Η παρουσία τοῦ Πάπα στήν Ἑλλάδα εἶναι εὐκαιρία νά ἀντιληφθῆ ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ὅτι ἡ ἀνοχή συνεπάγεται συμμετοχή, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ ἀναπόφευκτα σέ τραγωδία
Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος
Ἐπίσημη ἐπίσκεψη στήν Ἑλλάδα τόν Σεπτέμβριο (ἤ τό πολύ ἀρχές Ὀκτωβρίου) θά πραγματοποιήση ὁ Πάπας Φραγκίσκος, ἀποδεχόμενος πρόσκληση τῆς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, ἀνακοινώθηκε στόν ἔντυπο καί ἠλεκτρονικό τύπο.
Ἀπό τήν πολιτεία βέβαια καί τήν κυβέρνηση δέν περιμέναμε καλύτερη συμπεριφορά, ἀφοῦ ὡς ἄνθρωποι ἀνιστόρητοι καί πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας ἦταν ἑπόμενο ὅτι δέν θά ἐνδιαφέροντο γιά τό νόημα καί τίς συνέπειες τῆς ἐπίσκεψης τοῦ Πάπα στήν Ἑλλάδα καί μάλιστα μέ ἀφορμή τούς ἑορτασμούς τῶν 200 χρόνων ἀπό τήν ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως. Ἡ πρόσκληση ἔγινε ἀπό τήν κα. Σακελλαροπούλου, ἡ ὁποία ἔχει δώσει μέχρι σήμερα πολλές ἀφορμές γιά ἐπικρίσεις εἰς βάρος της, ἀφοῦ μέ πράξεις καί κείμενά της ἔχει ταχθῆ ἀνοικτά πολέμια τῶν ἐθνικῶν κρατῶν καί δεδηλωμένη ὑπέρμαχη τῆς παγκοσμιοποίησης. Τήν στιγμή, πού ἐπί μῆνες ἔχουν σφραγισθῆ οἱ ἱεροί Ναοί, ἔχουν παύσει νά τελοῦνται τά ἱερά μυστήρια καί ἔχουν καταστρατηγηθῆ βάναυσα τά ἀνθρώπινα δικαιώματα στήν Πατρίδα μας λόγῳ κορωνοϊοῦ, ἡ κα. Πρόεδρος δέν ἔχει προβῆ σέ καμία καταγγελία ἤ ἔστω παρέμβαση.
Στά Χανϊώτικα Νέα σέ δημοσίευμά τους στίς 3/7/21 μέ τίτλο “Ὁ Πάπας τῆς Ρώμης καί ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821” γίνεται μία ἀποτύπωση τῶν προθέσεων τοῦ Πάπα ἀπέναντι στήν Ἐπανάσταση, ἀλλά καί τό πῶς εἶχαν συμπεριφερθῆ οἱ Λατινόφρονες Ἕλληνες τήν ἐποχή ἐκείνη. Μεταξύ τῶν ἄλλων ἀναφέρθηκε “…Τό σημαντικότερο ὅμως εἶναι ὅτι μέλη τῆς κυβερνήσεως, ὅπως ὁ Μαυροκορδᾶτος καί ὁ Νέγρης, προέβησαν σέ πολλές μυστικές διπλωματικές ἐνέργειες γιά τή σύναψη διπλωματικῶν σχέσεων μέ τόν Παπικό θρόνο καί προέβαλαν τό ἐπιχείρημα τῆς ἑνώσεως τῶν δύο Ἐκκλησιῶν. Σέ κείμενα ὁ Πάπας καλεῖται «κεφαλή τῆς Χριστιανοσύνης» καί ὁ ἐκπρόσωπος τῆς ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως ἀποστέλλεται, γιά νά ὑποβάλει ταπεινά «τόν σεβασμό, τή λατρεία καί τήν ἐκτίμηση ὁλοκλήρου τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους».
Ἔτσι, κατόπιν τούτων, ἀπεστάλη στὸν Πάπα μία Ἐπιτροπή πού ἀποτελεῖτο ἀπό τόν Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό καί τόν Γεώργιο Μαυρομιχάλη, τόν γιό τοῦ Πετρόμπεη. Ἡ ἀποστολή αὐτή εἶχε δύο σκοπούς. Ὁ ἕνας ἦταν πολιτικός καί ἀφοροῦσε τή σύναψη διπλωματικῶν σχέσεων μέ τό Βατικανό καί ὁ ἄλλος ἦταν ἐκκλησιαστικός καί ἀφοροῦσε τήν ἔναρξη τῶν διαπραγματεύσεων γιά τήν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν, πού εἶχαν διακοπεῖ μέ τήν ἅλωση τῆς Πόλης (1453).
Ἡ ἀποστολή ἔφθασε στήν Ἀγκώνα στίς 14 ἤ 15 Δεκεμβρίου τοῦ 1822 καί ἄρχισε ἀμέσως τό ἔργο της. Φαίνεται ἀπό διάφορα κείμενα ὅτι οἱ ἀξιωματοῦχοι τοῦ Βατικανοῦ διαβίβασαν στόν Π.Π. Γερμανό «τό ἐνδιαφέρον πού πάντα ἔδειχνε ὁ παπικός θρόνος γιά τήν ἐπιστροφή τῶν ὀρθοδόξων στή δικαιοδοσία τοῦ ὑπέρτατου ποντίφηκα, τοῦ ὑπέδειξε ἔμμεσα ὡς πρότυπο γιά τήν ὁποιαδήποτε συζήτηση περί ἑνώσεως τή σύνοδο τῆς Φλωρεντίας (1439)…»…
…ὅπως ἐπισημαίνει ὁ Κων/νος Μανίκας, μέ τήν ἔναρξη τῆς ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως καί τήν πρόσκληση τῶν ὁπλαρχηγῶν στούς Λατίνους νά συμμετάσχουν καί οἱ Λατῖνοι στό ἔργο τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Ἑλλάδος ἀπό τόν τουρκικό ζυγό, κατ’ ἀρχάς ἀποστασιοποιήθηκαν ἀπό τίς πρῶτες ἐπαναστατικές ἐνέργειες καί δέν συμμετεῖχαν στήν ἐπανάσταση τῶν Ἑλλήνων. Στή Σῦρο, σέ σύσκεψη πού ἔγινε, «ἀποφασίστηκε ἡ μή συμμετοχή τους στήν ἐπανάσταση». Τό ἴδιο συνέβη καί σέ ἄλλες περιοχές, ὅπως στήν Τῆνο καί τή Νάξο. Ἐπέλεξαν δηλαδή τήν ἀρχή τῆς οὐδετερότητας. Ὅμως δέν στάθηκαν μόνο σ’ αὐτό, ἀλλά προχώρησαν καί σέ ἄλλες ἀντεπαναστατικές ἐνέργειες, μέσῳ τῶν γαλλικῶν προξενικῶν πρακτόρων. Πράγματι, μέ πολλούς τρόπους καί μέ πολλές ἐνέργειες, ἐπιδείκνυαν τά φιλοτουρκικά τους αἰσθήματα καί ὅτι αὐτοί παραμένουν πιστοί στόν Σουλτᾶνο.”…
Οἱ πολιτικοί διακατέχονται ἀπό ἐκδικητικά σύνδρομα πρός τήν Ἐκκλησίαν
Ἡ Ἑστία σέ δημοσίευμά της πρίν μερικούς μῆνες ἀνέφερε ὅτι ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ἀπομάκρυνε ἀπό τό γραφεῖο τοῦ Προεδρικοῦ Μεγάρου τά ὅπλα τοῦ ἀγώνα τοῦ 1821 καί σέ ἄρθρο της στήν Ἐφημερίδα τῶν Συντακτῶν τόν Ἰανουάριο εἶχε ταχθῆ κατά τοῦ «ἐθνοκεντρικοῦ προστατευτισμοῦ», ὁ ὁποῖος, σύμφωνα μέ τήν ἴδια, ὁδηγεῖ στήν ἀνελευθερία, ἐνῶ εἶχε ἐπιτεθῆ σέ ὅσους ἀντιστρατεύονται τήν παγκοσμιοποίηση, μέ τήν φράση: «Ὁ εὐρωσκεπτικισμός εἶναι μία παραλλαγή τῆς ἀντίδρασης στήν παγκοσμιοποίηση καί ὑποκινεῖ τήν ἐσωστρεφῆ ἀναδίπλωσή μας στήν δῆθεν ἐθνική ἀσφάλεια». Ποιός λοιπόν ὁ λόγος τῆς πρόσκλησης ἑνός προσώπου, τοῦ ὁποίου ὁ προκάτοχος χρησιμοποίησε τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1821, γιά νά ὑποτάξη τούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους στήν δικαιοδοσία του;
Ἐκτός τοῦ ὅτι ἡ ἐχθρότητα τῶν πολιτικῶν καί τά ἐκδικητικά σύνδρομα, μέ τά ὁποῖα διακατέχονται πρός τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὁδήγησαν τήν κυβέρνηση νά χρησιμοποιήση ἀκόμη καί τόν Πάπα, γιά νά πλήξη τό κῦρος τῆς Ἐκκλησίας. Μέ τήν ἐπίσκεψη αὐτή, ἐπιβεβαιώνεται καί πάλι ὁ διπλός χαρακτήρας τῆς ἐξουσίας του. Ἡ κα. Πρόεδρος, ἐνῶ ὡς ἀριστερόφρων πολιτικός ἀπεχθάνεται τόν ὁλοκληρωτισμό, τήν φασιστική νοοτροπία καί τήν θεοκρατία τῆς παπικῆς ἐκκλησίας, παρ’ ὅλα αὐτά δέχεται τήν νοοτροπία τοῦ Βατικανοῦ καί τό κοσμικό κράτος του, γιά τόν λόγο αὐτό καί κάλεσε τόν ἀρχηγό τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ. Ὅμως ὁ Πάπας Φραγκίσκος, ὅπως καί κάθε Πάπας ἔχει ἀποδείξει ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία ὅτι, ὅταν ἐπισκέπτεται ἕνα Ὀρθόδοξο κράτος καί μάλιστα τήν Ἑλλάδα, δέν ἐπιθυμεῖ νά ἔλθη ὡς πολιτικός ἡγέτης, ἀλλά πρωτίστως ὡς θρησκευτικός.
Ὁ Πάπας καί ἡ κα Σακελλαροπούλου ἐργάζονται, ὁ καθένας εἰς τόν τομέα του, διά τήν ἐπίτευξιν τῆς ὁλοκληρώσεως τῆς Ε.Ε. καί τῆς ἑνώσεως τῶν ἐκκλησιῶν
Σέ ὁμιλία του ὁ κ. Λουκᾶς Παπαδῆμος στήν Πανηγυρική Συνεδρία τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν στίς 21/12/2017 γιά τό μέλλον τῆς Ε.Ε., μεταξύ τῶν ἄλλων εἶχε τονίσει ὅτι “Ἀναμφίβολα, ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση βρίσκεται σήμερα σέ μία κρίσιμη καμπή, σέ ἕνα σταυροδρόμι. Ὁ ἕνας δρόμος ὁδηγεῖ πρός τήν ὑλοποίηση τοῦ ὁράματος τῶν ἱδρυτῶν της, πού ὅπως ὁρίζεται στή Συνθήκη εἶναι ἡ δημιουργία μιᾶς πληρέστερης καί καλύτερης ἕνωσης, μιᾶς “πιό τέλειας ἕνωσης”” καί μάλιστα ἔχει τεθῆ τό 2025 ὡς σημεῖο καμπῆς τῆς πιὸ τέλειας ἕνωσις γιά τήν Ε.Ε. σύμφωνα καί μέ τήν Λευκή Βίβλο πού ἔχει ἐκδώσει ἡ Εὐρωπαϊκή Ἐπιτροπή γιά τό μέλλον τῆς Εὐρώπης.
Πολλά δημοσιεύματα τούς τελευταίους μῆνες κάνουν λόγο ὅτι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος προχωρᾶ στήν ἕνωση μέ τήν παπική ἐκκλησία. Τό ἱστολόγιο Ἕνωση Ὀρθοδόξων Δημοσιγράφων στίς 22/2/21, μεταξύ τῶν ἄλλων σημειώνει ὅτι “Στίς 13 Φεβρουαρίου 2021, ὁ Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος τῆς Κωνσταντινούπολης ἔδωσε ἄλλη μία συνέντευξη (Avvenire), στήν ὁποία ἐπιβεβαίωσε ὅτι οἱ δραστηριότητές του ἔχουν ὡς στόχο τήν ἕνωση μέ τήν Ρώμη καί στό ἐγγύς μέλλον…Ἔτσι, εἶναι ἀπολύτως σαφές ὅτι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ὁδηγεῖ τούς ὑποστηρικτές του στήν τρίτη ἕνωση (μετά τήν Λυών τό 1274 καί τήν Φλωρεντία τό 1439) μέ τό Βατικανό, καί τό 2025 εἶναι ἡ στιγμή κατά τήν ὁποία αὐτή ἡ ἕνωση εἴτε θά ὁλοκληρωθεῖ εἴτε θά γίνη ἕνα μεγάλο βῆμα πρός αὐτή…”.
Πρός αὐτή τήν πορεία πραγματοποιεῖται καί ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Ρωμαίου Ποντίφικα στήν Ἑλλάδα, ἀφοῦ τόσο ὁ ἴδιος ὅσο καί ἡ Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ἐργάζονται, ὁ καθένας στόν τομέα του, γιά τήν ἐπίτευξη τῆς ὁλοκλήρωσης τῆς Ε.Ε. καί τῆς ἕνωσης τῶν ἐκκλησιῶν. Μιᾶς ἕνωσης ὅπου ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὡς ἐλλειματικὴ ἐκκλησία, ἀφοῦ ὑπολείπεται τόσο ἱστοτρικά ὅσο καί θεολογικά τῆς παπικῆς (σύμφωνα μέ τούς παπικούς), θά εἶναι ὑποβαθμισμένης σπουδαιότητος ἄρα καί ὑποτελής στήν ἀποκλειστική ἐξουσία τοῦ Πάπα.
Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία σιωποῦσα συγκατατίθεται
Ἄν καὶ ἀπό τήν πολιτεία καί τήν κυβέρνηση δέν περιμέναμε καλύτερη συμπεριφορά πρός τήν Ἐκκλησία, ἀπό τήν διοικοῦσα Ἐκκλησία ἀναμέναμε τουλάχιστον κάποια ἀντίδραση γιά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στήν Ἑλλάδα, ἀφοῦ ἐπί αἰῶνες θεωρούσαμε καί συνεχίζουμε νά θεωροῦμε ὅτι ὁ Πάπας εἶναι αἱρετικός καί πρόξενος πολλῶν δεινῶν γιά τό Ὀρθόδοξο Γένος. Σήμερα ὅμως ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία σιωπώντας συγκατατίθεται καί ἴσως θά παραβρεθῆ καί στίς ἑορταστικές ἐκδηλώσεις.
Ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, προωθώντας τήν ὑπεροχή του στήν ὅλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, κάνοντας πράξη δηλαδή τήν ἰδέα ὅτι δέν μπορεῖ νά ὑπάρξη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία χωρίς τήν ὑπεροχή τοῦ πρώτου, τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, μετεξελίσσεται σέ Πάπα τῆς Ἀνατολῆς καί τό Πατριαρχεῖο σέ Βατικανό. Μέ ἐπακόλουθο, ὅλοι οἱ ἄλλοι Πατριάρχες, Ἀρχιεπίσκοποι καί Ἐπίσκοποι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας νά μετατρέπωνται σέ ἐπισκόπους δευτέρας κατηγορίας, ὑποτελεῖς στήν ἀποκλειστική ἐξουσία τοῦ Πάπα τῆς Ἀνατολῆς.
Ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος πρέπει νά ἀντιληφθοῦν ὅτι βρισκόμαστε μπροστά σέ μία ἱστορική καμπή γιά τήν Ἐκκλησία μας. Μέ τήν μετεξέλιξη τοῦ Πατριαρχείου σέ Βατικανό τίθεται τό ἐρώτημα, πόσο ἀνεξάρτητη θά παραμείνη ἡ κάθε αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία στό πλαίσιο ἑνός Ὀρθόδοξου παγκόσμιου πρώτου καί μάλιστα ὅταν αὐτός ὁ παγκόσμιος πρῶτος ἔχη κάθε εἴδους ὑποστήριξη τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς; Παίρνοντας ὡς παράδειγμα τό Οὐκρανικό πρόβλημα, ἐάν αὔριο ὁδηγηθοῦμε στήν ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν, μέ τόν τρόπο πού ἀκολουθήθηκε ἡ νομιμοποίηση τῶν σχισματικῶν καί οἱ παγκοσμιοποιητές πιέσουν τίς ἑλληνόφωνες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες νά ἀκολουθήσουν τά βήματα τοῦ πρώτου, τί θά πράξη ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος; Θά ὑποταχθῆ; Ὅλα ἔχουν καταδείξει ὅτι οἱ πιέσεις πού δέχθηκαν ἦταν ἰσχυρότερες ἀκόμα καί ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες ἀκόμα καί ἀπό τήν Παράδοση αἰώνων. Ἀντιλαμβάνεται ὁ Μακαριώτατος καί οἱ Μητροπολίτες ὅτι θά ὁδηγηθοῦμε σέ πραγατικό σχίσμα;
Τόν τελευταῖο καιρό τά δημοσιεύματα μέ ἐκκλησιαστικά σκάνδαλα ἔχουν πολλαπλασιασθῆ, δημοσιογραφικές πληροφορίες κάνουν λόγο ὅτι ὁ Μακαριώτατος δέχεται ἀφόρητες πιέσεις. Μήπως κάποιοι θά ἤθελαν στήν θέση του κάποιον πού ἔχει κάνει πράξη τίς ἀγαστές σχέσεις μεταξύ ὀρθοδόξου ποιμνίου καί παπικῶν; Μήπως ἡ παρουσία τοῦ Πάπα στήν Ἑλλάδα εἶναι εὐκαιρία νά ἀντιληφθῆ ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ὅτι ἡ ἀνοχή συνεπάγεται συμμετοχή, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ ἀναπόφευκτα σέ τραγωδία;
Ορθόδοξος Τύπος
