Δαμόκλειος Σπάθη- Συσύφεια αβελτηρία και Επιμενίδειος ύπνος

 Η συστηματική καλλιέργεια του φρονήματος της ηττοπάθειας και του ανθελληνισμού, καθώς και της φασίζουσας  πρακτικής, να επιβληθεί ο ραγιαδιασμός δια την αστυνόμευσης της σκέψης δηλαδή δια της ποινικοποιήσεως του αντιφρονούντος, αγάγει νομοτελειακά την κοινωνία σε σύγχυση, διότι δημιουργεί το αίσθημα το φόβου.

Δαμόκλειος Σπάθη- Συσύφεια αβελτηρία  και Επιμενίδειος ύπνος

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Η συντεταγμένη ιδεολογική Τρομοκρατία της Αριστεράς δια της προπαγάνδας της, συνεπικουρούμενη απαρεγκλίτως με τα διατεταγμένα τάγματα εφόδου επιβολής βίας συνιστούν πρακτικές επιβολής των ανθελληνικών σχεδίων των εξω-εθνικών διευθυντηρίων εις την πατρίδα μας.

Η αποπνευματικοποίηση των εορτών και ιδίως των Χριστουγέννων, συνιστά μία συνέχεια μία σειράς αλλεπάλληλων και σταθερών επιθέσεων κατά της Ορθοδοξίας αλλά και του έθνους, όπως κατ’ επανάληψιν έχω τονίσει μετ’ εμφάσεως, εκ του βήματος τούτου.

Ειδικότερον, μετά την ολομέτωπη επίθεση κατά της Εκκλησίας, τόσο ως πνευματικό φορέα αλλά και ως θεσμό συστατικό της εθνικής μας ιδιοπροσωπίας βάλλεται πανταχόθεν (απαξίωση και κατασυκοφάντηση ως σκοταδισμός, λοιδορία από την ένωση αθέων προς τους Χριστιανούς Ορθοδόξους, βεβήλωση και εμπρησμός εις τους Ναούς, απαλοιφή του θρησκεύματος από τα σχολικά έγγραφα, μη διδασκαλία του ομολογιακού χαρακτήρα των θρησκευτικών και ούτω καθ’ εξής).

Επιχειρείται ράγδην η αμαύρωση της ζώσης Ορθοδόξου Παραδόσεως και η δόλια ταύτισή της, με τον σκοταδισμό και τον φασισμό,  με την ηθική αυτουργία των εξωνημένων Μ.Μ.Ε, τα οποία ως γνωστό τοις πάσι, τελούν εν διατεταγμένη υπηρεσία, προάγοντας ουσιαστικά το αλλοτριωμένο κλίμα ενός δήθεν ουδετερόθησκου και ουδερεοεθνούς μορφώματος, ενός ασπόνδυλο χυλού, άνευ παρλθόντος, παρόντος και μέλλοντος.

Ο εξ-ωεθνικός ιθύνων νους, ομνύων πίστη προς τους ημέτερους αρχι-τέκτονες του εγχειρήματος αυτού, εν αγαστή σύμπνοια με τους συνήθεις υπόπτους, ήτοι τους έμμισθους χρήσιμους ευήθεις του συστήματος ή άλλως κατά διαχρονική εκδοχή , τους ενδοτικούς προδότες, οι οποίοι ένεκα τριάκοντα αργυρίων, προδίδουν ανενδοιάστως τους πάντες.

Έμπρακτος απόδειξις, ο περιλάλητος στολισμός της Αθήνας, ο οποίος ουχί μόνον δεν προσήκει προς τον πνεύμα των εορτών, το οποίο ασφαλώς έχει πνευματικό και οντολογικό χαρακτήρα ένεκεν του Γεννήσεως του Θεαναθρώπου, Κύριου Ημών Ιησού Χριστού, εκ της Θεομήτορος Υπεραγίας Θεοτόκου μας, αλλά έστω και συμβολικώς παραπέμπει ουδόλως  σε εορτή, τα στολίδια ουδαμώς αντικατοπτρίζουν εορτινή ατομόσφαιρα, τουναντίον δε πρόκειται δια εκτρώματα αισθητικής, τα οποία λίαν ανέτως εξ όψεως, δημιουργούν ένα αίσθημα θλίψης και απογοητεύσεως, απέχοντα από το χαρμόσυνο μήνυμα της αιώνιας ζωής, της ελεύσεως της Ελπίδος, του αίροντος της αμαρτίας ημών των χθαμαλών ανθρώπων.

Η επιλογή του στολισμού καθίσταται αρρήκτως συνδεδεμένη με την ψυχολογία των μαζών και την συλλογική καλλιέργεια καταθλίψεως, συνιστά μία πρόσθετη πτυχή του συντεταγμένου σχεδιασμού καταπτώσεως του ηθικού των πολιτών, οι οποίο αντιμετωπίζονται ως άμορφη μάζα, ένας εσμός ατόμων, ο οποίος δέον όπως ποδηγετείται στοχοπροσηλωμένα προς αναθέρμανση της αγοράς.

Η στόχευση είναι να μην αφυπνισθεί ο έλλην εξ αφορμής του εορτασμού της γεννήσεως του θεανθρώπου, τουναντίον να μην δημιουργηθεί ρήγμα στον καθολικό εξανδραποδισμό προς την ματαιότητα και την κενότητα της καταναλωτικής ευωχίας.

Να μην βιώσει εις την ψυχή του, το μήνυμα των χριστουγέννων, να κοινωνήσει με τους συναθρώπους, να ψηλαφήσει εις την θνησιγενή φύση το εφαλτήριο της σωτηρίας ή την θέαση ενός άλλου κόσμου, ελπιδοφόρου, εις τον αντίποδα της επιβεβλημένης μονοτροπίας του καταναλωτικού μηδενισμού.

Η διαμόρφωση και η διάπλαση του μη χαρούμενου αυτού κλίματος ανά την Ελλάδα, κατατείνει αφενός εις την υποβίβαση των Χριστουγέννων και την αναγωγή του, σε μία ουτιδανή ημέρα, πρόσθετης κατανάλωσης, κατάλοιπο συντηρητισμού, μία αφορμή αργίας, προκειμένου να αναπαράγουμε πιο οργανωμένα την κενότητά μας, να επιδοθούμε σε μία αποχαλινωμένη κατανάλωση, άνευ όμως τελολογικής αιτιώδης συνάφειας ως προς το σκοπούμενο αποτέλεσμα, ως προς το παραχθησόμενο αποτέλεσμα στις Καρδιές μας, διαρκούντων των Χριστουγέννων.

Η σκοπιμότης είναι πρόδηλη και εξόφθαλμη, ούχ ήττον και με τα υπόλοιποι ζητήματα, περί της καλπαζούσης εθνοκτόνου παγκοσμιοποιήσεως, δηλαδή αρχής γενομένης από την συνεκμετάλλευση των Αιγαίου με την Τουρκία, την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και εν γένει την  λήθη και τον πλήρη ακρωτηριασμό της πεποιθήσεως μας ότι είμεθα εθνικά ανεξάρτητο κράτος, ασφαλώς εντασσόμενοι σε διεθνείς οργανισμούς και όντες ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, όμως το ένα δεν αναιρεί το άλλο, διασώζουμε την εθνικής μας αυτοτέλεια, την πολιτισμική μας ταυτότητα, προκειμένου να διαφυλάξουμε το μέλλον ως έθνος και όχι να απορροφηθούμε όντας υποκείμιο, έρμαιο των διεθνών συμφερόντων.

Η συστηματική καλλιέργεια του φρονήματος της ηττοπάθειας και του ανθελληνισμού, καθώς και της φασίζουσας  πρακτικής, να επιβληθεί ο ραγιαδιασμός δια την αστυνόμευσης της σκέψης δηλαδή δια της ποινικοποιήσεως του αντιφρονούντος, αγάγει νομοτελειακά την κοινωνία σε σύγχυση, διότι δημιουργεί το αίσθημα το φόβου.

Επιπλέον και κατά το Σύνταγμα, παραβιάζεται καταφώρως το άρθρο 5 παρ. 1 η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας καθώς και το δικαίωμα ελεύθερης διακίνηση ιδεών και το δικαίωμα εκφοράς του λόγου, ως εκ τούτου λοιπόν, η νέα Τάξη πραγμάτων αποτελεί το Γ’ Ραίχ, έκφανση ενός ολετήρα προς τα ατομικά δικαιώματα την νομιμότητα, με έμμισθα φερέφωνα  της πολιτικής σκακιέρας, ιδίως ευεπίφορα προς την προδοσία της Πατρίδας μας.

Καθίσταται λίαν αξιοπερίεργο πώς ο ολοκληρωτισμός εμπεδίδεται δια της προπαγάνδας προς τον πνευματικά ευνουχισμένο λαό μας, ο οποίος δυστυχώς έχει αποδεχθεί την ήττα του, ευθυγραμμιζόμενος με την πέμπτη ανθελληνική φάλαγγα των Μπολσεβίκων.

Η συνειδησιακή άλωση του μέσου Έλληνα, όπου το κατά κεφαλήν επίπεδο σκέψης του καθίσταται ιδιαίτατα χαμηλό, αγκυλωμένος στον συνδικαλισμό και την πλήρης αποδιάρθρωση της δημόσιας διοικήσεως, η οποία επιβλήθηκε βιαίως από τον Σταλινοφασισμό της Αριστεράς και των ενδογενών εκβλαστημάτων της.

Η παθογένεια της κοινωνίας ερείδεται εις το γεγονός ότι επί μισό αιώνα ήταν θύμα του φερομένου σοσιαλισμού και της παραμυθίας της Σταλινικής αριστεράς η οποία αναμηρύκαζε τα χρεωκοπημένα ιδεολογήματα του αποτυχημένου Μαρξισμού, με αποτέλεσμα ο ανερμάτιστος αυτός ιδεοληπτικός ολοκληρωτικός, αποτυχημένος επί τη πράξη, παγκοσμίως πολτός, να διαμορφώσει έναν καθολικό τρόπο του νοείν, επί μισό αιώνα.

Διέτρεξε τον πολιτισμό, τις τέχνες την Γλώσσα, την Εκκλησία, την εκπαίδευση, οπουδήποτε η φενάκη της αριστεράς και αν εισέδυσε διάβρωσε εκ των ενόντων τους θεσμούς, ενσπείροντας διχοστασίες, προκαλώντας το χάος, μία άναρχη, απείθαρχη και αφελληνισμένη κατάσταση.

Ο λαός υπέλαβε εδώ και μισό αιώνα, την αριστερά ως μία αυθεντική τάση ζωής, ανεπίδεκτη εκτίμησης, η σκέψη καθίσταται τόσο άφρονα και ευήθη όπου παγιδεύτηκε στο προπετές και επιστημονικό ατεκμηρίωτο επιχείρημα ότι οι θρησκείες είναι το όπιο του λαού, απορρίπτοντας συλλήβδην το νόημα της Ορθοδόξου Παραδόσεως, εν ολίγοις δηλαδή, ένεκεν της ελλείψεως αντιπάλου δέοντος, αρχής γενομένης εκ της μεταπολιτεύσεως και εντεύθεν, ενώ ο Κομμουνισμός έχει απαξιωθεί παγκοσμίως, εις την Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι έχουν αιματοκυλήσει άνευ μεταμελείας την Πατρίδα μας, λογίζονται εις την συνείδηση του κόσμου ως ήρωες και άκριτα και άκρατα σωστοί.

Η Αγιοποίηση της Αριστεράς εν Ελλάδι, παραχαράσσοντας την ιστορία, επικρατεί ακόμη και σήμερα, με αποτέλεσμα, ακόμη και μετά την αποτυχημένη νεοφιλελεύθερη, αντιλαϊκή και αντεργατική, μνημονιακή κυβέρνηση του Τσίπρα με τις συνακόλουθες πολιτικές κυβιστήσεις του, η λαός να δεν δύναται να συνειδητοποιήσει ή να προβληματισθεί μήπως υπάρχει άλλος δρόμος θέασης της πολιτικο-οικονομικής ερμηνείας της πραγματικότητας.

Ο φανατισμός, όμως και η ολοκληρωτική νοοτροπία την οποία εξ ενστίκτου έχουν αναπτύξει, ως προς το κοσμο-είδωλο της αριστεράς, τους τυφλώνει από το πάθος του και δεν δύνανται να διακρίνουν τα αποτελέσματα της πολιτικής από την συνθηματολογική ρητορική, με αυτόθροη συνέπεια, να ακολουθούν τα συνθήματα και να μην αντιλαμβάνονται την παραχθείσα πολιτική, είναι η τέλεια εφαρμογή του πειράματος  του Παυλόφ με τα σκυλιά του.

Εξ αυτού λοιπόν του λόγου,  η Κερκόπορτα των Εφιαλτών, εγκαθιδρύεται προς την Αριστερά, διότι η αισθητικής της απευθύνεται σε φασιστοειδή τάγματα εφόδου και όχι σε ανθρώπους με συγκροτημένη σκέψη και αντίληψη.

Εις την σημερινή πραγματικότητα, τούτο δε συμβαίνει, από το 1974 και εντεύθεν σχεδόν μισό αιώνα, όταν προβάλλεις μία γνώμη η οποία δεν αρέσει στην Αριστερά, πέραν ότι χρησιμοποιεί τα δικαιοδοτικά όργανα του «αστικού κράτους» (και ορθώς πράττει), μολονότι δεν πιστεύει, εκ παραλλήλου όμως δεν παραλείπει να ασκήσει με τα συντεταγμένα τάγματα εφόδου, επιθέσεις προς τους αντιφρονούντες, μην υπολογίζοντας ακόμη και δια την ίδια τη ζωή τους.

Εν κατακλείδι εις την Ελλάδα, δυστυχώς καθεύδουμε τον νήδυμον ύπνο και φοβούμαι ότι θα καταστούμε μειονότητα εις την χώρα μας λίαν συντόμως.