Ἀπάντηση στὸν π. Γεώργιο Τσέτση
Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου
Γίναμε μάρτυρες καὶ
παραλῆπτες μίας ἀκόμα δημοσίας παρέμβασης/παρεκτροπῆς τοῦ γνωστοῦ καὶ μὴ ἐξαιρετέου
π. Γεωργίου Τσέτση.
Ὁ π. Γεώργιος Τσέτσης ἐκτὸς ἀπὸ πιστὸ φερέφωνο τοῦ Φαναρίου
ἀποτελεῖ καὶ πρότυπο τοῦ σύγχρονου ἐκκοσμικευμένου ἱερέα: Ἐμφανίσιμος,
καλοκουρεμένος καριερίστας μὲ σπουδὲς στὸ οἰκουμενιστικὸ κέντρο σπουδῶν Bossey τῆς Ἑλβετίας, κάτοχος διδακτορικοῦ καὶ κυρίων ὀργανωτικῶν
θέσεων στὸ Π.Σ.Ε., μὲ κυκλοφορίες cd καὶ ἐκδόσεις βιβλίων καὶ ἄρθρων οἰκουμενιστικοῦ
περιεχομένου καὶ πρὸ πάντων διαστεβλωτὴς τῶν δογμάτων καὶ ὑβριστὴς καὶ
συκοφάντης κάθε ἀγωνιστοῦ, ρασοφόρου καὶ λαϊκοῦ, ὑπὲρ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καὶ
παραδόσεως.
Στὴν νέα του παρέμβαση/παρεκτροπὴ ὁ π. Γεώργιος, ἀφοῦ
παρουσίασε ὡς γνήσιος Οἰκουμενιστὴς τὴν Ἐκκλησία ὡς κάποιον μεταξὺ ἄλλων ἀνθρωπίνης
φύσης ὀργανισμό, εἶπε μεταξὺ ἄλλων (Ἐδῶ):
«Διότι μεταξύ αυτών που υπέθαλψαν την παρακοή, υπήρξαν, ευτυχώς ολίγιστοι,
Αρχιερείς, πληθύς, όμως, “αδέσποτων” ιερέων, οι οποίοι, αψηφώντας τις προτροπές
της ΔΙΣ, ενήργησαν προκλητικά και με τρόπο που όζει Κογνκρεγκασιοναλισμό (σσ. σωστὰ κονγκρεγκασιαλισμός, μᾶλλον πρόκειται γιὰ τυπογραφικὸ
λάθος). Αγνοούν μήπως ότι Εκκλησία μας είναι Επισκοποκεντρική; Όταν κάποιος από
υπεροψία, αυτοπροβολή και υστεροφημία καταργεί με τις ενέργειές του την
Επισκοπική δομή της Ορθοδόξου Εκκλησίας και πολιτεύεται κατά το δοκούν, απλώς
προτεσταντίζει».
Οἱ παραπάνω σειρὲς τοῦ π. Γεωργίου ὄζουν (γιὰ νὰ
χρησιμοποιήσω τὴν ἴδια μὲ τὸν ἐν λόγῳ διδάκτορα ρασοφόρο ἔκφραση μόνο τώρα μὲ
γενική, ὅπως γλωσσικὰ ἁρμόζει) οἰκουμενιστικῆς αἱρέσεως καὶ διπροσωπίας. Ἐκτὸς
τῆς κατάργησης τῆς φύσεως τῆς Ἐκκλησίας ὡς μόνο χριστοκεντρικῆς (παραθέτω π.
Γεώργιε, τὸ ἄρθρο ἑνὸς νέου συνεργάτη σας, ἐπιδόξου ἀρχιεπισκόπου(;) ἐδῶ) καὶ τὴν μετατροπή της σὲ ἐπισκοποκεντρική, ὁ π.
Γεώργιος ποιεῖ γιὰ μία ἀκόμα φορὰ τὸ παράδοξο καὶ ἐνδεικτικὸ τοῦ οἴστρου ἐπάρσεως
ποὺ τὸν διακατέχει: παρουσιάζει τοὺς πιστοὺς ποὺ ἀντιδροῦν στὴν κατάργηση τῆς Ἐκκλησίας
ὡς κονγκρεγκασιαλιστές, δηλ. ἀκραῖο πουριτανικὸ παρακλάδι τῆς ἀγγλικανικῆς αἱρέσεως,
δηλ. ὡς προτεστάντες.
Πρῶτον π. Γεώργιε, ὡς προτεστάντης χαρακτηρίζεται αὐτὸς
ποὺ καταργεῖ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση, ἀρνεῖται τὰ ὀρθὰ δόγματα, παραχαράσσει
τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἀνακηρύττει τὸν ἑαυτό του σὲ Πάπα. Οἱ ἀγωνιζόμενοι πιστοί, ἱερεῖς
καὶ λαϊκοί, πράττουν ὅμως τὸ ἀντίθετο. Ἀγωνίζονται γιὰ τὴν διατήρηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς
παραδόσεως, ὑπερασπίζονται τὰ ὀρθόδοξα δόγματα καὶ ἀρνοῦνται τὸν Πάπα.
Ἄρα προτεστάντης, κονγκρεγκασιαλιστὴς καὶ ὅ,τι ἄλλο εἶστε
ἐσεῖς καὶ ἡ οἰκουμενιστικὴ ὁμήγυρή σας.
Ἀλλὰ γιὰ νὰ χρησιμοποιήσουμε καὶ μία reductio ad absurdum
(εἰς ἄτοπον ἀπαγωγή), ἂν οἱ ἀντιδροῦντες στὰ αἴσχη ποὺ προωθεῖτε ἦταν
προτεστάντες, ὅπως λέτε, ἐσεῖς ἀναγνωρίσατε τοὺς προτεστάντες ὡς Ἐκκλησία,
καταργήσατε τὴν αἱρετική τους φύση καὶ ἰδιότητα, δὲν ἀπαιτεῖτε ἀπὸ αὐτοὺς οὔτε ἴχνος
μετανοίας, συμπροσεύχεσθε καὶ συντρώγετε μὲ αὐτοὺς ὡς «ἀδελφοὺς ἐν Χριστῷ»,
καταργεῖτε μαζί τους κάθε Πατερικὴ προσταγή, ὁπότε τί διαμαρτύρεσθε; Κανονικὰ θὰ
ἔπρεπε νὰ ζητᾶτε «τὸν διάλογο καὶ τὴν ἀγάπη» μαζί τους. Πόση πιὰ διπροσωπία ἀντέχει
ἀκόμα ἡ συνείδησή σας (ἂν ἔχετε, διότι στοὺς αἱρετικοὺς ἡ συνείδηση συνήθως
φιμώνεται ἢ ἐξαχρειώνεται τερατωδῶς); Πολλοὶ Πατέρες ἦταν ἐπίσκοποι καὶ
Πατριάρχες καὶ ἀπαγόρεψαν ὅλα αὐτὰ ποὺ κάνετε, καὶ ἐσεῖς τολμᾶτε νὰ μιλᾶτε γιὰ ὑπακοή;
Σὲ ἕνα πράγμα ὅμως θὰ συμφωνήσω μὲ τὸν π. Γεώργιο, πρὸς τὴν
ὀρθή/ἁγιοπατερικὴ κατεύθυνση, βέβαια. Ἔγραψε:
«Αν η Εκκλησία της Ελλάδος, από τις
δεκαετίες ήδη του ‘40 και ’50, κάθιζε στο «σκαμνί» μερικούς ταραξίες και
δημαγωγούς ιερείς της εποχής εκείνης, που αγνοώντας τον τοπικό Επίσκοπο,
αλώνιζαν την Αττική και την ελληνική ύπαιθρο ενεργούντες ως “κράτος εν κράτει”
ή, καλύτερα, ως “εκκλησία εν Εκκλησία”, και επέβαλλε σ’ αυτούς τις δέουσες
κυρώσεις, δεν θα φθάναμε στη σημερινή κατάντια, όπου κυριαρχεί ανυπακοή
και ασυδοσία ουκ ολίγων λαοπλάνων κληρικών».
Πράγματι ἂν ἡ Ἐκκλησία ἤδη ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ ’20 εἶχε
καταδικάσει τὸν Οἰκουμενισμό, εἶχε καταδικάσει (ἂν δὲν μετανοοῦσαν) καὶ ἐκδιώξει
ρασοφόρους σὰν καὶ τοῦ λόγου σας, εἶχε πολεμήσει τὴν ἐκκοσμίκευση τὴν ὁποία καὶ
ἐσεῖς ἐκφράζετε καὶ προωθεῖτε, εἶχε πατάξει τὴν σιμωνία καὶ τὰ σκάνδαλα, εἶχε
στὶς τάξεις Της ὀρθόδοξους καὶ ὀρθοτομοῦντες ἐπισκόπους, τότε –γιὰ νὰ δανειστῶ
τὰ λόγια σας– «δὲν θὰ φθάναμε στὴν σημερινὴ κατάντια καὶ ἀσυδοσία οὐκ ὀλίγων
λαοπλάνων κληρικῶν».
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
