Τα Χριστούγεννα ως αφορμή για πνευματικό προβληματισμό

Γράφει ο ιατρός Φώτης Μιχαήλ

Καὶ ἔτεκεν τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτόν, καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸνἐν τῇ φάτνῃ, 

διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι. (Λουκ. β,7)

Κανένα πανδοχείο και κανένας συγγενής δεν φιλοτιμήθηκε  να προσφέρει στον Νεογέννητο Χριστό τόπο για φιλοξενία.

Στην μικρή Βηθλεέμ, για όλους τους ανθρώπους υπήρχε χώρος. Για τον Πλάστη όμως και Σωτήρα, ούτε μια μικρή γωνιά δεν βρέθηκε, παρεκτός από το σπήλαιο και την φάτνη!

Σήμερα, στο δικό μας κατάλυμα, δηλαδή, στην Πατρίδα μας, στο χωριό μας, στις οικογένειές μας, στις καρδιές μας, υπάρχει άραγε διαθέσιμος τόπος για τον Ενανθρωπήσαντα Χριστό;

(1). Και πρώτα-πρώτα ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας.

Εμείς, οι βαφτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, έχουμε άραγε τόπο για τον Κύριό μας στο κατάλυμα της καρδιάς μας;

Καθαριζόμαστε από τα πάθη, ώστε να γίνει η καρδιά μας φάτνη άνετη και ζεστή για τον Χριστό, που γεννιέται;

(2) Ευρίσκει ο Χριστός τόπο στο κατάλυμα του δικού μας σπιτιού; 

Έχει θέση ο Χριστός στην οικογενειακή μας ζωή; 

(3). Ευρίσκει ο Χριστός κατάλυμα μέσα στον χώρο της Εκκλησίας;

Ευρίσκει τόπο να σταθεί στους διαθρησκειακούς διαλόγους και στις σχέσεις μας με τους παπικούς και τους προτεστάντες;

(4). Ευρίσκει  σήμερα ο Χριστός κατάλυμα στο πνευματικό πανδοχείο του Γένους μας, που είναι το σχολείο το Ελληνικό;

Ποια είναι η θέση του Χριστού στην αγωγή και την εκπαίδευση της νεότητας;

(5). Ευρίσκει ο Χριστός κατάλυμα στο μεγάλο ’’φροντιστήριο’’ της σύγχρονης ελληνικής οικογένειας, που είναι η τηλεόραση;

Έχει τόπο ο Χριστός να αναπαυθεί στα τηλεοπτικά προγράμματα και ιδιαίτερα στα προγράμματα ψυχαγωγίας των παιδιών;

(6). Ευρίσκει ο Χριστός κατάλυμα στις ολόφωτες πλατείες των ημερών των Χριστουγέννων με τους κλόουν, με τα ξωτικά και με τους μάγους;

(7). Ευρίσκει ο Χριστός κατάλυμα στην Βουλή των Ελλήνων;

Υπάρχει τόπος για τον Σαρκωθέντα Λόγο μέσα στις καρδιές των πολιτικών μας ανδρών, στις αποφάσεις τους και στους νόμους, που ψηφίζουν;

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΩΓΜΕΝΟΣ AΠΟ ΤΗΝ ΚΟΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΓΙ” ΑΥΤΟ ΠΡΟΚΟΠΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ. ΝΑ ΑΠΕΛΠΙΣΤΟΥΜΕ;…

Ἡ Γέννησις τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ

  25 Δεκεμβρίου Του Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου 
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

O XΡΙΣΤΟΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ

«Οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι» (Λουκ. 2,7)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἡ χριστιανοσύνη ἑ­ορτάζει τὴ Γέννησι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰ­ησοῦ Χριστοῦ, γεγονὸς μοναδικὸ στὴν ἱστορία.
Ὑπάρχουν πράγματα ἀξιόλογα, ποὺ δὲν μπο­ρεῖ κανεὶς νὰ τὰ ἀγνοήσῃ, ὅπως λ.χ. ἡ εἴδησι ὅ­­τι στὸν 20ὸ αἰῶνα ὁ ἄνθρωπος πάτησε στὴ σε­λήνη. Ἀλλ᾽ ὅ­σο θαυμαστὸ καὶ ἂν φαντάζῃ αὐτό, εἶνε πολὺ μικρὸ ἀπέναντι στὸ γεγονὸς ὅ­τι ὄχι πλέον ἄνθρωπος ἀλλ᾽ αὐτὸς ὁ Θεός, ποὺ ἐ­ξουσιάζει τὰ ἄστρα καὶ τοὺς γαλαξίες, ἐ­πισκέ­φθηκε τὴ γῆ ἀπὸ τὰ ὕψη τῶν οὐρανῶν. Κατέβηκε ἐδῶ, φόρεσε ἀνθρώπινη σάρκα, περπάτησε ἀνάμεσά μας, δίδαξε, θαυματούργησε, σταυρώθηκε καὶ ἀνελήφθη πάλι στοὺς οὐρανούς. Γεγονὸς ἄνευ προηγουμένου, μοναδικό!
Ὁ ἥλιος ἄγγιξε τὴ γῆ, λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, καὶ ἡ γῆ δὲν κάηκε! «Μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου…» (ἁ­γιασμ. Θεοφαν.). Τὸ πιστεύ­­εις; ἔλα στὴν ἐκκλησία· δὲν τὸ πιστεύεις; κάνε τὸ ρεβεγιόν σου. Εἶνε ζήτημα πίστε­ως. Ἂν πιστεύῃς ὅτι πραγματικὰ ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ μᾶς σώσῃ, τότε ὁ Χριστὸς θὰ γεννη­θῇ γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ὄχι πλέον στὴ φάτνη ἀλλὰ στὴν καρδιά σου, οἱ οὐρανοὶ θ᾿ ἀ­νοίξουν, ἡ φύσις θ᾽ ἀγάλλεται καὶ θὰ χαίρῃ, οἱ ἄγγελοι θὰ ψάλλουν τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ…» (Λουκ. 2,14).

«Χριστός γεννάται δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε…!»

Από την αρχή της δημιουργίας του κόσμου και του ανθρώπου δεν ακούστηκε ποτέ πιο χαρμόσυνο μήνυμα πάνω στη γη απ’ αυτό της Ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Η κατά σάρκα γέννηση του Υιού του Θεού αποκάλυψε, αλλά κυρίως πραγμάτωσε μέσα στον ιστορικό χωροχρόνο μεγάλα και απόκρυφα μυστήρια της θείας βουλής.

Το μεγαλύτερο απ’ αυτά τα μυστήρια υπήρξε η υποστατική ένωση του Θεού και του ανθρώπου στο πρόσωπο του θείου Λόγου με στόχο τη σωτηρία του ανθρώπου. Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής και τη σταθερή πίστη της Εκκλησίας μας, μετά την παράβαση της εντολής του Θεού από τον πρώτο άνθρωπο, δηλαδή τον Αδάμ και την Εύα διακόπηκε πλέον η κοινωνία των ανθρώπων με το Θεό καθώς το θέλημα τους δεν συγχρονιζόταν πλέον με το θέλημα του Θεού. Έτσι, σκοτίστηκε ο ανθρώπινος νούς με αποτέλεσμα να διασπαστούν οι νοερές και πνευματικές δυνάμεις του ανθρώπου, όπως η ψυχή, η βούληση, το λογικό, η αίσθηση κ.ά. με άμεσο αποτέλεσμα την είσοδο στη ζωή ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους της φθοράς και ιδιαίτερα του θανάτου.

Ἡ Κατά σάρκα γέννησις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

  

  Ἀντι-Επιτίμιο, Προ-Επιτίμιο, Ὑπερ-Τιμή

Προ-Επιτίμιο, Ὑπέρ-Τιμή

Μετά τό προπατορικό ἁμάρτημα, ὁ Διάβολος ἀντί θανάτου εἶδε τήν γέννησι νέων ἀνθρώπων καί αἰφνιδιάσθη.

Ἀντί γιά τό Ἐπιτίμιο τοῦ θανάτου καί τήν ἐξαφάνισι τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, εἶδε τό Ἀντι-Επιτίμιο, τό Προ-Επιτίμιο, δηλ. τή γέννησι νέων ἀνθρώπων.

Κάτι ὅμως ἀκόμη ἀπουσίαζε. Κάτι τό ξεχωριστό καί μοναδικό. Ἡ μία ἡ Μοναδική Γέννησις. Ἡ του Υἱοῦ καί Λόγου. Ἡ ἔλευσις τοῦ Κυρίου στή γῆ.

Μέ τήν Ἐν-ανθρώπισι, ἔχουμε τήν Ὑπέρ-Τιμή.

Μέ τήν Ἐνσάρκωσι, τοῦ Κυρίου μας καί τή Γέννησί του μᾶς δωρίζει τήν Ἐν-θέωσι.

Ἀπό Λίαν Καλῶς εἴς ἄριστα

Ὁ Θεός ἐδημιούργησε τόν κόσμο καί ἑπτά φορές ἡ Ἁγ. Γραφή ἀναφέρει «καί εἶδε ὅτι καλόν».  Τήν ὀγδόη φορά ὅταν τά εἶδε ὅλα μαζί τά ἔργα Του εἶπε·

Στό τέλος ὅμως εἶπε καί «Ἰδού», ὅτι δέν εἶναι μόνον «καλά», ἀλλά «καλά λίαν» .

Ὅμως κάτι ἀπουσιάζει ἀπό τό λίαν καλῶς, γιά νά γίνη ἄριστα. Νά τώρα τό ἄριστα πραγματοποιεῖται μέ τήν Γέννηση τοῦ Κυρίου.

Πάρε τά Δῶρα τῶν Μάγων

«Τό τρισόκλεον δῶρον προσκομίσατε».

Βρίσκόμαστε μπροστὰ στὴ Φάτνη τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Κύριος μᾶς προσκαλεῖ, ἀντί νά προσφέρουμε δῶρα, ἐμεῖς νά παραλάβουμε τά δῶρα τῶν Μάγων:

-Πάρε, μᾶς νεύει, ἀπὸ τὴ φάτνη μου τὸ χρυσάφι ποὺ εἶναι στὴν ἄκρη αὐτὴ ἐδῶ. Πάρε το, κάνε το ΑΓΑΠΗ καὶ σκόρπα το ἁπλόχερα.

-Ἀκόμη, πάρε καὶ τὸ λίβανο. Πάρε τον καὶ κάνε τον ΠΡΟΣΕΥΧΗ. Γιὰ κάθε ψυχὴ ταλαιπωρημένη καί πονεμένη.

- Θέλεις καὶ τὴ σμύρνα; Πάρε την καὶ αὐτήν καί κάνε την ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ. Ξόδεψε την γιὰ τοὺς ἄλλους μέ τρυφερότητα....

Ἡ δύναμίς σου Βασιλιᾶ μου

Ἄκου τά σήμαντρα τῆς ἐκκλησιᾶς

Ντάν! Ντάν! γεμίζουν τόν ἀγέρα

Τί κι ἄν πολέμου ἀκούγεται βουή

κι ἀτομοβόμβα καί φοβέρα;

Χριστός γεννᾶται! Μές τήν ταπεινή

τή φάτνη σταματᾶ ἡ ματιά μου.

-Πές μου, δέν εἶν' ἡ δύναμη τῆς γῆς

ὅλη δική σου Βασιλιά μου; (Χλόη Ἀχαϊκοῦ).

Ὕμνος Χριστουγέννων, ψαλλόμενος κατά τό «Χριστός Ἀνέστη»

«Χριστός ἐτέχθη ἐκ γαστρός, Σαρκί τήν σάρκα ἁγιάσας, Εἰς βροτούς τούς γηγενεῖς, Χάριν χαρισάμενος».

«Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν Θανάτῳ θάνατον πατήσας Καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασιν  ζωήν χαρισάμενος».

Θυελλώδης ο Αγών τής Εκκλησίας

ΔΕΝ ΕΦΘΑΣΕ Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΑΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ «ΚΑΤΑΠΑΥΣΕΩΣ»

Ισόψυχοι, Ισάδελφοι καί Ισοβασιλιάδες μαζί, στό ταξίδι  τού Ονείρου 

  Υπερβατικός καί μυστηριώδης λόγος

Κατά τή δακέθυμο στιγμή τού  Μυστικού  Δείπνου, συντελείται ένας παράξενος, ξεχωριστά υπερβατικός διάλογος.

Ο Κύριος: «... Ἀλλὰ νῦν ὁ ἔχων βαλλάντιον ἀράτω͵ ὁμοίως καὶ πήραν͵

καὶ ὁ μὴ ἔχων πωλησάτω τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ καὶ ἀγορασάτω μάχαιραν»...

Οι Μαθηταί: «οἱ δὲ εἶπαν͵ Κύριε͵ ἰδοὺ μάχαιραι ὧδε δύο».

Ο Κύριος: «ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς͵ Ἱκανόν ἐστιν» (Λουκ. κβ’ 36-38).

(Ἤτοι, ο Κύριος: Τώρα, όποιος έχει βαλάντιο άς τό πάρη μαζί του. Τό ίδιο όποιος έχει σακούλι άς τό πάρη πλήρες μέ τρόφιμα.

Καί όποιος δέν έχει μαχαίρι άς πουλήση ακόμη καί τό εξωτερικό ρούχο καί νά αγοράση μαχαίρι, διότι είναι καιρός αμύνης.

Μαθηταί, μή αντιληφθέντες τό βαθύ νόημα: Κύριε νά μπροστά μας δύο μαχαίρια άς τά πάρουμε.

Ο δέ Κύριος απεκρίθη. Φθάνει. Δέν εννοείτε τί λέγω. Άς μή επεκτεινώμεθα περαιτέρω).

     Μέ μελάνη γράφει τήν ιστορία της η Εκκλησία

Κάποιος αρχαίος Απολογητής της διωκομένης Εκκλησίας τών πρωτοχριστιανικών χρόνων, διετύπωσε την άποψι πως η Εκκλησία γράφει την ιστορία της με τρία μέσα:

-Με το «Aίμα» (των Μαρτύρων), με τα «Δάκρυα» (των Ασκητών) και με τή “μελάνη» (των Συγγραφέων και των Απολογητών).

Όμως, ο φωτισμένος Απολογητής κάνει μία οραματική καί προφητική πρόρρησι:

Θα έλθη, αναφέρει, η εποχή, κατά την οποία η «μελάνη» θα «κοστίζη»  περισσότερο από τα άλλα δύο, διότι θα μετατρέπεται σε «Αίμα»  και “Δάκρυ”.

Δηλαδή, η Εκκλησία θά γράφει τήν ιστορία της μέ τήν τυπογραφία, καί σήμερα μέ τά ερτζιανά κύματα τών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών καί μέ τό διαδίκτυο.

  Ο αγών τών χριστιανών γιά τήν Εκκλησία

Γιά χρόνια πολλά οι Χριστιανοί τής Ελλάδος, αγωνιζόμεθα γιά τήν Εκκλησία μας, γιά τήν Ορθοδοξία μας καί γιά τήν Πατρίδα μας. Χρησιμοποιούμε κάθε νόμιμο καί ηθικό μέσο πού μάς δίδει ο Θεός. Μέ προσήλωσι στό Ιερό Ευαγγέλιο καί στούς Ιερούς κανόνες διεξάγουμε τόν πνευματικό πόλεμο, μέ τή Χάρι τού Κυρίου μας, έντιμα καί καθαρά, χωρίς κοσμικές καί άνομες μεθόδους.

Ειδικά οι ευσεβείς Χριστιανοί τής Λαρίσης, απεδύθησαν σέ ένα τιτάνιο αγώνα, γιά τήν εφαρμογή τών Ιερών Κανόνων καί τών τής Ιεράς Παραδόσεως θεσμίων. Πήγαν κόντρα στά άνομα καί ανήθικα διευθυντήρια τής διοικήσεως τής Εκκλησίας καί τής συνδραμούσης Πολιτείας. Η ομαδική είσοδος στόν Ιερό Οίκο τού Χριστού καί στό ποίμνιο, λυκοποιμένων καί επιόρκων κληρικών, τους βρήκε αντιθέτους. Γνωρίζουμε καλώς, πώς τό κύκλωμα αυτών τών ρασοφόρων κατέστη μία Αντι-Εκκλησία μέσα στήν ίδια τήν Εκκλησία.

Εχρησιμοποίησε τή δύναμι τής εξουσίας σέ όλες της της μορφές. Δικτατορία, «Δημοκρτατία», Συντακτικές πράξεις, νομοθετήματα, δικαστήρια, αστυνομικές δυνάμεις καταστολής (ΜΑΤ). Φυλακές, κρατητήρια, αίμα, ξυλοδαρμοί, οικονομικές ποινές κ.τ.λ..

     Έμπονος προδοσία

Είχαμε πολλές χαρές καί επιτυχίες στόν ενθουσιώδη πολυετή αγώνα μας. Δυστυχώς, είχαμε καί θύματα, πιό «θύματα» από τά θύματα τής μάχης.