Δημοπίθηκοι

Η διαφορά δεν είναι επί της ουσίας

αλλά περί της εξουσίας

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  39

Μετεκλογικά

Δυστυχισμένε μου λαέ, καλὲ κι ηγαπημένε,
πάντοτ' ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε.

Δ. Σολωμός

Παρασυρμένε μου λαέ, τα θες και τα παθαίνεις.

Πολλές φορές την πάτησες, ποτέ σου δεν μαθαίνεις.

καφετζής

Ψηφοφόρος: Ο άνθρωπος που έβλεπε τις τετραετίες να περνούν

(και να του τα παίρνουν).

Τελείωσαν και οι επαναληπτικές εκλογές. Ολοκληρώθηκε η επιλογή περιφερειαρχών και δημάρχων στη χώρα. Από τον Σεπτέμβριο αναλαμβάνουν καθήκοντα.

Όμως, τα κατά τόπους προβλήματα τα τσάκ’σι τριμ’τάνα  απού τώρα. Λίγα είνι τα ψουμιά τ’ς. Θα λυθούν, θέλουν δεν θέλουν. Οι κινούργιοι άρχουντις δεν κρατιόντι. Απουφασιστικοί κι απουτιλισματικοί θα τ’ς φέρουν τ’ σκούφια γύρα.

  Επιτέλους! Ήρθε η ώρα που τα προβλήματα θα έχουν τα δικά τους προβλήματα με αυτούς που θα μπλέξουν. Γνωρίζουν πως, αφού πρώτα προβληθούν, θα βληθούν καίρια και στο τέλος θα αποβληθούν διαπαντός από προσώπου γης…

  Οι ψηφοφόροι κατάλαβαν ήδη τη χαζομάρα που έκαναν και αρχίζουν να χρησιμοποιούν, για να στήσουν την προσωπική τους δικαιολογία, έναν (δήθεν)  προσγειωμένο λόγο στις τοποθετήσεις τους, ο οποίος απουσίαζε προεκλογικά. Με ένα μισοκουρασμένο ύφος κάνουν τις σοφές τους αναλύσεις και προβλέψεις (πάντοτε αλάνθαστες, εννοείται).  Πώς να παραδεχτούν αμέσως το λάθος; Αλλά, και πώς να μην αρχίσουν να διώχνουν από πάνω τους την ευθύνη;  Έτσι ακούς διάφορες απόψεις και εκτιμήσεις που σε προβληματίζουν, αν όλοι τελικά πρέπει να έχουν δικαίωμα ψήφου. Λένε:

  Να φκιάσει έργα κι ας φάει… Όχι, αρέ, να μη φάει! Πού του ’βρηταν γραμμένου ότι πρέπει να φάει  ου κάθι  ένας π’ διαχειρίζιτι δημόσιου χρήμα; Ούτι ένα ιβρώ να μη φάει κι άμα φάει απουφαγουμός να τ’ γένει… Παίρνει ή δεν παίρνει μιστό; Απ’ αυτόν να τρώει!

  Αν φκιάσει λίγα απ’ αυτά που έταξε θα ’μαστε ευχαριστημένοι… Να ’στι πιδιά! Κι ντιπ να μη φκιάσει τίπουτα, πάλι να ’στι ιφχαριστημένοι! Γιατί σας έταζι πουλλά κουντά; Για να σας πει ύστερα από τέσσερα χρόνια ότι πρέπει να τον ξαναψηφίσετε να ολοκληρώσει το έργο του; Γιατί κατάλαβε σε ποιους απευθύνεται; Γιατί τα ψέματά του δεν χωράγανε σε λιγότερα λόγια και έπρεπε να σας τα σερβίρει γαρνιρισμένα με περισσότερα ταξίματα; (ψηφίστε ένα απ’ τα τρία γιατί)

  Να τους δώσουμε περίοδο χάριτος… Για ποιο λόγο; Προεκλογικά δεν εμφανίζονται όλοι με όραμα, σχέδιο, πρόγραμμα, εμπειρία; Μετά τις εκλογές τα χάσανε και τους χρειάζεται πίστωση χρόνου; Όχι! Ούτε περίοδος χάριτος ούτε προεκλογική περίοδος! Όποιος αναλαμβάνει, να κάνει αυτά που έταξε απ’ την πρώτη ως την τελευταία μέρα της θητείας του. Κι αν δεν μπορεί, ας πάει καλύτερα στα ζ’γούρια τ’. Απειρία, άλλαξαν οι συνθήκες, απόρ’ξι η γιλάδα  και πάσα άλλη δικαιολογία απαγορεύεται!

  Τα ίδια έκαναν κι οι άλλοι… Κουντά γιατί τ’ς άλλαξαμαν; Άμα κάνουν ούλοι τα ίδια να μη ματακάμουμι ικλουές! Αυτή δεν είναι άποψη πολίτη. Είναι δικαιολογία μαθητή μέχρι δευτέρας δημοτικού. Μόνο υποχρεωτική θέση κομματικοπαραταξιακού οπαδού μπορεί να είναι, γιατί μόνο ο οπαδός δεν έχει δική του άποψη, δεν επιτρέπεται να έχει… Οι ψηφοφόροι ψηφίζουν, αλλά δεν δίνουν το δικαίωμα στους ψηφισμένους να κάνουν αυτοαπαλλακτικούς συμψηφισμούς έναντι των άλλων…

  Κάνει  ό,τι  μπορεί…  Και  γιατί  δεν  έγραφι  στου  πρόγραμμα  τ’  «θα κάνου ό,τι

μπουρού» κι έγραφι ότι θα κάμει αυτά π’ δε μπουρεί να κάμει;

  Κατά τ’ς ψηφουφόροι κι ου άρχουντας… Α, γεια σου, ντε! Είπις κι νια βουλά ένα σουστό… Τοιούτος έπρεπεν ημίν αρχιερεύς… Παντού, τώρα και πάντοτε…

  Ψηφοφόρε, δεν έχει μόνο ο πολιτικός την ευθύνη στην τετραετία. Την έχεις κι εσύ που τον επιλέγεις.  

  Ψηφοφόρε, μήπως μας φόρτωσες κανέναν δημοπίθηκον;  Σε καιρούς παρακμής βγάζει πολλούς το εργοστάσιον κατά πώς λέει η κωμωδία «Μπάκακοι» του Αριστοφάνη:  «Η πόλις ημών ανεμεστώθη δημοπιθήκων εξαπατώντων τον δήμον».  Δηλαδή: «Η πόλη μας γέμισε  δημοπιθήκους, οι οποίοι εξαπατούν τον λαό».

  Τώρα δεν γνωρίζω αν η κωμωδία είναι μπάκακοι ή βάτραχοι, αλλά από δημοπίθηκους πολλούς γνωρίζω… Εσείς έχετε ακούσει τίποτε;

  Ερώτηση: Οι εκλεγμένοι έμμισθοι άρχοντες καταχωρούνται ως εργαζόμενοι ή όχι; Για να ξέρουμε αν πέφτει κι η ανεργία.  Πάντως αν διώχναμε κάνα εκατομμύριο Έλληνες ακόμα, θα τη ρίχναμε σε μονοψήφιο ποσοστό, αλλά μετά που θα βρίσκαμε υποψήφιους για τις εκλογές;

  Σε λίγο στην Ελλάδα εργαζόμενοι θα γίνονται αυτοί που έχουν μεγάλο ταράφι και θα εκλέγονται πρόεδροι κοινοτήτων.  Μην κατευθύνετε τα παιδιά σας σε σπουδές! Οι σπουδές δεν οδηγούν πια σε δουλειές. Σπρώξτε τα και υποστηρίξτε τα στις εκλογές!

  Οι νεοεκλεγμένοι πρόεδροι κοινοτήτων γνωρίζουν τι αναλαμβάνουν από Σεπτέμβριο ή μόνο πόσα θα λαμβάνουν ξέρουν. Φαινόμενα προηγούμενων χρόνων, που δεν εμφανίζονταν ποτέ στο χωριό ή δεν είχαν καμία παρουσία στα δημοτικά συμβούλια, μάλλον πρέπει να το ξεχάσουν. Θα είχε αλήθεια ενδιαφέρον να ψάξει κάποιος στα πρακτικά του δήμου και να καταγράψει παρουσίες και απουσίες. Οι εμείς είμαστε αόμματοι ή κάποιοι απ’ αυτούς ήταν αόρατοι…

Συνέντευξη με έναν που δεν ήταν υποψήφιος

  Στις τετραπλές εκλογές που πέρασαν το δύσκολο δεν ήταν να εκλεγείς, ήταν να καταφέρεις  να  μην  είσαι  υποψήφιος.  Όποιος  μου  έλεγε  ότι  δεν  κατεβαίνει  στις

εκλογές τον κοίταζα με θαυμασμό (πώς τα κατάφιρις, αρέ θηρίου, κι ξιχούρδισις;) και απορία (να ’νι τόσου έξυπνου κι γλίτουσι ή να ’νι ντιπ για ντιπ χαζό κι δεν του βάνει κανένας στου συνδυασμό τ’;). Σας παρουσιάζω μια τέτοια περίπτωση:

  Ικεί π’ κάθουμαν στου καφενείου κι γκάβουνα  μύγις, ξικαμπάει ου Κώτσιας. Είχα σχιδόν ένα μήνα να τουν ιδού, μπουρεί κι παριπάν’. Το’ ’φκιασα έναν καφούλη κι     έπιασαμαν του κουβιντολόι…

̶  Πού χάθ’κις, αρέ Κώτσια; Έχου κιρό να σι ιδού. Πήγις σια κάτ’ στα πιδιά σ’; Γιατί είσι αξούρ’γους; Πήρις κι ισύ τ’ μόδα στου κουντό;

̶  Θα σ’ που, αλλά πες μ’ ισύ πρώτα. Πέρασαν οι ικλουές;

̶  Γιατί στου ιξουτιρικό ήσαν κι δεν έμαθις; Άλλις πέρασαν, άλλις είνι απέραγις. Οι τουπικές κι οι ιβρουπαϊκές τιλείουσαν, αλλά τώρα καρτιρούμι τ’ς βουλιφτικές…

̶  Οι τουπικές ήθιλα να πιράσουν, για τ’ς άλλις δε μι νοιάζει.

̶  Τι σικλέτι έχ’ς ισύ μι τ’ς ικλουές; Κρίνι να μ’ δώκ’ς να καταλάβου!

̶  Ακουρμάσ’! Ούτι σια κάτ’ ήμαν ούτι στου ιξουτιρικό. Ιδώ ήμαν, αλλά ήμαν τρυπουμένους αυτόν τουν κιρό. Του βράδυ ράσευα μαναχά μη μι ιδεί κάνα μάτι.

̶  Γιατί ματιάζισι; Να ’χ’ς κάνα σκόρδου ψ’λά σ’! Τι σι βρήκι κι τρύπουνις, ου ’σπράχτουρας διάβινι; Αρέ, είσι μι τα καλά σ’;

̶  Είμι κι παραείμι… Ήθιλαν ούλοι να μι βάλουν υπουψήφιου για να συμπληρώσουν, ιγώ δεν ήθιλα κι αναμέραγα να γλιτώσου. Κατάλαβις;

̶  Είσι τόσου καλός πουλιτικός ισύ κι σ’ ήθιλαν ούλοι;

̶  Για του μέτρου μ’ ήθιλαν σ’ λέου, για συμπλήρουμα. Ποιος νοιάζιτι απ’ αφ’νούς για μένα, αν ζιου ή αν πιθαίνου; Άνθρουποι είμαστι όσου κρατεί ου προυϊκλουγικός αγώνας…  

̶  Καλά μέχρι τ’ Θουμά,  αλλά φόντα κατατέθ’καν  οι συνδυασμοί  δεν είχις κάνα λόγου μιτά να τρυπών’ς.

̶  Τι λες; Χειρότιρα ακόμα! Θα μι τραβουλόγαγαν ούλοι να τ’ς ψηφίσου. Κρύφ’κα κι γλίτουσα απ’ ούλα αυτά τα ντράβαλα.

̶  Απ’ ό,τι ακού, Κώτσια, δε σ’ έπιασαν Κώτσιου ισένα, ινώ ιμάς τ’ς αλλ’νούς…

̶  Ας αναμέραγαταν κι ισείς!

Προεκλογικά και πάλι απ’ την αρχή

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει,

δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά.

Μόνο λίγον καιρό ξαποσταίνει

και ξανά προς τις κάλπες τραβά…

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει

κι ας απλώνει τα χέρια συχνά.

Μόνο λίγον καιρό ξαποσταίνει

και γυρεύει παντού δανεικά…

Όσο να πούμε «Δόξα Σοι ο Θεός!» αρχίσαμε το «Παναγία, βόηθα!»

  Πάλι εκλογές… Βουλευτικές αυτή τη φορά! Θα βγάλουμε νέα κυβέρνηση, που θα μας οδηγήσει στα νέα βάσανα της νέας τετραετίας…(πως λέμε να σας ζήσουν τα νέα)

  Οι εκλογές αυτές είναι κρίσιμες. Θα το ξαναπούνε όλοι. Κάθε φορά τα ίδια λένε: οι εκλογές είναι κρίσιμες. Εμείς ψηφίζουμε νιώθοντας την κρισιμότητα και με το που γίνεται γνωστό το αποτέλεσμα μας λένε: το κρίμα στο λαιμό σας!

  Οι εκλογές είναι κρίσιμες. Ας είναι κάθε φορά και χρήσιμες για την Ελλάδα και τους Έλληνες!

  Ετοιμαστείτε, λοιπόν, αν και δεν σας φοβάμαι, είστε αρκετά προπονημένοι απ’ τις πρόσφατες. (ξέρετε τη διαδικασία τουλάχιστον, δεν είπα ξέρετε και να ψηφίζετε…)

  Μην ξεχνάτε ότι χάλασαν και τα μπάνια του λαού! Ετοιμάστε τους κι εσείς μια ψυχρολουσία! Θα πεις αυτοί εδώ και χρόνια χάλασαν και τις μπανιέρες του λαού (με τι να το ζεστάνει ο άλλος το νερό;) και παρά ταύτα τους ψηφίζουμε και τους λουζόμαστε.

 Οι εκλογές θα γίνουν λόγω εθνικού θέματος. Δεν το βρήκαμε ακόμα ποιο είναι, αλλά, πού θα μας πάει, θα το βρούμε κάποια στιγμή! Ας ρίξω κι εγώ τις ιδέες μου, ρίξτε κι εσείς τις δικές σας, μπας και διευκολύνουμε τον πρωθυπουργό. Κάτι πρέπει να πει ως εθνικό θέμα εκεί στον Προκόπη που θα πάει. Ας πει, ας πούμε:

·         Ιπειδή τα γίδια τ’ Γιώργου Ράιου  είνι ακούριφτα  καλά είνι να γένουν ικλουές

να μαζουχτούν του Σαββάτου 6 τ’ Αλουνάρη  καμπόσα ψαλίδια στου Δαφνόριμα για να τα κουρέψουν κι να π’λήσουμι του τραγόμαλλου ν’ αλαφρώσουμι λίγου του ιθνικό χρέους κι να ξιαλαφρώσουμι κι τα γίδια.

·         Επειδή οι Τούρκοι θεωρούν  ότι  και  η  λίμνη Στεφανιάδας ανήκει στα διεθνή

χωρικά ύδατα, απειλούν να κάνουν έρευνα για πετρέλαιο και ποιος ακούει μετά τους Στεφανιώτες;

·         Επειδή, κύριε πρόεδρε, εκτός απ’ τα κουνούπια μ’ γένιτι κ’νούπι κάθε μέρα κι

ο Κυριάκος  να κάνω εκλογές, δεν τιλέβιτι άλλο αυτή η κατάσταση. Ζω μέσα στο κατακαλόκαιρο έναν κακοχείμωνο. Τον άλλο μήνα βγαίνουν και τα απίδια και θέλω να δω πόσα πιάνει ο σάκος τ’ Κυριάκου κι πόσα ου θ’κός μ’ ου σάκους.

  Η περίοδος πριν τις εκλογές είναι πολύ σημαντική. Μπορεί να λύσετε διάφορα προσωπικά και εργασιακά θέματα, αρκεί να έχετε τις κατάλληλες διασυνδέσεις, αλλά καλύτερα ρωτήστε την πρόεδρο της επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας του Κοινοβουλίου Τασία Χριστοδουλοπούλου, που βόλεψε την κόρη της (απορώ πώς δεν διαμαρτυρήθηκε ο Πολύδωρας; Τον ξεχάσατε;)  και μην κάθεστε και λιάζεστε στις πλατείες σαν τους μετανάστες! Θα σας βαρέσει ο ήλιος στο κεφάλι. Πλησιάστε σε κάναν στάλο! Τώρα, βέβαια, σαν παχύτερο ίσκιο έχει ο στάλος τ’ Κυριάκου!

  Το κράτος λειτουργεί! Με κεντρικό σύνθημα ΄΄ζήτω η παραλυσία΄΄ ρυθμίζουν στην τελευταία βδομάδα όσα δεν ρύθμισαν τόσον καιρό. Ανάμεσα σ’ αυτά και την ηγεσία στη δικαιοσύνη. Τώρα τι σόι ηγεσία είσαι (ειδικά στη δικαιοσύνη), άμα σε ορίζουν άλλοι, είναι ένα θέμα, αλλά δεν μπορώ να σας το απαντήσω. Εμπίπτει, ίσως, στην κατηγορία ήταν δίκαιο ας γίνει κι άδικο.

  Τα κόμματα μαλώνουν για την δικαιοσύνη. Γιατί άραγε; Δεν είναι ανεξάρτητη; Ο λαός λέει: «Οι πολλές οι μαμές βγάνουν το παιδί στραβό» και νομίζω καταλαβαίνετε τώρα, γιατί η δικαιοσύνη είναι τυφλή. Βέβαια, μπορεί να είναι τυφλή,  αλλά από ακοή είναι άπαιχτη. Και την αφή λένε έχει πολύ αναπτυγμένη. Όταν της βάλεις κάτι στο χέρι το πιάνει αμέσως. Κι αυτό που της βάζεις και το υπονοούμενο…

Μια προσευχή, μια παραίνεση και μια επισήμανση

  Προσευχή: Θεούλη μου, αν είναι να βγει η Νέα Δημοκρατία, κάνε τουλάχιστον να χάσει ο Άδωνις. Πώς να αντέξουμε δυο κακά μαζί;

  Παραίνεση: Συριζαίοι και συριζαίες, συριζάκια, ρ’ζουσπήλια, ριζώματα,  ριζικά συστήματα κι κουλουρίζια και ρύζια γενικώς (γλασέ και καρολίνα)! Κάνω έκκλησιν και συνιστώ προς απάσας τας συνιστώσας σας να ψηφίσετε οπωσδήποτεν την Αυλωνίτου. Μην τους κόψετε όλους απότομα. Μετά την Μεγαλοοικονόμου δεν μπορεί να στερηθούμε απ’ τη Βουλή και την Αυλωνίτου. Με μια Παπακώστα μόνον, είναι να το κλείνουμε το Καφενείο. Όχι, στην αποσουργελοποίηση της πολιτικής! Θα χαθούν θέσεις εργασίας… Και το γέλιο μας…

  Επισήμανση: Δημοπίθηκος είναι αυτός που εξαπατά τον λαό, ο απατεώνας, ο αγύρτης, ο δημαγωγός, ο λαϊκιστής…  Όταν με το καλό ψηφίσετε, σε όποιο κόμμα κι αν επιλέξετε,  προσπαθήστε να τους ανακαλύψετε και να τους αποφύγετε! Να θυμάστε! Παντού υπάρχουν και κυκλοφορούν οι

                                                                      δημοπίθηκοι

Φωτοαπογοήτευση

  Κατανοώ που σας απογοήτευσα… Λογικά, περιμένατε εδώ μια φωτογραφία με δημοπίθηκους. Επειδή δεν ήξερα ποιους να πρωτοβάλω προτίμησα τους γαϊδάρους, αν και οι γάιδαροι ουδέν κακόν προκαλούν, απεναντίας είναι πολύ χρήσιμοι. Κάντε, μόνοι σας, ελεύθερα, τους συνειρμούς σας!

  Όμως, κι εσείς με απογοητεύσατε… Αφού είδατε τα γαϊδουράγκαθα στην πρώτη φωτογραφία, έπρεπε να καταλάβετε ότι κάπου κοντά είναι και τα γαϊδούρια…