Δύο πόρτες ἔχει ἡ φυλακὴ
ὅσο κι ἂν εἶν’ μεγάλη
ἀπὸ τὴ μιά τους βάζουνε
τοὺς βγάζουν ἀπ’ τὴν ἄλλη.
Ἀφοῦ αὐτοὶ τοὺς πλήρωσαν
νὰ κάψουνε τὰ δάση
καὶ δὲν τολμάει πιὰ κανεὶς
νὰ βγεῖ νὰ τοὺς δικάσει.
Εἶναι σκληροὶ γενίτσαροι
ἀπὸ τὴν γέννησή τους
καὶ ἔχουν μόνο τὸ κακὸ
μέσα στὴ θέλησή τους.
Φοβοῦνται ὅμως τὸν λαὸ
μὴν τύχει καὶ ξυπνήσει
καὶ μὲ τὸ ἴδιο νόμισμα
αὐτοὺς τοὺς ἐξοφλήσει.
π. Μάξιμος Καραβάς
