«Στὸ ἑξῆς τὸ μεγάλο πρόβλημα γιὰ τὴν Ἐκκλησία θὰ εἶναι οἱ Ἐπίσκοποι»!
Ἡ στάση τους
φάνηκε στὴν ἔκτακτη σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας (12 Ὀκτωβρίου), ἀναθέτοντας
στὸν Ἀρχιεπίσκοπο νὰ χειριστεῖ «ἐν λευκῷ» τὸ οὐκρανικό, τρέφοντας τὴν
ψευδαίσθηση ὅτι ἔτσι «ξεφορτώνονται» ἀπὸ πάνω τους αὐτὸ τὸ βαρὺ φορτίο
καὶ μεταθέτοντας τὴν τεράστια εὐθύνη τους, γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς
παγκόσμιας Ἐκκλησίας. Ἀλλὰ καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ «φιάσκο» συνεχίζουν νὰ
δείχνουν μία ἀπαράδεκτη συμπεριφορά. Χαρακτηριστικὴ περίπτωση
Μητροπολίτη τῆς Πελοποννήσου, νομιζόμενου ὡς «συντηρητικοῦ» καὶ
«παραδοσιακοῦ», ὁ ὁποῖος ἔγινε τὸ πλέον ἠχηρὸ φερέφωνο τοῦ «σβησμένου»
Φαναρίου, στηρίζοντας τὶς «καραμπινάτες» ἀντικανονικότητες τοῦ
Πατριάρχου Βαρθολομαίου στὸ οὐκρανικὸ ζήτημα. Ὄντας (καὶ) καθηγητὴς
Πανεπιστημίου, χρειάστηκε, κατὰ τὴν ὁμολογία του, νὰ «πειστεῖ» ἀπὸ
ἄλλους Ἐπισκόπους, ὅτι «ὅλα ἔγιναν σύμφωνα μὲ τὴν κανονικὴ παράδοση τῆς
Ἐκκλησίας», ποὺ σημαίνει παντελῆ ἀπουσία προσωπικῆς γνώμης! Δυστυχῶς!