Μὲ τὴν φράση «... διότι ἡ Ἐκκλησία «ἀληθεύει ἐν ἀγάπῃ» (Ἐφ. δ΄, 15) καί «ἀγαπᾶ ἐν ἀληθείᾳ» (Β΄ Ἰω. α΄, 1)» ἡ Ἱεραρχία κατακλείει τὴν πρόσφατη Ἐγκύκλιό της. Στὸ Ἐγκύκλιο δὲ σημείωμά της, ἀναφέρει «... παρακαλοῦντες ὅπως ἀναγνωσθεῖ ἐπ᾿ Ἐκκλησίαις τὴν προσεχῆ Κυριακή...».
Συχνά – πυκνὰ συναντοῦμε τὴν φράση, θὰ τὴν ἔχετε ἀκούσει, «ἡ μισὴ ἀλήθεια εἶναι ψέμα». Ἐπιβεβαιώνεται κάτι τέτοιο στὴν περίπτωση αὐτῆς τῆς Ἐγκυκλίου; Ὑπάρχει καὶ ἄλλη μισὴ ἀλήθεια ποὺ δὲν ἀναφέρεται ρητῶς, οὔτε ἐξετάζεται στὴν Ἐγκύκλιο; Ἄρα, μιλᾶμε γιὰ ψέμα;
Θὰ δώσω ἕνα παράδειγμα γιὰ νὰ γίνω σαφής. Ὑπόθεση: Τὸ παιδί μου βρίσκεται μπροστὰ στὴν φωτιά. Ἂν τοῦ πῶ «Παιδί μου αὐτὸ εἶναι φωτιά», τοῦ ἔχω πῇ τὴν ΜΙΣΗ ἀλήθεια. Ἂν τοῦ πῶ: «Παιδί μου αὐτὸ εἶναι φωτιά, θὰ καῇς ἂν πᾶς πιὸ κοντὰ ἢ ἂν θελήσεις νὰ τὴν ἀκουμπήσῃς», τότε τοῦ εἶπα ΟΛΗ τὴν ἀλήθεια. Προλαμβάνω δηλαδὴ στὴν δεύτερη περίπτωση, ἀντὶ νὰ περιμένω νὰ θεραπεύσω τὸ ἔγκαυμα στὴν πρώτη περίπτωση, μὲ ἀμφίβολα μάλιστα ἀποτελέσματα.
Ἄρα ἡ ΜΙΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ («αὐτὸ εἶναι φωτιὰ») εἶναι οὐσιαστικὰ ΨΕΜΑ, ἀφοῦ τελικὰ δὲν γνωρίζει τὸ παιδὶ τὸ κακὸ ποὺ πρόκειται νὰ πάθῃ ἂν τὴν πλησιάσει ἢ ἂν ἀκουμπήσει. Ὡς πατέρας τοῦ παιδιοῦ θὰ τοῦ ἔχω πῇ ψέματα, ἀφοῦ τὸ παιδὶ θὰ μποροῦσε νὰ ὑποθέσῃ ὅτι ἡ φωτιὰ εἶναι κάτι ἀκίνδυνο σὰν νερὸ ἢ κάτι ἄλλο.
Ἂς δοῦμε τώρα τὴν Ἐγκύκλιο τῆς Ἱεραρχίας.
Ἡ ΜΙΣΗ ἀλήθεια τῆς Ἐγκυκλίου.
Τὴν ΜΙΣΗ ἀλήθεια παρουσιάζει ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία ὅσων ἀναφέρονται στὶς 5 παραγράφους τῆς Ἐγκυκλίου. Ἡ Ἱεραρχία διευκρινίζει πρὸς ὅλους ὅσους ἀναμένουν τὸν ΥΠΕΥΘΥΝΟ μάλιστα λόγο της (ὅπως ἀναφέρεται στὴν κατακλεῖδα τῆς παρούσης Ἐγκυκλίου) ὅτι αὐτὸ τὸ Νομοσχέδιο «εἶναι φωτιὰ» (δική μου ἡ παρομοίωση γιὰ νὰ εἶμαι συνεπὴς μὲ τὸ παράδειγμα ποὺ ἔδωσα).
Ἡ ἄλλη ΜΙΣΗ ἀλήθεια γιατί ἐξίσου ὑπεύθυνα, ὡς ὄφειλε ἡ Ἱεραρχία, δὲν ἀναφέρεται, δὲν τονίζεται πουθενὰ στὴν Ἐγκύκλιο;
Ποιά; Ὅτι ὅποιος/α ἀπὸ ὁποιαδήποτε θέση καὶ ἂν βρίσκεται παρασυρθεῖ, ἐνστερνισθεῖ, διδάξει, ὑπογράψει ἀκολουθήσει ἢ καθοιονδήποτε τρόπο συνευδοκήσει στὸ νομοσχέδιο - σίχαμα, ΑΠΟΚΟΠΤΕΤΑΙ ΑΜΕΣΑ ἀπὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας ἢ ἂν θέλετε σὲ πιὸ Καινοδιαθηκικὴ γλῶσσα «ΑΝΑΘΕΜΑ ΕΣΤΩ», διότι κατὰ τὸν Ἀπ. Παῦλο διδάσκει «ἕτερο εὐαγγέλιο» (Γαλ. 1,6-9).
Ἄρα, ἡ Ἱεραρχία παρουσίασε ΜΟΝΟ τὴν ΜΙΣΗ ἀλήθεια.
Δὲν ὄφειλε νὰ σημειώσῃ πατρικά «ἐν ἀγὰπῃ καί ἐν ἀληθείᾳ» στὴν Ἐγκύκλιο της, ὅτι ὅποιος ψηφίσει ἢ θελήσει νὰ ζήσῃ σύμφωνα μὲ τὸ Νομοσχέδιο – σίχαμα ΑΝΑΘΕΜΑ ΕΣΤΩ;
Δὲν ὄφειλε ρητὰ νὰ προλάβῃ, νὰ προειδοποιήσῃ τί θὰ συμβῇ σὲ περίπτωση ποὺ «ἕτερο εὐαγγέλιο» προωθηθεῖ, σχεδιασθεῖ, ἐνταχθεῖ ἢ προστεθεῖ στὸ Σύνταγμα τῆς χώρας μας μὲ τὶς ἀνυπολόγιστες μάλιστα καταστροφὲς ποὺ αὐτὸ συνεπάγεται;
Δὲν ὄφειλε ἐξ ἀρχῆς καὶ ὁλοκληρωμένα νὰ ξεκαθαρίσῃ τὴν θέση της, τὴν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου δηλ., ἐνώπιον τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας;
«Βολεύει» λοιπὸν τὴν Ἱεραρχία ἡ μισὴ ἀλήθεια, μά ... εἶναι τελικὰ ψέμα!
Μὲ λύπη,
παπα-Παῦλος Καλλίκας
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
