Και κάπως έτσι η "δημοκρατία" νίκησε!Οι αφίσες κατά των εκτρώσεων στο Αττικό Μετρό κατεβαίνουν, με υπουργική απόφαση.
Σύμφωνα λοιπόν με την απόφαση του Υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών «Ο έλεγχος και η έγκριση του περιεχομένου των διαφημίσεων που αναρτώνται στους χώρους του Μετρό, είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της διοίκησης της ΣΤΑΣΥ.
Την αρμοδιότητα αυτή οφείλει να την ασκεί με
υπευθυνότητα και κοινωνική συνείδηση.
Η
καμπάνια που ξεκίνησε σήμερα εναντίον των αμβλώσεων για την οποία το αρμόδιο
Υπουργείο και η Κυβέρνηση δεν είχαν την παραμικρή ενημέρωση, ανεξάρτητα από την
προσωπική άποψη που δικαιούται ο καθένας να έχει, στρέφεται εναντίον
ενός απολύτως κατοχυρωμένου και αναμφισβήτητου δικαιώματος των γυναικών.
Οι καμπάνιες που γίνονται στους δημόσιους χώρους δεν
πρέπει να διχάζουν την κοινή γνώμη ούτε ασφαλώς να προσβάλουν γυναίκες που
έχουν αναγκαστεί να κάνουν μια τέτοια δύσκολη επιλογή στη ζωή τους.
Για το λόγο αυτό, το Υπουργείο Υποδομών
και Μεταφορών κάλεσε τη διοίκηση της ΣΤΑΣΥ να εξηγήσει το σκεπτικό με το οποίο
επέτρεψε μια τέτοια καμπάνια και ζήτησε να εξαντληθεί κάθε περιθώριο για να
κατέβουν το συντομότερο οι αφίσες από τους χώρους του Μετρό».
Δηλαδή η "υπευθυνότητα και κοινωνική
ευαισθησία" επιτάσσουν να ονομάσουμε δικαίωμα τον φόνο όταν πρόκειται για
ανθρώπινο έμβρυο ενώ όταν πρόκειται για θανάτωση ζώου επιβάλλεται (και καλώς)
χρηματικό πρόστιμο.
Το ζήτημα των αμβλώσεων διχάζει ενώ π.χ. η
ομοφυλοφιλική υπερηφάνεια ενώνει;
Όσο για τις "γυναίκες που έχουν αναγκασθεί σε μια
τέτοια επιλογή" γιατί να προσβάλλονται επειδή άλλες επιλέγουν την ζωή των
σπλάχνων τους; Το γεγονός ότι πολλές προτιμούν την έκτρωση, δεν την αναγορεύει
σε αρετή. Όπως επίσης δεν παύει να είναι εφάμαρτη κατάσταση (για όσους βέβαια
πιστεύουν σε Θεό) το ότι νομιμοποιήθηκε. Βλέπετε οι νόμοι των ανθρώπων και του
Ευαγγελίου δεν συμπίπτουν πάντα. Από κει και πέρα είναι ζήτημα επιλογής....
Η μητρότητα οπωσδήποτε δεν είναι υποχρεωτική όπως και
η άμβλωση δεν είναι υποχρεωτική.
Η διαφορά έγκειται στο ότι διαλέγοντας την δεύτερη,
έχεις διαλέξει μεν κάτι νόμιμο αλλά όχι κάτι ευάρεστο και άριστο. Γιαυτό και
μέχρι προ ετών (όπου είχαν διασωθεί κάποια ίχνη αιδούς) η γυναίκα που
"έριχνε" το παιδί δεν ήταν υπερήφανη για την πράξη της ενώ εκείνη που
εγκυμονούσε έδειχνε, με χαρά και τρυφεράδα, την κοιλιά της που μεγάλωνε με το
μωρό της.
Όλοι ξέρουμε πολύ καλά για τι ακριβώς μιλάμε!
Εκείνο που μένει είναι να λιγοστέψουμε την υποκρισία,
να έχουμε τα κότσια να πούμε αλήθειες, να μην ονομάζουμε τον φόνο ελευθερία και
να μην ξεπουλάμε το δικαίωμά μας στην δική μας αλήθεια, ιδιαίτερα όταν έχουμε
την τιμή να είναι η δική Του Αλήθεια......
anazhthseis-elena