«ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ ΕΝ ΣΟΦΙΑ ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ»!
«….Ἀκοῦτε τί λέμε πριν από το Πιστεύω; «τάς θύρας τάς θύρας εν σοφία Πρόσχωμεν»! Τί σημαίνει αυτό;
Ω, λέει, ἐσύ πού εἶσαι παπάς, ἐσύ που εἶσαι ἐπίσκοπος, εσύ πού εἶσαι ἐπίτροπος, ἐσύ που εἶσαι νεωκόρος, σταθῆτε στις πόρτες. Σταθεῖτε στις πόρτες σαν ἄγγελοι και μή ἀφῆστε στην ἐκκλησία νά μπῆ ὁ ἄπιστος, νά μπῆ ὁ πόρνος και ὁ μοιχός και αὐτός πού διέπραξε ἐγκλήματα. Φυλάγονται οἱ πόρτες;
Δεν βαριέσαι, ανοιχτές οἱ πόρτες! Ἐμεῖς παίζουμε θέατρο. «Τάς θύρας τάς θύρας εν σοφία Πρόσχωμεν»!
Ἐγω, ὅταν ἦρθα εδω ἐπίσκοπος διόρισα θυρωρούς. Δυστυχῶς, τό ἔχω παράπονο, κανείς δεν ἀναλάμβανε, νά γίνη θυρωρός. «Εγώ να γίνω κακός», ἔλεγαν ὅλοι.
Ἔ, να γίνη κακός μόνο ὁ ἐπίσκοπος, γι᾽αὐτό ἐγω ἔγινα κακός στην πόλη. Μόνο ἐγω εἶμαι κακός, ἐσεις εἶστε ὅλοι καλοί και ἅγιοι και δεν λέτε ποτέ ὄχι. Ἐνῶ στήν παλαιά ἐκκλησία ὑπῆρχε θυρωρός και δέν μπορουσε ὁ καθένας να μπῆ στήν ἐκκλησία ὅπως ἤθελε. Δέν ἄφηναν παλαιά αὐτοκράτορες να μποῦν στην ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτή ἦταν ἡ τάξη και ἡ ἀκρίβεια της Ἐκκλησίας. Θα ἔρθουν πάλι στην Ἐκκλησία οι ἅγιες αὐτές ἡμέρες, που μέσ᾽στην Ἐκκλησία θα εἶναι οι πιστοί. Πεντε, πέντε. Δεν ἐλπίζω αὐτό να γίνη στις μέρες μας. Ἀπό αὐτά τά παιδιά, που ἔρχονται στο κατηχητικό και ἀκοῦνε παραδείγματα, ἄς ἐλπίζουμε ὅτι να βγοῦνε νέοι Ἀμβρόσιοι, να βγοῦνε πνεύματα ισχυρά, ἱερεῖς και ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι θα διδάξουν τον λαό, τί πρέπει να κάνη καί ὡς ἄγγελοι και ἀρχάγελοι θα στέκονται στις πόρτες των ἐκκλησίων και δεν θα ἀφήνουν να μπαίνουν μέσα τα καθάρματα, τους χοίρους και τας κύνας, τά σκυλιά και τα γουρούνια, να μπαίνουν μέσα. Μπα, γλωσσα ἱεροκήρυκος! Σκυλιά και γουρούνια! Ὁ Χριστός το εἶπε. Ανοιξτε το Ευαγγέλιο… «Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν, μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων». Πῶς το ἐρμηνεύεται;
Μη πετᾶτε, λέει, στα σκυλιά τα Ἅγια καὶ μη ρίχνεται τα μαργαριτάρια στους χοιρους, γιατί οἱ χοίροι δεν θέλουν μαργαριτάρια, θελουν λάσπη, βόρβορο, βελανίδια και ἀκάθαρτες ὕλες….
(Τό θεμα του κηρύγματος εἶναι ὁ ἅγιος Αμβρόσιος, ἐπίσκοπος Μεδιολάνων. Σε αυτό, ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστῖνος αναφέρεται στον αυτοκράτορα Μ. Θεοδόσιο, που δεν τον ἄφησε ὁ ἐπίσκοπος Ἀμβρόσιος να μπῆ την Κυριακη στο ναό, μετά ἀπο ἕνα ἔγκλημα, που με δική του ἐντολή ἔγινε στο ἱπποδρόμειο τῆς Θεσσαλονίκης. Στάθηκε στην πόρτα και του εἶπε, ὅτι δεν του ἐπιτρέπεται να μπῆ στο ναό, γιατί τα χέρια του στάζουν αἶμα… Εκεῖνος ἔφυγε ταπεινωμένος, συναισθάνθηκε το ἁμαρτημά του και ἔκλαιγε γι αυτό.
Σήμερα οι περισσότεροι ἐπίσκοποι μόνο χαϊδεύουν τους ισχυρούς και ἂς διαπράττουν τα φοβερότερα ἐγκλήματα! Λάθος! Επι κορωνοϊου ὄχι μόνο φυλαγαν τις πόρτες, για να μη μποῦν οι πιστοι, που δεν τρόμαζαν ἀπό τον κορωνοϊο και δεν λογάριαζαν τα πρόστιμα, ἀλλά και τις κλείδωναν ακόμα και το Πάσχα. Οι κληρικοί που εἶχαν φόβο Θεοῦ ἔκαναν αντίσταση.
Το πολύ μικρό ἀπόσπασμα τοῦ κηρύγματος που παραθέσαμε ἔγινε στη Φλωρινα, στο Μητροπολιτικό ναό του Ἁγίου Παντελεήμονος 6.12.1980, και ἦρθε στα χέρια μας την παραμονή του Ευαγγελισμοῦ, ψηφιοποιώντας μια πομπίνα παλαιου μαγνητοφωνου. Αυτό το θεωρήσαμε χέρι Θεοῦ, που ἦρθε την πιο κατάλληλη στιγμή και ὁ π. Αυγουστῖνος ζητοῦσε να το αξιοποιησουμε).
Ω, λέει, ἐσύ πού εἶσαι παπάς, ἐσύ που εἶσαι ἐπίσκοπος, εσύ πού εἶσαι ἐπίτροπος, ἐσύ που εἶσαι νεωκόρος, σταθῆτε στις πόρτες. Σταθεῖτε στις πόρτες σαν ἄγγελοι και μή ἀφῆστε στην ἐκκλησία νά μπῆ ὁ ἄπιστος, νά μπῆ ὁ πόρνος και ὁ μοιχός και αὐτός πού διέπραξε ἐγκλήματα. Φυλάγονται οἱ πόρτες;
Δεν βαριέσαι, ανοιχτές οἱ πόρτες! Ἐμεῖς παίζουμε θέατρο. «Τάς θύρας τάς θύρας εν σοφία Πρόσχωμεν»!
Ἐγω, ὅταν ἦρθα εδω ἐπίσκοπος διόρισα θυρωρούς. Δυστυχῶς, τό ἔχω παράπονο, κανείς δεν ἀναλάμβανε, νά γίνη θυρωρός. «Εγώ να γίνω κακός», ἔλεγαν ὅλοι.
Ἔ, να γίνη κακός μόνο ὁ ἐπίσκοπος, γι᾽αὐτό ἐγω ἔγινα κακός στην πόλη. Μόνο ἐγω εἶμαι κακός, ἐσεις εἶστε ὅλοι καλοί και ἅγιοι και δεν λέτε ποτέ ὄχι. Ἐνῶ στήν παλαιά ἐκκλησία ὑπῆρχε θυρωρός και δέν μπορουσε ὁ καθένας να μπῆ στήν ἐκκλησία ὅπως ἤθελε. Δέν ἄφηναν παλαιά αὐτοκράτορες να μποῦν στην ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτή ἦταν ἡ τάξη και ἡ ἀκρίβεια της Ἐκκλησίας. Θα ἔρθουν πάλι στην Ἐκκλησία οι ἅγιες αὐτές ἡμέρες, που μέσ᾽στην Ἐκκλησία θα εἶναι οι πιστοί. Πεντε, πέντε. Δεν ἐλπίζω αὐτό να γίνη στις μέρες μας. Ἀπό αὐτά τά παιδιά, που ἔρχονται στο κατηχητικό και ἀκοῦνε παραδείγματα, ἄς ἐλπίζουμε ὅτι να βγοῦνε νέοι Ἀμβρόσιοι, να βγοῦνε πνεύματα ισχυρά, ἱερεῖς και ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι θα διδάξουν τον λαό, τί πρέπει να κάνη καί ὡς ἄγγελοι και ἀρχάγελοι θα στέκονται στις πόρτες των ἐκκλησίων και δεν θα ἀφήνουν να μπαίνουν μέσα τα καθάρματα, τους χοίρους και τας κύνας, τά σκυλιά και τα γουρούνια, να μπαίνουν μέσα. Μπα, γλωσσα ἱεροκήρυκος! Σκυλιά και γουρούνια! Ὁ Χριστός το εἶπε. Ανοιξτε το Ευαγγέλιο… «Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν, μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων». Πῶς το ἐρμηνεύεται;
Μη πετᾶτε, λέει, στα σκυλιά τα Ἅγια καὶ μη ρίχνεται τα μαργαριτάρια στους χοιρους, γιατί οἱ χοίροι δεν θέλουν μαργαριτάρια, θελουν λάσπη, βόρβορο, βελανίδια και ἀκάθαρτες ὕλες….
(Τό θεμα του κηρύγματος εἶναι ὁ ἅγιος Αμβρόσιος, ἐπίσκοπος Μεδιολάνων. Σε αυτό, ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστῖνος αναφέρεται στον αυτοκράτορα Μ. Θεοδόσιο, που δεν τον ἄφησε ὁ ἐπίσκοπος Ἀμβρόσιος να μπῆ την Κυριακη στο ναό, μετά ἀπο ἕνα ἔγκλημα, που με δική του ἐντολή ἔγινε στο ἱπποδρόμειο τῆς Θεσσαλονίκης. Στάθηκε στην πόρτα και του εἶπε, ὅτι δεν του ἐπιτρέπεται να μπῆ στο ναό, γιατί τα χέρια του στάζουν αἶμα… Εκεῖνος ἔφυγε ταπεινωμένος, συναισθάνθηκε το ἁμαρτημά του και ἔκλαιγε γι αυτό.
Σήμερα οι περισσότεροι ἐπίσκοποι μόνο χαϊδεύουν τους ισχυρούς και ἂς διαπράττουν τα φοβερότερα ἐγκλήματα! Λάθος! Επι κορωνοϊου ὄχι μόνο φυλαγαν τις πόρτες, για να μη μποῦν οι πιστοι, που δεν τρόμαζαν ἀπό τον κορωνοϊο και δεν λογάριαζαν τα πρόστιμα, ἀλλά και τις κλείδωναν ακόμα και το Πάσχα. Οι κληρικοί που εἶχαν φόβο Θεοῦ ἔκαναν αντίσταση.
Το πολύ μικρό ἀπόσπασμα τοῦ κηρύγματος που παραθέσαμε ἔγινε στη Φλωρινα, στο Μητροπολιτικό ναό του Ἁγίου Παντελεήμονος 6.12.1980, και ἦρθε στα χέρια μας την παραμονή του Ευαγγελισμοῦ, ψηφιοποιώντας μια πομπίνα παλαιου μαγνητοφωνου. Αυτό το θεωρήσαμε χέρι Θεοῦ, που ἦρθε την πιο κατάλληλη στιγμή και ὁ π. Αυγουστῖνος ζητοῦσε να το αξιοποιησουμε).
