Γιάννης Φρύδας: Ψιττακοί και παπαγάλοι ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 79

Όποιος έχει τα κονδύλια βρίσκει και κονδυλοφόρους.

(καφετζής)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 79

Τέρμα οι πλάνες!...

  Μη με κοιτάτε μ’ αυτό το απλανές βλέμμα!... Είπαμε, τέρμα η ψευδαίσθηση του καλοκαιριού και των διακοπών οι πλάνες, με τις περιπλανήσεις σας στα όρη, στα βουνά, στους αιγιαλούς και στους κάμπους… Πέρασε  ο Αύγουστος με τις παχιές του μύγες και τώρα στου Τρυγητή το γομαροκαλόκαιρο καλά είναι, κατά τη διαδικασία της προσγείωσης στην πραγματικότητα, να κάνουμε για άλλη μια φορά ταχύτατη προσαρμογή. Αλλιώς, θα πλανώμεθα πλάνην οικτράν…

  Βέβαια, δε γλιτώνουμε κι απ’ όλες τις πλάνες, αλλά, τουλάχιστον, να γλιτώνουμε απ’ αυτές που μπορούμε να γλιτώνουμε. Κυρίως, απ’ αυτές που δημιουργούμε μόνοι μας με τις προσδοκίες μας, πολλές απ’ τις οποίες καταλήγουν ανεκπλήρωτοι στόχοι...

  Πήγαμε στα χωριά μας και είναι σαν να μην πήγαμε. Δεύτερο χαμένο καλοκαίρι, άγευστο και άνοστο σαν το ανάλατο φαγητό. Τρυπωμένοι στα σπίτια μας από την πανδημία και με την απορία να πλανάται παντού: Πού να βρίσκεται εκείνη η «Γαλάζια Ελευθερία» που μας έταζε ο Κυριάκος και τι χρώμα έχει;

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας :ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 78 - Παν μέτρον άχρηστον

      ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  78

Από το μέτρον άριστον στο μέτρον άχρηστον

                                       
Με την ελπίδα μιας στιγμής, μας χρέωσαν όλο το μέλλον.

Γιάννης Ρίτσος

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

     

  Η πρώτη ηχογράφηση του παραλλαγμένου ρητού του σημερινού τίτλου έγινε από τον Κλεόβουλο τον Λίνδιο και ήταν «μέτρον άριστον», δηλαδή, να εφαρμόζουμε το μέτρο στη ζωή μας. Αργότερα κάποιος πρόσθεσε τη λέξη παν και το ρητό τραγουδιόταν ως «παν μέτρον άριστον».

Γιάννης ΦρύδαςΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 77 Χρη λέγειν τα καίρια

 

Χρη λέγειν τα καίρια                                   

Αν είναι να ’ρθει, θε να ’ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει…   (Κώστας Ουράνης)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                                                                               ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  77

Καίρια, καιρικά και επίκαιρα…

  Πού να φανταζόταν ο Αισχύλος, ο τραγικός ποιητής, ότι το «χρη λέγειν τα καίρια» που έγραψε στην τραγωδία του «Επτά επί Θήβας» θα το έπαιρνε δυόμισι χιλιάδες χρόνια αργότερα ένας… τραγικός καφετζής, για να το κάνει τίτλο στο εβδομήντα επτά Καφενείο του… κι ότι η τραγωδία μπορεί να γίνεται με την επανάληψή της φάρσα και κωμωδία…

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΡΥΔΑΣ: ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 76 Υπάρχουν και χειρότερα

 

Υπάρχουν και χειρότερα

Μπορώ να γίνω ευτυχισμένος  με τα πιο απλά πράγματα και με τα πιο μικρά.

Οδ. Ελύτης

                                                              

              

                                   Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                                              

         ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  76

 

Είμαστε καλά, όταν είμαστε καλά κι ας μην το ξέρουμε!…

  Πολλές φορές στη ζωή μας δεν είμαστε ικανοποιημένοι μ’ αυτά που ζούμε, μ’ αυτά που έχουμε, με τα αποτελέσματα των προσπαθειών μας ή με ό,τι άλλο μπαίνει στον νου μας και στροβιλίζει τυραννικά τις σκέψεις μας.

Γιάννη Φρύδα : ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 75 Ό,τι πράξεις θα εισπράξεις

 

Ό,τι πράξεις θα εισπράξεις   

                                     

          Για ασφάλεια κυκλωθήκαμε με τείχη        

                            και γίνανε τα τείχη φυλακή μας…

                  

                                                      Κώστας Ουράνης

                                                                             

                                   Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

               ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  75

Λάλησε, κούκε μ’, λάλησε...

  Λαλήσεις δεν λαλήσεις, κούκε μ’, εμείς… λαλήσαμε νωρίτερα από εσένα. Και να λαλήσεις ποιος θα σε ακούσει; Είμαστε στη δεύτερη φορά Απρίλης σε πολιορκία κι η λευτεριά μας μετατίθεται για τον… κόκκινο Μάη. Εξάμηνος αποκλεισμός και να δούμε… Βαρεθήκαμε, κουραστήκαμε, αγανακτήσαμε, απελπιστήκαμε. Φυλακισμένοι είμαστε μέσα στα ίδια μας τα σπίτια. Μας επιβλήθηκε «κατ’ οίκον περιορισμός» άνευ απολογίας, δίκης και καταδίκης… Είναι για την προστασία της δημόσιας υγείας, είπαν…

Γιάννης Φρύδας Τραγούδια και παρατράγουδα ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 74

 

                          Ζήτω η Ελλάδα  και καθετί μοναχικό στον κόσμο!     Διονύσης Σαββόπουλος

                         Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

        ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  74

Η ζωή τραγούδι θέλει...

  Το ζήτημα είναι ποιος έχει κουράγιο να τραγουδήσει. Με αυτά που συμβαίνουν δεν ανοίγει στόμα κανένας. Κι αν ακούει κάποιος τραγούδια, τον κοιτάζουμε περίεργα. Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια... χαρούμενη ατμόσφαιρα, που έλεγε κι ο Ντίνος Ηλιόπουλος.

  Όμως, δεν φταίνε αυτά που συμβαίνουν… Είναι μια εύκολη δικαιολογία να το λέμε, αλλά δεν είναι έτσι. Σε κάθε χρονική περίοδο υπάρχουν δυσκολίες και κατά το παρελθόν πολύ σοβαρότερες από τις σημερινές. Δεν ξέρω αν με προσέχετε, μάλλον, αλλού πρέπει να ψάξουμε να βρούμε τις αιτίες…

  Το τραγούδι έφυγε από τη ζωή μας. Απομακρύνθηκε χωρίς να το καταλάβουμε και χάσαμε ένα από τα σπουδαιότερα μέσα έκφρασης των συναισθημάτων μας, τη δύναμη που μας έδινε στους αγώνες και στις αγωνίες μας, τη λυτρωτική του συμπαράσταση στα παθήματά μας.

  Ας το αναζητήσουμε, για να το επαναφέρουμε και να το βάλουμε πάλι στη θέση του. Θα βρούμε την ευκαιρία και τους τρόπους να το κάνουμε, αρκεί να το θέλουμε και να το προσπαθήσουμε, γιατί δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά όταν φεύγουν τα τραγούδια έρχονται τα παρατράγουδα.

 

  Το ίδιο λέει κι ο Κώστας Κρυστάλλης στο ποίημά του «Τραγούδι της ξενιτιάς»

Ε Τ Σ Ι Η Τ Α Ν Ε

 Γιάννη Βλαχογιάννη Από το βιβλίο   

ΜΕΓΑΛΑ ΧΡΟΝΙΑ

Επιμέλεια Ιωάννη Φρύδα

    −Παππού, σήκου, παππούλη. Σήμερα είναι μέρα επίσημη. Τι φυλάς το στρώμα και βογκάς; Όλο βογκάς, κι όλο μαλώνεις. Σώνει πια. Έβγα να ιδείς. Έλα ν’ αλλάξεις  και  να πας στην αγορά. Ο κόσμος έχει πανηγύρι σήμερα. Σάββατο Λαζάρου.

       Το μαθητούδι ζωηρό, καθώς μπήκε στο σπίτι, έφυγε κιόλα. Το ’ξερε ο παππούς πως ήταν η τρανή Παραμονή, της Έξοδος η μέρα… Αχ, τέτοια μέρα δε θα ξαναφανεί, μήτε ο Θεός να δώσει. 

       Το ’ξερε ο παππούς, κι αυτό από μέρες κι από νύχτες  συλλογιόταν. Ο πονεμένος νους του σερνότανε τριγύρω στη μεγάλη Θύμηση. Και την περίμενε τη μέρα αυτή, σα να ’τανε να ’ρχόταν άλλη μια φορά, πρώτη φορά, του κάκου.

Γιάννης Φρύδας: Είμεθα έθνος ωχ-άδελφον

Είμεθα έθνος ωχ-άδελφον

Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,

προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα.

Κώστας Βάρναλης            

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                      ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  71

 

Ωχ, αδερφέ!…

  Το Πάσχα του 1985 ο Χρήστος Σαρτζετάκης, λίγες μέρες μετά την εκλογή του ως Προέδρου της Δημοκρατίας, δήλωνε: «είμεθα έθνος ανάδελφον».

  Η φράση αυτή έκανε μεγάλη εντύπωση στον ελληνικό λαό, ο οποίος την άκουσε, την αποδέχτηκε και συμφώνησε, σχεδόν καθολικά, με το περιεχόμενό της. Με αυτή τη φράση συστήθηκε τότε ο νέος πρόεδρος, ίσως, με αυτή τη φράση μείνει στην ιστορία της δημοκρατίας μας και της πατρίδας. Βέβαια, υπήρξαν κι εκείνοι που  δεν την αποδέχτηκαν, τη χλεύασαν κι αντέδρασαν λυσσαλέα. Ήταν εκείνοι που είχαν μια αλλεργία στις λέξεις έθνος  και πατρίδα, καθώς, επίσης, και κάτι λαζοπουλημένοι ηθοποιοί και καλλιτέχνες, οι οποίοι πούλαγαν, τάχα, φιλειρηνικές ιδέες κι έπαιρναν χαρτί τρελού, για να μην πάνε φαντάροι, σαν εμάς τα κορόιδα τους… φιλοπόλεμους. Αλήθεια, τώρα που το σκέφτομαι, δυο χρόνια στον στρατό ούτε σε έναν πόλεμο, ούτε σε μια εκστρατεία δεν πήρα μέρος. Κρίμα στις κουραμάνες και στη φασολάδα που με τάιζε η πατρίς!... Δεν πειράζει! Ας με τάιζε! Τόσους και τόσους τάιζε και ταΐζει ακόμη τζάπα… Ωχ, αδερφέ!...

Γιάννης Φρύδας: Ό,τι αρχίζει, τελειώνει

 

Ό,τι αρχίζει, τελειώνει 

Όλες οι νίκες οδηγούν  στην τελική ήττα. (καφετζής)
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                                  

                   ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  70

Ρήτορες και ρητορίες, πονεμένες ιστορίες…

  Αυτό που βλέπετε στον σημερινό τίτλο το είπε ένας Ρωμαίος ρήτορας. Σιγά την είδηση! Κι εμείς το ξέρουμε αυτό που δεν είμαστε ρήτορες… Όμως, έχει άλλη βαρύτητα να το ακούσεις από ρήτορα!... Δίνεις μια άλλη προσοχή, μια ιδιαίτερη βάση και εκδηλώνεσαι με θαυμασμό: Τι είπε, ρε, ο μεγάλος!!!  (έτσι και δεν θαυμάσεις, θα νομίζουν οι άλλοι ότι δεν κατάλαβες τον ρήτορα και θα ξεφτιλιστείς…)

   Θα σας θυμίσω ότι πριν κάμποσα χρόνια ένας δικός μας ρήτορας (κόψτε κάτι απ’ το ρήτορας ή καλύτερα κόψτε ολόκληρη τη λέξη, επειδή δεν φταίει σε τίποτε η λέξη να ξεφτιλιστεί…) είπε: «λεφτά υπάρχουν» και αντί να ρωτήσουμε πού υπάρχουν, μας κατέλαβαν ρίγη ενθουσιασμού και λίγο αργότερα μας τσάκισε κρύος ιδρώτας…

''ΦΟΥΡΤΟΥΝΙΑΣΜΕΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ'' Γερ. Άννινος [Χριστουγ. ιστορίες 4.] από τον Κων. Αθ. Οικονόμου

https://www.youtube.com/watch?v=rsWxQMXDSnw&feature=emb_logo

Γιάννης Φρύδας : ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 69 - Αχαριστία

 

               Αχαριστία           

                                               

Θέλω τα καλά του Γιάννη

και τον Γιάννη δεν τον θέλω!...

(παροιμία)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας                                

                ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 69

Θα σας πω μια ιστορία…

  Σήμερα θα σας πω μια ιστορία. Δεν θυμάμαι που την άκουσα ή τη διάβασα, επομένως τη διασκευή του καφετζή δεν τη γλιτώνετε…

  Πέθανε κάποτε ένας καλός άνθρωπος και πήγε στον παράδεισο. Η κατάταξή του έγινε πολύ εύκολα. Όταν είδαν ότι ήταν Έλληνας, παντρεμένος κι ότι έζησε με τις κυβερνήσεις Νέας Δημοκρατίας, Πασόκ και Σύριζα, παρέβλεψαν ότι κι ο ίδιος αυτά τα κόμματα ψήφιζε και με βάση το «ο υπομείνας χρόνιον ασθένειαν αγογγύστως ως μάρτυς παραλειφθήσεται» προχώρησαν σε παραγραφή των αμαρτημάτων του και τον απάλλαξαν από κάθε κατηγορία. Έτσι άνοιξαν οι πύλες και μπήκε μέσα. Εκεί δεν χωράει μέσον και φακελάκι… (Ας υπάρχει κι αυτή η πληροφορία!...)

Γιάννης Φρύδας : Ενδεχομένως άλλως έχειν … ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 68

                         Ενδεχομένως άλλως έχειν …

                                         

                                         Αλλιώς μας τα ’λεγες παπά,

                                                   πριν σε χειροτονήσουν…   (παροιμία)                                         

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                                                                                           

                      ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  68

                                        

Μπορεί να είναι και αλλιώς…

  Αφού συμφωνήσαμε (αν συμφωνήσαμε) στο προηγούμενο Καφενείο ότι «άλλα τα λεγόμενα κι άλλα τα βλεπόμενα» κι επειδή ακόμη και «τα φαινόμενα απατούν», είναι χρήσιμο να θυμόμαστε, όταν είμαστε στα σταυροδρόμια της αμφιβολίας ή στον φαρδύ δρόμο της βεβαιότητάς μας, τον σημερινό τίτλο που χρησιμοποιούσαν στα επιχειρήματά τους οι ρήτορες στην αρχαία εκκλησία του δήμου και οι καφετζήδες στα αρχαία καφενεία τους…

  Σήμερα, βέβαια, τόσον οι ρήτορες όσον και οι καφετζήδες, αντικαταστήσαμε την αμφιβολία με την απόλυτη σιγουριά σε ό,τι λέμε και για ό,τι κάνουμε. Παραβλέπουμε έτσι, ότι η αμφισβήτηση είναι η αρχική αιτία και κινητήρια δύναμη της προόδου. Αυτό δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι δεν υπάρχουν και πράγματα σταθερά στη ζωή μας, στη γνώση μας, στην εμπειρία μας, στην πίστη μας… Δεν χρειάζεται να ξαναανακαλύπτουμε τα ανακαλυφθέντα ή αποκαλυφθέντα…

  Επομένως και ό,τι διαβάζετε στο Καφενείο «ενδέχεται και άλλως έχειν»… Εκτός του Αριστοτέλη (που δεν ήταν καφετζής) σας το λέει κι ο καφετζής…

ΣΤΕΦΑΝΙΩΤΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ’40 Αφηγήσεις αγωνιστών και άγνωστα περιστατικά του αγώνα Στεφανιώτης ο ιπποκόμος του Δαβάκη!

ΣΤΕΦΑΝΙΩΤΕΣ  ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ  ΤΟΥ  ’40

·        Αφηγήσεις αγωνιστών και άγνωστα περιστατικά του αγώνα

·        Στεφανιώτης ο ιπποκόμος του Δαβάκη!

Του Δάσκαλου  Ιωάννη Φρύδα

1940 – 2020. Ογδόντα χρόνια από το έπος του ’40

Ένα μικρό αφιέρωμα κι ένα σεμνό μνημόσυνο για τις ψυχές εκείνων… 

Σαν σε κοιτάζει η αγνότητα των ανωνύμων.

Εκείνων, όσων, απροσκύνητοι με ιδρώτα και αίμα θεμελίωσαν αξιοπρέπεια και σήκωσαν την Ιστορία…

Παναγιώτης Νάννος,

(από την ποιητική συλλογή ΤΙΘΩΝΟΥ ΣΙΩΠΕΣ)

 

  Σε κάθε εθνικό αγώνα η Στεφανιάδα έδωσε το δικό της παρόν. Οι Στεφανιώτες, πρόθυμοι σε κάθε κάλεσμα της πατρίδας, βρέθηκαν στις επάλξεις του καθήκοντος, για να προασπίσουν τα αιώνια ιδανικά της ελληνικής ψυχής, προσφέροντας όλες τις δυνάμεις τους μέχρι και αυτή τη θυσία.

  Ο Σύλλογος Στεφανιωτών με το αφιέρωμα αυτό επιχειρεί να αποδώσει ελάχιστο φόρο τιμής στους προγόνους μας και τους αγώνες τους, να προκαλέσει την ιστορική μνήμη και το ενδιαφέρον για γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία της πατρίδας μας και να φέρει στην επιφάνεια έστω και λίγα άγνωστα περιστατικά της εποχής εκείνης. Επίσης, γίνεται φανερό ότι είναι δικαιολογημένες και οι απαιτήσεις της Στεφανιάδας από την πολιτεία, στην ελευθερία της οποίας και οι Στεφανιώτες συνέβαλαν.

Γιάννη Φρύδα: Κάθε πέρυσι και καλύτερα…

Κάθε πέρυσι και καλύτερα…

                                                

                  

                                            Ώσπου να πούμε, δόξα σοι ο Θεός,Παναγία, βόηθα!
(παροιμία)                                                                                   

                                                                          

                                            Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

           

                            ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  66

…κάθε φέτος και χειρότερα

  Πολλές φορές και για διάφορους λόγους λέμε ή ακούμε από άλλους το «κάθε πέρυσι και καλύτερα, κάθε φέτος και χειρότερα». Μπορεί να είναι έτσι, μπορεί και να μην είναι. Εξαρτάται σε τι αναφέρεται αυτή η διαπίστωση και ποια πράγματα ή γεγονότα συγκρίνει. Κάποια είναι  καλύτερα, κάποια είναι χειρότερα και κάποια παραμένουν ίδια. Όμως, δεν μπορούμε και να συμφωνήσουμε όλοι για το τι είναι το καθένα από αυτά τα κάποια…

Γιάννης Φρύδας : Άγραφα …γραμμένα!

Φωνή λαού, οργή Θεού.
Όποιος δεν μιλάει, τον θάφτουν ζωντανό.
(παροιμίες)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                                                     

                                                      

                

                          ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  64

Άγρα, Αγραίοι κι Άγραφα

  Τα Άγραφα πήραν αυτή την ονομασία την περίοδο της εικονομαχίας. Ο εικονομάχος αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ο Ε΄ (ο Κοπρώνυμος να καταλάβετε) απέστειλε στην περιοχή με ανθρώπους του τη διαταγή να κατεβάσουν τις εικόνες από τους ναούς. Οι κάτοικοι αρνήθηκαν, κατέβασαν κάμποσες βρισιές εναντίον του μεγαλειότατου και κατέβασαν τα κεφάλια απ’ τον λαιμό των απεσταλμένων του. Όταν έμαθε ο Κώτσιος  ο Ε΄ τι έγινε, εξοργίστηκε και έδωσε εντολή να διαγραφεί η περιοχή από την αυτοκρατορία, διακόπτοντας και  κάθε πίστωση προς αυτήν από το κράτος. Από τότε ξεκίνησε στραβά η χρηματοδότηση στα Άγραφα… Κέρδισαν, όμως, το όνομα!...

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας: Μένουμε ανασφαλείς! ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 61

Μένουμε ανασφαλείς!
Είμαστε επισφαλείς, ευπαθείς και απαθείς
συμπαθείς, αντιπαθείς, κι όλοι οι εγωπαθείς.
(εξαιρούνται οι αυτοπαθείς αντωνυμίες)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                

     ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  61

Είμαστε επισφαλείς…

  Συμπολίτες μου!

Κατ’ αρχάς ήθελα να ’ξερα ποιος μου κόλλησε αυτή τη λέξη, πάνω σε περίοδο ιδιαίτερα κολλητικών επιδημιών, ανασφαλειών και φόβων.

  Απ’ τα διαγγέλματα το έπαθες, μου είπε ένας φίλος, ο οποίος θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του (απ’ τον φόβο του κι αυτός…). Βρήκα λογική την εξήγησή του, διότι, τελευταία, όπως διαπιστώνετε κι εσείς, μας πέρασαν κι ένα σωρό άλλες λέξεις, αλλά δεν είμαι και φιλόλογος να δώσω απαντήσεις σε ενδεχόμενες απορίες σας. Μην ανησυχείτε, οι απαντήσεις θα έρθουν με το πέρασμα του χρόνου! Δεν εγγυώμαι ότι θα είναι κι ευχάριστες. Πολλές απ’ αυτές τις απαντήσεις θα σας κάνουν και να γελάσετε (έστω και πικρά), αλλά «από καταδυομένης νηός ό,τι αν λάβεις κέρδος». Δηλαδή, από πλοίο που βουλιάζει, ό,τι αρπάξεις κέρδος είναι, λέει αυτή η αρχαιοελληνική παροιμία. Δεν ξέρω γιατί το έλεγαν ούτε θέλω να απολογούμαι στο Καφενείο μου γι’ αυτά που έλεγαν τα αρχαία καφενεία…

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας: Εγκλεισμός κι αποκλεισμός

   Κ υ ρ ι ά κ ο ο ο ο ο! 

 Μάλιστα! Αυτό είναι σοβαρό μέτρο. Να μην ακούσει ο ιός την καμπάνα! Δεν ξέρετε πόσο νευριάζει!...

  Όχι, μεγάφωνα! Να προστατευτεί το ποίμνιον! 
  Άκου, απαγορεύεται να ψήσουμε φέτος!...
  Η Νέα Δημοκρατία καθιέρωσε το «μένουμε σπίτι». Εμείς καθιερώσαμε το «ως πότε;»

  Κυριάκο! Θα παρακαλάς να βγούμε απ’ το σπίτι και δεν θα βγαίνουμε! Θα παρακαλάς να βγούμε να σε ψηφίσουμε Ούτε ο Χρυσοχοϊδης με τα ΜΑΤ δεν θα μπορεί να μας βγάλει. Μέχρι και Αλέξη μπορεί να ξαναψηφίσουμε απ’ τη θολούρα!... Κυριάκοοοοο!

 Ολόκληρος ο πλανήτης έγινε μια απέραντη Σπιναλόγκα.

 Χειροκροτήστε!... Κάθε βράδυ να βγαίνετε να χειροκροτείτε. Δεν χρειάζεται να ξέρετε γιατί το κάνετε… Όλο και για κάτι σας προτείνουν να χειροκροτείτε. «Παλαμάκια παίξετε κι ο Κυριάκος έρχεται να σας ... κλείσει φυλακή…» Σας έκλεισε μέσα ο Μητσοτάκης… Κι εσείς κάθεστε σε κατάσταση ενσταυλισμένη... 

Το κόμμα ΚΚΕ λέει: «μένουμε στο σπίτι του λαού και πουθενά αλλού». Έχει ως σύνθημα το «φονιάς ιός ο καπιταλισμός». Αντικομουνιστικόν εμβόλιον: Όστις εμβολιάζεται αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας τον υπαρκτόν σοσιαλισμόν και υμνεί τον υπαρκτόν καπιταλισμόν.

Πήγαινα τον δρόμο δρόμο σκιάζομαν τον αστυνόμο. και σε όλα τα κανάλια έβλεπα τον Χαρδαλιά

    Εγκλεισμός κι αποκλεισμός    

Αλλού βαρούν τα όργανα  κι αλλού χορεύει η νύφη.   (παροιμία)

                                Γράφει ο Γιάννης Φρύδας                

                     ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  59

Καθίστε στα αυγά σας!...

  Όλοι αυτό μας λένε και καλά λένε!... Καθόμαστε που καθόμαστε μέσα. Δεν παίρνουμε κι από τριάντα αυγά να τα κλωσήσουμε; Και να κλουβιάσουν μερικά θα γεμίσει η χώρα μας ορνίθια και πριν αλέκτωρ φωνήσει κι  ο ιός την οικονομία μας δολοφονήσει θα ξεκινήσει εκ νέου με ορμή η ανάπτυξη. Ας στηρίξουμε και μια φορά την πρόοδο στις κότες κι όχι στις αλλόκοτες θεωρίες, οι οποίες καταλήγουν σε αναπτυξιακά ορνιθοσκαλίσματα. Εγώ έβαλα τη φωλιά, εσείς κανονίστε για τα αυγά!

  «Κλούβια αυγά, κλούβια μυαλά» (παροιμία 22^ου αιώνα)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 54 Γιάννα μου, η επιτροπή γιατί είναι λερωμένη;

Υπό την αιγίδα τους
Αραία, αραία και μακρέα,
για να φαινόμαστε καμιά ’κατοσταρέα!
οπλαρχηγός Λέκκας, το 1821

Γιάννα μου, η επιτροπή γιατί είναι λερωμένη;

Πέντε ποτάμια τ’ν έπλεναν κι έβαψαν και τα πέντε…

         

Γιάννα μου κι οι επίτροποι κάθονται στριμωγμένοι.

Μην μας παρεξηγήσουνε και προπαντός οι ξένοι!...

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 54
Και υπό την καταιγίδα τους…

  Η Αμάλθεια είναι κατά μία μυθολογική εκδοχή (υπάρχουν κι άλλες) η γίδα που έδινε το γάλα της, για να μεγαλώσει ο Δίας τα χρόνια που ήταν κρυμμένος σε μια σπηλιά. Μια μέρα ο ζωηρός Ζεύς (είχε και χαϊδευτικό το τσογλάνι) της έσπασε το κέρατο κι έμεινε η Αμάλθεια κουτσοκέρα (επομένως άλλη είναι η γίδα της φωτογραφίας που βλέπετε). Ο Δίας κατάλαβε τη ζαβολιά του και, για να διορθώσει λίγο τα πράγματα, έκανε το σπασμένο κέρατο να είναι πάντα γεμάτο με όλα τα αγαθά (κάτι σαν σούπερ μάρκετ Βασιλόπουλος και του πουλιού το γάλα να καταλάβετε). Έτσι το «κέρας της Αμάλθειας» έγινε το σύμβολο της αφθονίας.

Ενός κορονοϊού μύρια έπονται - ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 58

 Προβλέπω των Βαΐων ή ανήμερα Λαζάρου να κάνουμε ως άλλοι Μεσολογγίτες την ηρωικήν έξοδον, παρά την εντολήν:      « κάτσε στ’ αυγά σου και μη δεύρο έξω!...»

                                           

Α, πα, πα, καημός! Α, πα, πα, καημός!

Μας έκλεισε στα σπίτια ο κορονοϊός.                                                                                                                      
(παραλλαγμένο παραδοσιακό τραγούδι)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                

    

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 58  

                                                               Κούκου! Κούκου!

Α, πα, πα, καημός! Α, πα, πα, καημός!

Έχασε τ’ς αρβύλες ο μπαρμπα-Μαθιός…

(κι τι τ’ς ήθιλι; Αφού δεν τουν αφήνουν να γκιζιράει όξου…)

  Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, επειδή φέτος δεν βλέπω να μας επιτρέπουν να σεργιανίσουμε στας εξοχάς και να ακούσουμε τον κούκο, σας έχω στην πρώτη φωτογραφία το πουλί της άνοιξης. Τουλάχιστον, αν δεν το ακούσετε να το δείτε, έστω και σε φωτογραφία. Υπάρχει και μια πληροφορία ότι η κυβέρνηση θα δωρίσει προς όλους μας, αντί δώρου του Πάσχα, ένα «ρολόι κούκο», για να υποκαταστήσει τον πραγματικό και να μας προϊδεάσει ότι σ’ αυτή την ιστορία του κορονοϊού θα μας στοιχίσει ο κούκος αηδόνι…

  Αν δεν σας αρέσει η φωτογραφία του κούκου, βάλτε τη φωτογραφία από έναν κουκουέ! Το ίδιο πράγμα είναι. Μάλιστα, ο κουκουές λέει το κούκου (βάζει και το ε εννοείται) περισσότερες φορές από τον κούκο. Απορώ, γιατί το κουκουέ δεν έχει για σύμβολο τον κούκο και διατηρεί ακόμα το σφυροδρέπανον; Ο κούκος είναι κλασικός κομμουνιστής. Είναι εναντίον της ιδιωτικής περιουσίας και γι’ αυτό δεν φκιάνει δική του φωλιά. Γεννάει τ’ αυγά του σε ξένες φωλιές και τα παιδιά του τα αναθρέφουν άλλα πουλιά. Και το σημαντικότερον, δεν δουλεύει ποτέ… (για να μην καρπωθεί την υπεραξία το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο) Αντιθέτως, το σφυροδρέπανον είναι αποτρεπτικόν… Αν είναι να δουλεύουμε και να μας ρουφάνε το αίμα, σου λέει ο άλλος, μας ικανοποιεί κι ο καπιταλισμός, ο οποίος στο κάτω κάτω μας εξασφαλίζει και καλύτερα μηχανήματα απ’ το δρεπάνι και το τσιόκι… (είναι τσιόκι ή βαριοπούλα, που έλεγε κάποτε κι ο ξάδερφός μου ο Βάιος ο Στεργιούλης;) Γεια σου, Βάιο!...

Λίθοι, πλίνθοι και κέραμοι

Τι κι αν σε δέρνουν δεκατρείς, αν δεν σε δέρνει ο νους σου.(παροιμία)                                                                                   

 

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

                

                                           ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  53

Ατάκτως ερριμμένα…

  Όπως ακριβώς τα σημερινά θέματα του Καφενείου… Αν προσπαθήσετε να βγάλετε άκρη, δεν θα καταφέρετε τίποτε. Σας προειδοποιώ, για να μην έχετε απαιτήσεις και προσδοκίες. Αυτές να τις αναζητήσετε σε άλλα καφενεία και κυρίως σ’ αυτά που σας τάξανε και σας ταράξανε και τις ψήφους σας αρπάξανε και θα σας ταράξουν κι άλλο!

  Επίσης, ουδεμία ή ελάχιστη συνάφεια έχει με τα θέματα ο σημερινός τίτλος. Ξέρω ότι αυτό δεν σας ενοχλεί, γιατί κι άλλα καφενεία το εφαρμόζουν με μεγάλη επιτυχία ως τώρα, ώστε άλλα να σας δείχνουν στη βιτρίνα κι άλλα να σας μαγειρεύουν στην κουζίνα, χωρίς να διαμαρτύρεστε για τις δύσοσμες οσμές και τις άγευστες γεύσεις…

Τώρα, αν βρείτε και καμιά μεγαλύτερη συνάφεια απ’ ότι σας προετοίμασα, χρεώστε το στις αδυναμίες του καφετζή, αλλά δεν είναι ανάγκη να το λέτε και παραπέρα!...

  Στην Αργιθέα (κι αλλαχού εις την ορεινήν ύπαιθρον χώραν) δεν έχουμε πλίνθους και κεράμους, γιατί δεν βρίσκανε χώμα  να τους φτιάξουν.