Πνευματικοὶ ἀπατεῶνες (ἤ ἐξαπατημένοι) ἤ ἀπλῶς χρήσιμοι ἡλίθιοι στὸν ἐωσφόρο; Α΄
Γεώργιος Τζανάκης
Ἡ Διαρκὴς Ἰερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος -σὰν νὰ μὴν ἔφταναν ὅσα μέχρι τώρα εἶπαν καὶ ἔπραξαν οἱ ἀρχιερεῖς μας- ἐξαπέλυσε καὶ νέο ἐνημερωτικὸ τυφώνα-καταιγίδα κατὰ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ὅπου ἀνάμεσα στὰ μύρια ὅσα θραύσματα καὶ ράκη καὶ σκουπίδια ψευδῶν, ὕβρεων καὶ βλασφημιῶν διακρίνονται -στὴν στροβιλίζουσα ἀσέβεια, τὴν διαλύουσα συνειδήσεις καὶ καταποντίζουσα ψυχές- καὶ τὰ κάτωθι:
1. Μέ τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐπίπονη προσπάθεια τῶν ἐπιστημόνων ἐρευνητῶν, ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει πλέον στήν διάθεσή της τό ἐμβόλιο, τό ὁποῖο εἶναι ἱκανό νά ὑψώσει τεῖχος στήν ἐξάπλωση τῆς πανδημίας.
2. Ἡ ἐλπίδα ἔχει ἀνατείλει γιά ἐπιστροφή στήν κανονικότητα, ἀλλά, κυρίως, γιά τήν ἀνεμπόδιστη συμμετοχή στά Θεῖα Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ κορύφωση τήν Κοινωνία ὅλων μας κατά τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
3. Καί θέλει αὐθεντικῶς νά διαβεβαιώσει πώς αὐτό τό ἐμβόλιο δέν ἔρχεται σέ καμία ἀντίθεση μέ τήν Ἁγιογραφική, Πατερική καί Κανονική διδασκαλία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. (1)
Στὸ πρῶτο ἀπόσπασμα θεωρεῖ ὅτι «τὸ ἔμβόλιο εἶναι ἰκανὸ νὰ ὑψώσῃ τεῖχος στὴν ἐξάπλωσι τῆς πανδημίας». Τὸ ἀφήνουμε στοὺς γιατροὺς καὶ στὰ πράγματα. Ἡ ΔΙΣ μπαίνει σὲ ξένα χωράφια καὶ μιλᾶ μὲ σιγουριὰ μεγαλύτερη καὶ ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς κατασκευαστὲς τῶν ἐμβολίων ποὺ σημειωτέον δὲν λένε ἐπισήμως πουθενὰ τέτοια πράγματα. Οἱ πολιτικοὶ τὰ λένε, οἱ στρατευμένοι-πληρωμένοι γιατροί καὶ οἱ δημοσιογράφοι καὶ οἱ … δεσποτάδες μας. Ἤδη ὑπάρχουν πολλὲς ἀπαντήσεις στὸ καθαρὰ ἱατρικὸ σκέλος, ἀπὸ περισσότερο σχετικοὺς.(2)
Αὐτὸ ποὺ ἐνδιαφέρει ἐδὼ, μιὰ καὶ μιλάμε γιὰ ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα, εἶναι ἡ φράσις: «Μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ». Θεωροῦν οἱ ἀποφαινόμενοι ἐπίσκοποι ὅτι τὰ διάφορα ἐμβόλια (καὶ ὄχι «το» , ὅπως γράφουν) κατασκευάστηκαν μὲ φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἄποψις ποὺ ἔχει διαμορφώσει ὁ κάθε ἕνας γιὰ τὰ ἐμβόλια συναρτᾶται ἀπὸ τὴν γνώσι ποὺ διαθέτει γιὰ ὅλη τὴν διαδικασία. Ποιὸς , πότε, τί. Ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ σκέφτηκαν νὰ κατασκευάστουν τὰ ἐμβόλια; Ποιὰ εἶναι τὰ κίνητρά τους καὶ ὁ τελικὸς σκοπός τους; Ἀπὸ πότε καὶ πῶς μεθοδεύεται ἡ παρασκευὴ καὶ ἡ χρήσις τους; Ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἔφτιαξαν τὰ συγκεκριμένα ἐμβόλια; Ποιὲς εἶναι οἱ μέθοδοι ποὺ ἀκολουθήθηκαν; Τί πραγματικὰ κατασκευάζουν; Πόσο εἶναι συμβατὸ μὲ τὶς μέχρι τώρα ὲπιστημονικὲς γνώσεις γιὰ τὶς ἀσθένειες, τὴν ἀντιμετώπισί τους καὶ τὶς παρενέργειες ποὺ πιθανὸν θὰ πρόκληθοῦν; Πόσο τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ἰκανὸ νὰ βοηθήσῃ τοὺς ἀνθρώπους; Προφανῶς οἱ ἱεράρχες αὐτοὶ ὅλα αὐτὰ τὰ γνωρίζουν καλά γι᾿ αὐτὸ θεωροῦν ὅτι ὅλα ἔχουν γίνει μὲ Θεῖο φωτισμὸ.
Τὸ ὅτι ὅλα στηρίζονται σὲ δολοφονίες ἀγεννήτων παιδιῶν καὶ σὲ λήψι τμημάτων τῶν ὀργάνων τους γιὰ διάφορα ἀπὸ τὰ πειραματικὰ στάδια θεωροῦν ὅτι προέρχεται ἀπὸ Θεῖο φωτισμό;
Οἱ ἴδιοι δηλώνουν ὅτι:
«Κανένα ἀπό τά ἐμβόλια COVID-19 πού χρησιμοποιοῦνται στή χώρα μας δέν περιέχει ἐμβρυικά κύτταρα». ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ 19.7.21
Καὶ, αὐτοδιαψευδόμενοι, δηλώνουν, ἐπίσης, ὅτι:
«Οἱ ἐμβρυικές κυτταρικές σειρές προέρχονται ἀπό ἱστούς ἐμβρύων ἀπό θεραπευτική διακοπή τῆς κύησης καί ἐλήφθησαν ἐδῶ καί δεκαετίες (1960, 1973, 1985). Αὐτά τά κύτταρα ἀναπαράγονται ἔκτοτε στό ἐργαστήριο καί ἀφαιροῦνται πρίν ἀπό τήν ὁλοκλήρωση τῆς παρασκευῆς τῶν ἀντίστοιχων ἐμβολίων. Δέν τίθεται λοιπόν ζήτημα χριστιανικῆς ἠθικῆς γιά τή χρήση τῶν ἐμβολίων, τά ὁποῖα σώζουν ζωές». ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ 19.7.21
Δηλαδὴ λένε ὅτι πράγματι προέρχονται ἀπὸ ἐκτρώσεις ἀγεννήτων παιδιῶν, ἀλλὰ τὴν ἔκτρωσι τὴν ὀνομάζουν «θεραπευτική διακοπή τῆς κύησης» καὶ λένε ὅτι ἔγιναν στὸ παρελθὸν ((1960, 1973, 1985), Ὁπότε «δὲν τίθεται ζήτημα χριστιανικῆς ἡθικῆς», λένε, διότι ναὶ μὲν κάποτε σκοτώθηκαν παιδιὰ, ἀλλὰ κατασκευάστηκαν τὰ ἐμβόλια ποὺ «σώζουν ζωές». Ὁ σκοπὸς ἀγιάζει τὰ μέσα.
Θὰ ἤθελα νὰ ξέρω ἄν ἔχουν ἀναγνώσει τὶς ἐπιστολὲς τοῦ π. Στυλιανοῦ Καρπαθίου ( 15.1.2021 (3) καὶ 19.3.21 (4) ), ἄν τὶς ἔχουν λάβει ὑπ᾿ ὅψιν τους καὶ ἄν τοῦ ἔχουν ἀπαντήσει. Ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὰ λεγόμενά τους οὔτε ἔχουν ἀσχοληθεῖ. Παρὰ ταῦτα ἀποφαίνονται καὶ «διαβεβαιώνουν αὐθεντικῶς». Αὐτὸ ἀσφαλῶς συναρτᾶται καὶ μὲ τὴν κατ᾿ ἄνθρωπο σοφία καὶ ἀντιληπτικὴ ἰκανότητα ποὺ διαθέτουν, ὅσοι λένε τέτοια λόγια, διαφορετικὰ ἀπλῶς κάνουν προπαγάνδα χρησιμοποιῶντας τὴν ἐκλησιαστικὴ θέσι ποὺ κατέχουν.
Ἡ «ἐλπίδα» ποὺ ἀνατέλει.
Αὐτὸ ποὺ εἶναι τραγικὸ καὶ ἀποδομητικὸ τῆς πίστεως εἶναι ὅσα λένε στὸ ἀπόσπασμα 2:
«Ἡ ἐλπίδα ἔχει ἀνατείλει». Ποιὰ εἶναι ἡ ἐλπίδα; Τὸ ἐμβόλιο. Αὐτὰ τὰ λένε ἄνθρωποι ποὺ δὲν δηλώνουν ἀπλῶς ὅτι πιστεύουν στὸν Θεὸ, ἀλλὰ εἶναι καὶ ποιμένες τῆς ἐκκλησίας. Γι᾿ αὐτοὺς τώρα ἔχει ἀνατείλει ἡ ἐλπίδα. Τώρα φάνηκε σ᾿ αὐτοὺς ὁ ἤλιος μέσα στὸ σκότος τῆς ἀπελπισίας. Καὶ σὲ τί ἐλπίζουν; Σὲ ἐμβόλια ποὺ κατασκευάζουν ἄνθρωποι (καὶ τί ἄνθρωποι!!! Μπίλ Γκαίητζ κλπ). Σ᾿ αὐτὰ πιστεύουν, σ᾿ αὐτὰ ἐλπίζουν, αὐτὰ λένε καὶ διδάσκουν.
Παλαιότερα οἱ χριστιανοὶ ἔλεγαν -καὶ σήμερα, ἴσως, κάποιοι ἀφελεῖς συνεχίζουν νὰ λένε: «Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι. Μῆτερ τοῦ Θεοῦ φύλαξόν με, ὑπὸ τὴν σκέπην σου»
Αὐτὴν, τὴν Θεοτόκο, θεωροῦσαν «ἐλπίδα καὶ προστασία τῶν πιστῶν» καὶ τὴν παρακαλοῦσαν «μὴ μοῦ παρίδης τὴν δέησιν, τὸ συμφέρον ποίησον».
Αὐτὴ ἦταν γι᾿ αὐτοὺς «αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας». Προφανῶς γιὰ τοὺς κατέχοντες τὶς θέσεις τῶν ἱεραρχῶν αὐτὰ δὲν ἰσχύουν. Γιὰ αὐτοὺς ἡ ἐλπίδα ἀνατέλει μὲ τὰ ἐμβόλια τοῦ Γκαίητζ… καὶ τῶν ὑπολοίπων μεγαλοφαρμακοεταιρειῶν.Τέτοιες αὐγὲς μυστικῆς ἡμέρας, σὰν τὴν Θεοτόκο, δὲν τοὺς ἀφοροῦν. Εἶναι παληομοδίτικες, κατηγορήματα τοῦ παρελθόντος –ποὺ ἔλεγε καὶ ἕνας φιλοσοφῶν νεοεποχίτης. Εἶναι πρακτικοὶ ἄνθρωποι. Σηκώνουν τὸ μπρατσάκι τους, κάνουν ἐμβόλιο σὲ κοινὴ θέα, μπροστὰ στὶς κάμερες, καὶ στέλνουν τὸ μήνυμα στοὺς πιστούς, σὲ τὶ δηλαδὴ πρέπει καὶ αὐτοὶ νὰ ἐλπίζουν. Τώρα τὸ κάνουν καὶ γραπτῶς καὶ «διαβεβαιώνουν αὐθεντικῶς» ὅτι αὐτὰ ποὺ κάνουν καὶ λένε (καὶ γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα καὶ γιὰ τὴν ἐλπίδα τους, ποὺ εἶναι τὸ ἐμβόλιο) «δέν ἔρχονται σέ καμία ἀντίθεση μέ τήν Ἁγιογραφική, Πατερική καί Κανονική διδασκαλία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας».
Ἐμένα, ἑνὸς ἀσχέτου, οὐσιαστικῶς, μὲ τὸ βάθος τῆς διδασκαλίας τῆς ἐκκλησίας (ἐννοῶ τὴν αἰσθησι τῆς Χάριτος), μοῦ προκαλεῖ μεγίστη ἐντύπωσι κάτι τέτοιο. Ἐπειδὴ καὶ ἡ πιὸ ἐπιφανειακὴ ματιὰ στὰ ἁγιογραφικὰ, πατερικὰ καὶ κανονικά κείμενα δείχνει ὄχι ἀπλῶς ἄλλα, ἀλλὰ ἀκριβῶς τὰ ἀντίθετα ἀπὸ ὅσα διαβεβαιώνουν οἱ ἱεράρχες αὐτοί. Ἐντελῶς ἐνδεικτικῶς παραθέτω μερικὰ -γνώστα τοῖς περὶ αὐτὰ ἀδολεσχοῦσι- χωρία, γιὰ ὅσους δὲν ἔτυχε νὰ τὰ ἔχουν πρόχειρα, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ κρίνουν τὴν ἀλήθεια τῶν λόγων τῶν ἱεραρχῶν καὶ κατὰ πόσον ἔρχονται ἤ δὲν ἔρχονται σὲ ἀντίθεσι μὲ τὴν ἁγιογραφικὴ καὶ ἁγιοπατερικὴ παράδοσι.
Ἀπὸ τὴν Παλαιὰ διαθήκη, ἀκόμη, οἱ φωτισμένοι ἀπὸ τὸ ἅγιο Πνεῦμα προφῆτες κράζουν πρὸς τὸν Κύριο καὶ Αὐτὸν θεωροῦν ἐλπίδα τους: «Ἐκέκραξα πρὸς σέ, κύριε, εἶπα Σὺ εἶ ἡ ἐλπίς μου, (Ψαλμ. 141). Μακαρίζουν ὅσους ἔχουν αὐτὴν τὴν ἐλπίδα: «Μακάριος ἀνήρ, οὗ ἐστιν τὸ ὄνομα κυρίου ἐλπὶς αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐνέβλεψεν εἰς ματαιότητας καὶ μανίας ψευδεῖς». (Ψαλμ. 39) καὶ «Μακάριος οὗ ὁ θεὸς Ιακωβ βοηθός, ἡ ἐλπὶς αὐτοῦ ἐπὶ κύριον τὸν θεὸν αὐτοῦ» (Ψαλμ 145)
Ταυτόχρονα καταρῶνται ὅσους ἐλπίζουν σὲ ἀνθρώπους: «Ἐπικατάρατος, ὁ ἐλπίζων ἐπ’ ἄνθρωπον». (Ἰερεμίας. 17 1) Καταραμένος ὅποιος ἐλπίζει, γενικὰ, σὲ ἄνθρωπο… Φανταστεῖτε τί συμβαίνει ὅταν ἐλπίζουν στοὺς δαιμονανθρώπους τῆς νέας τάξεως πραγμάτων καὶ στὰ ἔργα τους καὶ στὰ «ἑμβόλιά» τους….
Στὴν Καινὴ Διαθήκη ὅλη ἡ ἐλπίδα στρέφεται πρὸς τὸν Κύριο καὶ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ:
«Ὅ ἐστιν Χριστὸς ἐν ὑμῖν, ἡ ἐλπὶς τῆς δόξης»· (Πρὸς Κολασσαεὶς 1 27)
«Διὸ ἀναζωσάμενοι τὰς ὀσφύας τῆς διανοίας ὑμῶν, νήφοντες, τελείως ἐλπίσατε ἐπὶ τὴν φερομένην ὑμῖν χάριν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ». (Πέτρου Α΄ 1,13)
Ἀλλὰ ἐπειδὴ εἶναι ἀτελείωτα καὶ πασίγνωστα τὰ χωρία τῆς Καινῆς Διαθήκης ποὺ δείχνουν ποὺ προτρέπει νὰ ἐλπίζῃ κανεὶς–φυσικὰ οὔτε σὲ ἀνθρώπους , οὔτε στὰ ἔργα τους- ἄς δοῦμε, λίγο, τοὺς Πατέρες ποὺ ἔχει φωτίσει τὸ ἴδιο ἅγιο Πνεῦμα ποὺ ἔχει φωτίσει καὶ τοὺς Προφῆτες καὶ τοὺς Ἀποστόλους.
Ξακάθαρα λένε ὅτι ὅποιος ἐλπίζει σὲ ἀνθρώπους εἶναι καταραμένος, (χρησιμοποιοῦντες συνήθως τὸ προφητικὸ λόγιο τοῦ Ἰερεμίου), διότι, λένε, δὲν ὑπάρχει τίποτα πιὸ εὐτελὲς ἀπὸ τέτοια ἐλπίδα. Ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸν ἰστὸ τῆς ἀράχνης εἶναι εὐτελεστέρα. Ὅσοι στηρίχθηκαν σὲ ἀνθρώπους κατακρημνίσθηκαν μαζί τους. Ἡ ἐλπίδα στὸν Θεὸ δὲν εἶναι μόνο ἰσχυρὴ, ἀλλὰ καὶ ἀσφαλής καὶ δὲν μεταβάλεται:
«Διὰ δὴ τοῦτο καὶ ἕτερος προφήτης ἔλεγεν· Ἐπικατάρατος πᾶς ὁ ἐλπίζων ἐπ’ ἄνθρωπον· οὐδὲν γὰρ ταύτης εὐτελέστερον τῆς ἐλπίδος· καὶ γὰρ καὶ αὐτῆς τῆς ἀράχνης εὐτελεστέρα ἐστί· μᾶλλον δὲ οὐκ ἀσθενὴς μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐπισφαλής. Καὶ ἴσασιν ὅσοι πολλάκις ἐπ’ ἀνθρώποις θαῤῥήσαντες, αὐτοῖς ἐκείνοις συγκατηνέχθησαν. Ἡ δὲ εἰς τὸν Θεὸν ἐλπὶς οὐκ ἰσχυρὰ μόνον ἐστὶ, ἀλλὰ καὶ ἀσφαλὴς, οὐκ ἔχουσά τινα μεταβολήν.» ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG55 331
Ἀλήθεια λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ἤ παραμύθια; Ἄν εἶναι ἀλήθεια αὐτὰ ποὺ λέει, τότε αὐτὰ ποὺ λένε οἱ ἐπισκοποι τί εἶναι;
Καὶ αὐτὴ ἡ προστασία δὲν ἀφορᾶ τοὺς ἁγίους ἤ τοὺς ἐναρέτους (ὅπως ἔλεγαν διάφοροι ἐπίσκοποι καὶ οἱ παρατρεχάμενοί τους (βλ. Γόρτυνος) τότε ποὺ προωθοῦσαν τὶς μασκοφορίες καὶ προσπαθοῦσαν νὰ πείσουν τοὺς ἀνθρώπους ὅτι ἐκπειράζουν τὸν Θεὸ καὶ ὅτι δὲν τοὺς φυλάγει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ἐκτὸς καὶ ἄν εἶναι ἅγιοι!!! Τέτοια ὕψη δαιμονικῆς συγχύσεως καλλιεργοῦσαν ἀπὸ τότε):
«Ἐμβλέψατε γὰρ, φησὶν, εἰς ἀρχαίας γενεὰς, καὶ ἴδετε, τίς ἤλπισεν ἐπὶ Κύριον, καὶ κατῃσχύνθη; Οὐκ εἶπε, Δίκαιος, ἀλλὰ, Τίς; Κἂν ἁμαρτωλὸς, φησί. Τὸ γὰρ θαυμαστὸν τοῦτό ἐστιν, ὅτι καὶ ἁμαρτωλοὶ ταύτης ἐχόμενοι τῆς ἀγκύρας, πᾶσίν εἰσιν ἀχείρωτοι. Τοῦτο γὰρ μάλιστα διαθέσεως τῆς πρὸς τὸν Θεὸν, ὅταν τοσούτοις κακοῖς βεβαρημένος θαῤῥήσῃς αὐτοῦ τῇ φιλανθρωπίᾳ. Ὥσπερ γὰρ ἐπικατάρατος ὁ ἐλπίζων ἐπὶ ἄνθρωπον, οὕτω μακάριος ὁ ἐλπίζων ἐπὶ Θεόν. Πάντων τοίνυν ἀποστήσας σαυτὸν, ταύτης ἔχου τῆς ἀγκύρας. Καὶ γὰρ ἐφορᾷ πάντα ὁ Θεὸς, καὶ κρίνει τὰ δίκαια, καὶ οὐ κρίνει μόνον, ἀλλὰ καὶ εἰς ἔργον ἐξάγει». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG55 144
Αὐτὸ εἶναι τὸ θαυμαστὸ, ὅτι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ, ἄν κρατήσουν τὴν ἄγκυρα τῆς ἐλπίδας στὸν Κύριο, εἶναι ἀνυπότακτοι σὲ ὅλους. (Μποροῦν νὰ ἀντισταθοῦν σὲ ὅλους τοὺς ἐπιβούλους). Ἀκόμη καὶ ἄν βαρύνεται κανεὶς μὲ πολλὰ κακὰ, ἄν θαρρήσῃ στὴν φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου ἔχει αὐτὴ τὴν προστασία. Ἀκοῦν τὰ λόγια τοῦ ἁγίου οἱ κήρυκες τοῦ μολυσμοῦ τῶν ναῶν καὶ τῶν μυστηρίων καὶ οἱ ἐλπίζοντες στὰ ἐμβόλια τῶν δαιμονανθρώπων; Καταλαβαίνουν τὴν κατάρα ποὺ φόρεσαν ὡς ἱμάτιο καὶ θέλουν νὰ ντύσουν μ᾿ αὐτὴ καὶ τὸν λαό τοῦ Θεοῦ; («Ἐνεδύσατο κατάραν ὡς ἱμάτιον». Ψαλμ 108)
Ὁ διάβολος γνωρίζει ὅτι ἡ ἐλπίδα στὸν Θεὸ συγκρατεῖ τοὺς ἀνθρώπους καὶ δὲν τοὺς ἀφήνει νὰ ἐνδώσουν στὰ παρόντα, καὶ ἐπειδὴ θέλει νὰ τοὺς ἀποκόψει ἀπ᾿ αὐτὴν τὴν ἄγκυρα, ἀφοὺ τοποθετεῖ καὶ ἐξαγοράζει ἀνθρώπους καταστροφεῖς, λυμεῶνες, ἐπιχειρεῖ νὰ ἐξαπατήσῃ ὅσους πείθονται σὲ αὐτοὺς ὅτι τὰ μεγάλα καὶ λαμπρά τῆς πίστεώς μας ἔχουν τελειώσει:
«Ἐπειδὴ γὰρ αὐτοὺς ἡ ἐλπὶς διεβάσταζε, καὶ οὐκ ἠφίει πρὸς τὰ παρόντα ἐνδοῦναι, καθάπερ τινὰ ἄγκυραν ὁ διάβολος ἀποκόψαι βουλόμενος, ἐπειδὴ οὐκ ἴσχυσε πεῖσαι ὅτι ψευδῆ τὰ μέλλοντα, ἑτέραν ἦλθεν ὁδὸν, καὶ καταθεὶς ἀνθρώπους τινὰς λυμεῶνας, ἐπεχείρει τοὺς πειθομένους ἀπατᾷν, ὅτι τὰ μεγάλα ἐκεῖνα καὶ λαμπρὰ τέλος εἴληφε». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG62 469
Καταλαβαίνετε ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ ἁγίου τί ἔχει συμβεῖ. Καταλαβαίνετε ποιοὶ εἶναι οἱ λυμεῶνες τῆς ἐκκλησίας ποὺ προσπαθοῦν νὰ πείσουν τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ ὅτι «Τώρα δὲν γίνονται αὐτά. Πᾶνε. Πέρασαν Τώρα εἶναι ἄλλες ἐποχές. Νέες.»
Αὐτοὶ, οἱ ἱεράρχες καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες παπάδες καὶ πνευματικοί, καλῶς κάνουν, βέβαια, καὶ δὲν ἐλπίζουν στὸν Θεό. Διαισθάνονται ὅτι ἀφοὺ ἐπιδιώκουν φιλίες καὶ συναλαγὲς μὲ τοὺς ἄρχοντες καὶ λένε καὶ πράττουν ὅσα δίνουν χαρά στοὺς ἄρχοντες (κλείνουν τὶς ἐκκλησίες, τρομοκρατοῦν τὸν λαό, τὸν μετατρέπουν σὲ φοβισμένες χανούμισες, τὸν προτρέπουν καὶ τὸν ἐκβιάζουν νὰ ἐμβολιαστῇ θέτοντας σὲ κίνδυνο τὴν ζωή ἀλλὰ κυρίως τὴν ψυχή ἀνθρώπων) πῶς ταυτόχρονα θὰ ἐμφανιστοῦν ὡς συγγενεῖς τοῦ Θεοῦ, ὅταν πράττουν τὰ ἐχθρικὰ στὸν Θεὸ καὶ παραβιάζοντας τὸν νόμο του τὸν ἀτιμάζουν;
«Ὑπέλαβες γὰρ ἀνομίαν, φησὶν, ὅτι ἔσομαί σοι ὅμοιος. Σὺ δὲ ἀνδρὸς μὲν θνητοῦ φιλίαν πραγματευόμενος, δι’ εὐεργεσίας αὐτὸν προσάγῃ, ἐκεῖνα λέγων καὶ πράττων, οἷσπερ ἂν αὐτὸν αἴσθῃ χαίροντα· Θεῷ δὲ προσοικειούμενος, καὶ εἰς τὴν τοῦ υἱοῦ τάξιν ἐλπίζων παραδεχθήσεσθαι, τὰ ἐχθρὰ τῷ Θεῷ πράττων, καὶ διὰ τῆς τοῦ νόμου παραβάσεως ἀτιμάζων αὐτόν· ἐξ ὧν μάλιστα προσκρούεις, ἐκ τούτων ἐλπίζεις τὴν οἰκειότητα;» ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG32 1225
Ξέρω ὅτι εἶναι κουραστικὰ καὶ πολλὰ ὅλα αὐτά, ἀλλὰ πρέπει νὰ καταλάβουμε τί γίνεται γύρω μας. Ὁ παμπόνηρος διάβολος προσπαθεῖ νὰ ἐκμεταλευτῇ τὰ πλεονεκτήματἀ μας γιὰ νὰ μᾶς διαλύσῃ. Βλέπει ὅτι ὁ λαὸς μας σέβεται τὸ τίμιο ράσο, ἀποφάσισε νὰ μπῇ κάτω ἀπὸ τὸ ράσο καὶ νὰ δουλέψει ἀπὸ κεῖ. Δεκαετίες τώρα ἐτοιμάζει τὴν δική του ρασοφοροῦσα στρατιά. Ἀλλὰ εἶναι ἄλλη, μεγάλη, συζήτησις αὐτό. Πῶς σχεδιάστηκε, πῶς μεθοδεύτηκε καὶ πῶς ἐφαρμόζεται εἴτε ἐν ἐπιγνώσει εἴτε ἄνευ ἐπιγνώσεως τῶν πολλῶν, τὸ δαιμονικὸ αὐτό σχέδιο. Βλέπει ὅτι ὁ λαός μας ἀκούει τοὺς λειτουργοὺς τοῦ ὑψίστου; Διὰ τῆς ὑπακοῆς θέλει νὰ τὸν ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸν Θεό καὶ ἀλλοιώνει τὸ φρόνημα τῶν ποιμένων ὥστε οἱ ὑπακούοντες σ᾿ αὐτοὺς, φαινομένους ὡς ὑπηρέτες τοῦ Κυρίου, οὐσιαστικῶς νὰ ὑπακούουν στὸν δαίμονα. Διαβάστε τοὺς ἁγίους πατέρες καὶ προσευχηθεῖτε ἀναζητῶντας ὅσους σήμερα διατηροῦν αὐτὸ τὸ πνεῦμα. Τότε θὰ ἀντιληφθεῖτε τὴν διαστρέβλωσι καὶ τῶν λόγων τους καὶ κυρίως τοῦ πνεύματός τους. Πάντοτε ἔτσι δούλευε ὁ πονηρός. Πάντοτε ἀπὸ τὶς γραφὲς μιλοῦσε, πάντοτε γιὰ τὸ καλὸ νοιαζόταν. Ἀπὸ τὸ φίδι ποὺ ἤθελε νὰ βοηθήσῃ νὰ γίνουν Θεοὶ οἱ πρωτόπλαστοι μέχρι τοὺς δεσπότες μας ποὺ θέλουν σήμερα νὰ μᾶς σώσουν μὲ τὸ «εὐλογημένο ἐμβόλιο».
Θὰ ἀκούσετε τοὺς «σοβαροὺς» ποιμένες, σὰν τοὺς γιατροὺς καὶ τοὺς πολιτικοὺς καὶ τοὺς δημοσιογράφους νὰ λένε: «Κοιτάξτε. Τὰ πράγματα εἶναι σοβαρά.. Δὲν μποροῦμε νὰ παίζουμε. Κινδυνεύουν ζωές. Παραμονεύει ὁ Θάνατος. Ἄς μὴν γίνουμε ἡ αἰτία νὰ πεθάνῃ ὁ διπλανός. Ἡ μόνη ἐλπίδα εἶναι τὸ ἐμβόλιο. Ἄς τὸ κάνουμε νὰ σωθοῦμε καὶ μετὰ ἔχουμε καιρὸ νὰ συζητοῦμε τὰ ὑπόλοιπα. Τώρα ὑπάρχει ἡ ἀπειλη τοῦ θανάτου, ὁ κίνδυνος, ἡ πανωλεθρία. Ἄς ἀκούσουμε τὴν ἐπιστήμη. Ἄς ἀκολουθήσουμε τὸν μόνο δρόμο».
Καὶ φωνάζει τὸ χρυσό στόμα τῆς οἰκουμένης, θέλοντας νὰ σταματήσῃ τὴν δαιμονική κατρακύλα: «Καὶ ἄν ἀπειλεῖσαι μὲ θάνατο, μὲ κίνδυνο, μὲ πανωλεθρία, μὴν άπομακρυνθεῖς ἀλλὰ νὰ ἐλπίζῃς στὸ Θεό καὶ νὰ προσδοκᾶς ἀπ’ αὐτὸν τὴν σωτηρία»:
«Κἂν τὰ πράγματα τοίνυν θάνατον ἀπειλῇ, καὶ κίνδυνον, καὶ πανωλεθρίαν, μὴ ἀποστῇς ἐλπίζων εἰς Θεὸν, καὶ προσδοκῶν τὴν παρ’ αὐτοῦ σωτηρίαν». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG55 376
Ἐδὼ κρίνεται ἡ ἐλευθερία μας καὶ ἡ προαίρεσίς μας, άλλὰ καὶ ἡ εὐθύνη μας. Ἥ θὰ ἀκολουθήσουμε τοὺς φθορεῖς ποιμένες ποὺ μετανάστευσαν ἀπὸ τὴν ἀλήθεια στὴν πλάνη ἤ θὰ ἀκολουθήσουμε τοὺς ἁγίους πατέρες καὶ θὰ ποῦμε στοὺς πλάνους ποιμένες τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας ὅτι «δὲν γίνομαι μετανάστης ἀπὸ τὴν ἀλήθεια στὴν πλάνη καὶ δοῦλος τῆς ἁμαρτίας».
«Οὐ γενήσομαι, φησὶ, μετανάστης ἀπὸ τῆς ἀληθείας εἰς πλάνην, καὶ δοῦλος τῆς ἁμαρτίας». ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ PG69 1117
Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 30/7/2021
(1) «Εκκλησία και επιστήμη στον αγώνα κατά της πανδημίας»
https://www.romfea.gr/ekklisia-ellados/44645-ekklisia-kai-epistimi-ston-agona-kata-tis-pandimias
(2) Ἐπί παραδείγματι: Αποδόμηση του κατάπτυσου εντύπου της Ιεράς συνόδου –
Μέρος 1ο https://widegenerationinformation.blogspot.com/2021/07/1_28.html
Μέρος 2ο : https://widegenerationinformation.blogspot.com/2021/07/2_28.html
(3) https://aktines.blogspot.com/2021/01/blog-post_79.html#more
(4) http://aktines.blogspot.com/2021/03/blog-post_86.html#more
Πνευματικοὶ ἀπατεῶνες (ἤ ἐξαπατημένοι) ἤ ἀπλῶς χρήσιμοι ἡλίθιοι στὸν ἐωσφόρο; Β΄
Γεώργιος Τζανάκης
Ἑπιστροφὴ στὴν κανονικότητα
Εἴδαμε ὅτι τὴν πάσαν ἐλπίδα τους, οἱ ἱεράρχες, τὴν ἀνέθεσαν στοὺς γιατροὺς καὶ στὰ ἐμβόλια… καὶ ὄχι στὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἁγίους.
Ἐπαναλαμβάνουν ὅσα λέει ἡ κυβερνητικὴ προπαγάνδα καὶ οἱ πληρωμένη δημοσιογραφία. Γιὰ ἐπιστροφὴ στὴν κανονικότητα μιλάει ἡ προπαγάνδα, γιὰ ἐπιστροφὴ στὴν κανονικότητα μιλοῦν καὶ οἱ ἐπίσκοποι, ὡς ρασοφορεμένοι ψιττακοί.
Ποιὰ εἶναι ἡ κανονικότητα; Ἡ παρά φύσιν ἀθλιότητα· ἐθνικὴ, κοινωνικὴ, πολιτικὴ, ἐκκλησιαστικὴ, ἠθική, ποὺ ζούσαμε πρὶν ξεκινήσει ἡ ὀργανωμένη τελικὴ ἐπίθεσις τῶν παγκοσμιοποιητῶν γιὰ τὸ Νέο Ξεκίνημα τοῦ κόσμου, τὴν Μεγάλη Ἐπανεκίνησι, δηλαδὴ τὴν δαιμονικὴ παγκόσμια δικτατορία τοῦ ἀντιχρίστου. Καὶ μὴν πεῖτε πάλι γιὰ συνομωσιολογίες. Τὸ μπλέ βιβλίο Ἡ μεγάλη ἐπανεκκίνηση τῶν Σβάμπ Κλάους καὶ Μαλερέ Τιερί, γιατὶ τὸ ἔχει στὸ γραφεῖο του ἡ ἀψέκαστη μαριονέτα, ποὺ παριστάνει τὸν πρωθυπουργό; (Μὲ τὴν ἔννοια ὅτι δὲν εἶναι ὁ πρωτεύθυνος τῶν ἔργων -ἄρα σκέφτεται, ψάχνει, ἀποφασίζει, σχεδιάζει, ἐργάζεται- ἀλλὰ ἀπλῶς ἐκτελεῖ ἔξωθεν ἐντολὲς ἀναλόγως πόσο τοῦ κινοῦν τὰ σχοινάκια οἱ μαριονετίστες ποὺ τὸν μεταχειρίζονται);
Ἐκεὶ λένε ὅτι θέλουν νὰ μᾶς ὁδηγήσουν πάλι, στὴν «κανονικότητα» δηλαδή στὴν παρά φύσιν ἀθλιότητα. Αὐτὴ εἶναι ἡ κανονικότης ποὺ ἐλπίζουν. Θὰ τὸ περιορίσουμε στὸ ἐκκλησιαστικὸ μέρος, ὄχι ὅτι ἡ ζωὴ χωρίζεται σὲ ἀνεξάρτητα κουτάκια, ἀλλὰ μιὰ ποὺ ἐξετάζουμε ἀνακοίνωσι ἱεραρχῶν τουλάχιστον γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ εἶναι ὑποχρεωμένοι καὶ νὰ γνωρίζουν καὶ νὰ ἀκολουθοῦν τὴν ὁδὸ τῶν πατέρων καὶ τῶν γραφῶν.
Ἄς ξαναθυμηθουμε τὰ λόγια τους:
«Ἡ ἐλπίδα ἔχει ἀνατείλει γιά ἐπιστροφή στήν κανονικότητα, ἀλλά, κυρίως, γιά τήν ἀνεμπόδιστη συμμετοχή στά Θεῖα Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ κορύφωση τήν Κοινωνία ὅλων μας κατά τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας».
Παραδέχονται γραπτῶς , ὅπως βλέπετε, ὅτι ἡ συμμετοχὴ στὰ μυστήρια τῆς ἐκκλησίας μας εἶναι ἐμποδισμένη. Καὶ στὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Φυσικὰ αὐτὸ δὲν εἶναι κάτι νέο, ὅλοι τὸ ζοῦμε καὶ τὸ γνωρίζουμε. Ὅταν κλείνουν οἱ ναοὶ, ὅταν ἀπαγορεύεται ἡ εἴσοδος σ᾿ αὐτούς, ὅταν ἡ Θεία Κοινωνία θεωρεῖται αἰτία μολυσμοῦ, ὅταν λειτουργοῦν μόνο ὁ ἱερεῦς καὶ ὁ ψάλτης χωρὶς λαό, ὅταν μόνο κηδεῖες ἐπιτρέπονται, ὅλοι βλέπουν ὅτι τὰ μυστήρια ἐμποδίζονται. Τὸ νέο εἶναι ὅτι ἐγγράφως πλέον τὸ παραδέχονται .
Δὲν ἀναφερόμαστε ἐδὼ γιὰ τὸν ἐξευτελισμὸ τοῦ μυστηρίου τῆς πίστεως, οὔτε οἱ ἱεράρχες ἀναφέρονται σ᾿ αὐτό. Ἀναφέρονται στὴν «ἀνεμπόδιστη συμμετοχή» τῶν πιστῶν στὰ τελούμενα μυστήρια. Δηλαδὴ δὲν ἀναφέρονται στὴν ἀποϊεροποίησι τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν τελουμένων ἐκεὶ μέσα. Δὲν ἀναφέρονται στὴν οἰκτρὴ εἰκόνα λειτουργῶν ποὺ ἱερουργοῦν μὲ καλυμένα πρόσωπα καὶ γάντια, ἤ πιστῶν ποὺ παριστάνουν ὅτι πρόσκυνοῦν καὶ φιλοῦν εἰκόνες ἤ ὅτι κοινωνοῦν φορῶντας μουρίδες. «Ἀνεμπόδιστη συμμετοχή» ἐννοοῦν τὴν μηχανικὴ παράστασι κατὰ τὴν τέλεσι τῶν μυστηρίων, ἀνεξαρτήτως τῶν συνθηκῶν ποὺ θὰ ἐπικρατοῦν στὸν ναό.
Δηλαδὴ ἡ ἄλωσις τοῦ χώρου τοῦ ναοῦ, ποὺ ἀπὸ μυσταγωγικὸς χῶρος Θείας παρουσίας καὶ ἐνέργειας ἔχει μετατραπεῖ σὲ κοινὸ χῶρο ὑγειονομικῆς καὶ ἀστυνομικῆς ἐπιτηρήσεως δὲν πρόκειται νὰ σταματήσῃ.
Θὰ συνεχίσουν ἐκεὶ μέσα νὰ ἐφαρμόζονται οἱ κρατικὲς ΚΥΑ, ὅπως θὰ μεταβάλλονται ἐκάστοτε ἀπὸ τὴν πορεία τοῦ σχεδιασμοῦ τῶν κρατούντων…
Αὐτὸ ποὺ δὲν λένε, αὐτὸ ποὺ δὲν θέλουν νὰ παραδεχτοῦν οἱ Ἱεράρχες, εἶναι ὅτι γιὰ τὴν κατάστασι αὐτὴν εἶναι οἱ πρῶτοι καὶ κύριοι αἵτιοι. Αὐτοὶ ὁδήγησαν τὴν ἐκκλησία στὴν πλήρη ὑποδούλωσί της ἄνευ ὅρων στοὺς ἐλεεινοὺς κρατοῦντες. Αὐτοὶ μεθόδευσαν τὴν παραπλάνησι τοῦ λαοῦ χρησιμοποιῶντας ἐφιάλτες ψαλτογιατροὺς ποὺ κλαψούριζαν γιὰ νὰ συγκινήσουν τοὺς ἀφελεῖς. Αὐτοὶ ἐπρότειναν τὸ κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν πρὶν ἀπὸ τοὺς κυβερνῶντες. Αὐτοὶ δήλωναν ὅτι ἀπροϋπόθετα θὰ ἐκτελοῦν κάθε ἐντολὴ τῆς πολιτείας. Αὐτοὶ ἔβαλαν τοὺς ἴδιους ψαλτογιατροὺς καὶ τοὺς συνεργάτες τους νὰ συντάξουν τὸ ἀναίσχυντο κείμενο τους ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ (19.7.2021). Αὐτοὶ εἶναι οἱ προδότες τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ φθορεῖς τῆς πίστεως.
Καὶ γιατὶ ὅλα αὐτά; Γιατὶ τὶς ἐλπίδες τους συνήθως τὶς ἔχουν στοὺς ἀνθρώπους. Στοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐξουσίας, στοὺς ἀνθρώπους τοῦ χρήματος, στοὺς ἰσχυροὺς, διασήμους καὶ λαμπροὺς. Ποιὸς δὲν τὰ ξέρει αὐτά; Ποιὸς δὲν τὰ βλέπει; Προστασία καὶ χρῆμα δὲν τοὺς ὑπόσχονται οἱ κυβερνητικοὶ ἀρκεῖ νὰ κάνουν προπαγάνδα γιὰ τὰ ἐμβόλια; Οἱ συναντήσεις τοῦ πρωθυπουργοῦ καὶ τῶν ἄλλων παραγόντων μὲ διαφόρους δεσποτάδες, ποὺ μάλιστα ἔλαβαν καὶ μεγάλη δημοσιότητα, γι᾿ αὐτὸ δὲν ἔγιναν; Γιὰ νὰ δείξουν στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ ὅτι ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία εἶναι ἀπολύτως εὐθυγραμισμένη καὶ δουλικὰ ὑπάκουη στὰ κελεύσματα τῆς ἐξουσίας, ὥστε νὰ πέσει τὸ ἡθικὸ τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ ἀκολουθήσουν μοιρολατρικὰ τὴν προγραμματισμένη πορεία τῶν ἐμβολιασμῶν.
«Ὁ γὰρ ἐπ’ ἄνθρωπον ἐλπίζων, ἢ ἐπ’ ἄλλο τι τῶν κατὰ τὸν βίον μετεωριζόμενος, οἷον ἐπὶ δυναστείαν, ἢ χρήματα, ἤ τι τῶν παρὰ τοῖς πολλοῖς νομιζομένων εἶναι λαμπρῶν, οὐ δύναται εἰπεῖν· Κύριε ὁ Θεός μου, ἐπὶ σοὶ ἤλπισα. Παράγγελμα γάρ ἐστι, μὴ ἐλπίζειν ἐπ’ ἄρχοντας· καὶ, Ἐπικατάρατος ἄνθρωπος, ὃς τὴν ἐλπίδα ἔχει ἐπ’ ἄνθρωπον. Ὥσπερ οὐδὲ σέβειν ἄλλο τι παρὰ τὸν Θεὸν προσῆκεν, οὕτως οὐδὲ ἐπὶ ἄλλον ἐλπίζειν ἢ ἐπὶ τὸν Θεὸν τῶν πάντων Κύριον». ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG29 232
Νά γιατὶ δὲν μποροῦν νὰ ποῦν «Θεέ μου σὲ ἐσένα ἤλπισα». Νὰ γιατὶ ἐλπίζουν στὰ λεφτά καὶ στοὺς ἰσχυροὺς τῆς γῆς καὶ προδίδουν τὴν πίστι. «Δὲν ἀρμόζει νὰ ἐλπίζουν σὲ τίποτε ἄλλο παρὰ μόνο στὸν Θεό, οὔτε νὰ σέβονται τίποτε ἄλλο παρὰ μόνο τὸν ἀληθινό Θεό» , λέει ὁ Μέγας Βασίλειος. Βλέπουμε ὅμως ξεκάθαρα ὅτι δὲν ἐλπίζουν στὸν Θεό, τὸ γράφουν μόνοι τους, στὰ ἐμβόλια ἐλπίζουν. Βλέπουμε ἐπίσης ξεκάθαρα ὅτι δὲν σέβονται τὴν ὀρθόδοξη πίστι καὶ τὸν ἕνα Θεὸ, τὸ φανερώνουν μόνοι τους στὰ Κολυμπάρια καὶ στοὺς συμφυρμούς τους μὲ τοὺς πάσης φύσεως αἱρετικοὺς καὶ ἀλλοθρήσκους.
Αὐτὸ συμβαίνει γιατὶ δὲν ὑπάρχει προσωπικὴ ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ. Ὅπως βλέπουμε ὅλα εἶναι τυπικά, προσχηματικά. Γιὰ νὰ γίνει κανεὶς δεσπότης χρειάζονται τυπικὰ προσόντα καὶ εὐθυγράμισις μὲ τὰ ἐντὸς καὶ ἐκτὸς ἐκκλησίας κυκλώματα. Χρειάζονται προστάτες ἰσχυροί, τοῦ χρήματος καὶ τῆς ἐξουσίας. «Ξέρεις τί ἔχω κάμει γιὰ τὸ κρεμάσω αὐτό ἐδώ;» ἔλεγε δέσποτας σὲ γνωστό του δείχνοντας τὸ ἀρχιερατικὸ ἐγκόλπιό του …
Ἔχει κάνει πολλὰ, ἔχει χτυπήσει πόρτες, ἔχει ζητήσει προστασία, ὑποστήριξι ἀπὸ ἰσχυροὺς μὲ ἐπιροὴ καὶ δύναμι καὶ τὰ ἔχει καταφέρει, ἀλλά… Ἀλλὰ ἔχει χάσει τὴν ἀξιοπρέπειά του τὴν ἱερατική. Πῶς θὰ βγῇ νὰ ὑποστηρίξῃ τὸ συμφέρον τῆς ἐκκλησίας ὅταν αὐτὴ ταπεινώνεται καὶ χτυπιέται ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς τοῦ κόσμου; Ἀπὸ τοὺς ἴδιους ἤ ἀπὸ τοὺς ὁμοίους αὐτῶν ποὺ ἐργάστηκαν γιὰ νὰ ἀνέβῃ στὸν ἀρχιερατικὸ θρόνο; Γιὰ ποιὰ ἐλπίδα λοιπὸν στὸν Θεό νὰ μιλήσῃ, ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος; Οἱ πράξεις του εἶναι καταγεγραμμένες καὶ οὐδὲν κρυφόν…
Μόνον ὅποιος ἔχει γνωρίσει στὸν ἑαυτό του τὸ ὄφελος τῆς γνήσιας ἐλπίδας στὸ Θεό, ὅπως ὁ Δαυΐδ, μὲ ἀνάλογο ζῆλο παρακαλεῖ τὸν λαό λέγοντας «Ἐλπίσατε στὸν Θεό ὅλοι οἱ λαοί, ἀνοίξτε μπροστά του τὶς καρδιές σας».
«Ἐν ἑαυτῷ δὲ γνοὺς τὸ ὄφελος τῆς γνησίας ἐπὶ Θεὸν ἐλπίδος, ἐπὶ τὸν ἴσον ἑαυτοῦ ζῆλον παρακαλεῖ τὸν λαὸν, λέγων· Ἐλπίσατε ἐπ’ αὐτὸν, πᾶσα συναγωγὴ λαῶν, ἐκχέατε ἐνώπιον αὐτοῦ τὰς καρδίας ὑμῶν». ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG29 477
Αὐτοὶ ποὺ ἤλπισαν στοὺς ἰσχυροὺς καὶ τοὺς ἄρχοντες γιὰ νὰ λάβουν ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώματα, πῶς τώρα θὰ ἐλπίσουν στὸν Θεό; Πότε εἶδαν μέσα τους τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἐλπίδας στὸν Θεό; Ποτέ.
Ὅταν δὲν σέβεσαι καὶ δὲν φοβᾶσαι τὸν ἴδιο τὸν Θεό θὰ σεβαστεῖς τὸν Ναό ἤ τὸν συνάνθρωπο, ποὺ καὶ αὐτὸς εἶναι ναὸς τοῦ ἁγίου Πνεύματος;
Ὅπως παρέδωσαν τοῦς χειροποίητους ναοὺς στὶς διαθέσεις τῶν δαιμονανθρώπων τῆς ἐξουσίας ἔτσι παραδίδουν καὶ τώρα τοὺς ἀνθρώπινους ναοὺς, τὰ κατοικητήρια τοῦ ἁγίου Πνεύματος, στοὺς ἴδιους δαιμονανθρώπους.
Μπῆκαν στὶς ἐκκλησιές, ἔβαλαν κορδελάκια, ἔθεσαν ὅρους καὶ περιορισμοὺς, ἀπαγόρευσαν εἴσοδο, ἔκαμαν ὅλες τὶς ἀσχήμιες ποὺ ζοῦμε τώρα καὶ ἑνάμισι χρόνο. Καὶ δὲν τὰ ἔκαμαν τὰ ὄργανα τοῦ διαβόλου εἰσβάλοντας, ἐκβιάζοντας, σφάζοντας καὶ χτυπῶντας, ὥστε νὰ εἶναι φανερὸς ὁ διωγμός. Ὄχι , βέβαια. Αὐτὰ τὰ ἔκαναν παληά. Οὔτε ἤρθαν οἱ ἴδιοι οἱ δαίμονες νὰ ἐκτελέσουν αὐτὸ τὸ ἔργο. Τώρα ἔβαλαν τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ἱερεῖς νὰ ἐπιτελέσουν τὸ πρόσταγμα τοῦ ἀντιχρίστου. Ἐξ ἄλλου δὲν θὰ μποροῦσαν οἱ δαίμονες νὰ τὸ κάνουν αὐτό.
Μπορεῖ ὁ διάβολος νὰ πάρει τὸ ἅγιο δισκοπότηρο καὶ νὰ βγαίνει στὴν ὡραία πύλη φορῶντας «μάσκα» καὶ, λέγοντας «Μετὰ φόβου Θεοῦ πίστεως καὶ ἁγάπης προσέλθετε», νὰ γελοιοποιῇ τὸ μυστήριο; Δὲν μπορεῖ. Δὲν ἔχει ἐξουσία. Τρέμει τὴν Θεία κοινωνία. Δὲν πλησιάζει. Ἐξ ἄλλου, ποιός θὰ τὸν ἄκουγε;
Μπορεῖ ὁ δαίμονας νὰ βγῇ καὶ νὰ λέῃ «Μὴν πάτε στὴ Θεία Λειτουργία. Καθῆστε στὸ σπίτι σας. Δεῖτε την ἀπὸ τὴν τηλεόρασι. Τὸ ἴδιο εἶναι;» Ποιὸς θὰ τὸν ἄκουγε; Βγαίνουν ὅμως ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς καὶ τὰ λένε αὐτά.
Οἱ ἴδιοι βγαίνουν τώρα καὶ παραδίδουν τοὺς ἔμψυχους ναοὺς τοῦ Θεοῦ, τοὺς ἀνθρώπους, στὶς ὀρέξεις τῶν δαιμονανθρώπων. Πόρτα καὶ εἴσοδος τὰ ἐμβόλια. «Τὸ ἐμβόλιο εἶναι εὐλογία Θεοῦ» λέει ὁ ἕνας. «Ἤ τὸ ἐμβόλιο ἤ ὁ τάφος» λέει ὁ ἄλλος. «Ἄν κατέβαινε ὁ Χριστὸς θὰ ἔκανε τὸ ἐμβόλιο»!!! ἰσχυρίζεται ἄλλος. Πρόσχημα ἡ ὑγεία τῶν σωμάτων. Στὸχος ἡ πλήρης ὑποδούλωσις τοῦ ἀνθρώπου, ἡ δημιουργία τοῦ μετανθρώπου. Δὲν ἦταν καλὸς ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔφτιαξε ὁ Θεός. Εἶχε ἀτέλειες. Ἔλλείψεις καὶ λάθη. Ἦταν προβληματικός. Καὶ, κυρίως, ἦταν ἐλεύθερος. Τώρα ἀναλαμβάνει ὁ σατανὰς διὰ τῶν ὀργάνων του νὰ «βελτιώσῃ» τὴν δημιουργία τοῦ Θεοῦ. Νὰ τὴν κάμη καλύτερα ἀπὸ τὸν Θεό. Καὶ ποιοὺς βάζει νὰ προπαγανδίζουν τὸ ἔργο του. Τοὺς λειτουργοὺς τοῦ Ὑψίστου.!!! Δὲν ἀντιλαβάνονται τὴν ὕβρι;
Ἐλπίζω νὰ εἶμαι ἀπλῶς μουρλὸς καὶ γκαβὸς καὶ ψεκασμένος καὶ νὰ τὰ βλέπω ἔτσι. Θὰ εἶναι εὐχῆς ἔργον κάτι τέτοιο. Ἕνας βλαμένος ἀκόμη στοὺς τόσους ποὺ ὑπάρχουν δὲν ἀλλάζει τοὺς συσχετισμούς. Θὰ ἔχω σίγουρα καὶ τὴν συμπάθεια καὶ τὶς προσευχές, τόσων ἁγίων ἀρχιερέων καὶ ἱερέων ποὺ ἀνέχονται τὶς χαζομάρες καὶ ἐνίοτε τὶς ὕβρεις μου. Γνωρίζω ὅτι δὲν παρεξηγοῦν, ὅτι μακροθυμοῦν καὶ ὑπομένουν ὡς γνήσιοι μαθητές τοῦ Κυρίου. Εἰδικὰ ὅταν ἔχουν νὰ κάνουν μὲ βλαμένους…
Πάντως, δὲν μπορῶ νὰ χωνέψω αὐτὴ τὴν κατάστασι μὲ τὴν διαπόμπευσι ἀκόμη καὶ τῆς Θείας κοινωνίας. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι μὲ παρασύρουν οἱ Πατέρες, ποὺ ἔχω τὸ βίτσιο νὰ διαβάζω, καὶ ἐνίοτε ἐκτροχιάζομαι.
Λέει πχ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος: «Ὁ ἴδιος ὁ Λόγος δώρησε τὸ σῶμα του γιὰ χάρι μας, γιὰ νὰ μὴν εἶναι σὲ ἄνθρωπο ἡ πίστις καὶ ἡ ἐλπίδα μας, ἀλλὰ σὲ αὐτὸν τὸν Θεό Λόγο».
«Ἀλλ’ αὐτὸς ὁ Λόγος τὸ ἴδιον σῶμα προσήνεγκεν ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα μὴ εἰς ἄνθρωπον ἡ πίστις καὶ ἡ ἐλπὶς, ἀλλ’ εἰς αὐτὸν τὸν Θεὸν Λόγον τὴν πίστιν ἔχωμεν». ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ PG26 1088
Πῶς νὰ τὸ παραβλέψουμε τώρα αὐτό; Τί νὰ σκεφτοῦμε γιὰ τὸν ἱερέα ἤ ἀρχιερέα ποὺ ἐνῷ κρατάει στὰ χέρια του τὸ ἴδιο τὸ σῶμα τοῦ Θεοῦ Λόγου μὲ τὴν ἐμφάνησί του, μουροκαλυμένος, ἀποδεικνύει τὸν φόβο του καὶ τὴν ἔλλειψι πίστεως· μὲ τὰ λόγια του δὲ καὶ τὶς πράξεις του ὅτι ἐλπίζει στοὺς ἀνθρώπους καὶ στὰ ἐμβόλιά τους;
Τί νὰ κάνει ὁ δυστυχής βλαμένος; Ἤ πρέπει νὰ σταματήσῃ νὰ ἀκούει τοὺς ἁγίους καὶ νὰ ἀκολουθήσῃ μακάριος καὶ ὑπάκουος ὅ,τι λέει ὁ διάβολος διὰ τῶν κυβερνώντων ὀργάνων του, ὅ,τι διασαλπίζουν στὰ πέρατα τῆς γῆς οἱ καλοπληρωμένοι δημοσιογραφοῦντες (δουλειὲς μὲ φοῦντες, ἄλλα 20 ἐκατομυριάκια τῶν φορολογουμένων μοιράστηκαν πρὸ ὁλίγου), καὶ ὅ,τι κηρύττουν οἱ ἀπολύτως ὑποτεταγμένοι μηδήσαντες ἐκκλησιαστικοὶ «ἄρχοντες»· ἤ νὰ συνεχίσῃ νὰ ταράσσει τοὺς μακαρίους κύκλους τοῦ κοπαδιοῦ καὶ τῶν ποιμένων φωνασκῶν καὶ θορυβῶν; Στὴν πρώτη περίπτωσι ἔχει τὴ σιγουριὰ τοῦ πλήθους καὶ τὴν ἐξασφάλισι τῶν ξυλοκεράτων ποὺ μοιράζονται στὴν χώρα τῶν πονηρῶν πολιτῶν. Στὴν δεύτερη, ὅσα δεινὰ καὶ νὰ ὑποστῇ, ἵσως δεχθῇ στὴν πλάτη ἕνα χτύπημα κατανοήσεως ἀπὸ τὸ χέρι ἐκείνων ποὺ σήκωσαν τὸν καύσωνα τῆς ἡμέρας, τὴν θλίψι τὴν μεγάλη, καὶ δὲν προσκύνησαν τὴν εἰκόνα τὴν χρυσήν τοῦ συγχρόνου καὶ τοῦ μόνιμου καὶ τοῦ παντοτινοῦ Ναβουχοδονόσωρα.
Ἄσε ποὺ δὲν εἶναι ἀκίνδυνο τὸ νὰ παριστάνεις τὸν ἀνήξερο ὑπάκουο. Ὁ Θεὸς ἔδωσε σὲ κάθε ἄνθρωπο τὴν διάκρισι νὰ μπορεῖ νὰ καταλαβαίνῃ τί γίνεται γύρω του. Σὲ κάθε ἄνθρωπο. Ὅποιος ἀκολουθεῖ τὸν ἄπειρο ποιμένα, τὸν ψιλοάσχετο, τὴν σκιντζή τῆς πίστεως καὶ δέχεται κάθε ψευτοθεωρία καὶ μπούρδα ποὺ λέει ὡς ἀληθινή, «κολασθήσεται», θὰ τιμωρηθῇ. Ἔτσι λέει ὁ Μέγας Βασίλειος:
«Πᾶς ἄνθρωπος, τὸ διακρίνειν παρὰ Θεοῦ εἰληφὼς, κολασθήσεται, ἐξακολουθήσας ἀπείρῳ ποιμένι, καὶ ψευδῆ δόξαν ὡς ἀληθῆ δεξάμενος· Τίς γὰρ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;» ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG26 1321
Τί κάνουμε τώρα; Ποιὸν ἀκολουθοῦμε; Τὸν Μέγα Βασίλειο ἤ τὸν … τάδε δέσποτα ἤ παπά ποὺ διαβεβαιώνει τὰ δικά του; Βλέπετε τὰ διλήματα καὶ προβλήματα τῶν βλαμένων ποὺ παίρνουν στὰ σοβαρά τοὺς ἁγίους;
Ὁ ὀρίζοντας τοῦ βίου μας εἶναι ὁ θάνατος ὁ σωματικὸς, διδάσκει ὁ Κύριος καὶ οἱ ἅγιοι, καὶ ὅποιος θέλει νὰ τοὺς ἀκολουθῇ ὀφείλει νὰ τὸν ἔχει καθημερινὰ πρὸ ὀφθαλμῶν ὡς θύρα τῆς ὄντως ζωῆς. Διαφορετικὰ δὲν θὰ ἀντέξῃ στὶς δαιμονικὲς πιέσεις ποὺ συνέχεια θὰ μεγαλώνουν. Ἡ μετάνοια δὲν εἶναι ἡ ἀπλή ἐξομολόγησις τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῶν ἀνομημάτων μας, ἀλλὰ ἡ συνολικὴ ἀλλαγή τοῦ τρόπου ποὺ βλέπουμε τὸν κόσμο. Χωρὶς τέτοια μετάνοια δὲν ὑπάρχει μαθητεία στὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἁγίους. Ἔτσι ἀκούω καὶ λένε οἱ ἅγιοι:
«Μετάνοια σημαίνει ριζικὴ ἀλλαγὴ τῆς νοερᾶς μας προσεγγίσεως πρὸς τὴν ζωή ἐν γένει ... Ἔτσι ἀρχίζει ἡ μετάνοιά μας , ποὺ δὲν ἔχει τέλος πάνω στὴ γῆ. Τὸ τέλος εἶναι ἡ τελεία ὁμοίωσις πρὸς τὸν Χριστὸ-Θεὸ ὁ Ὁποῖος ἀνέβηκε πρὸς τὸν Πατέρα». ΑΓΙΟΥ ΣΩΦΡΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΑΘΩΝΙΤΟΥ: ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ. ἐκδ. 8η Μονή Τιμίου Προδρόμου, Ἔσσεξ Ἀγγλίας, 2020. σελ. 103
Διαφορετικὰ θὰ παραμένουμε πειθήνιοι ἀκόλουθοι τῆς θρησκευτικῆς ἀγυρτείας ποὺ τείνει νὰ κατακλύσῃ τὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀπαιτεῖ ἀπόλυτη ὑπακοὴ καὶ παραίτησι ἀπὸ τὴν εὐθύνη ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων.
Καὶ μὴν ξεχνᾶμε ὅτι γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ κάνουν οἱ ἱερεῖς εἴμαστε, ἔν τινι μέτρῳ ὁ καθείς, συνυπεύθυνοι:
«Τὸ γὰρ κατὰ τὰς καρδίας ἡμῶν λαμβάνειν ἄρχοντας οὐδὲν ἕτερόν ἐστιν, ἀλλ’ ἢ τοῦτο, ὅτι προημαρτηκότες τοιούτου τοῦ προεστηκότος ἐτύχομεν, κἄν τε τῶν ἱερωμένων ᾖ τις, κἄν τε τῶν τὰς κοσμικὰς διεπόντων ἐξουσίας». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ (στὸ TLG, ἀπὸ Dumortier, J. (Ed) Paris: Cerf, 1981 , 1,4,80)
Δηλαδὴ ἔχουν προηγηθῇ οἱ δικὲς μας ἁμαρτίες γιὰ νὰ παραχωρηθῇ νὰ ἔχουμε τέτοιους ἄρχοντες, τέτοιους ἱερωμένους καὶ τέτοιες κοσμικὲς ἐξουσίες. Τί κάνουμε τόσα χρόνια ὅλοι μας; Βόλεμα καὶ καλοπέρασι καὶ ὑλοφροσύνη καὶ ἔπαρσις δὲν εἶναι τὰ ἰδανικά μας; Κάθε ἁμαρτία καὶ κάθε διαστροφὴ δὲν εἶναι ἡ πράξις μας καὶ ὡς προσώπων καὶ συνολικὰ ὡς κοινωνίας; Ἔ!, μὴν παραξενευόμεθα τώρα ποὺ πλάκωσαν καὶ οἱ ἐξουσιομανείς γύφτοι καὶ ἀπαιτοῦν ὑπακοή καὶ τὸ μπρατσάκι ἔτοιμο. Σὲ λίγο θὰ ζητήσουν καὶ ἄλλα. Ἤδη ἐπιθυμοῦν τὰ δωδεκάχρονα, οἱ ὑγειονομικοὶ «παιδεραστές»-ἡρώδηδες , ὅπως ἐκπαιδεύουν τὰ νήπια στὴν διαφθορὰ οἱ φθορεῖς τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας.
Αὐτὸ, βέβαια, σημαίνει ὅτι ἔχουμε διπλό χρέος νὰ ξεσηκωθοῦμε καὶ νὰ ἀντιδράσουμε, ὡς συνυπεύθυνοι στὴν παροῦσα προϊοῦσα ἐξαθλίωσι.
Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 4.8.2021
