Εἰς τὴν ἕδραν τοῦ Πατριαρχείου εἰς Κωνσταντινούπολιν μετέβησαν ὁ Μητροπολίτης Περιστερίου Γρηγόριος καὶ ὁ Δήμαρχος Περιστερίου κ. Ἀνδρέας Παχατουρίδης μὲ ἀφορμὴν τοὺς ἑορτασμοὺς τῶν 90 ἐτῶν ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τοῦ Δήμου Περιστερίου.
Ὁ Σεβ. Γρηγόριος μὲ τὴν καινοτομίαν του, νὰ ἀφαιρέση τὸν Ἐσταυρωμένον, παρὰ τὴν ἀντίδρασιν τοῦ ποιμνίου, ἀποδεικνύει ὅτι ἡ παρουσία του μετράει μόνον ὡς παρουσία ἐξουσιαστοῦ
Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΠΥΡΟΔΟΤΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟΝ
Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος δὲν ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἡ παρουσία του εἰς τὴν Μητρόπολιν δύναται νὰ θεωρηθῆ προσβλητικὴ διὰ τὸν πιστὸν λαὸν, δεδομένης τῆς ἐπικρατούσης καταστάσεως εἰς τὴν Μητρόπολιν;
Στίς δραματικές αὐτές ἡμέρες τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς μεγάλη εἶναι ἡ ταραχή πού ἔχει προκαλέσει, ὄχι μόνον ἡ ψήφιση τοῦ ἐπαίσχυντου νόμου τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἀλλά καί ἡ ἀφαίρεση τοῦ ἐσταυρωμένου πίσω ἀπό τήν ἁγία Τράπεζα στήν Ἱ. Μ. Περιστερίου, μέ ἀπόφαση τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου Γρηγορίου (Παπαθωμᾶ). Τήν ἴδια στιγμή ἰσχυρή εἶναι καί ἡ ἀντίδραση τοῦ λαοῦ τῆς Μητροπόλεως πρός τίς μεθοδεύσεις καί τίς ἐκτροπές τῆς δεσποτικῆς διοικήσεως, ὅπου μέ ἐπιμονὴ ἀπαιτεῖ ὁ Μητροπολίτης νά ὑποταχθῆ τό πλήρωμα τῆς Μητροπόλεως στήν ἀπόφασή του καί νά ἐκπληρώση τήν ὑποχρέωση τῆς ὑπακοῆς.
Ἡ φωνή τοῦ ποιμένος Γρηγορίου δέν εἶναι οἰκεία εἰς τά λογικά πρόβατα
Ὁ Μητροπολίτης ἀναφερόμενος στό γεγονός, δήλωσε ὅτι «Ἡ χρήση τοῦ ἐσταυρωμένου τήν Μεγάλη Παρασκευή τόν καθιέρωσε νά τοποθετῆται πίσω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα, ἐνῶ ἡ πραγματική θέση του εἶναι στά λυπητερά, στήν κορυφή τῆς μέσης τοῦ τέμπλου. Πάνω ἀπό τήν Ὡραία Πύλη. Ἡ τοποθέτησή του πίσω ἀκριβῶς», λέει ὁ Σεβασμιώτατος «ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα ἤ στήν βάση τῆς ἁψίδας τοῦ βήματος εἶναι ἀνυπόστατη θεολογικά. Καί δέν ἁρμόζει στήν Θεολογία καί τόν συμβολισμό τοῦ χώρου».
Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, στήν προσπάθεια τοῦ Μητροπολίτου Γρηγορίου νά ἐξοβελίση τόν ἐσταυρωμένο, παρακολουθεῖ μέ ὀδύνη, ἀγανακτεῖ καί διαμαρτύρεται τήν στιγμή πού θά ἔπρεπε ὁ Σεβασμιώτατος, ὁ κλῆρος καί ὁ λαός νά ἦσαν ἑνωμένοι, γιά νά ἀντιμετωπίσουν τίς ἀντιεκκλησιαστικές ἐνέργειες τοῦ πρωθυπουργοῦ καί τῆς κυβερνήσεώς του. Ἀντί αὐτοῦ ὁ Σεβασμιώτατος σαλπίζει πρός κάθε κατεύθυνση ὅτι αὐτός ἔχει κληρωθῆ νά ἀσκῆ τήν διοίκηση καί ὅτι τό σῶμα πρέπει νά ὑποτάσσεται δίχως τήν παραμικρή ἀντίσταση στίς ὅποιες ἀποφάσεις του.
Ὅμως στήν πραγματικότητα ἡ δεσποτική ἀπαίτηση γιά συμμόρφωση καί ὑπακοή προδίδουν ἀνωμαλία στίς σχέσεις τοῦ ποιμένος μέ τό ποίμνιό του. Ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ φωνή τοῦ ποιμένα Γρηγορίου δέν εἶναι οἰκεία πλέον στά λογικά πρόβατα, ὅτι ὁ ἴδιος δέν εἶναι σέ θέση νά καλέση τά πρόβατα “κατ’ ὄνομα”, ὅτι δέν πορεύεται, ὅπως θά ἔπρεπε, “ἔμπροσθεν αὐτῶν”. Ὅτι δέν ἔχει ὡς μόνη προτεραιότητά του νά μοχθῆ, γιά νά ὁδηγήση τό ἀγαπημένο ποίμνιο τῆς Μητροπόλεως Περιστερίου σέ λειμῶνες πνευματικούς τῆς θείας χάριτος καί τῶν δωρεῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὁ Σεβασμιώτατος Γρηγόριος μέ τήν καινοτομία του νά ἀφαιρέση τόν ἐσταυρωμένο παρά τήν ἔντονη ἀντίδραση τοῦ ποιμνίου ἀποδεικνύει ὅτι ἡ παρουσία του μέσα στήν ποίμνη μετράει μόνον σάν παρουσία ἐξουσιαστῆ, μέ ἐπακόλουθο ἡ προσωπικότητά του νά μή αἰχμαλωτίζη τά πρόβατα, ὅπως σοφά προτρέπει ὁ θεῖος Παῦλος, σέ «πᾶν νόημα εἰς τήν ὑπακοήν τοῦ Χριστοῦ». Ἔτσι, ἡ σχέση του μέ τόν λαό τῆς μητροπόλεως δέν εἶναι σχέση ποιμνίου πρός ποιμένα, ὁ τρόπος πού χειρίζεται τό πρόβλημα ἀποδεικνύει ὅτι δέν εἶναι ὁ πατέρας, ὁ ποιμένας, ἀλλά ὅτι εἶναι ὁ ξένος, ὁ ἀλλότριος, μέ φυσικό ἐπακόλουθο τά πρόβατα νά μή τόν ἀκολουθοῦν, νά μή τόν ὑπακούουν.
Ὁ Σεβασμιώτατος κάνει λόγο ὅτι ἡ παρουσία τοῦ ἐσταυρωμένου πίσω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα «δέν ἁρμόζει στήν Θεολογία καί στόν συμβολισμό τοῦ χώρου». Ὅμως, σημειώνει ἡ καθηγήτρια κα. Βαρβάρα Γιαννακοπούλου, «Πῶς εἶναι δυνατόν, νὰ ἀπουσιάζη ἀπὸ τὴν ἱερὰν τράπεζαν, ποὺ καλεῖται καὶ ἅγιον θυσιαστήριον, διότι ἐπ’ αὐτῆς τελεῖται ἀναιμάκτως ἡ θυσία τοῦ Σταυρωθέντος εἰς ἑκάστη Θεία Λειτουργία; Ἐκεῖ, ποὺ ἱερουργεῖται τὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τὸ παραδοθὲν ὑπ’ Αὐτοῦ κατὰ τὸν Μυστικὸ δεῖπνο, μετὰ τοῦ σώματος καὶ αἵματος Αὐτοῦ εὐλόγως ὁ Σταυρὸς διαλάμπει». Ὁ θάνατος τοῦ ἐνσαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου ἀποκαλύπτει τήν ἀνάσταση τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, τονίζουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καί ὁ Σταυρός ἐμφανίζεται σάν ζωοδότης, πού εἶναι τό ξύλο τῆς ζωῆς τό καινό, «πού ἔκαμε νά καταποθῆ πιά τελείως ὁ θρῆνος τοῦ θανάτου», ὅπως τονίζει καί τό στιχηρό τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς 3ης Κυριακῆς τῶν νηστειῶν. Ἔτσι, πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀπουσιάζη ἀπό τά Ἅγια τῶν Ἁγίων ὁ σταυρός «ἡ ἱερά σφραγίς, ἡ σωστική καί σεβαστή, ἡ ἁγιαστική καί τελεστική τῶν ὑπερφυῶν καί ἀπορρήτων ἀγαθῶν πού ἐνεργήθηκαν στό γένος τῶν ἀνθρώπων ἀπό τόν Θεό». Ὅταν ἐν τῷ αἵματι τοῦ Ἰησοῦ ἀποκαλύφθηκε ἡ καινή καί ζῶσα ὁδός πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο ὄχι μόνον «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν», ἀλλά καί στήν θεία δόξα, ἐμεῖς πῶς θά ἀφαιρέσουμε τό ὄργανο μέσῳ τοῦ ὁποίου ἀποκαλύφθηκε ἡ καινή καί ζῶσα ὁδός;
Τέλος, «Κάθε πράξη καί κάθε θαῦμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι θεῖο καί θαυμαστό», λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «ἀλλά τό πιό θαυμαστό ἀπό ὅλα εἶναι ὁ Τίμιος Σταυρός Του. Γιατί τίποτε δέν ἐδάμασε τόν θάνατο, δέν ἐξιλέωσε τό πρῶτο ζευγάρι, δέν ἀπογύμνωσε τόν Ἅδη, δέν ἔφερε τήν ἀνάσταση, δέν ἐχάρισε τήν δύναμη σέ ἐμᾶς νά καταδικάσουμε τόν ἴδιο τόν θάνατο, δέν ἑτοίμασε τήν ἐπιστροφή μας στήν πρωταρχική εὐλογία, δέν ἄνοιξε τίς πύλες τοῦ Παραδείσου, δέν ἔβαλε τήν φύση μας νά καθίση στά δεξιά τοῦ Θεοῦ, καί δέν μᾶς ἔκανε παιδιά του, ἐκτός ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Γιά ὅλους αὐτούς τούς λόγους εἶναι δυνατόν νά λείπη τό ὄργανο τῆς σωτηρίας, τό ὄργανο τῆς ἐπιστροφῆς, τό ὄργανο τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν τόπο πού συντελεῖται ἡ σωτηρία, ἡ θέωση, ἡ λύτρωση ἀπό τόν θάνατο, δηλαδή ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα;
Οἱ διάδοχοι τοῦ θείου Παύλου ἔχουν σφραγισμένην τήν ἀκοήν εἰς τάς ἀγωνίας τῶν πιστῶν
Καί ἐνῶ θά ἔπρεπε νά εἶχε ἐπιληφθῆ τοῦ προβλήματος τῆς ἀφαίρεσης τοῦ ἐσταυρωμένου ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, παρατηρεῖται ἀπό αὐτήν ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή. Ἡ ἐκκλησιαστική διοίκηση, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά εἶναι εὐαίσθητη σέ ὅλες τίς ἀγωνίες καί στά προβλήματα τοῦ πληρώματος, νά ἀξιολογῆ μέ φόβο Θεοῦ καί μέ αἴσθηση εὐθύνης τήν ὁποιαδήποτε ἀντίδραση τοῦ ποιμνίου, τήν στιγμή μάλιστα πού ἡ ἀφαίρεση τοῦ ἐσταυρωμένου παρατηρεῖται ὅτι ὡς ἄλλη λοιμική νόσος παίρνει διαστάσεις καί σέ ἄλλες μητροπόλεις, αὐτή σιωπαίνει καί ἀδιαφορεῖ.
Ὁ θεῖος Παῦλος στήν Β΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή του σημειώνει ὅτι «τίς ἀσθενεῖ, καί οὐκ ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται, καί οὐκ ἐγώ πυροῦμαι;». Αὐτή ἡ ἔντονη ἀγωνία τοῦ ἀποστόλου χαρακτήριζε καί ὅλους τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, σέ ἀντίθεση ὅμως ἡ σύγχρονη διοικοῦσα Ἐκκλησία εἶναι παντελῶς ξένη σέ τέτοιες ἀγωνίες. Ἡ ἀγωνία τοῦ θείου Παύλου εἶναι αὐτή πού δίνει τήν δύναμη καί φέρνει τόν ποιμένα κοντά στό ποίμνιο, πού δέν ἐπιτρέπει νά ὑψώνωνται τοῖχοι ἀνάμεσα στόν ἐπίσκοπο καί στό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Καί ἐνῶ οἱ Πατέρες λειτουργοῦσαν μέ αὐτόν τόν τρόπο, στήν ἐποχή μας ὄχι μόνον τοῖχοι ἔχουν ὀρθωθῆ μεταξύ τῶν ποιμένων καί τῶν πιστῶν, ἀλλά μία βαθειά τάφρος, ἡ ὁποία μαρτυρεῖ τήν ἔλλειψη πνευματικῆς αὐθεντίας στούς ἐπισκόπους.
Ὅλα δείχνουν ὅτι ἡ ἀγωνία πού προέτρεπε τούς Πατέρες νά ἀνησυχοῦν καί νά μοχθοῦν κάθε ὥρα γιά τό ποίμνιο τους, σήμερα ἔχει χαθῆ. Οἱ σημερινοί διάδοχοι τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἔχουν ὁλότελα σφραγισμένη τήν ἀκοή τους στίς ἀγωνίες τῶν πιστῶν, ἀρνοῦνται νά ἀφουγκρασθοῦν τόν πόνο καί τόν σκανδαλισμό τῶν πιστῶν τῆς Μητροπόλεως Περιστερίου.
Καί ἐνῶ ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σιωπαίνει καί ἀδιαφορεῖ γιά τό πρόβλημα τῆς Μητροπόλεως, ἀνακοινώθηκε ὅτι «Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος θά ἐπισκεφθῆ τό Περιστέρι στίς 16 Ἀπριλίου, ὅπου στό Ἐκθεσιακό Κέντρο τῆς περιοχῆς θά πραγματοποιηθῆ ἐκδήλωση στό πλαίσιο τῶν ἑορτασμῶν γιά τό ἰωβηλαῖο τῆς Ἱ. Μ. Περιστερίου καθώς καί τῶν ἐνενῆντα χρόνων ἀπό τήν ἵδρυση τοῦ Δήμου Περιστερίου». Ἆραγε ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος δέν γνωρίζει τίποτε γιά τό πρόβλημα πού ἔχει ἐνσκήψει στήν Μητρόπολη Περιστερίου; Ὁ Μητροπολίτης Γρηγόριος καί ὁ Δήμαρχος Περιστερίου δέν τόν ἐνημέρωσαν, ὅταν μετέβηκαν στό Πατριαρχεῖο, γιά νά προσκαλέσουν τόν Πατριάρχη;
Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος δέν ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἡ παρουσία του στήν Μητρόπολη Περιστερίου μπορεῖ νά θεωρηθῆ προσβλητική γιά τόν πιστό λαό, κάτω ἀπό τήν ἐπικρατοῦσα κατάσταση στήν Ἱερά Μητρόπολη;
Ἡ παρουσία του δέν μπορεῖ νά θεωρηθῆ ὅτι σκοπό ἔχει καί … νά εὐλογηθῆ ἡ καθ’ ὅλα ἀσεβής πράξη τοῦ Μητροπολίτου Γρηγορίου νά ἀφαιρέση τόν ἐσταυρωμένο;
Ἐάν ὁ πιστός λαός τῆς Μητροπόλεως Περιστερίου προχωρήση σέ ἀντιδράσεις καί ἀποδοκιμασίες, κάτι τό ὁποῖο ἤδη φημολογεῖται, ποιός θά φέρη τίς εὐθύνες; Ὁ λαός, ὁ Μητροπολίτης ἤ ὁ Πατριάρχης;
Ἀπό τήν πλευρά τοῦ Σεβασμιωτάτου δέν θά ἦταν πιό φρόνημο, πρίν τήν ἄφιξη τοῦ Πατριάρχου, νά ξανατοποθετήση τόν ἐσταυρωμένο πίσω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα; Σέ ἀντίθετη περίπτωση εἶναι φυσικό νά προκαλέση περαιτέρω πάθη καί νά ἐκτεθῆ, τόσο ὁ ἴδιος, ὅσο καί ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος. Ὁ Σεβασμιώτατος σέ δηλώσεις του προσφάτως εἶπε ὅτι οἱ σχέσεις μέ τήν δημόσια ἀρχή εἶναι ἄριστες. Μέ τό ποίμνιο τί συμβαίνει, γιατί δέν ἀποκαθιστᾶ μέ αὐτό τίς σχέσεις του; Γιατί δέν ἐπανατοποθετεῖ τόν ἐσταυρωμένο ἐκεῖ πού βρισκόταν ἑκατόν πενῆντα καί πλέον χρόνια τώρα;
Μήπως ἡ παρουσία τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου σκοπό ἔχει νά ἐπικυρώση τήν καινοτομία τοῦ Μητροπολίτου; Δέν καταλαβαίνει ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὅτι μέ τήν παρουσία του ὁ Πατριάρχης ἐπεμβαίνει καί ἐπικυρώνει θέματα πού ἀφοροῦν τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος;
Ἡ τελευταία φορά πού ἐπισκέφθηκε ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἦταν μόλις πρίν ἕντεκα μῆνες. Ἡ συχνή παρουσία του στήν Ἑλλάδα σημαίνει ὅτι τά ἀνοικτά ζητήματα τῶν σχέσεων τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἔχουν ἐπιλυθῆ; Τά ζητήματα πού ἐπέφεραν τήν ρήξη μεταξύ Πατριάρχη Βαρθολομαίου καί Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου τό 2003-4 ἔχουν ἀποκατασταθῆ; Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού ἐνθρονίσθηκε στόν Πατριαρχικό Θρόνο ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἄρχισε νά ἀνακινῆ θέματα πού ἀφοροῦν τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί νά μεθοδεύη ἐπεμβάσεις καί μονομερεῖς ἐνέργειες. Ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πιστεύει ὅτι ἔχουν ἐκλείψει οἱ ἐπεμβάσεις τοῦ Φαναρίου στά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἤ ἔχει καταργηθῆ τό Αὐτοκέφαλο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος; Ποῖος ὁ ρόλος τοῦ Μητροπολίτου Γρηγορίου;
Ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία ἔχει ἀποδείξει ὅτι οἱ ἀποφάσεις πού παίρνονται στό “πόδι” ἤ πού τίς διαμορφώνουν ἡ ἐμπάθεια καί ἡ σκοπιμότητα δέν ἔχουν βαρύτητα καί δέν μποροῦν νά ἐπιβληθοῦν στό Χριστεπώνυμο πλήρωμα ἀκόμα καί ἄν ἐπιβάλλωνται πρός καιρό. Γιά αὐτό ἡ σώφρων ἀπόφαση εἶναι νά πετάγωνται τό γρηγορότερο στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων, διαφορετικά ὑπάρχει κίνδυνος νά γίνωνται ἐκρηκτικοί μηχανισμοί, οἱ ὁποῖοι πυροδοτοῦν ἀντιδράσεις.
Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος
