ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
(Προς Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον
Αθηνών κ. Ιερώνυμον)
Μακαριώτατε,
απευθύνομαι εις υμάς μετά σεβασμού και αγάπης εν Χριστώ, εξ αφορμής δηλώσεών
σας (δημοσίως) περί Εκκλησίας και πολιτικής – κομμάτων
Αρκετοί Χριστιανοί, κληρικοί και λαϊκοί, υπήρξαν επικριτικοί (στο παρελθόν) με το κίνημα της «Χριστιανικής Δημοκρατίας» (Ν. Ψαρουδάκης), στην προσπάθειά (της) ανασχεδιασμού του κοινωνικού συστήματος σε μορφή έκφρασης και δικαίωσης της κοινωνικής διδασκαλίας του Ευαγγελίου∙ παραδείγματα, ο μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης και ο π. Χριστοφόρος Καλύβας.
Η
έννοια του κοινωνικού χριστιανισμού στην Ορθοδοξία είναι θεμελιώδης, παγκόσμια
στη φύση της, αλλά (ακόμη) τοπική στην εφαρμογή της. Είχαν ειλικρινείς
προθέσεις ο π. Θεόκλητος και ο π. Χριστοφόρος∙ είχαν όμως άγνοια πως θα
επιτευχθεί μια ενότητα – σύζευξη Ορθόδοξης Θεολογίας και κοινωνικών θεσμών, οι
οποίοι λειτουργούν (τώρα) στο πλαίσιο μιας υλιστικής αστικής (ή μαρξιστικής εν
πολλοίς) Ελληνικής Δημοκρατίας. Βλέπουμε τα αποτελέσματα!
Σήμερα
οι επικριτές των Ορθοδόξων υποψηφίων βουλευτών είναι ιεράρχες, επηρεασμένοι από
τον οικουμενισμό (προτεσταντισμό), που δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν τα σημεία
εφαρμογής της Ορθοδοξίας στο κοινωνικό σύστημα.
Οφείλουμε
να ενισχύσουμε, ως Ορθόδοξοι, κάθε υπόσχεση (πολιτική) κοινωνικής οργάνωσης
σύμφωνης με το Ευαγγέλιο, με την κοινωνική διδασκαλία των Πατέρων, με την
θεολογία τους περί κόσμου και προσώπου, μιας και δεν έχει επιτευχθεί, δυστυχώς,
ενιαίος πολιτικός φορέας των Ορθοδόξων πολιτών.
Εκτός
από την διοικούσα Εκκλησία, που έχει την διακονία του λίγου του Θεού, η
ποιμαινομένη Εκκλησία έχει καθήκον – δικαίωμα να πολιτευθεί προς χριστιανική επίλυση των προβλημάτων. Αν αυτό το αρνείσθε,
έχετε βασικό λάθος.
Είναι
λάθος η άρνηση της προεκτάσεως του Χριστιανισμού στον πολιτικό-κοινωνικό τομέα,
σύμφωνα με τα Αποστολικά λόγια:
-
«πιστός ο λόγος∙ και περί τούτων βούλομαί σε διαβεβαιούσθε, ίνα φροντίζωσι
καλών έργων προΐστασθαι οι πεπιστευκότες τω Θεώ∙ ταύτα εστι τα καλά και
ωφέλισμα τοις ανθρώποις (Τιτ. 3, 8).
-
«Τα πάντα και εν πάσι Χριστός» (Κολ. 3, 11).
-
«Θεού γαρ διάκονος (= εξουσία) εστί σοι εις το αγαθόν»(Ρωμ. 13, 4).
Ο
Στέφανος Στεφανόπουλος, παλαιός πολιτικός (1898 - 1982), στο βιβλίο του
«Κοινωνικά συστήματα και φιλοσοφία» (1936), γράφει:
«Όλα
τα κοινωνικά συστήματα είναι προϊόντα και δημιουργήματα των φιλοσοφικών ιδεών
των ιδρυτών των. Δια να δυνηθώμεν συνεπώς να σχηματίσωμεν ορθήν περί τούτων
κρίσιν και να εκτιμήσωμεν με κάθε δυνατήν ακρίβειαν τας πρακτικάς των
συνεπείας, πρέπει προηγουμένως να συλλάβωμεν και να κατανοήσωμεν τας
φιλοσοφικάς θεωρίας επί των οποίων ταύτα εβασίσθησαν» (Εισαγωγή – Σελ. 1).
Ποιος,
Μακαριώτατε, από τους σημερινούς επίδοξους εραστές της λαϊκής ετυμηγορίας,
φανερώνει το φιλοσοφικό υπόβαθρό του στον κόσμο; Αυτούς να επικρίνετε και όχι
τους λίγους ορθόδοξους οραματιστές, που επιθυμούν (πολιτικά) την επίτευξη
διανομής της χριστιανικής (κοινωνικής) διδασκαλίας στον κόσμο από τα έδρανα της
Βουλής.
Είναι
ιδιαίτερα εμφανής στην παρούσα προεκλογική περίοδο η λογική του marketing από τα κόμματα της Βουλής, με συνεχή υποσχεσιολογία, φλύαρη
ενδοκοσμικότητα και διάθεση τεραστίων χρηματικών κεφαλαίων∙ ομιλούμε για τα show
των πολιτικών, χωρίς τις πραγματικές λύσεις των προβλημάτων του λαού.
Η
υπεύθυνη αίσθηση της ιστορικής στιγμής συλλαμβάνει, αβίαστα, την μεγάλη έλλειψη
παρουσίας Ορθοδόξων στο κοινοβούλιο∙ προσώπων δηλ. με αληθινή πίστη και το
βίωμα της τίμιας ζωής (ενάρετης).
Αυτή
την έλλειψη έπρεπε να υπογραμμίσετε εσείς και οι άλλοι ιεράρχες εάν, πράγματι,
είσθε υπέρ της ευσέβειας μέσα στο κοινοβούλιο, ως εθνική ενωτική δύναμη.
Το
1966 ο Καθηγούμενος της Ι. Μονής Διονυσίου Αρχιμ. Γαβριήλ σε παρέμβασή του,
έγραψε:
«Αγαπητέ
εν Χριστώ αδελφέ Ν. Ψαρουδάκη…
Άχρι
τούδε είμεθα και ημείς διστακτικοί απέναντι σας νομίζοντες ότι ηθέλατε την
Εκκλησίαν επικεφαλής κόμματος∙ ήδη όμως με την σαφή δήλωσίν σας ότι «η
Εκκλησία πρέπει να διδάσκη και ο λαός να πολιτευθή, το ιερατείον να μη
πολιτεύεται», είμεθα απολύτως σύμφωνοι ως προς τούτο…».
Διατελώ
μετά Σεβασμού, τιμής και αγάπης εν Χριστώ.
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
