 |
Κυριώτερα οἰκουμενιστικά λεχθέντα καί πραχθέντα τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Θεοδώρου ἀπό τόν Νοέμβριο τοῦ 2005 μέχρι τόν Μάρτιο τοῦ 2013
Ἀλγεινή ἐντύπωση προκάλεσε ἡ ἀπόφαση τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Θεοδώρου Β΄ νά ἀναγνωρίσει στίς 08-11-2019 τήν νέα σχισματοαιρετική ψευδοεκκλησία τῆς Οὐκρανίας καί νά μνημονεύσει τόν ἐπικεφαλῆς της ψευδομητροπολίτη Ἐπιφάνιο. Ἐπειδή πιστεύουμε ὅτι τό Οὐκρανικό συνδέεται ἄρρηκτα μέ τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, τίς ὁποῖες ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος ἀποδέχεται καί ἐφαρμόζει, ἀποφασίσαμε νά παραθέσουμε μία σειρά ἄρθρων, τά ὁποία ἀναφέρονται στά οἰκουμενιστικά φρονήματα τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας. Ἤδη ἐπί τρίμηνο δημοσιεύσαμε καί φέραμε εἰς πέρας σειρά δώδεκα (12) ἄρθρων γιά τά οἰκουμενιστικά φρονήματα τοῦ Πατριάρχου Μόσχας Κυρίλλου, ἐνῶ θά συνεχίσουμε τήν σειρά τῶν εἰκοσιτεσσάρων (24) μέχρι τώρα ἄρθρων γιά τόν ἀσύγκριτα μεγαλύτερο καί πλουσιότερο Οἰκουμενισμό τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, πού ἤδη ἐδῶ καί ὀκτώ μῆνες δημοσιεύονται ἑβδομαδιαίως. Θά συνεχίσουμε, σύν Θεῶ, νά παρουσιάζουμε τά οἰκουμενιστικά λεχθέντα καί πραχθέντα καί ἄλλων Προκαθημένων καί Ἱεραρχῶν.
Ἀρχίζουμε, λοιπόν, ἀπό τό παρόν ἄρθρο, καί παραθέτουμε τά κυριώτερα οἰκουμενιστικά λεχθέντα καί πραχθέντα τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Θεοδώρου ἀπό τόν Νοέμβριο τοῦ 2005 μέχρι τόν Μάρτιο τοῦ 2013.
1) 08-11-2005 : Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας συμμετεῖχε σέ διαθρησκειακή συνάντηση στήν Τουρκία ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ε.Ἐ.
Ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Προέδρου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο συνῆλθε τήν 8η Νοεμβρίου 2005 ἡ δεύτερη διαθρησκειακή διάσκεψη μέ θέμα : «Εἰρήνη καί Ἀνεξαρτησία» στήν Κωνσταντινούπολη (Ἡ πρώτη διεξήχθη τό 1994 κι αὐτή στήν Κωνσταντινούπολη). Σ’αὐτή συμμετεῖχαν ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος, ὁ ραββίνος Arthyr Schneier ἀπό τήν Νέα Ὑόρκη, ὁ ἀρχιραββίνος τῆς Τουρκίας Isac Haleva, μουσουλμάνοι ἡγέτες ἀπό τόν Καύκασο, τό Ἀζερμπαϊτζάν καί τά Βαλκάνια, ὁ καρδινάλιος Walter Kasper, ὁ ὁποῖος διάβασε χαιρετισμό τοῦ Πάπα Βενεδίκτου ΧVI καί ἡ ἀμερικανίδα Nancy Mc Eldowney, ἡ ὁποία διάβασε μήνυμα τοῦ Προέδρου τῶν ΗΠΑ Τζώρτζ Μπούς. Ἡ διάσκεψη κάλεσε «τά τέκνα τοῦ Ἀβραάμ νά μειώσουμε τίς θρησκευτικές καί ἐθνικές ἐντάσεις».
(ΠΗΓΗ : «Συνῆλθε διαθρησκειακή διάσκεψις εἰς Τουρκίαν ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ε.Ε.», ἐν ἐφημερίδᾳ «Ὀρθόδοξος Τύπος» (25-11-2005) 3, 4)
2) 28-02-2010 : Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας δωρίζει τό Κοράνιο
Θερμή ὑποδοχή τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας ἀπό τόν Πρόεδρο τῆς Σουδανικῆς Δημοκρατίας
Μέ ἐγκαρδιότητα καί θερμά λόγια ἀγάπης, ὑπεδέχθη ὁ Ἐξοχ. Πρόεδρος τῆς Σουδανικῆς Δημοκρατίας κ. OMAR AL-BASHIR τόν Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεόδωρο Β΄, τήν Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 201 καί ὥρα 12η μεσημβρινή.
Ὁ Ἐξοχ. κ. Πρόεδρος τόν καλωσόρισε. Τόν εὐχαρίστησε πού ἦλθε στό Σουδάν… Ἀκολούθως ὁ Μακαριώτατος εὐχάριστησε τόν κ. Πρόεδρο καί συγκινημένος ἀπό τήν ἐκδηλούμενη ἀγάπη του γιά τήν Ἑλλάδα καί τούς Ἕλληνες, κατέθεσε κι Ἐκεῖνος τήν ἀγάπη του πρός τόν φιλόξενο, καλοκάγαθο καί εὐγενή Σουδανικό λαό… Προσέφερε δέ στόν κ. Πρόεδρο ἕνα Κοράνιο μετ’ ἀφιερώσεως προσωπικῆς καί ἀσημένιο δίσκο μέ τό ἔμβλημα τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας.
(ΠΗΓΗ : http://www.patriarchateofalexandria.com)
3) 01/03-09-2011 : Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας στήν Σύναξη τῶν Προκαθημένων τῶν πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου στό Φανάρι
Μ Η Ν Υ Μ Α
ΤΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΩΝ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΠΡΕΣΒΥΓΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΩΝ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΥΠΡΟΥ
Φανάριον, 1-3 Σεπτεμβρίου 2011
Οἱ Προκαθήμενοι τῶν πρεσβυγενῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καί τῆς παλαιφάτου Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας Κύπρου πρός τό πλήρωμα τῶν Ἐκκλησιῶν των καί πρός κάθε ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως.
Ἀδελφοί ἀγαπητοί καί τέκνα προσφιλῆ, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε!
«Εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ πάντοτε περί πάντων ὑμῶν μνείαν ὑμῶν ποιούμενοι ἐπί τῶν προσευχῶν ἡμῶν, ἀδιαλείπτως μνημονεύοντες ὑμῶν τοῦ ἔργου τῆς πίστεως καί τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης καί τῆς ὑπομονῆς τῆς ἐλπίδος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Α’ Θεσ. 1, 2-3).
Ἀκολουθοῦντες τήν προτροπήν τοῦ Ἀποστόλου, καθ’ ἥν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ «εἴτε πάσχει ἕν μέλος, συμπάσχει πάντα τά μέλη, εἴτε δοξάζεται ἕν μέλος, συγχαίρει πάντα τά μέλη» (Α’ Κορ. 12, 26), συνήχθημεν εἰς τήν καθέδραν τοῦ ἱστορικοῦ καί μαρτυρικοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τῇ προσκλήσει καί ὑπό τήν προεδρείαν τοῦ ἐν ἡμῖν πρώτου τῇ τάξει καί τῇ τιμῇ, διά νά βιώσωμεν καί διαδηλώσωμεν τήν συνέχουσαν ἡμᾶς ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ (Β’ Κορ. 5,14) πάντοτε, καί ἰδιαιτέρως ὅλως ἐν ἡμέραις πειρασμῶν καί θλίψεων.
Συνήλθομεν ἐνταῦθα ἐπί τό αὐτό οἱ ἔχοντες τήν εὐθύνην τῆς ἡγεσίας καί διαποιμάνσεως τῶν παλαιφάτων καί ἱστορικῶν Ἐκκλησιῶν, τάς ὁποίας ἵδρυσαν οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ καί ἀνεκήρυξαν αὐτοκεφάλους αἱ Οἰκουμενικαί Σύνοδοι τῆς μιᾶς ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας, εἰς ἀναβίωσιν ἔθους παλαιοῦ, καί πρός ἀνταλλαγήν σκέψεων καί ἀντίδοσιν ἀγάπης καί στηριγμοῦ ἐξ ἀφορμῆς ὅσων συμβαίνουν κατ’αὐτάς εἰς τόν ἱστορικόν χῶρον τῆς γεωγραφικῆς περιοχῆς, εἰς τήν ὁποίαν ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἔταξε τάς Ἐκκλησίας μας ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων.
Κατά θείαν πρόνοιαν, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐγεννήθη ὡς ἱστορική πραγματικότης εἰς τόν χῶρον τῆς καλουμένης Μέσης Ἀνατολῆς. Ὁ ἱδρυτής καί τό θεμέλιόν της Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐγεννήθη κατά σάρκα ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας (Ματθ. 2,1), ὅπου ἐξέλεξε τούς Δώδεκα μαθητάς καί ἀποστόλους Του καί τούς ἀπέστειλε νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιόν Του ἀρχικῶς εἰς τόν χῶρον ἐκεῖνον (Ματθ. 10,6), ὅπου ἔπαθε καί ἀνέστη, καί ὅπου ἱδρύθη ἡ πρώτη Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, καί ἀπό ἐκεῖ εἰς «πάντα τά ἔθνη» (Ματθ. 28,19). Εἰς τόν χῶρον αὐτόν ἱδρύθησαν καί διέλαμψαν τά πρῶτα μεγάλα κέντρα τοῦ Χριστιανισμοῦ, αἱ Ἐκκλησίαι τῆς Ἀλεξανδρείας, τῆς Ἀντιοχείας, τῶν Ἱεροσολύμων καί τῆς Κύπρου, καί ἐθεμελιώθη τό σύστημα τῆς ὅλης ἑνιαίας καί ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας.
Εἰς τόν χῶρον τοῦτον ἔχει βαθείας τάς ρίζας της ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὅλως δέ ἰδιαιτέρως ἡ ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία.Ὁ χῶρος αὐτός καθηγιάσθη μέ τό αἷμα τῶν μαρτύρων τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί τά δάκρυα τῶν ὁσίων της. Οὐδείς ἔχει τό ἠθικόν δικαίωμα νά παραβλέψῃ τοῦτο, καί κάθε κοσμική δύναμις ὑποχρεοῦται νά τό σεβασθῇ. Οἱ ἀνήκοντες εἰς τάς ἐκεῖ Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας χριστιανοί εὑρίσκονται ἐκεῖ ἀπό αἰώνων, καί οὐδεμία «ἐθνοκάθαρσις» ἤ «θρησκειοκάθαρσις» δύναται νά τούς μετακινήσῃ ἤ νά δυσχεράνῃ καθ’οἱονδήποτε τρόπον τήν ἐκεῖ ἐλευθέραν διαβίωσιν καί δρᾶσιν των, χωρίς νά παραβῇ τά πλέον στοιχειώδη δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀκολουθοῦσα τήν Βιβλικήν ἀρχήν «Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς» (Ψαλμ. 23,1), οὐδέποτε ἠμπόδισε λαούς ἄλλων θρησκευτικῶν πιστευμάτων νά συμβιώσουν μέ αὐτήν εἰρηνικῶς εἰς τόν ἴδιον χῶρον. Καί ὅταν ἀκόμη ἄλλα θρησκεύματα διά τῆς βίας κατέκτησαν τόν χῶρον τῆς ἀπό αἰώνων διαβιώσεώς της εὑρῆκε τρόπους προσαρμογῆς καί συνυπάρξεως εἰρηνικῶς μετά τῶν ἑτεροθρήσκων. Ἡ μισαλλοδοξία οὐδέποτε ἐχαρακτήρισε τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.
Ἀτυχῶς, εἰς τήν ἐποχήν μας ἀνεπτύχθη καί ἔχει ὀξυνθῆ ὁ φόβος τοῦ Ἄλλου, τοῦ διαφορετικοῦ. Θῦμα αὐτῆς τῆς καταστάσεως τείνουν νά γίνουν καί αὐτοί οἱ ἴδιοι οἱ χριστιανοί, ἰδιαιτέρως εἰς τόν χῶρον τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Εἰς πολλάς περιπτώσεις οἱ χριστιανοί ἀντιμετωπίζονται ὡς πολῖται «δευτέρας κατηγορίας». Εἰς ἄλλας περιπτώσεις βεβηλώνονται ἤ καί καταστρέφονται οἱ τόποι τῆς λατρείας των, οἱ ὁποῖοι ἐνίοτε ἀποτελοῦν σπουδαῖα μνημεῖα πολιτισμοῦ, ἤ περιορίζεται ἡ τέλεσις τῶν θρησκευτικῶν ἀκολουθιῶν των καί ἡ ἐκπαίδευσις τοῦ κλήρου. Εἰς ὅλα αὐτά προστίθενται κατά καιρούς καί ἐπιθέσεις βίας φονικῆς κατά τῶν χριστιανῶν, προερχομένης ἀπό ἀκραίους φανατικούς θρησκευτικούς κύκλους. Αὐτονόητον βεβαίως εἶναι ὅτι καί οἱ χριστιανοί, ὁπουδήποτε καί ἄν εὑρίσκωνται, ὑποχρεοῦνται νά σέβωνται τούς τόπους λατρείας τῶν ἄλλων θρησκευτικῶν κοινοτήτων.
Οἱ Ὀρθόδοξοι πιστεύομεν εἰς τόν λόγον τῆς Γραφῆς «ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον» (Α’ Ἰωάν. 4,18). Δέν φοβούμεθα τόν Ἄλλον, οἱαδήποτε καί ἄν εἶναι ἡ πίστις του. Τόν ἐναγκαλιζόμεθα ὡς ἀδελφόν, καί ἀναμένομεν νά πράξῃ καί αὐτός τό ἴδιον δι’ἡμᾶς. Ἀλλά καί δέν παύομεν νά ἀξιῶμεν τήν προστασίαν, τήν ὁποίαν δικαιούμεθα ἀπό τά κράτη, εἰς τά ὁποῖα διαβιοῦμεν. Τοῦτο, πιστεύομεν, εἶναι ἡ μόνη λύσις τῶν προβλημάτων τῆς πολυπαθοῦς περιοχῆς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ἀλλά καί ὅλου τοῦ κόσμου.
Ἄς ἐντείνωμεν, λοιπόν, τόν διαχριστιανικόν καί τόν διαθρησκειακόν διάλογον τῆς καταλλαγῆς. Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἔχει ἤδη ἀπό ἐτῶν καθιερώσει τόν διαθρησκειακόν διάλογον μετά τῶν ἄλλων δύο μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν, συμφώνως καί πρός τήν σχετικήν ἀπόφασιν τῆς Γ’ Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1986). Ἐπικροτοῦμεν καί στηρίζομεν τήν προσπάθειαν αὐτήν, ἰδιαιτέρως εἰς τάς δυσκόλους αὐτάς ἡμέρας, κατά τάς ὁποίας συνταράσσει ἡ βία τήν περιοχήν, εἰς τήν ὁποίαν ἠκούσθη τό πρῶτον ἡ ἐντολή τῆς ἀγάπης καί τό μήνυμα τῆς εἰρήνης.
Ἀπευθυνόμενοι, λοιπόν, πρός τούς ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ καί τούς ἀνά τόν κόσμον πολιτικούς καί θρησκευτικούς ἡγέτας τούς καλοῦμεν εἰς τήν ἐκπόνησιν ἀρχῶν καί δεσμεύσεων εἰρηνικῆς συμβιώσεως τῶν πιστῶν τῶν διαφόρων θρησκευτικῶν παραδόσεων, καί δηλώνομεν ἀλληλέγγυοι πρός ὅσους ὑφίστανται διακρίσεις, βίαν καί διωγμούς. Συμπάσχομεν μέ τούς ταλαιπωρουμένους ἀπό τάς ἐκρήξεις βίας ἀδελφούς, μέ τά ἀθῶα θύματα τῶν πολεμικῶν συγκρούσεων καί μέ τά πλήθη τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ὑποχρεοῦνται νά ἐγκαταλείψουν τάς ἑστίας των καί νά ἀκολουθήσουν τόν σκληρόν δρόμον τῆς μεταναστεύσεως. Κατανοοῦμεν τήν ἐπιθυμίαν καί ἀνάγκην τῶν λαῶν διά πολιτικήν ἐλευθερίαν καί προστασίαν τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων των καί καλοῦμεν τάς ἁρμοδίας κυβερνήσεις νά προβοῦν ἀμέσως εἰς τήν πλήρη ἐξασφάλισιν τῶν δικαιωμάτων τούτων. Ἡ Ἐκκλησία δέν ἀναμειγνύεται εἰς τήν πολιτικήν, ἀποδίδουσα «τά τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καί τά τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» (Ματθ. 22,21). Ἡ πολιτική ὡς μέθοδος ἀντιμετωπίσεως τῶν προβλημάτων τοῦ ἀνθρώπου ἀνήκει εἰς ἄλλους, καί ὄχι εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Τά προβλήματα ὅμως καθ’ἑαυτά καί αἱ βασικαί ἀνθρωπολογικαί καί κοινωνιολογικαί ἀρχαί τῆς ἀντιμετωπίσεώς των δέν εἶναι δυνατόν νά ἀφήνουν ἀδιάφορον τήν Ἐκκλησίαν, ἰδιαιτέρως ὅταν προσβάλλωνται ἤ κινδυνεύουν ἡ ἀξιοπρέπεια καί ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ὡς «εἰκόνος τοῦ Θεοῦ» (Γεν. 1,26) καί ἡ «καλή λίαν» δημιουργία Του (Γεν. 1,31).
Τό τελευταῖον τοῦτο σημεῖον τῆς προστασίας τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος τείνει νά ὑποτιμηθῇ καί νά θεωρηθῇ δευτερευούσης σημασίας ὑπό τήν ἀσφυκτικήν πίεσιν τῶν πολιτικῶν, κοινωνικῶν καί οἰκονομικῶν προβλημάτων, τά ὁποῖα ταλανίζουν σήμερον τήν περιοχήν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Ἀλλ’ἡ ἀντίληψις αὐτή καί ἐσφαλμένη εἶναι καί ἐπικίνδυνος. Ἡ καταστροφή τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος θά ἐκμηδενίσῃ τελικῶς τά τυχόν κοινωνικά καί οἰκονομικά ὀφέλη ἀπό οἱανδήποτε πολιτικήν ἀλλαγήν, διά τήν ὁποίαν διεξάγονται σήμερον ἀγῶνες ἐπί τιμῇ αἵματος πολλῶν. Τοῦτο μᾶς ὡδήγησεν εἰς τήν ἀπόφασιν νά υἱοθετήσωμεν τήν πρότασιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὅπως προετοιμάσωμεν καί πραγματοποιήσωμεν συντόμως συνάντησιν θρησκευτικῶν ἡγετῶν τῆς περιοχῆς, κατά τήν ὁποίαν θά συμφωνηθῇ καί θά διακηρυχθῇ ἕν εἶδος οἰκολογικῆς «Χάρτας τῆς Μεσογείου». Διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὄχι μόνον θά ἐκπληρώσῃ χρέος της ἔναντι τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί θά συμβάλῃ εἰς τήν εἰρηνικήν συνύπαρξιν καί συνεργασίαν τῶν θρησκειῶν τῆς σπαρασσομένης σήμερον ἀπό συγκρούσεις περιοχῆς τῆς Μεσογείου.
Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,
«Ἡ θλῖψις ὑπομονήν κατεργάζεται, ἡ δέ ὑπομονή δοκιμήν, ἡ δέ δοκιμή ἐλπίδα, ἡ δέ ἐλπίς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν» (Ρωμ. 5, 3-5).
Ἡ σκέψις καί ἡ καρδία μας εἶναι πλησίον ὅλων ὅσοι σήμερον ὑποφέρουν δεινῶς εἰς τήν περιοχήν τῶν Ἐκκλησιῶν μας, ὅσοι στεροῦνται τῆς ἐλευθερίας των καί τῶν θρησκευτικῶν δικαιωμάτων των εἰς ὅλον τόν κόσμον, ἰδιαιτέρως δέ εἰς τήν περιοχήν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Οἱ θρησκευτικοί ἡγέται, οἱασδήποτε πίστεως καί ἄν εἴμεθα, ἔχομεν χρέος νά συμβάλωμεν μέ ὅλας τάς δυνάμεις μας εἰς τήν εἰρηνικήν συνύπαρξιν ὅλων τῶν θρησκευτικῶν κοινοτήτων εἰς τήν περιοχήν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Ὁ χῶρος οὗτος πρέπει καί δύναται νά καταστῇ χῶρος εἰρήνης καί φιλίας ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Ταῦτα ἀπό τοῦ Κέντρου τούτου τῆς Ὀρθοδοξίας διαμηνύοντες πρός κάθε ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως ἀσπαζόμεθα καί ἐπευλογοῦμεν πάντας ἐν ἀγάπῃ.
Ἐν Φαναρίῳ, τῇ 2ᾳ Σεπτεμβρίου 2011.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
ΤΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΩΝ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ
ΤΩΝ ΠΡΕΣΒΥΓΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΩΝ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΥΠΡΟΥ
Φανάριον, Πάνσεπτος Πατριαρχικὸς Ναός,
1-3 Σεπτεμβρίου 2011
Τῇ προσκλήσει τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, καὶ ὑπὸ τὴν προεδρείαν Αὐτοῦ συνῆλθον εἰς Σύναξιν οἱ Προκαθήμενοι τῶν Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων καὶ τῆς παλαιφάτου Ἐκκλησίας Κύπρου εἰς Φανάριον μεταξὺ 1ης καὶ 3ης Σεπτεμβρίου ἐ.ἔ. Τῆς Συνάξεως ταύτης μετέσχον αὐτοπροσώπως οἱ Μακαριώτατοι Πατριάρχαι Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης Ἀφρικῆς κ. κ. Θεόδωρος Β΄ καί Ἱεροσολύμων κ. κ. Θεόφιλος Γ΄ καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. κ. Χρυσόστομος Β΄. Τὸν Πατριάρχην Ἀντιοχείας κ.κ. Ἰγνάτιον Δ΄, κωλυθέντα τελικῶς νὰ παραστῇ, ἂν καὶ οὗτος πρῶτος πάντων τῶν προσκληθέντων Πατριαρχῶν ἀσμένως ἀπεδέξατο τὴν πρόσκλησιν, ὅπως μετάσχῃ τῆς Συνάξεως ταύτης, ἐξεπροσώπησεν ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ἀπαμείας κ. Ἰσαάκ.
Οἱ Μακαριώτατοι Προκαθήμενοι μετὰ τῶν Ἀρχιερέων συνοδῶν Αὐτῶν καὶ ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριάρχου Ἀντιοχείας συνεχοροστάτησαν, τῇ Πέμπτῃ, 1ῃ Σεπτεμβρίου ἐ.ἔ., μετὰ τῆς Α.Θ.Παναγιότητος καὶ τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου κατὰ τήν, συμφώνως πρὸς τὴν ἔκπαλαι κρατήσασαν ἐν τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριαρχείῳ τάξιν, τελεσθεῖσαν Θείαν Λειτουργίαν ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῆς Ἰνδίκτου, καὶ συνυπέγραψαν μετὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου τὴν ἐπὶ τούτῳ καταστρωθεῖσαν Πρᾶξιν ἐπὶ τῇ ἐνάρξει τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους.
Τὸ ἑσπέρας τῆς αὐτῆς ἡμέρας, ἐπραγματοποιήθη ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ ἡ τελετὴ ἐνάρξεως τῆς Συνάξεως ταύτης, ἐν ἀρχῇ τῆς ὁποίας ἡ Α.Θ.Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, ἀνέγνω τὴν εἰσηγητικὴν αὐτοῦ ὁμιλίαν, μεθ᾽ ἥν οἱ Μακαριώτατοι Προκαθήμενοι καὶ ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἀντιοχείας ἀπηύθυναν χαιρετισμοὺς καὶ κατέθεσαν τὰς ἑαυτῶν σκέψεις ἐπὶ τῶν θεμάτων τῆς Συνάξεως ταύτης.
1.Ἡ Σύναξις τῶν Προκαθημένων, ἔχουσα ὡς κύριον θέμα αὐτῆς τὴν ἐξέτασιν τῆς καταστάσεως εἰς τὴν Μέσην Ἀνατολήν, προέβη εἰς ἀλληλοενημέρωσιν καὶ ἐκτενῆ συζήτησιν ἐπ’ αὐτοῦ, μετὰ τὴν ὁποίαν ἐξαπέλυσε Μήνυμα τῶν Προκαθημένων πρὸς τὸ πλήρωμα τῶν Ἐκκλησιῶν αὐτῶν ὡς καὶ πρὸς πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως, διὰ τοῦ ὁποίου ἐκφράζεται ἀλληλεγγύη καὶ συμπάθεια πρὸς τοὺς ἐκεῖ δοκιμαζομένους ἀδελφοὺς καί ἀπευθύνεται ἔκκλησις πρὸς τοὺς ἀνὰ τὸν κόσμον πολιτικοὺς καὶ θρησκευτικοὺς ἡγέτας διὰ τὴν καθιέρωσιν ἀρχῶν καὶ τὴν ἀνάληψιν δεσμεύσεων πρὸς εἰρηνικὴν συμβίωσιν τῶν πιστῶν τῶν διαφόρων θρησκειῶν εἰς τόν εὐαίσθητον τοῦτον γεωγραφικόν χῶρον.
2. Συναφῶς πρὸς τὸ ἀνωτέρω θέμα, ἡ Σύναξις ἀπεφάσισεν ὅπως :
α) Τὰ Πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα καὶ ἡ Ἐκκλησία Κύπρου συνδράμουν καὶ ἐνισχύσουν ἔτι περισσότερον τόν μερίμνῃ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, συμφώνως καὶ πρὸς τὰς σχετικὰς ἀποφάσεις τῆς Γ’ Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1986), διεξαγόμενον διαχριστιανικόν καὶ τὸν διαθρησκειακόν μετὰ τῶν ἄλλων δύο μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν διάλογον.
β) Οἱ ἐκπρόσωποι τῶν ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἐπικοινωνοῦν πρὸς τὸ Γραφεῖον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας παρὰ τῇ Εὐρωπαϊκῇ Ἑνώσει διά τήν ἀντιμετώπισιν τῶν ἑκάστοτε ἀναφυομένων ἐν τῇ περιοχῇ προβλημάτων καὶ ἐξεύρεσιν τῶν ἐνδεικνυμένων λύσεων διὰ τῆς λήψεως τῶν προσηκόντων μέτρων.
γ) Μεριμνήσουν :
i. διὰ τὴν ἀνέγερσιν θεραπευτηρίου ἐπὶ ἀκινήτου ἰδιοκτησίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, εὑρισκομένου ἐντὸς τῆς κανονικῆς γεωγραφικῆς δικαιοδοσίας αὐτοῦ, διὰ τὴν νοσηλείαν καὶ θεραπείαν τῶν ἐν τῇ ἐμπεριστάτῳ περιοχῇ ἐκείνῃ εὑρισκομένων ἀσθενῶν,
ii. διὰ τὴν παροχὴν ὑπὸ ἑκάστης Ἐκκλησίας κατ’ ἔτος ὑποτροφίας εἰς νέους, πιστοὺς τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, πρὸς πραγματοποίησιν προπτυχιακῶν ἤ μεταπτυχιακῶν σπουδῶν εἰς καθιδρύματα τῆς δικαιοδοσίας αὐτῶν, καὶ
iii. διὰ τὴν συμβολήν, ἐν συνεργασίᾳ μετὰ τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, εἰς τὴν καταπολέμησιν λοιμωδῶν νόσων (π.χ. ΑIDS/HIV) καὶ ἐπιδημικῶν ἀσθενειῶν εἰς πολλὰς χώρας τῆς Ἀφρικανικῆς Ἠπείρου.
3. Εἰς τὰ πλαίσια τῶν συζητήσεων ἡ Σύναξις ἠσχολήθη καὶ μὲ τὸ θέμα τῆς προετοιμασίας τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου καὶ ἀπεφάσισεν, ὅπως ἐπισπευσθῇ ἡ διαδικασία τῆς προπαρασκευῆς αὐτῆς, ἵνα καταστῇ δυνατὴ ἡ σύγκλησις αὐτῆς εἰς τὸ ὁρατὸν μέλλον. Μετὰ λύπης διεπιστώθη ὅτι τὸ προκληθέν, τὸν παρελθόντα Φεβρουάριον, ἀδιέξοδον εἰς τὴν πορείαν πρὸς τὴν ὑλοποίησιν τῆς ἀπὸ μακροῦ προετοιμαζομένης συγκλήσεως αὐτῆς ὀφείλεται εἰς τὰς προβλέψεις τοῦ Κανονισμοῦ Λειτουργίας τῶν Πανορθοδόξων Προσυνοδικῶν Διασκέψεων, τὰς ἀφορώσας εἰς τὸν δι’ ὁμοφωνίας τρόπον λήψεως τῶν ἀποφάσεων αὐτῶν, καὶ ὑπέβαλον τὴν εἰσήγησιν εἰς τὴν Α.Θ.Παναγιότητα, τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην, ὅπως Οὗτος συγκαλέσῃ Σύναξιν τῶν Μακαριωτάτων Πατριαρχῶν καὶ Προέδρων τῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν πρὸς ἀναθεώρησιν τῶν ἀνωτέρω προβλέψεων, διὰ τὴν ταχυτέραν προώθησιν καὶ ὁλοκλήρωσιν τῆς προπαρασκευῆς τῆς Συνόδου.
4. Ἡ Σύναξις υἱοθέτησε τὴν πρότασιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἵνα πραγματοποιηθῇ εἰς τὸ ἐγγὺς μέλλον συνάντησις θρησκευτικῶν ἡγετῶν τῆς περιοχῆς τῆς Μεσογείου, κατὰ τὴν ὁποίαν θά ἠδύνατο νὰ συμφωνηθῇ καὶ διακηρυχθῇ ἕν εἶδος οἰκολογικῆς «Χάρτας τῆς Μεσογείου», ὡς συμβολῆς εἰς τὴν προσπάθειαν προστασίας τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν εἰρηνικὴν συνύπαρξιν καὶ συνεργασίαν τῶν θρησκειῶν τῆς περιοχῆς.
5. Προσέτι, λόγῳ προσφάτων γεγονότων ἐν τῷ χώρῳ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ Σύναξις ὑπεγράμμισε τὴν ἀνάγκην, ὅπως πᾶσαι αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι σέβωνται καὶ τηροῦν αὐστηρῶς τὰ γεωγραφικὰ ὅρια τῆς δικαιοδοσίας ἑκάστης, ὡς ταῦτα καθωρίσθησαν ὑπὸ τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Ἱδρυτικῶν αὐτῶν Τόμων.
Τέλος, οἱ Μακαριώτατοι Προκαθήμενοι καὶ ὁ Θεοφιλέστατος ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας ηὐχαρίστησαν τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην διὰ τὴν ἀπευθυνθεῖσαν εἰς αὐτοὺς πρόσκλησιν νὰ ἔλθουν εἰς τὸ Ἱερὸν τῆς Ὀρθοδοξίας Κέντρον καὶ διασκεφθοῦν ἀπὸ κοινοῦ ἐπὶ ἀπασχολούντων τὰς Ἐκκλησίας αὐτῶν ἐν τῇ συγκυρίᾳ ταύτῃ προβλημάτων καὶ ἀπεφάσισαν ὅπως οὗτοι συσκέπτωνται τακτικώτερον περὶ τῶν ὀρθοδόξων πραγμάτων.
Ἐν Φαναρίῳ, τῇ 3ῃ Σεπτεμβρίου 2011
(ΠΗΓΗ: http://fanarion.blogspot.com)
4) 19-08-2012 : Μήνυμα Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας γιά τό Ραμαζάνι
Ἐπ’ εὐκαιρία τῆς περατώσεως τοῦ ἱεροῦ μήνα τοῦ Ραμαζανίου, κατά τήν διάρκεια τοῦ ὁποίου ἑκατομμύρια πιστοί Μουσουλμάνοι μέ εὐλάβεια καί προσευχή ἀνάμνηση φέρουν τῆς παραδόσεως τοῦ Κορανίου ὡς ὁδηγοῦ τῆς ζωῆς τους, ἐπιθυμῶ νά ἀπευθύνω εὐχές ἐγκάρδιες καί φιλάδελφες πρός τούς Μουσουλμάνους συμπολίτες μας στήν εὐλογημένη χώρα τῆς Αἰγύπτου καί πρός τούς Μουσουλμάνους ἁπανταχοῦ τοῦ ἀραβικοῦ κόσμου, ἐκφράζοντας τήν ἐλπίδα τό ἦθος τῆς ἀγάπης νά πρυτανεύσει ὡς κοινή καί ἀπαραβίαστη συνισταμένη τῶν λόγων καί τῶν ἔργων τῶν ἀνθρώπων.
Ἰδιαίτερος ἑόρτιος χαιρετισμός ἀπευθύνεται πρός τόν Ἐξοχώτατο Πρόεδρο τῆς Ἀραβικῆς Δημοκρατίας τῆς Αἰγύπτου, Δρ. Μοχάμεντ Μόρσι, μέ τήν εὐχή νά ὁδηγήσει τήν χώρα μέ ἀσφάλεια στόν δρόμο τῆς εὐημερίας, τῆς εἰρήνης καί τῆς δικαιοσύνης. Στήν εὐγενή του αὐτή προσπάθεια γιά ἕνα αὔριο ἐλπιδοφόρο ἔχει συνοδοιπόρο πολύτιμο τήν ἀταλάντευτη πίστη ὅλων τῶν Αἰγυπτίων, ἀνεξαρτήτως θρησκευτικῆς ταυτότητας, στήν ἀκατάλυτη δύναμη τῆς ὑπέρτατης πηγῆς ἀγάπης καί σοφίας, τόν Ἕνα καί Μοναδικό Θεό, νά σκέπει καί νά προστατεύει τήν Αἴγυπτο ἀπό κάθε ἀντιξοότητα καί ἐπιβουλή.
Ὁ Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς
Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β’
Ἐν τῇ Μεγάλῃ Πόλει τῆς Ἀλεξανδρείας
τῇ 19ῃ Αὐγούστου 2012
(ΠΗΓΗ : http://thriskeftika.blogspot.gr)
5) 04-11-2012 : Συγχαρητήρια ἐπιστολή Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας στόν Κόπτη «Πατριάρχη»
Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεόδωρος Β’ , πληροφορηθείς τήν ἐκλογή τοῦ νέου Προκαθημένου τῆς Κοπτικῆς Ἐκκλησίας, Μακαριωτάτου Πατριάρχου κ. Θεοδώρου Β’, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε στό Κάϊρο τήν 4ην Νοεμβρίου 2012, ἀπέστειλε πρός Αὐτόν τήν παρακάτω συγχαρητήρια ἐπιστολή :
«Ἁγιώτατε Πάπα καί Πατριάρχα τῆς Κοπτικῆς Ἐκκλησίας, κύριε Θεόδωρε Β’,
τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.
Mέ μεγάλη χαρά ἐπληροφορήθημεν τό χαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς ἐπαξίας ἐκλογῆς Σας στόν Πατριαρχικόν Θρόνον τῆς Κοπτικῆς Ἐκκλησίας καί ἐγκαρδίως Σᾶς συγχαίρομεν.
Ἡ πνευματική προσωπικότητα, ἡ θεολογική κατάρτιση, ἡ πολυετῆ ἐμπειρία περί τά ἐκκλησιαστικά ζητήματα, κυρίως δέ ἡ ἐγνωσμένη ἀγάπη Σας πρός τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ, ἀποτελοῦν ἐχέγγυα γιά τήν ἀρχομένη Πρωθιεραρχική διακονία Σας.
Ἀμφότεροι φέροντες τό ὄνομα «Θεόδωρος ὁ Β’» ὡς ἱστορική ἐπιταγή πρός στενοτέρα συναντίληψη ὑπέρ τοῦ εὐγενοῦς λαοῦ τῆς Αἰγύπτου, ὁλοθύμως εὐχόμεθα ὅπως ὁ Κύριος διαφυλάττῃ τήν Μακαριότητά Σας ἐν ὑγιείᾳ ἀδιαπτώτῳ καί δυνάμει πολλῇ, ἐπ’ ὠφελείᾳ τοῦ λογικοῦ ποιμνίου Σας.
Συγχαίροντες καί πάλι γιά τήν ἐπαξία ἐκλογή Σας, κατασπαζόμεθα τήν Μακαριότητά Σας ἐν φιλήματι ἁγίῳ καί διατελοῦμεν μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης καί τιμῆς.
† Ὁ Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς
Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄
(ΠΗΓΗ : http://entoytwnika.blogspot.com)
6) 18-11-2012 : Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας στήν ἐνθρόνιση τοῦ Κόπτη «Πατριάρχη»
Τήν 18ην Νοεμβρίου 2012 ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεόδωρος Β΄, συνοδευόμενος ἀπό τόν Μητροπολίτη Ἐρμουπόλεως Νικόλαο καί τόν Ἐπίσκοπο Νιτρίας Νικόδημο, Πατριαρχικό Ἐπίτροπο Καΐρου, παρέστη στήν τελετή ἐνθρονίσεως τοῦ νέου Πατριάρχου τῆς Κοπτικῆς Ἐκκλησίας Θεοδώρου Β΄, στόν Κοπτικό Καθεδρικό Ναό τοῦ Καΐρου, κατόπιν προσκλήσεως τοῦ νεοεκλεγέντος Προκαθημένου.
Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας, κατά τήν σύντομη προσλαλιά Του, ἀνέφερε τά ἑξῆς :
«Μακαριώτατε Πάπα καί Πατριάρχα κ.κ. Θεόδωρε Β΄,
Μέ αἰσθήματα εἰλικρινοῦς φιλαδελφίας εὑρισκόμεθα σήμερα πλησίον σας, κατά τήν τελετή τῆς ἐνθρονίσεώς Σας, προκειμένου νά μετάσχουμε τοῦ χαροποιοῦ γεγονότος τῆς ἐπισήμου ἀναλήψεως τῶν Πρωθιεραρχικῶν σας καθηκόντων καί νά εὐχηθοῦμε ἐκ μέσης καρδίας ὑπέρ τῆς καρποφόρου καί ἀκυμάντου Πατριαρχίας σας.
Ἐρχόμεθα κοντά σας ὡς ὁ Προκαθήμενος τοῦ Ἀποστολικοῦ καί Πατριαρχικοῦ Θρόνου Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς, ἀποδίδοντες τόν ἐν Χριστῷ ἀδελφικό ἀσπασμό πρός τό τίμιο πρόσωπό σας καί δι’ αὐτοῦ πρός τό Πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας σας σέ μία δύσκολη παγκοσμίως χρονική συγκυρία, ὅπου ὁ σύγχρονος κόσμος εὑρίσκεται σέ διαρκή καί ταλανίζουσα ἀβεβαιότητα καί ἀναζητᾶ μετ΄ ἐπιτάσεως μία νέα κατάσταση πραγμάτων.
Σέ αὐτή τήν ἱστορική καμπή, ἡ ἐν ἀμοιβαίῳ σεβασμῷ συνεργασία τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν καθίσταται πολύτιμη καί λυσιτελής ὑπέρ τῆς εὐημερίας καί τῆς καταλλαγῆς τῶν λαῶν. Γι’ αὐτό καί τό γεγονός ὅτι ἀμφότεροι φέρομε τό ὄνομα «Θεόδωρος ὁ Β΄» ἀποτελεῖ ἱστορική ἐπιταγή πρός στενοτέρα συναντίληψη ὑπέρ τοῦ εὐγενοῦς λαοῦ τῆς Αἰγύπτου.
Μέ την πεποίθηση ὅτι ἡ πνευματική σας προσωπικότητα, ἡ θεολογική σας κατάρτιση, ἡ πολυετή ἐμπειρία περί τα ἐκκλησιαστικά ζητήματα, κυρίως δέ ἡ ἐγνωσμένη ἀγάπη σας πρός τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ, ἀποτελοῦν ἐχέγγυα γιά τήν ἀρχομένη Πρωθιεραρχική διακονία σας, σᾶς εὐχόμεθα ὅπως ὁ Κύριος διαφυλάττῃ τήν Μακαριότητά Σας ἐν ὑγιείᾳ ἀδιαπτώτῳ καί δυνάμει πολλῇ καί σᾶς προσφέρουμε αὐτήν τήν Πατριαρχική μίτρα μετά πολλῆς ἀγάπης καί τιμῆς. Εἰς πολλά ἔτη».
Ὁ Πατριάρχης, προσφέρωντας στόν νέο Πατριάρχη τῆς Κοπτικῆς Ἐκκλησίας τήν ἀρχιερατική μίτρα, ἀνεφώνησε “ΑΞΙΟΣ”.
Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας, ἐκπροσωπώντας καί τόν Ἀρχιεπίσκοπο Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου Χρυσόστομο, μετέφερε πρός τόν Κόπτη Πατριάρχη τίς συγχαρητήριες εὐχές τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.
(ΠΗΓΗ : http://aktines.blogspot.com, http://www.romfea.gr)
7) 25-12-2012 : Συνάντηση Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας μέ τόν Κόπτη «Πατριάρχη»
Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεόδωρος Β΄ δέχτηκε, κατά τήν κυριώνυμο ἡμέρα τῆς Γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου, τίς ἑόρτιες εὐχές τοῦ Κόπτη Πατριάρχη Θεόδωρου Β΄, ἐπ΄ εὐκαιρίᾳ τῆς πρώτης ἐπισκέψεως τοῦ νέου Προκαθημένου τῶν Κοπτῶν στήν Πατριαρχική Ἐπιτροπεία τοῦ Καΐρου.
Ἡ συνάντησή τους ἔγινε σέ πολύ θερμό κλίμα καί παρουσίᾳ πλήθους ἐκπροσώπων τῶν αἰγυπτιακῶν μέσων μαζικῆς ἐνημερώσεως, δεῖγμα τῆς ἐκτιμήσεως καί τοῦ σεβασμοῦ, πού ἀπολαμβάνει στή Νειλοχώρα τό Δευτερόθρονο Πατριαρχεῖο τῆς Ὀρθοδοξίας.
Καλοσωρίζοντας τόν Κόπτη Πατριάρχη, ὁ Πατριάρχης τοῦ ἐξέφρασε τά εἰλικρινή χαροποιά του αἰσθήματα γιά την ἐπίσκεψη αὐτή, εὐχόμενος στόν νέο Προκαθήμενο καλλίκαρπο πατριαρχία πρός ὄφελος τοῦ ποιμνίου τῶν Κοπτῶν Αἰγυπτίων.
Παράλληλα, ὁ Πατριάρχης ἀναφέρθηκε στίς ἱστορικές σχέσεις τῶν δύο ἐκκλησιῶν καί στό κοινό ἐνδιαφέρον τους γιά τήν προκοπή ὅλων τῶν Αἰγυπτίων πολιτῶν, ἀνεξαρτήτως θρησκευτικῆς ὁμολογίας.
Ἀνέπτυξε δέ διεξοδικά τήν πολυσχιδή ἱεραποστολική δράση τοῦ Πατριαρχείου ἀπ΄ ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς ἀφρικανικῆς ἠπείρου, μή παραλείποντας νά προσκαλέσει τόν Κόπτη Πατριάρχη στήν ἔδρα τοῦ Θρόνου στήν Ἀλεξάνδρεια.
Ἀπό τήν πλευρά του, ὁ Κόπτης Πατριάρχης ἐξέφρασε καί ἐκεῖνος τήν ἱκανοποίησή του γιά τήν πρώτη αὐτή συνάντηση μέ τόν Ἀλεξανδρινό Προκαθήμενο καί μάλιστα κατά τήν πανηγυρική ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων.
Ἐξέφρασε δέ τήν αἰσιοδοξία του γιά περαιτέρω σύσφιγξη τῶν σχέσεων τῶν δύο ἐκκλησιῶν, στόν ἄξονα τῆς φιλαλληλίας καί τῆς ἀμοιβαίας κατανοήσεως.
Καταληκτικῶς εὐχήθηκε νά ἐπικρατήσει ὁμόνοια στήν Αἴγυπτο, τήν χώρα ὅπου βάδισε ἡ Ἁγία Οἰκογένεια.
(ΠΗΓΗ : http://archive.romfea.gr)
8) 07-01-2013 : Συνάντηση Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας μέ τον Καρδινάλιο Leonardo Sandri
Τήν 7η Ἰανουαρίου 2013 ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεόδωρος Β΄, δέχθηκε στήν Πατριαρχική Ἔδρα τόν Καρδινάλιο Leonardo Sandri, Ἔξαρχο τοῦ Συμβουλίου τῶν Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Καρδινάλιος μετέφερε στόν Πατριάρχη τίς ἐγκάρδιες προσωπικές εὐχές τοῦ Πάπα Ρώμης Βενέδικτου XVI γιά τό νέο σωτήριο ἔτος 2013, καθώς καί πρόσκλησή του νά ἐπισκεφθεῖ ὁ Ἀλεξανδρινός Προκαθήμενος τήν Ρώμη ἐν χρόνῳ εὐθέτῳ.
Κατά τήν συνάντηση συζητήθηκαν διεξοδικῶς θέματα, πού ἅπτονται τοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος τῶν χριστιανῶν στήν Μέση Ἀνατολή ἐν μέσῳ τῶν ἰδιαιτέρων κοινωνικῶν καί πολιτικῶν συνθηκῶν, πού ἐπικρατοῦν στήν περιοχή τήν ἐπαύριο τῆς λεγομένης Ἀραβικῆς Ἀνοίξεως.
Ὁ Πατριάρχης παρουσίασε ἀναλυτικῶς τίς δράσεις, πού ἔχει ἀόκνως ἀναλάβει μαζί μέ τούς Ὀρθοδόξους Προκαθημένους τῆς Ἀνατολῆς, τόσο στά πλαίσια τοῦ Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ὅσο καί στά πλαίσια ἐπαφῶν μέ κορυφαίους τοπικούς καί διεθνεῖς πολιτικούς παράγοντες. Εἰδική ἀναφορά ἔγινε καί γιά τόν ρόλο τῆς Ἀλεξανδρινῆς Ἐκκλησίας ὡς παράγοντα καταλλαγῆς καί εἰρήνης τόσο στή Νειλοχώρα, ὅσο καί σέ ὁλόκληρη τήν ἀφρικανική ἤπειρο.
Διαπιστώθηκε ταύτιση ἀπόψεων ἀναφορικά μέ τόν ρόλο, πού μπορεῖ νά παίξει ὁ χριστιανισμός, ἀσχέτως δογματικῶν διαφορῶν, στήν ἐμπέδωση τῆς εἰρήνης, ἀλλά καί στήν προώθηση τοῦ διαθρησκειακοῦ διαλόγου ἐπί θεμάτων ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.
(ΠΗΓΗ : https://www.vimaorthodoxias.gr)
9) 19-01-2013 : Ὁ Μελχίτης Πατριάρχης Ἀντιοχείας στόν Πάπα καί Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας
Τήν 19η Ἰανουαρίου 2013 ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεόδωρος Β’, δέχθηκε ἐθιμοτυπικῶς στήν Πατριαρχική Ἔδρα, τόν εὑρισκόμενον ἐν Αἰγύπτῳ, Μελχίτη Πατριάρχη Ἀντιοχείας καί πάσης Ἀνατολῆς Γρηγόριον Γ΄.
Κατά τήν συνάντηση ἀντηλλάγησαν εὐχές διά τό νέον ἔτος καί συζητήθηκε ἡ κατάσταση τῶν χριστιανῶν στή Μέση Ἀνατολή. Ὁ Πατριάρχης εἶχε τήν εὐκαιρία νά παρουσιάσει τίς ἱεραποστολικές καί φιλανθρωπικές δραστηριότητες τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, ἐνῶ ὁ κ. Γρηγόριος ἐξέφρασε διά θερμῶν λόγων τόν θαυμασμό του γιά τό ἐπιτελούμενο ἱεραποστολικό ἔργο τῆς Ἀλεξανδρινῆς Ἐκκλησίας στήν Ἀφρικανική Ἤπειρο.
(ΠΗΓΗ : http://www.patriarchateofalexandria.com)
10) 24-3-2013 : Τό Μήνυμα τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Θεοδώρου στόν νέο Πάπα τῆς Ρώμης
Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς ἐκπροσωπήσεως τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Προκαθημένου Θεοδώρου Β’ καί τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς στήν ἐνθρόνιση τοῦ νέου Πάπα τῆς Ρώμης Φραγκίσκου, ὁ Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε καί Ἀγκόλας Σεραφείμ, μετέφερε στόν Θρησκευτικό Ἡγέτη τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν προσωπικό μήνυμα τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Προκαθημένου γιά τίς εὐθύνες τῶν ἁπανταχοῦ Χριστιανῶν ἑνωμένοι μέ μιά φωνή νά συνδράμουν στήν ἀντιμετώπιση τῆς κρίσεως τῆς ἐποχῆς μας, γιά νά ἐπικρατήσει στόν κόσμο ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Στό μήνυμα τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Προκαθημένου ἔγινε ἰδιαίτερη ἀναφορά στά προβλήματα τῆς φτώχειας, πού ἀντιμετωπίζουν σήμερα οἱ Λαοί τῆς Ἀφρικανικῆς Ἠπείρου, τῆς Ἀσίας, τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς, ἀλλά ἀναπόφευκτα σήμερα καί στόν χῶρο της πλούσιας Εὐρώπης. Οἱ προτεραιότητες στήν ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος τῆς φτώχειας δίνει νέες ἐλπίδες γιά κοινή δράση ὅλων τῶν Χριστιανῶν νά ζήσουμε μέ συνέπεια τίς θεῖες ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου γιά τόν «πλησίον» μας, τονίζει ὁ Ἀλεξανδρινός Προκαθήμενος, πού ἄλλωστε ἔγινε προσωπικά γνώστης «ἰδίοις ὄμμασι» ἀπό τήν μεγάλη Ἱεραποστολική περιοδεία του στίς χῶρες τῆς Ἀφρικῆς, πού ξεκίνησε τά τελευταία χρόνια ἀπό τήν μακρινή Μαδαγασκάρη, μέχρι τή Ζιμπάμπουε, τό Κέϊπ Τάουν, τό Μαλάουι, τήν Νιγηρία, τήν Τανζανία, τήν Οὐγκάντα, τό Καμερούν, τήν Γκάνα, τήν Σιέρα Λεόνε, τό Μπουρούντι καί τήν Κένυα.
Ὁ Ἀλεξανδρινός Προκαθήμενος ἔκανε ἐπίσης ἔκκληση στόν νέο Θρησκευτικό Ἡγέτη τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν μέ τίς προσευχές του καί τήν μεσολάβηση του στούς Ἡγέτες τοῦ κόσμου καί στά Μέλη τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν νά τερματισθεῖ ὁ συνεχιζόμενος αἱματηρός ἐμφύλιος πόλεμος στή Συρία καί νά ἐπικρατήσει ἡ εἰρήνη μέ τήν υἱοθέτηση τοῦ διαλόγου ὡς μέσου γιά νά προστατευθοῦν τά Ἀνθρώπινα Δικαιώματα καί νά ἐπικρατήσει ἡ εἰρήνη στόν κόσμο.
Ἰδιαίτερη ἀναφορά στόν σύντομο χαιρετισμό τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Προκαθημένου ἔγινε καί στήν στήριξη τοῦ Διαθρησκειακοῦ Διαλόγου, γιά νά προστατευθεῖ τό ἀγαθό της θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, ἕνα θέμα σημαντικό πού μελέτησε ὡς γνωστόν ἡ Ἱερά Πατριαρχική Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας κατά τίς τελευταῖες τακτικές ἐργασίες της μέ τήν γνωστή Συνοδική Ἐγκύκλιο γιά τήν προστασία τῆς Θρησκευτικῆς Ἐλευθερίας, γιά νά ἀντιμετωπισθοῦν προβλήματα θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ μέ καθημερινά ἀνθρώπινα θύματα, ὅπως συμβαίνει τελευταίως στήν Νιγηρία καί σέ ἄλλες περιοχές τοῦ κόσμου.
(ΠΗΓΗ : http://ampelonas-trygetes.blogspot.com)
11) 28-03-2013 : Μήνυμα τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Θεοδώρου στόν νέο Ἀρχιεπίσκοπο Καντέρμπουρι
Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς ἐνθρονίσεως τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου τῶν Ἀγγλικανῶν τοῦ Καντέρμπουρι Ἰουστινιανοῦ, ὁ ὁποῖος ἐκπροσωπεῖ ἑκατό ἑκατομμύρια χριστιανούς, ὁ Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Σεραφείμ ἐκπροσώπησε τόν Ἀλεξανδρινό Προκαθήμενο, τόν Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεόδωρο Β΄, μεταφέροντάς του προσωπικό Πατριαρχικό Μήνυμα γιά τήν συνεργασία ὅλων τῶν Χριστιανῶν γιά τήν προστασία ὅλων τῶν ἀνθρώπων, πού ὑποφέρουν στήν σύγχρονη ταραγμένη ἐποχή μας. Μεταξύ ἄλλων στό Μήνυμα τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Προκαθημένου, ὑπογραμμίσθηκε ἡ σημαντική πρωτοβουλία τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου τῶν Ἀγγλικανῶν στόν διαθρησκειακό διάλογο στήν Νιγηρία, γιά νά σταματήσει τό φαινόμενο τοῦ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ μέ καθημερινά θύματα ἀνυπεράσπιστες γυναῖκες καί μικρά παιδιά, κάτι πού διαπίστωσε κατά τήν τελευταία ποιμαντική ἐπίσκεψή του ὁ Ἀλεξανδρινός Προκαθήμενος στίς χῶρες τῆς Δυτικῆς Ἀφρικῆς.
Μέ ὁδηγίες τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Προκαθημένου Θεοδώρου, ὁ Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Σεραφείμ ἐπέδωσε σέ ἀγγλική μετάφραση τήν σημαντική Συνοδική Διακήρυξη τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς, ἡ ὁποία ἀναφέρεται στήν καταδίκη κάθε μορφῆς Θρησκευτικῆς βίας καί στήν προστασία τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας τῶν Λαῶν.
Στή συνέχεια ἐπισυνάπτουμε τήν σημαντική αὐτή ἱστορική Συνοδική ἀπόφαση τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, πού ὑπενθυμίζει ἐν πολλοῖς τό Γνωστό Διάταγμα Ἀνεξηθρησκείας τῶν Μεδιολάνων πρίν 17 αἰῶνες μέ πρωτοστάτη τόν Μέγα καί Ἰσαπόστολο Ἅγιο Κωνσταντῖνο, πού κυριολεκτικά μεταμόρφωσε τήν Ἱστορική πορεία τῆς Ἀνθρωπότητας, γιά νά ζήσει σ’ ἕνα καλύτερο κόσμο, χωρίς τούς ἄδικους αἱματοβαμμένους Ρωμαϊκούς διωγμούς σέ βάρος τῶν ἀθώων Χριστιανῶν, ἐπειδή ἁπλῶς ὁμιλοῦσαν γιά κοινωνική δικαιοσύνη καί γιά ἀγάπη πρός τόν πλησίον μας. Ἡ Ἀλεξανδρινή Ἐκκλησία ἦταν καί ἡ πρώτη, πού ὑπόφερε ἀπό τούς διωγμούς αὐτούς, γι’ αὐτό στό καθημερινό ἑορτολόγιο ὅλου τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου ὑπάρχει πάντοτε καί μιά ἀναφορά ἀπό τήν μεγάλη χορείαν τῶν μαρτύρων τῆς Ἀλεξάνδρειας.
ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ
Ἡ περί τήν Α.Θ.Μ., τόν Πάπα καί Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς κ.κ. Θεόδωρο Β’ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας διακηρύττει τά ὡς κάτωθι :
Τόν τελευταῖο καιρό ἡ ἀνθρωπότητα γίνεται μάρτυς ἁλυσιδωτῶν ἐκρήξεων θρησκευτικῆς βίας, καταλυτικῶν τῆς κοινωνικῆς εἰρήνης, ὑπό τήν μορφή ἐκφοβισμοῦ, διώξεων, ἀναγκαστικῶν ἐκπατρισμῶν, βασανισμῶν ἤ καί θανατώσεων. Οἱ ἀποτρόπαιες αὐτές πράξεις, πέρα καί ἔξω ἀπό κάθε ὅριο λογικῆς καί συνέσεως, ἀνακαλοῦν στήν συλλογική μνήμη εἰκόνες ἀπό σκοτεινές περιόδους, πού ὅλοι ἐλπίζαμε ὅτι εἶχαν ὁριστικά καί ἀμετάκλητα περάσει στήν λήθη τῆς ἱστορίας.
Ἡ ὑποδαυλιζόμενη ἐκδήλωση φαινομένων θρησκευτικῆς βίας, πέραν τῶν ἐξαιρετικά ἀρνητικῶν κοινωνικῶν καί ψυχολογικῶν συνεπειῶν σέ τοπικό ἐπίπεδο, ἀμαυρώνει, μέσῳ τῆς ταχύτατα διαδραστικῆς κοινωνίας τῆς πληροφορίας, τήν εἰκόνα πολιτισμῶν καί θρησκειῶν σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο, ἀνοίγοντας, μέσῳ τῆς ἀνεξέλεγκτης ψυχολογικῆς ἐξάψεως καί τῆς ἀλόγου συναισθηματικῆς κινητοποιήσεως τῶν μαζῶν, χάσματα ἀγεφύρωτα καί τείχη ἀδιαπέραστα μεταξύ ἀνθρώπων διαφορετικῆς ὁμολογιακῆς ταυτότητας.
Ἡ χρήση βίας ὑπό τόν μανδύα τῆς πίστεως ἀποτελεῖ καθ’ ὁλοκληρία διαστροφή τῆς ἔννοιας τῆς οἱασδήποτε θρησκευτικῆς παραδόσεως, καθώς οἱ θρησκεῖες στό σύνολό τους ὀφείλουν νά λειτουργοῦν ὡς φορέας καταλλαγῆς μεταξύ τῶν ἀνθρώπων. Εἰδικότερα δέ, ἀπάδει ἐντελῶς πρός τούς πιστεύοντες στόν Χριστό, ὄχι μόνο ἡ χρήση βίας, ἀλλά καί ἡ ἀνοχή πρός αὐτήν.
Εἶναι ἀναγκαῖο νά τονιστεῖ ὅτι ἡ βία ὡς πρακτική δέν εἶναι μόνο ἀκυρωτική τοῦ Εὐαγγελίου ἔννοια, ἀλλά συνιστᾶ κατ’ οὐσίαν τελεία ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ὑποστασιάζει στό Θεανθρώπινό Του Πρόσωπο τήν ἀγάπη κατά τήν ιωάννεια ρήση «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστίν» (Ἰωάν. 4, 8), τήν εἰρήνη ὡς «ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν» (Φιλιπ. 4, 7), καί ἐν τέλει τήν ἴδια τήν ζωή κατά τόν ἀψευδέστατο εὐαγγελικό λόγο «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή» (Ἰωάν. 11, 25).
Ἡ Ὀρθοδοξία, σέ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ἱστορίας της ἔχει ὑποστεῖ ἀμέτρητες φορές τήν βία τῶν διώξεων ἀπό καθεστῶτα ἀλλογενή, ἀλλόθρησκα, ἀντιχριστιανικά, μέ μάρτυρα ἀψευδή τό ἁγιολόγιό της, το κοσμούμενο ἀπό μορφές ἡρωικές Μαρτύρων καί Ὁμολογητῶν, πού προσέφεραν τήν ἴδια τους τήν ζωή ἀπό ἀγάπη πρός τόν Χριστό. Οὕτως ἤ ἄλλως κορυφαῖο παράδειγμα ἀγάπης καί θυσίας γιά τήν ὑπαρκτική γνησιότητα καί τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου συνιστᾶ ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος προσέφερε τήν ζωή Του ὡς ἀθῶο θύμα πρός ἕνωση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους μέ τόν Θεό.
Μέ ἀλάνθαστο δείκτη πορείας τήν συγκατάβαση του Θεοῦ, ὁ ὁποῖος “οὕτω ἠγάπησεν τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἒδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ΄ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον΄΄ (Ἰω. 3,16), ἐπιθυμοῦμε νά ἀπευθυνθοῦμε πρός τούς ἀδελφούς μας χριστιανούς σέ ὁλόκληρη τήν ἀφρικανική ἤπειρο καί ὅπου γῆς, πού ὑποφέρουν γιά τήν πίστη τους.
Τούς καλοῦμε νά μείνουν ἀναλλοτρίωτα πιστοί στήν ὁμολογία ἀγάπης τῆς πίστεώς μας, μή λησμονοῦντες ὅτι ὁ Κύριος μᾶς διαβεβαίωσε ἀφ’ἑνός μέν γιά τό ὀλέθριο τῆς βίας, τονίζοντας ὅτι “πάντες οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρᾳ ἀποθανοῦνται” (Ματθ. κστ, 52), ἀφ’ἑτέρου δέ γιά τό ἀξιόμισθο τῆς αὐτοθυσιαστικῆς εὐσεβείας, ἐπισημαίνοντας ὅτι : “πᾶς ὅστις ὀμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὀμολογήσω κἀγώ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς” (Ματθ. ι, 32-33).
Καλοῦμε ὅλους ἐκείνους, πού διαπράττουν ἀπάνθρωπες πράξεις θρησκευτικῆς βίας ἤ δείχνουν ἀνοχή πρός αὐτές, νά ἀναλογιστοῦν ὅτι ὁ Θεός, ὡς Δημιουργός, Ἀρχή καί Πηγή του κόσμου, εἶναι Θεός ὅλων τῶν ἐθνῶν καί τῶν ἀνθρώπων, Θεός τῆς Ἀγάπης, τῆς Πρόνοιας καί τῆς Σωτηρίας “κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν” Του γιά ὅλα τά δημιουργήματά Του.
Καλοῦμε ἐθνικούς καί διεθνεῖς πολιτικούς, εἰρηνευτικούς καί ἀνθρωπιστικούς φορεῖς νά ἀσκήσουν ἐνεργητικές πολιτικές ἀνασχέσεως τοῦ παραλογισμοῦ τῆς θρησκευτικῆς βίας μέ γνώμονα ἡ ἐκμετάλλευση τοῦ θρησκευτικοῦ συναισθήματος καί ἡ ἀδυναμία κατανοήσεως καί ἀνοχῆς τῆς θρησκευτικῆς διαφορετικότητας νά παύσουν νά λειτουργοῦν ὡς ὁ δούρειος ἵππος καθαγιάσεως τῆς θρησκευτικῆς μισαλλοδοξίας καί τοῦ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ.
Εἶναι καιρός οἱ ἄνθρωποι νά παύσουν νά ἐπικαλοῦνται τόν Θεό πρός ἐξυπηρέτηση διχαστικῶν ἤ τρομοκρατικῶν ἐπιλογῶν, εἴτε συλλογικῶν εἴτε ἀτομικῶν. Εἶναι καιρός νά περιθωριοποιηθοῦν ψυχοπαθολογικές ἰδεοληψίες ζηλωτισμοῦ περί κατ΄ ἐπίφασιν ἐκ Θεοῦ ὑψηλῶν ἀποστολῶν, πραγματουμένων μέ χρήση κάθε δυνατοῦ μέσου, ακόμη καί τῆς ἐπιθετικῆς ἤ ἐκδικητικῆς βίας. Εἶναι καιρός οἱ ἄνθρωποι νά παύσουν νά πολιτικοποιοῦν τήν θρησκεία, νά θρησκειοποιοῦν τήν πολιτική καί νά παραχαράσσουν τήν θρησκευτική πίστη, συνάπτοντάς την μέ τάσεις ὁλοκληρωτισμοῦ, σωβινισμοῦ καί φυλετισμοῦ πρός ἐξύφανση πολέμων ψευδεπίγραφα ἱερῶν.
Στό κατώφλι τῆς τρίτης χιλιετίας ἀπό τῆς σωτηριώδους ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀνθρωπότητα ἀντιλαβάνεται ἀφ’ἑνός μέν τήν διαχρονική ἐφαρμογή τοῦ ἀξιώματος “ἀνιέρου δέ πόλεως καί ἀθέου … οὐδείς ἒστι, οὐδ’ ἒσται γεγονώς θεατής” (Πλουτ. Πρός Κολώτην Ἐπικούρειον 31), ἀφ’ἑτέρου δέ τήν αὐτονόητη ἀρχή ὅτι εἰρήνη δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξει χωρίς εἰρήνη μεταξύ των θρησκειῶν.
Τό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας, ὡς ὁ ἀρχαιότερος φορέας τοῦ Εὐαγγελικοῦ λόγου στήν Ἀφρική, ἀγωνίζεται καί ἀγωνιᾶ καθημερινά, γιά τήν ὑπαρκτική μεταλαμπάδευση τοῦ λόγου τοῦ Χριστοῦ ὡς ὁδοῦ πρός τήν ἁγιότητα καί τήν θέωση. Ἀπό τῆς θέσεως αὐτῆς ρηξικέλευθα ἀπορρίπτει καί κατηγορηματικά ἀποκυρήσσει κάθε μορφή θρησκευτικῆς βίας ὡς ἀδιέξοδη ἔκφραση ἠθικῆς συναυτουργίας τῆς πίστεως μέ τήν βία, ὡς ἀπευκταία ἔκφραση εὐτελισμοῦ καί πτώσεως τῆς κορωνίδας τῆς θεϊκῆς δημιουργίας, τοῦ ἀνθρώπου.
Πρός τοῦτο φιλανθρώπως, διακονικῶς καί θυσιαστικῶς ἐργάζεται πρός ἐνστερνισμό συνειδότος ἀγαπητικοῦ καί καταλλακτικοῦ, ἀπάδοντος ἐνστίκτων τυφλῶν· συνειδότος τό ὁποῖο, κινούμενο ὄχι «πρός τό ὁμοεθνές μόνον, ἀλλά πρός πᾶν τό ὁμογενές» (Κύριλλος Ἀλεξ. ΡG. 72,686), δύναται νά ἐκβάλλει τό παράλογο τῆς βίας καί νά μεταχαλκευθεῦ σέ κατοικητήριο Θεοῦ· συνειδότος προσωρινῶς μέν συναπτομένου πρός τήν γηίνη πατρίδα, παντοτινῶς δέ ἀποβλέποντος πρός τήν ἀληθινή πατρίδα, τήν οὐράνια βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
+ Ὁ Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεόδωρος Β΄, Πρόεδρος
+ Ὁ Ἀξώμης Πέτρος
† Ὁ Καμπάλας Ἰωνάς
† Ὁ Ζιμπάμπουε καί Ἀγκόλας Σεραφείμ
† Ὁ Νιγηρίας Ἀλέξανδρος
† Ὁ Καλῆς Ἐλπίδος Σέργιος
† Ὁ Κυρήνης Ἀθανάσιος
† Ὁ Καρθαγένης Ἀλέξιος
† Ὁ Μουάνζας Ἱερώνυμος
† Ὁ Πτολεμαΐδος Προτέριος
† Ὁ Γουϊνέας Γεώργιος
† Ὁ Ἐρμουπόλεως Νικόλαος
† Ὁ Εἰρηνουπόλεως Δημήτριος
† Ὁ Ζάμπιας καί Μαλάουϊ Ἰωακείμ
† Ὁ Ἰωαννουπόλεως καί Πρετορίας Δαμασκηνός
† Ὁ Μαδαγασκάρης Ἰγνάτιος
† Ὁ Χαρτούμ Ἐμμανουήλ
† Ὁ Καμερούν Γρηγόριος
† Ὁ Λεοντοπόλεως Γαβριήλ
† Ὁ Ἄκκρας Σάββας
† Ὁ Κεντρώας Ἀφρικῆς Νικηφόρος
† Ὁ Κατάγκας Μελέτιος
† Ὁ Μποτσουάνας Γεννάδιος
† Ὁ Μοζαμβίκης Ἰωάννης
(ΠΗΓΗ : http://www.elliniki-gnomi.eu)
Παραθέτουμε τά κυριώτερα οἰκουμενιστικά λεχθέντα καί πραχθέντα τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Θεοδώρου Β΄ ἀπό τόν Αὔγουστο τοῦ 2013 μέχρι τόν Φεβρουάριο τοῦ 2014.
2ον
1) 07-08-2013 : Μήνυμα τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας γιά τήν ὀλοκλήρωση τοῦ Ραμαζανίου
Τήν 7η Αὐγούστου 2013, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεόδωρος Β’ ἀπηύθυνε πρός τόν Ἐξοχ. Πρόεδρο τῆς Ἀραβικῆς Δημοκρατίας τῆς Αἰγύπτου κ. Ἄντλι Μανσούρ καί τούς Μουσουλμάνους τῆς Νειλοχώρας, ἀλλά καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς εὐρύτερα, τό ἀκόλουθο εὐχετήριο μήνυμα γιά τήν ὁλοκλήρωση τοῦ ἱεροῦ γιά τό Ἰσλάμ μηνός τοῦ Ραμαζανίου :
«Μέ ἀφορμή τήν ὁλοκλήρωση τοῦ ἱεροῦ μηνός τοῦ Ραμαζανίου, τοῦ ἀναμιμνήσκοντος στά ἑκατομμύρια πιστῶν Μουσουλμάνων τήν παράδοση τοῦ Κορανίου ὡς θέσμιου καθοδηγητή τῆς ζωῆς τους, ἐπιθυμῶ νά ἐκφράσω εὐχές εἰλικρινεῖς καί φιλάδελφες πρός τούς Μουσουλμάνους συμπολῖτες μας στήν εὐλογημένη χώρα τῆς Αἰγύπτου, ἀλλά καί πρός ὅλους τούς Μουσουλμάνους τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, μέ τήν ἐλπίδα ἡ εἰρήνη, κοινός παρανομαστής τοῦ ἀξιακοῦ συστήματος ὅλων τῶν θρησκευτικῶν παραδόσεων, πού ἄνθισαν στήν περιοχή, νά πρυτανεύσει ἔναντι κάθε προσπαθείας παρεκτροπῆς πρός τόν διχασμό καί τήν βία.
Ἰδιαίτερος ἑόρτιος χαιρετισμός ἀπευθύνεται πρός τόν Ἐξοχώτατο Πρόεδρο τῆς Ἀραβικῆς Δημοκρατίας τῆς Αἰγύπτου, κ. Ἄντλι Μανσούρ, μέ τήν εὐχή νά ἀνταποκριθεῖ ἐπιτυχῶς στήν πρόκληση τῆς ἑδραιώσεως τῆς κοινωνικῆς ἑνότητας καί τῆς συμφιλιώσεως τῶν διεστώτων σέ μιά κρίσιμη καμπή γιά τήν πορεία τῆς χώρας. Στήν εὐθυνοφόρο του αὐτή προσπάθεια νά χαράξει μιά νέα προοπτική γιά τήν χώρα τοῦ Νείλου, μιά προοπτική πού νά ἀπευθύνεται σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς πολίτες ἀνεξαρτήτως θρησκευτικοῦ αὐτοπροσδιορισμοῦ, τόν συνοδεύουν οἱ διάπυρες πρός τόν Πανσθενή καί Παντουργό Θεό προσευχές μας νά σκέπει καί νά προστατεύει διά τῆς φιλανθρώπου προνοίας Του τήν Αἴγυπτο καί νά τήν στερεώνει στήν ὁδό τῆς εὐημερίας».
Ὁ Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς
Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ὁ Σ Β’
Ἐν τῇ Μεγάλῃ Πόλει τῆς Ἀλεξανδρείας
τῇ 7ῃ Αὐγούστου 2013
(ΠΗΓΗ : http://www.patriarchateofalexandria.com)
2) 05-09-2013 : Στή Ρώμη ὅλα τά θρησκεύματα περοσευχήθηκαν γιά τήν εἰρήνη – συμμετοχή Ὀρθοδόξων
Περισσότεροι ἀπό 400 ἐκπρόσωποι μεγάλων θρησκειῶν, τῆς πολιτικῆς ζωῆς, τῆς εὐρωπαϊκῆς καί παγκόσμιας κουλτούρας προερχόμενοι ἀπό 60 χῶρεςσυγκεντρώθηκαν στήν αἰώνια πόλη, ὅπου συμμετεῖχαν στήν Διεθνή Ἐτήσια Συνάντηση, πού διοργάνωσε ἡ καθολική Κοινότητα τοῦ Sant’Egidio.
Θέμα αὐτῆς τῆς συνάθροισης ἦταν : «Τό Κουράγιο τῆς Ἐλπίδας : θρησκεῖες καί κουλτοῦρες σέ διάλογο».
Παραβρέθηκαν σέ συσκέψεις, δημόσιο διάλογο καί δράσεις στήν ἀναζήτηση μιᾶς «κοινῆς κουλτούρας», πού σύμφωνα μέ τόν Andrea Riccardi, θεμελιωτή τῆς Κοινότητας, ἐκφράζει τήν «συνείδηση καί τήν βούλησή μας νά συμβιώσουμε μέ ὑπεύθυνη στάση καί νά μοιραστοῦμε κοινά ἐνδιαφέροντα παρά τίς διαφορές μας». Ἡ Διεθνής αὐτή Συνάντηση ἀνανεώνει, κατά τούς ὀργανωτές της, «τό πνεῦμα τῆς Ἀσσίζης», πού ἔχει τίς καταβολές του στήν ἡμέρα τῆς ἀμφιλεγόμενης συγκριτιστικοῦ τύπου προσευχῆς τοῦ 1986, πού διοργάνωσε ὁ Πάπας Jean Paul II στήν ὁμώνυμη πόλη. Οἱ ἀρχές αὐτοῦ τοῦ ἐγχειρήματος ἐπαναπροσδιορίστηκαν στήν βάση, πού ἔθεσε ὁ Πάπας Φραγκῖσκος, ὅταν ἀπευθύνθηκε στήν διευθύνουσα τάξη τῆς Βραζιλίας ὡς ἑξῆς : «o διάλογος… ἡ ἱκανότητα νά δώσουμε καί νά δεχθοῦμε, παραμένοντας ἀνοιχτοί στήν ἀλήθεια».
Ἡ ἐναρκτήρια συνάθροιση ἔγινε στό auditorium τῆς «Conciliazione» (Συμφιλίωσης).
Ἀκολούθησαν ἡμερίδες, συζητήσεις στρογγυλῆς τραπέζης, προσευχές διαφορετικῶν ὁμολογιῶν καί Τελετή Λήξης, ἀλλά καί Οἰκουμενική προσευχή τῶν χριστιανῶν μέ συμμετοχή ἀρκετῶν ὁμολογιῶν, ὅπως ἀναφέρονται μεταξύ αὐτῶν καί Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν καί Ἐπισκόπων. Τά θέματα, πού ἀπασχόλησαν τούς συνέδρους σ΄αὐτήν τήν Συνάντηση μέ πρόταγμα τήν Εἰρήνη, ἦταν τό συριακό, ἡ τρομοκρατία, ἡ βία γενικότερα στή Μέση Ἀνατολή, ἡ ἐπανασυμφιλίωση τῆς Ἀφρικῆς κ.ἄ.
Χαρακτηριστική δράση ἦταν ἡ προσευχή γιά τήν εἰρήνευση στήν Ἀκτή τοῦ Ἐλεφαντοστοῦ καί σ΄ὅλον τόν κόσμο, στήν ὁποία συμμετεῖχαν θρησκευτικές καί πολιτικές ἀρχές, ἀντιπρόσωποι θεσμῶν, ἑνώσεων, νεολαιῶν, ὀργανώσεων τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου στό Abidjan στό Σπίτι τῆς διοργανώτριας Ἀδελφότητας.
Ὅπως ὑπογράμμισε ὁ ἱδρυτής τῆς Κοινότητας, πρῶτα ἀπ’ὅλα «ὁ κόσμος ἔχει ἀνάγκη ἀπό τήν ἐλπίδα, γιά νά βγεῖ ἀπό τήν ἀνθρωπολογική καί πολιτική κρίση, γιά νά ὑπερβεῖ κάθε σκεπτικισμό καί ἀδράνεια». Στόν διάλογο τονίστηκε ἡ ἀδυναμία τῆς Εὐρώπης «ὄχι μόνο τῶν θεσμῶν, ἀλλά καί λαῶν καί πολιτῶν πολλῶν χωρῶν», ν΄ἀναλάβουν πρωτοβουλίες γιά τήν εἰρήνη καί τόν διάλογο ἰδιαίτερα στό συριακό, δήλωσε ὁ Marco Impagliazzo, πρόεδρος τῆς Sant ‘Egidio, στό Radio Vatican.
Μουσουλμάνοι, ἑβραῖοι, χριστιανοί βρέθηκαν στό ἴδιο τραπέζι τοῦ διαλόγου γιά τήν τρομοκρατία καί κατέληξαν ὅτι ἡ μάχη, πού πρέπει νά δοθεῖ πρός ἀντιμετώπισή της, εἶναι πρωτίστως πνευματική. «Πρέπει οἱ θρησκευτικοί ἡγέτες νά μιλοῦν πιό δυνατά …», τόνισε ὁ πρόεδρος.
«Ὀφείλουν οἱ θρησκεῖες νά πάρουν τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἀπό τά χείλη τῶν τρομοικρατῶν», συμπέρανε ὁ Andrea Riccardi. «Oι τρομοκράτες νά μήν πιάνουν τόν Θεό πιά στό στόμα τους»!
Στό περιθώριο τῆς Συνάντησης πραγματοποιήθηκαν προσευχές ἀπό τά μέλη τῶν διαφόρων δογμάτων στό λόφο τοῦ Καπιτολίου, ἀλλά καί Οἰκουμενική προσευχή τῶν Χριστιανῶν γιά τήν Εἰρήνη (Preghiera Ecumenika dei Cristiani per la Pace, ὅπως ἀναφέρεται στό ἰστολόγιο τῆς Ἀδελφότητας santegidio.org) μέ τήν συμμετοχή ὅλων τῶν χριστιανικῶν Ὁμολογιῶν καί τῶν Ὀρθοδόξων.
Παρόντες ἀπό πλευρᾶς Ὀρθοδόξων ἦταν ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεόδωρος, ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας καί πάσης Ἀνατολῆς Ἰωάννης ὁ 10ος, ὁ Ἐπίσκοπος Ἀχαΐας Ἀθανάσιος, ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ὁ Ἐπίσκοπος Σινώπης Ἀθηναγόρας καί πολλοί ἄλλοι. Ἀπό Ἰουδαϊστές ἐκπροσώπους παραβρέθηκε ὁ Μεγάλος Ραββίνος τῆς Κολωνίας. Στήν ἐναρκτήρια τελετή, ἐκτός τοῦ Ποντίφηκα, παραβρέθηκε καί ὁ πρόεδρος τῆς Ἰταλικῆς Δημοκρατίας κ. Εnrico Letta. Τήν Τρίτη 2 Ὀκτωβρίου οἱ πιστοί κάθε θρησκείας προσευχήθηκαν γιά τήν Εἰρήνη στόν λόφο τοῦ Καπιτωλίου καί στή συνέχεια ἐν πομπῇ κατευθύνθηκαν στήν πλατεία τοῦ Καπιτωλίου στήν καρδιά τῆς Ρώμης. Στήν τελετή λήξης οἱ συμμετέχοντες ἄναψαν κεριά στό μανουάλι τῆς Εἰρήνης, ἀντάλλαξαν σύμβολα εἰρήνης καί ὑπέγραψαν τήν Κλήση γιά τήν Εἰρήνη 2013.
(ΠΗΓΗ : https://www.vimaorthodoxias.gr)
3) 30-09-2013 : Συνάντηση Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Θεοδώρου μέ τόν Πάπα Φραγκῖσκο
Τήν Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεόδωρος Β΄, συνοδευόμενος ἀπό τόν Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε καί Ἀγκόλας Σεραφείμ καί τόν Μητροπολίτη Γουϊνέας Γεώργιο, ἐκπρόσωπο τοῦ Πατριάρχου στήν Ἀθήνα, συναντήθηκε στό Βατικανό μέ τόν Προκαθήμενο τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας κ. Φραγκίσκο Α΄.
Προσφωνῶν τόν Ρωμαιοκαθολικό Προκαθήμενο, ὁ Πατριάρχης ἀνέφερε μεταξύ ἄλλων :
«Οἱ δύο Ἐκκλησίες, ἡ Ἀλεξανδρινή καί ἡ Ρωμαϊκή, ἀνήκουμε, ἱστορικῶς καί παραδοσιακῶς, στίς ἀρχαῖες Ἐκκλησίες. Ἀνήκουμε στίς Ἐκκλησίες, πού, ἀμέσως μετά τήν Πεντηκοστή, συνέστησαν τήν ἀφετηρία τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ἀνήκουμε στίς Ἐκκλησίες, πού συνέπηξαν, μέ τόν λόγο, τήν διακονία καί τήν μαρτυρική τελευτή τους, ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Μάρκος καί οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος.
Ἑνωμένοι κατά τούς πρώτους δέκα καί πλέον αἰῶνες, ζήσαμε, ὄχι μόνο τήν κοινή ἀφετηρία, ἀλλά καί τήν κοινή ἱστορική πορεία καί συναντηθήκαμε ἐν πνεύματι, ἀγαπώντας ἀλλήλους καί ὀμολογώντας τόν Κύριό μας. Στήν αἰώνια πόλη ὁ Ἅγιος Μέγας Ἀθανάσιος, Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας, γνώρισε τήν ἀγάπη τοῦ ἀδελφοῦ του Πάπα Ρώμης Ἰουλίου Α΄ καί ὁ Ἀλεξανδρείας Πέτρος Β΄ τοῦ Πάπα Δαμάσου. Σέ ὧρες κρίσιμες γιά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ἔμειναν κοντά σας καί βρῆκαν στόν ἀγώνα γιά τήν προάσπιση τῆς Ἀληθείας ἀδελφούς φύλακες καί ὑπερασπιστές τῆς Πίστεως καί τῆς Ἀγάπης.
Ἀπό αὐτά τά σημεῖα συγκλίσεως τῆς ἱστορίας τῶν Ἐκκλησιῶν μας, ἀντλοῦμε σήμερα δύναμη, ζωή καί ἐλπίδα ὥστε, διά τῆς μαρτυρίας ὅσων μᾶς ἑνώνουν καί διά τοῦ διαλόγου, νά συνεχίσουμε τήν πορεία στόν δρόμο τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς ἑνότητας τῶν Χριστιανῶν, γιά τήν ὁποία ὁ Κύριός μας προσευχήθηκε τήν παραμονή τοῦ Πάθους Του. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει στην πρός Ρωμαίους : «Προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους, καθώς καί ὁ Χριστός προσελάβετο ὑμᾶς εἰς δόξαν Θεοῦ» (Ρωμ. 15, 7). Αὐτό ἀκριβῶς βιώνουμε τούτη τήν στιγμή, ὡς χρέος ἱερό «ἐπιποθίας τοῦ ἐλθεῖν» (Ρωμ. 15, 22) πρός ἀδελφόν «ἐν χαρᾷ… διά θελήματος Θεοῦ» (Ρωμ. 15, 32).
Θεωρεῖστε τήν παροῦσα κοινωνία ὡς σύμβολο ζωῆς στήν πορεία γιά τήν εὐστάθεια τῶν ἁγίων Ἐκκλησιῶν καί τῆς ἑνώσεως τῶν πάντων. Ὡς σύμβολο πίστεως στήν ἀνάγκη διαφυλάξεως τοῦ ποιμνίου καί καθοδηγήσεώς του σέ «νόμους σωτηρίους… ἐν ὑπομονῇ πολλῇ” (Β΄ Κορ. 6, 1-10). Ὡς σύμβολο τοῦ τρεφομένου ἐκ τῆς προσευχῆς καί βιουμένου διά τῆς ἀγάπης κοινοῦ ἀγώνα προασπίσεως τοῦ δικαιώματος κάθε ἀνθρώπου ἐλεύθερα νά ὁρίζει καί νά νοηματοδοτεῖ τήν ζωή του μέ ἀφετηρία τήν ἀναφορά του στόν Θεό, ἰδιαίτερα σήμερα, πού ἡ ἰδεολογική σκλήρυνση τῶν ἀνθρώπων δημιουργεῖ σέ Μέση Ἀνατολή καί Ἀφρική ἰσχυρούς θύλακες ἀμφισβητήσεως τοῦ δικαιώματος αὐτοῦ καί δηλητηριάσεως τῆς εἰρηνικῆς συνυπάρξεως τῶν ἀνθρώπων.
Ὡς ποιμένες διάκονοι τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀληθείας, ἄς προσευχηθοῦμε διαπύρως οἱ δοκιμαζόμενοι ἀδελφοί μας σέ αὐτές τίς εὔφλεκτες περιοχές τοῦ πλανήτη μας νά ἐνισχυθοῦν παρά Θεοῦ, ὥστε «τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτερούντες» (Ρωμ, 12,12) νά εἰρηνεύουν μετά πάντων τῶν ἀνθρώπων. Ἀμήν»!
Στό ἐπίκεντρο τῶν συνομιλιῶν τῶν δύο Προκαθημένων βρέθηκε ἡ ἀνάγκη προστασίας τοῦ δικαιώματος στήν ἐλεύθερη θρησκευτική ἔκφραση, τό ὁποῖο ἀμφισβητεῖται σέ περιοχές τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί τῆς Ἀφρικῆς ἀπό τήν μισαλλοδοξία καί τόν φανατισμό. Ὁ Πατριάρχης εἶχε τήν εὐκαιρία νά καταθέσει στό τραπέζι τοῦ διαλόγου τήν προσωπική του ἐμπειρία ἀπό τήν πολύχρονη διακονία του στό πνευματικό γεώργιο τῆς ἀφρικανικῆς ἠπείρου, ἀλλά καί νά μοιραστεῖ τήν ἀνησυχία του γιά τήν χρήση τῆς θρησκείας ἐκ μέρους ἀκραίων ὁμάδων ὡς προσχήματος γιά τήν διάπραξη εἰδεχθῶν πράξεων βίας.
Καί οἱ δύο ἡγέτες συμφώνησαν στήν ἀνάγκη ἀναλήψεως πρωτοβουλιῶν, πού θά προωθοῦν, ὄχι μόνο τήν εἰρηνική συνύπαρξη, ἀλλά καί τήν δημιουργική διάδραση μεταξύ ἀνθρώπων διαφορετικῶν θρησκευτικῶν ἀναφορῶν. Ἐντός αὐτοῦ τοῦ πλαισίου, συμφώνησαν στήν ἀνάγκη συνεχίσεως καί ἐντάσεως τοῦ διαχριστιανικοῦ διαλόγου πρός σύμπηξη καί ἐμπέδωση τῆς χριστιανικῆς ἑνότητας μέσα ἀπό τήν διαφορετικότητα, ὡς προτύπωση τῆς πανανθρώπινης ἑνότητας στή βάση ἑνός κοινοῦ ἀξιακοῦ συστήματος.
Μετά τό πέρας τῶν συνομιλιῶν, ἀκολούθησε ἀνταλλαγή ἀναμνηστικῶν δώρων.
(ΠΗΓΗ : https://www.ekirikas.com)
4) 30-09-2013 : Γιά «ἑνότητα μέσα ἀπό τήν διαφορετικότητα» μίλησε ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος σέ οἰκουμενιστική συνάντηση
Τό ἀπόγευμα τῆς Δευτέρας 30ης Σεπτεμβρίου 2013, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς, Θεόδωρος Β΄, ἀνταποκρινόμενος σέ πρόσκληση τῆς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Αἰγιδίου, ἔλαβε μέρος σέ συζήτηση μέ θέμα «Χριστιανική Ἀδελφότητα καί Ἑνότητα», ἡ ὁποία ἔλαβε χώρα στήν Basilica di Santa Maria in Trastevere στή Ρώμη. Ἡ ἐκδήλωση αὐτή ἐντάσσεται στή συνάντηση, πού ὀργάνωσε ἡ Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Αἰγιδίου στή Ρώμη ὑπό τόν τίτλο «Τό Κουράγιο τῆς Ἐλπίδας», τήν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν τῆς ὁποίας πραγματοποίησε νωρίτερα τήν ἴδια ἡμέρα ὁ Προκαθήμενος τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας Φραγκῖσκος Α΄.
Λαβών τόν λόγο, ὁ Πατριάρχης ἐπεσήμανε τά ἀκόλουθα :
«Ἀνιέρου δέ πόλεως καί ἀθέου … οὐδείς ἐστί, οὐδ’ ἔσται γεγονώς θεατής» (Πλουτάρχου, Πρός Κολώτην Ἐπικούρειον 31). Στό λυκόφως τῆς δεύτερης χιλιετίας πολλοί ἦταν ἐκεῖνοι, πού προέβλεπαν τό τέλος τῆς θρησκείας καί τήν εἴσοδο τῆς ἀνθρωπότητας σέ μιά ἐποχή χωρίς θρησκεία. Ὡστόσο, σήμερα στήν χαραυγή τῆς τρίτης χιλιετίας, πρός ἐπίρρωση τοῦ ἀξιώματος τοῦ Πλουτάρχου καί πρός διάψευση τῆς προφητείας περί τοῦ τέλους τῆς θρησκευτικῆς φάσης τῆς ἀνθρωπότητας, ἡ θρησκεία προβάλλει ἐκ νέου ὡς σταθερά τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως.
Ἔναντι τοῦ ὑπαρξιακοῦ κενοῦ, τῆς ἀπώλειας νοήματος ζωῆς, τοῦ χάους τῶν πληροφοριῶν, ἀλληλοαναιρουμένων εὐδαιμονιστικῶν προτάσεων καί ἀκραίων πειραματισμῶν τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν ἑαυτό του, ἡ θρησκεία ἐξακολουθεῖ νά προσφέρει στόν παντοπόρο ἄπορο ἄνθρωπο τοῦ 21ου αἰώνα ὑπαρξιακό προσανατολισμό, νόημα ζωῆς, ἠθική συνείδηση, πολιτισμική ταυτότητα, προοπτική αἰώνιας σωτηρίας. Προσφέρει στόν ἄνθρωπο τήν δυνατότητα νά κατανοήσει τόν ἑαυτό του πλήρως μόνον, ξεκινώντας ἀπό τόν Θεό ὡς Δημιουργό, Ἀρχή καί Πηγή τοῦ κόσμου, τόν Θεό ὅλων τῶν ἐθνῶν καί τῶν ἀνθρώπων, τόν Θεό τῆς Ἀγάπης, τῆς Πρόνοιας καί τῆς Σωτηρίας «κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν» Του γιά ὅλα τά δημιουργήματά Του.
Θά περιμέναμε ἡ ἐνεστώσα παγκόσμια ἀναβίωση τῆς θρησκείας νά ἀποβεῖ παράγων εἰρηνοποιΐας καί ἐνισχύσεως τοῦ ἀγώνα γιά δικαιοσύνη καί ἀξιοπρέπεια. Ὡστόσο, παρατηρεῖται ὅτι ὁ θρησκευτικός αὐτοπροσδιορισμός ἀποβαίνει συχνά παράγων διχασμοῦ καί μισαλλοδοξίας, φανατισμοῦ καί βίας. Αὐτό συμβαίνει, ὅταν ἡ θρησκευτική συνείδηση χειραγωγεῖται, ἡ θρησκευτική ἰδιαιτερότητα παρεξηγεῖται, ὁ θρησκευτικός ζηλωτισμός ἀρνεῖται τήν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Ἡ θρησκεία πολιορκεῖται καί ἐνίοτε ἐκπορθεῖται ἀπό δυνάμεις μεσσιανισμοῦ, ὁλοκληρωτισμοῦ, σωβινισμοῦ, φυλετισμοῦ, ἰδεολογικῆς ἀποκλειστικότητας, φονταμενταλισμοῦ.
Μπροστά μας προβάλλει ἀπειλητικό τό φάσμα τῆς συγκρούσεως τῶν πολιτισμῶν, τῶν ὁποίων κεντρικό προσδιοριστικό χαρακτηριστικό εἶναι ἡ θρησκεία. Μιά τέτοια προοπτική θά ἦταν καταστροφική σήμερα, πού σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο οἱ ἀνθρώπινες κοινωνίες ἔχουν ἀποχαιρετήσει ὀριστικά τήν ἐποχή τῆς κυρίαρχης πολιτισμικής ταυτότητας καί ἔχουν ἀποδεχθεῖ τήν πρόκληση, ὄχι μόνο τῆς συμβιώσεως, ἀλλά καί τῆς διαδράσεως ἑτερόκλητων πολιτιστικῶν ταυτοτήτων. Δέν ὑπάρχει σήμερα ἀνθρώπινη κοινωνία, πού νά μήν περιλαμβάνει ἀνθρώπους διαφορετικῶν πολιτισμικῶν καταβολῶν, μέ διαφορετικές ἀπόψεις γιά τίς σχέσεις μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπου, ἀτόμου καί ὁμάδας, δικαιωμάτων καί ὑποχρεώσεων, ἐλευθερίας καί αὐθεντίας, ἰσότητας καί ἱεραρχίας.
Μάλιστα ἡ θρησκεία διαφοροποιεῖ σήμερα τήν συμπεριφορά τοῦ ἀνθρώπου περισσότερο καί ἀπό τήν ἐθνική ταυτότητα. Ἄν περπατήσουμε ἀπόψε στή Ρώμη, εἶναι δυνατόν νά συναντήσουμε ἄτομα, πού δηλώνουν κατά τό ἥμισυ Ἰταλοί καί κατά τό ἥμισυ Ἄραβες. Ὡστόσο, δέν θά συναντήσουμε ἄτομα, πού δηλώνουν κατά τό ἥμισυ Ρωμαιοκαθολικοί καί κατά τό ἥμισυ Μουσουλμάνοι.
Προκειμένου, λοιπόν, ἡ θρησκεία νά μήν ἀποβεῖ παράγων σχάσεως, ἀλλά σχέσεως μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, εὑρισκόμεθα ἐνώπιον ἑνός οἰκουμενικῶν διαστάσεων χρέους προσδοκίας : νά συμβάλλουμε οὐσιαστικά καί γόνιμα στόν διάλογο μεταξύ τῶν διαφορετικῶν θρησκευτικῶν παραδόσεων. Ἀφετηρία ἑνός τέτοιου διαλόγου ὀφείλει νά εἶναι ἡ προβολή τῶν στοιχείων, πού ἑνώνουν τίς θρησκεῖες, παρά ἐκείνων, πού τίς χωρίζουν. Ἀφετηρία ἑνός τέτοιου διαλόγου ὀφείλει νά εἶναι ἡ προβολή τῶν κοινῶν ἀξιῶν τῶν διαφόρων θρησκειῶν, παρά τῶν ἀντιλήψεων ἐκείνων περί θρησκευτικῆς ἀνωτερότητας, πού ὑπονομεύουν τήν ἀνοχή στήν διαφορετικότητα. Στόχος ἑνός τέτοιου διαλόγου ὀφείλει νά εἶναι ἡ ἀνάδειξη τῆς ἑνωτικῆς καί εἰρηνοποιητικῆς λειτουργίας τῶν θρησκειῶν. Στόχος ἑνός τέτοιου διαλόγου ὀφείλει νά εἶναι ἡ συναίνεση τῶν θρησκειῶν σέ μιά ἐλάχιστη κοινή ἠθική, χωρίς νόθευση τῆς πίστεως.
Βεβαίως οἱ προθέσεις μας, ὅσο εἰλικρινεῖς καί ἄν εἶναι, δέν θά μετασχηματιστοῦν σέ πράξεις, ἄν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ὡς ἐκπρόσωποι τῆς Ὀρθοδόξου, τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς καί τῆς Προτεσταντικῆς ἐκκλησίας, δέν δώσουμε πρῶτοι τό παράδειγμα τῆς ἑνότητας μέσα ἀπό τήν διαφορετικότητα, ὡς προτύπωση τῆς ἀνάγκης εἰρηνικῆς συμβιώσεως τῶν πιστῶν τῶν διαφόρων θρησκειῶν.
Ἡ παρουσία μας σήμερα ἐδῶ πιστοποιεῖ τήν ἀνάγκη ἀμοιβαίου σεβασμοῦ. Ὁ σεβασμός αὐτός δέν σημαίνει οὔτε ἀποδοχή τῆς δογματικῆς διδασκαλίας τῆς μιᾶς ἐκκλησίας ἀπό τήν ἄλλη, οὔτε ἐπιβεβαίωση τῆς διδασκαλίας αὐτῆς ὡς ἀληθινῆς. Σημαίνει δεκτικότητα τοῦ ἄλλου ὡς κτιστοῦ καί σχετικοῦ ὄντος, πού καταβάλλει σκληρή προσπάθεια νά προσεγγίσει καί νά βιώσει τήν ἀλήθεια τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Σημαίνει ἀποδοχή τῆς δυνάμεως τῆς Ἐκκλησίας ὡς σώματος Χριστοῦ, ὄχι νά συσχηματίζεται μέ τόν κόσμο, ἀλλά νά ἀνασχηματίζει τόν κόσμο.
Γνωρίζω πολύ καλά ὅτι κάποιοι φοβικά ὑποστηρίζουν πώς ὁ διομολογιακός καί διαθρησκειακός διάλογος ἀποχρωματίζει τήν θρησκευτική ἰδιαιτερότητα καί εὐνοεῖ τόν συγκρητισμό. Ἀδυνατοῦν, ὅμως, νά ἀντιληφθοῦν ὅτι ἄνθρωπος καί θρησκευτική πίστη ἄρρηκτα συνυπάρχουν ἀπό τήν ἀρχή τοῦ κόσμου. Ἀδυνατοῦν νά ἀντιληφθοῦν ὅτι ἡ θρησκευτική πίστη δέν διαγράφηκε ποτέ ἀπό τήν ὑπαρξιακή ταυτότητα ἀτόμων καί λαῶν, ὅσο καί ἄν προσπάθησαν πολλοί κατά καιρούς νά τό καταφέρουν. Ἀδυνατοῦν νά ἀντιληφθοῦν αὐτό, πού καθημερινά διαπιστώνω, ποιμαίνοντας τήν Ἀφρική, αὐτό τό μωσαϊκό τῶν λαῶν καί τῶν θρησκειῶν : ὅτι ἡ πίστη στόν Θεό ἀποτελεῖ τήν μοναδική σταθερά σέ ἕναν κόσμο, πού κλυδωνίζεται ἐπικίνδυνα.
Τό πρόβλημα δέν εἶναι ὁ θρησκευτικός πλουραλισμός, ἀλλά ἡ στάση μας ἀπέναντι σέ αὐτόν. Ἄν κυριαρχήσει ὁ φόβος μπροστά στήν θρησκευτική διαφορετικότητα, τότε θά ὁδηγηθοῦμε νομοτελειακά σέ ἐγκλεισμό στήν δική μας κοινότητα καί σέ ὀλισθηρές ἀπολυτοποιήσεις.Ἄν, ὅμως, ὁ θρησκευτικός πλουραλισμός ἀνθίσει στό ἔδαφος μιᾶς εὐρύτερης ἀξιολογικῆς συναινέσεως μεταξύ τῶν θρησκειῶν, τότε θά ἀποφευχθεῖ τόσο ἡ λήθη τῆς ἀληθείας, ὅσο καί ὁ φανατισμός τῆς ἀληθείας.
Εἶναι καιρός νά μάθουμε τούς πιστούς μας, ὄχι μόνο νά παραμένουν πιστοί στήν παράδοσή τους καί νά διατηροῦν τήν ἰδιοσυστατική τους ταυτότητα, ἀλλά ἐπιπλέον νά εἶναι ἀνοικτοί στό διαφορετικό καί νά τρέφουν σεβασμό πρός τήν θρησκεία τοῦ ἄλλου, πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα ἐπειδή οἱ ἴδιοι ἔχουν θρησκεία. Εἶναι καιρός νά μάθουμε τούς πιστούς μας ὅτι ἡ ἀπολυτοποίηση τῆς ἰδιαιτερότητας δέν συνιστᾶ διάσωση τῆς ἀληθείας, ἀλλά φαλκίδευση τῆς ἀληθείας καί ὀλίσθηση πρός τήν θρησκειογενή νεύρωση τῆς ἀποκλειστικότητας.
Αὐτό εἶναι τό μήνυμα, πού σᾶς μεταφέρω ἀπό τήν Μέση Ἀνατολή, ὅπου ἐδῶ καί δύο χιλιετίες, μεταξύ σφύρας καί ἄκμονος, βιώνουμε τήν πίστη στόν Θεό τῆς Ἀγάπης ὡς ἀναστάσιμη ἐλπίδα, νοηματοδότηση τοῦ πόνου, φιλανθρωπία καί διακονία, ἀγώνα γιά δικαιοσύνη καί εἰρήνη».
(ΠΗΓΗ : http://thriskeftika.blogspot.gr, https://www.youtube.com)
5) 06/09-03-2014 : Τό κοινό Μήνυμα τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν
Σύναξις τῶν Προκαθημένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν (Φανάριον, 6 – 9 Μαρτίου 2014)
Μήνυμα
Εἰς τό Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Διά τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, οἱ Προκαθήμενοι τῶν Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, πρός τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθοδόξους πιστούς, τούς ἀνά τόν κόσμον ἀδελφούς χριστιανούς καί πρός πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως, εὐλογίαν ἀπό Θεοῦ καί ἀσπασμόν ἀγάπης καί εἰρήνης.
«Εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ πάντοτε περί πάντων ὑμῶν μνείαν ὑμῶν ποιούμενοι ἐπί τῶν προσευχῶν ἡμῶν, ἀδιαλείπτως μνημονεύοντες ὑμῶν τοῦ ἔργου τῆς πίστεως καί τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης καί τῆς ὑπομονῆς τῆς ἐλπίδος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ καί πατρός ἡμῶν» (Α΄ Θεσ. α΄ 2-4).
1. Συνελθόντες διά τῆς χάριτος τοῦ Παναγάθου Θεοῦ, τῇ προσκλήσει τοῦ τῆς Κωνσταντίνου Πόλεως Ἀρχιεπισκόπου καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου ἐν Φαναρίῳ, μεταξύ 6ης καί 9ης Μαρτίου 2014, συνεσκέφθημεν ἐν ἀδελφικῇ ἀγάπῃ περί τῶν ἀπασχολούντων σήμερον τήν Ἁγιωτάτην ἡμῶν Ἐκκλησίαν ζητημάτων. Συλλειτουργοῦντες τῷ Κυρίῳ ἐν τῷ πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου κατά τήν εὔσημον καί μεγαλώνυμον ταύτην Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀπευθύνομεν πρός ὑμᾶς λόγον ἀγάπης, εἰρήνης καί παρακλήσεως.
Ἡ Μία, Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξος ἡμῶν Ἐκκλησία ἐν τῷ κόσμῳ παροικοῦσα, βιώνει καί αὕτη τάς προκλήσεις τοῦ ἀνθρώπου ἑκάστης ἐποχῆς. ἩἘκκλησία τοῦ Χριστοῦ, πιστή εἰς τήν Ἱεράν Παράδοσιν, εὑρίσκεται εἰς διαρκῆ διάλογον μετά τῆς ἑκάστοτε ἐποχῆς, συμπάσχει μετά τῶν ἀνθρώπων καί συμμερίζεται τήν ἀγωνίαν των. «Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ΄ 8-9).
Οἱ πειρασμοί καί αἱ προκλήσεις τῆς ἱστορίας εἶναι ἰδιαιτέρως ἔντονοι εἰς τάς ἡμέρας μας καί οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί δέν δυνάμεθα νά εἴμεθα ἀμέτοχοι εἰς αὐτά ἤ ἀδιάφοροι ἀπέναντί των. Διά τόν λόγον αὐτόν συνήλθομεν ἐπί τό αὐτό, διά νά ἐγκύψωμεν εἰς τούς πειρασμούς καί τά προβλήματα, τά ὁποῖα ἀντιμετωπίζει σήμερον ἡ ἀνθρωπότης. «Ἔξωθεν μάχαι, ἔσωθεν φόβοι» (Β΄ Κορ. ζ΄ 6)˙ οἱ λόγοι αὐτοί τοῦ Ἀποστόλου ἰσχύουν καί σήμερον.
2. Ἀναλογιζόμενοι τήν ὀδύνην τῶν ἀνθρώπων ἀνά τόν κόσμον, ἐκφράζομεν τήν συμπάθειάν μας διά τό μαρτύριον καί τόν θαυμασμόν μας διά τήν μαρτυρίαν τῶν χριστιανῶν ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ, Ἀφρικῇ καί ἀλλαχοῦ τῆς γῆς. Φέρομεν εἰς τόν νοῦν μας τό διττόν αὐτῶν μαρτύριον : περί τῆς πίστεώς των ὡς καί περί τῆς διαφυλάξεως τῆς ἱστορικῆς των σχέσεως μετά ἀνθρώπων ἄλλων θρησκευτικῶν πεποιθήσεων. Καταγγέλλομεν τήν ἀναταραχήν καί τήν ἀστάθειαν, αἱ ὁποῖαι ὠθοῦν τούς χριστιανούς νά ἐγκαταλείψουν τήν γῆν, ἔνθα ἐγεννήθη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί ἔνθεν διεδόθη τό Εὐαγγέλιον εἰς τόν κόσμον ἅπαντα.
Συμπάσχομεν μετά πάντων τῶν θυμάτων τῆς ἐν Συρίᾳ τραγῳδίας. Καταδικάζομεν πᾶσαν μορφήν τρομοκρατίας καί θρησκευτικῆς ὕβρεως. Ἡ ἀπαγωγή τῶν Μητροπολιτῶν Παύλου καί Ἰωάννου, ἄλλων κληρικῶν, ὡς καί τῶν μοναζουσῶν τῆς ἐν Μααλούλᾳ Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Θέκλης, ἀποτελεῖ χαίνουσαν πληγήν καί ζητοῦμεν τήν ἄμεσον ἀπελευθέρωσίν των.
Ἀπευθύνομεν ἔκκλησιν εἰς πάντα ἐμπλεκόμενον πρός ἄμεσον κατάπαυσιν τῶν στρατιωτικῶν ἐπιχειρήσεων, ἀπελεύθερωσιν τῶν αἰχμαλώτων καί ἑδραίωσιν τῆς εἰρήνης ἐν τῇ περιοχῇ διά τοῦ διαλόγου. Οἱ ἐν Μέσῃ Ἀνατολῇ χριστιανοί ἀποτελοῦν τήν ζύμην τῆς εἰρήνης. Εἰρήνη διά πάντα ἄνθρωπον σημαίνει ἐπίσης εἰρήνη διά τούς χριστιανούς. Στηρίζομεν τό Πατριαρχεῖον Ἀντιοχείας εἰς τήν πνευματικήν καί ἀνθρωπιστικήν διακονίαν αὐτοῦ, ὡς ἐπίσης καί τάς προσπαθείας αὐτοῦ διά τήν παλινόρθωσιν τῆς περιοχῆς καί τήν παλιννόστησιν τῶν προσφύγων.
3. Ἐνθέρμως προσευχόμεθα ὑπέρ τῆς διεξαγωγῆς εἰρηνικῶν διαπραγματεύσεων καί τῆς ἐν προσευχῇ καταλλαγῆς πρός ἔξοδον ἐκ τῆς ἐν Οὐκρανίᾳ συνεχιζομένης κρίσεως. Καταδικάζομεν τάς ἀπειλάς βιαίας καταλήψεως Ἱερῶν Μονῶν καί Ναῶν καί προσευχόμεθα διά τήν ἐπιστροφήν τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, τῶν σήμερον εὑρισκομένων ἐκτός τῆς κοινωνίας μετά τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας.
4. Ἡ παγκόσμιος οἰκονομική κρίσις ἀποτελεῖ θεμελιώδη ἀπειλήν διά τήν δικαιοσύνην καί τήν εἰρήνην εἰς τοπικόν καί παγκόσμιον ἐπίπεδον. Αἱ συνέπειαι αὐτῆς εἶναι ἐμφανεῖς εἰς ἅπαντα τά στρώματα τῆς κοινωνίας, ἔνθα ἀπουσιάζουν ἀξίαι ὡς ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ προσώπου, ἡ ἀδελφική ἀλληλεγγύη καί ἡ δικαιοσύνη. Τά αἴτια τῆς κρίσεως ταύτης δέν εἶναι ἀμιγῶς οἰκονομικά. Εἶναι καί πνευματικῆς καί ἠθικῆς φύσεως. Ἀντί τοῦ συσχηματισμοῦ πρός τά παγκόσμια εἴδωλα τῆς ἰσχύος, τῆς πλεονεξίας καί τῆς φιληδονίας, ἐξαίρομεν τήν ἀποστολήν μας νά μεταμορφώσωμεν τόν κόσμον, ἐφαρμόζοντες τάς ἀρχάς τῆς δικαιοσύνης, τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης.
Συνεπείᾳ τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί τῆς καταχρήσεως τῆς ἐξουσίας, πολλοί ἄνθρωποι ὑποτιμοῦν τήν ἱερότητα τοῦἀνθρωπίνου προσώπου, ἀδιαφοροῦντες νά διακρίνουν τό πρόσωπον τοῦ Θεοῦ εἰς τούς ἐλαχίστους τῶν ἀδελφῶν μας (πρβλ. Ματθ. κε΄, 40, 45), πολλοί δέ παραμένουν ἀδιάφοροι ἔναντι τῆς πτωχείας, τῆς ὀδύνης καί τῆς βίας, αἱ ὁποῖαι μαστίζουν τήν ἀνθρωπότητα.
5. Ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νά ἀρθρώσῃ τόν προφητικόν της λόγον. Ἐκφράζομεν τήν εἰλικρινῆ ἡμῶν ἀνησυχίαν διά τάς τοπικάς καί παγκοσμίους τάσεις, αἱ ὁποῖαι ἀπαξιώνουν καί διαβιβρώσκουν τάς ἀρχάς τῆς πίστεως, τήν ἀξιοπρέπειαν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τόν θεσμόν τοῦ γάμου καί τό δῶρον τῆς δημιουργίας.
Ὑπογραμμίζομεν τήν ἀναμφισβήτητον ἱερότητα τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς ἀπό τῆς συλλήψεως μέχρι τοῦ φυσικοῦ θανάτου. Ἀναγνωρίζομεν τόν γάμον ὡς ἕνωσιν ἀνδρός καί γυναικός, ἡ ὁποία εἰκονίζει τήν ἕνωσιν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἀποστολή ἡμῶν εἶναι ἡ διαφύλαξις τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος ὡς οἰκονόμων καί οὐχί ὡς κατόχων αὐτοῦ. Κατά τήν περίοδον ταύτην τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς προτρεπόμεθα τόν κλῆρον καί τόν λαόν ἡμῶν νά ἐπιδείξουν πνεῦμα μετανοίας, νά βιώσουν τήν καθαρότητα τῆς καρδίας, τήν ταπείνωσιν καί τήν συγχωρητικότητα, καταθέτοντες εἰς τήν κοινωνίαν μαρτυρίαν περί τῶν πάντοτε ἐπικαίρων διδαγμάτων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
6. Ἡ Σύναξις αὕτη τῶν Προκαθημένων συνιστᾷ δι᾿ ἡμᾶς μίαν εὐλογημένην εὐκαιρίαν, ἵνα ἐπαναβεβαιώσωμεν τήν ἑνότητα ἡμῶν διά τῆς κοινωνίας καί τῆς συνεργασίας. Ἐπιβεβαιοῦμεν τήν ἀφοσίωσιν ἡμῶν εἰς τήν ἔννοιαν τῆς συνοδικότητος, ἥτις τυγχάνει ὑψίστης σημασίας διά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἐνωτιζόμεθα τήν ρῆσιν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, ὅτι «τό τῆς Ἐκκλησίας ὄνομα, οὐ χωρισμοῦ ἀλλ᾿ ἑνώσεως καί συμφωνίας ὄνομα». Ἡ καρδία ἡμῶν στρέφεται πρός τήν ἀπό μακροῦἀναμενομένην Ἁγίαν καί Μεγάλην Σύνοδον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διά νά μαρτυρήσωμεν τήν ἑνότητα αὐτῆς, ὡς καί τήν εὐθύνην καί τήν στοργήν της πρός τόν σύγχρονον κόσμον.
Ἡ Σύναξις συνεφώνησεν ὅτι ἡ προπαρασκευαστική τῆς Συνόδου ἐργασία πρέπει νά ἐντατικοποιηθῇ. Εἰδική Διορθόδοξος Ἐπιτροπή θά ἀρχίσῃ τό ἔργον αὐτῆς ἀπό τοῦ Σεπτεμβρίου 2014 καί θά ὁλοκληρώσῃ αὐτό μέχρι τοῦἉγίου Πάσχα τοῦἔτους 2015. Θά ἀκολουθήσῃ Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψις κατά τό πρῶτον ἥμισυ τοῦἔτους 2015. Ἅπασαι αἱἀπόφασεις, τόσον κατά τάς ἐργασίας τῆς Συνόδου, ὅσον καί κατά τά προπαρασκευαστικά στάδια αὐτῆς, θά λαμβάνωνται καθ᾿ὁμοφωνίαν. ἩἉγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας θά συγκληθῇὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 2016, ἐκτός ἀπροόπτου. Ἡ Σύνοδος θά προεδρεύηται ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Οἱἀδελφοί Αὐτοῦ Προκαθήμενοι τῶν λοιπῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν θά κάθηνται ἐκ δεξιῶν καί ἐξ εὐωνύμων Αὐτοῦ.
7. Ἀναποσπάστως συνδεδεμένη πρός τήν ἑνότητα εἶναι ἡ ἱεραποστολή. Ἡ Ἐκκλησία δέν ζῇ διά τόν ἑαυτόν της, ἀλλά ὀφείλει νά μαρτυρῇ καί νά μοιράζηται τά δῶρα τοῦ Θεοῦ μετά τῶν ἐγγύς καί τῶν μακράν. Μετέχοντες τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί προσευχόμενοι ὑπέρ τῆς οἰκουμένης, καλούμεθα νά συνεχίσωμεν τήν λειτουργίαν μετά τήν Θείαν Λειτουργίαν καί νά μοιρασθῶμεν μεθ᾿ ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος τά δῶρα τῆς ἀληθείας καί τῆς ἀγάπης, συμφώνως πρός τήν τελευταίαν ἐντολήν καί διαβεβαίωσιν τοῦ Κυρίου : «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη […] καί ἰδού ἐγώ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι […] ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. κη΄, 19-20).
8. Ζῶμεν ἐντός ἑνός κόσμου, ὅπου ἡ πολυπολιτισμικότης καί ὁ πλουραλισμός συνιστοῦν ἀναπόφευκτον πραγματικότητα καί συνεχῶς μεταβαλλομένην. Ἔχομεν ἐπίγνωσιν τοῦ γεγονότος ὅτι οὐδέν θέμα τῆς ἐποχῆς μας δύναται νά θεωρηθῇ ἤ ἐπιλυθῇ ἄνευ ἀναφορᾶς εἰς τό παγκόσμιον, καθώς καί ὅτι οἱαδήτις πόλωσις μεταξύ τοπικοῦ καί παγκοσμίου καταλήγει εἰς ἀλλοίωσιν τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος.
Ὡς ἐκ τούτου, ἐνώπιον καί αὐτῶν εἰσέτι τῶν διαφωνιῶν, διαχωρισμῶν καί διαιρέσεων, εἴμεθα ἀποφασισμένοι νά διακηρύξωμεν τό μήνυμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀναγνωρίζομεν ὅτι ὁ διάλογος τυγχάνει πάντοτε καλλίτερος τῆς συγκρούσεως. Ἡἀποχώρησις καί ἡἀπομόνωσις οὐδέποτε ἀποτελοῦν ἐπιλογήν. Ἐπαναβεβαιοῦμεν τήν ὑποχρέωσίν μας νά διαλεγώμεθα πρός τόν ἄλλον, μετά τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, μετά τῶν ἄλλων πολιτισμῶν, ὅπως καί μετά τῶν ἄλλων χριστιανῶν καί τῶν ἀνθρώπων ἄλλων θρησκευτικῶν πεποιθήσεων.
9. Παρά τάς ἀνωτέρω προκλήσεις, διακηρύσσομεν τό Εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ, «ὅστις τοσοῦτον ἠγάπησε τόν κόσμον», ὥστε «ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». Τοιουτοτρόπως, οἱ Ὀρθόδοξοι παραμένομεν πλήρεις ἐλπίδος. Παρά τάς δυσχερείας τολμῶμεν, ἐν τούτοις, νά ἔχωμεν τήν ἐλπίδα ἡμῶν εἰς τόν Θεόν, Ὅστις ἐστί «ὁ ὤν καί ὁ ἦν καί ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ» (Ἀποκ. α΄, 8). Διό καί ἀναμιμνῃσκόμεθα ὅτι ὁ τελευταῖος λόγος -λόγος ἀγαλλιάσεως, ἀγάπης καί ζωῆς- ἀνήκει εἰς Αὐτόν, ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ἐν Φαναρίῳ, τῇ 9ῃ Μαρτίου 2014
+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος
+ Ὁ Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος
+ Ὁ Ἱεροσολύμων Θεόφιλος
+ Ὁ Μόσχας Κύριλλος
+ Ὁ Σερβίας Εἰρηναῖος
+ Ὁ Ρουμανίας Δανιήλ
+ Ὁ Βουλγαρίας Νεόφυτος
+ Ὁ Γεωργίας Ἠλίας
+ Ὁ Κύπρου Χρυσόστομος
+ Ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος
+ Ὁ Βαρσοβίας Σάββας
+ Ὁ Τιράνων Ἀναστάσιος
(ΠΗΓΗ : http://thriskeftika.blogspot.gr)
6) 16-02-2014 : Τελετή παράδοσης ἀποτμήματος ἱεροῦ λειψάνου ἀπό παπικούς σέ ὀρθόδοξο ναό στό Maputo τῆς Μοζαμβίκης
Διαστάσεις παίρνει τό θέμα τῆς ἐπανακομιδῆς ἱερῶν λειψάνων, πού «δωρίζονται» ἀπό παπικούς, ἀκόμα καί σέ χῶρες ἱεραποστολῆς, μέ τούς ποιμένες νά ἀδιαφοροῦν γιά τήν ἀλλοίωση τοῦ ὀρθόδοξου φρονήματος τῶν νεοφωτίστων χριστιανῶν.
Ἀκολουθεῖ ἡ εἴδηση, ὅπως τήν περιγράφει τό ἱεραποστολικό ἰστολόγιο «Ὀρθόδοξη Μοζαμβίκη».
Ἕνα ἀπό τά σπουδαιότερα γεγονότα, πού ἔλαβαν χώρα κατά τίς ἡμέρες παρουσίας τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς Θεοδώρου Β΄, στήν Ἱερά Ἐπισκοπή Μοζαμβίκης (14-19/2/2014), ἦταν ἡ προσφορά ἀπό τήν Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία, ὕστερα ἀπό αἴτηματοῦ Ἐπισκόπου Μοζαμβίκης Ἰωάννου, ἀποτμήματος Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου πανευφήμου Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου, ἱδρυτοῦ τῆς Ἀλεξανδρινῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ τελετή παράδοσης τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου στόν Προκαθήμενο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στήν Ἀφρικανική γῆ, ἔγινε στό τέλος τῆς Πατριαρχικῆς Θείας Λειτουργίας καί τῆς Ἀκολουθίας τῶν Ἐγκαινίων τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῶν ΠαμμεγίστωνΤαξιαρχῶν, στό Maputo τῆς Μοζαμβίκης, στίς 16 Φεβρουαρίου 2014.
Τό Ἱερό Λείψανο εἰσόδευσε ἐντός τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ καί προσκόμισε στόν Πατριάρχη, ὁ Ρωμαιοκαθολικός ἱερέας τοῦ Maputo, συνοδευόμενος ἀπό τήν πολυμελή νεανική χορωδία τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἔψαλε ὑπέροχους δοξολογικούς ὕμνους πρός τόν Θεό. Τῆς πομπῆς προπορεύονταν ἡ εἰκόνα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου, ἔργο τοῦ σπουδαίου καλλιτέχνη ζωγράφου-ἁγιογράφου Διονύση Πάλμα.
Ἀφοῦ τό παρέδωσε στά χέρια τοῦ Πατριάρχου, ὁ τελευταῖος, ἐμφανῶς συγκινημένος, παρέλαβε τό Ἱερό Λείψανο, τό ἀσπάσθηκε εὐλαβικά καί εὐλόγησε τόν λαό ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Στή συνέχεια, ὁ Ρωμαιοκαθολικός ἱερέας ἀνέγνωσε στήν Λατινική γλώσσα τό ἐπίσημο ἐνσφράγιστο βεβαιωτικό γράμμα γνησιότητας τοῦ ἁγίου Λειψάνου, προερχόμενο ἀπό Μονή στήν περιοχή τοῦ Μιλάνο τῆς Ἰταλίας.
Τό ἱερό Λείψανο εἶχε τοποθετηθεῖ σέ περίτεχνη ἀσημένια λειψανοθήκη, διακοσμημένη μέ σμάλτα, κατασκευασμένη στήν Ἀθήνα στό ἐργαστήριο ἀγρυροχρυσοχοΐας «Γρηγόρη Κατσακιόρη», ὕστερα ἀπό ὁδηγίες τοῦ Μοζαμβίκης Ἰωάννου.
Μικρό τεμάχιο τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου, παρέμεινε ἐντός τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ, τό ὁποῖο τοποθετήθηκε σέ εἰδική ἀσημένια θήκη ἐντός ἑνός νέου ξυλόγλυπτου εἰκονοστασίου, ἐπάνω στό ὁποῖο τοποθετήθηκε περίτεχνη εἰκόνα βυζαντινῆς τέχνης τοῦ Ἀποστόλου Μάρκου, ἔργο καί αὐτή τοῦ καλλιτέχνη Διονύση Πάλμα.
Ὁ Πατριάρχης, μετά τό πέρας τῆς ἐπίσημης ἐπίσκεψής του στήν Μοζαμβίκη, διαβεβαίωσε ὅτι θά μεταφέρει τό Ἱερό Λείψανο στήν ἔδρα τοῦ Πατριαρχείου στήν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου, γιά νά τό καταθέσει στό σκευοφυλάκιο τοῦ Πατριαρχικοῦ Ναοῦ.
(ΠΗΓΗ : http://aktines.blogspot.gr)
Σύν Θεῷ, θα συνεχίσουμε στό ἑπόμενο ἄρθρο μας.
