Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι στον 20ό αιώνα αποτυπώθηκε με ιδιαίτερη ευκρίνεια –περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον– ο θρίαμβος της ανθρώπινης επιστημονικής γνώσης. Πλήθος ανακαλύψεων, εφευρέσεων και τεχνολογικών εφαρμογών συμπυκνώθηκαν στο πεπερασμένο χρόνο του προηγούμενου αιώνα, μεταβάλλοντας άρδην το τοπίο της προσωπικής, οικονομικής, επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής των ανθρώπων.
Η φωτογραφία, η τηλεόραση, ο κινηματογράφος, η κατασκευή του πρώτου μηχανοκίνητου αεροπλάνου και αυτοκινήτου, η πενικιλίνη, η ανακάλυψη της διπλής έλικας της δομής του DNA, η ευρύτατη διάδοση
και εφαρμογή των ηλεκτρονικών υπολογιστών σε κάθε πεδίο της οικονομικής και επαγγελματικής ζωής, η αλματώδης πρόοδος της ιατρικής επιστήμης, της βιολογίας και της γενετικής, αποτελούν ελάχιστα μόνο από τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα της ανθρώπινης διάνοιας.
Την τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα σημειώθηκαν συγκλονιστικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις, όπως η πτώση του τείχους του Βερολίνου, η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η πολιτική ενοποίηση της Γερμανίας, ο διαμελισμός της πολυεθνικής Γιουγκοσλαβίας σε περισσότερες κρατικές οντότητες, που άφησαν άφωνη την ανθρωπότητα, ενώ συγχρόνως έθεσαν τα θεμέλια της παγκόσμιας δυτικής ηγεμονίας.
Την ίδια περίοδο ελάχιστοι κατανοούσαν τις κοσμογονικές εξελίξεις στους τομείς της Πληροφορίας και Επικοινωνίας και τον καθοριστικό ρόλο που θα διεδραμάτιζαν στην διαμόρφωση των κοινωνικοπολιτικών σχέσεων, τόσο σε ατομικό, συλλογικό, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, οι νέες τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών γνώρισαν εκρηκτική άνθηση και σε συνδυασμό με την επιταχυνόμενη και εκτεταμένη διάδοσή τους σε ολόκληρο τον κόσμο έφεραν πραγματική επανάσταση στις οικονομικές και εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των ανθρώπων, αφού τα προϊόντα, τα αγαθά και οι υπηρεσίες παρέχονται πλέον με εκπληκτική ταχύτητα και ευκολία, μοναδική στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στο όνομα της προόδου, της ταχύτητας και της ευημερίας ο άνθρωπος, αξιοποιώντας στο έπακρο τις δυνατότητες των τεχνολογικών εφευρέσεων, έχει κατορθώσει να εκμηδενίσει τον χρόνο και να συρρικνώσει τον γεωγραφικό χώρο, δεδομένου ότι όλα πια έχουν γίνει κοντινά και άμεσα.
Εν τω μεταξύ, εδραιώθηκε μια ψηφιακή υπεραγορά παγκόσμιας εμβέλειας, της οποίας παρόμοια δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν, με αποτέλεσμα να έχει διαμορφωθεί στο διαδίκτυο ένας αχανής τόπος ηλεκτρονικών συναλλαγών για υλικά αγαθά, υπηρεσίες και πληροφορίες κάθε είδους.
Σε λίγο θα αποκτήσουμε την ασύλληπτη δυνατότητα να «μεταφερόμαστε» σε ένα ψηφιακό, τρισδιάστατο παράλληλο σύμπαν, στο οποίο ο πολίτης θα βρίσκεται σε μια διαρκή αλληλεπίδραση μεταξύ του εικονικού, φανταστικού κόσμου και του πραγματικού, γεγονός που καθιστά την σχετική εμπειρία πρωτόγνωρη και συναρπαστική, αλλά ταυτόχρονα και τρομακτική, αφού το διαχωριστικό όριο μεταξύ πραγματικής και ψηφιακής ζωής θα καταστεί ιδιαίτερα ασαφές και δυσδιάκριτο.
Στο ψηφιακό μετασύμπαν ο χρήστης θα δημιουργεί ένα ψηφιακό είδωλο του εαυτού του (avatar) –που θα υποκαταστήσει την φυσική του παρουσία–, προκειμένου να απολαμβάνει μια πιο ολοκληρωμένη «εμβυθιστική εμπειρία» στον κόσμο της «επαυξημένης πραγματικότητας», στοιχείο που εγείρει από μόνο του σοβαρές αμφιβολίες για την ψυχική και συναισθηματική σταθερότητα των χρηστών του νέου υπερβατικού κόσμου.
Στην Βίβλο του Ψηφιακού Μετασχηματισμού 2020-2025, που εκδόθηκε με ευθύνη και επιμέλεια του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης και αποτελεί ένα ογκωδέστατο κείμενο 422 σελίδων, περιγράφονται αναλυτικά και με κάθε λεπτομέρεια οι βασικές κατευθύνσεις, οι αρχές και οι στόχοι για τον πλήρη και απόλυτο ψηφιακό μετασχηματισμό όλων των τομέων της οικονομικής και κοινωνικής ζωής των Ελλήνων πολιτών.
Το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης έχει εκπονήσει και ήδη υλοποιεί ερήμην του ελληνικού λαού (που πάντως παρακολουθεί αδιάφορα και παθητικά κάθε εξέλιξη που επηρεάζει την ζωή του) ένα στρατηγικό σχέδιο για τον πλήρη ψηφιακό μετασχηματισμό του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας δημιουργώντας την «Ψηφιακή Ελλάδα».
Μια απτή απόδειξη της εισόδου στην νέα ψηφιακή εποχή συνιστά η ψηφιοποίηση όλων των εγγράφων που αφορούν την κίνηση των οχημάτων (δίπλωμα οδήγησης, άδεια και τέλη κυκλοφορίας κ.λπ.), ώστε ο οδηγός να τα έχει όλα συγκεντρωμένα στο κινητό του τηλέφωνο μέσω της ειδικής ψηφιακής εφαρμογής «Car Wallet».
Επίσης, το σύστημα πληρωμών «IRIS payments» εμφανίζεται προς το παρόν, ως μια προτεινόμενη εναλλακτική οικονομική λύση άμεσων (online) πληρωμών και μεταφοράς χρημάτων μέσω κινητού τηλεφώνου, που έχει ιδιαίτερη απήχηση μεταξύ των νέων ανθρώπων. Η υπηρεσία υποστηρίζει πληρωμές χωρίς ο εντολέας να γνωρίζει τον αριθμό τραπεζικού λογαριασμού του δικαιούχου (IBAN), αλλά η οικονομική συναλλαγή επιτελείται με την χρήση εναλλακτικού αναγνωριστικού στοιχείου ταυτοποίησης (π.χ. αριθμού κινητού τηλεφώνου για τις πληρωμές προς τους ιδιώτες ή Α.Φ.Μ. για πληρωμές προς τις εταιρίες και τους ελεύθερους επαγγελματίες).
Μολονότι το «IRIS payments» διαφημίζεται ως εύκολο, γρήγορο και ασφαλές εργαλείο πληρωμών και μεταφοράς κεφαλαίων, εντούτοις η ευρύτατη αξιοποίησή του θα οδηγήσει σε σταδιακή εκ των πραγμάτων κατάργηση των εγχρήματων συναλλαγών και θα συμβάλλει στην εξοικείωση των πολιτών με την ψηφιοποίηση των οικονομικών δοσοληψιών, ενώ παράλληλα ενισχύεται έτι περαιτέρω η εξάρτησή τους από το κινητό τους τηλέφωνο.
Στο φιλόδοξο πρόγραμμα «Ψηφιακή Ελλάδα» υποκρύπτεται η αυταρχική βούληση της κυβερνητικής εξουσίας να υπαγάγει κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα στον απόλυτο ψηφιακό έλεγχο του κράτους.
Οι νεοταξίτες πολιτικοί, επιβάλλοντας στην κοινωνία των πολιτών την εξαναγκαστική ηλεκτρονικοποίηση κάθε είδους συναλλαγής και αποκλείοντας οποιαδήποτε άλλη ισοδύναμη εναλλακτική πρακτική ενθαρρύνουν την εξάρτηση των πολιτών από ψηφιακά συστήματα καταγραφής και επεξεργασίας των προσωπικών τους δεδομένων, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την μελλοντική δυστοπική κοινωνία, που θα καταστεί δέσμια της «ψηφιακής επανάστασης», ενώ η ζωή των ανθρώπων θα υπόκειται σε εξελιγμένες μεθόδους κοινωνικού ελέγχου.
Ο σημερινός πολίτης, έχοντας εθιστεί αλλά και υπνωτιστεί από την λάμψη και την συνεχή χρήση των ευφάνταστων τεχνολογικών εφαρμογών, εισάγει μηχανικά τον προσωπικό του κωδικό, προκειμένου να έχει πρόσβαση στην παγκοσμιοποιημένη ψηφιακή κοινωνία, η οποία εμφανίζεται ιδιαίτερα πρόθυμη να ανταλλάξει την ελευθερία της με τις κίβδηλες υποσχέσεις της ταχύτητας, της άνεσης και της ευκολίας του ψηφιακού μετασχηματισμού.
Μέσα στην επόμενη πενταετία θα υλοποιηθούν συγκλονιστικές τεχνολογικές εφαρμογές, που θα επηρεάσουν καθοριστικά τον χρηματοπιστωτικό τομέα, την παροχή ιατρονοσηλευτικής περίθαλψης, τον τρόπο επικοινωνίας, εργασίας, εκπαίδευσης και συμπεριφοράς δισεκατομμυρίων ανθρώπων, ανατρέποντας εκ βάθρων κάθε γνωστό μοτίβο ζωής.
Η κυριαρχία της τεχνητής νοημοσύνης στο εργασιακό χώρο, η εισαγωγή της υποχρεωτικής ψηφιοποίησης σε κάθε πεδίο της ανθρώπινης δραστηριότητας, η ηλεκτρονική ταυτότητα προσώπων, ζώων, κτιρίων και αντικειμένων, η καθιέρωση των αχρήματων συναλλαγών, το ψηφιακό νόμισμα, το πολυδιαφημισμένο ίντερνετ των πραγμάτων, το υπερβατικό Metaverse, το εκούσιο τσιπάρισμα των ανθρώπων –που θα εμφανιστεί ως εξαιρετική επιλογή για την καλύτερη επικοινωνία μεταξύ του ανθρώπου και του ηλεκτρονικού υπολογιστή, ενώ στην πραγματικότητα θα είναι το πρώτο βήμα για την τεχνολογική αναβάθμιση και την υβριδοποίηση του ανθρώπου σε μια ανθρωποειδή οντότητα, φέρουσα συνδυαστικά οργανικά (ζωτικά) και μηχανικά (συνθετικά) μέρη σώματος– θα αλλάξουν δραματικά την φυσιογνωμία του κόσμου, επηρεάζοντας καθοριστικά τις σχέσεις μεταξύ κράτους-πολίτη, αλλά και ιδρύοντας νέες σχέσεις, όπως μεταξύ των ανθρώπων και των δομών συνθετικής ευφυΐας.
Από την άλλη πλευρά, το σύνολο των τεχνολογικών εφευρέσεων και καινοτομιών εργαλειοποιείται πονηρά από την εωσφορική υπερεθνική ελίτ, με σκοπό την συνεχή επιτήρηση του ανθρώπου και την υποδούλωσή του στο κανονιστικό πλαίσιο του Παγκόσμιου Ψηφιακού Κράτους της Νέας Εποχής.
Οι νέες τεχνολογίες, μολονότι φαίνονται ελκυστικές, εντούτοις παρέχουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την εγκαθίδρυση ενός ολοκληρωτικού συστήματος παν-οπτικού ελέγχου και επιτήρησης των ανθρώπων. Το σύστημα αυτό θα το διαχειρίζεται μια μικρή ομάδα ελεγκτών-παρατηρητών, που θα αποκτήσει την εφιαλτική δυνατότητα να παρακολουθεί και να ελέγχει ένα μεγάλο τμήμα ή και ολόκληρο τον πληθυσμό.
Με πρόφαση την έγκαιρη κατάσβεση των πυρκαγιών το υπουργείο «Κλιματικής Κρίσης» αξιοποιεί τα drones, που «οργώνουν» τις δασικές εκτάσεις για να εντοπίσουν και την πιο μικρή εστία καπνού, στέλνοντας την επίμαχη εικόνα από το τόπο της φωτιάς στο κέντρο επιχειρήσεων της Πολιτικής Προστασίας, ώστε οι αφελείς πολίτες να πεισθούν για τα οφέλη και την χρησιμότητα της τεχνητής νοημοσύνης στην αντιμετώπιση έκτακτων συνθηκών.
Σε ελάχιστα, όμως, χρόνια από σήμερα πιο εξελιγμένα μη επανδρωμένα πτητικά μέσα θα διατρέχουν τις σύγχρονες μεγαλουπόλεις με σκοπό την συλλογή πληροφοριών, την επιτήρηση ή ακόμη και την σύλληψη και την δολοφονία των ανυπάκουων και ενοχλητικών πολιτών.
Τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης εμφανίζονται με τρόπο παραπλανητικό ως υποστηρικτικά και επιβοηθητικά για την εύρυθμη λειτουργία του κοινωνικού συνόλου, όμως θα είναι πολύ αργά για δάκρυα, όταν η ανθρωπότητα συνειδητοποιήσει ότι η τεχνητή νοημοσύνη συνιστά την μεγαλύτερη και εφιαλτικότερη απειλή για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Σύγχρονοι φιλόσοφοι υποστηρίζουν με εγκωμιαστικό ύφος ότι στο μέλλον ενδέχεται να υπάρξει μια μορφή υπέρ-ευφυούς τεχνητής νοημοσύνης, η οποία θα καθορίζει αποφασιστικά την πορεία της ανθρωπότητας, παραλείποντας ωστόσο να αναφέρουν ότι την ίδια στιγμή η παρουσία της σηματοδοτεί το τέλος της ανθρώπινης ελευθερίας και την έναρξη της υποδούλωσης του ανθρώπου στην μηχανή.
Η κρατική εξουσία, χρησιμοποιώντας το δόλωμα της ψηφιακής απλούστευσης των γραφειοκρατικών διαδικασιών και της αποφυγής της ταλαιπωρίας των πολιτών στις συναλλαγές τους με τις δημόσιες υπηρεσίες, επιχειρεί να εξοικειώσει τους πολίτες με τον ανώδυνο ψηφιακό τρόπο ζωής, αποκρύπτοντας επιμελώς τον κίνδυνο μετεξέλιξης του κράτους σε ψηφιακό παντεπόπτη οφθαλμό. Άραγε οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι στο όνομα της πολυδιαφημισμένης ευκολίας και ταχύτητας υπονομεύεται το απόρρητο και η ασφάλεια των προσωπικών τους δεδομένων;
Στο αριστοτεχνικά καλοδουλεμένο αφήγημα της ψηφιακής μετάβασης της κοινωνίας υποθάλπεται η πονηρή βούληση της πολιτικοοικονομικής ελίτ, που επιδιώκει με (δ)εμμονική επιμονή να χειραγωγεί και να ελέγχει την ζωή των βρεφοποιημένων πολιτών, μέσω ενός συγκεντρωτικού συστήματος συλλογής, καταχώρισης, αποθήκευσης και επεξεργασίας των προσωπικών τους δεδομένων.
Στον θαυμαστό ψηφιακό κόσμο, η ζωή του πολίτη θα είναι αλυσοδεμένη με τις ποικιλώνυμες ηλεκτρονικές πλατφόρμες, όπου τα πάντα θα παρακολουθούνται, τα πάντα θα ελέγχονται και τα πάντα θα καταγράφονται, ακόμη και η ανθρώπινη σκέψη, υπό το άγρυπνο ψηφιακό βλέμμα του Μεγάλου Αδελφού.
Οι άνθρωποι οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι ο επιταχυνόμενος ψηφιακός μετασχηματισμός δεν θα οδηγήσει σε μια κοινωνία «αγγελικά πλασμένη», αλλά σε μια κοινωνία πνιγηρής συμμόρφωσης και ομοιομορφίας, που θα συνθλίψει την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και την ψυχική υγεία των πολιτών. Οι πολίτες, αν επιθυμούν να διασώσουν την προσωπική τους αξιοπρέπεια και ελευθερία, καλούνται να αναλογιστούν την πολύ σοβαρή πιθανότητα, στην υποχρεωτική ψηφιοποίηση του ανθρώπινου προσώπου και στην τυραννική επιβολή των ηλεκτρονικών συναλλαγών να ελλοχεύει ένας αδυσώπητος και απάνθρωπος παγκόσμιος ψηφιακός ολοκληρωτισμός, που θα αστυνομεύει και θα καταπνίγει την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης.
Η ανθρώπινη κοινωνία διολισθαίνει επικίνδυνα προς ένα ψηφιακό απαρτχάιντ και όσοι πολίτες αποφασίσουν να μην καταχωρίζουν το ψηφιακό τους αποτύπωμα στις ψηφιακές βάσεις δεδομένων, θα ζουν ελεύθεροι και απαλλαγμένοι από τα βασανιστικά δεσμά της ψηφιακής αιχμαλωσίας, ωστόσο την ίδια στιγμή η ύπαρξή τους θα έχει εξαφανιστεί από τον ψηφιακό εικονικό κόσμο, ο οποίος δεν θα αναγνωρίζει πλέον πρόσωπα, αλλά αποκλειστικά και μόνο αριθμούς.
Αξίζει να επισημανθεί ότι στο επικοινωνιακά επιτυχημένο αφήγημα του «ψηφιακού μετασχηματισμού» επωάζεται το νέο «αυγό του φιδιού», δηλ. η σκοτεινή επιδίωξη της υπερεθνικής ελίτ να μεταβάλει τον πλανήτη Γη σε ένα αόρατο ψηφιακό στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου οι πολίτες θα παρακολουθούνται, θα ελέγχονται και θα επιτηρούνται με την εφαρμογή και την χρήση των συστημάτων υψηλής ψηφιακής τεχνολογίας.
Συνεπώς, ο μεγάλος συγγραφέας και φιλόσοφος Aldous Huxley φαίνεται ότι είχε απόλυτο δίκιο, όταν διατύπωνε με ανατριχιαστική ακρίβεια την πρόρρησή του:
«Ίσως ο κόσμος αυτός να είναι η κόλαση κάποιου άλλου πλανήτη».
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε σε συμπτυγμένη μορφή στο φύλλο της «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ», 23/6/2024, σελ. 57.
https://kvathiotis.substack.com/p/685?utm_source=publication-search
