Ἐρωτησατε τον λαο; β) Δηλωνουμε: Θ᾽ ἀντισταθωμε!
Γ) Ἡ ΓΡΑΜΜΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
Απόσπασμα «Χριστιανικῆς Σπιθας» τοῦ Μητροπολίτου Φλωρινης Αυγουστίνου, Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου 1982, Αριθ. Φυλ. 421, σελ. 2
Ἐρωτήσατε τὸν λαό;
Αλλ’ ἀκούομε μερικούς να διαμαρτύρωνται για όσα γράφομε και κηρύττομε, καὶ μὲ τὴν γλῶσσα τοῦ τέως υπουργού κ. Ἀλεξανδρή ἰταμῶς νὰ λέγουν: Κύριοι παπάδες και δεσποτάδες! Ἐμεῖς εἴμεθα ἐξουσία νομοθετική, ποὺ προερχόμεθα ἀπό ἐλεύθερες ἐκλογές, και τὴν νομοθετικήν μας ἐξουσία δεν την διαπραγματευόμεθα μὲ κανένα. Ὅ,τι θέλομεν κάνομε. Πάει πλέον ἡ ἐξουσία τῆς Ἐκκλησίας!…
Ὁμιλεῖτε, λοιπόν, μὲ γλῶσσα Λουδοβίκου ΙΔ´; Ἀλλὰ λέγεται ὅτι εἶσθε κοινοβουλευτικοὶ ἄνδρες καὶ ἀντλεῖτε τὴν δύναμίν σας ἀπ᾽εὐθείας ἐκ τοῦ λαοῦ; Τότε τολμήσατε νὰ διενεργήσετε δημοψήφισμα ἐπί τοῦ φλέγοντος κοινωνικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ θέματος που ανακινείτε καὶ θὰ διαπιστώσετε ὅτι τὸ 95% καὶ πλέον τοῦ λαοῦ θὰ σᾶς καταψηφίσῃ ὡς ἀπέδειξε η πεντάμηνος εφαρμογή τοῦ πολιτικοῦ «γάμου». Και λοιπὸν θὰ ψηφίσετε νόμο τὸν ὁποίων ἐπρότειναν ὀλίγα πρόσωπα, μεταξὺ τῶν ὁποίων συγκαταλέγεται καὶ κυρία τις ἡ ὁποία καπηλικῶς ἐξύβρισε τα ἱ. Μυστήρια, καὶ κάποιος ἄλλος κύριος (καθηγητής) ποὺ μισεῖ τὴν Ὀρθοδοξία;
Δηλώνουμε: Θ᾽ ἀντισταθῶμε!
Ἀλλ᾽ ὦ κοινοβουλευτικοὶ ἄνδρες! Εἶστε ἀδίστακτοι καὶ ἐπιμένετε νὰ ψηφίσετε τὸ νομοσχέδιο τοῦτο; Ἐλεύθεροι εἶσθε. Ψηφίσατέ το γιὰ τοὺς ἑαυτούς σας, για τις γυναῖκες σας καὶ γιὰ τὶς θυγατέρες σας. Ψηφίσατέ το δι᾽ ὅσους ἐτέλεσαν και τελοῦν πολιτικὸ «γάμο». Δὲν σᾶς επιτρέπεται ὅμως νὰ ψηφίσετε τοῦτο γιὰ τὴν Ἐκκλησία· γι᾽ἐκείνους που ἐτέλεσαν και τελοῦν θρησκευτικὸ γάμο. Διότι ἡ Ἐκκλησία μας, ὡς αὐτόνομος και αὐτοδιοίκητος κοινωνία κυβερνᾶται μὲ νόμους ποὺ ἐθέσπισε ὁ αἰώνιος αὐτῆς νομοθέτης, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός· μὲ νόμους ποὺ ἐκήρυξαν καὶ ἐρμήνευσαν εἰς Τοπικὰς καὶ Οἰκουμενικὰς Συνόδους μεγάλοι Πατέρες καὶ δάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ δική σας, ἡ κρατικὴ νομοθεσία, εἶναι ἐλευθέρα νὰ ἐκφυλισθῇ καὶ νὰ γίνῃ νομοθεσία Σοδόμων καὶ Γομόρρας. Ἀλλ᾽ ἡ νομοθεσία τῆς Ἐκκλησίας θὰ παραμείνῃ ὡς κορυφή, ὅπου θὰ λάμπῃ τὸ αἰώνιο φῶς τοῦ Χριστοῦ. Κάμπος, τέλμα, δὲν θὰ γίνῃ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία.
Δηλώνομε δὲ ἐπ᾽ εὐκαιρίᾳ, ὅτι, ἐὰν ψηφισθῇ τὸ ἀνώτερω νομοσχέδιο ὡς ἔχει, χωρὶς νὰ ληφθῇ κἂν υπ᾽ ὄψιν ἡ γνώμη τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἐὰν οἱ θρησκευτικοὶ γάμοι ἀρχίσουν νὰ διαλύωνται ὅπως καὶ οἱ πολιτικοί, ἐμεῖς προσωπικῶς, ὅπως ἐπράξαμε καὶ εἰς τὴν περίπτωσι τοῦ αὐτομάτου, δὲν θὰ ὑπογράψωμεν τέτοια (συναινετικὰ) διαζύγια. Καὶ ὄχι μόνο ἐμεῖς, ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν κάποιαν ἐπίγνωσιν τῆς ἱερᾶς ἀποστολῆς των ἐν τῷ κόσμῳ. Πόθος μας, ὁραματισμός μας, εἶναι μία ἐλευθέρα καὶ ζῶσα Ἐκκλησία, μακριά ἀπὸ κάθε κοσμικῆς ἐπεμβάσεως εἰς τὴν ἱερὰν αὐτῆς ἀποστολή.
Ἡ γραμμή τῶν Πατέρων
Τέλος δημοσιεύομε ἐν μεταφράσει περικοπὰς ἐξ ὁμιλιῶν δύο μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου καὶ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκινοῦ. Εἰς τὴν πρώτη περικοπὴ ὁ ἱ. Χρυσόστομος σαφῶς διακρίνει μεταξὺ κρατικῆς καὶ Εὐαγγελικῆς νομοθεσίας, εἰς δὲ τὴν δευτέρα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς ἀπευθύνεται μὲ χαρακτηριστικὴ παρρησία πρὸς ἄρχοντα, ὁ ὁποῖος ἥθελε νὰ ἐπιβάλῃ τὸ ἀντιχριστιανικὸ του θέλημα εἰς τὴν Ἐκκλησία. Ἰδοὺ οἱ περικοπαί:
Α´
«Θα σας είπω δε τας κρίσεις ὄχι μόνον του όχλου αλλά και τις κρίσεις αυτῶν ποὺ θεωρούνται ότι είναι σοφώτατοι, αυτῶν που χειρίζονται την νομοθετικήν εξουσίαν. Διότι δια τους πολλούς ποῖος θεωρεῖται περισσότερο σοφὸς από εκείνον που εκρίθη ἄξιος νομοθετῆ εις πόλεις και εἰς τους λαούς; Ἀλλ᾽ ὅμως εις τους σοφοὺς τούτους τὸ να πορνεύῃ κανείς δεν φαίνεται καθόλου κακὸν οὔτε ἄξιον τιμωρίας. Οὐδεὶς τουλάχιστον νόμος της πολιτείας το τιμωρεί, ούτε έσυρε εις δικαστήριον εξ αιτίας του, αλλά και αν κανείς ὡδηγήσῃ δι᾽ αυτά και εἰς δικαστήριον οι πολλοὶ περιγελοῦν και ο δικαστὴς δεν θα το ανεχθῇ. Το να παίζῃ πάλι κανείς ζάρια δεν τιμωρείται από αυτούς, και ουδένα εκεῖνοι ετιμώρησαν ποτέ δι αυτά. Το να μεθᾷ κάνεις και να εἶνε γαστρίμαργος δια πολλούς όχι μόνο δεν εἶνε αξιώμεπτο, αλλά και θεωρεῖται ότι εἶνε ορθῇ πρᾶξι… Ἡ βλασφημία πάλι δεν θεωρεῖται καθόλου φοβερό διὰ τους νομοθέτας· ουδείς τουλάχιστον που ἐβλασφήμησε τον θεόν ὡδηγήθη εἰς το δικαστήριο και ἐτιμωρήθη. Ἀλλά εὰν μὲν κλέψῃ κανείς τὸ ἔνδυμα ἢ αφαιρέσῃ βαλάντιον τὸν τιμωροῦν καὶ τὰς πλευρὰς του ἀνοίγουν (διὰ μαστιγώσεως) καὶ εἰς θάνατον τὸν παραδίδουν πολλὰς φοράς· ὅταν ὅμως βλασφημῇ τὸν θεό, δεν ενοχοποιεῖται ἀπό τοὺς κρατικοὺς νομοθέτας. Και αν κάποιος, που έχει μία γυναῖκα δούλη, την αντιμάσῃ θεωρεῖται μηδαμινόν απὸ τους νόμους της πολιτείας από τους περισσοτέρους ανθρώπους»
Ἰωάννης Χρυσόστομος (Migne 61, 102)
B´
«Δὲν εἶνε ἔργον των βασιλέων νὰ νομοθετοῦν ή εἰς τὴν Ἐκκλησίαν…. Τῶν βασιλέων μέλημα εἶνε η εὐημερία τῆς χώρας· ἡ δὲ γαλήνη τῆς Ἐκκλησίας εἶνε μέλημα των ποιμένων και διδασκάλων. Ληστρικὴ ἔφοδος εἶνε αὐτὴ ἡ επέμβασις εἰς τὴν Ἐκκλησία, ἀδελφοί. Ὁ Σαοὺλ έσχισε τὸ ἔνδυμα τοῦ Σαμουήλ, καὶ τί ἔπαθε; Ἔσχισεν ὁ Θεός την βασιλείαν του και την έδωσεν εις τον πραότατον Δαΐδ (Α᾽Βασ. 15, 27). Ἡ Ἰεζάβελ κατεδίωξε τον Ἡλίαν (Γ᾽ Βασ. 19,2) και κατέγλειψαν οι χοίροι και οι κῦνες το αίμα της, και η πόρναι ἐλούσθησαν με αυτό (Δ᾽Βασ. 9,36). Ὁ Ἠρώδης εφόνευσαι τον Ἰωάννη και ἐξεψύχησεν ἀφού τὸν ἔφαγαν οι σκόλικές (Πράξ. 12-23). Και τώρα ο μακάριος Γερμανός, που ἤστραπτεν η ζωή καὶ ἡ διδασκαλία του, τὸν ἐρραπίσθη καὶ ἐξωρίσθη, και ἄλλοι πολλοὶ ἐπίσκοποι και πατέρες τῶν ὁποίων δὲν γνωρίζομεν τα ὀνόματα. Τοῦτο δεν εἶνε ληστρικόν; Ὁ Κύριος, όταν τον ἐπλησίασαν με πειρακτικὴν διάθεσιν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ φαρισαῖοι δια να τον παγιδεύσουν με κάποιον λόγον και τον ἐρώτησαν «Ἐπιτρέπεται να δίδωμεν κῆνσον εἰς τὸν Καίσαρα;», ἀποκρίθη πρὸς αὐτούς· «Φέρεται μου ένα νόμισμα». Ἀφοῦ δὲ αὐτοὶ τοῦ εἶπε· «Τὴν εἰκόνα τίνος ἔχει;». Ὅταν αυτοὶ τοῦ εἶπαν «τοῦ Καίσαρος», λέγει· «Ἀποδώσατε τὰ τοῦ Καίσαρος εἰς τὸν Καίσαρα και τὰ τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν Θεόν» (Ματθ. 22, 17-21). Ὑποτασσόμεθα εἰς σὲ, ὤ βασιλεῦ, ὡςπρὸς τὰ βιωτικὰ πράγματα, δηλαδὴ φόρους, δασμούς, δοσοληψίες, δι᾽ ὅσα αἱ ὑποθέσεις μας σοῦ ἔχουν ἀνατεθῇ· διὰ δὲ τὴν διοίκησιν τῆς Ἐκκλησίας ἔχομεν τοὺς ποιμένας, ποὺ μᾶς δίδαξαν τὸν θεῖον λόγον καὶ καθώρισαν τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς θεσμούς. Δὲν μετακινοῦμεν τὰ αἰώνια σύνορα, τὰ ὁποῖα ἔθεσαν οἱ πατέρες μας, ἀλλὰ κρατοῦμεν τὰς παραδόσεις, ὅπως τὰς παρελάβαμεν. Διότι ἐὰν ἀρχίσωμεν, ἔστω λκατ᾽ ὁλίγον, νὰ κρημνίζωμεν τὴν οἰκοδομὴν τῆς Ἐκκλσίας, σιγὰ- σιγὰ θὰ καταλυθῇ τὸ πᾶν».
Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς (Migne94, 1296-1297)
