Γράφει ὁ Χαράλαμπος Ἄνδραλης, Δικηγόρος
Εἶναι «θέμα ἰσότητας ὁ γάμος τῶν ὁμοφυλοφίλων», σύμφωνα μὲ τὸν πρωθυπουργό, ἐπιχείρημα ποὺ ἀναπαράγουν ἀτυχῶς, ὅλοι οἱ ὑποστηρικτὲς τοῦ συγκεκριμένου νομοσχεδίου.
Τὸ ἐπιχείρημα αὐτὸ εἶναι ἀπολύτως ἀβάσιμο νομικά, ἀφοῦ ἡ συνταγματικὴ ἀρχὴ τῆς ἰσότητας (ἀρ. 4 Σ) ἐπιβάλλει τὴν ὁμοιόμορφη μεταχείριση τῶν προσώπων ποὺ βρίσκονται κάτω ἀπὸ τὶς ἴδιες συνθῆκες. Εἶναι προφανὲς ὅτι καμία ὁμοιότητα δὲν ὑπάρχει σὲ ἕνα ζεῦγος ἑτεροφύλων, αὐτὸ ποὺ γιὰ χιλιετίες θεωρεῖτο καὶ τὸ θεωροῦμε ἀκόμα φυσιολογικὸ καὶ ἀλληλοσυμπληρωματικό, μὲ ἕνα ζεῦγος ὁμοφυλοφίλων, ἐκ τῶν πραγμάτων στεῖρο καὶ ξένο πρὸς τὴ φυσιολογία τοῦ ἀνθρώπου. Ἑπομένως, δὲν τίθεται κανένα θέμα ἀνισότητας μὲ τὸ ἰσχῦον ἕως σήμερα οἰκογενειακὸ δίκαιο.
Ἀντιθέτως, θὰ ὑπάρχει σοβαρὴ καταστρατήγηση τῆς συνταγματικῆς... ἀρχῆς τῆς ἰσότητας μὲ τὸ ὑπὸ ψήφιση νομοσχέδιο, καθώς, ἡ παροχὴ δυνατότητας σὲ ὁμόφυλα ζευγάρια νὰ υἱοθετοῦν παιδιά, θὰ στερεῖ ἀπὸ τὰ συγκεκριμένα παιδιὰ τὸ δικαίωμα νὰ ἀνατρέφονται σὲ οἰκογένεια μὲ μητέρα καὶ πατέρα, λαμβάνοντας ὅσα πολύτιμα προσφέρουν ἡ μητρότητα καὶ ἡ πατρότητα γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὴν ψυχοσωματικὴ ἀνάπτυξή τους, ἱερὰ δικαιώματα ποὺ θὰ ἀπολαμβάνουν τὰ παιδιὰ ποὺ θὰ υἱοθετοῦνται ἀπὸ φυσιολογικὰ ζευγάρια, μὲ πατρικὸ καὶ μητρικὸ πρότυπο. Ἔτσι, μὲ τὴν ἀναγνώριση δικαιώματος υἱοθεσίας ἀπὸ ζεύγη ὁμοφυλοφίλων, δημιουργεῖται δυσμενὴς διάκριση εἰς βάρος τῶν παιδιῶν ποὺ υἱοθετοῦνται ἀπὸ ὁμοφυλόφιλα ζεύγη, παριστάνοντας τοὺς «καρποὺς» τοῦ ἔρωτά τους σὲ μία ἀποκρουστικὴ ἀπομίμηση οἰκογένειας.
Μάλιστα, τὴ στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία ὑπάρχει ἡ δυνατότητα νὰ υἱοθετηθοῦν ἀπὸ ἑτερόφυλες οἰκογένειες, οἱ ὁποῖες περιμένουν κατὰ ἑκατοντάδες ὑπομονετικὰ νὰ υἱοθετήσουν.
Ἑπομένως, καὶ γιὰ αὐτὸ τὸ λόγο πάσχει ἀντισυνταγματικότητας τὸ «νομοσχέδιο Σκέρτσου» καὶ φυσικὰ γιὰ τὴν ἀλλοίωση τοῦ συνταγματικοῦ ὅρου «οἰκογένεια» ὡς θεμέλιο τῆς προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους καὶ τὴ μερικὴ κατάργηση τοῦ συνταγματικοῦ ὅρου «μητρότητα» (ἄρθρο 21 Σ).
Συνεπῶς, εἶναι ἀπολύτως ὀρθὴ ἡ πρόταση τοῦ ἐγκρατοῦς νομικοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης περὶ προσφυγῆς στὸ ΣτΕ κατὰ τῆς πρώτης διοικητικῆς πράξης σὲ ἐκτέλεση τοῦ ὡς ἄνω ἀντισυνταγματικοῦ νόμου, ἀπὸ ὁποιονδήποτε φορέα ἔχει ἔννομο συμφέρον γιὰ τὴν ἀκύρωσή της, ἐν οἰς καὶ οἱ Ἐκκλησίες τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Κρήτης, ἀλλὰ καὶ ἄλλοι θεματοφύλακες τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας.
