Τι κι αν σε δέρνουν δεκατρείς, αν δεν σε δέρνει ο νους σου.(παροιμία)
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 53
Ατάκτως ερριμμένα…
Όπως ακριβώς τα σημερινά θέματα
του Καφενείου… Αν προσπαθήσετε να βγάλετε άκρη, δεν θα καταφέρετε τίποτε. Σας
προειδοποιώ, για να μην έχετε απαιτήσεις και προσδοκίες. Αυτές να τις
αναζητήσετε σε άλλα καφενεία και κυρίως σ’ αυτά που σας τάξανε και σας ταράξανε
και τις ψήφους σας αρπάξανε και θα σας ταράξουν κι άλλο!
Επίσης, ουδεμία ή ελάχιστη
συνάφεια έχει με τα θέματα ο σημερινός τίτλος. Ξέρω ότι αυτό δεν σας ενοχλεί,
γιατί κι άλλα καφενεία το εφαρμόζουν με μεγάλη επιτυχία ως τώρα, ώστε άλλα να σας
δείχνουν στη βιτρίνα κι άλλα να σας μαγειρεύουν στην κουζίνα, χωρίς να
διαμαρτύρεστε για τις δύσοσμες οσμές και τις άγευστες γεύσεις…
Τώρα, αν βρείτε και καμιά μεγαλύτερη συνάφεια απ’ ότι σας προετοίμασα,
χρεώστε το στις αδυναμίες του καφετζή, αλλά δεν είναι ανάγκη να το λέτε και
παραπέρα!...
Στην Αργιθέα (κι αλλαχού εις την
ορεινήν ύπαιθρον χώραν) δεν έχουμε πλίνθους και κεράμους, γιατί δεν βρίσκανε
χώμα να τους φτιάξουν.
Έτσι οι άνθρωποι
πήραν τους δρόμους της ξενιτιάς κι έκτοτε τους τραγουδάει ο Τάκης Καρναβάς «Σε ξένο χώμα περπατάς»
(και γεια σου, Βασιλειάδη, με το κλαρίνο σου!). Ό,τι υπάρχει κεραμοειδές ή
τούβλο (τούβουλου καλύτιρα), μάς έρχιτι απού σια κατ’, απού κείθι. Ελπίζουμε
τώρα με την Κεραμέως να παραχθώσι πολύ περισσότερα κεραμικά προϊόντα. Η ανάληψη
των καθηκόντων της ως υπουργού επί της παιδείας το εγγυάται. Επιτυχέστερη τοποθέτηση δεν μπορούσε να κάνει
ο πρωθυπουργός!...
Από λίθους, όμως, ο τόπος μας δεν
αδικήθηκε. Λίθους να δουν τα μάτια σας! Παντού τσιουγκάρια και χαλιάδες!... Αυτό
είναι πολύ σημαντικό. Γνωρίζουμε ότι ο λίθος συνδέθηκε, δικαίως, με τον
ανθρώπινο βίο και πολιτισμό. Η εποχή του Λίθου
με τις περιόδους της (Παλαιολιθική, Μεσολιθική, Νεολιθική), μελετάται ακόμα και σήμερα απ’ τους
επιστήμονες για την σημασία της στην
εξέλιξη της ανθρώπινης προόδου (καλά από τότε υπήρχε αριστερά;). Σε
πολλά σημεία της περιοχή μας, βέβαια, η επιστήμη δεν μπορεί (με βάση αυτά που
βλέπει) να αποφανθεί με σιγουριά σε ποια απ’ τις τρεις περιόδους της βρισκόμαστε
ακόμα και σήμερα…
Επιστήμη είναι, αφήστε την να ψάχνει! Δεν θα ταΐζουμε τζάμπα τους επιστήμονες, αν κι όλοι
γνωρίζουμε ότι έχουμε ήδη περάσει στην νέα εποχή του Ηλιθιολίθου…
Ώδινεν όρος και επιτέλους έτεκεν!
̶ Τι έτεκεν, πιδί ή κουρίτσι;
̶ Κουρίτσι, κουρίτσι!
Όπερ σημαίνει ότι σε λίγες μέρες θα
’χουμε προεδρίνα στη χώρα της όπερας και
της οπερέτας, του δράματος και της τραγωδίας. Μόνη ελπίς ο θεός από μηχανής…
Πολλά βουνά
γκιζέρισε ο Κυριάκος ψάχνοντας να βρει πρόεδρο. Βέβαια, στα βουνά λύκους κι
αγριογούρουνα βρίσκεις πια, δεν βρίσκεις προέδρους τέτοιον καιρό. Στο τέλος,
όμως, τα κατάφερε και επιτέλους ανακοίνωσε την πρότασή του για την Προεδρία της
Δημοκρατίας. Και το όνομα αυτής Αικατερίνη, Ρίνα, Κατερίνα, Καίτη, Καιτούλα και
Κατίνα, Κατιρίνη στα αργιθεάτικα και Κάθριν στη Μπουκουβίτσα. Το επώνυμο
Σακελλαροπούλου και ουδεμίαν σχέση έχει με Σακελλαραίους Ραχωβίτσας, Νεοχωρίων
και Λιασκόβου…
Βροχή περασμένη κάπα
δεν χρειάζεται και τον λύκο τον είδαμε δεν
ψάχνουμε για ντορό, αλλά για την ιστορία
και μόνο καταγράφω ένα άγνωστο περιστατικό, έστω κι αν δεν έχει πια καμιά
σημασία.
Θυμάστε που συνάντησα τον πρωθυπουργό στην Πλάκα της
Στεφανιάδας; Σας αποκαλύπτω σήμερα ότι βολιδοσκόπησε τότε για πρόεδρο τον
Φλώτσιο. Μετέφερα την είδηση στο χωριό, ακολούθησε αναστάτωση και αρχικά σε
σύσκεψη που ακολούθησε οι Στεφανιώτες αντέδρασαν λέγοντας: «Δε γένιτι αυτό!
Ιμείς τουν έχουμι πρόιδιρου στου χουριό μας κι δεν τουν δίνουμι…»
Τότε πήρα τον λόγο και τους είπα: «Χωριανοί,
είναι μεγάλη τιμή για το χωριό μας, αν θα είναι από εδώ ο νέος πρόεδρος της
χώρας… Θουμά Χαμπλά, γύρνα λίγου κι του κουκουρέτσι μην αρπάξει! (αυτό δεν ήταν
σχετικό με τον πρόεδρο, αλλά είχα και την έγνοια μην καεί το κοκορέτσι που
ψήνονταν για τις ανάγκες της σύσκεψης…) Ο Φλώτσιος επειδή διαμένει αρκετόν
καιρό και στο Σχηματάρι μπορεί να είναι
και πρόεδρος στην Αθήνα. Νια τσιγάρα δρόμους είνι!... Επίσης, ξέρετε πόσο καλός
και τι χορευταράς είναι στα πανηγύρια. Μια χαρά πρόεδρος θα γίνει…»
Ακούστηκαν κάποια χειροκροτήματα. Δεν ξέρω αν
τους έπεισα, αλλά μόλις βγήκε το κοκορέτσι, παρότι συνέχισα να ρητορεύω,
κανένας δεν με πρόσεχε πια…
Απ’ την Πλάκα της Στεφανιάδας στο γεφύρι
της Πλάκας
Τελείωσε πρόσφατα η αναστήλωση του γεφυριού
της Πλάκας στον Άραχθο με την ενσφήνωση των κλειδόλιθων. Έγινε και μια σχετική
εκδήλωση. Αν δεν πήγαινε ο
Μενέλαος, ο δικός μας, τελετή δεν γίνονταν. Τα μαστόρια πέταξαν πέρα τα τσιόκια
και είπαν ότι αν δεν έρθει ο Μένιος, γεφύρι δεν τελειώνει… Τι να ’κανε κι ο
Μενέλαος, πήγε κι όλα έγιναν ευσχημόνως και κατά τάξιν
και η στέψη του γεφυριού εστέφθη με επιτυχία. Όμως, τα καλούπια στο
γεφύρι θα συνεχίσουν να υπάρχουν, γιατί κανένας δεν κόταγε να πάει για
ξεκαλούπωμα. Η απομάκρυνσή τους θα γίνει μάλλον την άνοιξη. Σκέφτηκαν πως αν
αντέξει το γεφύρι στις χειμωνιάτικες κατεβασιές, σημαίνει ότι είναι γερό και
δεν χρειάζεται άλλο τις σκαλωσιές, τα καλούπια και τα νταϊάκια. Στεριωμένο και πέτρα του να μην ματαραΐσει!...
Πληροφορίες ότι ο Μενέλαος θα καθίσει εκεί ως το ξεκαλούπωμα, για να
πάρει τις σκαλωσιές και τα μαστόρια και να ξεκινήσει το γεφύρι Κοράκου δεν
επιβεβαιώνονται προς το παρόν…
Λιθοανακοίνωση!
«Παρακαλείστε όσοι διέρχεστε (με δική σας
ευθύνη εννοείται) από Σκάλες Τριζολιώτικες, Ξερολάγκαδο λιασκοβίτικο και
Ντρασκόν να παίρνετε από μία πέτρα έκαστος, που θα βρίσκετε στον δρόμο, να την κουβαλάτε και να την αφήνετε στον ειδικό χώρο πλησίον του
καταστήματος Παπαϊωάννου «Αχελώος», ώστε να
συγκεντρωθεί το απαραίτητο υλικό για την ανακατασκευή του Κορακογεφυριού. Η
δράση σας αυτή θα έχει διπλή ωφέλεια, γιατί θα καθαρίζετε έτσι και το
οδόστρωμα.»
(Να ’νι κάνας
Μινέλαους πίσου απ’ αυτήνη τ’ν ανακοίνουση;)
Σε κάθε περίπτωση να διέρχεστε
με μεγάλη προσοχή, αφού προηγουμένως κάνετε
τον
σταυρό σας! Θυμάστε το περιστατικό του Παναγιώτη Νικολάου με την τεράστια πέτρα
που έπεσε δίπλα στο αυτοκίνητό του και προξένησε, ευτυχώς, μόνο υλικές
ζημιές; Ο Πάνος βιολί ξέρει δεν ξέρει να
τριπλάρει και κοτρώνια… Έστειλε και επιστολή προς αρμοδίους. Του απάντησε
κανένας; Δεν έμαθα ούτε είδα κάτι σχετικό. Αν είχαν κάνει κάτι, υποθέτω ότι θα
το δημοσιοποιούσαν με καμιά δεκαριά τρόπους και με άλλες τόσες φωτογραφίες…
Πολιτική,
πολιτικοί και μέσα συγκοινωνίας
Τα σκυλιά προχωρούν και το καραβάνι ουρλιάζει!...
Τι συγκοινωνία θα ήταν χωρίς να ξεκινάμε το ταξίδι με αυτό το σύγχρονο
ρητό; Σε προηγούμενο Καφενείο
είχαμε για την επικοινωνία. Σιμά κοντά και σημαντική για την κοινωνία είναι και
η συγκοινωνία, οπότε εξαποανέκαθεν αποτελεί για την πολιτική και τους
πολιτικούς προσφιλές θέμα αναφοράς, τριβής, σύγκρουσης (τις έχει και τις τράκες
της η συγκοινωνία) με συχνή χρήση της όποιας σημασίας της.
Με ένα ταξίδι στο
χρόνο θα δούμε μέσα από λίγα παραδείγματα πτυχές του ρόλου της συγκοινωνίας
στην αέναη πορεία της ιστορίας μας. Εσείς να οργανώσετε τα δικά σας ταξίδια με
ότι ανάλογο θυμηθείτε!
Στην Αυλίδα
ξέμειναν οι Έλληνες από αέρα (γι’ αυτό δεν έστηναν τότε ανεμογεννήτριες), κόκαλο τα καράβια στην
θάλασσα, δεν μπορούσαν να ξεκινήσουν την εκστρατεία. Βαριούνταν και να βαράνε
κουπί, οπότε αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε θυσία κι έτσι το ’χασε το κεφαλάκι
της η Ιφιγένεια. Ήταν μην γίνει η αρχή! Ξέρετε πόσες Ιφιγένειες θυσιάστηκαν στη
συνέχεια για διάφορους πολιτικούς και στρατιωτικούς λόγους; Για ψάξτε λίγο!...
Ο στρατηλάτης
μέγας Αλέξανδρος οφείλει την επιτυχία του σε ένα άλογο, τον Βουκεφάλα. Ο
Βουκεφάλας, που είχε κεφάλι (ή σκέφτονταν) σαν βόδι, θέλεις δεν έπαιρνε την
όπισθεν, θέλεις δεν θυμόνταν να γυρίσει πίσω, γιατί του χάλασε το τζιπιές, πήγαινε πάντα μπροστά. Έτσι κατέλαβε όλη την
ανθρωπότητα εκτός από δυο χωριά στην Αργιθέα, το Φουντωτό που είναι τρυπωμένο
και δεν φαίνεται και το Πετρίλο, γιατί
δεν μπορούσε να αντέξει τους Πετριλιώτες.
Οι Κολοκοτρωναίοι
καβάλα
παν στην εκκλησιά, χωρίς να φοράνε κράνος, ζώνη ασφαλείας και απλήρωτα τα τέλη
κυκλοφορίας, αλλά κόταγες να πεις και τίποτε; Θα σε καθάριζαν με το γιαταγάνι.
Εδώ δεν πλήρωνε τέλη ο Μιχάλης Λιάπης, ο ανιψιός του εθνάρχου. Το ξεχάσατε το
χάλι του Μιχάλη; Δεν θυμάστε που έτρεχαν ν’ αλλάξουν επώνυμο οι Λιαπαίοι οι
δικοί μας από το Λιάσκοβο; Τους είπαμε να μην το κάνουν και τρομάξαμε να τους
πείσουμε να φορέσουν απλώς για λίγον καιρό μια κονκάρδα που να γράφει: δεν έχουμε σχέση με ακαθάρματα…
«Ο Ρόβας εξεκίνησε για
τη Βλαχιά να πάει…» (δεν
έπαιρνε μαζί του και τους βλάχους να ησυχάσουμε!) «Κίνησαν τα καράβια τα Ζαγοριανά…» Σας
αφιερώνω κι
αυτά τα τραγούδια. Μπορεί να μην έχουν πολιτική, αλλά ταξίδι έχουν…
Προχωρώ και πάω στη σύγχρονη εποχή (άμα υπάρχει συγκοινωνία, όπου
θέλεις πας). Ο αείμνηστος Ανδρέας έκανε πολύ χρήση του τρένου. «Όποιου δεν του αρέσει να
κατεβεί απ’ το τρένο!» Όταν διαφωνούσες έθετες
εαυτόν εκτός τρένου και κατέβαινες κατά
προτίμηση εκεί στις ανηφόρες του Δομοκού που έκοβε ταχύτητα, για να μην
τσακ’στείς π’δώντας καταή. Ο Αντρέας, επίσης, κάποτε κατάργησε έναν υπουργό,
ενώ βρισκόταν στο αεροπλάνο. Είπε στον πιλότο να τον πετάξει κάτω, αλλά δεν
γινόταν επειδή το αεροπλάνο πετούσε και έτσι απλώς τον προσγείωσε χωρίς
χαρτοφυλάκιο πριν προσγειωθεί το σκάφος.
«Καλύτερα παπάκι, παρά τον Μητσοτάκη» Άλλο
ένα σύνθημα διασύνδεσης της πολιτικής με μέσο
συγκοινωνίας και άλλο που ξαναγυρίσαμε σαν παπάκια στον Μητσοτάκη τον υιό κι έχουμε
και τον εγγονό απέραγο… Πλην, όμως, με
την μέθοδο τότε της απόσυρσης πήραμε αυτοκίνητα και καθόλου δεν πήραμε μυρωδιά,
πώς μας αποσύρανε και τα λεφτουδάκια μας. Ευτυχώς, τα ξανακερδίσαμε στο
χρηματιστήριο!
Ήρθε ο Σημίτης. Ύψωσε λίγο ανάστημα ο κοντός, αλλά το μόνο που κατάφερε
κι αυτός ήταν να ξεφουσκώσει τα λάστιχα απ’ τα τρακτέρια. Πέντε δισεκατομμύρια
ζημιά να φέρουμε αέρα απ’ το εξωτερικό με δάνειο για να ξαναφουσκώσουμε τα
τρακτέρια και τα πορτοφόλια των προμηθευτών και μεσαζόντων. Ακολούθησε ο
Κωστάκης ο ευτραφής με τον οποίο κάναμε τους ολυμπιακούς και πουλήσαμε την
ολυμπιακή και κάπως έτσι ΄΄πέταξαν΄΄
τα αεροπλάνα απ’ την κρατική περιουσία.
Ο υιός του Ανδρέα (καταλαβαίνετε ποιον εννοώ) είχε άλλες λόξες με κάτι
πατίνια, με κάτι ποδήλατα που έβαζε κι έβγαζε την αλυσίδα, μέχρι που τράβηξε κι
ένα ταξίδι στο Καστελόριζο κι έκανε και τη δική μας ζωή ποδήλατο κι από τότε
είμαστε συνέχεια στη ορθοπεταλιά…
Διότι!... Διότι λέγω, αυτά τα μέσα συγκοινωνίας ήθελαν νέες υποδομές και
νέες οδούς και οδές (μην ξεχνάτε μας διαβάζουν και κομμουνιστές), που μας
βγήκανε πολύ ακριβές. Μεταξύ άλλων έγινε και η Εγνατία οδός, η Ιονία οδός και η …μακαρία
η οδός της οικονομίας (ην πορεύει σήμερον).
Στην πολιτική ζωή μπλέχτηκαν πολλές φορές και κότερα (ψαρόβαρκες θα
μπλέκονταν;) με κρουαζιέρες και χλιδάτη ζωή. Η εξουσία καταξιώνεται και
θέλει την επιβεβαίωση και μέσα από ακριβά αυτοκίνητα. Τι εξουσία έχεις αν δεν κυκλοφορείς με ένα κρατικό αυτοκίνητο ή υπηρεσιακό ή αυτοκίνητο του
δήμου; Το φαινόμενο ευτυχώς σταμάτησε επί Σύριζα, όταν επιτέλους οι
βουλευτές του αντιστάθηκαν και διαμήνυσαν πως αρνούνται να παραλάβουν
αυτοκίνητα που δεν θα έχουν το τιμόνι αριστερά... Τώρα είναι πανεύκολο πια να ξεχωρίζεις ποιος
είναι αριστερός και δεν πρέπει να σας μπερδεύει το δεξί φλας που αναβοσβήνει…
Πιάσαμε την ΕΡΤ και χάσαμε την ησυχία μας
Σε εξέλιξη είναι το πρόγραμμα εγκατάστασης εξοπλισμού για δορυφορική
λήψη τηλεοπτικού σήματος (αποκωδικοποιητές, πιάτα, κουταλοπίρουνα ) στα χωριά μας. Έτσι,
τώρα, θα πιάνουμε και την δημόσια τηλεόραση, αν και γνωρίζουμε ότι αυτό το
μαγαζί θάβει ανέκαθεν την αλήθεια δημοσία δαπάνη.
Θέλεις δεν έγινε καλή ρύθμιση στα δορυφορικά «πιάτα» (που μάλλον με
γάστρες μοιάζουν), θέλεις τίποτε άλλο φταίει, όλο τον Κυριάκο λένε ότι δείχνει
η τηλεόραση. Όμως, πολλοί απ’ αυτούς που το υποστηρίζουν δεν λαμβάνονται υπ’
όψιν ως κινούμενοι από στείραν (μαρμάραν δηλαδή) αντιπολιτευτικήν διάθεσιν
και επειδή, όταν η τιβί έδειχνε τον Αλέξην, ουδόλως ενοχλούνταν ούτε
διαμαρτύρονταν. Τώρα οι κουλικοί (πώς να πω ρε παιδιά τους οπαδούς του Κούλη
κολικούς ή κουλούς;) είναι στο άλογο της εξουσίας καβάλα και οι ρόλοι άλλαξαν. Αλλάζει η κυβέρνηση, αλλάζουν
κι αυτοί που σκούζουν. Τουτέστιν η κριτική του Έλληνα τηλεθεατή είναι
κομματική, άρα ανύπαρκτη επί της ουσίας ή άνευ σημασίας και η παράγραφος που
της αφιέρωσα πολύ της πέφτει. Πλην των οπαδών υπάρχουν κι εκείνοι που μπορούν
να διακρίνουν τι είναι προπαγάνδα απ’ αυτά που τους σερβίρουν και έμαθαν ότι η
τηλεόραση έχει και επιλογέα καναλιών και κλεισίματος. Προς πάντας συνιστάται
υπομονή… καμία
εξουσία δεν έσωσε η τιβί!...
Ας σταθούμε στα θετικά της
τεχνολογίας. Η τηλεόραση είναι και μια συντροφιά. Στην απομονωμένη Αργιθέα
ακόμα περισσότερο… Πώς θα άλλαζαν χρόνο οι Αργιθεάτες αν δεν έβλεπαν τον
Μπακογιάννη να μετράει; (δεν μπόρεσα να δω που είχε το σκονάκι και τα κατάφερε
στο ανάποδο μέτρημα) Μεταξύ μας, όταν σου μετράει ο Μπακογιάννης ν’ αλλάξεις
χρόνο, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να στυλώσεις τα πόδια και να
μείνεις στο 2019 (που είχες και πληρωμένα τα τέλη κυκλοφορίας). Να γίνεις
αντιρρησίας αλλαγής χρόνου και να μην πας
στο 2020 (δεν σε πάνε με το ζόρι). Όμως, γιατί να το κρύψομεν; Εκτός των άλλων
ο λαός έχει και τον δήμαρχον που του αξίζει… Πρέπει να μετράς ποιος δήμαρχος θα
σου μετράει!
Είπε, όμως, και κάτι που δημιούργησε πολλές και απρόβλεπτες
παρενέργειες. Λίγο πριν το μέτρημα ευχήθηκε: «Πάρτε
ο ένας τον άλλον αγκαλιά να μην βρει κανέναν το 2020 μόνο του». Αγκαλιάστηκαν
οι άνθρωποι κι άλλος κόλλησε ίωση, άλλος κλαμπάτσα, γαστρεντερίτιδα και συρμές διάφορες
και την άλλη μέρα γέμισαν τα νοσοκομεία κι έτσι κανένας δεν έμεινε χωρίς παρέα.
Άκουσαν και οι Αργιθεάτες, τι να αγκάλιαζαν; Πού να βρουν άνθρωπο; Άλλους πήρι
αγκαλιά του μπουτινέλου, άλλους του φουρλέτσι, κάποιους άρπαξι του φκυάρι (το
’χουμι μέσα στου σπίτι μην πιάσει κάνα χιόνι να ξιχιουνίσουμι) κι άλλους του
μπουρί απ’ τ’ σόμπα κι ζιουματίσκι…
Η τεχνολογία βρίσκει λύσεις.
Το πρωί της πρωτοχρονιάς αρκετοί Αργιθεάτες εκκλησιάστηκαν μέσω τηλεόρασης στον
μητροπολιτικό ναό Αθηνών. Δεν είναι εκπληκτικό αυτό; Αθηναίοι και Μαρκελεσιώτες
ένα εκκλησίασμα! Ιδού, λοιπόν, άλλο ένα θετικό. Και μιας κι αναφέρεται ο
εκκλησιασμός στον τόπο μας, ας δούμε την συμβολή της τεχνολογίας και με άλλα
μέσα πλην της τηλεόρασης.
Στα κάτω χωριά (όταν ακούτε κάτω καταλαβαίνετε ποια είναι υποθέτω) υπάρχουν
ιερείς στις εκκλησίες, αλλά δεν υπάρχουν ψάλτες. Βρέθηκε, όμως, η λύση. Σε όλες
τις εκκλησίες ψάλλει ο Δημήτρης Τσίνας μέσω σκάϊπ και έτσι προσαρμόζονται όλοι
και φτάνουν ως την απόλυση με απόλυτο συντονισμό.
Στην Ανατολική Αργιθέα οι ιερείς βρήκαν άλλες λύσεις. Έχουν ηχογραφημένα
τα λόγια των ψαλτών κι έτσι καταφέρνουν με τη βοήθεια μαγνητόφωνου να κάνουν
λειτουργίες. Είσαι στο Σπυρέλο κι αν λείπει ο Τάκης Γρηγορίου, ψάλλει αντ’
αυτού ο άρχων πρωτοψάλτης του Πατριαρχείου ή ο Χαρίλαος Ταλιαδώρος ή ο Θεόδωρος
Βασιλικός, ανάλογα ποια κασέτα θα βάλει ο παπάς.
Η εκκλησία προσκαλεί τους πιστούς με την καμπάνα. Τελευταία βλέπω να
αλλάζει κι αυτό. Η πρόσκληση θα γίνεται με ανακοινώσεις, με μήνυμα στο κινητό,
με μέιλ ή μέσω φέισμπουκ και βάιμπερ. Σταματώ για να μην πω περισσότερα και
κολάζομαι…
Άλλοι Σάνα Μαρίν
κι άλλοι σάρα και μάρα
Πρωθυπουργό έβγαλαν οι Φιλανδοί!
Όχι, σαν εμάς, που βγάλαμε τον Κυριάκο. Τ’ράς τ’ Μάριν
κουπιλάρα, τ’ρας ικειόν τουν Κυριάκου σκαρπίνι! (οι Λιασκοβίτες
κατάλαβαν, ειδικά οι της Ομπράβας, Ντούγλιστας και Φτέρης). Βέβαια, είναι κι
άλλοι χειρότεροι από μας. Σάρα και μάρα! Πάρ’ το από Γερμανία και τράβα μέχρι
Αγγλία. Καλά, δεν βλέπουν τι ψηφίζουν; Στο παραβάν με δεμένα μάτια μπαίνουν;
Ήθελα να πω και για την Αμερική αλλά ποιος κοτάει; Δεν είμαστε να φάμε κάναν πύραυλο
στο Καφενείο να μας ανατινάξουν τα καφόμπρικα και να μας τινάξουν τα πέταλα.
Η Σάνα Μαρίν θα ηγείται
πεντακομματικής κυβέρνησης και μάλιστα με κόμματα που έχουν γυναίκες αρχηγούς! Η
χώρα των αμαζόνων είναι; Είναι δυνατόν να μην ξεμαλλιαστούν αυτές κάποια
στιγμή; Να στείλουμε κι εμείς την Ντόρα με την Κανέλλη εκεί, να γλιτώσουμε
κιόλας; Θα στέλναμε και την Γεροβασίλη σε συσκευασία με την Αυλωνίτου και την
Παπακώστα, αλλά τι να τις κάνουν αυτές, έχουν ξανθιές στην Φινλαδία…
Σκέφτεται να νομοθετήσει και την
εξάωρη εργασία για τέσσερις μέρες την εβδομάδα. Υποψιάζομαι ότι αυτή σπούδασε
εδώ στην Ελλάδα και πήρε ιδέες. Σου λέει: Οι Έλληνες
δουλεύουν οι μισοί και οι άλλοι κάθονται. Η δουλειά αυτών που δουλεύουν είναι να σερβίρουν
καφέδες, τσίπουρα και σουβλάκια σ’ αυτούς που κάθονται. Δουλεύουν μεν οχτώ
ώρες, αλλά έχουν κι ένα εξάωρο διάλειμμα ανάμεσα.
Άρα βγαίνει το πρόγραμμα που θα προτείνω.
Οι Φιλανδοί δεν ανήκουν στην
ινδοευρωπαϊκή φυλή. Μήπως κάνουν τις γυναίκες αρχηγούς κομμάτων, για να
αλληλοεξοντώνονται να ’χουν το κεφάλι τους ήσυχο και γι’ αυτό είναι οι πιο ευτυχισμένοι
απ’ τους λαούς της γης; Το φαινόμενο αυτό παρατηρήθηκε και στα δικά μας
Κουμπουριανά. Οι αρχαίοι Κουμαριανοί είχαν γυναίκες αρχηγούς, ρωτάτε και τον
Γιώργο Δήμο να σας πει. Επαναφέρω και συμπληρώνω ένα παλιότερο ερώτημα του
Καφενείου. Ανήκουν οι Κουμπουριανίτες στην ινδοευρωπαϊκή φυλή; Αν όχι, μήπως τελικά οι Φιλανδοί είναι
Κουμπουριανίτες μετανάστες;
Απορίες
Η Ντόρα λέγεται Ντόρα επειδή κάνει πολύ ντόρο ή επειδή δεν της κόβεις ντορό;
Πώς έγινε πρωθυπουργός στην Ελλάδα ο Κυριάκος; Κανένας δεν πρόσεξε το
επώνυμο όταν ψήφιζε;
Πότε πρέπει να φοβόμαστε περισσότερο
τον Μητσοτάκη; Όταν σκέφτεται ή όταν δεν σκέφτεται; Σκεφτείτε!...
Ο Λούλης εκτός από δεξιές συμβουλές ξέρει και αριστερές και τον πήρε τώρα για
επικοινωνιολόγο ο Τσίπρας; Συριζαίοι δεν ενοχλείσθε διόλου;
Αυταπάντηση: (ως καφετζής διατηρώ
το δικαίωμα της αυταπάντησης όπως άλλοι καφετζήδες το δικαίωμα της αυταπάτης). Οι
Συριζαίοι κατάπιαν αμάσητους και χώνεψαν άνευ σόδας άλλους κι άλλους (ων ουκ
έστι αριθμός) ο Λούλης θα τους πείραζε!...
Η πράσινη αριστερά με τι χρώμα θα κυκλοφορεί, μιας και διατηρεί πάντα το πλεονέκτημα
(όχι το ηθικόν) άλλα να λέει κι άλλα να κάνει;
Γιατί όταν μπεις σ’ αυτή την αριστερά ακόμα κι αν δεν έχεις πλεονέκτημα
(ηθικόν αυτή τη φορά) το αποκτάς αυτομάτως. Κόμμα είναι αυτό η καθαρτήριον ή
καθαριστήριον; Περνούν όλοι στη μπουγάδα της Ξενοπλενογιαννακοπούλου; Πόσους
κόπανους έχει αυτή και καταφέρνει τόσα χοντροσκούτια;
Τελευταία απορία για σήμερα: Εσύ δεν έχεις παρόμοιες απορίες;
Λίθοι και λίθοι επί λίθων
Πόσο ωραία σμίλεψε την πέτρα ο άγνωστος
τεχνίτης για να φκιάσει το αγκωνάρι της πρώτης φωτογραφίας και να στολίσει το
πέτρινο σπίτι!
Στο σπίτι που θα στέγαζε τη ζωή, τη χαρά και
την ελπίδα των ανθρώπων, αλλά και σε οτιδήποτε υπηρετούσε τις ανάγκες τους δεν
έπρεπε να απουσιάζει η φιλοκαλία. Ο ακατέργαστος λίθος με την υπομονή και το
μεράκι μετατρέπονταν σε στολίδι μοναδικό. Με αυτές τις πέτρες έστησαν τα χωριά
τους, τις πετροκάγκελες και πετροκάναλες βρύσες τους, τα γεφύρια τους, τ’
αλώνια τους, τους τοίχους των χωραφιών τους, τις στρουγκοκαλύβες τους…
Περνοδιαβαίνοντας σήμερα τους ορεινούς τόπους
και την δική μας Αργιθέα, έξω απ’ την επίπλαστη εικόνα των χωριών και κάποιων
συνοδών έργων, διαπιστώνεις, δυστυχώς, ότι κινείσαι εν μέσω ερειπίων. Ο χώρος
αυτός, που κάποτε ήταν ζωτικός για τους ανθρώπους, σήμερα είναι ο έρημος τόπος της σιωπής…
Γκρεμισμένοι τοίχοι, αφανισμένη ζωή…
Eρημωμένη πετρόστρουγκα 
