...Ντρέπονται για
τον Έλληνα,
τον Κρητικό
του τώρα,
το αίμα δε
λογάριασε
που ‘χυσαν
για τη χώρα.
Τώρα που κατακάθισε ο κουρνιαχτός των εκλογών και ο λαός ηρέμησε
προσωρινά, τώρα που ανασκουμπώνεται ο κάθε νους και συλλογάται τα πεπραγμένα,
είναι ώρα για αυτοκριτική.
Μεγάλη θλίψη νιώσαμε με τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών. Ειδικά
εμείς οι Κρήτες της διασποράς.
Όχι για το κύριο αποτέλεσμα.
Χαρά μεν, που οι άθεοι και πατριδοκτόνοι πήραν το δρόμο τους για
την αντιπολίτευση.
Η σύνθεση της βουλής από το πρώτο κόμμα όμως έως το τελευταίο, δεν
αφήνει και πολλά περιθώρια για ικανοποίηση. Πίστη πολλών, ότι το κάθε κόμμα
αποτελεί διαφορετική έκφραση της νέας τάξης πραγμάτων, μια παραλλαγή της προηγούμενης κατάστασης.
Συγκοινωνούντα δοχεία. Κάθε κόμμα και μια δεξαμενή εκτόνωσης της
οργής και της λαϊκής απογοήτευσης.
Η θλίψη προκαλείται απ’ τις ψήφους των Κρητικών. Γέννημα θρέμμα Κρητικός,
δεν μπορώ παρά να θλίβομαι και να απογοητεύομαι γι’ αυτή την εικόνα.
Έμαθα απ’ τα μικράτα μου κιόλας, μεγαλωμένος στη μεγαλόνησο, να σέβομαι και να τιμώ τους αγώνες υπέρ
πατρίδος, τους πεσόντες, τις αξίες του Έθνους και της πίστης.
Διδάχτηκα την ένδοξη προϊστορία και ιστορία του τόπου μου. Την
κουβάλησα μέσα στη συνείδησή μου, στις μνήμες, το DNA μου.
Δεν θα μπορούσα διαφορετικά, ως
απόγονος ενός οπλαρχηγού της
Κρητικής επανάστασης.
Του ονομαστού καπετάν Τζαγκαραντώνη απ’ το Βενεράτο.
Μια Κρήτη που αποτέλεσε ένα θρησκευτικό, αγωνιστικό και
πολιτισμικό φάρο της παγκόσμιας ιστορίας.
Απ’ την εποχή του Μινωικού πολιτισμού του πρώτου πολιτισμού της
Ευρώπης, με παγκόσμια επιρροή και ισχύ στην εποχή του. Ενός πολιτισμού έντονα
θρησκευόμενου, με τη γυναίκα σε εξέχουσα κοινωνική θέση. Με θαύματα της
μηχανικής, όπως το αποχετευτικό δίκτυο της Κνωσσού, όταν 4500 χρόνια μετά, τα
κάστρα της Ευρώπης του Μεσαίωνα δεν διέθεταν κανένα δίκτυο αποχέτευσης.
Η νήσος που διέθεσε στον Μέγα Αλέξανδρο για τις εκστρατείες του, τους
περίφημους τοξότες της Κρήτης.
Οι επίλεκτοι Κρήτες Τοξότες των προχριστιανικών αιώνων,
εμφανίζονται συχνά να συνοδεύουν μονάδες Λακεδαιμονίων και αργότερα του
Φιλίππου Β΄ και του Αλεξάνδρου. Μία πρώτη περιγραφή τους δίδεται από τον
Ξενοφώντα (Κύρου Ανάβασις v,2.28–2.32) που περιγράφει τις μικρές ορειχάλκινες
κυκλικές τους ασπίδες και τα ισχυρά παλίντοντα τόξα των επίλεκτων μαχητών.
Διέθεσε και τον σπουδαίο ναύαρχο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το
Νέαρχο, που κατάγονταν από την Κρήτη και μάλιστα από την αρχαία πόλη Λατώ,
κοντά στη σημερινή Κριτσά.
Το πλήρες όνομά του ήταν, Νέαρχος Ανδροτίμου ο Κρης.
Σημαντικό σταυροδρόμι, καταλήφθηκε απ’ τους Ενετούς. Υπήρξε η
σημαντικότερη κτήση της αυτοκρατορίας της Γαληνοτάτης. Η σθεναρή αντίσταση των
Κρητών, είχε ως αποτέλεσμα να χυθεί πολύ Κρητικό αίμα στις χαράδρες και στα
βουνά του νησιού.
Η Κρήτη με το φιλελεύθερο πνεύμα της μετείχε σε όλους τους αγώνες
του έθνους υπέρ πίστεως και πατρίδος. Πρωταγωνίστησε μάλιστα, γράφοντας με
χρυσά γράμματα το όνομά της στη παγκόσμια ιστορία.