Ἡ ἀδιάκριτη ἀναφορά στόν Ἅγιο Νικόλαο γιά τήν «ἑνότητα τῆς Πίστεως» ἐκ χειλέων Ἐπισκόπου Λαγκαδᾶ κ. Ἰωάννη!

Μαρία, Ἐκπαιδευτικός

Σέ συνέχεια τοῦ ἄρθρου: «Βούλγαρος Μητροπολίτης μνημονεύει τόν σχισματικό Οὐκρανό Ἐπιφάνιο στόν Λαγκαδᾶ! Οἱ ἀπειλές σχισμάτων διαβρώνουν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ταῖς εὐλογίαις τῶν Η.Π.Α.!», πού δημοσιεύθηκε ἐδῶ: aktines, ἡ ἐξέλιξη πού ἀκολούθησε ἦταν ὅτι πολύ γρήγορα ὁ Ἐπίσκοπος Λητῆς καί Ρεντίνης ἀνταπέδωσε τήν ἐπίσκεψη στήν Βουλγαρία.

Ὁ κ. Ἰωάννης μετέβη στίς 5 καί 6 Δεκεμβρίου στήν Βουλγαρία γιά νά συνεορτάσει μαζί μέ τόν Ἐπίσκοπο Φιλιππουπόλεως (Πλόβδιβ) κ. Νικόλαο, τά ὀνομαστήριά του. Ὑπενθυμίζω πώς παρουσίᾳ καί τῶν δύο Μητροπολιτῶν στήν ἐπίσκεψη τοῦ δευτέρου στόν Λαγκαδᾶ, μνημονεύθηκε τό ὄνομα τοῦ σχισματικοῦ Οὐκρανοῦ Ἐπιφανίου στά δίπτυχα!

Στόν πανηγυρικό Ἐσπερινό, ὁ Ἐπίσκοπος Λητῆς καί Ρεντίνης κ. Ἰωάννης εἶπε:

« ‘Ο Άγιος Νικόλαος κρατούσε ζωντανή επικοινωνία με τον Κύριο, διακονώντας με αγάπη το Μυστήριο της σωτηρίας και της ενότητας της Ορθοδόξου Πίστεως’, ενώ απευθυνόμενος στον εορταζόμενο Μητροπολίτη Φιλιππουπόλεως Νικόλαο, ευχήθηκε να έχει δύναμη ψυχής, ώστε να συνεχίζει να επιτελεί με αγάπη, το μεγάλο έργο στην επαρχία του και μέσα από αυτό τον αυθεντικό τρόπο να υπερασπίζεται την ενότητα, όπως ακριβώς έκανε και ο σήμερα τιμώμενος Άγιος Νικόλαος».  Πηγή εἴδησης: orthodoxia.info

Συνεχίζουμε νά βιώνουμε τό θέατρο τοῦ παραλόγου καί τῶν κανονικῶν ἐκπτώσεων Ἀρχιποιμένων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἔχουν κατασκανδαλίσει τούς πιστούς ὅσον ἀφορᾶ τό τρέχον οὐκρανικό σχίσμα, μέ τά δημόσια λεχθέντα καί πραχθέντα τους.

Μία δομή συνοδικῶς καταδικασμένων ἀχειροτονήτων, καθηρημένων καί σχισματικῶν ρασοφόρων ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ «Ἐπισκόπου» Ἐπιφανίου πού ἀπό κάποιους ἀναγνωρίστηκαν καί μνημονεύονται, φύλαξε «ἑνότητα» στήν Πίστη;

Πῶς συμβαίνει αὐτό ὅταν ἔγιναν ἀφορμή σχίσματος στήν πατρίδα τους τήν Οὑκρανία, διάσπασης-σχίσματος ἀνάμεσα στήν Ρωσία καί τήν Ἑλλάδα, ἀνάμεσα στήν Ρωσία καί τήν Ἀλεξάνδρεια καί διχασμοῦ πολλῶν Ἐπισκόπων, ἀλλά καί γενικότερα τῶν πιστῶν τῆς Ἑλλάδας καί ἄλλων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἄλλων χωρῶν (Ἱεροσολύμων, Ἀντιοχείας, Ἀλβανίας, κ.λ.π.);

Ὡς ἐκ τούτου, πῶς νοεῖται ὁ Ἐπίσκοπος Φιλιππουπόλεως κ. Νικόλαος πού πρόσφατα μνημόνευσε τόν ψευδεπίσκοπο Ἐπιφάνιο ἐν Ἑλλάδι, νά ἐνεργεῖ «μέ αὐθεντικό τρόπο ὑπερασπιζόμενος τήν ἑνότητα», καθώς καί ὅλοι ὅσοι τόν ἀναγνωρίζουν καί τόν μνημονεύουν;

Πῶς νοεῖται ἡ «ἑνότητα τῆς Πίστεως» ὅταν ὅλοι αὐτοί πού ἀναγνωρίζουν «Αὐτοκεφαλία» σέ μία ἀντικανονική δομή, ἔχουν ἐξαφανίσει μέ τήν ποιμαντική τους ράβδο ἀντί μαγικοῦ ραβδακίου τόν κανονικό Ἐπίσκοπο Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας κ. Ὀνούφριο;

Καί τό χειρότερο ἐξ ὅλων, πῶς χρησιμοποιεῖται τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Νικολάου ἐν ἡμέρᾳ ἑορτῆς του, γιά νά «ἁγιάσει»  τήν πυρπόληση τῆς ἑνότητας πού ὑφιστάμεθα ἐξαιτίας μίας ὁμάδας ρασοφορεμένων καί περιφερομένων καί σύν τοῖς ἄλλοις συμπροσευχομένων καί συλλειτουργούντων μέ Οὐνίτες καί Παπικούς καί ὅλων τῶν σύν αὐτοῖς συνεργούντων;

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος πού διετέλεσε Ἡγούμενος στήν Μονή Σιών στά Μύρα τῆς Λυκίας καί κατόπιν Ἐπίσκοπος Μύρων καί Λυκίας διεφύλαξε τήν ἐνότητα τῆς Πίστεως διότι ἀνάμεσα στό ὅλο ἔργο του, ἔδωσε δυνατό τό στίγμα του καί κατά τῆς αἵρεσης. Διεφύλαξε τήν ἑνότητα τῆς Πίστεως μέ τό περίφημο χαστούκι πού ἔδωσε στόν αἱρετικό Ἄρειο στήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο ἐν Νικαίᾳ (325 μ.Χ.) γιά νά δείξει τήν ἱερά ἀγανάκτησή του στήν κακοδοξία του κι ἔτσι, στίς χαλεπές πνευματικά ἡμέρες πού διανύουμε, μέ τό παράδειγμά του δίνει ταυτόχρονα κι ἕνα γερό χαστούκι σέ πολλούς σύγχρονους Ἡγουμένους κι Ἐπισκόπους  πού σπεύδουν σέ ἀντικανονικές ἐνέργειες καί «ἑνώσεις» μέ τούς αἱρετικούς καί κάνουν κάθε τι ἀντίθετο ἀπό τό νά διατηροῦν τήν ἑνότητα τῆς Πίστεως!

Ἀντιγράφω ἀπό ἐδῶ:( simeiakairwn):

«Η συζήτηση είχε ξεκινήσει και η αγωνία ήταν μεγάλη. Βλέποντας σε κάποιο χρονικό σημείο ο Άγιος Νικόλαος ότι ο Άρειος προσπαθεί να αποστομώσει τους Αρχιερείς, κινούμενος από Ιερή αγανάκτηση σηκώθηκε και κατάφερε δυνατό ράπισμα στον Άρειο.

Ο Άρειος με περισσή ψυχραιμία διαμαρτυρήθηκε στο βασιλιά, αναφέροντας ότι η εν λόγω συμπεριφορά, αν μη τι άλλο, ήταν προσβλητική και για τον ίδιο. Ο Μ. Κωνσταντίνος απευθυνόμενος στους αρχιερείς θύμισε ότι ο νόμος προβλέπει να κόβεται το χέρι εκείνου που τόλμησε μπροστά στο βασιλιά να χτυπήσει τον οποιοδήποτε. Ωστόσο έδω­σε την πρωτοβουλία ν’ αποφασίσουν οι ίδιοι οι Αρχιερείς για την τύχη του παραβάτη.

Στην πρόκληση αυτή οι αρχιερείς παραδέχθηκαν το λάθος της συμπεριφοράς αλλά παρακάλεσαν το βασιλιά, για να μην διαταραχθεί η σπουδαία Σύνοδος που διεξαγόταν την ώρα εκείνη, να φυλακίσει τον Άγιο αφήνοντας την τιμωρία του για το πέρας των εργασιών της Συνόδου.

Πράγματι ο Άγιος φυλακίζεται, αλλά και πάλι θαυμαστό γεγονός λαμβάνει χώρα στη φυλακή. Το βράδυ παρουσιάζεται σε όραμα ο Χριστός και ή Θεοτόκος ρωτώντας τον Άγιο το λόγο για τον όποιο αυτός βρισκόταν στη φυλακή. Όταν ο Άγιος αποκρίθηκε ότι φυλακίστηκε για τη δική τους αγάπη ο Χριστός του έδωσε το Άγιο Ευαγγέλιο ενώ η Θεοτόκος το αρχιερατικό ωμοφόριο.

Την επόμενη μέρα γνωστοί του Αγίου, που τον επισκέφθηκαν, για να του προσφέρουν λίγο άρτο, βρίσκουν τον Άγιο απαλλαγμένο από τα δεσμά να φορά το ωμοφόριο και να διαβάζει από το Ευαγγέλιο. Όταν ο βασιλιάς πληροφορήθηκε τα γεγονότα που διαδραματίσθηκαν στη φυλακή ελευθέρωσε τον Άγιο και μαζί με τους άλλους αρχιερείς ζήτησε συ­γνώμη από τον Άγιο για τη συμπεριφορά που επέδειξαν απέναντι του. Μετά το πέρας της Συνόδου ο Άγιος επέστρεψε στην επαρχία του».

Αὐτά συνέβησαν στήν ἐκκλησιαστική μας ἱστορία ἀναφορικά μέ τήν ἀδιάκριτη ἀναφορά στόν Ἅγιο Νικόλαο καί τήν «ἑνότητα τῆς Πίστεως», ἡ ὁποία ἐν ἡμέραις του διαφυλάχθηκε:

α) ἐν Οἰκουμενικῇ Συνόδῳ (καί ὄχι μονομερῶς ἐξ Ἱερᾶς Συνόδου Ἑλλάδος καί Φαναρίου, ὅσον ἀφορᾶ τό οὐκρανικό ζήτημα), καί

β) μέ χαστούκι στόν αἱρετικό, το θαῦμα τοῦ ὁποίου ἀποτελεῖ καί μία ὡραιοτάτη ἀπάντηση στούς οἰκουμενιστές-μεταπατερικούς πού μοιράζουν ἀγάπες στούς αἱρετικούς κακοδόξους καί πού ἀκόμη χειρότερα συμπροσεύχονται καί συλλειτουργοῦν μαζί τους ἀντικανονικῶς! Ἄς μήν δώσουν χαστούκια ἐφόσον ἀγαποῦν περισσότερο ἀπό τόν Ἄγιο Νικόλαο… Ἄς μή δώσουν τά ἀναθέματα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καί τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἐφόσον τούς φαίνονται βαρειά κι ἀσήκωτα. Ἄς δώσουν τήν μοναδική ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί τά δόγματα ἀκέραια κατά τούς Ἁγίους Πατέρες καί ὄχι Βαρθολομαιϊκές δηλώσεις τύπου· «ἡ διαφορά μας ἔχει ἱστορικές ρίζες καί δέν ἔγκειται στό πεδίο τοῦ δόγματος»· «καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων· ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς. πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. 28, 19-20). Κι ἄν οἱ κακόδοξοι δέν συνέρχονται, «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» (Τίτ. γ΄, 10).

Ἔτσι διαφυλάττεται ἡ ἑνότητα τῆς Πίστεως. Ὄλα τά ἄλλα εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ, εἶναι ἀποκλίνουσες παράδρομοι καταλήγουσες σέ γκρεμούς ἀπωλείας καί μάλιστα αἰωνίας καί λόγια ἄπτερα πτερόεντα μέ ἀδιάκριτες ἐκτοξεύσεις ὀνομάτων Ἁγίων καί ἀντίδωρα ἐξαγορᾶς συνειδήσεων μέ ἁγιοκατατάξεις Ἁγίων πού ζήσαμε ἐν καιρῷ ψευδοσυνόδου Κρήτης καί ἐν παρόντι οὐκρανικοῦ σχίσματος, γιά ἀποπροσανατολισμό τοῦ ποιμνίου, γιά καθησυχασμό, καί γιά ἀποστόμωση χειλέων ἀντιδρούντων καί ἐλεγχόντων.