Ἀναδιφώντας στό προσωπικό του φάκελο βρήκαμε μιά Ἐπιστολή πρός τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κυρό Δημήτριο τήν ὁποία ἔστειλε ἀπό τήν Παραμυθιά στίς 23 Αὐγούστου 1972. Γράφει τά ἑξῆς:
Παναγιώτατε,
Ἐλάβομεν τηλεγράφημα Ὑμετέρας Παναγιότητος καί τό ὑπ’ ἀρ. πρωτ. 449 εἰρηνικόν ὑμῶν γράμμα, δι’ ὅ ἀναγγέλλετε ἡμῖν τά τῆς ἀναδείξεως καί καταστάσεως Ὑμῶν εἰς τόν Πρωτόθρονον Πατριαρχικόν Θρόνον. Δοξάσαμε τόν Θεόν διότι ᾠκονόμησεν οὕτως τά πράγματα καί ἀπεκλείσθησαν διαβεβλημένα καί τῇ ἠθικῇ καί τῇ πίστει ὀρθῇ πρόσωπα. Πιστεύομεν ὅτι εἶσθε θεοπρόβλητος. Ἔχομεν δι’ ἐλπίδος, ὅτι θά ὀρθώσητε τό ἀνάστημά σας καί «θά βάλλετε εἰς τήν θέσιν των» τά κακῶς ἔχοντα ἐν τῷ Πατριαρχείῳ ἤτοι τήν ἐπιζημίαν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀχαλίνωτον τάσιν πρός Ἕνωσιν μέ τούς αἰωνίως ἀμετανοήτους καί ἐπιβουλευομένους τήν Ὀρθόδοξον κατ’ Ἀνατολάς Ἁγίαν Ἐκκλησίαν ἡμῶν, τήν ὄντως Ἐκκλησίαν.
