις αυτές ρωτήθηκε ο άγιος γέροντας (Νικ.) και είπε: «Δεν περιμένω τίποτα. Οι άνθρωποι παίζουν θέατρο. Περιμένετε λίγο και δεν θα πιστεύετε αυτά που θα κάνουν…».

Και τι έκαναν; Με ραδιουργίες και ψέματα (Ω Θεέ μου! Τι ψυχή θα παραδώσουν;) ροκάνιζαν το χρόνο μέχρι που ο Κύριος τον κάλεσε κοντά του για να μην βλέπει τις βρωμιές τους.

Η αναισχυντία τους έφθασε στο αποκορύφωμά της όταν και μετά θάνατον δεν επέτρεψαν να μπει το όνομά του ούτε στα δίπτυχα των κεκοιμημένων ιεραρχών!

Ταλαίπωροι δεσποτάδες! τον χρυσό, ό,τι κι αν τον κάνεις, χρυσός πολύτιμος θα παραμένει και θα λάμπει ακόμη περισσότερο όσο θα υποβάλλεται σε μεγαλύτερες δοκιμασίες, ενώ εσείς τενεκέδες ήσασταν και τενεκέδες θα παραμείνετε μέχρις ότου σας διαλύσει η σκουριά και η λήθη εξαλείψει από τον νου των ανθρώπων κάθε ανάμνησή σας, ως μηδέποτε υπάρξαντες.

ΜΑΥΡΗ ΝΕΡΑΪΔΑ

Έξω από τον Τύρναβο υπάρχει βρύση όπου οι τσοπάνηδες ποτίζουν τα πρόβατά τους. Κάποια βράδυα – περίπου τα μεσάνυχτα – και γύρω από τη βρύση, εμφανίζονταν μια μαύρη σκιά, καθώς και κάτι σαν πυγολαμπίδες ξεπρόβαλλαν κατά διαστήματα μέσα από τον μαύρο όγκο, προγκώντας τα ζώα και δεν πλησίαζαν να πιουν νερό. Οι τσοπάνηδες προβληματίστηκαν. Οι νύχτες περνούσαν και το κακό συνεχίζονταν. Τέλος αποφάσισαν να βγουν παγανιά. Μπροστά τα σκυλιά και πίσω αυτοί έφθασαν στο καθορισμένο μέρος, όταν διαπίστωσαν, ότι η μετακινούμενη μαύρη σκιά δεν ήταν μαύρη νεράιδα αλλά ο παπάς με το κινητό του τηλέφωνο στο αυτί! Έμειναν εμβρόντητοι!

- Παπά τι θέλεις τέτοια ώρα εδώ; του είπαν.

- Έρχομαι, γιατί εδώ στη βρύση πιάνει καλύτερα το κινητό μου!

- Και με ποιον επικοινωνείς τέτοια ώρα κάθε βράδυ…;

…. (σιωπή ο παπάς)

Κι ενώ η μητρόπολη γνωρίζει το περιστατικό – όπως μας είπαν – δε βλέπουμε να κάνει κάτι, γιατί το κακό συνεχίζεται και πολλά μπορεί να πει ο κόσμος.

ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ

Τελευταία μεγάλος οργασμός παρατηρείται στο εκκλησάκι του αγίου Αθανασίου (άγιος Θανασάκος) επί της οδού Ροΐδου.

Μηχανικοί, τοπογράφοι, αρχιτέκτονες πηγαινοέρχονται με φακέλους και μηχανήματα μέτρησης. Παπάδες και δικηγόροι ανεβοκατεβαίνουν σε συμβολαιογραφικά γραφεία και δικαστήρια.

Ο ναός αμπαροκλειδώθηκε μέσα-έξω κι η γειτονιά άρχισε να ανησυχεί για τα συμβαίνοντα.

Κυκλοφόρησαν τα πρώτα νέα που άλλοι λένε ότι θέλουν να γκρεμίσουν το ιστορικό αυτό εκκλησάκι που χρονολογείται πάνω από 250 χρόνια, και άλλοι, ότι ο δεσπότης θέλει να φτιάξει μια 6ώροφη πολυκατοικία για να στεγάσει τους… άπορους της πόλης, με δαπάνες ευρωπαϊκών κονδυλίων μέσω του προγράμματος ΕΣΠΑ.

Τέτοια κελεπούρια, βέβαια, οι δεσποτάδες δεν τα αφήνουν να πάνε στο βρόντο.

Σύναξη Προκαθημένων: Επιμένουν στον "οφιακό" Διάλογο!

  ΠΗΓΗ: http://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Ακρίβεια και οικονομία εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν

ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ

Πολύς λόγος γίνεται τόν τελευταῖον καιρόν εἰς τόν ἐκκλησιαστικόν χῶρον περί τῆς «Οἰκονομίας». Τῆς ἐκκλησιαστικῆς βεβαίως «Οἰκονομίας», ἡ ὁποία «Οἰκονομία» θά πρέπῃ, ὅπως ἀρκετοί ἰσχυρίζονται, κατά κανόνα νά ἐφαρμόζεται ἀπό τούς ποιμένας εἰς τήν σημερινήν ἐποχήν. Προβάλλουν δέ αὐτήν τήν πρόφασιν, διότι εἰς τήν ἐποχήν μας, εἰς τήν ὁποίαν τό κακό παρουσιάζει τόσην ἔξαρσιν, λέγουν ὅτι εἶναι δῆθεν ἀδύνατον νά ἐφαρμοσθῇ ἡ ἐκκλησιαστική «Ἀκρίβεια». Προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις...

Ἐπειδή λοιπόν ἡ ἄποψις αὐτή τείνει νά κυριαρχήσῃ ὡς ἡ μόνη ποιμαντικῶς σωστή, καλόν εἶναι, εἰς τήν συνέχειαν, ἁπλᾶ καί σύντομα, νά σκιαγραφήσωμε τί εἶναι ἡ «Ἀκρίβεια» καί τί εἶναι ἡ «Οἰκονομία». Ἐννοεῖται, ὅτι τό θέμα αὐτό ἀνήκει εἰς τήν ἁρμοδιότητα τῶν εἰδημόνων τῆς εἰδικότητος τοῦ «Κανονικοῦ Δικαίου», ἀπό ἐπιστημονικῆς καί θεολογικῆς ἀπόψεως, ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει πώς δέν ἠμποροῦν νά ἀσχοληθοῦν μέ αὐτό καί νά ἔχουν λόγον καί οἱ ἁπλοί πιστοί. Ὅταν μάλιστα, εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τήν ὀρθή πνευματική μας ζωή, γνωρίζωμε πώς μέσα εἰς τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὀφείλουν τά πάντα νά ἐναρμονίζωνται μέ τούς Ἱερούς Κανόνας, ὅπως μᾶς τούς παρέδωσαν οἱ Πατέρες, καί ὄχι σύμφωνα μέ νεωτεριστικές-νικολαϊτικές διδασκαλίες καί ἑρμηνεῖες, πού θέλουν νά περάσουν κάποιοι, οἱ ὁποῖες εἶναι ἀποκεκομμένες ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Παράδοσι, τότε γίνεται ἀπολύτως κατανοητό πώς εἶναι ὄντως ἀνάγκη νά ἀσχοληθοῦμε μέ τίς δύο αὐτές ἐκφράσεις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, τόσον δηλαδή τῆς «Ἀκριβείας», ὅσον καί αὐτῆς τῆς «Οἰκονομίας». Ἄς περάσωμε λοιπόν νά δοῦμε τό περιεχόμενο τῶν δύο αὐτῶν ὅρων εἰς τήν ἐκκλησιαστική μας γλῶσσα καί ζωή.