Του Κων/νου Αθ. Οικονόμου
Ο Άγιος Απόστολος γεννήθηκε στον Άγιο Λαυρέντιο του Πηλίου και καταγόταν από φτωχούς αλλά ευσεβείς γονείς. Ο πατέρας του ονομαζόταν Κων/νος Σταματίου. Ο Απόστολος σε ηλικία 15 ετών έμεινε ορφανός από μητέρα και πατέρα, έτσι αναγκάστηκε, για λόγους βιοποριστικούς να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη, όπου ανέλαβε εργασία σ΄ ένα καπηλειό (ταβέρνα). Εκείνα τα χρόνια οι συμπατριώτες του Αγίου βασανίζονταν σκληρά και φορολογούνταν άδικα και δυσβάστακτα. Έτσι μια ομάδων ανδρών του χωριού Α. Λαυρέντιος μετέβη στην Πόλη για να καταφύγουν στους επιτρόπους της Βαλιδέ χανούμ (μητέρα του σουλτάνου), μήπως και βρουν το δίκιο τους.
Όμως οι Οθωμανοί επίτροποι, όχι μόνο δε δέχτηκαν το δίκαιο των παραπόνων τους, αλλά οδήγησαν τρεις απ΄ αυτούς σιδηροδέσμιους στις φυλακές. Κάποιοι συμπατριώτες τους ανέβηκαν μετά από μέρες στην πρωτεύουσα για να ενεργήσουν ώστε να απελευθερωθούν οι άδικα φυλακισμένοι. Αυτοί ζήτησαν τη συμπαράσταση του Αποστόλου, επειδή πίστευαν ότι θα είχε γνωριμίες με τους Οθωμανούς επειδή εξυπηρετούσε πολλούς απ' αυτούς στο καπηλειό. Ο Μάρτυρας δέχτηκε να παρουσιαστεί στον αξιωματικό Γιουσούφ και να παραδώσει τη γραπτή αναφορά που του παρέδωσαν οι συμπατριώτες του. Ο Γιουσούφ όμως διέταξε να στείλουν τον Απόστολο στο βοεβόδα1. Εκείνος τον αλυσόδεσε και ζητούσε τα χαράτσια των τεσσάρων ετών της περιόδου που έλειπε από το χωριό του και συνεπώς δεν είχε φορολογηθεί. Εκείνος του απάντησε πως από την πατρική του περιουσία υπήρχε ένα σπίτι στον Α. Λαυρέντιο και το παραχωρούσε στο βοεβόδα με σκοπό να το πουλήσει και να εισπράξει τους “χρωστούμενους φόρους”. Ο Οθωμανός, φιλοχρήματος καθώς ήταν, δέχτηκε με μεγάλη χαρά. Την επομένη μάλιστα είχε σκοπό να απολύσει και αυτόν και τους τρεις συμπατριώτες του. Ένας γέροντας, όμως, πρόκριτος του χωριού, μαθαίνοντας ότι την επόμενη μέρα οι κατάδικοι θα απελευθερώνονταν και ο νεαρός Απόστολος θα απολάμβανε όλη τη “δόξα” μεταξύ των συγχωριανών του, πράγμα που φαντάστηκε ότι θα μείωνε τη δική του “αξία” στην τοπική κοινωνία, ενήργησε με δόλο. Προσήλθε λοιπόν στο βοεβόδα και του είπε ότι ο Απόστολος ήταν ο υποκινητής της όλης ταραχής, απειλώντας μάλιστα πως αν τον απελευθέρωνε θα ζητούσε την επέμβαση της βασιλομήτορος2. Φοβισμένος ο βοεβόδας, όχι απλά δεν απέλυσε το Μάρτυρα, αλλά διέταξε τους υπηρέτες του να τον δέρνουν και να τον βασανίζουν καθημερινά στο κελί του. Κάποια μέρα ο Απόστολος, όταν οι φύλακές του δεν τον πρόσεχαν, κατόρθωσε να βγάλει την αλυσίδα από το ένα του πόδι και αργοπατώντας προσπάθησε να δραπετεύσει αλλά προδόθηκε από τον ήχο των αλυσίδων του. Μαθαίνοντας ο βοεβόδας την προσπάθεια του Αγίου, άρπαξε έναν πέλεκυ και άρχισε να τον χτυπάει άγρια με το πίσω μέρος αυτού του τσεκουριού. Τότε ο Άγιος βογκώντας τον ρώτησε: “Γιατί με δέρνεις και με τυραννάς σκληρόκαρδα;” Ο Αγαρηνός του απάντησε άγρια: “Γιατί να σε λυπηθώ; Μήπως είσαι κι εσύ Μωαμεθανός και καλύτερος από μένα;” Τότε οι υπηρέτες του βοεβόδα απάντησαν: “Ναι, αυτό είπε”, θέλοντας να συκοφαντήσουν το Μάρτυρα. Τότε ο βοεβόδας έδωσε εντολή να φωνάξουν τον κουρέα για να του κάνουν την περιτομή. Όμως ο Άγιος μ΄ όση δύναμη του είχε απομείνει φώναξε πως γι΄ αυτόν ήταν προτιμότερο να του κόψουν το κεφάλι παρά να δεχτεί να περιτμηθεί. Έτσι, παρά τις υποσχέσεις, τις κολακείες και τις απειλές για θάνατο, παρέμενε σταθερός σαν βράχος στην πίστη του. Οι Οθωμανοί άρχοντες πήραν την απόφαση να τον αποκεφαλίσουν. Στο δρόμο προς τον τόπο του μαρτυρίου του ο Άγιος βάδιζε χαρούμενος σαν σε γάμο ή γιορτή, ζητώντας συγνώμη από αυτούς που τον ακολουθούσαν κι από τους περαστικούς. Το μαρτυρικό τέλος του Αποστόλου έλαβε χώρα στην ακτή του Κεράτιου κόλπου, μπροστά στο Γενή (νέο) τζαμί της Πόλης. Για να επιβραδύνουν το μαρτύριό του οι τύραννοι, τον χτύπησαν τρεις φορές με το ξίφος προτού του δώσουν το τελειωτικό χτύπημα και να παραδώσει ο Νεομάρτυρας την αγία του ψυχή στα χέρια του Δημιουργού. Λίγες μέρες αργότερα οι Χριστιανοί της Πόλης ζήτησαν κι έλαβαν από τους Οθωμανούς την αγία κάρα του Μάρτυρα, την οποία και κατέθεσαν στον Ι. Ν. του Αγίου Δημητρίου στη συνοικία Ταταύλα. Αργότερα θεμελιώθηκε προς τιμήν του Αγίου Αποστόλου του Νέου Ιερός Ναός στην ιδιαίτερη του πατρίδα, τον Άγιο Λαυρέντιο,εκεί ακριβώς όπου βρισκόταν η οικία του Μάρτυρα.Απολυτίκιο. Ήχος γ’.
“Θείον βλάστημα της Θεσσαλίας, νέον καύχημα της Εκκλησίας, ανεδείχθης Νεομάρτυς Απόστολε, υπέρ Χριστού γαρ αθλήσας στερρότατα, της ευσέβειας την δόξαν ετράνωσας. Άλλα πρέσβευε Κυρίω τω Σε δοξάσαντι, δωρήσασθαι ήμιν το μέγα έλεος.“
konstantinosa.oikonomou@gmail.
1. Χρησιμοποιούμε τα ονόματα και τα αξιώματα των Τούρκων, όπως είναι γραμμένα στα συναξάρια της Εκκλησίας.
2. Επρόκειτο για τη μητέρα του σουλτάνου Μεχμέτ (Μωάμεθ) Δ΄.
