Σύλλογοι, επιτροπές και συλλογισμοί ασυλλόγιστοι…

Οι άνθρωποι σε σωματεία και συλλόγους αλληλοθαυμάζονται και αλληλομισούνται.

Φώτης Κόντογλου

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                                                                  

                                         ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  50

Απ’ το σύλλογο της ανάγκης στην ανάγκη του συλλόγου

  Οι άνθρωποι τα παλιότερα χρόνια δεν είχαν συλλόγους. Όμως, είχαν έντονη και καθημερινή συλλογική δράση και συγκροτούσαν μια αυτάρκη (έστω και ολιγαρκή) κοινωνία αλληλοβοήθειας και συνεργασίας, που αντιμετώπιζε  όλες τις ανάγκες τους.     Ήταν αυτός ο άτυπος, αλλά και ο ισχυρός σύλλογος της ανάγκης. Τα πεπραγμένα του επιβεβαιώνονταν καθημερινά με  αποτελέσματα και δεν χρειάζονταν να πάρουν ποτέ σχετική έγκριση. Τέσσερις λέξεις το καταστατικό τους: «Άμ’ έπος άμ’ έργον».

  Έχτισαν έτσι και συντηρούσαν τα χωριά τους, τα σχολεία και τις εκκλησιές τους, τις στράτες και τα γεφύρια τους, τ’ αλώνια τους, τις βρύσες  και τ’ αυλάκια τους… Στις δουλειές που ήθελαν πολλά χέρια, προσέτρεχαν όλοι να βοηθήσουν αυτόν που είχε την ανάγκη. «Οι πουλλοί πήραν τ’μ πόλη κι ου μαναχός απόμεινι.» έλεγαν σχετικά και έδιναν το παρόν στην παρακαλιά. (έτσι έλεγαν την επείγουσα ομαδική εργασία)

  Αργότερα οι περισσότεροι άνθρωποι μετακινήθηκαν από την ύπαιθρο προς τα  αστικά κέντρα ή βρέθηκαν μετανάστες στο εξωτερικό. Στους νέους τόπους διαμονής ξαναέστησαν τη ζωή τους, αλλά δεν ξέχασαν και τους τόπους καταγωγής και θέλησαν να κρατήσουν όσο πιο πολλά στοιχεία μπορούσαν απ’ τις μικρές πατρίδες. Ένιωσαν την ερημία των πόλεων. «Στην πόλη εδώ βουβοί, τυφλοί ’ναι οι δρόμοι κι όλο λύπη…» σημειώνει σε ποίημά της η Διαλεχτή Ζευγώλη – Γλέζου. Έτσι ήρθε η ανάγκη του συλλόγου.

  Οι σύλλογοι έγιναν το σημείο αναφοράς, επικοινωνίας και δράσης των ανθρώπων και σημαντικό μέσο επαφής τους με τον τόπο τους. Επιτέλεσαν τεράστιο και σημαντικό έργο σε πολλούς τομείς. Όμως, με τα χρόνια, δυστυχώς, πήραν οι περισσότεροι τους δρόμους της παρακμής. Απόμειναν σύλλογοι σφραγίδες, είτε γιατί στέρεψαν από ιδέες, είτε γιατί ατόνισε ο αρχικός ζήλος και οι άνθρωποι ακολούθησαν τις νέες υποχρεώσεις τους και ανάγκες, είτε γιατί υπήρξαν διάφορα νοσηρά φαινόμενα, είτε γιατί δεν μπόρεσαν να αντιπαλέψουν τον απομονωτισμό του ατόμου, που επέβαλε με πολλούς τρόπους η σημερινή πραγματικότητα,

  Πολλές φορές δράσεις ερμηνεύονται ή είναι απροκάλυπτος κομματισμός, υπάρχουν φαινόμενα παραγοντισμού, κάποιοι δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ως όχημα οποιονδήποτε σύλλογο για την επιδίωξη προσωπικών στόχων. Σε περιβάλλον γενικευμένης υπόνοιας και καχυποψίας δεν μπορεί να υπάρχει υγιής συλλογική έκφραση. Σ’ αυτή τη γενίκευση το χειρότερο είναι ότι αδικούνται, πικραίνονται κι απογοητεύονται άνθρωποι με αγνότητα, που πάντα υπάρχουν και έχουν τη διάθεση της προσφοράς.  

  Σύλλογος δεν υπάρχει εκεί που αλληλοστριμώχνονται κι ανταγωνίζονται τα ατομικά υπερεγώ.

  Σύλλογος δεν είναι η περιπλάνηση αυτάρεσκων γλεντοκόπων από γλέντι σε γλέντι.  

  Συλλογικότητες σήμερα ονομάζονται ακόμα και ομάδες με αντικοινωνικές δράσεις, βία και παρανομία. Ασυλλόγιστοι κι όσοι έτσι τις αποκαλούν…

 Αλλά δεν θα κλείσω εγώ το Καφενείο για να περιγράφω τι εστί σύλλογος…

Ιδρύεται…

  Ιδρύεται σύλλογος ατόμων που δεν ανήκουν σε σύλλογο με την επωνυμία «Οι ξισ’λλόιαστοι». Ήδη το καταστατικό του, που αποτελείται από ένα και μόνο άρθρο (όπως ο νόμος του Αλέξη με τον οποίο κατάργησε τον ΕΝΦΙΑ και το ΜΝΗΜΟΝΙΟ) πήρε τη στράτα το στρατί και πάει γραμμή για τον κατή.

  Με αίτηση ζητήθηκε να ορισθεί τριμελής προσωρινή διοικούσα επιτροπή, αλλά ο  πρωτοδίκης όρισε μόνο τα δυο απ’ τα προτεινόμενα πρόσωπα με σκεπτικό: Στους δύο τρίτος δεν χωρεί και ότι σήμερα δεν μπορούν να συνεννοηθούν οι δυο, με τους τρεις αυτό θα είναι εντελώς αδύνατο.

  Το μόνο πρόβλημα, που είναι ακόμη σε εκκρεμότητα, είναι να βρεθεί το έμβλημα. Προτάθηκε προσωρινά το βλήμα. Ένα οποιοδήποτε βλήμα… Ο προβληματισμός συνεχίζεται…

Σύλλογοι, σωματεία, όμιλοι, Μ.Κ.Ο.

  Στο Πρωτοδικείο, που έγινε η κατάθεση των απαραίτητων για αναγνώριση του παραπάνω συλλόγου, υπήρχε ουρά. Διάφοροι πολίτες κατέθεταν για τον ίδιο λόγο τα δικά τους δικαιολογητικά. Μεταξύ αυτών:

  Ο σύλλογος με την επωνυμία «Η ελονοσία» για την προστασία των κουνουπιών από τους αεροψεκασμούς, τα φιδάκια, τις γελαδοβουνιές, τα αουτάν και τα πάσης φύσεως αντικουνουπικά. Είμαστε που είμαστε ψεκασμένοι, λένε. Δεν θα επιτρέψουμε κι άλλους αεροψεκασμούς. Θα γίνουμε κουνούπι σε κάθε αρμόδιο να σταματήσουν.

  Ο σύλλογος «Φίλοι των χωματόδρομων Αργιθέας» Το καταστατικό του προβλέπει, τιμής ένεκεν, στην προεδρία να είναι πάντα Μαρκελεσιώτης. Έχει ως επίτιμα μέλη του τον περιφερειάρχη, τον αντιπεριφερειάρχη και τους βουλευτές του νομού. Επίσης, καταστατικά ορίζει και την αυτοδίκαιη διάλυσή του όταν οι δρόμοι ασφαλτοστρωθούν και ξεμείνει από αντικείμενο. Άλλοι σύλλογοι δεν προβλέπουν τη διάλυσή τους και προπαντός δεν την καταλαβαίνουν… 

  Ο φιλοπρόοδος σύλλογος προόδου και προοδευτικότητας με την επωνυμία «Μούχλα»

  Ο όμιλος προβληματισμού για τα προβλήματα με τίτλο «Η λύση». 

  Το σωματείο τεμπέληδων για την οριστική κατάργηση της εργασίας ως απάνθρωπου και αναχρονιστικού τρόπου ζωής. Τον τίτλο τον ψάχνουν ακόμα και η αίτηση κατατέθηκε με προσωρινό τίτλο το σύνθημα: «Ο θεός για τον τεμπέλη έχει το διπλό καρβέλι».

  Η Μη Κυβερνητική Οργάνωση (υπάρχει και κυβερνητική οργάνωση;) για την επιστημονική μελέτη και την καταγραφή της σιούτας κανούτας γίδας και την ανάδειξη της υπεροχής της (ιδίως της μαυροκάν’τας) έναντι της γκέσας, μπάρτσας, ψαριάς και παρδαλής.

̶  Κουραστήκαμε να πρωτοκολλάμε, είπε μια υπάλληλος…  

̶  Ε, φκιάστε  κι εσείς έναν σύλλογο κουρασμένων υπαλλήλων του Πρωτοκόλλου!…

Πεπραγμένα

  Διαβάζεις ή ακούς παρουσίαση πεπραγμένων συλλόγων:

  Οργανώσαμε με επιτυχία και απρόσμενη προσέλευση τον ετήσιο χορό μας. (Αφού δεν την περιμένατε γιατί τον οργανώνατε; Τι ρίσκο ήταν αυτό;)

  Οργανώσαμε έκτακτη χοροεσπερίδα (με απρόσμενη προσέλευση υποθέτω)  για την οικονομική ενίσχυση του συλλόγου μας. (Η αλήθεια είναι ότι αν δεν τσούξουν λίγο κρασί κανένας δεν θυμάται την συνδρομή του). 

  Οργανώσαμε γλέντι με την ευκαιρία έναρξης των χορευτικών μας (να δούμε σε τι κατάσταση ήταν και οι χορευτές μας)

  Πραγματοποιήσαμε (αλλάζω ρήμα για ποικιλία) γλέντι με την λήξη των μαθημάτων εκμάθησης χορού των χορευτικών μας τμημάτων (να δούμε αν οι χορευτές μας έμαθαν να κλιτσώνουν του πουδάρι κι αν θα προχωρήσουμε την προσεχή περίοδο σε μεταγραφές χορευτών, ειδικά για τη θέση του σέντερ φορ, δηλαδή του πρωτοχορευτή)

  Πραγματοποιήσαμε βραδινό αγάπης με τσάι για φιλανθρωπικό σκοπό (με την ευκαιρία να δείξουμε και το καινούργιο συνολάκι) και η συνάντηση μετεξελίχθηκε σε απρογραμμάτιστο γλέντι (είπα κι εγώ, πώς θα φανεί το συνολάκι χωρίς χορό;)

  Πραγματοποιήσαμε εκδρομή με μεγάλη συμμετοχή (αυτή δεν ήταν απρόσμενη, γιατί δήλωναν από πριν τις θέσεις). Επεράσαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα!... Μετά το μεσημεριανό φαγητό στήσαμε κι ένα δίωρο γλέντι με ασταμάτητο χορό. (σε καλό σας, ρε παιδιά!) Ο επίλογος του γυρισμού έκλεισε με ένα βροντερό ίπι ίπι ούμε, σας ευχαριστούμε!...

  Συμμετείχαμε (ματαλλάζω ρήμα) σε εκδρομή - αντάμωμα με άλλους συλλόγους. Εντυπωσιακή ήταν η παρουσία σε κοινό χορό των χορευτικών τμημάτων, όπου την παράσταση έκλεψαν τα τμήματα του συλλόγου μας (αφήστε κάτω την παράσταση βρεεεεε! Κάτω οι κλέ-φτεεεεες!!!!!)   

  Συμμετείχαμε (το Δ. Σ. δηλαδή) στο χορό του κυνηγετικού συλλόγου της περιοχής μας ελπίζοντας να δοκιμάσουμε και κάνα κυνήγι, αλλά και οι κυνηγοί καταψυγμένα Νέας Ζηλανδίας είχαν. Μην ακούτε τι λένε! Αυτοί ξεπερνούν σε ψέματα ακόμα και τους πολιτικούς!... 

  Συμμετείχαμε σε διάφορες εκδηλώσεις και χορούς άλλων συλλόγων με τους οποίους έχουμε κοινούς στόχους. (Καλά κάνατε! Η ισχύς εν τη ενώσει!...)

  Κι ο χορός καλά κρατεί… Παραλίγο να πούνε ότι συμμετείχαν και στο χορό του Ζαλόγγου…

Παρέστησαν

  Ακούς περιγραφή σε χορούς συλλόγων:

  Βρίσκονται μαζί μας και μας τιμούν με την παρουσία τους (γιατί αν δεν βρίσκονταν μαζί μας θα ήμασταν άτιμοι;) οι παρακάτω. Κι αρχίζει ο εκφωνών να αραδιάζει ονόματα (και ιδιότητες), που ούτε ο παπάς το ψυχοσάββατο δεν λέει τόσα.

  Σωστό είναι να αναγγέλλονται τιμητικά κάποια πρόσωπα, επίσημοι προσκεκλημένοι, άτομα με ιδιαίτερη προσφορά στο σύλλογο και για κάποιους ειδικούς λόγους. Ως ευ παρέστητε! Είναι, όμως, άστοχο να εκφωνούνται μέλη του συλλόγου (είναι  γνωστοί) και βαρετό να αναφέρονται όλοι με κάποια ιδιότητα, ακόμα και το μέλος ενός συμβουλίου ή ο πρόεδρος της Πέρα Ράχης. Ρίγη συγκίνησης σε διατρέχουν, μόλις μαθαίνεις ότι παρίστατι κι αυτήνους ου πρόιδιρους…

  Λέω δε λέω εγώ, ο εκφωνητής συνεχίζει το βιολί του:

«Μόλις μπήκε στην αίθουσα ο βουλευτής της περιφερείας μας! Σκόρδα στα μάτια σας που τον κοιτάτε έτσι, μην τον ματιάσετε και πεδικλωθεί από καμιά καρέκλα. Τον καλώ στο μικρόφωνο για ένα μικρό δεκάλεπτο χαιρετισμό!

  Έρχεται ο πολιτικός. Και να μην ήθελε τι να κάνει τώρα, έμπλεξε. Παίρνει το μικρόφωνο κι αρχίζει:  

  «Σας μεταφέρω τους χαιρετισμούς του πρωθυπουργού μας, του Κυριάκου!» Μπράβο οικειότητα! Μπράβο, Κυριάκο που μας θυμήθηκες! Ακολουθούν παλαμάκια  ή χειροκροτήματα, κάτι με τα χέρια τέλος πάντων… Πετάχτηκα κι εγώ και είπα: 

  «Σας φέρνου κι ιγώ χιριτήματα πεντέξι κυδώνια απ’ τ’ θεια μ’ τ’ν Απουστόλινα κι όχι ξιρουχιριτήματα σαν τ’ Κυριάκου.» Κανένας δε μο’ ’δουκι σουμασία, γι’ αυτό του βάνου μι κόκκινου μάκι μο’ ’δουνιταν ισείς…

  Όταν με το καλό τελειώσει ο βουλευτής ξαναρπάζει ο άλλος το μικρόφωνο και μας ανακοινώνει αυτούς που δεν παρέστησαν (γιατί μας έστησαν), αλλά μας έστειλαν  τηλεγραφήματα και τα οποία διαβάζει και μέσες άκρες περίπου λένε: «Ανειλημμένες (Γρίβα, του νου σ’ σ’ν ουρθουγραφία ισύ!) υποχρεώσεις με αναγκάζουν να είμαι παρά την θέλησή μου μακριά σας, πλην όμως τίποτε δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο να βρίσκομαι με το νου και την καρδιά μου μαζί σας συμμετέχοντας έτσι, ωσεί παρών, στην όμορφη αποψινή σας εκδήλωση»

  Να ’σαι καλά, κύριε Μόρς, που με την εφεύρεσή σου επικοινωνούν μαζί μας (με τον ρομαντικό τρόπο του τηλεγραφήματος) όλοι αυτοί που μπορούν να στείλουν σήμερα μέιλ, μήνυμα, φαξ ή να πάρουν τηλέφωνο… Ένα δεν καταλαβαίνου: Γιατί τ’ς έχουν αλ’μμένις  ικειές τ’ς υπουχριώσεις, για να ξιαγλιστράν καλύτιρα;

  Την προσφώνηση δεν γλιτώνουν και οι κλαριτζήδες:

«Για τ’ ισάς θα παίξουν τούτα τα βιουλιά κι τα λαούτα!... Είναι εδώ και θα παίξει κλαρίνο ο τάδε. (άμα δεν ήταν ιδώ, πώς θα το ’πιζι του κλαρίνου, απού μακριά;) Στο βιολί είναι… (μάλλον κάνας βιολιτζής), που θα παίζει ταυτόχρονα και το λαούτο και στο νταούλι ο Αλέξης!!!!! Μαζί μας απόψε θα χορέψουν (θέλουν δε θέλουν) και οι αγορές…

  Κάπως έτσι συμβαίνει σε όλες τις εκδηλώσεις, που είναι πια ίδιες σαν φωτοτυπίες…    

  Διαβάζεις περιγραφή από χορούς συλλόγων:

  Σιγά μην κάτσω να σας ξαναγράψω τα ίδια. Με βάση το παραπάνω κείμενο φκιάστε ένα δικό σας, που θα περιγράφει ως άρθρο εφημερίδας έναν χορό. Χρησιμοποιώντας τα ίδια στοιχεία και με τα ρήματα στον Αόριστο (ο Υπερσυντέλικος δεν συμφέρει, είναι ακριβότερος) είναι πολύ εύκολο. Αν δεν έχετε εμπιστοσύνη στη σύνταξή σας (Γιατί ποιος έχει; Ούλοι οι συνταξιούχοι μι του φόβου ζιουν...), απευθυνθείτε κι εσείς στον Γρίβα, για να σας τα σουμπουλιάσει. Έχει φκιάσει τέτοια ου Γρίβας!...  

Επιτροπές

  Επιτρέπομεν εις την υφ’ ημάς επιτροπήν να αποφασίσει να επιτρέψει, αν θα επιτραπεί να επιτρέπεται σε κάποιους να συμπεριφέρονται ανεπίτρεπτα και να μην ντρέπονται, ειδικά σε εκείνους που βαριούνται να κοκκινίζουν από ντροπή.

  Κάπως έτσι γεμίσαμε με υφ’ ημάς επιτροπές και καταλαβαίνετε πόσο ανεξάρτητες (υφ’ ημάς) είναι, ακριβώς τόσο, όσο και οι ανεξάρτητες αρχές…

Επιτροπή είναι μια αόρατη αρχή που σου ετοιμάζει πολύ ορατά χουνέρια…

Επιτροπή είναι η τούφα ή η κοτρώνα για να κρύβεται ο κατά νόμον υπεύθυνος.

Επιτροπή είναι ο καπνός-προπέτασμα που εμποδίζει να βλέπουμε την αλήθεια.

Επιτροπή είναι η στάχτη στα μάτια. (κάτω απ’ τον καπνό βλέπετε υπάρχει η στάχτη)

Επιτροπή είναι το μελάνι της σουπιάς που θολώνει το νερό. (και το μυαλό…)

Επιτροπή είναι ό,τι άλλο σκεφτείτε…

  Αρκεί να μην σας διαφεύγει όσο σκέφτεστε, ότι υπάρχουν και προανακριτικές και εξεταστικές επιτροπές της Βουλής. (Παρακαλώ οι καχύποπτοι μην γελάτε πονηρά!) 

  Όταν θέλεις κάτι να μην προχωρήσει το αναθέτεις σε μια επιτροπή.

Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει, λέει ο λαός, αλλά λαός είναι, δεν θα ασχολούμεθα και με τον λαόν…

  Έχω διαβάσει διάφορα για την επιτροπή, αλλά δεν θυμάμαι ποιοι συνάδελφοι καφετζήδες τα είπαν:  «Αν ο Μωυσής ήταν επιτροπή, οι Εβραίοι θα ήταν ακόμα σκλάβοι στην Αίγυπτο.»

«Η καμήλα είναι ένα άλογο που σχεδιάστηκε από μια επιτροπή.»

  Ας συμπληρώσω κι εγώ ως καφετζής τους συναδέλφους. Αν βάλεις μια επιτροπή να καταγράψει τα προβλήματα της θάλασσας, το πιθανότερο είναι να πουν ότι είναι γεμάτη με νερό και δεν μπορούν να δουν τα προβλήματα... (λες και είναι δύσκολο να την αδειάσουν!...)

Επιτροπή 2021

  Ο Κυριάκος σκέφτηκε ότι το 2021 έχουμε τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση του 1821 (καταρχήν, μπράβο, Κυριάκο, αναγνωρίζουμε ότι πάντα στην αφαίρεση ήσουν καλός…) κι ότι τέτοια επετειακή επέτειος δεν πρέπει να πάει χαμένη. Γνωρίζει ότι οι λαοί θέλγονται από άρτον και θεάματα, αλλά  κι όταν δεν υπάρχει άρτος, καλά είναι, φτάνουν και τα θεάματα. Έτσι αποφάσισε να φκιάσει μια επιτροπή (πρωθυπουργός είναι τι θα ’φκιανε, τοίχο στη Λεύκα Πετρίλου;), που θα αναλάβει την οργάνωση αυτού του ξεχωριστού εορτασμού. Ζήτω η επιτροπή! Ζήτωωωωω!!!!! Θα σας ταράξουμε στα ζήτω…

  Μια μέρα εκεί που ήταν μπροστά στον καθρέφτη και προσπαθούσε να κάνει τη χωρίστρα στα μαλλιά του, πότε από δεξιά και πότε από αριστερά (ματαιοπονούσε για την ακρίβεια, γιατί δεν γίνεται χωρίστρα στα μαλλιά του Κυριάκου) έκανε με την ευκαιρία και την ερώτηση:

̶  Καθρέφτη καθρεφτάκι μου, για πες μου πάλι τώρα,
ποια είναι η καλύτερη σ’ ολόκληρη τη χώρα;

̶  Η Γιάννα είναι, Κυριάκο, ειδικά όταν πάει κομμωτήριο, και μην κάνεις αφελείς ερωτήσεις, απάντησε ο καθρέφτης. Ο πρωθυπουργός μπήκε αμέσως στο νόημα…

  Απορώ, γιατί δεν φωνάξατε ζήτω, αλλά συνεχίζω…

  Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη… (α-φι-λο-κερ-δώς!)

Παρακαλώ αντικαταστήσατε με το ορθόν:  Όπου γάμος και χαρά η Αγγελοπούλου πρώτη!… Διότι πρόεδρος της επιτροπής ταύτης ωρίσθη η ερίτιμος και βαρύτιμος και πολύτιμος Γιάννα. Παρακαλώ, επίσης, να φωνάξετε αυθορμήτως ζήτω!...

  Η πρόεδρος Ιωάννα ξεφώνισε (μπορεί και να εκφώνησε δεν είμαι σίγουρος) κι έναν λόγο, όπου ξεφούρνισε και την άποψη ότι έφτασε η ευκαιρία: «Να αναγνωρίσουμε όχι μόνο πού βρισκόμαστε αλλά και πού θέλουμε να πάμε… και  μια ευκαιρία να επανασυστήσουμε την Ελλάδα στον κόσμο…»

  Γιάννα, αν δεν ξέρεις που βρίσκεστε (εμείς πάντως ξέρουμε), ρώτα σε κάνα περίπτερο, για να πάτε εκεί που θέλετε, αλλά για την Ελλάδα που θέλετε να επανασυστήσετε, έχουμε κι εμείς λόγο. Μάλιστα μας πέφτει περισσότερος λόγος απ’ ότι πέφτει σε πολλά πρόσωπα της επιτροπής σου…

  Συνεχίζοντας είπε ότι: «καλούμαστε να αποτυπώσουμε την Ελλάδα όπως είναι» (ή όπως την καταντήσατε, μαντάμ) κι έκλεισε με τον στίχο του Νικηφόρου Βρεττάκου: «Οι ορίζοντες χτυπούν τις πόρτες μας».  Δεν είναι οι ορίζοντες που χτυπούν, οι δανειστές είναι κι από τις τόσες ήττες δεν μπορεί να μας σώσει πια ούτε ο Νικηφόρος κι ο Διγενής κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής…

  Α, ρε θεια Μήτραινα, έτσι κι είχες πολλές παράδες, είχα τον τρόπο να σε προωθήσω να γίνεις κι εσύ μια πρέσβειρα καλής θελήσεως… (Ξεκάρφωτο είναι, αλλά ας το περάσω στα μουλωχτά, όπως κάνουν με τις τροπολογίες)  

  Είμεθα ενθουσιασμένοι! Γι’ αυτό, Γιάννα, άφησε τις περιττές αναφορές σου για ευεργέτες και διαπρέψαντες. Είμεθα ως λαός πάντα έτοιμοι να τραβάμε το κάρο για να χαίρονται οι όπου γης Καλατράβα…

  Διό και ενθουσιωδώς άδομεν: Τράβα, τράβα, τράβα, καροτσέρη τράβα,

                                                   τράβα , ξανατράβα για του Καλατράβα!...

  Η Γιάννα, για να προπονείται και να κρατιέται σε φόρμα, θα αναλάβει ως πρόεδρος (αφιλοκερδώς, το είπαμε μια φορά) και την οργάνωση της γιορτής καρυδιού στο Σπυρέλο. Προσπάθησαν και οι Βλασιώτες να της αναθέσουν τη γιορτή τσιγαρίδας, αλλά αρνήθηκε ευγενικά. Τους είπε ότι δεν είναι κομψό μια κομψή κυρία να ανακατώνεται με το καζάνι και τη λίπα (θα λιγδώνει και το μαλλί) κι ότι με τις τσιγαρίδες μπορεί να προσβάλλονται και μέλη της επιτροπής.    

Ανησυχίες…

  Ανησυχώ, διότι ουδείς με προτείνει ως μέλος κάποιας επιτροπής, οικονομικής διαχείρισης κατά προτίμηση. Τόσο έντιμο με θεωρούν και με αποκλείουν;

  Ανησυχώ, διότι δεν με πρότειναν ακόμα για πρόεδρο της δημοκρατίας, ώστε να με κάψουν όπως κάνουν με διάφορους ως τώρα. Ο κίνδυνος να βρεθώ στην προεδρία με τρομάζει. Ποιος αφήνει το Καφενείο να πάει να κλειστεί στο προεδρικό μέγαρο; Ν’ αρχίσει το κυνήγι κι αντί να είσαι στο καρτέρι, να υπογράφεις προεδρικά διατάγματα!

 Ανησυχώ και για τον Γιωργάκη, που του βάζει κάτι ιδέες ο Αλέξης περί προεδρίας κι αν του σφηνωθούν στο μυαλό, άντε μετά να του τις βγάλεις. Αλέξη, εσύ είπες Προκόπη εδώ και καιρό. Ποιον από τους δυο δουλεύεις; Και για ποιο λόγο;

  Δεν ανησυχώ… Το Καφενείο πάει καλά. Δουλεύουν γι’ αυτό η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, τα κόμματα, τα παντοειδή πολιτικά και δημόσια πρόσωπα,  τα περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια και οι επιτροπές…

Αεί θάλλουν τα αειθαλή!...

  Η πατρίδα μας εκτός από τα αειθαλή πουρνάρια έχει κι άλλα πολλά αειθαλή κι όχι κατ’ ανάγκην δέντρα. Είναι η ιστορία μας, όπως καταγράφηκε στην μνήμη του λαού μας μέσα από τα τραγούδια του και τις μαρτυρίες των πρωταγωνιστών της. Είναι η ακατανίκητη παράδοση αυτού του τόπου με όλα τα στοιχεία που την συνθέτουν. Είναι ο ίδιος ο λαός της, που αντιστέκεται και επιμένει.

  Αυτός ο λαός δεν έχει ανάγκη καμιά επιτροπή να του ενισχύσει τη μνήμη. Ανάγκη έχει μια καλύτερη παιδεία, που θα τον βοηθά πάντα να αναγνωρίζει το «αληθές και εθνικόν», που θα αναγνωρίζει τα τρωκτικά και τους σαρκοφάγους του ελληνισμού και θα τα αποδιώχνει βροντοφωνάζοντας τον παλαμικό στίχο:

  Ακούστε!

Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμαι εγώ κι ο κτίστης!