Γιάννης Φρύδας: Ήρθε πάλι νέο έτος…Χρόνος ταξιδευτής…

 

 …κι ο καφές γλυκός ή σκέτος

θα σερβίρεται και φέτος

και πλαγίως και καθέτως…       

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας                

                                                     ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  52

Χρόνος ταξιδευτής…

  Φτάσαμε πάλι σ’ έναν σταθμό. Η μηχανή του χρόνου δεν σβήνει. Δυο τρία δευτερόλεπτα ν’ αλλάξουμε  μια ταμπέλα και συνεχίζουμε. Αφήνουμε την παλιά και παίρνουμε την καινούργια που γράφει 2020. Καλό μας ταξίδι και πάλι!...

 Ταξιδευτές και επιβάτες στο όχημα του ταξιδευτή χρόνου που φεύγει σε άγνωστη διαδρομή για τον επόμενο σταθμό, που μόνο εμείς ορίζουμε και που ποτέ δεν υπάρχει…

  Νέο έτος!... Ποιος  ξέρει τι θα φέρει στις 366 μέρες του (είναι και δίσεκτο βλέπετε) για τον κόσμο και τον κάθε άνθρωπο χωριστά; Δεν γνωρίζει κανένας. Ας το φορτώσουμε λοιπόν όλοι με τις ευχές μας! Ας του φορτώσουμε τις προσδοκίες μας και τις επιθυμίες μας! Ας το υποδεχτούμε με τις ελπίδες μας!...   

Περνούν τα τραίνα και τα χρόνια, τα βάσανα του κόσμου δεν περνούν…

  Χάθηκε να μετράει τον χρόνο μας ένας ψευδός που να πεδικλώνεται η γλώσσα του, ένας κεκές (όχι κουκουές βρε, που αντιδράσατε αμέσως) που να λέει το εφτά εφ… εφ… εφ… εφ… εφ… εφτά (το οχτώ να μην το λέει έτσι. Ποιος αντέχει τόσες φορές το οχ… ) για να μην περνάει τόσο γρήγορα σαν το τρεχούμενο νερό;

  Περνάει ο χρόνος. Κάθε δευτερόλεπτο κτίζει το παρελθόν μας, κάθε δευτερόλεπτο γκρεμίζει το μέλλον μας. Περνάει ο καιρός, ζούμε τις στιγμές, τις ώρες, τα γεγονότα.  Όλοι θέλουμε το καλό και το καλύτερο, αλλά πώς να αποφύγουμε και το κακό;  Πάντα θα υπάρχει κι αυτό. «…Σαν να ’χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου» μας λέει ο Παπαδιαμάντης, κι η παροιμία του λαού μας μάς θυμίζει:  «Όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος.»

  Τότε πάλι στον χρόνο τον  πανδαμάτορα καταφεύγουμε  και  επικαλούμαστε  διότι: «Πάντων των αναγκαίων κακών ιατρός χρόνος εστίν.» (Μένανδρος)

  Αυτά, όμως, είναι άνευ σημασίας και άχρηστα για φέτος, γιατί ο καινούριος χρόνος θα είναι πολύ καλός. Δεν είμαι απολύτως σίγουρος, αλλά σας το εύχομαι ολόψυχα!…

Το ύψος της ζωής σας

  Υπάρχουν κάποια ημερολόγια τοίχου, που ξεφυλλίζεις ένα φύλλο την ημέρα. Τι νομίζετε είναι η μια μέρα; Ένα φύλλο χαρτιού που αφαιρείτε απ’ το ημερολόγιό σας (κι απ’ τη ζωή σας, παρότι δεν θέλω να σας το θυμίζω).

  Τα ημερολόγια αυτά έχουν πάχος 3 εκατοστά το λιγότερο. Δεν έχετε παρά να πολλαπλασιάσετε τα χρόνια σας επί 3 και θα βρείτε πόσο ύψος έχει το βιβλίο της ζωής σας που ξεφυλλίσατε ως τώρα. Αν για παράδειγμα είστε 50 ετών, το βιβλίο σας είναι 150 εκατοστά, δηλαδή ενάμισι μέτρο ύψος. Μακάρι να το φτάσετε τρία μέτρα!

  Αυτό, βέβαια, δεν μπορούν να το εφαρμόσουν οι γυναίκες, γιατί δεν λένε ποτέ τον πραγματικό πολλαπλασιαστέο (επειδή κρύβουν χρόνια), άρα δεν βγάζεις άκρη. Μην τους πεις για πολλαπλασιασμό! Μόνο αφαίρεση και διαίρεση ξέρουν να κάνουν…

Απολογισμοί

  Στη λήξη του έτους συνηθίζεται ή επιβάλλεται να γίνονται απολογισμοί, προυπολογισμοί,  υπολογισμοί… Μέχρι και παραλογισμοί μπορεί να γίνονται. Αφορούν την οικονομίαν, την δράσιν, την αντίδρασην και δύνανται να είναι ατομικοί, συλλογικοί, δημοτικοί, κρατικοί, που περιγράφουν μιαν αλήθειαν και αποκρύπτουν την αληθινήν αλήθειαν…

  Τα αποτελέσματα, συνήθως, είναι να βγαίνουν ικανοποιημένοι οι υπεύθυνοι,   ευτυχισμένοι οι αριθμοί και δυστυχισμένοι οι άνθρωποι…

  Απολογισμό έκανε και το Καφενείο το οποίο, όπως και η χώρα, κατάφερε και πέρασε τα χρέη εκ μεταφοράς στην επόμενη χρονιά χωρίς να αποπληρώσει κανένα. Μπορεί να συνεχίζει να βρίσκεται σε ομηρία, αλλά εξασφαλίζει τις ευχές των δανειστών, που θα εύχονται να είμαστε καλά για ένα ακόμα έτος ή έτι και έτη. (Κύριε ελέησον!...)

  Ο απολογισμός έγινε με τη βοήθεια οικονομολόγων και του πρώην ορκωτού λογιστή Λία Χολέβα.

  Να βγάλεις ΑΦΜ, γιατί άμα σε πιάσει ο Σταϊκούρας θα σε σταϊκουρέψει μι του πρατουψάλ’δου, μου είπε ο Γιώργος ο Νασιώκας.

  Να κάνεις δήλωση και να παρουσιάζεις πάντα ζημιές, μου είπε ο Νίκος Κίσσας.

  Να ορίσεις έδρα του Καφενείου σε παραμεθόριο ή σε νησί, για να γλιτώσεις, είπε ο Κώστας Κούτσικος. Σκέφτηκα του Μπσουνήσι, αλλά ποιος πάει να μπλέξει ανάμεσα σε Κουμπουριανίτες και Τριζολιώτες…

  Ό,τι και να κάνεις, κανένας δεν σας πιστεύει εσάς τους Μαρκελεσιώτες, έρ’ξι του καρφί τ’ ου Γιώργου Φλέγγας.

  Τη σύσκεψη έκλεισε ο Χρυσούλης Λαμπέρης, που ήρθε μαζί με τον Χολέβα απ’ τον Βόλο, λέγοντας: «Να κρύβισι στου Σκυλουγκρέμ’σμα του θ’κό μας, άμα μαθαίν’ς ότι έρχιτι απάν του κλιμάκιου τ’ς ιφουρίας, στ’ν ανάγκη πήδα κι κάτ’! Απ’ του Σκυλουγκρέμ’σμα μπουρεί να γλιτώ’εις, απ’ τ’ν ιφουρία δεν έχ’ς γλιτουμό…»

  Α.Α. Αυτό δεν σημαίνει αύξων αριθμός ούτε αδικαιολογήτως απών. Σημαίνει Απολογισμός Ανθηριωτών.

  Έγινε με πρωτοβουλία Μπουκουβ’τσιάνου (το όνομα του οποίου κρατώ επτασφράγιστο μυστικό σαν τον Κυριάκο με το όνομα του προέδρου που θα προτείνει) ανοιχτή απολογιστική σύσκεψη προβληματισμού για το Ανθηρό. Ο εισηγητής είπε: Αν «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» το τρις την πατείν ου χωριού σοβαρού… Απ’ την σύσκεψη αποκλείστηκαν οι Κατουσιώτες και οι Λαγκαδιώτες, γιατί δεν είχαν έναν φιλόλογο της προκοπής να τους εξηγήσει τα αρχαία ρητά.

  Στην διαδικασία και στην πρόσκληση «τις αγορεύειν βούλεται ω άνδρες Ανθηριώτες» ανταποκρίθηκαν πολλοί, αλλά κατέληξαν στην θλιβερή διαπίστωση «τις παζαρεύειν βούλεται έτσι που τα κάνουμε και μυαλό δεν βάνουμε;…)

  Έτσι η συζήτηση περιεστράφη τελικά στο να διερευνήσουν από τώρα, από ποιο χωριό θα είναι ο δήμαρχος που θα υποστηρίξουν στις επόμενες εκλογές. Ως πρόταση προβληματισμού κατατέθηκε και η άποψη ότι για το Ανθηρό μπορεί να είναι καλύτερα ακόμα και ο τοπικός πρόεδρος με το τοπικό συμβούλιο να είναι από τα άλλα χωριά και όχι Ανθηριώτες.  

  Ανάλογο απολογισμό έκαναν και τα μικρά χωριά. Εξέφρασαν την ικανοποίησή τους που άλλη μια φορά τα κεφαλοχώρια έφαγαν τη σκόνη τους και αποφάσισαν να συνεχίσουν την πολιτική του «διαίρει και δημάρχευε». Πλέον όλα τα κουτσοχώρια νιώθουν εν δυνάμει  δημαρχοχώρια, δηλαδή ικανά να εκλέξουν δήμαρχο. Την πίστη αυτή έχουν ακόμα και τα μικρότερα όπως το Μεζήλον και το Κοπλέσιον. Υπεραισιοδοξία θα πείτε, αλλά από εκείνο το Φουντωτό με τα προάστιά του τίποτε δεν αποκλείεται μελλοντικά. Όλο και φουντώνουν οι φήμες…   

Απ’ την ποιητική μας ανθολογία

  Τα ναυτόπουλα

Τα νέφη αστράφτουν στο βουνό,
βροντούν και μπουμπουνίζουν, (μάλλον θα βρέξει)

της Αργιθέας τα παιδιά

δεν τα υπολογίζουν… ( φαίνεται έχουν άγνοια κινδύνου)

Φυσά αγέρας στις κορφές

και φέρνουν γύρα οι φτερωτές, (στα γυμνά μέρη των βουνών)

μα οι νέοι ναύτες τραγουδούν,

φυσούν κι αυτοί και ξεφυσούν… (στο τέλος θα μάθουν και κλαρίνο)

  Τι είναι η πατρίδα μας;

Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν’ οι κάμποι με τα φωτοβολταϊκά,

στα χέρσα τα χωράφια της τα παραγωγικά;
Μην είναι τα κατάσπαρτα με φτερωτές ψηλά βουνά,
με τους ψηλούς πυλώνες και τα σύρματα τα ηλεκτρικά;

Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;

Θα μας τον πάρουνε κι αυτόν σιγά σιγά.

Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;

Τα σκουριασμένα τα μυαλά τα σκοτεινά;

Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι,

που το ρημάξανε συμφέροντα τουριστικά;
και κάθε χώρα της με τα χωριά,

που είναι μια απέραντη ερημιά;

Μία φωνή συχνά πυκνά αντιλαλεί,

που λέει στα νιάτα ως λύση τη φυγή:

̶  Όλα πατρίδα μας! Εμπρός παιδιά!

Τούτος ο τόπος πια δεν έχει γιατρειά…

  Ζητώ συγγνώμη από τους αείμνηστους Γεώργιο Βιζυηνό και Ιωάννη Πολέμη, αλλά τα ποιήματά τους χρειάζονται μια προσαρμογή για επικαιροποίηση…

«Και ένα βουνό είναι ένα ποίημα που σου γυρεύει να τ’ ακούσεις»…

«Κάθε βουνό κι η υπογραφή του.» (Οδυσσέας Ελύτης, Εκ του πλησίον)

  Οδυσσέα μου, ποιος να καταλάβει σήμερα από ποίηση; Όλοι προπονούνται στην εκποίηση, την μεταποίηση, την παραποίηση και την κακοποίηση…

  Κάθε βουνό και η φτερωτή του, Οδυσσέα…

Ψαλμός 103 (αποσπάσματα στίχων μετά συντόμου συμπληρώσεως)

•  …επί των ορέων στήσονται ύδατα.

    Δυστυχώς στήσονται και αιολικά…

•  …ανά μέσον των ορέων διελεύσονται ύδατα.

  Διελεύσονται και καμιόνια με ανεμογεννήτριες… (γι’ αυτό θα κάνουν διαπλάτυνση)

•  Όρη τα υψηλά ταις ελάφοις, πέτρα καταφυγή τοις λαγωοίς.

   Θα σας πουλήσουνε τοις μετρητοίς κατά την λαφυραγώγησιν… (μετά των λαγωών)
•  …ποιών αυτήν τρέμειν, ο απτόμενος των ορέων, και καπνίζονται.

   Απ’ τα φουρνέλα είναι μη δίνετε σημασία!... (βάρδα φουρνέλοοοοο!)

Φήμη ή άποψη;

  Ακούστηκε και μια φήμη μιας περίεργης άποψης, που υποστηρίζει ότι δεν μας πειράζει να μπουν ανεμογεννήτριες στα γυμνά μέρη των βουνών μας, αρκεί να μην καταστραφούν τα δασωμένα. Αυτή είναι η μέθοδος της αρνητικής κατάφασης με ξεκάθαρη θέση υπέρ του χωροφύλακος, υπέρ του αστυφύλακος, υπέρ του αγροφύλακος και υπέρ του δασοφύλακος (να συμπληρώσω καρέ του φύλακος, οι πρασινοτσόχηδες Αργυράτες κατάλαβαν μέρες που είναι…)

  Είδες βουνό ξιμπλέτσουτου, κλάψ’ του! δεν τ’ γλιτώνει!... 

  Πάντως μέχρι να ξεδιαλύνει το πράγμα μην κυκλοφορείται ούτι ισείς ξιζάρκουτοι στ’ν Αργιθέα, μη σας μπήξουν κανιά ανιμουγιννήτρια.

Στάθης ο ασταθής

  Ο Στάθης, ο δήμαρχος Μουζακίου, υπέγραφε κείμενο κατά των αιολικών μαζί με άλλους τέσσερις δημάρχους και τώρα μαθαίνουμε έβαλε αιφνιδιαστικά σε συζήτηση και ψηφοφορία αίτημα της ενδιαφερόμενης εταιρίας για την κατασκευή του αιολικού πάρκου και πέτυχε την έγκριση και παροχή θετικής γνωμοδότησης με υπερψήφιση απ’ το δημοτικό συμβούλιο Μουζακίου. (ελπίζω και να χειροκρότησαν στο τέλος)

  Μόνη αισιόδοξη παραφωνία  σ’ αυτή τη θλιβερή ομοφωνία  οι δημοτικοί σύμβουλοι Γιώργος Καραβίδας, (γνωστός για τους αγώνες του κατά των αιολικών) και Λάμπρος Γιώτης (ρε τον παλιοκομμουνιστή!...) που αντέδρασαν και καταψήφισαν.

  Γιατί, Γιώργο και Λάμπρο, πάτε κόντρα στο πάρκο; (το λένε και πάρκο, τρομάρα τους) Στις άκρες απ’ τις φτερωτές θα βάλουν και ειδικά καλάθια όπως στον μύλο του λούνα πάρκ, για να διασκεδάζουν τα παιδιά σας… Δεν τα σκέφτεστε τα παιδιά;

Προβλέπω να γλιτώνει μόνο η Φσόκα

  Η Φσόκα κι όχι Φσιόκα που έγραφα εγώ, μιας και με διόρθωσε ο Θανάσης ο Καραγιώργος που μου έστειλε και τη φωτογραφία της ανεξερεύνητης αυτής κορφής, (ποιος ορειβάτης να πάει εκεί να ξεφτιλιστεί) ίσως φανεί πιο τυχερή απ’ τις άλλες κορφές μας και να διατηρήσει απείραχτη τη φυσιογνωμία της. Ως άλλος προφήτης Μιχαίας αναφωνώ:

  Και συ Φσόκα, ουδαμώς ελαχίστη ει εν τη Αργιθέα. Εκ σου γαρ εξελεύσεται ελπίς, ότι συ μόνη θα διασωθείς εκ της αιολικής επιδρομής επί των υψηλών ορέων, και θα γίνεις το αμόλυντο ορεινό μας αποκούμπι (τις τελευταίες λέξεις δεν μπόρεσα να τις γράψω στα αρχαία γιατί τελείωσαν οι πιστώσεις)

  Απάτητα (η πατημένα) τα Άγραφα, απόρθητη σίγουρα η Φσόκα!!!

Α, πα! πα! πα! πα! Τι είπες, σύντροφε Παππά;

«Είναι προφανές πως η ανικανότητα οδηγεί στην απάτη»

  Τι είπε ρε ο γίγαντας; Πώς εξεστόμισεν ταύτην την βαθυστόχαστον αρλούμπαν; Στην αυταπάτη, σύντροφε, οδηγούμαστε από ικανότητα; Τέτοιο κάρφωμα στον δικό σου ούτε ο Κουτσούμπας κι ο Λαφαζάνης δεν θα του έκαναν. Δεν υπάρχει αμφιβολία. Ζούμε τη σύγκρουση της απάτης με την αυταπάτη. Η πάλη των απατών ή των απόπατων. Ζούμε σε αιώνα απατεώνα…

  Τέτοιο ιδεολογικό περιεχόμενο μόνο το αλήστου μνήμης «Χωνί» το αχώνευτο μπορούσε να κατασκευάσει, αλλά αυτό έκλεισε πια εδώ κι ένα χρόνο. Κρίμα! Χάθηκε ο πλέον κίτρινος τύπος ή ρύπος, αλλά τον χώρο θα καλύψουν επαρκώς από τούδε και στο εξής οι διάφοροι Τζανακοπολάκηδες και Τζουμακοραγκούσηδες…

Φαγούρες κι ανησυχίες

  Δεν μας φτάνουν όλα τ’ άλλα, έχουμε και την έγνοια ποιον θα προτείνει για πρόεδρο ο Κυριάκος. Θα το αποφασίσει, λέει στα βουνά. Πήρε λοιπόν με τη σειρά (παραντάρα για τους Αθηναίους) τα βουνά και ψάχνει για πρόεδρο. Έτσι εκτός από κυβέρνηση του βουνού και τσάι του βουνού θα έχετε σε λίγο και πρόεδρο του βουνού… 

  Τον βρήκα μια μέρα στην τοποθεσία Πλάκα της Στεφανιάδας. Ποιο Μέτσοβο; Στο Χορίγγοβο ήταν, μου το σφύριξε ο Αλέξης ο Καρδαμπίκης. Δήμαρχους είνι ξέρει ποιος ρασεύει στουν τόπου τ.’ Κάθονταν λοιπόν εκεί στην Πλάκα, έπαιρνε μια πλάκα από κάτω, έγραφε ένα όνομα και μετά την έσπαγε. Μετά έπαιρνε άλλη, το ίδιο… Είχε πολλή πλάκα. Όμως πλάκα στην πλάκα δεν έμεινε πλάκα στην Πλάκα. Στο τέλος έγραψε ένα όνομα σε μια μικρούλα που δεν είχε σπάσει ακόμα, την έβαλε στον τρουβά του κι έκανε κάτω προς τη Βατόβρυση. Εμένα δεν με είδε (ήμαν τρυπουμένους σι νια κιδρότ’φα) κι  ούτε κατάλαβε που είδα το όνομα του νέου προέδρου γραμμένο σ’ αυτή τη μικρή πλάκα της Πλάκας…

  Αν θέλετε να μάθετε τον καινούργιο πρόεδρο δεν έχετε παρά να ξύσετε το γκρι πλαίσιο. Πού να ξέρω εγώ; Μην ξύνετε όλοι θα χαλάσετε την οθόνη! Να ξύσουν μόνο αυτοί που τους στέλνω το Καφενείο με μέιλ και το κατεβάζουν σε μορφή γουόρντ (καλά το λέω;). Μπορούν να μαρκάρουν το ορθογώνιο πλαίσιο και να αλλάξουν χρώμα στα γράμματα που κρύβονται ή να αφαιρέσουν εντελώς το φόντο. Οι άλλοι ας ξύνουν το κεφάλι τους να σκέφτονται πιθανά ονόματα ή ας ξύνονται εκεί που τους φαγουρίζει, δεν βλέπω το λόγο να έχουν φαγούρα και για τον πρόεδρο.

  Δεν θέλω, όμως, να έχετε πολλές ανησυχίες στο μυαλό σας. Σας γνωστοποιώ ότι η Μενεγάκη γύρισε απ’ τις πολυήμερες χριστουγεννιάτικες διακοπές της και από Δευτέρα θα είναι μαζί σας στη φάμπρικα στη βάρδια από 2 μεσημέρι ως 10 το βράδυ.

Ελπίζω να ανακουφιστήκατε με την είδηση και να ξεχάσατε προσωρινά ότι δεν γνωρίζετε ακόμα τον πρόεδρο. Κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο σκοτεινός, για να πάτε για ύπνο… Καληνύχτα σας!...

Επιστολή προς τον Αη-Βασίλη

  Κατόπιν ενεργειών μου απεστάλη απ’ το Καφενείο επιστολή προς τον Αη-Βασίλη, με την παράκληση να φέρει δώρα προς τους πολυπληθείς αναγνώστες μας, φίλους και  εχθρούς. Άμα πληρώνει άλλος, είναι εύκολα τα κουβαρδαλίκια. Έχεις ύστερα την ευχέρεια να κάνεις δωράκια μόνο στον εαυτό σου, για να μην πας και κόντρα στην παλιά σοσιαλιστική οδηγία.

  Δεν είναι δυνατόν να γράψω εδώ τον μακροσκελή κατάλογο με τα προτεινόμενα δώρα. Ενδεικτικά θα γράψω τρία ονόματα (ένα από κάθε δημοτική ενότητα),  για να μπείτε στο πνεύμα της πρωτοβουλίας αυτής.

  Στον Μενέλαο ένα γεφύρι. Αν θέλει και ποτάμι ας αγοράσει με δικές του παράδες.

  Στον Μήτσιο μια ανεμογεννήτρια ή έναν ανεμιστήρα. Για τα  Βραγκιανά ο ανεμιστήρας είναι ιδανικό δώρο. Όσο και να πεις θα συμπληρώνει το κλιματιστικό…

  Στον Γρίβα μια φωτογραφική μηχανή  για να την κρεμάει στον δεξιό ώμο και να μη γέρνει το φόρτωμα αριστερά που έχει κρεμασμένη την άλλη μόνιμα. Εκτός της μηχανής στον Γρίβα να φέρει και πεντέξι μπλάνκο, για να κάνει μόνο τις φιλολογικές διορθώσεις και να μην προσπαθεί να διορθώνει τους αδιόρθωτους…

  Έχω, όμως, και μια αμφιβολία που σχετίζεται με την διεκπεραίωση της αλληλογραφίας. Αν η επιστολή πάει κατά λάθος απέναντι απ’ τον Αχελώο στον Αη-Βασίλη Πηγών, τι δώρα να περιμένεις απ’ τα Κονάτσια και τα Τσερκούβιανα; Ας αφήσουμε προς το παρόν τις αρνητικές σκέψεις και θα δούμε…

Πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν στην Αργιθέα

  Οι (ματσωμένοι) άνθρωποι πλέον υποδέχονται τον καινούργιο χρόνο σε διάφορα ρεβεγιόν. Οι φουκαράδες (που δεν έχουνε παράδες) πηγαίνουν στις πλατείες να τους αλλάξει ο δήμαρχος τον χρόνο. Αυτός τους ρίχνει και καμιά δεκαριά βεγγαλικά και φεύγει για να πάει στο δικό του ρεβεγιόν και να μην ξεπαγιάζει στις στράτες χειμωνιάτικα, αφήνοντας πίσω τον λαό να βαράει τα τσιαούλια απ’ το κρύο. Πάνε τα χρόνια που αυτές τις μέρες γιόρταζαν όλοι στα σπίτια τους με συγγενείς, φίλους και γείτονες. Τα σπίτια μας πια τα έχουμε μόνο για να πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ...

  Τέλος πάντων! Εγώ για το ρεβεγιόν ξεκίνησα να σας ενημερώσω. Φέτος, λοιπόν, θα γίνει και στην Αργιθέα το πρώτο οργανωμένο ρεβεγιόν στα Κελλάρια Καταφυλλίου. Οι λόγοι, που επιλέχτηκε αυτό το μέρος, είναι γιατί υπάρχει μαγαζί με μεγάλη αίθουσα και προπαντός κλιματιζόμενη (έχει και το χειμώνα ζέστη η κοιλάδα), είναι κοντά στον Αχελώο, οπότε μπορεί να κολλήσουμε κι ένα ρίβερ πάρτι αν χρειαστεί, το Καταφύλλι είναι μεγάλο χωριό με τρακόσιες και περιπλέον οικογένειες (μη μου αμφισβητήσετε τα στοιχεία, τα έχω απ’ τον Γιώργο Μπεργιάννη!) και τέλος δεν έχει λύκους όπως στην υπόλοιπη Αργιθέα, το πολύ να συναντήσετε κάναν Τσιάκαλο.

  Οι άντρες πρέπει να φορούν κοστούμι φ’νίσιου (σαν αυτό π’ βάνει ου Μινέλαους κανιά βουλά) και δεν χρειάζεται να έχουν μαζί τους το κοντοκάπι (κάνει ζέστα λέμι). Οι γυναίκες δε θέλουν διάτα, ξέρουν απού μαναχές τ’ς τι θα βάλουν. Μπορούν να έχουν μαζί τους τη ρόκα τους για γνέσιμο ή το πλέξιμο να πλέξουν κι κάνα τσουράπι.

  Θα σερβιριστούν διάφορα φαγητά. Στην αρχή κάτι κατσιαμάκια, χουσ’μάρια για ορεκτικά και μετά πίτες, ποδάρια από λαγό στιφάτου, φασούλια κεμπάπ, λουρίδια από γ’ρούνι κι για επιδόρπιο πατσιάς, γουρ’νίσιους επίσης. Προτάθηκε απ’ τον σεφ και βελουτέ σούπα κολοκύθας, αλλά τέτοια ξεράσματα δεν τρων στουν Αργιθέα…

  Είστε όλοι προσκεκλημένοι! Σας περιμένουμε και επίσης σας καρτιρούμι!  

Πρωτοχρονιά!

  Άγιος Βασίλης έρχεται!... Θα καθίσει δίπλα μας μουσαφίρης στο πρωτοχρονιάτικο οικογενειακό μας τραπέζι. Κάθε ελληνικό σπίτι έχει για τον άγιο το ξεχωριστό κομμάτι του στην βασιλόπιτα, ανάμεσα στα κομμάτια του Χριστού, της Παναγίας, του σπιτιού και του φτωχού… Κι ύστερα τα άλλα κομμάτια για κάθε μέλος της οικογένειας. Τον γνωρίζουμε μέσα απ’ τα μονοπάτια της πίστης μας και της παράδοσης του λαού μας. Μας είναι ιδιαίτερα αγαπητός ο φιλάνθρωπος  αυτός άγιος.

  Ας τον παρακαλέσουμε με την ευκαιρία να σημειώσει μιας και βαστά χαρτί και καλαμάρι να μην φέρνει πια δώρα, αλλά να παίρνει και να διώχνει μακριά, στη χρονιά που έρχεται και κάθε χρόνο, όσα μπορεί απ’ τα βάσανα του κόσμου, απ’ τις αρρώστιες, απ’ τις στεναχώριες, απ’ τις καταστροφές, απ’ τους πολέμους και τη βία,  απ’ την πείνα και τις αγωνίες των ανθρώπων. Κι ας του υποσχεθούμε κι εμείς ότι θα τον βοηθάμε λίγο να τα καταφέρνει…

                                     

Καλή Χρονιά!  Χρόνια Πολλά!