τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ἱστορίας
Προσπάθησα αὐτὲς τὶς μέρες νὰ ἐντοπίσω μέσα στὴν Παγκόσμια Ἱστορία κάποια πιὸ πρόστυχη περίπτωση δῆθεν ἀνεξάρτητου κράτους, ποὺ νὰ ἦταν στὴν πραγματικότητα τόσο ξετσίπωτη μαριονέτα ξένων συμφερόντων καὶ ξένων ἀφεντικῶν. Εἰλικρινά, δὲν μπόρεσα νὰ βρω. Αὐτὸ ποὺ συμβαίνει τὰ τελευταῖα χρόνια σὲ αὐτὸν τὸν τόπο εἶναι ἕνας ἀδιανόητος ἐφιάλτης. Ὄχι φυσικὰ ὅτι καὶ παλαιότερα εἴχαμε κάποια ἀνεξάρτητη πολιτική, καθὼς σὲ ὅλον τὸν λεγόμενο ἐλεύθερο σύγχρονο βίο μας ἤμασταν προτεκτορᾶτο ἀρχικὰ βρετανικὸ καὶ στὴ συνέχεια ἀμερικάνικο. Τέτοια ὡστόσο πλήρη καὶ ξεδιάντροπη παράδοση στὸ θέλημα τῶν ἀφεντικῶν καὶ συνάμα τέτοια ὁλοκληρωτικὴ ἕως προδοτικὴ ἐγκατάλειψη τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων δὲν θυμᾶμαι νὰ ἔχουμε ξαναζήσει.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ!
Οι «ποιμένες» μας, προδίδουν συνεχώς την αποστολή τους αφού όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένοι να συγκρουσθούν με τους δαιμονοκίνητους πολιτικούς εξουσιαστές και το λοιπό, σατανοκίνητο κατεστημένο (δημοσιογραφικός υπόνομος και υπόκοσμος, οικονομική ολιγαρχία) αλλά τους τιμούν και από πάνω, πότε με προσφωνήσεις και καλωσορίσματα, πότε με μειδιάματα και φωτογραφίσεις , πότε με δώρα προς αυτούς (π.χ. εικόνες), πότε με το να επιτρέπουν στους διαφόρους βλάσφημους και αντίχριστους πολιτικάντηδες την απαγγελία του «Πιστεύω» και του «Πάτερ Ημών», πότε με το ένα, πότε με το άλλο, κ.ο.κ.
Και προκαλούν αφόρητα, κάνοντας συνεχώς λόγο για συνεργασία μαζί τους…. Αντί για αφορισμό των ενόχων και άμεσο χωρισμό της Εκκλησίας από το αντίχριστο Κράτος , αυτοί μιλούν για συμπόρευση , λες και βρισκόμαστε στην εποχή του Βυζαντίου…..