Στη μνήμη του μαρτυρικού μητροπολίτου Λαρίσης Θεολόγου, 'Αγιε Θεολόγε Χαίρε Λαρίσης καύχημα!

Αγιε  Θεολόγε Χαίρε

Ζωή μικρή, αυγή τ' Αυγούστου

ζημιά κι αχλύ, του λευκού και τ' άσπιλου

απομεινάρι της λήθης και της φθοράς

πεταλούδα του ωκεανού και σήμαντρο του απείρου

στεφανώστρα της ίριδας της ταπεινής

Άκτιστου φως χαραμάδα

σκιά των Κορυφαίων

λαγούμι των δειλών και των επηρμένων

βάθρο των ληστών και ηρώων

θυσιαστήριο εκείνων που νοούν πολλά

καταπώς εκλαμβάνονται ως σαλοί

ως οι ουτιδανοί ζυγώνουν σιμά

Ναί, ασχημονούσα φάρα μυρίων στο άφθορο,

μαγάρισες τα χρώματα, πέρα απ' το βιολετί

κι επέκεινα του ερυθρού

εκεί που τα επιφαινόμενα δε χωρούν

και η ανηφόρα γονατίζει τον κατήφορο

Εκεί που το ναι και το ου είναι το αυτό

εκεί που σίμωσε το φως το άκτιστο με το Ιλαρόν

ούτε ντροπή , μηδέ αισχύνη πέπλωσε το όνειδος

των σικαρίων στην εκστρατεία εναντίον

του Ενός και της Αλήθειας

όταν οι αχρείοι ενέδρες σκάρωναν

Υπέμεινες τον μόδιον έργων ρυπαρών

λυχνία άσβεστος του αιώνος του ζοφερού

του Θείου αντιφέγγισμα στο λυκαυγές της Βαβυλώνος

απαθή Υιέ του Αρνίου, μυρίων δεσμών ίασπις

ακτήμονα της ύλης του κόσμου

Νηπτικέ Κορυφαίε, σκυταλολήπτη του Αχιλλείου

των Λαρισαίων κόσμημα, ταπεινέ Θεολόγε

τα μύρα και τα λούλουδα στήνουν γιορτή

για την Αγάπη

που φτερούγισε στον κάμπο, στη θάλασσα και στις κορφές

που πέταξε το Ιλαρό το ντύσιμο για τ' ακτίστου

φως τη φορεσιά

Χαίρε του Παρακλήτου Ύμνε

Χαίρε Φιλοκαλίας μέτρο

Χαίρε απαύγασμα του Ιλαρού

Χαίρε στους αιώνες Αθάνατε

Άγιε Θεολόγε, Χαίρε

 Λάρισα 2 Αυγούστου 1996

Ο μακαριστός Θεολόγος σταυρώθηκε απ’ το άνομο εκκλησιαστικό κατεστημένο των Σικαρίων, και προδόθηκε απο λίγους ψευδοχριστιανούς κληρικούς και λαϊκούς

ΑΓΙΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

Ο μακαριστός Θεολόγος σταυρώθηκε απ’ το άνομο εκκλησιαστικό κατεστημένο. Η περίπτωσή του είναι πανομοιότυπη μ’ αυτή του ιερού Χρυσοστόμου. Ειδικά οι αντιδράσεις του πιστού λαού, των περίφημων Ιωαννιτών και των αγωνιζόμενων Λαρισαίων χριστιανών! Μέχρι και στο πυρ έθεσαν το ναό της Αγίας Σοφίας οι Ιωαννίτες ενώ επεχείρησαν να πετάξουν το Θεόφιλο Αλαξανδρείας, κλασσικό και διαχρονικό εκπρόσωπο του εκκλησιαστικού κατεστημένου, στη θάλασσα! 
 Του Ιατρού κ. Λυκούργου Νάνη

 

Ιακώβου Κουτλάκη Φωνή από το Ιερό Νησί της Αποκαλύψεως της Πάτμου για την Οικουμενιστική "Πανορθόδοξη Σύνοδο" της Κρήτης

ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΡΗΤΗΣ 

Σχολιασμός με τα μάτια ενός απλού  Χριστιανού

ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΡΗΤΗΣ 

Σχολιασμός με τα μάτια ενός απλού  Χριστιανού

 

Τελείωσε  λοιπόν και η πολυδιαφημισμένη Πανορθόδοξος Σύνοδος ή άλλως των 14 Ορθοδόξων Προκαθημένων και από αυτά που διαβάζω, ακούω και μαθαίνω , τα αποτελέσματα δεν ήταν τα προσδοκώμενα για καμία πλευρά. «Άνθρακες ο θησαυρός» λένε ορισμένοι. Αντί να λύσει προβλήματα, μάλλον δημιούργησε νέα. Κατ άλλους η περιλάλητος Σύνοδος απέθανε και ετάφη!                             Μέσα σε ένα πρωτόγνωρο κλίμα χλιδής πετάχτηκαν 2.500.000 εκατομμύρια ευρώ, σε καιρό οικονομικής κρίσης, μόνο και μόνο για να περάσει το μήνυμα ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ακολουθεί την  πολιτική της Νέας Τάξης Πραγμάτων και θεωρεί αδελφές εκκλησίες όχι μόνο τους Παπικούς και Προτεστάντες , αλλά και κάθε αντίχριστοι ομολογία. Το πνεύμα του κόσμου τούτου ήταν έντονα παρόν στο Κολυμπάρι, κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Φοβούμαι ότι απουσίαζε − αν καί ημέρες Πεντηκοστής − το Πνεύμα το Άγιο, διότι αυτό δεν γνωρίζει τη γλώσσα της εκκλησιαστικής διπλωματίας, του συμβιβασμού, των συμψηφισμών, του ναι καί του όχι ταυτόχρονα. Δικαίως λοιπόν ο Βλαδιβοστόκ Βενιαμίν  αποφαίνεται  «Πιθανόν η Σύνοδος να εκπλήρωσε πολιτικούς στόχους των ΗΠΑ και όχι της Ορθοδοξίας» .                                                                                                                                                            Στους κατοίκους της Κρήτης έκανε αρνητική αίσθηση ότι ουδείς  Επίσκοπος φιλοτιμήθηκε να μείνει ταπεινά σε ένα από τα δεκάδες Μοναστήρια. Όλοι τους προτίμησαν τις πολυτελέστατες Βίλλες και διαμερίσματα που κόστιζαν εκατοντάδες ευρώ τη βραδιά. Κρίμα, που στους δύσκολους αυτούς καιρούς και οι ποιμένες της Εκκλησίας φθίνουν ως προς την συνέπειά τους  στην πίστη και στο φρόνημα των Αγίων. Μιμούνται τα κοσμικά τερτίπια και δεν πείθουν με την πολιτεία τους. Δεν «αποφαίνονται» αγιωτικά αλλά διπλωματικά. Φάνηκε δε καθαρά η στάση τους αυτή στο κοντινό χθες με όλα τα διαδραματισθέντα στη Σύνοδο.

Ας σχολιάσουμε λοιπόν τα θέματα της Συνόδου κατά ενότητα.

                                                          ΣΚΟΠΟΣ    ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ   

Βασική προτεραιότητα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου υπήρξε η διακήρυξη της ενότητας της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Επίσημα τουλάχιστον έτσι ελέχθη. Μα αυτή είναι δεδομένη στο σύμβολο της πίστεως. Η ενότητα  με τους αιρετικούς; Δεν ειπώθηκε επίσημα κάτι τέτοιο.  Τότε ποία ενότητα εννοούν; Στην πράξη απέδειξαν ότι μοναδική επιδίωξη των Πατριαρχικών ήταν να αποχαρακτηρισθούν από αιρετικοί και να θεωρηθούν ως Εκκλησίες, όχι μόνο οι Παπικοί, αλλά και όλες οι άλλες χριστεπώνυμες αντίχριστες παραφυάδες! (Νεστοριανοί, Μονοφυσίτες, Προχαλκηδόνιοι, Αντιχαλκηδόνιοι, Μονοθελήτες, Ρωμαιοκαθολικοί, Διαμαρτυρόμενοι, Προτεστάντες, Αγγλικανοί κλπ).     

Παραπλάνησαν, επομένως οι Οικουμενιστές Ορθόδοξοι Επίσκοποι τους υπολοίπους , για να μην χρησιμοποιήσω την λέξη εκβίασαν, για να περάσουν δολίως κάποια οικουμενιστικά θέματα.                                                                                                                                        Όμως την ΕΝΟΤΗΤΑ που επεδίωκαν τους την χάλασε η απουσία των τεσσάρων Πατριαρχείων, που αντιπροσωπεύουν συντριπτικά περισσότερους πιστούς, απ’ όσους αντιπροσωπεύτηκαν από τους δέκα Προκαθημένους, που συμμετείχαν σ’ αυτήν.  Το πόσο πίστευαν στην ΕΝΟΤΗΤΑ φάνηκε και από την αδιαφορία τους να επιλύσουν, πριν προσέλθουν στην Σύνοδο, το θέμα της «διακοπής» της  διαμυστηριακής κοινωνίας ανάμεσα στα δύο Πρεσβυγενή Πατριαρχεία των Ιεροσολύμων και της Αντιοχείας

.                                                           Παρατηρητές

Ουδέποτε στην ιστορία της  Εκκλησίας μας οι άγιοι Πατέρες διανοήθηκαν να προσκαλέσουν σε Οικουμενικὴ Σύνοδο καταδικασμένους από προηγούμενη Οικουμενική  Σύνοδο αιρετικούς, για να παραστούν ως μέλη, προκειμένου να προσδώσουν οικουμενικό κύρος στην υπ’ αυτοὺς συγκροτούμενη Σύνοδο.                                                                                                                                                                    
   Ποτέ στην ιστορία των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων της βυζαντινής περιόδου δεν υπήρξε το φαινόμενο των «παρατηρητών». Παρατηρείται δηλαδή  ότι Εκείνοι, στους οποίους έχει ανατεθεί το έργο του φύλακα, σκοπού και τσομπάνη των λογικών προβάτων της ποίμνης του Χριστού, αντί να εντοπίζουν και να εξουδετερώνουν τους νοητούς λύκους, τους προβατόσχημους  αιρετικούς, τους αγκαλιάζουν, ενώ παράλληλα κατηγορούν όσους αντιδρούν «ως ομοφοβικούς» ως φανατικούς, ως οπισθοδρομικούς .                                                                                                                                                        
 H τιμητική παρουσία στη Πανορθόδοξο Σύνοδο ως  «παρατηρητών», εκπροσώπων  αιρετικών  Κοινοτήτων και Ομολογιών που έχουν καταδικαστεί  από την πατερική συνείδηση και τις  Οικουμενικὲς  Συνόδους, νομιμοποιεί την πλάνη και την αίρεση και ουσιαστικά υποσκάπτει το κύρος της ίδιας της Συνόδου και κυρίως  με την μη καταδίκη της παναιρέσεως του Οικουμενισμού αλλά τη νομιμοποίησή της.

                                                               Παράνομη

Κατά πρώτον η σύγκληση της Συνόδου είναι παράνομη, αφού σύμφωνα με τον Κανονισμό Λειτουργίας, πού οι ίδιοι οι εμπνευστές της ψήφισαν, δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, εάν έστω καί μία Εκκλησία δεν συμφωνούσε. Από τις 14 Ορθόδοξες Εκκλησίες απείχαν 4 Εκκλησίες, οι οποίες αντιπροσωπεύουν όμως τη μεγάλη πλειοψηφία των Ορθοδόξων, τα Πατριαρχεία Αντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας καί Γεωργίας.

Ήδη το Πατριαρχείο της Ρωσίας δήλωσε, διά στόματος Μητροπολίτου Ιλαρίωνος, ότι ἡ Σύνοδος είναι άκυρη ως παρανόμως συγκαλουμένη και συνεπώς, η Εκκλησία της Ρωσίας δεν θα δεχθεί τις αποφάσεις της.

Κατά δεύτερον για να θεωρηθεί νόμιμη μία Σύνοδος, μας εξηγεί ο Καθηγητής του Κανονικού Δικαίου του ΑΠΘ Κυριάκος Κυριαζόπουλος, πρέπει να έχει 4 βασικές  προϋποθέσεις που δυστυχώς δεν τηρήθηκαν εν προκειμένω:  α- Να καταδικάζει αιρέσεις και δεν το έκανε και δυστυχώς σήμερα υπάρχουν πολλές. β-Να αναγνωρίζει τυπικά τις αποφάσεις των προηγούμενων Η και Θ Οικουμενικών Συνόδων που θέσπισαν δογματικά θέματα και δεν το έκανε  γ - να  ψηφίζουν όλοι οι συμμετέχοντες Επίσκοποι και όχι οι 14 Αυτοκέφαλες Εκκλησίες δια των προκαθημένων τους και  δ- Οι όποιες  αποφάσεις που αφορούν θέματα πίστεως πρέπει να γίνουν αποδεκτές από τους Μοναχούς , τους Ιερείς και το Χριστεπώνυμο πλήρωμα. Από τα στοιχεία που γνωρίζουμε η Σύνοδος της Κρήτης, μάλλον δεν έχει αυτές τις προϋποθέσεις.

                 Α­να­τρο­πή της Ορ­θό­δο­ξης Εκ­κλη­σι­ο­λο­γί­ας, με την πα­ρο­χή εκ­κλη­σι­α­στι­κό­τη­τας στους  Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς καί Προ­τε­στάν­τες και α­πο­δο­χή των μυ­στη­ρί­ων τους

Ε­πι­χει­ρήθηκε  θε­σμι­κή νο­μι­μο­ποί­η­ση του πα­ναι­ρε­τι­κού και πνευ­μα­τι­κώς δυ­σώ­δους σιωνιστικού Οι­κου­με­νι­σμού, με μία α­πό­φα­ση Πα­νορ­θο­δό­ξου Συνόδου.  

Για 2η φορά για λόγους ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗΣ "σύνεσης", αρνείται να προσευχηθεί στο όνομα του Ιησού Χριστού και της Αγίας Τριάδος ο Αμερικής Δημήτριος Τρακατελης! Συμπροσεύχεται -ανάμεσα σε ένα πολυθρησκειακὸ ακροατήριο- στο όνομα του Θεού της Πανθρησκείας!

 Ασταμάτητος!

Ο Αρχιεπίσκοπος Γέρων Αμερικής κ. Δημήτριος Τρακατέλης ανέπεμψε την εναρκτήρια προσευχή στο Δημοκρατικό Εθνικό Συνέδριο στη Φιλαδέλφεια.

Ο Σεβασμιότατος έγινε δεκτός με ιδιαίτερες τιμές από τους αξιωματούχους του Δημοκρατικού Κόμματος και τους διοργανωτές του Συνεδρίου.

Τονίζεται ότι το ίδιο είχε συμβεί και κατά την ανάπεμψη της προσευχής στο Ρεπουμπλικανικό Συνέδριο την περασμένη εβδομάδα στο Κλίβελαντ του Οχάιο.

Η προσευχή του Αρχιεπισκόπου κ. Δημητρίου στο Δημοκρατικό Συνέδριο, σε ελεύθερη μετάφραση του «Εθνικού Κήρυκα» είναι η ακόλουθη.

«Παντοδύναμε και φιλεύσπλαχνε Θεέ απείρου αγάπης και ανενδότου πιστότητος,

Κατ’ αυτήν την εύσημο ημέρα και ώρα, επικαλούμεθα το μεγάλο και άγιο όνομα Σου και Σε παρακαλούμε να έλθεις και να μείνεις μαζί μας, φωτίζοντας τον νουν και τις ψυχές μας με το φως της αληθείας και της καλοσύνης Σου.

Έχεις αποκαλυφθεί ως ο προστάτης των πτωχών και ο οδηγός των τυφλών, ο προστάτης των ορφανών και ο ελευθερωτής των καταπιεσμένων, ο φίλος των ξένων και η παρηγοριά των απόκληρων.

Άνοιξε τις καρδιές μας να γίνουμε πιο πολύ σαν κι εσένα, φιλεύσπλαχνε Κύριε. Δίδαξε μας να πορευόμαστε στις δικές Σου ελεήμονες και γενναιόδωρες οδούς.

Ευλόγησε σήμερα το Έθνος μας Κύριε, όπως μας ευλόγησες τόσο πλούσια κατά τα περασμένα χρόνια. Χάρισε μας σταθερότητα και ασφάλεια, δικαιοσύνη και ελευθερία, νομιμότητα και ειρήνη.

Όρισε μας ηγέτες και νομοθέτες και δικαστές οι οποίοι θα μας καθοδηγήσουν να εκπληρώσουμε το Άγιο θέλημα Σου και να οικοδομήσουμε έναν καλύτερο κόσμο για όλους τους ανθρώπους.

Εξαπέστειλε τα ελέη Σου επί των δούλων Σου, τους συνέδρους του Δημοκρατικού Εθνικού Συμβουλίου. Ευλόγησε εκείνους οι οποίοι έχουν προταθεί για τις υψηλούς και πολυεύθυνους θεσμούς του Προέδρου και Αντιπροέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής –Χίλαρι Ρόνταμ Κλίντον και Τιμ Κέιν – ώστε να είναι πιστοί στην κλήση τους και όπως υπηρετήσουν εντίμως Εσένα και τους συμπολίτες τους, και όλους τους λαούς του κόσμου, κατά τις μελλοντικές ημέρες, μήνες και χρόνια.

Ασπαζόμαστε τα ιερά σου λόγια, Κύριε, πιστεύοντες πως «η νομιμότατα ανυψώνει ένα έθνος» (Παροιμίες 14:34).

Άγιε Θεέ: εξύψωσε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής να ακολουθούν το νόμο Σου, την ευσπλαχνία Σου, την συμπόνια Σου, την άνευ όρων αγάπη Σου και να πορεύεται στην αλήθεια Σου η οποία μας ελευθερώνει και θα μας διατηρήσει ελεύθερους».

Προσευχόμαστε επίσης επαναλαμβάνοντας τα λόγια της Γραφής: «Η ευλογία και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμις και η ισχύς τω Θεώ ημών εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. (Αποκάλυψη 7:12).

http://www.romfea.gr/oikoumeniko-patriarxeio-ts/arxiepiskopi-amerikis/9598-o-amerikis-dimitrios-anepempse-proseuxi-sto-dimokratiko-sunedrio

Ο Μεγάλος διωγμός για την Ορθόδοξο πίστη ξεκινά από το Άγιο Όρος: Η απολογία του Γέροντας Σάββα Λαυριώτη

Μαρμάρινοι θρόνοι για μαρμαρένιες καρδιές!

Με μεγάλη μας θλίψη  διαπιστώνουμε την πνευματική κατάσταση που επικρατεί σε ορισμένες Μονές του Αγίου Όρους. Ταυτόχρονα όμως είναι μεγάλη μας η  χαρά, για την ύπαρξη ομολογητών και αγωνιστών Αγιορειτών Πατέρων. Μετά την εκδίωξη των τεσσάρων μοναχών από την Μονή Χιλανδαρίου τώρα έχουμε την καταδίκη του γέροντα Σάββα Λαυριώτη.

 Παρακάτω δημοσιεύουμε την απολογία του πατρός Σάββα,  προς το Ηγουμενοσυμβούλιο της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας, η οποία σύμφωνα με τον ίδιο, δεν διαβάστηκε και δεν δέχθηκε αν ακούσουν οι αρμόδιοι. Εσείς ίσως ενδιαφέρεστε περισσότερο να διαβάσετε τη θέση και τις απόψεις ενός αγωνιστή Αγιορείτη Πατέρα, ο οποίος τιμά το αγιορείτικο ράσο που φοράει.

Ὁ Διωγμός γιά τήν Ὀρθόδοξο Πίστη ἀρχίζει γιά τά καλά

Σέ ἔκτακτη συνεδρία τῆς Γεροντίας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας στίς 12/25-7-2016, μετά ἀπό τήν ἀνάγνωση τοῦ Πατριαρχικοῦ γράμματος πού διαβιβάστηκε ἀπό τήν Ἱερά Κοινότητα καί πού τόνιζε γιά μία ἀκόμη φορά τήν ἀντιεκκλησιαστική συμπεριφορά τοῦ Μοναχοῦ Σάββα Λαυριώτη, ζητήθηκε νά ἐπιληφθοῦν τοῦ θέματος, δηλαδή νά τιμωρήσουν τόν μοναχό Σάββα. Ἡ Μονή μέ αἰτιολογία τήν ἀνυπακοή μου στόν Καθηγούμενο καί στό Μοναστήρι, καταπατώντας τόν ἐσωτερικό κανονισμό καί τόν καταστατικό χάρτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μέ καθαιρεῖ ἀπό τό ἀξίωμα τοῦ Προϊσταμένου, μέ τήν δικαιολογία πώς μοῦ εἶχαν γίνει συστάσεις στό παρελθόν καί ἐγώ δέν τίς λάμβανα ὑπόψιν.

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

Για πρώτη φορά στην ιστορία της Εκκλησίας μας πραγματοποιήθηκε Σύνοδος όχι για να αποδοκιμάσει κάποιες αναφυείσες αιρέσεις, αλλά για να επικυρώσει τις προηγούμενες και να προσδώσει Εκκλησιαστικότητα στις καταδικασμένες από τους Αγίους Πατέρες μας αιρέσεις-πλάνες αναγνωρίζοντάς τες έμμεσα ως  έγκυρες και αληθινές.

Δηλαδή ό,τι χτίσανε οι Άγιοί μας χιλιετίες τώρα με αίμα, ιδρώτα και εξορίες, ήρθανε οι περήφανοι Οικουμενιστές να το γκρεμίσουν μέσα σε μία βδομάδα και να διώξουν απροκάλυπτα όσους Ορθοδόξους πιστούς αντιδρούν  σε όλη αυτήν την παρωδία. (Βλ. π. Σάββα Λαυριώτη και άλλους Αγιορείτες Μοναχούς).

Ο λόγος για την ληστρική α-συνόδευτη από Θεού «Σύνοδο» της Κρήτης του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου μετά της συνο(δ)CIA ς  του.

Και ρωτώ τον οποιοδήποτε νοήμονα άνθρωπο, που έχει έστω και δύο δράμια μυαλό:

-είναι αυτό το πράγμα ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ

Η ευθύνη του ενός και η ευθύνη των πολλών! --"Κοινό ποτήριο" ή ΚΟΙΝΗ Πίστη και πιστότητα στην Αλήθεια;

 Η ευθύνη του ενός

Τοῦ Κοσμίδη Ἐλευθέριου

Η Αγία και Μεγάλη σύνοδος που έλαβε χώρα στην Κρήτη, έχει περάσει στην ιστορία. Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο πως πυροδότησε εξελίξεις στην Ορθόδοξη εκκλησία.

Το παγκόσμιο μήνυμα της ενότητος δεν δόθηκε τελικά με  την απουσία των τεσσάρων αυτοκεφάλων εκκλησιών.

Επιχειρήθηκε άραγε να δοθεί η εντύπωση της ενότητος και απέτυχε ή μήπως σκοπός ήταν να σφυγμομετρηθεί η ουσιαστική ενότητα;

Κακά τα ψέμματα, πέρα από το όποιο “διπλωματικό” επίπεδο της καταμέτρησης δυνάμεων, της επίδειξης ισχύος και της επιρροής, πρωταγωνιστής της συνόδου υπήρξε η αίρεση του οικουμενισμού.

ΒΡΑΖΕΙ Η ΦΛΩΡΙΝΑ από το ΑΝΤΙΠΑΤΕΡΙΚΟ και ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΚΗΡΥΓΜΑ του ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ. Καταγγελίες πιστών. ΔΕΚΑΔΕΣ φωτογραφικά ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ

Απίστευτες οι καταγγελίες που διαβάζουμε για τον μητροπολίτη Φλώρινας Θεόκλητο (τον διάδοχο του αγωνιστή π.Αυγουστίνου Καντιώτη):

http://opaidagogos.blogspot.gr/2016/07/blog-post_28.html

Καταρχήν εκπαιδευτικός εκ Πτολεμαϊδος (Βασίλειος Κερμενιώτης) μόλις κυκλοφόρησε ένα συγκλονιστικό 10σέλιδο έντυπο, με απίστευτα ντοκουμέντα (ανάμεσα τους άφθονα φωτογραφικά, παραθέτουμε μερικά) που δείχνουν την συμπόρευση του μητροπολίτου Φλωρίνης Θεοκλήτου με τους οικουμενιστές.

Πρόσωπα που επί π.Αυγουστίνου, δεν θα τολμούσαν να πατήσουν το πόδι τους στην Φλώρινα,γίνονται τώρα δεκτοί και συλλειτουργούν : πατριάρχης Βαρθολομαίος, Σύρου Δωρόθεος, Βόλου Ιγνάτιος, Προύσης Ελπιδοφόρος. . Δείτε ολόκληρο τα αδιάσειστα ντοκουμέντα κείμενο το εδώ.


Πρόσφατα γράψαμε σχετικά με την υποδοχή-συμμετοχή του κ.Θεοκλήτου στον Οικουμενι(στι)κό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στην Βέροια, ελάχιστες μόλις ημέρες μετά τις απαράδεκτες αποφάσεις που έλαβε η ληστρική σύνοδος της Κρήτης:

Σήμερα διαβάζουμε νέες καταγγελίες πιστών για το κήρυγμα του μητροπολίτη Θεόκλητου κατά την εορτή της Αγ.Παρασκευής.

Απίστευτα όσα διαβάζουμε ότι είπε :



Κυρίες και Κύριοι,
ας πάψουν οι διαπληκτισμοί!

Ο ΚΥΒΟΣ ΕΡΡΙΦΘΗ!!!

Με πλήρη επίγνωση και άκρως διαυγέστατος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας στον λόγο του ανήμερα της Αγίας Παρασκευής μας έλυσε όλες τις απορίες!! Δεν χρειάζεται να λογομαχούμε άλλο!!

Ο π.Θεόκλητος μας πληροφόρησε ότι είναι ΑΚΡΑΙΑ οικουμενιστής καθώς υποστηρίζει άνευ συστολής τον αρχιαιρεσιάρχη Βαρθολομαίο!! (σ'αυτό συνηγορεί η φωτογραφία στην οποία απαθανατίστηκε να συμπροσεύχεται με ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟ ΠΑΠΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟ!!!!!!!!! βλέπε παρακάτω)

Και ως να μην έφτανε η προδοσία του αυτή... Έρχεται τώρα και εκτοξεύει αφειδώς απειλές, λέγοντας πως όποιος δεν υπακούει στον Δεσπότη λατρεύει τον διάβολο!! 

Αλήθεια;; Κι ο Δεσπότης που ποδοπατεί ξεδιάντροπα τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας που προβλέπουν καθαίρεση σε όποιον συμπροσεύχεται με αιρετικούς και συνδιαλέγεται μαζί τους...τι κάνει; ΛΙΒΑΝΙΖΕΙ ΤΟΝ ΔΙΑΟΛΟ! 

Δεν μας είπε ο Σεβαστός, Πατήρ και Δέσποτας υπό ποιες προϋποθέσεις κάνουμε υπακοή στον Επίσκοπο. Για τον λόγο αυτό παραπέμπουμε στο κήρυγμα του όντως επισκόπου π.Αυγουστίνου Καντιώτη "Πότε να μην υπακούς στον παπά" για να πληροφορηθεί επί του θέματος! Όταν ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας τότε οφείλουμε αόματη υπακοή, 

όταν όμως συντελούν ύπουλα και τεχνηέντως στην εξεφτέλισή της, στην υπονόμευσή της και στο ξεπούλημά της έχουμε χρέος να τον στηλιτεύσουμε και να τον ταρακουνήσουμε! 

«Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις»" (Πράξ. 5, 29).

(*) 1. ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ

• Υπογραμμίζουν, οι ποιμένες μας, τη σημασία του διαλόγου (κατ αρχήν αποδεκτού, υπό όρους όμως και προυποθέσεις που κάθε άλλο παρά υφίστανται) μετά τόσα και τόσα έτη από της ενάρξεως της διεξαγωγής του, τη στιγμή κατά την οποία, ο τελευταίος, ούτε ουσιαστική Ορθόδοξη μαρτυρία και ομολογία δίδει, όπως καταδεικνύεται απ το γεγονός ότι στα πλαίσια της διεξαγωγής του ούτε μία μεταστροφή ετεροδόξου προς την Ορθοδοξία σημειώθηκε αλλά και απ την καταλυτική κριτική που ασκήθηκε και εξακολουθεί να ασκείται από μετασχόντες σ αυτόν υψηλόβαθμους κληρικούς και πανεπιστημιακούς θεολόγους (Αυστραλίας Στυλιανός, μητροπολίτης Περιστερίου Χρυσόστομος, π.Ιωάννης Ρωμανίδης, π.Θεόδωρος Ζήσης, καθηγητής κ. Μέγας Φαράντος κ.ά.) ούτε και συνέβαλλε ουσιαστικώς στην προσέγγισή μας με τους πλανεμένους αφού οι τελευταίου σε ουδεμία ουσιαστική αναθεώρηση των πλανών τους προέβησαν. Τοιουτοτρόπως το μεταξύ αυτών τε και ημών χάσμα τα μάλα διευρύνθηκε, απομακρυνομένης ακόμη περισσότερο της πιθανότητας επιστροφής τους στην πατρώα και γνήσια και ανόθευτη Ορθόδοξη Πίστη.
  Τουναντίον σημειώθηκαν ανεπίτρεπτες υποχωρήσεις και υιοθετήθηκαν από κάποιους εκ των εκπροσώπων των Ορθοδόξων Πατριαρχείων και τοπικών αυτοκεφάλων Εκκλησιών απαράδεκτες, από πλευράς Ορθοδόξου Δόγματος, θέσεις, η αναφορά των οποίων παρέλκει καθόσον έχουν καταχωρηθεί στο διαδίκτυο καθιστάμενες, κατ αυτόν τον τρόπο, προσιτές στον κάθε ενδιαφερόμενο.
  Τι δε να πούμε και για τους διαθρησκειακούς διαλόγους που κάθε άλλο παρά συνέβαλαν στην ειρήνευση των ανθρώπων μεταξύ τους και την παύση των πολέμων και οι οποίοι, όπως έχει καταγγελθεί, χωρίς το παράπαν να διαψευσθεί η συγκεκριμένη πληροφορία, χρηματοδοτούνται από κύκλους που απεργάζονται την παγκόσμια αποσταθεροποίηση!
  Θα πρέπει, κάποτε, να καταστεί κατανοητό, ότι ο διάλογος, και στις δύο μορφές του (διαχριστιανικός και διαθρησκειακός) δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά μέσον για την επίτευξη του ιερότατου σκοπού της επιστροφής των πλανεμένων αιρετικών στην Ορθοδοξία, για την οποία, διακαώς εύχεται η Ορθόδοξη Εκκλησία στις λατρευτικές Της συνάξεις. Δυστυχώς, η διαμορφούμενη απ το κακόφημο και δυσώνυμο και διαβόητο και περιβόητο politically correct εποχή μας, προδρομική της ελεύσεως του αντιχρίστου, έχει αναγάγει τον τελευταίο σε αυτοσκοπό, σε νέα θεότητα, σε νέο χρυσό μόσχο, τον οποίο καλούνται να προσκυνήσουν και οι Εκκλησίες των Ορθοδόξων χριστιανών, αποβλέπουσα στην εκπλήρωση αδιαφανών (μάλλον όχι και τόσο ) στόχων! Και οι τελευταίοι μάλλον συγκλίνουν προς την προώθηση της πανθρησκείας, του δαιμονικού αυτού οράματος!
  Είναι, πραγματικά, λυπηρό, οι τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, έστω και ανεπιγνώστως, να υπηρετούν το δαιμονιώδη και ανίερο αυτό σκοπό!
  Λ.Ν.

2.ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ

https://katanixis.blogspot.gr/2015/10/blog-post_86.html

κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση

ΠΡΟΣ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΙΝ
"Όποιος δέχεται ψευδοδιδασκάλους-αιρετικούς δέχεται τον διάβολο!" (άγιος Μάξιμος ομολογητής, Περί των πραχθέντων, κεφ. θ'-ιβ' P.G 90 144b-145c)

28 Ιουλίου, μνήμη των Αγίων αποστόλων – Διακόνων: Προχόρου (ασματική ακολουθία), Τίμωνος, Παρμενά, Νικάνορος – βίος.

Στο ιερό βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων διαβάζουμε για την εκλογή των επτά διακόνων: Όταν αυξήθηκαν οι μαθητές στα Ιεροσόλυμα, τότε ακούστηκαν παράπονα ανάμεσα στους φτωχούς, ότι τάχα δεν τους πρόσεχαν όσο έπρεπε. Αμέσως τότε οι δώδεκα Απόστολοι σκέφτηκαν να εκλέξουν επτά ανθρώπους, με καλό όνομα και «πλήρεις Πνεύματος Αγίου και σοφίας», στους οποίους να αναθέσουν τη φροντίδα των φτωχών. Ο λαός εξέλεξε τους επτά, το Στέφανο, το Φίλιππο, τον Πρόχορο, το Νικάνορα, τον Τίμωνα, τον Παρμενά και το Νικόλαο, τους οποίους οι δώδεκα Απόστολοι χειροτόνησαν: «προσευξάμενοι επέθηκαν αυτοίς τας χείρας». Έτσι οι δώδεκα αφωσιώθηκαν στη θεία λατρεία και το κήρυγμα, όπως γράφει το ιερό κείμενο: «ημείς δε τη προσευχή και τη διακονία του λόγου προσκαρτερήσομεν».
Σήμερα λοιπόν, 28 του μηνός Ιουλίου, η Εκκλησία μας εορτάζει τέσσερις από τους επτά διακόνους της πρώτης εκείνης αποστολικής εποχής: τον Πρόχορο, τον Νικάνορα, τον Τίμωνα και τον Παρμενά. Οι τέσσερις αυτοί, καθώς και οι άλλοι τρεις, είναι οι πρώτοι, στους οποίους οι δώδεκα Απόστολοι με χειροτονία μετέδωκαν τη θεία χάρη κι έτσι συγκαταριθμούνται κι αυτοί στους εβδομήντα Αποστόλους. Έχει δηλαδή σημασία και πρέπει να το προσέξουμε ότι οι άνθρωποι, δεν αναλαμβάνουν υπεύθυνο έργο στην Εκκλησία, δεν είναι, όπως λέμε σήμερα, υπάλληλοι μ’ έναν διορισμό, αλλά χειροτονημένοι, πρώτα διάκονοι, έπειτα πρεσβύτεροι κι ύστερα επίσκοποι. Αυτοί που με μια λέξη ονομάζονται ιερείς ή κληρικοί.

Εορτή της Οσίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου

Τη μνήμη της Οσίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου τιμά σήμερα, 28 Ιουλίου, η

Εκκλησία μας

 .

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ

    Η Οσία Ειρήνη έζησε στα χρόνια της βασίλισσας Θεοδώρας, που αναστήλωσε τις άγιες εικόνες.

   Η Ειρήνη καταγόταν από την Καππαδοκία και διακρινόταν όχι μόνο για την ευσέβεια της, αλλά και για την σωματική ωραιότητα της και για την ευγενή ανατροφή της.

   Είχε ζητηθεί λοιπόν σε γάμο, από διακεκριμένο άνδρα του παλατιού και ξεκίνησε για το Βυζάντιο.

   Στη διαδρομή όμως, πέρασε από τη Μονή του Χρυσοβαλάντου και τόσο ελκύστηκε από τη συναναστροφή των καλογριών, ώστε πήρε τη μεγάλη απόφαση να παραμείνει μαζί τους. Έτσι απέρριψε τις κοσμικές δόξες, γύρισε στην πατρίδα της, πούλησε τα υπάρχοντα της, βοηθώντας πολλούς φτωχούς και τα υπόλοιπα χρήματα τα εναπόθεσε στη Μονή.

    Έγινε μοναχή και η ζωή της μέσα στο μοναστήρι υπήρξε πολύ ασκητική και αγία.

    Όταν πέθανε η ηγουμένη, η Ειρήνη, παρά την άρνηση της, ορίστηκε διάδοχος της. Από τη νέα της θέση, επετέλεσε τα καθήκοντα της άριστα. Ο Θεός μάλιστα, την προίκισε με το προφητικό και θαυματουργικό χάρισμα.

    Έτσι δια της προσευχής της, απάλλαξε πολλούς από τα δαιμόνια. Προαισθάνθηκε τον θάνατο της και απεβίωσε ειρηνικά, γεμάτη χαρά για το ευχάριστο ουράνιο ταξίδι της.

Απολυτίκιο:

Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.

   Βασιλείας γηΐνου πάλαι ουκ έτυχες, αλλ' άφθαρτων στεφάνων νυν σε ηξίωσεν, ο Νυμφίος σου Χριστός ο ωραιότατος ω καθιέρωσας σαύτην, όλη καρδία και ψυχή, Ειρήνη Οσία Μήτερ, Χρυσοβαλάντου η δόξα, ημών δε προσφυγή και βοήθεια.