Του Kωνσταντίνου Αθ.
Οικονόμου δασκάλου - συγγραφέα
ΓΕΝΙΚΑ: Έκτρωση ή
άμβλωση είναι η διακοπή μιας αδιατάρακτης ενδομητρίου κυήσεως, που διενεργείται
σε πρώιμη ηλικία (< 24 εβδ.) και οδηγεί σε θανάτωση του εμβρύου. Η άμβλωση
προκαλείται με χημικές, χειρουργικές ή άλλες μεθόδους. Το όριο των 24 εβδομάδων
καθορίστηκε με βάση την ελάχιστη ηλικία κυήσεως, που επιτρέπει στο έμβρυο να
είναι βιώσιμο. Εφαρμόστηκαν διάφορες μέθοδοι άμβλωσης κατά καιρούς. Οι ηθικές και νομικές πτυχές της άμβλωσης αποτελούν
αντικείμενο έντονης συζήτησης παγκοσμίως.
Κύριο ζήτημα είναι κατά πόσο το
έμβρυο μπορεί να χαρακτηριστεί ως άνθρωπος και συνεπώς η έκτρωση ως
ανθρωποκτονία. Το κοινωνικό φαινόμενο των αμβλώσεων σήμερα έχει λάβει
διαστάσεις επιδημίας. Σύμφωνα με έρευνα της Ισπανικής Στατιστικής Υπηρεσίας,
κάθε 11 δευτερόλεπτα πραγματοποιείται μια άμβλωση στην Ευρώπη (2.800.000 έμβρυα
ετησίως)!
ΝΟΜΙΚΗ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΣ: Στην
Ελλάδα η έκτρωση επιτρέπεται υπό προϋποθέσεις. Ο Ποικικός Κώδικας επιτρέπει την
άμβλωση, με συναίνεση της εγκύου, μόνο από μαιευτήρα με συμμετοχή
αναισθησιολόγου στις ακόλουθες περιπτώσεις: Εντός των πρώτων 12 εβδομάδων της κύησης
σε κάθε περίπτωση (!). Εντός των πρώτων 24 εβδομάδων, αν υπάρχουν ενδείξεις
ανωμαλίας ή δυσλειτουργίας του εμβρύου. Εντός 19
εβδομάδων, αν η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού, αποπλάνησης, αιμομιξίας.
Χωρίς χρονικό περιορισμό, αν υπάρχει κίνδυνος της ζωής της εγκύου ή σοβαρής
βλάβης της υγείας της. Η Εκκλησία της Κύπρου, αξίζει να σημειώσουμε, μετά την
τουρκική εισβολή του 1974, συγκατατέθηκε να υποβληθούν σε έκτρωση οι
Ελληνοκύπριες που είχαν βιασθεί. Στις ΗΠΑ, η έκτρωση αποτελεί σημαντικότατο
ζήτημα πολιτικοκοινωνικής αντιπαράθεσης. Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ότι
καμιά Πολιτεία δεν έχει δικαίωμα να απαγορεύσει την άμβλωση.
ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ: Ο ιπποκράτειος όρκος στο θέμα της άμβλωσης λέει
ξεκάθαρα: “δε θα δώσω
σε κανέναν που θα μου ζητήσει φάρμακο θανατηφόρο ούτε θα δώσω παρόμοια
συμβουλή, ούτε και σε γυναίκα θα δώσω φάρμακο για έκτρωση”. Σύμφωνα με τον Γαληνό (β' μ.Χ.αι.) ο Λυκούργος
και ο Σόλωνας απαγόρευαν τις εκτρώσεις. Είναι παραδεκτό ότι οι περισσότεροι
Έλληνες γιατροί ήταν αντίθετοι με κάθε έκτρωση, εκτός από κείνες που γίνονταν
για θεραπευτικούς λόγους. Αντίθετα ο Πλάτων, στην «Πολιτεία», διέταζε την
έκτρωση για τις γυναίκες που θα είχαν μείνει έγκυες μετά την ηλικία των
σαράντα, δίνοντας προτεραιότητα στις ανάγκες της Πολιτείας έναντι ττων
δικαιωμάτων του αγέννητου. Ο Αριστοτέλης πρότεινε κάτι παρόμοιο στα “Πολιτικά”.
Έτσι έλεγε: «πρέπει να προσδιοριστεί ο αριθμός της τεκνοποίησης, αν δε, παρά
τα ορισμένα, η σύζυγος μείνει έγκυος, πρέπει να κάνουν άμβλωση». Οι
Στωικοί, πάλι, πίστευαν πως το έμβρυο είναι τμήμα της μητέρας του και πως η ζωή
αρχίζει μόνο όταν το νεογέννητο αναπνεύσει. Εντούτοις, οι Στωικοί πίστευαν ότι
η έκτρωση είναι «επιζήμια στο γενικό καλό» και ασεβής. Οι τελευταίοι των
Στωικών επηρεασμένοι από τους Ορφικούς, ενδιαφέρθηκαν για τη μοίρα του
αγέννητου, πιστεύοντας και στην ασώματη ύπαρξη της ψυχής. Άνθρωποι που πέθαιναν
πρόωρα και τα έμβρυα που υφίσταντο έκτρωση καταδικάζονταν σε κακή μεταθάνατον
μοίρα. Αυτή η πίστη οδήγησε σε καταδίκη της έκτρωσης.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ: Ο
οικονομικός παράγοντας είναι θέμα που απασχολεί πολύ τα ζευγάρια σε
αναπαραγωγικό στάδιο. Η περίοδος ύφεσης που διανύουμε προβληματίζει αρνητικά
ώστε να κρατηθεί ένα παιδί σε περίπτωση κύησης, λόγω των αυξημένων εξόδων
ανατροφής. Εκτός αυτού, συνηθέστερες αιτίες που οδηγούν μια γυναίκα στην
άμβλωση είναι κοινωνικές, προσωπικές, επαγγελματικές, οικογενειακές. Πιθανή
αιτία είναι η ανικανότητα ανάληψης ευθυνών από γυναίκες που έχουν μάθει μόνο
για δικαιώματα και όχι για υποχρεώσεις ή η ανδρική ανευθυνότητα. Πολλές είναι
και οι γυναίκες που αποφασίζουν την έκτρωση, μαθαίνοντας ότι το έμβρυο θα έχει
προβλήματα υγείας ή ανάπτυξης, γιατί σκέφτονται ότι δεν θα έχουν βοήθεια από το
κράτος, και ότι δεν υπάρχουν υποδομές και περίθαλψη των παιδιών αυτών.
ΜΙΑ ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΚΟΠΙΑ: Η άμβλωση
συνιστά φλέγον ζητήμα για την Ιατρική Ηθική. Ιατρικά, είναι απολύτως σαφές πως
η καταφυγή στην άμβλωση μιας τρομαγμένης εφήβου αξιολογείται διαφορετικά από
την απόφαση μιας ώριμης γυναίκας που επιλέγει άμβλωση φοβούμενη αισθητικές(;)
επιπτώσεις εγκυμοσύνης. Η ίδια η έγκυος βασανίζεται από το ερώτημα σχετικά με
το κατά πόσον έχει δικαίωμα να θέσει τέλος στη ζωή του εμβρύου της. Εάν η
έγκυος επιλέξει την άμβλωση, έχει ο σύντροφος το δικαίωμα να αρνηθεί ή, φέρει
και εκείνος ηθικό βάρος αν συναινέσει; Ο γιατρός έχει το δικαίωμα να αρνηθεί
επικαλούμενος λόγους συνείδησης, ή υποχρεούται να υπακούσει; Εάν αρνηθεί και η
έγκυος καταφύγει σε κομπογιαννίτικες μεθόδους που θα προκαλέσουν τον θάνατό
της, θα φέρει ευθύνη ή όχι; Εάν ο γιατρός συναινέσει στην άμβλωση, συναινεί σε
φόνο; Αυτά αποτελούν ηθικά προβλήματα της άμβλωσης. Για την επιστήμη, το έμβρυο είναι ένα μόρφωμα στο
οποίο σταδιακά προστίθενται ιδιότητες, μια διαδικασία της οποίας η ολοκλήρωση
παράγει έναν πλήρη ανθρώπινο οργανισμό. Όμως, ακόμη και ένας ατελής ανθρώπινος
οργανισμός συνιστά ζώσα ανθρώπινη ύπαρξη. Βασική αρχή της βιολογίας είναι το
αξίωμα: “εν ζωή βρίσκεται μόνο αυτό που κάποια στιγμή μπορεί να
πεθάνει”. Κατά τους επιστήμονες που
δέχονται τις αμβλώσεις ισχύει περίπου το εξής αξίωμα: “Η ιατρική λαμβάνει
υπ’ όψιν της τον εγκεφαλικό θάνατο, αφού η αναπνευστική και καρδιακή λειτουργία
μπορούν πλέον να υποστηριχθούν μηχανικά. Το έμβρυο για να θεωρηθεί πως ζει,
πρέπει να μπορεί να πεθάνει και, για να είναι δυνατόν αυτό, πρέπει να έχει
αναπτύξει αυτόνομες αναπνευστικές, καρδιακές και εγκεφαλικές λειτουργίες, οι
οποίες αν διακοπούν θα το οδηγήσουν στον θάνατο. Όταν οι λειτουργίες αυτές
έχουν διαμορφωθεί, το έμβρυο αποκτά και την ιδιότητα της ζωής. Προτού, όμως,
αυτό συμβεί, θεωρείται πως η αναγνώριση ζωής είναι άτοπη, αφού πρόκειται περί
ζωής της οποίας η παύση δεν θα μπορούσε να ορισθεί. Έτσι, η άμβλωση σε πρώιμο
στάδιο δεν συνιστά φόνο.” (!) [σημ.
Ακόμη κι αν η καρδιά του εμβρύου μέχρι τότε χτυπούσε...]
ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: Για τις γυναίκες που
κάνουν έκτρωση ο κίνδυνος καρκίνου του μαστού και του τραχήλου της μήτρας
υπερδιπλασιάζεται. Αυτό σχετίζεται με την ανώμαλη διακοπή των ορμονικών αλλαγών
της κύησης. Ποσοστό 3% των γυναικών μπορεί να υποστεί διάτρηση μήτρας, που
συχνά παραμένει χωρίς διάγνωση. Πολλαπλασιάζεται ο κίνδυνος εμφάνισης
προδρομικού πλακούντος στις επόμενες κυήσεις κι αυτό προκαλεί δυνητικά
παραμόρφωση εμβρύου, περιγεννητικό θάνατο, ακατάσχετη αιμορραγία. Άλλες
επιπλοκές της έκτρωσης είναι: μόλυνση, αιμορραγία, εμβολή, ρήξη ή διάτρηση μήτρας,
ενδομητρίτις, επιπλοκές αναισθησίας, σπασμοί, διαταραχές πήξεως, βλάβες
τραχήλου, τοξικό σοκ. "Δευτερεύουσες" επιπλοκές είναι: πυρετός,
εγκαύματα, χρόνιος κοιλιακός πόνος, εμετός, γαστρεντερικές διαταραχές. Όμως
μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η απώλεια ζωής και της εγγύου. Η νόμιμη έκτρωση
αναφέρεται ως η πέμπτη αιτία θανάτου για τις μητέρες στις ΗΠΑ (!). Μελέτες δείχνουν
ότι γυναίκες που υποβάλλονται σε περισσότερες εκτρώσεις (45% των συνολικών
εκτρώσεων1.)
αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο να εκδηλώσουν τέτοιες επιπλοκές.
ΨΥΧΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ: Η έκτρωση μπορεί
να είναι ψυχολογικά καταστρεπτική. Οι ψυχίατροι έχουν εντάξει τα συμπτώματα σε
ειδική κατηγορία της μετατραυματικής αγχώδους διαταραχής, (μετεκτρωτικό
σύνδρομο): Μελέτη σε Καναδικές περιφέρειες διαπίστωσε μεγαλύτερη χρήση
ψυχιατρικών υπηρεσιών από γυναίκες που είχαν υποβληθεί σε έκτρωση. Μάλιστα το
25% αυτών των γυναικών επισκέπτεται ψυχίατρο. Οι γυναίκες που έχουν κάνει
έκτρωση είναι πιθανότερο να χρειαστούν αργότερα εισαγωγή σε ψυχιατρική κλινική.
Σε ιδιαίτερα υψηλό κίνδυνο βρίσκονται οι νέες γυναίκες, οι διαζευγμένες, και οι
γυναίκες που έχουν υποβληθεί πολλαπλά σε εκτρώσεις. Γυναίκες που έχουν
υποβληθεί σε έκτρωση επειδή καταπνίγουν την ψυχική τους διαταραχή, μπορεί να
υπάρξει περίοδος άρνησης πριν ζητήσουν βοήθεια. Τα καταπνιγμένα συναισθήματα
προκαλούν ψυχοσωματικές ασθένειες και προβλήματα συμπεριφοράς. Εκτενής μελέτη
διαπίστωσε ότι το 19% των γυναικών που έχουν κάνει έκτρωση υποφέρουν από μετατραυματική
άγχώδη διαταραχή (post-traumatic stress disorder – PTSD), που επικρατεί επί των
αμυντικών μηχανισμών και οδηγεί τις πάσχουσες σε έντονο φόβο, συναισθήματα
αδιεξόδου, απώλειας ελέγχου. Η PTSD εμφανίζεται όταν το τραυματικό συμβάν
προκαλεί υπερδιέγερση των αμυντικών μηχανισμών "φυγής ή πάλης", με
αποτέλεσμα μη φυσιολογική συμπεριφορά και σημαντικές διαταραχές προσωπικότητας.
Πάσχουσες της PTSD μπορεί να θυμούνται κάθε λεπτομέρεια χωρίς έντονα
συναισθήματα, άλλες μπορεί να αναβιώνουν το συμβάν σε ξαφνικές (παρεισδυτικές)
εμπειρίες αναδρομής. Όσες ωθούνται σε έκτρωση από συζύγους, φίλους, γονείς ή
άλλους, βιώνουν και εντονότερα δυσάρεστα συναισθήματα. Μια τέτοια ανεπιθύμητη
έκτρωση μπορεί να εκληφθεί ως ακρότατος βιασμός σε μια ζωή που χαρακτηρίζεται συνήθως
από από γενικότερη δυστυχία. Άλλες γυναίκες μπορεί πάντα να εκλάβουν την
διακοπή της κυήσεώς τους ως βίαια θανάτωση του ίδιου τους του παιδιού. Άλλες
αναφέρουν ότι ο πόνος της έκτρωσης, που προκαλείται από έναν μασκοφόρο που
εισβάλλει στο σώμα τους, δημιουργεί αίσθηση βιασμού. Συμπτώματα της PTSD είναι:
Α΄ΥΠΕΡΔΙΈΓΕΡΣΗ, [απαντήσεις υπερβολικής έκπληξης, επιθέσεις αγωνίας, οξυθυμία,
εκρήξεις οργής, επιθετική συμπεριφορά, αδυναμία συγκέντρωσης, υπερεγρήγορση,
δυσκολία στον ύπνο, αντιδράσεις σε καταστάσεις που μοιάζουν με κάποια πλευρά
της τραυματικής εμπειρίας (ταχυπαλμία κατά τη διάρκεια μιας ιατρικής εξέτασης ή
με το άκουσμα του ήχου μιας αντλίας)]. Β΄ΠΑΡΕΙΣΔΥΣΗ [(δηλαδή εμπειρία
τραυματικού συμβάντος σε απροσδόκητο χρόνο): ξαφνικές αναδυόμενες σκέψεις για
έκτρωση ή ένα εκτρωμένο παιδί, αναδρομές, (η γυναίκα στιγμιαία αναβιώνει την
έκτρωση), εφιάλτες σχετικά με την έκτρωση, επετειακές αντιδράσεις κατάθλιψης]
Γ΄ΣΥΣΤΟΛΗ, [“μούδιασμα” συναισθηματικών δυνάμεων, ανάπτυξη τρόπων αποφυγής
ερεθισμάτων που σχετίζονται με το τραύμα. (αποφυγής ανθρώπων, τόπων, πραγμάτων
σχετιζόμενων με την έκτρωση), απομάκρυνση από τις σχέσεις, αποξένωση απ' όσους
συνδέονται με την απόφαση για την έκτρωση, αποφυγή παιδιών, προσπάθεια άρνησης
σκέψεων ή συναισθημάτων που σχετίζονται με την έκτρωση, χρήση ναρκωτικών ή
οινοπνεύματος, σκέψεις ή απόπειρες αυτοκτονίας, αυτοκαταστροφικές τάσεις].
Αξίζει να αναφερθεί ότι 30 έως 50% των γυναικών που έχουν υποστεί έκτρωση
αναφέρουν προβλήματα στη σεξουαλική ζωή (έλλειψη απόλαυσης, πόνος, αποστροφή
προς τους άνδρες, ή, αντίθετα, αλλαγή πολλών συντρόφων). Για ορισμένες
γυναίκες, το μετεκτρωτικό άγχος συνδέεται με διαταραχές διατροφής, (βουλιμία ή
νευρική ανορεξία). Ακόμη, είναι σαφές ότι στα περισσότερα ζευγάρια, μια έκτρωση
προκαλεί προβλήματα στη σχέση τους (πιθανότητες να οδηγηθούν σε διάσταση ή
διαζύγιο). Οι γυναίκες που έχουν πραγματοποιήσει περισσότερες από μία εκτρώσεις
έχουν περισσότερες πιθανότητες να χρειαστούν βοήθεια, κυρίως διότι έχουν
περισσότερες πιθανότητες να μείνουν με παιδί και χωρίς σύζυγο.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ: Ο κάθε ένας από μας
μπροστά στο θέμα των αμβλώσεων μπορεί να αναρωτηθεί: α΄ Ποιος και με ποιο
δικαίωμα θα μπορούσε να αποφασίσει να μην υπάρξω, εφόσον είχα συλληφθεί στην
κοιλιά της μητέρας μου; Πώς και γιατί η προσφορά μου στο έθνος, καθώς και η
ύπαρξή μου θα μπορούσε να θεωρηθεί «ανεπιθύμητη», οπλίζοντας το χέρι ενός
μισθωμένου «επιστήμονα» και που έρχεται με τμορφή απορροφητικής «σκούπας -
μηχανής του κιμά», όταν δεν θα μπορούσα καν να αντισταθώ τόσο μικρός και
αδύναμος; β΄Γιατί η Ιστορία κατονομάζει ενέργειες προσώπων (Χίτλερ, Στάλιν),
δολοφονίες ή γενοκτονίες, ενώ για τα βρέφη η λέξη μετατρέπεται σε
«αμβλώσεις-εκτρώσεις»; γ Θα μπορούσα να φανταστώ ως ανεπιθύμητη κύηση το
Σωκράτη, τον Αριστοτέλη, τον Περικλή, το Μ. Αλεξάνδρου, τον Πλάτωνα;
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ: Για την Ορθοδοξία ο άνθρωπος είναι
άνθρωπος από τη στιγμή της συλλήψεως. Βέβαια το έμβρυο δεν είναι τέλειος
άνθρωπος. Αυτό όμως μπορεί να λεχθεί και για το νεογέννητο βρέφος. Οι χρονικοί
προσδιορισμοί που καθορίζονται για το θεμιτό ή μη των εκτρώσεων είναι
αυθαίρετοι. Για την Εκκλησία ο άνθρωπος με τη σύλληψή του εισέρχεται στην
προοπτική της αιωνιότητος και καλείται στο “καθ' ομοίωσιν” προς τον Δημιουργό
του. Ο κάθε άνθρωπος είναι ανεπανάληπτος, και η διαφοροποίησή του αρχίζει από τη
στιγμή της σύλληψής του, οπότε αποκτά ανθρώπινη φύση, οντότητα, ανεξάρτητα από
τις μελλοντικές αλλαγές. Η ψυχή του ανθρώπου υπάρχει από την
αρχή της σύλληψής του. Γι΄αυτό, όταν οι Πατέρες
τοποθετούνται απαγορευτικά απέναντι στην άμβλωση δεν εξετάζουν
σε ποιό στάδιο ανάπτυξης βρίσκεται το έμβρυο. Υποστηρίζουν ότι η έκτρωση είναι φόνος.
Τα κύτταρα του εμβρύου, το γενετικό του υλικό, η φυσιολογία του είναι
ανθρώπινα, ενώ η δυνατότητά του ν' αναπτυχθεί σε τέλειο άνθρωπο, επισφραγίζει
την ανθρωπινή του οντότητα. Γι' αυτό η παρεμπόδιση της εξέλιξής του αποτελεί
καταστροφή ανθρώπινης ζωής με αιώνια προοπτική. Η άποψη ότι η γυναίκα έχει δικαίωμα ν' αποφασίζει μόνη
για το σώμα της και για το έμβρυο της είναι απαράδεκτη και με την λογική. Το
έμβρυο δεν προέρχεται μόνο από την γυναίκα αλλά και από τον άνδρα. Όμως, το
έμβρυο δεν ανήκει μήτε στην γυναίκα μήτε στον άνδρα που συνέβαλαν στη
δημιουργία του, αλλά αποτελεί ξεχωριστή ζωντανή ύπαρξη, που αδικείται κατάφωρα
όταν καταστρέφεται από τους ιδίους τους γονείς. Τέλος είναι παράλογο να
χαρακτηρίζεται ανθρώπινο δικαίωμα κάτι, που συνεπάγεται τη στέρηση του
δικαιώματος ζωής κάποιας άλλης ανθρώπινης ύπαρξης. Η αδυναμία του εμβρύου να
υπερασπιστεί τον εαυτό του κάνει την πράξη ύπουλη. Για πολλούς το έκλημα που
λέγεται άμβλωση χαρακτηρίζεται με νομικούς όρους, φόνος εκ προμελέτης,
ιδιαζόντως απεχθής και χωρίς δικαίωμα του θύματος σε νόμιμη άμυνα. Ούτε
η διαπίστωση κάποιου συνδρόμου δικαιολογεί την άμβλωση. Γι' αυτό η Εκκλησία
αντιμετώπιζε εξαρχής την έκτρωση ως φόνο, και την υποβοήθησή της, συνεργία σε φόνο. Η περιφρόνηση της ανθρώπινης
αξιοπρέπειας, που αρχίζει με την καταστροφή ή και την εμπορία (!) της αγέννητης
ζωής στα επιστημονικά εργαστήρια ανοίγει το δρόμο για άλλες μορφές θανατώσεων.
Όταν ο Θεός και η φύση αντικαθίστανται από την ανθρώπινη αυθαιρεσία, όλα
γίνονται λογικά και επιτρεπτά, ακόμη και οι ναζιστικές θεωρίες “ευγονικής”. Οι αγέννητοι άνθρωποι δεν μπορούν να οργανωθούν και
να υποστηρίξουν τα δικαιώματά τους. Αυτό όμως, δεν νομιμοποιεί
τους γεννήτορες να προβαίνουν στην καταστροφή, την εμπορία ή την κακοποίησή
τους. Όταν ακούμε στα Μ.Μ.Ε. ότι κάποια άγαμη μητέρα, αμέσως μετά τη γέννηση
του παιδιού της, το δολοφονεί χωρίς οίκτο, όλοι καταδικάζουν αυτό το τρομερό
γεγονός. Όμως δεν πράττουν το ίδιο για τις αμβλώσεις, αφού και αυτό το γεγονός
είναι το ίδιο κατακριτέο. Είναι δολοφονία. Αυτή η στάση εκφράζει υποκρισία. «Ποια λέαινα”, λέει ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, ποια αρκούδα θα
σκότωνε ποτέ το μικρό της; Και εσύ, λογικό ον, κάνεις χειρότερα από τα άγρια
ζώα, όταν σκοτώνεις τα παιδιά σου».
Ένας σύγχρονος Γέροντας λέει: “Καλύτερα να μην γεννιόταν η γυναίκα
εκείνη που σκοτώνει τα παιδιά της. Διότι αυτό είναι αμαρτία εναντίον του Αγίου
Πνεύματος. (...) πού έπρεπε να βρίσκει ο Θεός καλύτερη κατοικία για το παιδί,
παρά στην κοιλία της μητέρας του; Και από ’κει το βγάζεις και το πετάς στα
σκυλιά και το σκοτώνεις; (...)
Να είναι όμως ο λογικός άνθρωπος χειρότερος από τα ζώα και τα κτήνη και να
σκοτώνει τα παιδιά του; Όλες οι αμαρτίες είναι βαριές, αλλά αυτή είναι βαρύτερη
από όλες.” (Γέρων Κλέοπας Ηλίε). Ο Μ. Βασίλειος γράφει: «Αυτή που
κατέστρεψε εκούσια το έμβρυο υποβάλλεται σε τιμωρία για φόνο. Η διάκριση σε
διαμορφωμένο ή αδιαμόρφωτο έμβρυο δεν υπάρχει σ' εμάς, γιατί έτσι δεν
τιμωρείται μόνο αυτό που επρόκειτο να γεννηθεί, αλλά και η ίδια αυτή που
σκέφτηκε κι έκανε κακό στον εαυτό της” (2ος κανόνας). Γνωρίζουμε ότι
εορτάζεται η θαυματουργική σύλληψη προσώπων που αποτελούν κύρια πρόσωπα στο
γεγονός της σωτηρίας μας, όπως η Θεοτόκος Μαρία και ο άγιος Ιωάννης ο
Πρόδρομος. Από το περιεχόμενο της εορτής της Συλλήψεως της Θεοτόκου (Α. Άννης)
προκύπτει ότι η βαρύτητα ευρίσκεται στο γεγονός που θα επακολουθήσει και στο
οποίο εισάγει η Σύλληψη: στην γέννηση της Παρθένου. Συμπερασματικά, προορισμός
του ανθρώπου από τη σύλληψή του είναι να φτάσει στο καθ' ομοίωσιν, να γίνει
ένας κατά χάριν Θεός. Η πράξη της δημιουργίας του κόσμου δεν περιλάμβανε το
θάνατο. Ο Θεός είναι η Ζωή και Αυτός που δίνει τη ζωή στον κόσμο. Ο θάνατος
εμφανίστηκε παρασιτικά, εξαιτίας της απομάκρυνσης του ανθρώπου από το Θεό. Η
απομάκρυνση από το Θεό γεννά θάνατο. «Δια της αμαρτίας ο θάνατος εισήλθε
στον κόσμο» (Ρωμ. ε΄12). Ο «Θεός θάνατον ουκ εποίησεν» (Σοφ. Σολ.
α΄13) και όποιος θανατώνει συνάνθρωπό του, αντιστρατεύεται στο θέλημα του Θεού.
Αυτό γίνεται και με τις αμβλώσεις.
ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας αφηγείται
την προαναγγελία της γεννήσεως του Προδρόμου Ιωάννου από τον αρχάγγελο Γαβριήλ
στο Ζαχαρία. Ο ίδιος Ευαγγελιστής μας περιγράφει τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, δηλαδή την
άσπορο σύλληψη του Κυρίου. Τιμούμε και υμνούμε το γεγονός του Ευαγγελισμού της
Θεοτόκου, διότι τότε ο τέλειος Θεός έγινε τέλειος άνθρωπος. Γνωρίζουμε, ότι μετά τον Ευαγγελισμό της, η Θεοτόκος πήγε στην Ελισσάβετ.
Μόλις εκείνη άκουσε το χαιρετισμό της Μαρίας, το βρέφος στα σπλάγχνα της
σκίρτησε. Το έμβρυο Ιησούς αναγνωρίζεται
από το έμβρυο Πρόδρομος.
Όπως ο Κύριος, είναι ο τέλειος Ιησούς, κατά τις πρώτες στιγμές της εμβρυϊκής
υπάρξεως του, έτσι και κάθε έμβρυο, έχει το πλήρωμα της ψυχοσωματικής του
ταυτότητας. Η αρχή της βιολογικής ζωής δεν μπορεί να αποχωριστεί από την αρχή
της πνευματικής ζωής κι αυτό βεβαιώνεται από την Παλαιά ακόμη Διαθήκη. Ο Ησαΐας ομολογεί: «Κύριος εκ κοιλίας μητρός μου εκάλεσεν το όνομά μου.”
(Ησ. μθ΄1), και ο Ιερεμίας:
«Προ του με πλάσαι σε εν κοιλία επίσταμαί σε και προ του σε εξελθείν εκ
μητρός ηγίακά σε, προφήτην εις έθνη τέθεικά σε» (Ιερ. α΄5). O ψαλμωδός ομιλεί για την
πρόνοια του Θεού, που αρχίζει από της συλλήψεως του: «Επί σε επερρίφην εκ
μήτρας, από γαστρός μητρός μου Θεός μου εί συ» (Ψαλμ. κα΄11). Παρομοίως
εκφράζεται και ο Απόστολος Παύλος:
«ότε δε ευδόκησεν ο Θεός ο αφορίσας
με εκ κοιλίας μητρός μου και καλέσας δια της χάριτος αυτού»
(Γαλ. α΄15).
ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΑ: Πέρα
από τον αντιχριστιανικό χαρακτήρα των εκτρώσεων, έχουν και αντεθνικό χαρακτήρα, επιδεινώνοντας
το δημογραφικό πρόβλημα. Αποτελούν την αιτία που η Ελλάδα κατήντησε χώρα
γερόντων, καταδικασμένη να εξαφανιστεί. Οι διακοπές κυήσεων που
πραγματοποιούνται στα δημόσια νοσοκομεία ξεπερνούν τις 70.000 ετησίως. Ωστόσο,
μαζί με αδήλωτες αμβλώσεις, (ιδιωτικών ιατρείων), ξεπερνούν τις 200.000 το
χρόνο, τη στιγμή που οι γεννήσεις υπολείπονται των 100.000 (από 150.000 που
είχαμε μέχρι το 1981). Η εικόνα που διαμορφώνεται στις εφηβικές ηλικίες, είναι
χειρότερη από το παρελθόν, επειδή οι έφηβες σήμερα ξεκινούν νωρίτερα τις
σεξουαλικές επαφές, έχοντας άγνοια για το τι είναι άμβλωση, τι επιπτώσεις έχει
στη σωματική και ψυχική τους υγεία, ενώ αγνοούν ότι το γονιμοποιημένο ωάριο
είναι ένα άτομο υπό ανάπτυξη. Ο μεγάλος αριθμός αμβλώσεων στην πατρίδα μας
συμβάλλει αποφασιστικά στην απογοητευτική πορεία γεννήσεων των τελευταίων 20
χρόνων. Σημειωτέον ότι οι τοκετοί αλλοδαπών αποτελούν 20% του συνόλου. Στη
Βρετανία, με εξαπλάσιο πληθυσμό από την Ελλάδα, έχουμε ισόποσες εκτρώσεις
(190.000). Όταν κάθε χρόνο γεννιούνται στην Τουρκία 1.600.000 παιδιά, στην
Ελλάδα γεννιούνται μόνον 90.000, ενώ υπολογίζεται ότι οι διακοπές κύησης είναι
μέχρι και τριπλάσιες των γεννήσεων. Από έρευνες υπολογίζεται ότι το 2030 η χώρα
μας θα έχει πληθυσμό περίπου 8.000.000, χωρίς να συμπεριλάβουμε τα αποτελέσματα
της Κρίσης, η Αλβανία 14.000.000 και η Τουρκία 100.000.000. Η Ελλάδα
αιμορραγεί αργοπεθαίνοντας. Ο πληθυσμός της χώρας μας, για πρώτη φορά μειώθηκε
αφού το 2011 απεγράφησαν 10.787.690 μόνιμοι κάτοικοι. (10.964.020 το 2001).
Μπορεί να φαίνεται μείωση πληθυσμού μόνο 180 χιλιάδων, αλλά θα πρέπει να
υπολογίσουμε και τον παράγοντα των ξένων, οι οποίοι ξεπερνούν τους 1.100.000!
Το 1980 η Ελλάδα ήταν δεύτερη σε γεννήσεις (κατά μητέρα) στην Ευρωπαϊκή Ενωση
(148.134), ενώ το 1999 άγγιξε την τελευταία θέση (100.265). Στον Στρατό η
απόδοση των κλάσεων από το έτος 2000 (83.000) έως στο 2013 (53.000) παρουσιάζει
υστέρηση 30.000 στρατευσίμων, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην εθνική άμυνα. Το
1997 οι γυναίκες που τεκνοποίησαν είχαν σε ποσοστό 45,4% ένα παιδί και το 39%
δύο παιδιά, οι δε λοιπές κάτι περισσότερο των δύο. Η Ελλάδα είναι ευρωπαϊκή
πρωταθλήτρια και τρίτη στον κόσμο σε εκτρώσεις!! Για να αλλάξουν όλα αυτά
απαιτείται ανάπλαση της ελληνικής παιδείας, ώστε να δημιουργηθεί η κατάλληλη
νοοτροπία στους Ελληνες και κυρίως στους νέους και να ξαναγίνει το παιδί πηγή
χαράς και ζωής για την ελληνική οικογένεια και να ξαναγίνουμε οι πολυμελείς
ευτυχισμένες οικογένειες των περασμένων γενεών. Ενώ
οι εχθροί δεν μπόρεσαν να μας εξαφανίσουν από τον παγκόσμιο χάρτη, εμείς οι
ίδιοι οι Νεοέλληνες απεργαζόμαστε την καταστροφή του έθνους μας καθώς ως
“Έλληνες”, αποδεχόμενοι τις εκτρώσεις, εργαζόμαστε για την οικοδόμηση ενός
ελληνικού νεκροταφείου. Η αποχαύνωση των απολαύσευων, ο καταναλωτισμός, ο
παραγκωνισμός της παράδοσής, κάνει τον
Νεοέλληνα να ζει την αρχή του τέλους του. Μόνο όταν
συνειδητοποιήσει το έγκλημα που γίνεται με τις εκτρώσεις, όταν θεραπεύσει τη
φιλαυτία του, όταν συνειδητοποιήσει ότι η ακμή της Ελλάδας ταυτίζεται με
επαναπροσέγγιση των αιωνίων αξιών που μας προσφέρει η ελληνοχριστιανική
παράδοση, θα μπορέσει να οδηγήσει την Ελλάδα σε ακμή.
Βιβλιογραφία: Ασπασία
Τσαούση, "Το Δικαίωμα στην Άμβλωση στις Η.Π.Α.: Δικαιώματα του Ανθρώπου,
τομ. 28(2006), σελ. 1107-1172.
Ι. Πρωτοπαπαδάκης, «Είναι η
άμβλωση σε πρώιμο στάδιο φόνος;»
Μ’ Ενδιαφέρει,
Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία, τ. 46, 10/11 2005
Της Janet L. Hopson ΕΜΒΡΥΑΚΗ
ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
Ιωάννου μοναχού και πρεσβυτέρου, Λόγος εις
την Σύλληψιν της αγίας Άννης
Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή, «Ένα
θλιβερό φαινόμενο» τ I. Μ. Βεροίας 10/ 2000.
1. [Πηγή:
The Journal of Reproductive Medicine, Pain During Early Abortion, Dr. Lynn
Borgatta and David Nickinovich (PhD), 1997, vol. 42, pp. 287-293. Η συγγραφέας
Dr Lynn Borgatta είναι στο Ιατρικό τμήμα της Planned Parenthood Federation of
America - Νέα Υόρκη.]
