Ἡ Προτομὴ τοῦ Ἥρωα Γιάννη Γούναρη
Χριστούγεννα
τοῦ 1822. ∆έκα χιλιάδες Τοῦρκοι μὲ ἐπικεφαλῆς τοὺς Ὀμὲρ Βρυώνη καὶ
Κιουταχὴ πολιορκοῦν τὸ Μεσολόγγι καὶ ἀποφασίζουν νὰ διεξάγουν μία
νυχτερινὴ ἐπίθεση.
Σχεδίασαν
μάλιστα νὰ ἐπιτεθοῦν παραμονὴ Χριστουγέννων, ὅταν ὅλοι οἱ Ἕλληνες θὰ
βρίσκονταν στὴν Ἐκκλησία. Ὁ σωτήρας τῶν Μεσολογγιτῶν ἦταν ὁ Γιάννης
Γούναρης.
Ἦταν
κυνηγὸς τοῦ Ὀμὲρ Βρυώνη καὶ ἀκολουθοῦσε ὑποχρεωτικὰ τὸν τουρκικὸ
στρατό, γιατί κρατοῦσαν ὁμήρους ὅλη τὴν οἰκογένειά του στὴν Ἄρτα.
Ὁ
Γούναρης γνώριζε γιὰ τὴ νυχτερινὴ ἐπίθεση, ἀλλὰ ἂν τολμοῦσε νὰ
προειδοποιήσει τοὺς Μεσολογγίτες, θὰ καταδίκαζε σὲ θάνατο τὴ γυναίκα καὶ
τὰ παιδιά του. ∆ὲ δίστασε οὔτε στιγμή.
Ξέφυγε
ἀπὸ τὸ τουρκικὸ στρατόπεδο, λέγοντας πὼς πήγαινε γιὰ κυνήγι καὶ
ἐνημέρωσε τοὺς πολιορκημένους. Ὁ Ἀλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ὁ ἐπικεφαλῆς
τῶν Μεσολογγιτῶν, προέβλεψε σωστὰ ὅτι οἱ Τοῦρκοι θὰ ἐπιτίθονταν ἀπὸ τὴν
ἀνατολικὴ πλευρὰ τοῦ τείχους ποὺ ἦταν πιὸ ἀδύναμη.
Ἐνίσχυσαν,
λοιπόν, ἐκεῖνο τὸ τμῆμα καὶ ἑτοιμάστηκαν γιὰ τὴ μάχη. Εἶχαν πεῖ μάλιστα
σὲ ὅσους δὲν πολεμοῦσαν, νὰ πᾶνε στὶς ἐκκλησίες καὶ νὰ κάνουν φασαρία,
γιὰ νὰ νομίσουν οἱ Τοῦρκοι ὅτι ὁ κόσμος γιορτάζει. Ὀκτακόσιοι
Τουρκαλβανοὶ ἐπιτέθηκαν στὴν ἀνατολικὴ πλευρὰ τοῦ Μεσολογγίου καὶ βρῆκαν
σθεναρὴ ἀντίσταση.
Οἱ
ἀπώλειες τῶν Μεσολογγιτῶν ἦταν ἐλάχιστες, ἐνῶ ο ἱ ἀπώλειες τῶν Τούρκων
ξεπερνοῦσαν τὶς 500. Λίγες μέρες μετὰ τὴν ἥττα, οἱ Ὀθωμανοὶ λύνουν τὴν
πολιορκία καθὼς τὸ ἠθικό τοῦ στρατεύματος ἔχει ἐξανεμιστεῖ, οἱ
προμήθειες τελειώνουν καὶ πληροφορίες ἔρχονται ἀπὸ παντοῦ γιὰ Ἑλληνικὰ
σώματα ποὺ καταφθάνουν γιὰ νὰ τοὺς χτυπήσουν ἀπὸ τὰ μετόπισθεν.
Τὴν
νύχτα τῆς παραμονῆς τῆς Πρωτοχρονιᾶς ὁ Ὀθωμανικὸς στρατὸς ἀναχωρεῖ.
Λίγοι θὰ φτάσουν στὴν Ἄρτα, ἀποδεκατισμένοι… ἀπὸ τὶς Ἑλληνικὲς ἐπιθέσεις
ἀλλὰ καὶ τὰ φουσκωμένα νερὰ τοῦ Ἀχελώου ποὺ προσπαθοῦν νὰ διαβοῦν.
Τὸ
Μεσολόγγι σώζεται καὶ ἔτσι σώζεται καὶ ἡ ἐπανάσταση. ∆υστυχῶς, ὁ
πληροφοριοδότης ποὺ ἔσωσε τὸ Μεσολόγγι, ὁ ἡρωικὸς Γιάννης Γούναρης, δὲν
ἔσωσε τοὺς δικούς του ἀνθρώπους. Οἱ Τοῦρκοι ἐκτέλεσαν τοὺς γονεῖς, τὴ
γυναίκα, τὰ παιδιά του καὶ ἀρκετοὺς συγγενεῖς του.
Τότε
ὁ Γούναρης, γιὰ νὰ ἀποφύγει τὴ μανία τοῦ ἀφέντη του, ἔφυγε. Ἔγινε
καλόγερος στὸ μοναστήρι τῆς Ἁγίας Ἐλεούσας, ἔξω ἀπὸ τὸ Μεσολόγγι. Ἔδινε
νερὸ στοὺς διαβάτες καὶ τὸν ἐλεοῦσαν, ὥσπου πέθανε.
Νὰ
γιατί αὐτὴ ἡ πατρίδα δὲν ἐλευθερώθηκε τυχαία. Κανεὶς δὲν δικαιοῦται νὰ
ἀγνοεῖ κι’ οὔτε νὰ ἀποκρύπτει τὸν παράγοντα ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος καὶ
σφραγίζει τελικὰ τὶς ἐξελίξεις τοῦ ἱστορικοῦ γίγνεσθαι.
Αἰωνία σου ἡ μνήμη πατριώτη Ἰωάννη Γούναρη. Ἡ πατρίδα δὲν θὰ ξεχάσει ποτὲ τὸ βαρύτιμο δῶρο σου.
Τὸ Προσκύνημα τῆς Παναγίας Ἐλεούσας στὸ φαράγγι τῆς Κλεισούρας Αιτωλίας, ὅπου ἀσκήτεψε ὁ ἥρωας Γιάννης Γούναρης
«σπιτὰκι τῆς Μέλιας»
Πηγή: http://agiapisti.blogspot.com/
