ΜΕΤΑΓΝΟΥΣ … ΕΙΡΗΝΕΥΕ
Τί αν σύ, αθελήτως καρδίαν έθλιψας; Καί γε έθλιψας (ή
έθλιψας πάντως). Εί καί μή τού τρώσαντος ευθύνην φέρεις, έοικας αυτώ όμοιος
είναι. Στεναγμόν ακροάσθητι, καί μή παρίδης δάκρυα. Πόνου μή απόστα. Ακέστωρ
δράμε τού γενέσθαι. Το άκος – ίαμα ανένεγκε. Το μάλαγμα ευρών, επίθεμα βάλε.
Μηδέ έν Κριτηρίω Αρχόντων ερωτηθέντος σου, γνώμη από χειλέων περί αδελφού και
πλησίον μη εξελθέτω. Καί γάρ δούλος ετέρου εστίν ούτος. Ούτω πως ό Θεός, επί σέ μέν επικαμφθήσεται, φιλευσπλάχνως
προσδεχόμενος την έν συναισθήσει μετάνοιαν,
εκείνω δε, αποθλίβων ψυχήν αυτού, ανέσεως ελευθερίαν δωρήσηται
αποθεραπείαν παρέχων, ίνα έπ’ αμφοτέροις ή Εκείνου ε ι ρ ή ν η
ακωλύτως και απροσκόπτως αναπαύηται.
Ιερεύς Ιωάννης Νικολόπουλος
ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ
1.1.2020
