Ἀπογοητευτικὴ ἡ κατάστασις τοῦ ἐπιπέδου τῶν Μητροπολιτῶν, ἂν ἰσχύουν ὅσα ἐγράφησαν εἰς τὴν ἐφημερίδα «Δημοκρατία» τῆς 30ῆς Σεπτεμβρίου 2023. Ὄχι μόνον ἀγνοοῦν καὶ ἀδιαφοροῦν διὰ τοὺς Ἱ. Κανόνας, οἱ ὁποῖοι ὁρίζουν ὅτι μεταθετὸν σημαίνει καθαίρεσιν, ἀλλὰ ἀνάγουν τὴν ἀντικανονικότητα εἰς παράδοσιν! Τί νὰ ἀναμένη κανείς, ὅταν ἀκόμη πιστεύουν ὅτι ὑπάρχουν «Νέες Χῶρες»; Ὅταν συνηγοροῦν εἰς τὰς βλασφημίας τοῦ Κων/λεως, ὑποκλινόμενοι ὡς εἰς ἀφέντην; Παραθέτομεν ἀπόσπασμα ἐκ τοῦ ἄρθρου:
«Συζητώντας μὲ πολλοὺς Ἱεράρχες, σταχυολόγησα τὰ ὑπὲρ καὶ τὰ κατὰ τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ μεταθετοῦ, ἰδιαίτερα στὶς Νέες Χῶρες, καὶ τὰ παραθέτω.
Τὰ πλεονεκτήματα: Μία ἐκλογὴ διὰ τῆς μεταθέσεως ὑποστηρίζουν δεκάδες Ἱεράρχες ὅτι: α) Διασφαλίζει τὴν διοικητικὴ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀπαραίτητη γιὰ τὴν ἔξωθεν καὶ ἔσωθεν μαρτυρία καὶ λειτουργικότητα, β) Δὲν δημιουργεῖ Ἱεράρχες δύο ταχυτήτων μὲ ἄλλους τῶν Νέων Χωρῶν καὶ ἄλλους τῆς παλαιᾶς Ἑλλάδας, γ) Τὸ μεταθετὸ ἀποτελεῖ παράδοση στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τὰ τελευταῖα περίπου 100 χρόνια καὶ πανορθοδόξως, δ) Ἀποτελεῖ τὴν ἐξαίρεση καὶ ὄχι τὸν κανόνα, ε) Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο συχνὰ-πυκνὰ μεταθέτει, ἐκλέγει βοηθοὺς κ.λπ. «Συνεπῶς δὲν ἔχει τὸ ἠθικὸ πλεονέκτημα νὰ κρατᾶ σὲ μία ἰδιότυπη ὁμηρεία τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τὴν στιγμὴ ποὺ ἐκείνη βάζει πλάτες πάντα καὶ παντοῦ», στ) Ὁ Καταστατικὸς Χάρτης τῆς Ἐκκλησίας (Ν. 590), ὡς νόμος τοῦ κράτους, προβλέπει σαφῶς γιὰ ὅλους τούς Ἱεράρχες, πολίτες τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, αὐτὴ τὴν δυνατότητα, τὴν ὁποία τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀνέκαθεν κατανοοῦσε. ζ) Καθ’ ὑπέρβαση τοῦ Νόμου 590, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἐρωτᾶ τὸ Πατριαρχεῖο γιὰ κάτι ποὺ δικαιοῦται καὶ προβλέπεται, η) Ὑποβιβάζεται Πανορθοδόξως ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σὲ μία sui generis Ἐκκλησία.
Τὰ μειονεκτήματα: α) Ἡ ὅποια μετάθεση πρέπει νὰ εἶναι προϊὸν μελέτης, δικαιοσύνης, ρεαλισμοῦ, πραγματικῶν ἀναγκῶν τοῦ τόπου καὶ ὄχι ἰδιοτελειῶν καὶ προπάντων συναλλαγῆς καὶ νεποτισμοῦ, β) Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ὡς ἡ συνισταμένη τῶν τάσεων στὴν Ἱεραρχία ἔχει πρωτεύοντα ρόλο σὲ συνάρτηση μὲ τὸν συνοδικὸ τρόπο διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας, γ) Τὰ ὅποια παράπονα ποὺ πιθανῶς θὰ δημιουργηθοῦν, πρέπει νὰ μποροῦν νὰ θεραπεύονται μὲ τὸν κατάλληλο τρόπο, δ) Ἡ μετάθεση πρέπει νὰ παραμείνει ἡ ἐξαίρεση καὶ ὄχι ὁ κανόνας, ὥστε νὰ ἀποφευχθοῦν φαινόμενα φιλαρχίας, φιλαργυρίας κ.ἄ.».
