Ο Μητροπολίτης Ονούφριος δέχθηκε τη μετάνοιά μου σαν αληθινός πατέρας
Συνάντηση με τον Μητροπολίτη Κιέβου κ. Ονούφριο είχε ο π. Βλαδίμηρος Litvenchuk, ο οποίος είχε περιέλθει στο σχίσμα και επέστρεψε στην κανονική εκκλησία.
Ο π. Βλαδίμηρος μίλησε για την συνάντηση που είχε με τον Μητροπολίτη Ονούφριο, καθώς και για την επιστροφή του στην κανονική εκκλησία.
«Δεν μπορούσα ούτε να φάω, ούτε να κοιμηθώ και κάθε ημέρα παρακαλούσα τον Θεό να μην ξημερώσει» - τονίζει χαρακτηριστικά στην συνέντευξή που παραχώρησε στην «Tserkovnaya Pravoslavnaya gazeta».
Ο πρωθιερέας Βλαδίμηρος Λιτβεντσούκ, εφημέριος του ιερού ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Λουτσκ, τέθηκε σε αργία τον Μάιο του 2022 επειδή προσχώρησε στο σχίσμα, ενώ σε λιγότερο από ένα μήνα αργότερα μετανόησε και αποκαταστάθηκε.
Σήμερα γνωρίζουμε μερικά περιστατικά ιερέων, οι οποίοι στην αρχή προσχώρησαν στην «Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας» και έπειτα επανήλθαν. Πάτερ, μιλήστε μας για την ιστορία Σας.
Δεν είναι απλά τα πράγματα εδώ, στη Δυτική Ουκρανία, υπάρχει πίεση, έπρεπε να εξηγήσεις στους ανθρώπους κάτι παραπάνω.
Επικοινωνώντας με αυτούς διαπίστωσα ότι πολλοί, όπως κι εγώ, αναμένουν πιο αποφασιστικές κινήσεις από την Ιεραρχία της Εκκλησίας μας.
Μου φάνηκε ότι η τελευταία Διαρκής Ιερά Σύνοδος προ της διευρυμένης Συνόδου (27ης Μαΐου) δεν έλαβε απαραίτητες αποφάσεις και τούτο με ώθησε να αναλάβω δικές μου πρωτοβουλίες, για τις οποίες πολύ λυπήθηκα αργότερα. Τώρα γνωρίζω σίγουρα ότι δεν πρέπει να τα αφήσουμε να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα.
Απλώς είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα, και αυτά εμείς οι ιερείς, που τεθήκαμε σε αργία, τα αισθανόμαστε μέσα μας. Μεγαλώσαμε σε αυτή την Εκκλησία, λάβαμε τα πάντα από αυτή, μαζί με το ποίμνιο οικοδομήσαμε ναούς και τους υπερασπισθήκαμε….
Δεν θέλω να πω ότι εκεί (στην ΑΕΟ) ήταν κακοί άνθρωποι, αλλά όταν πέρασε περίπου μια εβδομάδα κατάλαβα ότι εκείνη δεν είναι η σωστή δομή, και δεν είναι καθόλου αυτό που αναζητούμε!
Πως το καταλάβατε αυτό; Τι ακριβώς δεν ήταν σωστό;
Αρχικά μου φάνηκε πραγματικά ότι είναι το ίδιο. Φαινομενικά, οι ακολουθίες ίδιες, δηλαδή στα Ουκρανικά και αυτό δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα. Όμως υπό το πνευματικό - ηθικό φως κατάλαβα ότι δεν είναι καθόλου αυτό που ήθελα…Έζησα ορισμένα πράγματα κατά τη Θεία Λειτουργία, που με ώθησαν να μην θέλω συνεχίσω την ακολουθία.
Θα μπορούσατε να μας αναφέρετε κάποιες λεπτομέρειες;
Στην πραγματικότητα δεν θα ήθελα να πω κάτι… Μπορώ μόνο να πω ότι η πρεσβυτέρα, όταν μεταξύ μας έγινε λόγος για την πρόθεσή μου, μου είπε: «Πρόσεξε, πάτερ, να μην τα λυπηθείς αργότερα».
Αυτά τα λόγια ερχονταν στο νου μου ολοένα και περισσότερο.
Την πρώτη εβδομάδα έζησα με θετικά συναισθήματα, τις υπόλοιπες ημέρες, δυστυχώς αναγκάστηκα να λάβω αντικαταθλιπτικά χάπια.
Η πρεσβυτέρα με υποστήριξε, διότι είμαστε οικογένεια, αλλά είδε πώς δυσκολεύομαι πολύ!
Τότε μου είπε: «Πάτερ, κάτι δεν πάει κάλα, κάνεις κάτι λάθος. Γιατί δεν πηγαίνεις στην εκκλησία;»
Εγώ δεν ήθελα τίποτε. Δεν μπορούσα ούτε να φάω, ούτε να κοιμηθώ, και κάθε μέρα παρακαλούσα τον Θεό να μην ξημερώσει.
Μιλήσατε στο ποίμνιο σας; Πώς δέχθηκε την απόφασή Σας;
Μερικοί με ακολούθησαν ως δικό τους ιερέα, αλλά οι περισσότεροι σταμάτησαν να εκκλησιάζονται. Έχτισα αυτό τον ναό με τους ευεργέτες μου, γι΄αυτό και έμεινα σε αυτόν. Οι περισσότεροι δεν αποδέχθηκαν την επιλογή μου, εκκλησιάζονταν κυρίως στον Καθεδρικό ιερό ναό των Αγίων Πάντων.
Ανησυχούσα γι’ αυτούς τους ανθρώπους περισσότερο από ποτέ, ήταν ο πυρήνας της κοινότητάς μας.
Η συνείδηση μου υπαγόρευσε ότι, πρέπει να πω ότι τους εξαπάτησα, τους άφησα χωρίς ναό και χωρίς ιερέα. Ο κόσμος με πίστευε, με εμπιστευόταν.
Αργότερα μου τηλεφώνησαν και μου έλεγαν: «Πάτερ, γύρνα πίσω, μας λείπετε».
Ακόμη με επηρέασαν εκείνα, που βίωσα στο Βολίν, όταν μας άρπαζαν ναούς. Οι πατέρες πραγματικά όλη τους τη ζωή, όλη τους τη διακονία, και όλα τα καλύτερα τους χρόνια τα προσέφεραν σ’ εκείνους τους ναούς.
Είχατε επικοινωνία μέσα στην «ΑΕΟ» με «αρχιερείς» και «ιερείς» τους;
Ναι, επικοινώνησα με τον Μιχαήλ Ζινκέβιτς και «συλλειτούργησα» μαζί του. Επίσης και αυτό ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Ίσως από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά. Τότε θυμήθηκα την Θεία Λειτουργία, όταν συλλειτουργούσα με τον αοίδιμο Μητροπολίτη Νήφωνα.
Κάποια στιγμή που ο Μιχαήλ Ζινκέβιτς απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα είπε: «Κοιτάξτε, ένας λεβέντης που μεταπήδησε στην ΑΕΟ» και όλοι με χειροκρότησαν, τρόμαξα πραγματικά!
Τελικά ήταν εκείνο που επηρέασε την απόφασή Σας να επανέλθετε;
Ήταν οι αποφάσεις, που έλαβε η Σύνοδος στις 27 Μαΐου. Τακτοποιήθηκαν όλα για όσα αγωνιούσα και όσα δεν με άφησαν ήσυχο, τα επέλυσε η Σύνοδος, και αυτό έγινε για μένα σημείο καμπής.
Η ψυχολογική μου κατάστασή εκείνη την περίοδο ήταν ήδη πολύ δύσκολη. Κατάλαβα τελικά ότι βρέθηκα στην πολιτική οντότητα που λέγεται «ΑΕΟ» και όχι σε Εκκλησία. Παρόλο που αρχικά όλα φαίνονταν τα ίδια!
Με βασάνισε η συνείδησή μου και στη συνέχεια απευθύνθηκα στον συμφοιτητή μου στην ιερατική σχολή πατέρα Σέργιο Γιούσικ.
Του είπα απλώς: «Πάτερ, σώσε με, χάνομαι». Επικοινώνησε με τον βοηθό του Προκαθημένου της Εκκλησίας μας και πήγα να βάλω μετάνοια στον Μακαριώτατο Ονούφριο.
Πείτε μας για την συνάντηση με τον Μητροπολίτη Ονούφριο;
Ο Μακαριώτατος είναι Άγιος άνθρωπος! Πηγαίνοντας σε ακρόαση όσο πλησίαζα το Κίεβο, τόσο μεγαλύτερο βάρος αισθανόμουν.
Δεν γνώριζα τι θα μου έλεγε, πως θα με αντιμετώπιζε, αλλά αυτός με δέχθηκε πατρικά, ως υιό του.
Ίσως για πρώτη φορά στα είκοσι χρόνια της ιεροσύνης μου αισθάνθηκα τόση πνευματική, ποιμαντική και αρχιερατική υποστήριξη.
Ο Μακαριώτατος με άκουσε… Οφείλω σε αυτόν απέραντη ευγνωμοσύνη που με δέχθηκε ως το απολωλός πρόβατο μετά από την «περιπλάνηση» του είκοσι ημερών.
Όταν επέστρεψα από το Κίεβο έζησα εντελώς μια διαφορετική κατάσταση. Μεγάλη χάρη είναι που αυτή τη δύσκολη περίοδο αυτός καθοδηγεί την Εκκλησία μας.
Τι νουθεσίες λάβατε;
Πρώτον να έχω μετάνοια, να συνειδητοποιήσω τι έγινε και να μην ξανακάνω τίποτε παρόμοιο στη ζωή και να ζήσω ταπεινά.
Ουδέποτε μπορούσα να φαντασθώ ότι θα αντιμετωπίσω προσωπικά στη ζωή μου τέτοια θέματα.
Ο Μακαριώτατος με επέστρεψε στην οδό, από την οποία απέκλινα. ...
Πώς Σας δέχθηκαν στο ναό;
Όταν επανήλθα, αμέσως ανακοίνωσα την πρώτη ακολουθία στον ναό και επέστρεψε όλος ο κόσμος, που δεν με ακολούθησε. Ζήτησα από όλους συγγνώμη.
Όταν γονάτισα μπροστά τους, όλοι γονάτισαν μαζί μου. Ζητήσαμε από κοινού συγγνώμη, αλλά κυρίως ήταν η δική μου μετάνοια.
Ο κόσμος με συγχώρησε. Προσερχόμενοι στον σταυρό, τους ευλογούσα, αυτοί έκλαιγαν λέγοντας ότι για αυτούς ήταν σαν την Ανάσταση. Σήμερα έχουμε την Ανάσταση.
Ρομφαία
