«Γρηγορείτε ουν…»
(Ματθ. 25:1-13)
Η
σκόνη της ψυχής. Έτσι ονόμασαν την ραθυμία, την ανεμελιά εκείνη της
ψυχής για την πνευματική ζωή και σωτηρία. Και σιγά-σιγά, βουλιάζει στην
αφάνεια όπως όλα τα αρχαία του κόσμου τούτου κτίσματα.
Το έργο της
ανεμελιάς έρχεται ν’ αποτελειώσει η άγνοια του Νόμου του Θεού από την
απουσία της μελέτης, και κατοπινά, η λησμοσύνη για ό,τι καλό παλιά η
ψυχή έχει πάρει.
Και η ψυχή μου, Κύριε, κολώνα σπασμένη από το θείο Οικοδόμημα της Εκκλησίας Σου, θάπτεται στης ραθυμίας το χώμα.
Δώσε μου, Μεγάλε Ανιχνευτά των ψυχών, την σκαπάνη της θείας εγρηγόρσεως για να σου την προσφέρω εύρημα πολύτιμο στην αγάπη Σου.
✶✶✶
Ψυχή αθλία! Επιμένεις ακόμη να βρίσκεσαι στη χώρα της ραθυμίας, όταν ο Κύριός σου αγωνιά στη Γεσθημανή Του;
Υπνώττεις
στην τρυφηλότητα του κόσμου, όταν Εκείνος αγρυπνεί εκεί για σένα; Γελάς
ξένοιαστα, ενώ Εκείνος μουσκεύει στον ιδρώτα του πόνου;
Νύχτα της ψυχής μου! Νύχτα μ’ αξημέρωτα σκοτάδια!
Σε λίγο θ’ ακουστεί το εγερτήριο σάλπισμα: «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται, εξέρχεσθε εις απάντησιν αυτού».
Θα
ψάχνεις για το λυχνάρι των αρετών. Μα το λάδι του θα είναι τελειωμένο.
Σπασμωδικά θα ζητάς την μετάνοια.
Θα θελήσεις να τρέξεις για πράξεις
ελεημοσύνης και αγάπης. Όμως, η πόρτα του Νυμφώνος θα έχει κλείσει
ξωπίσω σου…
✶✶✶
Γι’ αυτό:
«Την
ημέραν εκείνην την φοβεράν, εννοούσα ψυχή μου, ΓΡΗΓΟΡΗΣΟΝ, ανάπτουσα
λαμπάδα σου, εν ελαίω φαιδρύνουσα· ου γαρ οίδας πότε, προς σε
επελεύσεται, η φωνή η λέγουσα· Ιδού ο Νυμφίος σου.
Βλέπε ουν ψυχή μου,
μη νυστάξης και μείνεις έξωθεν κρούουσα, ως αι πέντε Παρθένοι, αλλ’
αγρύπνως καρτέρησον, ίνα απαντήσης Χριστώ τω Θεώ, εν ελαίω πίονι· και
δώη σοι τον Νυμφώνα, τον θείον της δόξης αυτού»
«Γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν» (Μαρκ. 14:38)
Από το τεύχος: “Αγία και Μεγάλη Εβδομάς. Σκέψεις και Πόθοι”. Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη, Πάσχα 2006
