Νεκτάριος Δαπέργολας
Περί διακονισσῶν καί γυναικείας «ἱερωσύνης»: μέχρι ποῦ ἀκριβῶς σκοπεύουν νά τό τραβήξουν;
Πάντως, ἂν κάποιοι περιμένατε ὅτι οἱ ὑπεύθυνοι γιὰ τὴ χειροτονία τῆς «διακόνισσας» στὴ Ζιμπάμπουε θὰ τὸ μάζευαν λίγο, μετὰ τὸν σάλο ποὺ σηκώθηκε καὶ τὸ κράξιμο ποὺ ἔπεσε, μᾶλλον δὲν ὑπολογίσατε καλὰ οὔτε τὸ θράσος τους, ἀλλὰ οὔτε καὶ τὸ βάθος τῆς πλάνης τους.
Καὶ ἔτσι εἴδαμε τὸν τοπικὸ σκανδαλιστή μητροπολίτη, ἀντὶ νὰ ἐπιχειρήσει (ἔστω γιὰ τοὺς τύπους) νὰ λειάνει κάπως τὶς γωνίες καὶ νὰ συμμαζέψει τὰ ἀσυμμάζευτα, ἀντιθέτως νὰ βγαίνει καὶ ἀπὸ πάνω, δηλώνοντας σὲ πρόσφατη συνέντευξή του ὅτι ὄχι μόνο δὲν ἔπραξε ἐσφαλμένα, ἀλλὰ σκοπεύει νὰ γενικεύσει τὴν ἐφαρμογὴ τῆς ἀντικανονικῆς πρακτικῆς, ξεκινῶντας ἀπὸ τὰ γυναικεῖα μοναστήρια. Γιὰ νὰ μποροῦν, λέει, οἱ μοναχὲς νὰ κάνουν «ὅλες τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες» μόνες τους, ἀκόμη καὶ ὅταν δὲν θὰ παρευρίσκεται ἱερέας!
Καὶ κατ’ ἀρχὰς βεβαίως δὲν γνωρίζουμε ἂν τόσα πολλὰ πιὰ γυναικεῖα μοναστήρια ὑπάρχουν στὴ Ζιμπάμπουε ἢ ἂν ἁπλῶς (ὅπως ἔχουμε κάθε λόγο νὰ ὑποψιαζόμαστε) αὐτὰ ἀναφέρονται προσχηματικά, ἐνῷ ὁ στόχος εἶναι βεβαίως ἡ διεύρυνση τοῦ μέτρου στὶς ἐνορίες τῆς περιοχῆς. Ἀλλὰ καὶ πέραν αὐτοῦ, ποιές ἀκριβῶς ἱερὲς ἀκολουθίες ἐννοεῖ ὁ μητροπολίτης; Τὸ «ὅλες» δηλαδή τί ἀκριβῶς περιλαμβάνει; Φαντάζομαι ὄχι μόνο ἐκεῖνες ποὺ οὕτως ἢ ἄλλως μποροῦν νὰ ἐπιτελέσουν ὄχι μόνο οἱ μοναχές, ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς οἱ λαϊκοὶ στὸ σπίτι μας (ὅπως π.χ. ὁ Ὄρθρος, ὁ Ἑσπερινός, ἡ Παράκληση κ.α.), ἀποσιωπῶντας φυσικὰ τὰ τμήματα ἐκεῖνα (εὐχές, δεήσεις, ἐκφωνήσεις κλπ.) ποὺ ἀνήκουν στοὺς ἱερεῖς. Δὲ μπορεῖ λοιπὸν νὰ μιλᾶμε μόνο γι’ αὐτό, καθὼς αὐτὸ ἤδη γίνεται καὶ δὲν εἶναι ἀντικανονικό. Προφανέστατα μιλᾶμε γιὰ τὶς ἐν λόγῳ ἀκολουθίες στὸ σύνολό τους, μαζὶ δηλαδὴ καὶ μὲ τὶς ἱερατικὲς εὐχὲς καὶ ἐκφωνήσεις. Ἢ μήπως ὁ συγκεκριμένος κύριος τὸ πάει καὶ ἀκόμη πιὸ κάτω, ἔχοντας στὸ μυαλό του καὶ τὶς ἐκκλησιαστικὲς ἀκολουθίες ποὺ δὲν μποροῦν κατὰ κανένα τρόπο νὰ γίνουν δίχως ἱερέα, ἤτοι τὰ Μυστήρια καὶ ἐν τέλει καὶ τὴν ἴδια τή Θεία Λειτουργία;
Οἱ εἰκόνες ποὺ παρατηροῦμε (καθώς καί τό σύνολο τῆς ἐν λόγω συνέντευξης) δείχνουν ὅτι πρὸς τὰ ἐκεῖ πάει τὸ πρᾶγμα. Καὶ ἐπειδὴ ξέρουμε πόσο ὑπόγεια καὶ ὕπουλα κινοῦνται ὅλοι αὐτοὶ οἱ ρασοφόροι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς βγάλει ἀπὸ τὸ μυαλὸ ὅτι ὁ σκοπὸς εἶναι ὄχι μόνο νὰ καθιερωθοῦν οἱ διακόνισσες, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀποκτήσουν καὶ λειτουργικό/ἱερατικὸ ρόλο (ποὺ ποτὲ δὲν εἶχαν). Καὶ στὴ συνέχεια φυσικὰ ὅτι αὐτὸ θὰ προχωρήσει καὶ πέραν τοῦ θεσμοῦ των διακονισσών.
Οἱ ἴδιοι βεβαίως διαρρηγνύουν τὰ ἱμάτιά τους, λέγοντας ὅτι αὐτὸ εἰδικά τὸ τελευταῖο δὲν θὰ γίνει. Ποιός τοὺς πιστεύει ὅμως πλέον ἄραγε;
Νεκτάριος Δαπέργολας
